איינגעמיירעט האט געשריבן:פוןדעסטוועגןדאך האט געשריבן:ולהוסיף - מען דארף אויך געדענקען אז הנאה האבען פונעם לעבן האט אפשר א value מצד דת תורתינו הקדושה. דאס מחייב זיין פרויען צו זיין אנגעטאהן ווי אן אנדרוגינס, נעמט אוועק די הנאה וואס א מאן האט פון זיין ווייב. עס איז אוודאי נאריש צו זאגען אז אינדערהיים אין חדר המיטות קען זיי גיין אנגעטאהן וויאזוי אימער. א- פשוט עס געשעהט נישט. ב - מען קען נישט אנשטעלן אז יעצט די מינוט גייט מען הנאה האבען. די זאכן קומען במקרה ובהיסח הדעת כידוע ליודעים.
אויך דארף מען נעמען אין באטראכט אז דאס לעבען פון א פאר פאלק האט גענוג שוועריקייטן. כדי עס זאל שורה זיין אהבה פעלט אויס הנאה איינער פון אנדערען. ווער רעדט נאך מצד די ענין אז אנדערש ווי דער רב וואס לעבט זיך אין זיינע ד' אמות, זעהן דאך רוב יונגעלייט די גאס מיט איר גאנצע גלאנץ. מען דארף דאך חושש זיין אז דער יונגערמאן זאל האבען עפעס א פת בסלו וואס האט אויך א חן אין א גלאנץ.
מען האט דאך מתקן געווען אז רוכלים זאלען פארקויפען צאצקעס כדי די פרויען זאלען געפעלען פאר די מענער. דארף מען דאך פאר אזאלכע זאכן זיך אויך זארגן.
לענ״ד דאס אבסעשין וואס א חלק עולם און אונזער סאסייעטי האט מיט וויאזוי די אייגענע ווייב גיין אנגעטוהן אויף די גאס,איז אוכט א חלק פון אונזער קראנקער סוסייעטי.
א פרוי מעג האבען די פרייהייט צו גיין אנגעטוהן וויאזוי סשמעקט איהר,א פרוי איז נישט דיין טוי וואס די לויפסט ארום ווייזען אויף די גאס ווי א שיינע טוי די האסט.
און בכלל אויב איינער קען נאר הנאה פון זיין פרוי אויב זי גייט אנגעטוהן ווי א רייסער אויף די גאס, אזא איינער זאל צוריק גיין און חדר אריין ווי אלע קינדער קומען זיך אויפטוהן אז זיי האבען די בעסטע און די שענסטע טויס, it's time to grow up
הייסט עס, אז דו ביזט מסכים צו אלעם וואס איך האב געשריבן. סך הכל זאגסטו אז אויב לו יצויר איך וואלט געשריבן עפעס וועגן זיך אויפטוהן מיטן ווייב אויפן גאס, וואלסטו דעמאלט געהאט עפעס צו זאגען דערויף. נו גוט.
בנוגע דיין נקודה זעלבסט, פון זיך אויפטוהן מיטן ווייב, איז דא לעוועלס דערין. עס איז גאנץ א נארמאלע זאך אז א מענטש וויל געפעלען פאר זיינע חברים און באקאנטע. ביזט אוודאי אויך מסכים אז דיך וואלט געשטערט אויב דיין ווייב גייט אנגעטאהן אויפן גאס מיט שמוציגע צוריסענע קליידער. פונקט ווי דו אליינס ווילסט נישט גיין מיט צוריסענע קליידער אויפן גאס. כלומר, דו ווילסט אויך נישט קיין בזיונות. סך הכל זאגסטו אז דו ביזט אויסגעארבעט אין די מדה פון כבוד, נו, כמוך ירבו בישראל. דאס איז אבער א שפרונג צו זאגען אויף איינעם וואס האט יא ליב כבוד, אז ער איז נישט grown up.
איז דען נישט ליב האבן כבוד to a degree, א בעיסיק באשטאנטייל פון יעדען מענטש? לפי דבריך, איז יעדעס מאל וואס דו ביזט מכבד דיין טאטע אדער א תלמיד חכם, ביזטו זיי גלייכצייטיג מבזה מיטן ווייזן אז דו האלטסט אז זיי האבן הנאה פון כבוד.
נישט ווי דו שרייבסט אז דאס איז א חלק פון אונזער "קראנקע סאסייעטי", עס איז א מדה וואס געפינט זיך ביי יעדע סאסייעטי. אוודאי וואויל איז די מענטש וואס האט זיך אויסגעארבעט די מדה פון כבוד. אזוי ווי דער מסילת ישרים שרייבט בענין כבוד אין פרק יא, "ולולי זה, כבר היה האדם מתרצה לאכול מה שיוכל, ללבוש מה שיכסה ערותו, ולשכון בבית שתסתירהו מן הפגעים והיתה פרנסתו קלה עליו ולא היה צריך להתיגע להעשיר כלל,
אלא שלבלתי ראות עצמו שפל ופחות מרעיו מכניס עצמו בעובי הקורה הזאת ואין קץ לכל עמלו. על - כן אמרו רבותינו ז"ל (אבות פ"ד): הקנאה והתאוה והכבוד מוציאין את האדם מן העולם. דאס מיינט אבער נישט אז ווען איינער איז נאך נישט ביי דעם מדריגה, איז ער פשוט א קינד.
