על ראשי שכינת א-ל? איז כדאי צו ליידן ייסורי הספק?

[ידען]

אנטשולדיגט איך שטער און איך מיש מיך אריין ביי אזא שיינע אשכול.

[מאטי]

מיין דעת איז נוטה צו לעיקוואד/יידל/בנימין אלע בשיטה אחד אז לעבן מיט ספיקות איז נישט קיין פראדוקט וואס משלעפט ארויס פון א פוליציע ווי מקען זיך וועלן די בעסטע מין.. ווי ברסלב׳ער אדער מח שליט וויל אויפטון. איר קענט מיר זאגן הונדערט מאל אז איך זאל שלום מאכן מיטן מצב ס׳איז אסאך געשמאקער.. אבער דער מח טוט דאס זייניגע.

איך מיין אז דער פותח האשכול הרב קופערניקעס האט דן געווען צו מיכאל וואס ליגט אינעם רעטעך אין נאגט.. אדער גבריאל וואס ליגט אינעם סואער סטיק אין נאגט קען טאקע זיין צופרידענער ווייל זיי פאלט נישטאמאל ביי אז סרודערט זיך עפעס העכער זייערע קעפ. קאן טאקע זיין אפשר איז דאס געשמאקער. איך גלייב נישט אז ברסלב׳ער וואלט איינגעגאנגען דערויף..

מח שליט וויל אויפטוען אז זוכען דעם דרך האמת איז כמו וועלן גיין אויף א וואקאציע מ׳פארשטייט אז געלט איז נישט דא און מ׳גייט ווייטער אן.

ווילט זיך פרעגן נא אויב איז דער אמת אז מ׳דארף נישט לעבן מיטן אמת דאן אין לך אמת גדול מזה? איר קענט נישט מאכן פון א נישט וואקאציע א יא וואקאציע . אפשר יא? ווער ווייסט... נאר ווי געזאגט אמת איז דער קארענסי פונעם מח און אן געלט איז נישט דא קיין חתונה

[מוח שליט]

מאטי,
איך האב יעצט געשמועסט מיט איינעם אין אישי. ער האט מיר מחדש געווען א דערהער אין די פשט פון די יסורי הספיקות. וויל איך הערן צו דו האלסט אויך אזוי. די יסורים וואס מען האט מכח ספיקות, איז דאס ווייל מען ציטערט אז דאס גופא אז מען האט ספיקות גייט מען דערפאר ברענען און בראטען?
דו האסט מיך נישט פארשטאנען בענין וואקאציע. איך פרעג נאר וואס איז די גרויסע הייליגקייט פון "בקשת האמת". פארוואס האט זיך גאליליא כמעט מוסר נפש געווען צו זאגן אז די וועלט דרייט זיך ארום די זון? ענטפער מיר שטייטליך. וועל איך דיר מסביר זיין where I'm coming from.

[הוגה]

הוגה זאגט:
אז קיין פיין דארף עס נישט ברענגן, ווייל איינמאל מיר ווייסן אז עס איז דא אן ענטפער נאר מיר האבן עס דערווייל נישט דערגרייכט, און ווען מיר וועלן עס דערגרייכן וועט עס אונז אנטפלעקן אן אוצר מלא. ווי אויך ווייסן מיר אז אויפן וועג ארויף קלייבן מיר צוזאם קליינע דיאמאנט שטיינדעלעך דא און דארט. ממילא ווערט די גאצע דזשורני גאר געשמאק.

הוגה רעדט פון א ענפטער "וואס עס איז זיכער דא" נאר מיר האבן עס דערווייל נישט דערגרייכט און עס איז בלויז א פראגע פון צייט ווען מיר וועל דערגרייכן און ס'וועט זיין סוף הכבוד לבא. עס זעהט אויס ווי הוגה איז נישט קיין כראנישער ספקן ווייל א געבוירענער צווייפלער ראגירט צו אזא געדאנק מיט א "כל זה אכניס בקל וחומר" דאס אליינס צו עס איז בכלל דא אן אמת און אויב ס'דא צו מיר וועלן דאס דערגרייכן און אונזער ימי שנותינו פון שבעים שנים איז אויך מוטל בספק און אונטער א גרויס פראגע צייכן.

איר זענט הונדערט פראצענט גערעכט. דאס איז די חילוק פון אן אפטימיסטישע מסופק און א פעסעמיסטישע מסופק.

אין ריאליטעט האט די אפטימיסטישע מסופק אויך פעסימיסטישע מאמענטן וואס דעמאלטס מאכט ער אליינס אויך מיט ייסורים. כ'מיין וויפיל איז די שיעור זיך צו דראפקעווען אהין און צוריק ווי אויף א סי סאו.

