moti107 האט געשריבן:כ׳האב אזא שאלה : מיר ווייסן אז אויב מאכט זיך אז מהאט געהערט לשון הרע טאר מען נישט גלייבן נאר אפמאכן אז ס׳איז נישט אמת.
יעצט וואס איז דער דין אויב ראובן קומט מיר דערציילן אז שמעון האט אים פארציילט אז לוי האט געטוהן אן עבירה יעצט, ממה נפשך אויב גלייב איך אז לוי האט יא געטוהן די עבירה דאן גלייב איך לשון הרע אויף לוי אויב גלייב איך אז לוי האט נישט געטון דעמאלט איז דאס לשון הרע אז שמעון האט געזאגט ליגענט פאר ראובן. נ ב איך ווייס אויף זיכער אז שמעון האט עפעס פארציילט פאר ראובן וועגן לוי
אויב גלייבען איז תלי אין דיין בחירה דאן גלייב אז קיינער האט דיר גארנישט פארציילט. פארלייקען די גאנצע מעשה און פטור אן עסק.
נאר צוויי הערות 1) פארוואס גיבט ער נישט ארויס די נעמען פון די "רבנים מובהקים מורי הוראה בישראל" - אפשר זענען זיי די זעלבע "עפ"י הוראת הרבנים מותר לשמוע בימי הספירה"? 2) איך כאפ נישט פונקטליך וואס איז די "נימא של שחוק" ווען מ'רעדט פון ניגוני התעוררות.
כדי זאל נישט זיין זוגות, על'איך פרעגן נאך איינס 3) ווען סאטמאר גייט ארויסגעבען אן "אייגענע" ספירה טעיפ (גיב עס אפאר יאר), וואס וועט מען טוהן מיט דעם יעצטיגען "איסור", מ'וועט זאגן אז די איסור איז נאר פאר די גוים וואס שלעפען די פארענצ'עס? וד"ל.
עס איז לויט די אחרונים א ענין פון אדער א קל וחומר פון ריקודין ומחולות וואס איז אינו מוכרח כלל כמובן, אדער א ענין פון א נדר שקיבלו על עצמן. היי יאר איז מיר בייגעפאלן אז אויב דער גאנצער ענין איז נאר מחמת נדר וקבלה וכדומה איז נישט שייך אפילו אריין צו גיין אין א הלכה'דיגער דיון צי די ספירה טעיפס זענען בכלל כלי שיר, ווייל דאס אליין אז מענטשן פארשטייען אז אן מוזיק איז נישט בכלל ווייזט אז די קבלה און נדר איז געווען נאר אויף מוזיק דייקא. ודו"ק.
האזהרה שהזהרנו מלהיות חפשיים במחשבותינו, עד שנאמין דעות המנגדות לדעות שהביאה התורה, אלא נגביל את מחשבתנו ונעשה לה סייג שתעמוד אצלו - והן מצוות התורה ואזהרותיה.
והוא אמרו יתעלה: "ולא תתורו אחרי לבבכם"... זו מינות. (ספר המצוות להרמב"ם ל"ת מ"ז)
נזק צאהלט מען מיט עידית, עפעס אנדערש מיט בינונית און א דריטע זאך מיט זיבורית, יעדער ווייסט אודאי די חילוק פון די דריי, אלע זענען די זעלבע ווערט, נאר עידית איז א קלענערע קרקע מיט א בעסערע איכות און זיבורית איז א שוואכערע איכות און כנגד זה איז ער גרעסער בכמות [און ממילא איז ער די זעלבע ווערט].
ווי מען לערנט פשוט איז פשט אזוי, איך האב יענעם מזיק געווען 100 דאלער, האב איך יעצט צוויי אופנים ווי אזוי איך קען איהם באצאהלן די 100 דאלער, אדער גיב איך איהם א קליינע שטיקל פון גוטע קרקע וואס איז ווערט 100 דאלער, אדער קען איך איהם געבן א גרעסער שטיקל שוואכערע קרקע וואס איז אויך ווערט 100 דאלער, איז די הלכה אז דו מוזט איהם געבן עידית.
ועל כרחך רעדט מען אז ביידע זענען ווערד א גלייכע הונדערטער אזוי אז מיין היזק ווערט אפגעצאהלט דורך ביידע אופנים, ואעפ"כ מוכח בכל הש"ס אז מענטשען ווילן ענדערש עידית, פארשטיי איך נישט וואס דא גייט פאר, על כרחך איז דער זיבורית מיט אזויפיהל גרעסער בכמות פונעם עידית אז זיין פרייז אויפן מארקעט איז גלייך מיט'ן עידית, יעצט לאמיר זעהן וואס איז קובע א פרייז? וויפיהל א מענטש איז גרייט צו צאהלן פאר די חפץ נאך אלע חשבונות [אז ער דארף בארבעטן א גרעסערע שטח, די פירות זענען שוואכער וכו' וכו'], איז ווי קען זיין אז מענטשען ווילן ענדערש דעם עידית און אעפ"כ בלייבן די עידית און די זיבורית ביי דעם זעלבן פרייז?
