דעת תורה האט געשריבן:@פוןדעסטוועגןדאך, דער ענין דארף נישט קיין מקור, סברא דאורייתא היא. וואס איז אנדערש א מאן ווי א פרוי? אויב א מאן איז נישט מחוייב מוותר צו זיין אויף זיינע רעכטן להציל חבירו מן העבירה, פארוואס זאל א פרוי יא זיין מחוייב? מען רעדט דאך דא באופן וואס אלס דת יהודית וכדומה מעג זי ארויסגיין אזוי אויף די גאס, אדער זיך אויפפירן אין אזא וועג, ווער קען איר צונעמען דאס רעכט ווייל עס זענען דא מענער וואס ווערן נתפעל פון איר? חוץ אויב מזאל מיר אננעמען אז אלס'ן פסוק כל כבודה האט א פרוי בכלל נישט קיין רעכט זיך צו דרייען אויפן גאס. יתכן.
דעת תורה האט געשריבן:פשוט אז גורם זיין א מכשול פאר מענער, כאטש עס דינט כהיום ווי דער עיקר טעם פאר צניעות, איז עס אין פאקט די לעצטע און שוואכסטע טעם, און קען נאר קומען צוזאם מיט א אנדערע טעם, אבער אויב א געוויסער מין מלבוש אדער אויפפירונג איז מצד עצמו מותר צו גיין אזוי ברבים, דאן איז נישטא קיין שום מקום מחמיר צו זיין וועגן דעם טעם
אז מען זאגט עפעס מיט א זיכערקייט קעגען די גאנצע אנגענומענע מיינונג מעג מען פרעגן פאר א מקור. נאכדערצו ווען דו אליינס ביזט גארנישט אזוי זיכער מיט דיין זיכערקייט.
דעת תורה האט געשריבן:@פוןדעסטוועגןדאך, דער ענין דארף נישט קיין מקור, סברא דאורייתא היא. וואס איז אנדערש א מאן ווי א פרוי? אויב א מאן איז נישט מחוייב מוותר צו זיין אויף זיינע רעכטן להציל חבירו מן העבירה, פארוואס זאל א פרוי יא זיין מחוייב? מען רעדט דאך דא באופן וואס אלס דת יהודית וכדומה מעג זי ארויסגיין אזוי אויף די גאס, אדער זיך אויפפירן אין אזא וועג, ווער קען איר צונעמען דאס רעכט ווייל עס זענען דא מענער וואס ווערן נתפעל פון איר? חוץ אויב מזאל מיר אננעמען אז אלס'ן פסוק כל כבודה האט א פרוי בכלל נישט קיין רעכט זיך צו דרייען אויפן גאס. יתכן.
דעת תורה האט געשריבן:פשוט אז גורם זיין א מכשול פאר מענער, כאטש עס דינט כהיום ווי דער עיקר טעם פאר צניעות, איז עס אין פאקט די לעצטע און שוואכסטע טעם, און קען נאר קומען צוזאם מיט א אנדערע טעם, אבער אויב א געוויסער מין מלבוש אדער אויפפירונג איז מצד עצמו מותר צו גיין אזוי ברבים, דאן איז נישטא קיין שום מקום מחמיר צו זיין וועגן דעם טעם
אז מען זאגט עפעס מיט א זיכערקייט קעגען די גאנצע אנגענומענע מיינונג מעג מען פרעגן פאר א מקור. נאכדערצו ווען דו אליינס ביזט גארנישט אזוי זיכער מיט דיין זיכערקייט.
עס איז נישט די אנגענומענע מיינונג נאר די אנגענומענע פראפאגאנדע מיטל. און עס איז אוודאי אמת ביי א פרוי וואס גייט אנגעטון אויף א וועג וואס איז קעגן דת משה ויהודית קען מען איר זאגן אז וויבאלד זי מעג נישט מצד עצמו דאס טאן ונוסף גם הוא אז זי איז א מכשיל את הרבים. אבער סתם לעבן אויף דער וועלט?