איין זאך איז דאכצעך כולה עלמא מודה, אז די מסופק האט נישט קיין שום ספק ספיקא בעולם אז ער וויל נישט זיין נישט מיכאל און נישט גבריאל. קען זיין אז ער פארגינט זיי און אפשר אפשר אפשר איז ער אביסל מקנא זיי. אבער צו זיין זיי? גיהינום נאו!!!!!

[מאטי]

מאטי,
איך האב יעצט געשמועסט מיט איינעם אין אישי. ער האט מיר מחדש געווען א דערהער אין די פשט פון די יסורי הספיקות. וויל איך הערן צו דו האלסט אויך אזוי. די יסורים וואס מען האט מכח ספיקות, איז דאס ווייל מען ציטערט אז דאס גופא אז מען האט ספיקות גייט מען דערפאר ברענען און בראטען?
דו האסט מיך נישט פארשטאנען בענין וואקאציע. איך פרעג נאר וואס איז די גרויסע הייליגקייט פון "בקשת האמת". פארוואס האט זיך גאליליא כמעט מוסר נפש געווען צו זאגן אז די וועלט דרייט זיך ארום די זון? ענטפער מיר שטייטליך. וועל איך דיר מסביר זיין where I'm coming from.

אויב דער מוח איז פראגרעמירט אז די קאנסקווענצן פון ספיקות איז גיהנום דאן יא איז דאס א חלק פון די יסורים אבער דאס כשלעצמו איז אויך נאר א פרט לויט וויאזוי משטעלט אויס קאנסקווענצן .
איך מיין אז דער מקור היסורים איז פונקט ווי דו גייסט אריין אין א מיואזיעם מיט אסאך אינטערסאנטע אטראקציעס אבער אן א מעפ פון אונווייזונגען מיט ווייניג צייט און דו ווילסט כאפן נאר די אינטערסאנסטע זאכן דו קומסט אן צו איין פלאץ און נאך א שטיק צייט וועסטו געוואויר אז נע !! איטס ע וועיסט, וואס דער וועיסט איז ? דער מאמין זאגט גיהנום, דער אעטיאיסט זאגט פלעדזשור יעדער לפי וואס ער איז געטרעינט בקיצור מלויפט ארום וואו א כפרה אן א קרוין נישט וואוסענדיג וועלכע איז דו וויכטיגסטע.
לגבי וואס איז דער גרויסער געיעג נאכן אמת דאס איז נישט שייך צו פרעגן נישט דער וויכיטיגקייט אדער אומוויכטיגקייט פרואוואקירט דער געיעג, איר קענט מיר זאגן ס׳איז נישט וויכטיג דאן איז טאקע דאס דער אמת נישט צו זיכען דער אמת, אבער די פייגעלעך קומען צוריק און פרעגן ווער זאגט אז מ׳דארף נישט זוכען אפשר יא און איך וועיסט יעצט מיין צייט כמשל דלעיל וחוזר חלילה..

[מאטי]

הוגה זאגט:
אז קיין פיין דארף עס נישט ברענגן, ווייל איינמאל מיר ווייסן אז עס איז דא אן ענטפער נאר מיר האבן עס דערווייל נישט דערגרייכט, און ווען מיר וועלן עס דערגרייכן וועט עס אונז אנטפלעקן אן אוצר מלא. ווי אויך ווייסן מיר אז אויפן וועג ארויף קלייבן מיר צוזאם קליינע דיאמאנט שטיינדעלעך דא און דארט. ממילא ווערט די גאצע דזשורני גאר געשמאק.

הוגה רעדט פון א ענפטער "וואס עס איז זיכער דא" נאר מיר האבן עס דערווייל נישט דערגרייכט און עס איז בלויז א פראגע פון צייט ווען מיר וועל דערגרייכן און ס'וועט זיין סוף הכבוד לבא. עס זעהט אויס ווי הוגה איז נישט קיין כראנישער ספקן ווייל א געבוירענער צווייפלער ראגירט צו אזא געדאנק מיט א "כל זה אכניס בקל וחומר" דאס אליינס צו עס איז בכלל דא אן אמת און אויב ס'דא צו מיר וועלן דאס דערגרייכן און אונזער ימי שנותינו פון שבעים שנים איז אויך מוטל בספק און אונטער א גרויס פראגע צייכן.

איר זענט הונדערט פראצענט גערעכט. דאס איז די חילוק פון אן אפטימיסטישע מסופק און א פעסעמיסטישע מסופק.

אין ריאליטעט האט די אפטימיסטישע מסופק אויך פעסימיסטישע מאמענטן וואס דעמאלטס מאכט ער אליינס אויך מיט ייסורים. כ'מיין וויפיל איז די שיעור זיך צו דראפקעווען אהין און צוריק ווי אויף א סי סאו.

