איך וויין פארדעם 3 מאל ביי שמו"ע, און ער?

[גרוש]

די ווערטער איז געשריבן געווארן דא אין קאווע שטיבל דורך א געוויסע ניק,

וז"ל:
זייענדיג אזוי פארטיפט האב איך נישט באמערקט ווי מיין פיר יעריגס שטייט ביים שוועל און ווארט. ס'גייט אדוירך א שטיקל צייט און איך הייב מיך אויף צו נעמען אביסל פאפקארן, איך נעם אראפ מיינע אויגן פון דעם באליבטן צייטונג און איך באמערק איר.

איך: וואס איז?

זי: איך וויל דיר דערציילן וואס ס'איז היינט געווען אין סקול

איך: זעהסט נישט אז איך בין ביזי?

איר פנים ווערט רויטלעך, אירע אויגעלעך נאס, און זי זאגט מיר: קיינמאל האסטו נישט קיין צייט צו מיר, אייביג ביסטו ביזי. כ'האב דיר געוואלט דערציילן אז אונז האמיר היינט אנגעהויבן צו לערנען אל"ף בי"ת.

קיינמאל האסטו נישט קיין צייט צו מיר!
עכ"ל

ליינענדיג די ארטיקל זלגו דמעות מעיני, איך שטיי און קוק ארויס בכליון עינים מתי יבא לידי, אז מיין אייגן קינד, עצמי ובשרי, זאל מיר וועלן עפעס פארציילן, זאל דארפן מיין עטענשאן, איך פארגיס נחלי דמעות מינימום 4 מאל א טאג, (ביי 3 שמונה עשרה'ס, און ביינאכט אין בעט, רוב טעג איז עס מער פון דעם)

קומט דא איינער וואס האט ברוך השם זוכה געווען צו דעם, און ווארפט דאס אוועק בידים, זאגענדיג:
זעהסט נישט אז איך בין ביזי?

ווען נישט וואס זי הייבט ווען אהן צו וויינען, וואלט עס נאך עד היום געווען אזוי,

תשמר שעורת אנוש, איך קען אזא מעשה נישט פארשטיין,

אוי באשעפער, מתי יבא לידי ואקיימנה,

[אוי טאטי]

כבוד הרב גרוש,
ער ווארפט דאס שויניש אוועק, ער פארשטייט היינט אויך שוין נישט וויאזוי ער האט דאס געקענט אוועק ווארפן, סך הכל דערציילט ער נאר וואס ער האט דורעכגעמאכט כדי צו העלפען אנדערע וואס זענען נאך ליידער אין דעם פראבלעם. טא פארוואס איהם אזוי אפקלאפן?

[שמעקעדיג]

הה"ד א זאטער פארשטייט נישט דעם הונגעריגן, וכן להיפך.
דער מענטש אין תפיסה קען נישט באגרייפן אז א פרייער מענטש רעדט זיך אפ אויפן וועטער אדער אויף אנדערע שוועריגקייטן.
דער קראנקער אין שפיטאל איז נישט משיג ווי אזוי א געזונטער מענטש טוט זאכן אנדערש ווי ער וואלט געוואלט.
יעדער איינער זעהט נאר וואס "אים" דרוקט, און פארשטייט נישט אז א צווייטער האט אן אנדערן בליק, אנדערע דאגות, אנדערע שוועריגקייטן, אנדערע חינוך, אנדערע נסיונות, און א אנדער לעבן, און איז בכלל אין א אנדערע MODE ווי דו.
דו מיינסט אז ווען דו וועסט אי"ה זוכה זיין צו האלזן אן אייגן קינד וועסטו האבן צייט צו אים/איר 24/7? די דאגת הפרנסה וואס מיר זענען פאריאגט און פארפלאגט נעמט אוועק דעם ישוב הדעת וואס עלטערן וואלטן געדארפט האבן פאר קינדער. ליידער גלות אמעריקע.

ויה"ר מען זאל בקרוב הערן בשורות טובות.

[berlbalaguleh]

ווי ס'זעהט אויס האסטו געליינט די תגובה איבער וועלכע דו רעדסט, "אוט אוו קאנטעקסט". נישט אין קאנטעקסט און פארפאסנדיג דעם ציל פונ'ם שרייבער (איך מיין ס'געווען "אקאונטענט"). ווייל דער שרייבער זאגט מוסר פאר איינעם און ווייזט איהם אויף וויאזוי נישט צו טון. און ער זאגט אז ר'האט שוין תשובה געטון. ס'איז א חילוק אויב מ'ליינט נאר א טייל פון א מאמר אדער דעם גאנצן מאמר. ווייל מ'קען קומען צו די נישט ריכטיגע מסקנות.

[טעפל]

ר' גרוש טאקע נאכען ליינען דיינע ווערטער געט עס אונז כח און חיזוק אפילו מ'האט נישט אלעמאל געדולד..

[Accountant]

גרוש, ביסט הייליג גערעכט. אבער אזוי גייט עס, תענוג תמידי אינו תענוג. זעלטן ווען א מענטש נעמט אינווענטארי פון די רוב טובה וואס ער האט, ער וועט אבער כסדר ציילן דאס ביסעלע שלעכטס.

נאך מער, עפעס וואס קומט אן גרינג האט א קלענערע חשיבות ווי עפעס אויף וואס מ'האט זיך געפלאגט דערויף. אזוי איז עס ביי געלט, גרינג געלט גייט גרינג, און אזוי איז עס ביי אנדערע זאכן.

ביי דעם וואס איז א חתן געווארן ביי די אכצען, האט א כ'מעשה'דיגע שלום בית, און האט קינדער יעדע שטיק צייט, איז דאס אלעס עפעס וואס ס'איז נארמאל אז ס'זאל אזוי זיין. ס'איז נישט עפעס וואס מ'אפרישיעיט עפעס ספעציעל. מ'טראכט ווייניג מאל אריין ווי גליקלעך מען איז. אזוי קען זיך מאכן א מצב אז דאס געדולד צו די קינדער לויפט אביסל אויס, נאך אלעם איז גידול בנים פארט א שווערע מסכת.

און אזוי האט ליידער פאסירט ביי מיר. ביז מיין טאכטער האט מיך גראד געשטעלט.

א הארציגן ישר כוח פאר דיינע ווערטער, ס'פעלט זיך אמאל אויס דאס צו הערן. איך וואונטש דיר כל טוב וטב און כ'וועל א ספעציעלע תפילה טאן פאר דיינעט וועגן.