כל כבודה איז בעיני א ווייטע מעגליכקייט און א ווילדער חידוש. לפי זה דארף אויסקומען אז בעצם האט זי נישט קיין רעכט צו עקזיסטירן אויף די פרייע לופט נאר די מענער זענען מוותר און לאזן איר און מילא זאל זי זיך פרייען אז מען לאזט איר אטעמען און זיך נישט ווארפן אין די אויגן נאר זיך דורכשלייכן אזוי אוממערקבאר ווי מעגליך. אבער דאך האב איך נאכנישט דורך געלערנט די גאנצע תורה איך זאל קענען זאגן מיט א זיכער קייט אז מען זאגט עס טאקע נישט.
האזהרה שהזהרנו מלהיות חפשיים במחשבותינו, עד שנאמין דעות המנגדות לדעות שהביאה התורה, אלא נגביל את מחשבתנו ונעשה לה סייג שתעמוד אצלו - והן מצוות התורה ואזהרותיה.
והוא אמרו יתעלה: "ולא תתורו אחרי לבבכם"... זו מינות. (ספר המצוות להרמב"ם ל"ת מ"ז)
דעת תורה האט געשריבן:כל כבודה איז בעיני א ווייטע מעגליכקייט און א ווילדער חידוש. לפי זה דארף אויסקומען אז בעצם האט זי נישט קיין רעכט צו עקזיסטירן אויף די פרייע לופט נאר די מענער זענען מוותר און לאזן איר און מילא זאל זי זיך פרייען אז מען לאזט איר אטעמען און זיך נישט ווארפן אין די אויגן נאר זיך דורכשלייכן אזוי אוממערקבאר ווי מעגליך. אבער דאך האב איך נאכנישט דורך געלערנט די גאנצע תורה איך זאל קענען זאגן מיט א זיכער קייט אז מען זאגט עס טאקע נישט.
ווי למשל דעם רמב"ם "רמב"ם הלכות אישות פרק יג מקום שדרכן שלא תצא אשה בשוק בכפה שעל ראשה בלבד עד שיהיה עליה רדיד החופה את כל גופה כמו טלית נותן לה בכלל הכסות רדיד הפחות מכל הרדידין, ואם היה עשיר נותן לה לפי עשרו כדי שתצא בו לבית אביה או לבית האבל או לבית המשתה, לפי שכל אשה יש לה לצאת ולילך לבית אביה לבקרו ולבית האבל ולבית המשתה לגמול חסד לרעותיה ולקרובותיה כדי שיבואו הם לה, שאינה בבית הסוהר עד שלא תצא ולא תבוא. אבל גנאי הוא לאשה שתהיה יוצאה תמיד פעם בחוץ פעם ברחובות, ויש לבעל למנוע אשתו מזה ולא יניחנה לצאת אלא כמו פעם אחת בחודש או פעמים בחודש כפי הצורך, שאין יופי לאשה אלא לישב בזוית ביתה שכך כתוב תהלים מ"ה, כל כבודה בת מלך פנימה". קאווע שטיבעל אדער בי"ד שטיבעל, מען דארף זאגן זאכן מיט א באזיס.
געפילטע פיש האט געשריבן:קודם כל איז כל כבודה נישט קיין מצות עשה דאוריתא, און וואס איז אויב דארף זי נישט די כבוד?
חוץ מזה וואס מ'זעט פון רמב"ם אז ביי דעם איז עס הכל לפי המקום והזמן.
you missed the point. די שאלה איז נישט צי עס איז דאורייתא אדער דרבנן, די נקודה איז אז אפשר זעט מען פון דעם פסוק אז על פי תורה האט א פרוי בכלל נישט די "right of way". א פרוי קען נישט טענה'ן לויט דעם אז די גאס באלאנגט פאר איר פונקט ווי פארן מאן, און ממילא קען זיין זי מוז איינפאקן דאס מערסטע וואס איז שייך אזוי ווי איינער וואס גייט אויף א פרעמדן'ס פראפערטי.
ווי זעט מען פון רמב"ם אז אלעס איז לפי המקום הזמן?
האזהרה שהזהרנו מלהיות חפשיים במחשבותינו, עד שנאמין דעות המנגדות לדעות שהביאה התורה, אלא נגביל את מחשבתנו ונעשה לה סייג שתעמוד אצלו - והן מצוות התורה ואזהרותיה.