איין זאך איז דאכצעך כולה עלמא מודה, אז די מסופק האט נישט קיין שום ספק ספיקא בעולם אז ער וויל נישט זיין נישט מיכאל און נישט גבריאל. קען זיין אז ער פארגינט זיי און אפשר אפשר אפשר איז ער אביסל מקנא זיי. אבער צו זיין זיי? גיהינום נאו!!!!!

לאו דוקא!! אז מ׳ווייסט נישט פון קיין בעסערס איז הארטע ברויט מיט פריים גריל סטעיק די זעלבע הנאה ..

[הוגה]

לאו דוקא!! אז מ׳ווייסט נישט פון קיין בעסערס איז הארטע ברויט מיט פריים גריל סטעיק די זעלבע הנאה ..

כ'פארשטיי נישט. זייט מסביר, ביטע.

[מוח שליט]

מאטי,
איך האב יעצט געשמועסט מיט איינעם אין אישי. ער האט מיר מחדש געווען א דערהער אין די פשט פון די יסורי הספיקות. וויל איך הערן צו דו האלסט אויך אזוי. די יסורים וואס מען האט מכח ספיקות, איז דאס ווייל מען ציטערט אז דאס גופא אז מען האט ספיקות גייט מען דערפאר ברענען און בראטען?
דו האסט מיך נישט פארשטאנען בענין וואקאציע. איך פרעג נאר וואס איז די גרויסע הייליגקייט פון "בקשת האמת". פארוואס האט זיך גאליליא כמעט מוסר נפש געווען צו זאגן אז די וועלט דרייט זיך ארום די זון? ענטפער מיר שטייטליך. וועל איך דיר מסביר זיין where I'm coming from.

אויב דער מוח איז פראגרעמירט אז די קאנסקווענצן פון ספיקות איז גיהנום דאן יא איז דאס א חלק פון די יסורים אבער דאס כשלעצמו איז אויך נאר א פרט לויט וויאזוי משטעלט אויס קאנסקווענצן

.מיין שאלה איז אין מציאות. דו האלטסט אז עס איז דא א ערענסטע פראצענט מענטשען וואס האבען אזעלכע פראבלעמען? אדער דאס איז גאנץ גרינג פאר יעדען ספקן אנצונעמן אז מען שטראפט נישט אויף האבן ספיקות, אויב איז מען מקיים תורה ומצות, ווייל מען קען זיך לכאורה נישט העלפן.

איך מיין אז דער מקור היסורים איז פונקט ווי דו גייסט אריין אין א מיואזיעם מיט אסאך אינטערסאנטע אטראקציעס אבער אן א מעפ פון אונווייזונגען מיט ווייניג צייט און דו ווילסט כאפן נאר די אינטערסאנסטע זאכן דו קומסט אן צו איין פלאץ און נאך א שטיק צייט וועסטו געוואויר אז נע !! איטס ע וועיסט, וואס דער וועיסט איז ? דער מאמין זאגט גיהנום, דער אעטיאיסט זאגט פלעדזשור יעדער לפי וואס ער איז געטרעינט בקיצור מלויפט ארום וואו א כפרה אן א קרוין נישט וואוסענדיג וועלכע איז דו וויכטיגסטע.

אדרבא ביי דיין משל, וואס טוט מען? מען זעצט זיך אראפ און מען זאגט צו זיך אליינס, ליסטען העיר, איך גיי נישט וויסען וואס צו טוהן דא, דעטס עי גיווען. לאז מיך אפמאכען איין מהלך, לאו דוקא די ריכטיגע אמתדיגע, אבער דאס וואס מאכט מיר יעצט סענס, און לאז מיך פארן דערמיט. מענטשען מאכען דעסיזשענס אויף אפערעישאנס, שידוכים, ביזנעס וכדו', וויסענדיג אז זיי האבען נישט קיין זיכערקייט דערין. פארוואס איז דעי דעסיזשען אזוי אנדערש?

[יאיר]

וואס זאל איך אייך זאגן? איין קורטוב של אמת וואס מען דערגרייכט איז ווערד אלע יסורים פון יארן מיט ספיקות און קשיות
~ א געוועזענער חקרן

[לעיקוואד]

@מח שליט

דער טעאריע זיינע וועגן דער אמת נישט זיין וויכטיג וכו', איז עס אמת?

[פוןדעסטוועגןדאך]

אבג

[לעיקוואד]

@מח שליט

דער טעאריע דיינע וועגן דער אמת נישט זיין וויכטיג וכו', איז עס אמת?

עס איז נישט וויכטיג.

איז אפשר איז יא אמת אז מדארף זוכען דער אמת? פארוואס איז עם וויכטיג צו טענה'ן אז עס איז אזוי חשוב ווי גיין אויף וואקאציע?

check mate.

