מיר זענען דא צוזאמען, דו און איך, אונטערן חלל וואס מיר רופן וועלט, געבונדן דורך א בּונט וואס איז שווער צו דעפינירן. אונזערע ליניעס זיין אנדערש, אונזערע געפילן אבער געמיינזאם, אזוי זאגט אפילו דער שכל. מיר זוכן אן אמת וואס איז פארבארגן און פארהוילן, אין די טיפענישן פונעם זעהל, אין די אויגן פון אנדערע....

איך לעכץ נאך מענטשליכקייט איך באוואונדער פרומקייט וואס איז הויל פון מאראלישקייט, נארמאלקייט א בר פלוגתא צו זיין, איז גרינג א חברותא, שווערער לאמיר קומען אנטקעגן אבער זיין צוזאמען איך זוך נישט איר זאלט מסכים זיין מיט מיר אדער מיט יענעם בלויז אז איר זאלט נישט פיינט האבן דעם דיפערענץ, דעם אנדערשקייט אז...