והוא אמרו יתעלה: "ולא תתורו אחרי לבבכם"... זו מינות. (ספר המצוות להרמב"ם ל"ת מ"ז)
דעת תורה האט געשריבן:כל כבודה איז בעיני א ווייטע מעגליכקייט און א ווילדער חידוש. לפי זה דארף אויסקומען אז בעצם האט זי נישט קיין רעכט צו עקזיסטירן אויף די פרייע לופט נאר די מענער זענען מוותר און לאזן איר און מילא זאל זי זיך פרייען אז מען לאזט איר אטעמען און זיך נישט ווארפן אין די אויגן נאר זיך דורכשלייכן אזוי אוממערקבאר ווי מעגליך. אבער דאך האב איך נאכנישט דורך געלערנט די גאנצע תורה איך זאל קענען זאגן מיט א זיכער קייט אז מען זאגט עס טאקע נישט.
ווי למשל דעם רמב"ם "רמב"ם הלכות אישות פרק יג מקום שדרכן שלא תצא אשה בשוק בכפה שעל ראשה בלבד עד שיהיה עליה רדיד החופה את כל גופה כמו טלית נותן לה בכלל הכסות רדיד הפחות מכל הרדידין, ואם היה עשיר נותן לה לפי עשרו כדי שתצא בו לבית אביה או לבית האבל או לבית המשתה, לפי שכל אשה יש לה לצאת ולילך לבית אביה לבקרו ולבית האבל ולבית המשתה לגמול חסד לרעותיה ולקרובותיה כדי שיבואו הם לה, שאינה בבית הסוהר עד שלא תצא ולא תבוא. אבל גנאי הוא לאשה שתהיה יוצאה תמיד פעם בחוץ פעם ברחובות, ויש לבעל למנוע אשתו מזה ולא יניחנה לצאת אלא כמו פעם אחת בחודש או פעמים בחודש כפי הצורך, שאין יופי לאשה אלא לישב בזוית ביתה שכך כתוב תהלים מ"ה, כל כבודה בת מלך פנימה". קאווע שטיבעל אדער בי"ד שטיבעל, מען דארף זאגן זאכן מיט א באזיס.
עיין בתגובתי הקודמת ביאור כוונתי, ולענ"ד זעט מען נישט די נקודה אין רמב"ם.
ולולי דמסתפינא וואלט איך צוגעלייגט אז אפילו אויף זאכן וואס גייען אריין בגדר דת יהודית, על כל פנים לויט רש"י'ס דעפיניציע אז עס מיינט מנהג שנהגו הנשים מעצמן, קען מען נישט זאגן אז ווייל זי האט זיך מקבל געווען א חומרא מער ווי די תורה פארלאנגט, זאל זי אין א שוואכע מינוט ווען זי האלט זיך נישט צו די חומרא עובר זיין אויפן איסור פון לפני עוור, ווייל למעשה מעיקר הדין מעג זי ווען אזוי גיין.
@נולד, סאיז א גמרא אויך, נישט נאר א מדרש.
האזהרה שהזהרנו מלהיות חפשיים במחשבותינו, עד שנאמין דעות המנגדות לדעות שהביאה התורה, אלא נגביל את מחשבתנו ונעשה לה סייג שתעמוד אצלו - והן מצוות התורה ואזהרותיה.
והוא אמרו יתעלה: "ולא תתורו אחרי לבבכם"... זו מינות. (ספר המצוות להרמב"ם ל"ת מ"ז)
דעת תורה האט געשריבן:כל כבודה איז בעיני א ווייטע מעגליכקייט און א ווילדער חידוש. לפי זה דארף אויסקומען אז בעצם האט זי נישט קיין רעכט צו עקזיסטירן אויף די פרייע לופט נאר די מענער זענען מוותר און לאזן איר און מילא זאל זי זיך פרייען אז מען לאזט איר אטעמען און זיך נישט ווארפן אין די אויגן נאר זיך דורכשלייכן אזוי אוממערקבאר ווי מעגליך. אבער דאך האב איך נאכנישט דורך געלערנט די גאנצע תורה איך זאל קענען זאגן מיט א זיכער קייט אז מען זאגט עס טאקע נישט.