[לעיקוואד]

עס איז צו באוואונדערען דער מאס ניהליזם וואס אנדערע זענען אלץ גרייט אנצונעמן כדי מצדיק צו זיין דער אבסאלאטישער חרדישער לעבנסשטייגער, אדער זייער וויטערדיגער קיום דערין.

[טאמבל סאס]

מיך קוקט אויס אז די אלע וואס האבן שוין געמאכט א דעסיזשן זענען נישט מגיב אינדעם אשכול.
נאך אלעם קוקן זיי יא אויס אסאך רוהיגער און צופרידן, ווי דער מיטן באשעפער אויפ'ן קאפ.

[טאמבל סאס]

איך וועל נאכזאגן פון א פריוואטן שמועס וואס איך מיט עמיצער פון די חברים האבן געהאט. דער תמצית לגבי די ספעציפישע פראגע - אויב האב איך גוט פארשטאנען - איז אזוי.
דער בנימין וואס זיצט אינמיטן וועט אייביג האבן פראבלעמען, נישט קיין חילוק ווי ער געפינט זיך, ווייל דאס איז דער גורל פונעם חכם, ער איז קיינמאל נישט עכט צופרידן.

אבער וועסטו דאך פרעגן, אזוי - קרענקליך מיט ספיקות - איז דאך זיכער נישט קיין עסק, אויב איז די גאנצע געשעפט א האוקס, שימלט ער דאך אפ זיינע יארן, און טוט גארנישט אויף פאר זיך און פאמיליע און פאר וועלט-אנטוויקלונג אין צוגאב צו גייסטישע יסורי הנפש??!! איז דער ענטפער: (און אויב האב איך פארשטאנען זאגט יענקל ענליך) איבעראל ליגט שקר און אמת! אלו ואלו מיינט טאקע דאס! אויב אזוי וואו דארף א מענטש באלאנגען? מען דארף דאך איינשטיין ביים אמת!?
דארט וואו ער איז דאס מערסטע צופרידן! ווילאנג ער האט נאך די ספיקות, און האט נאך גארנישט מחליט געווען, איז פשט, וויבאלד ער איז נאכנישט גענוג אומצופרידן און אנטוישט אין זיין לעבנס שטייגער. אלעס הייבט זיך אן און ענדיגט זיך אויף א מענטשנ'ס צופרידנקייט. ווען א מענטש איז צופרידן האט ער נישט קיין ספיקות, נישט דוקא ווייל ער קען נישט ספיקא'נען, נאר ער וויל פשוט נישט! ס'פעלט אים נישט אויס! עטס מאכט'ס חוזק פון דעם גבריאל... פארוואס? איר מיינט אז ער האט נישט געטראכט? אוודאי האט ער געטראכט! נאר וואס דען, ער האט נישט געטראכט אזופיהל ווי בנימין, ווייל ער האט א פיהל קלענער מח, אבער גענוג אויף צו דיסיידן קאמאן! איך קען נישט האקן א טאג! לאמיך דראפן די גאנצע אידישקייט!

די חילוק צווישן אים און דו איז: דו וועסט אייביג, נישט קיין חילוק אין וועלכע לעבנסשטייגער דו ביסט - זיך מיטשען מיט ספיקות, און ער נישט! ער איז צופרידן מיט זיינע סעלפאונ'ס און מיידלעך.
ממילא האלט איך, ווען קופערניקוס פרעגט צו פאר בנימין איז כדאי צו ליידן ייסורי הספק, איז דער ענטפער: ווענדט זיך ווילאנג דו קענסט לעבן מיט זיי (די יסורים) אלעס איז תלוי אין דיין גשמיות'דיגע לעבן. אויב טראכסטו: אך! איך בין שרעקליך נישט צופרידן, אבער נאכאלץ האלט איך מיך אפ פון נעמען שריט לכאן או לכאן (דראפן, אדער זיך אריינזעצן אין בית המדרש, לערנען ספרי חסידות, און לייגן קאווע שטיבל אויף די שווארצע ליסטע) בלויז צוליב מיינע ספיקות. איז עס שקר! אדער ביסטו נאכנישט גענוג אומצופרידן, אדער האסטו צופיהל וואס צופארלירן, וואס דאן, איז עס ווייטער "נאכנישט גענוג אומצופרידן" וויבאלד אנדערש וועט זיין "אסאך ערגער"...(און די אלע קומען טאקע אויף קאווע שטיבל כאטשיג העלפן און עצה'ן אנדערע וואס קענען נאך יא מאכן טשויסעס )
איי שרייען אלע, שומי שמים, מ'וועט דאך ברענען אין גיהנום, אויף דעם האב איך דיר שוין געזאגט אין אנפאנג: איבעראל איז דא אמת מיט שקר! א מענטש דארף זיין דארט ווי ער שפירט צופרידן. און מיינען לשם שמים, (טאקע בלויז זיך, און נישט ווייטוהן קיינעם אויפ'ן וועג) און דא קומען מיר צו יענקל'ס ווערטער: אויף אזא אופן, קענען ביידע, די רבי זכותו יגן, און שפינאזע זכותו יגן זיצן (אין איין מחיצה?) אין גן עדן.