היינט האב איך געהאט אין עירובין [כ"ט ע"ב] אז איינער האט געגעסן גרוגרות ווערט א זוז און ער באצאהלט תמרים ווערט א זוז תבוא עליו ברכה, ווייל תמרים איז קפצי עליו זבינא, דער עולם צוכאפט עס, נו, איז ווי קען זיין אז פונדעסטוועגן זענען ביידע די זעלבע ווערט? ע"כ זענען די גרוגרות גענוג מער בכמות וואס קענסעלד-אוט די לא-קפצי-עליו-זבינא עפעקט, אזוי אז נאך אלע חשבונות איז ער פונקט אזויפיהל ווערד ווי די תמרים, איז פארוואס תבוא עליו ברכה?
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
נולד מאוחר האט געשריבן:אז איך באצאל דיר מיין חוב פון 100 דאלער מיט א טרעילער ניקעלס. קענסטו מיר מחייב זיין מער ווי הונדערט דאלער ווערט ניקעלס?
הגע בעצמך, ווי אזוי קען טאקע זיין אז 100 דאלער אין ניקעל'ס זאל האבן די זעלבע ווערט ביי מענטשן ווי א גלאטע הונדערטער?
לכאורה מוז מען זאגן אז געלט איז א יוצא מן הכלל, עס איז בגזירת המלכות - לטובת המדינה - אז מטבעות און שטרות זאלן האבן די זעלבע באשטימטע ווערט, הגם קיינער איז נישט אינטערעסירט זיך אנצושלעפן מיט א טרעילער ניקל'ס.
אבער יעדע אנדערע חפץ איז פרי מארקעט קובע די פרייז נאך אלע חשבונות.
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
ביי א ענדזשין איז לכאורה פשט אז פאר א קליינע גרופע מענטשן - קאלעקטארס איז עס ווערט 500, ביי אנדערע איז עס גארנישט ווערט, קומט אויס אז דו פארגלייכסט די בליק פון צוויי אנדערע גרופעס, וואס גרופע ב' איז בכלל נישט אין די ליין.
דארט פארשטיי איך אז גרופע ב' קען נישט מגרע זיין פון די ווערט, פונקט ווי א טייער שטיקל עקוויפמענט פון א קאר פעקטארי פארלירט נישט פון איהר ווערט ווייל ר"ח קניבסקי איז נישט אינטערעסירט עס צו האבן, און אודאי קען מען באצאהלן דערמיט - שוה כסף ככסף ואפי' סובין.
אבער ביי צוויי קרקעות, איינס עידית און דער צווייטער זיבורית, האנדעלט עס זיך לכאורה איבער די זעלבע גרופע מענטשן, מענטשן וואס זוכן צו קויפן א קרקע צו פארקויפן איהרע פירות, און נאך אלע זייערע שיקולים פון טירחא ווס. שטח וכדומה ווערט נקבע די פרייז פון אזא קרקע ביי די גרופע, איז אויב פארשטייט די גמ' אז מענטשען ווילן ענדערש עידית רעדט מען לכאורה אז די זיבורית האט גענוג כמות אויף פיצויים.
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
מהירי תיתי אז סאיז א דבר פשוט אז יעדער וויל דאס ? סך הכל האט דער ניזוק די טשויס צו בעטן עידית אויב סשמעקט אים. כמיין אין בבא קמא כיצד הרגל איז דא א גאנצע שמועס לגבי אויב פארן ניזוק איז די זבורית כעידית אדער פארקערט וואספארא רעכטן ער האט דאן.
My enemy showed me an Olive Branch, upon closer observation it turned out to be covered in Fig Leaves
איינגעמיירעט האט געשריבן:פון די סוגיא פון מיטב און בבא קמא קומט אויס אז די ווארט איז אז מיטב קען מען גרינגער און שנעלער פארקויפען (לדוגמא איז מבואר דארטען אז אויב ס׳איז דא א חפץ וואס פארקויפט זיך נישט יעצט פאר זיין פילע פרייז ווייל ס׳איז נישט די season ,מדינא דמטיב קענסטו נישט באצאלען דער מיט לויט זיין ריכטיגע פרייז היות ער קען נישט תיכף ארויסקעשען זיין געלט )
איך געדענק נישט יעצט די סוגיא, אבער איך גלייב נישט אז דאס וועט זיין דער עקסקלוסיוו אפטייטש פון עידית, און מען רעדט בכלל נישט פון פשוטע עידית ווס. זיבורית.
איינגעמיירעט האט געשריבן:לערן דורך די סוגיא
moti107 האט געשריבן:מהירי תיתי אז סאיז א דבר פשוט אז יעדער וויל דאס ? סך הכל האט דער ניזוק די טשויס צו בעטן עידית אויב סשמעקט אים.