ווי למשל דעם רמב"ם "רמב"ם הלכות אישות פרק יג מקום שדרכן שלא תצא אשה בשוק בכפה שעל ראשה בלבד עד שיהיה עליה רדיד החופה את כל גופה כמו טלית נותן לה בכלל הכסות רדיד הפחות מכל הרדידין, ואם היה עשיר נותן לה לפי עשרו כדי שתצא בו לבית אביה או לבית האבל או לבית המשתה, לפי שכל אשה יש לה לצאת ולילך לבית אביה לבקרו ולבית האבל ולבית המשתה לגמול חסד לרעותיה ולקרובותיה כדי שיבואו הם לה, שאינה בבית הסוהר עד שלא תצא ולא תבוא. אבל גנאי הוא לאשה שתהיה יוצאה תמיד פעם בחוץ פעם ברחובות, ויש לבעל למנוע אשתו מזה ולא יניחנה לצאת אלא כמו פעם אחת בחודש או פעמים בחודש כפי הצורך, שאין יופי לאשה אלא לישב בזוית ביתה שכך כתוב תהלים מ"ה, כל כבודה בת מלך פנימה". קאווע שטיבעל אדער בי"ד שטיבעל, מען דארף זאגן זאכן מיט א באזיס.
דעת תורה האט געשריבן:
געפילטע פיש האט געשריבן:קודם כל איז כל כבודה נישט קיין מצות עשה דאוריתא, און וואס איז אויב דארף זי נישט די כבוד?
חוץ מזה וואס מ'זעט פון רמב"ם אז ביי דעם איז עס הכל לפי המקום והזמן.
you missed the point. די שאלה איז נישט צי עס איז דאורייתא אדער דרבנן, די נקודה איז אז אפשר זעט מען פון דעם פסוק אז על פי תורה האט א פרוי בכלל נישט די "right of way". א פרוי קען נישט טענה'ן לויט דעם אז די גאס באלאנגט פאר איר פונקט ווי פארן מאן, און ממילא קען זיין זי מוז איינפאקן דאס מערסטע וואס איז שייך אזוי ווי איינער וואס גייט אויף א פרעמדן'ס פראפערטי.
ווי זעט מען פון רמב"ם אז אלעס איז לפי המקום הזמן?
טאקע די רמב"ם וואס פדוו"ד ברענגט מיין איך, פון דעם זעט מען קלאר אז הכל לפי המקום והזמן. מ'זעט דאך אז קיינער פסקנ'ט נישט היינט אז מ'זאל נישט לאזן די פרויען ארויסגיין פון דערהיים מער ווי איינמאל א חודש, אפילו לחומרא אדער להידור מצוה זאגט עס קיינער נישט, נארוואדען? די רמב"ם האט געלעבט אין א קולטור ווי די פרויען פלעגן נישט ארויסגיין, און ממילא איז עס געווען א "גנאי" לאשה ארויסצוגיין אפט, און דאס האט די רמב"ם געזאגט פאר זיין אייגענען קולטור, אזוי ווי ער הייבט אן די שטיקל, "מקום שדרכן שלא תצא...".
@דעת תורה, פון וועלכע ווארט אין פסוק זעסטו אז די מאן האט א רעכט צו זאגן פארן פרוי וואו יא און נישט צו גיין? איך זע עס ווי א פסוק וואס איז נישט געוואנדען נישט צום מאן, נישט צום פרוי, נאר איז משבח א געוויסע מדה.
דאס אז מען קען ווען זען פון דעם פסוק אזאנס איז ביי מיר פשוט, זייער אסאך דרשות חז"ל זענען אזוי. די שאלה איז נאר צי למעשה האבן די חז"ל טאקע ארויסגעלערנט אזאנס פונעם פסוק. אינעם רמב"ם קוקט נישט אויס אזוי.
האזהרה שהזהרנו מלהיות חפשיים במחשבותינו, עד שנאמין דעות המנגדות לדעות שהביאה התורה, אלא נגביל את מחשבתנו ונעשה לה סייג שתעמוד אצלו - והן מצוות התורה ואזהרותיה.
