דאס פרי געדאווענעכץ האט נישט קיין שום פשט!

[פסיכאלאג]

כפארשטיי אז מענטשען גייען זיך רעגן אויף מיין באשרייבונג אבער דאך איטס אבאוט טיים צו רעדן דערוועגן, מיין סדר היום אינמיטן וואך איז, זעקס דרייסיג פליק איך מיר ארויס פין בעט(איי וועסטו פרעגן אויב די האסט יא וואס צו טון איבערן טאג איז מה אתה מחפש פה? דאס העליך ענטפערן ביי אן אנדערען געלעגנהייט) אבער למעשה ארבייט איך ביטער שווער אגאנצען טאג אן קענען פארברענגען מיט קיינעם מבני ברית (ניטאמאל האב איך א צויני מיט וועם זיך צו טענה'ן ) מערעד מער דא פין א פאלל טיים זיקס דעי עה וויק דשאב, סעקומט פרייטאג ממש א שעה צום שבת פארשטייט זיך קענעך נישט שפילן קיין פאקער מעדארף זיך ארויפשארן די ארבעל אין ארבעט'ן נא מאנקי ביזנעס אדער אין בעסטן פאל נאר בעיביסיטען די קינדער פאר מיין טייערע אשת חיל, ווייטער סעקומט ביים סעודה בין איך צעפליקט אין ציריסן קיין ברעקל כח נישט ניטאמאל אין שול האב איך געקענט סאשעלייזען מיט מיינע חברים, סעקומט נאכן סעודה שטייט שוין מיין ווייב מיט א שטארקייט אין מיטשעט מיר אווי זי בעט מיר דאס נארמאלסטע זאך די דארפסט גיין צום שומזאכער פין מיין חבר'טעס מאן, אין זי לייגט נאך צו מיט א שטארקייט וואס הייסט די ביסט דאך א גיטע חבר מיט אים, אפשר ביי פרויען ארבייט עס אזוי אז ווען מעגריסט זיך האלבוועגס אויפן גאס הייסט מען שוין טייט פרענדס, אבער למעשה פשוט פין מידעקייט האב איך נישט געהאט קיין נערוון זיך צושלאגען מיט איר, בין איך געגאנגען ווי א נער אהין, אין צי מיין מזל איז עפעס משום איזה סיבה שהוא איז דארט געווען נאר 3מענטשען אינקלאדינג אין זיידע וואס קען שוין ליידער נישט הערן, האב איך נישט געקענט דארט זיין פאר א פערטל מנוט אפטרינקען די ביר אין אפיצען פין דארט, נאר כהאב געדארפט זיצען דארט כדי שיעור אויפצועסן אזא קארב פין פאפקארן אין דאן ענדליך צי מיין גיט מזל האבן זיך אנגעריקט אפאר נייע חבר'ע צום שזאכער האב איך זיך געקענט ארויס ריקען פין דארט אין אהיים גיין אין ענדליך דא קימט די גיטע חלק כבין שוין אין בעט חברע! , ניטאמאל האב איך געדארפט צוריק ענטפערן פאר מיין ווייב וואס זי האט מיר געפרעגט ליגענדיג אין בעט ווייל ביז זי האט גענדיקט פרעגן בין איך בין שוין לאאנג געשלאפען, קיצור כהאב זיך אויפגעוועקט 9 אזייגער אין געכאפט א וואק צום מקוה, אין שבת איז דאך די איינצוגסטע צייט אין וואך וואס איך קען עס טון מיט א רהואיגקייט , ביז וואס ווען ווי די זייגער (וואס איז גאנץ שווער צו זען אין מקוה צוליב מיין גלעזער וואס איז פארהויכטגעווארן פין די מקוה, ) שרייט שוין צען פיפטין, קום איך שוין ענדליך אריין אין סמעדריש ווערט מיר שווארץ פאר די אויגן מע האלט שוין ביי נקדישך.. . כגעב זיך א וויקל אריין אינעם טלית (וואס דארף א קלינינג עמערדשענסי! ) אין איך כאפ א סידור ביי א קארנער כנעם זיך כיפערן א דאווענען אנע טעם אין ריח, סעקומט צום ליינען טראכט איך צו מיר, איז דאס וואס דער אייבישטער פארלאנגט פין מיר באמת? כמיין מעהאט זיך געשטעלט דאווענען 9אזייגער מעמאכט עניוועי נישט סוף זמן תפילה, דען וואטס די ראאש? אז די גבאי קען נישט גיט שלאפן ביינאכט איז דאס מיין פראבלעם? זאל ער לערנען די דף פארן דאווענען סעהאט נישט קיין שום פשט זיך צו שטעלן אזוי פרי! בא שבת בא מנוחה, נישט אזוי?! ממילא דארף מען זיך נעמען אין פארלאנגען אדער שטעלט מען זיך אכטע וואס דעמאלטס ביסטו א בא בטענה סוף זמן תפילה אדער צען דרייסיג ווי א נארמאלער מענטש! !