אזוי קומט אויס פשוט איבעראל, צוויי פלעצער וואס איך געדענק אויף די מינוט: גיטין מ"ט ע"ב:
אמר ר"ש מפני מה אמרו הניזקין שמין להן בעידית מפני הגזלנים ומפני החמסנין כדי שיאמר אדם למה אני גוזל ולמה אני חומס למחר ב"ד יורדין לנכסי ונוטלין שדה נאה שלי וסומכים על מה שכתוב בתורה מיטב שדהו ומיטב כרמו ישלם לפיכך אמרו הניזקין שמין להן בעידית מפני מה אמרו בעל חוב בבינונית כדי שלא יראה אדם לחבירו שדה נאה ודירה נאה ויאמר אקפוץ ואלונו כדי שאגבנו בחובי לפיכך אמרו בע"ח בבינונית אלא מעתה יהא בזיבורית א"כ אתה נועל דלת בפני לווין כתובת אשה בזיבורית דברי ר' יהודה ר"מ אומר בבינונית אמר ר"ש מפני מה אמרו כתובת אשה בזיבורית שיותר ממה שהאיש רוצה לישא האשה רוצה לינשא דבר אחר אשה יוצאה לרצונה ושלא לרצונה והאיש אינו מוציאה אלא לרצונו.
רש"י גיטין מ"ח ע"ב: שנוח לו לאדם לגבות מועט מקרקע עידית ולא לגבות הרבה מזיבורית.
moti107 האט געשריבן:כמיין אין בבא קמא כיצד הרגל איז דא א גאנצע שמועס לגבי אויב פארן ניזוק איז די זבורית כעידית אדער פארקערט וואספארא רעכטן ער האט דאן.
אויב איז דא אזא גמ' וועט עס זיין א מעשה שהי', אפשר מיינסטו די גמ' פון עידית דניזק כזיבורית דמזיק, וואס דאס מיינט אז די ניזק'ס בעסטע פעלד איז אזוי גוט ווי די מזיק'ס ערגסטע, אבער נישט אז דער ניזק וויל נעמען פון די שוואכע.
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
איינגעמיירעט האט געשריבן:פון די סוגיא פון מיטב און בבא קמא קומט אויס אז די ווארט איז אז מיטב קען מען גרינגער און שנעלער פארקויפען (לדוגמא איז מבואר דארטען אז אויב ס׳איז דא א חפץ וואס פארקויפט זיך נישט יעצט פאר זיין פילע פרייז ווייל ס׳איז נישט די season ,מדינא דמטיב קענסטו נישט באצאלען דער מיט לויט זיין ריכטיגע פרייז היות ער קען נישט תיכף ארויסקעשען זיין געלט )
איך געדענק נישט יעצט די סוגיא, אבער איך גלייב נישט אז דאס וועט זיין דער עקסקלוסיוו אפטייטש פון עידית, און מען רעדט בכלל נישט פון פשוטע עידית ווס. זיבורית.
איך האב נישט געזאגט אז דאס מיינט עידית, עידית מיינט עידית ,די גמרא זאגט דארט אז ביי מזיק וואס מדארף צאהלען עידית, די בעסטע, איז אוכט די הלכה אז מדארף צאהלען לויט די פרייז פון די season די גמרא רעדט דארט פון א פעלד וואס האט א גרויסע שוויות אבער און די ווינטער קען מען עס נישט פארקויפען פאר full price,און הגם די עכטע שוויות איז די זומערדיגע שוויות וועט מען נישט קענען באצאלען מיט דעם, און די ראשונים זענען דורט מסביר ווייל די גאנצע געדאנק פון עידית איז אז מקען עס שנעלער פארקויפען און זעען קעש שנעלער
יא יא האט די בארדישובער גענטפערט דעם אפיקורס, סאיז אלץ פיין און וואויל,
אבער געוואלד !!! וואס וועסטו טוהן אויב די ראשית חכמה איז יא גערעכט.
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
ונבנתה העיר האט געשריבן:און ווי אזוי פארענטפערט עס די קשיא?
אז בעצם איז דאס די זעלבע ווערד אבער די שוואכערע דויערט לענגער איינצוקעשן די רווחים . וועסטו אודאי פרעגן אויב ס׳דויערט לענגער דאן וויאזוי קען דאס זיין די זעלבע ווערד ? די תירוץ איז אזוי גייט דאס זייער אסאך און ביזנעס סאיז דא seasonable items וואס קאסט די זעלבע ווי די all year round און דאך איז דאס נאר ווערד ביים season. וועסטו פרעגן פארוואס זאלן מענטשן קויפן seasonable ווען מקען קויפן all year round .פאר די זעלבע פרייז אבער כך הוא דרכה של ביזנעס ביים season פארקויפט זיך די seasonable בעסער א שטייגער ווי פסח קעיקס.
כמו כן אבער אויף א פארקערטער מהלך איז אויך פארענפערט די תאנים אויף דף כט עמוד ב . קפצו עליו קונים מיינט אז סאיז נישט אלץ עוועיליבל און ווען סאיז שוין יא דא צו כאפט מען דאס שנעל משא״כ די אנדערע איז אלץ דא און פארקויפט זיך שטייטעלעך סך הכל פארקויפט זיך ביידע די זעלבע over the length of time און פאר די זעלבע פרייז.
My enemy showed me an Olive Branch, upon closer observation it turned out to be covered in Fig Leaves