והוא אמרו יתעלה: "ולא תתורו אחרי לבבכם"... זו מינות. (ספר המצוות להרמב"ם ל"ת מ"ז)
[left][/left]Its about time we set up our own kehilla/chasidus with the us 3 branch system, legislative, executive and judicial. We shall have our own mosdos shuls and do shiduchim between ourselves. and ignore the world.[left][/left]
diff האט געשריבן:[left][/left]Its about time we set up our own kehilla/chasidus with the us 3 branch system, legislative, executive and judicial. We shall have our own mosdos shuls and do shiduchim between ourselves. and ignore the world.[left][/left]
First we will have to to copy the Boston Tea Party, maybe throw out all the kehilla/chasidus matzoz
Then stop paying membership and Kvitel Gelt
Then we will have to do what Washington did, fight off the Gabuim and gaurds of the kehilla/chasidus Kings and Rulers
Draft a decleration of Independance, No taxation without representation
Then to find out after 200 years that a hasid from monsey from the old kehilla/chasidus bribed your new legistlators to draft bills against you
What will you do then? 0
You must be the change you want to see in the world
האזהרה שהזהרנו מלהיות חפשיים במחשבותינו, עד שנאמין דעות המנגדות לדעות שהביאה התורה, אלא נגביל את מחשבתנו ונעשה לה סייג שתעמוד אצלו - והן מצוות התורה ואזהרותיה.
והוא אמרו יתעלה: "ולא תתורו אחרי לבבכם"... זו מינות. (ספר המצוות להרמב"ם ל"ת מ"ז)
diff האט געשריבן:[left][/left]Its about time we set up our own kehilla/chasidus with the us 3 branch system, legislative, executive and judicial. We shall have our own mosdos shuls and do shiduchim between ourselves. and ignore the world.[left][/left]
לענ״ד איז בעסט, אז ביי יעדע אישא זאל מען מאכען א אשכול ווי דער עולם זאל קענען ארום רעדן און מסברן וואס און פארוואס ער האלט להלכה/השקפה לגבי די נושה. און נאכדעם זאל מען מאכען א וואטינג סיסטעם ווי אלע מעמבערס( העכער 50 תגובת ? ) זאלען קענען שטימען און מוועט ארויסגעבן א פסק הלכה דעס וועט מען פארשפרייטען אז דאס איז דעת קאווע שטיבעל ,מסכים?
דברי מוסר מבדחן לשמעקעדיג:
לערין דיר אויס צו הערן א צווייטענס מיינוג, אז נישט וועסט מין הסתם אויסזען ווי קינות גירושין און א צייט פון יעצט, די יסוד פון שלום בית איז צו קענענן אויסהערן וואס א צווייטער זאגט, מען מוז נישט אלץ אגריען מיט יענעם אבער אויסהערן דארף מען.
בענדזשאמין פרענקלין האט געשריבן:בפרט אויב עס וועלן אנטייל נעמען זיבעציג מעמבערס, וועט עס זיין ממש בבחינת שבעים סנהדרין, אפשר וועט מען קענען פסק'נן דיני נפשות אויך.
נע , דיני נפשות וועט נאר קענען שטימען די וואס האבען שוין באקומען א געוויסע סכום לייקס (אפשר 400 לייקס כדי ר בנימין זאל אויך קענען זיין פון די דיינים)
דברי מוסר מבדחן לשמעקעדיג:
לערין דיר אויס צו הערן א צווייטענס מיינוג, אז נישט וועסט מין הסתם אויסזען ווי קינות גירושין און א צייט פון יעצט, די יסוד פון שלום בית איז צו קענענן אויסהערן וואס א צווייטער זאגט, מען מוז נישט אלץ אגריען מיט יענעם אבער אויסהערן דארף מען.
נולד מאוחר האט געשריבן:סאיז א מדרש אז סמיינט צניעות. די לצינות איז אז דע פרויען וואס פראקטיצירן דאס בת מלך פנימה, זענען און מיינע אויגן די ווייטסטע פון א בת מלכה. א מלכה טריעט זיך מיט מעניקויר יעדן צווייטען טאג, גייט אנגעטאן שמעקעדיג, לעבט א לעבן נישט בדוקא פעמפערן קונדער און וואשן דישעס רוב פון זייער לעבן.
פעך, פוי, איינס פון די גרויליגסטע תגובות וואס איך האב נאר געליינט דא אין שטיבל. פופציג דיסלייקס