זיצן אגאנץ לעבן און זיך עסן איז זיכער נישט קיין לעזונג. דאס מיינט זיכער נישט די פסוק ווען מ'רעדט פונעם געשמאק פון זיך חקר'ען... ווייל אויב איז עס 'יסורי הנפש' ווי קופערניקוס זאגט, איז עס דאך נישט געשמאק! און ס'פייניגט דאך נאר וויבאלד ביים עק פון טונעל איז דא א החלטה וואס דו ווילסט מאכן אין רעזולטאט פונדעם. אויב איז עס סתם חקר'ען זעסטו אפילו נישט פאר וויכטיג צו מגיב זיין אין דעם אשכול.
און איך זע נישט פארוואס איך זאל נישט קענען ארויף קומען אויבן און טענה'ן פארן בי"ד של מעלה, וואס ווילט עטס? איך האב נישט געזען גארנישט!
בי"ד: וואס הייסט? ביסט געבוירן געווארן ביי א אידישע טאטע און מאמע, ערליכע מלמדים, פיינע השקפה..
טאמבל: אבער דאס זענט איר דאך מודה איז נישט געווען די עכטע אויסגעהאלטענע אידישקייט, נו אויב אזוי וואס יא? איז עס דאך שוין תלוי יעצט אין מיין מחשבה און געשמאק?! וואס זאל איך טוהן אז גאט האט מיר געגעבן אזא קאפ, וואס איז נישט צופרידן אזוי שנעל, און ברויך אלעס אויספרובירן...
בי"ד: ניין! ביי ענק איז אויך געליגן חלקים אמת!
טאמבל: קען זיין ביי מיין שכן מיכאל, האט זיך דער אמת מער ארויסגעשיילט פונעם שקר, איז ער געווען א לאקי בעסטערד, אבער מיר האט דער חלק אמת נישט קיין סאך געהאלפן, איך בין נאך אלץ געווען א סעד מ"פ..
בי"ד: האסטאך אבער געזען אז אסאך אנדערע אין קאווע שטיבל האבן זיך ארומגעדרייט מיט די זעלבע ספיקות ווי דיר, און זיי אלע זענען יא געבליבן מיט די ספיקות ביזן טויט..
טאמבל: ווייל זיי אלע האסטו אויך געגעבן א גרעסערע מאס זיץ-פלייש, און זיי האבן מער געציטערט אויף וואס געזעלשאפט וועט זאגן ווי איך. וואס נאך האט געדארף מיך אפהאלטן פון מאכן דראסטישע החלטות?? אויב דו געסט א בחירה, און דו ווייזט נישט קיין האר אפ' פון דיין עקזיסטענץ (עכ"פ פאר אונז "נישט-טרוימער און מופתים-גלויביגע") וואו ווילסטו מיר זאלן בוחר זיין אין א חיים וואס זעט פאר אונז אויס ווי זיכערע מות?? איי לעקיוואד זאגט אז די אמת'ע וועג איז דאך יסורים און מוות?! מיר רעדן דאך דא, ווען די שאלה איז, צי דו וואס האבן דאס געזאגט האבן יא געהאט א טשויס...
נו, וואס זאגט איר דערצו רבותי?

[לעיקוואד]

.. ונענע הקב"ה בראשו ואמר טאמבל בני ניצחתני ניצחתני...

[געפילטע פיש]

לינקדאין האט מיר פונקט היינט געשיקט אן ארטיקל, דער שרייבער טענה'ט אז דאס עצם זוכן צו זיין צופרידן קען גורם זיין דאס פארקערטע. די ארטיקל ברעגנט שטודיעס אז וואס מער מענטשען זענען מחשיב צופרידנקייט, אלס ווייניגער דערפון האבן זיי, ער ברענגט ריסוירטש אז ווען איינער שטעלט זיך אפ טראכטן, בין איך צופרידן יעצט? דאס איז גורם אז ער זאל נישט הנאה האבן פון די "יעצט", נאר די צופרידענקייט קומט ווען מ'איז נישט אריין געטוהן אין צופרידענקייט, נאר מ'גייט מיטן שטראם.

