א ווארימע ווינקל בלאזט זיצנדיג ביים ים, פרובירנדיג צו מסדר זיין די מחשבות און רוישיגע מאמענטן פונעם גאנץ יעריגען הלוך ילך, מיט א קאווע אין די האנט שלייך איך זיך אריין אין שטיבל צו מיטהאלטן די לעצטע געשענישן ביים היימישן ציבור מיט א טיפערן בליק, און ב"ה די עולם אנטוישט נישט מיט זייערע בליציגע רע...