רבי יהודה, טאמער וויל ער גיין מיטן טעם דדעת, קען ער ווען זאגן עץ הדעת תמר היה, דכתיב חמאה ודבש יאכל לדעתו מאוס ברע ובחור בטוב. אזוי קען מען רעדן פון א געהעריגן בוים.

אמר רבי זירא ואיתימא רב חיננא בר פפא אין הלכה כרבי יהודה ואמר רבי זירא ואיתימא רחב"פ מאי טעמא דרב"י. גירסת מקצת ראשונים הלכה כרבי יהודה. ומסתברא דהכי הווי, ווייל ער גיבט א טעם לדברי רבי יהודה. נאר וויבאלד למעשה אין הלכה כרבי יהודה, און די גמרא ברענגט נישט קיין חולקים מפורשים אויף רבי זירא,...

ברכות מם

אישתישבי האט געשריבן:וואס האט דער מלגלג געטוהן שלעכט?

בר קפרא זאגט דאך פארוואס, חבירך דומה כמי שלא טעם טעם בשר מעולם. ער האט זיך ארויפגעווארפן אויף די פייגעלעך און זיי פארציקט. ס'נישט קיין נימוס און ס'ווייזט אוויף רעבתנות.

בעי רב פפא מיא דשיבתא מאי למתוקי טעמא עבדי או לעבורי זוהמא עבדי וואס איז מעשה דא. שיבתא איז די איינציגסטע באשטאנדטייל? איז דאך נישט אנדערש פון מיא דסלקא. ותו, וואסערע זוהמא? נאר זוהמא קומט פון קאכן פלייש. אז די גמרא פירט אויס לטעמא עביד, הייסט אז פלייש זיפ מיט דיל איז האדמה? און כ"ש אנדערע ירקו...

לימא כתנאי מקשין העולם, בר קפרא איז א תלמיד דרבי. זיינע תלמידים זענען זיכער נישט קיין תנאים. בכלל די לשון איז חריג צו נוצן אויף בני בלי שם וואס ווערן דערמאנט לגנאי. ס'פעלט דא. די גמרא האט געזאלט ברענגען עפעס א משנה, און דערנאך די מעשה מיט תלמידי בר קפרא, אז זיי זענען בתנאי קמפלגי, נאר די צוויי שטיקל...

ברכות לט

איז דא א גרויסע מחלוקות דא ביי שלוקין, ווייל רב חסדא איז מחלק מיט א סברא. ס'דא אזוינע ירקות וואס ווערן משתבח למעלייתא און ס'דא לגריעותא. און אזוי נעמט אן תוספות. אבער דער בבלי דא ציט שטארק נישט צו מחלק זיין, און מאכט אוועק די גאנצע שמועה בשם רבי יוחנן אלס משבשתא. רב נחמן בר יצחק זאגט נאך א לשון פון ...

ירקות דומיא דפת שנשתנה ע"י האור
פונקט קאפויער. פת טוישט זיך יא די ברכה ע"י האור, ווייל קמחי דחיטי איז שהכל.

רבי זירא ווערט אנטוישט פון א ירא שמיים יוצא ידי שניים'דיגער הנהגה. ס'איז אים נישט קיין מעלה. מ'דארף קובע זיין הלכה וזהו. נישט ווי תוספות וואס איז פול מיט בייס אן עפל און עס א קוקי להוציא מידי ספק סארט פסקים. ס'איז נישט קיין מהלך. די טעם פון ירושלמי העולם-מן ווערט נישט דערמאנט דא.

מוציא המוציא
א פליאות דא. ס'נישט ווי דער מלמד האט שיין געשניטן די פעלי זמן, הוציא מוציא יוציא. דער ה, וואס קומט במקום אשר, המוציא איז כאילו אשר מוציא, דרייט עפעס דער הווה אין דער ריכטונג פון עתיד דווקא.

שתיתא רב אמר שהכל בבלילה רכה. דער עיקר חידוש דא איז, ווי די גמרא זאגט, אז שתיתא רכה טרינקט מען נאר לרפואה. סד"א מ'זאל בכלל נישט מאכן קיין ברכה, קמ"ל כיון דנהנה בעי ברוכי. שמואל ורבי יוחנן זאגן דאס זעלבע ביי שמן זית ע"י אניגרון, נאר אויף שמן זית איז ברכתו בפה"ע, אבער שתיתא שהכל, ו...

ברכות לח

בא מלחם גדול, רש"י דלא נפרס כולו.
לפירוש רש"י אז די גאנצע שמועס דא איז ביי געקאכטע זאכן, וואס איז מיר א חילוק וואס טוטס זיך מיטן איבעריגן לעבל ברויט אין שאפע. לויט תוס איז ניחא. אז מ'ברעכט אראפ א פריסה פון א גאנץ ברויטל אודאי מאכט מען המוציא אפילו ווען ס'איז א קליין שטיקל.

אמר רבא האי ריהטא דחקלאי
די זעלבע הלכה איז געווען א בלאט פריער, מיט די זעלבע ראיה פון רב ושמואל.

סוף, דאס וואס די ברייתא זאגט ביי אורז אפאו ובשלו, איז דאס זעלבע כשלא בשלו נמי, סיי צו די אוקימתא איז ר"ג און סיי רבנן. פת אורז און דייסא דאורז איז נישטא קיין חילוק.

תוספות, רבן גמליאל האט געמיינט אז ר"ע גייט בענטשן ג ברכות. צום סוף האלט ער אים פאר נישט פארן טון אנדערש ווי אים, נאר פאר זיך אריינלייגן אין א מחלוקות. ר"ע האט נישט געהאט קיין אויסוועג ארויס פונעם מחלוקות. ס'איז אזא דיפלאמאטישע וועג פון ר"ג, פארוואס טוסטו אנדערש ווי איך האלט. תוס, וויי...

מעשה ברבן גמליאל
ס'פאסט זיך בעלייה ביריחו, אלס עיר התמרים.
רבי עקיבא האלט אכל שלוק והוא סעודתו מברך ג. זיי האבן דאך נאר געגעסן תמרים, איז דאס אנדערש? ס'איז געווען אומגעראכטענע סנעק.

כמעשה קדרה ולא כמעשה קדירה
ס'דא זאכן אויף וואס מ'מאכט נישט לאחריה קיין בורא נפשות אויך נישט? אז נישט וואס איז די הוה אמינא אז די ברייתא דארף דאס זאגן בכלל.

ברכות לז

איך מתרצים סתירות הגמ' אגרא דתעניתא צדקתא גדולה תענית יותר מן הצדקה שזו בגופן וזו בממונם Sent from my SM-T113 using Tapatalk פארוואס מיז עס זיין א סתירה, תענית איז מער ווי צדקה ווייל די גיבסט אוועק פון דיין גוף און די ביסט זיך מתענה. אבער למעשה די הויך פונקט פון די תענית איז אז ווען די ווייסט ווען ...

דאתי מבי הונדאי, זאגט רש"י כושיים. די שאלה איז ווי קומט הודו צו כוש. די תירוץ איז אין די מחלוקת רב ושמואל אויב הודו און כוש זענען נאנט צו ווייט. פשט איז, וואו איז דאס הודו איז נישט מוטל בספק. דאס פלאץ האט איין און די זעלבע נאמען. כוש האט מען אויפגעהערט רופן אזוי נאכן זמן המקרא. ס'איז נולד געווא...

פלפלין איז נוהג ערלה, ס'איז אן אילן. דארף מען מאכן בפה"ע ברטיבותא. זנגביל זאגט ער קלאר פבה"א.