נאך א סיבה פארוואס מענטשען וואס זענען מבקשי האושר לייגן צו סאך געוויכט אויף ארומיגע געשעהנישן, ווי כאילו די געשעהנישן דיקטירן ווי פרייליך ער זאל זיין, בשעת א שטודיע וואס האט געקוקט אויף לאטארי געווינער און פאראליזירטע עקסידענטס וויקטימס, האט געזעהן אז די געווינער זענען נישט געווען צופרידענער ווי די קאנטראל גרופע, ווייל זיי טרעפן ווייניגער פלעזשער אין פשוטע טאג טעגליכע פלעזשורס, ווי טרונקן א קאלט גלעזל וואסער, אדער עסן א געשמאקע מאכל.
Once you’ve landed a gold medal or won the lottery, it’s hard to take pleasure in finding a great parking spot or winning a video game.

סאו אפשר איז דאס עצם זוכן צו זיין שטארק צופרידן די פראבלעם אליינס, מיט לייגן צו סאך געוויכט און האפענונג דערויף, און ווען מיט וואלטן געגאנגן מיטן שטראם, אזוי ווי מיכאל, וואלטן מיר געווען מער צופרידן.

[[NAMELESS]]

איך ווער נתפעל, נבהל ונשתומם פון אלע גאונישע תגובות דא, יעדער איינער עקסטער האט געשריבן הערליכע רעיונות און געדאנקען, אפאר פון זיי קען איך פארדייען און אסאך דארפן נאך מער מסביר זיין זייערע שטעלונגען, עס וואלט געווען כדי צו מאכן א פרישע סך הכל אזוי ווי בענדזשאמין האט פריער געטון.
אבער א הוספה בעלמא. די יסורי הספקות איז נישט דווקא נחלת שלומי אמוני ישראל. איך האב נעכטן געפרעגט א גוי "וואס טוסטו" זיין ענטפער האט מיר צעשטורעמט און באוואונדערט בבת אחת "איך קוק טעלעוויזיע". דער מענשט לעבט זייער פשוט, עס קאסט אים נישט קיין געלט דאס לעבן, און ער ענטפערט מיטן גרעסטן פשטות "איך קוק טעלעוויזיע" דאס איז מיין תכלית ושאיפת החיים.
אסאך גויים קענען אזוינס נישט זאגן אויב טוט ער גארנישט בעסער ווי קוקן טעלוויזיע וועט ער זיך שעמען און זאגן "איים ווארקינג אן א ספעסיפיק ארט פראיעקט...." בלא בלא, אבער דער ווייסט זיין תכלית "איך בין א טעלוויזיע קוקער" ממש מיט אזא פשטות, בראשית ברא אלקים את האדם להסתכל בטעלוויזיע, ויסתכל וירא והנה טוב מאוד, והנה טוב מאוד!
איז דער מענטש א רחמנות? יא, איך קוק אים אן ווי א קוה, אבער איז א קוה אומצופרידן?

[קעסטעסער]

איך האב נעכטן געפרעגט א גוי "וואס טוסטו" זיין ענטפער האט מיר צעשטורעמט און באוואונדערט בבת אחת "איך קוק טעלעוויזיע" ... והנה טוב מאוד, והנה טוב מאוד!

22 מינוט אראפ פון זיין לעבן פאר יעדע שעה טעלעוויזיא קוקען.
http://www.telegraph.co.uk/health/healt ... nutes.html

Every hour of TV watching shortens life by 22 minutes[justify][left][justify]
Every hour spent watching television shortens the viewer’s life by 22 minutes, academics
warn.
Anyone who spends six hours a day in front of the box is at risk of dying five years sooner than those
who enjoy more active pastimes, it is claimed.
Researchers say that watching too much TV is as dangerous as smoking or being overweight, and that
the “ubiquitous sedentary behaviour” should be seen as a “public health problem”.
Experts from the University of Queensland, Australia, write: “TV viewing time may have adverse
health consequences that rival those of lack of physical activity, obesity and smoking; every single
hour of TV viewed may shorten life by as much as 22 minutes.”
Referring to Australian and American guidelines that suggest children should spend no more than two
hours a day in front of a screen, the academics conclude: “With further corroborative evidence, a
public health case could be made that adults also need to limit the time spent watching TV.”
Although health campaigners – and parents – have long warned of the dangers of watching too muchtelevision, its effects on life expectancy have never before been calculated.
In a paper published in the British Journal of Sports Medicine, Dr J Lennert Veerman and colleagues
looked at the results of a survey of 11,247 Australians taken in 1999-2000, which asked about time
spent watching TV, and also mortality figures for the country.
They constructed a model in which they compared life expectancy for adults who watch TV to those
who did not, and worked out that every hour spent glued to the screen shortened life by 21.8 minutes.
For those in the top 1 per cent of the population who watch six hours of programmes a day, they “can
expect to live 4.8 years less than a person who does not watch TV”.
The researchers say that watching TV is among the most common forms of sedentary behaviour, along
with sitting in cars.
“Because TV viewing is a ubiquitous behaviour that occupies significant portions of adults’ leisure
time, its effects are significant for overall population health.”
England's Chief Medical Officer, Sally Davies, said: "Physical activity offers huge benefits and these
studies back what we already know - that doing a little bit of physical activity each day brings health
benefits and a sedentary lifestyle carries additional risks.
"That's why the UK's Chief Medical Officers recently updated their advice on physical activity to be
more flexible, right from babyhood to adult life.
"Adults, for example, can get their 150 minutes of activity a week in sessions of 10 minutes or more
and for the first time we have provided guidelines on reducing sedentary time.
"We hope these studies will help more people realise that there are many ways to get exercise -
activities like walking at a good pace or digging the garden over can count too."
Maureen Talbot, senior cardiac nurse at the British Heart Foundation, said: “Sedentary behaviour such
as vegging in front of the TV is practically a cultural institution these days and it’s good to relax for a
while, but this study supports the view that too much of it can be bad for our health.
“Many of us make a conscious decision not to smoke because we know it’s bad for us, and this study
suggests that more of us should make the same kind of pledge about lounging around and watching
lots of TV.“Introducing more activity to our daily lives, whether it’s walking to the shops instead of taking the
bus, using the stairs instead of the lift or taking up active hobbies like sport or gardening mean we
won’t spend as much time in front of the TV where we’re likely to pile on the pounds."
© Copyright of Telegraph Media Group Limited 2013[/justify][/left][/justify]

[פשוט-קאמפליצירט]

דעם איינדרוק וואס איך האב באקומען פון לייענען די תגובות איז אז יעדער זאגט א נקודה וואס איז אויסגעהאלטן פאר זיך, ולא פליגי. דאס זענען אלע הנחות וואס שטימען; די שאלה וואס יעדער דארף זיך פרעגן איז, ("יעדער"? זיי מיר נישט אזוי ברייט און רעד נישט אומפארבעטן בשם כל ישראל. אוקעי. גערעכט. כ'האב געמיינט צו זאגן: די שאלה וואס *איך* פרעג זיך.), וואס "וויל" איך; נישט, וואס איז "ריכטיג". ווייל, ווי טאמבל סאס פון זיין איבערגעקערטן פערספעקטיוו האט געזאגט, ריכטיג זענען ביידע: סיי דאס לעבן מיט ספיקות, סיי דאס משלים צו זיין מיט'ן פאקט אז ספיקות זענען טייל פון לעבן -- ספעציעל פאר עמיצן מיט א טיפן מוח.

רוב ספיקות זענען אין תחומים וואו ס'איז כמעט אוממעגליך אנצוקומען צו א זיכערן, קלארן, ענדגילטיגן ענטפער. אין מעטאפיזישע ענינים זענען דאך נישטא קיין קלארע פאקטן וואס קענען באשטעטיגט אדער אפגעפרעגט ווערן. אין ענינים מופשטים קען מען מאכן א "קעיס" פאר כמעט אלעם (אויב נישט ממש אלעם). במילא, ווען מען לאזט זיך ארויס אויף א מעטאפיזישער נסיעה, איז פראקטיש און געזונט מיטצונעמען צידה לדרך די ידיעה אז די רייזע גייט זיך נישט ענדיגן אין קלארקייט. אין אמת'ן אריין, גייט די רייזע זיך קיינמאל נישט ענדיגן. איך וועל אייביג קענען ווייטער גיין. די נסיעה ענדיגט זיך דעמאלט, ווען דער רייזנדער באשליסט אפצושטייגן פון דער באן. אויב ספק'ט מען זיך קעגן אזא הינטערשלאג, דארפן די ספיקות בכלל נישט וויי טאן. פארקערט: ס'איז א שוואוילטאג-טריפ, וואו עס הערשט אן ענדגילטיגע פרייהייט.

די ספיקות וואס שטערן זענען געווענליך אזעלכע פראקטישע זאכן, אין ענינים וואס זענען נוגע אין לעבן הלכה למעשה. אבער אפילו דארט איז אויך שווער צו זאגן אז ס'איז פאראן אן ענדגילטיגער "אמת". יעדע שיטה און מהלך החיים באשטייט פון א געמיש פון אמת'ן און נישט-אמת'ן. איך מיין אז אין פראקטיק דארף דער כוח המובחן זיין וואס *איך* וויל -- וואס וועט מיר העלפן אנגיין מיט'ן לעבן; וואס וועט מיר העלפן זיין צופרידן, לעבן אין שלווה, אין מנוחת הנפש. בקיצור: וואס וויל איך עררייכן אין לעבן, און וויאזוי קען איך דאס דורכפירן. אויב איז פאראן עפעס אין מיר אדער מיין לעבן וואס מאכט מיך ענג, איז נישט קיין גרויסע נפקא מינה צי ס'איז אמת אדער צי ס'שטימט. עס טוט וויי, עס שטערט -- אפגעזען צי ס'איז לאגיש אויסגעהאלטן, אדער צי שפינאזא וואלט דערמיט מסכים געווען. די נקודה איז נישט אמת, נישט-אמת, אדער ספק, נאר וואס טו איך דא זיך צו פארגרינגערן און פארבעסערן דאס לעבן און אומשטענדן.

ווען מען קוקט אן אזעלכע ספיקות פון אזא פראקטישן פערספעקטיוו, ווערט סך גרינגער זיי צו לייזן. און די אנדערע ספיקות, די "העכערע" זאכן, די פראגן וואס שוועבן ארום דארט אויבן, העכער די וואלקנס, זיי טארן נישט וויי טאן, פשוט ווייל ס'איז א פראבלעם אן קיין לייזונג. און ווי עמיצער האט מיר אמאל געזאגט: א קשיא וואס האט נישט קיין תירוץ איז אויטאמאטיש נישט שווער... א פראבלעם אן קיין תרופה דארף באזייטיגט ווערן. די "פראבלעם" פון א ספק בלי פתרון דארף ארויסגעשניטן ווערן פונעם ספק. דעמאלט קען מען בלייבן מיט א וועלט פול מיט זיסע, בא'טעמ'טע ספיקות, אין וועלכע מען קען שווימען רואיג און גליקליך, און הנאה האבן פון דער פילפארביגקייט, פון די אנדערשקייטן, פון די נייע זאכן וואס מען האלט אין איין באגעגענען אויפ'ן וועג.

באופן כללי קוק איך די זאכן אן ווי ברסלבער, מוח-שליט, און יאנקל (נישט דווקא אין דעם סדר ואין מוקדם ומאוחר בספק. היות שאין שום צד מן הצדדים מבורר ומבוסס על הגיון הנכון, אין אנו יודעים איזה מהם עדיף, וק"ל).

[טאמבל סאס]

'באופן כללי' מיינסטו מסתמא אויך א "פרטי" ד.ה לגבי דיר. ווי אין דיינע ווערטער:

אוקעי. גערעכט. כ'האב געמיינט צו זאגן: די שאלה וואס *איך* פרעג זיך.)

דהיינו אז *דו* זעסט דיין "צופרידענע לעבן" זייענדיג אזא איינער ווי דער "ראשי שכינת אל"... (אבער גענויגט צו מיכאל) ווען עס קומט צו מאכן די פראקטישע דעסיזשן אויף למעשה. דארט וואו דו ווילסט אפשטייגן. ריכטיג? געב א לייק אויב יא.

[פשוט-קאמפליצירט]

'באופן כללי' מיינסטו מסתמא אויך א "פרטי" ד.ה לגבי דיר. ווי אין דיינע ווערטער:

אוקעי. גערעכט. כ'האב געמיינט צו זאגן: די שאלה וואס *איך* פרעג זיך.)

דהיינו אז *דו* זעסט דיין "צופרידענע לעבן" זייענדיג אזא איינער ווי דער "ראשי שכינת אל"... (אבער גענויגט צו מיכאל) ווען עס קומט צו מאכן די פראקטישע דעסיזשן אויף למעשה. דארט וואו דו ווילסט אפשטייגן. ריכטיג? געב א לייק אויב יא.

א לייק באקומסטו מכוח איתמחי גברא. לענינינו: פארוואס קען איך נישט זיין א קאמבינאציע פון אלע דריי? איך האב ליב א גודטיים; כ'האב ליב צו טראכטן צווישן גודטיים און גודטיים עד ששכלי מגעת; און אויף וויפיל ס'איז נוגע למעשה, פרוביר איך זיך צוצושטעלן צום "ראשי". איך אליין שטייג קיינמאל נישט אראפ פון דער באן; ווען נויטיג, שיק איך אראפ מכאל אדער גבריאל, געוואנדן אינעם ספעציפישן מצב און געברויכן

[לעיקוואד]

וואס זאל איך אייך זאגן? איין קורטוב של אמת וואס מען דערגרייכט איז ווערד אלע יסורים פון יארן מיט ספיקות און קשיות
~ א געוועזענער חקרן

דאס זאגט דער געוועזענער חקרן. דער היינטיגער קלוגער זאגט אז צו רעדן פון אמת איז צופיל פאר א בשר ודם. אבער אויף אוועקצושטעלן איין איינרעדעניש אלץ קלארער שקר לוינט זיך אלעס.