איז לאדענען דורך טעקסט א באליידיגונג?

[משה געציל]

א חבר מיינער האט מיר געוויזען א טעקסט וואס ער האט באקומען פון א מיטיליעריגע איד, נאכדעם וואס מיין חבר האט איהם געשיקט א טעקסט אז ער מאכט א וואכנאכט, האט ער צוריק געשיקט איך וועל אי"ה פארווערדען מיין פאן צום וואכנאכט... עס איז טאקע נאר געווען בדרך הלצה, אבער די וועלט זאגט אז א יעדע ווערטעל האט אביסעל אמת אין זיך.

ביים עלטערען עולם איז דא א געוויסע בליק, אז איינלאדענען איינעם צו א שמחה דורך טעקסט איז א באליידוגענגס, איך פארשטיי נישט פינקטליך וואס עס באדערט אזוי דעם עלטערען דור, איך פארשטיי אז א מען מעג נאך אויפהייבען א טעלעפאן צו א פעטער ווען מען מאכט א קידוש וכדומה, אבער סתם אזוי זיך גרינגער מאכען דורכען שיקען א טעקסט פאר אלע קאנטעקטס וואס איז די עולה?

ווען עס איז ערשינען די טעלעפאנען וואס אזוי ארום האט מען אנגעפאנגען איינלאדענען זיידעס און פעטערס מיט א טעלעפאן קאל, איז דאס אויך אנגענומען געווארען אלטס א באליידוגענגס דורך די עלטערע וואס האבען זיך נישט געקענט צו געוואוינען צום פאקט אז מען קומט שוין נישט פרעזענדליך אראפ לאדאנען? וואס איז טעקסט אנדערשט? טעלעפאנען זענען אויך א מדריגה נידריגער וואו פרעזענדליך אראפקומען, ומאי שנא?

און אויב מען איז יא באליידיגט געווארען, האט דאך דער זעלבער וואס ווערט היינט באליידיגט פונעם טעקסט פארשטאנען אז מען קען יוצא זיין מיט א טעלעפאן קאל, איז וואס קוועטשט איהם אזוי ווען דער אינגערער דור פארשטייט אז מען קען יוצא זיין מיט א טעקסט?

[אברעמעל]

איך האב דאס זעלבע מיט איינע פון מיינע פעטערס, אויב ריף איך אים דורך א טעקסט קומט ער נישט, נישט נאר דאס, אונזער משפחה האט אזא טעקסט גרופ, פאר א שמחה ריפט מען יעדעם אויף איינמאל מיטן שיקן אויף די גרופ, דער פעטער נישט נאר ער קומט נישט, ער נעמט עס אן אלץ א באליידעגונג,

פארגלייכן צום אלטן טעלעפאון קענסטו נישט ווייל דאס איז נאך געווען פאר די מלחמה און דו ווייסט נישט וויזוי ס'איז צוגעגאנגען די השתתפות ביי יעדע שמחה.

[יידל]

למעשה איז דיין פעטער גערעכט מיט דעם אז דאס טעקסט איז דזשענעריק, משא"כ א טעלעפאן רוף ווענדסטו דיך דאך צו אים פערזענליך. אן עצה פאר דעם איז צוצושרייבן צו יעדן טעקסט דעם פריוואטען נאמען פון דעם צו וועם איך שיק עס. ס'נעמט טאקע לענגער, אבער מענטשן שפירן מער ווי זיי ווערן פערזענליך גערופן.

[שמעקעדיג]

ווען איך טעקסט, איז עס געווענליך נישט פאר "אלע קאנטאקטס" אויפאמאל. איך טוה אויסקלויבן ווער איז ראוי, ווער איז מיר גענוג א נאנטער פריינד, נישט סתם עפעס א דרייווער וואס איך האב אין מיין קאנטאקטס, אדער א גוי'אישער ארבעטס קאלעגע, וכדו'... נאר די נאנטע שכנים און גוטע פריינד, און פארשטייט זיך, משפחה. ממילא האב איך יא געטון מער ווי "דאס מינדעסטע צו לאדענען פערזענליך"... טאקע נישט קיין סאך, אבער דאך עפעס, פטור בלא כלום אי אפשר........

[זר זהב]

און די עוולה אינאך דאס שרייבן I WOULD LIKE TO PERSONALLY INVITE YOU

[גלות יוד]

און וואס טיט זיך מיט skype

[שמואל הלוי]

איך האלט אויך אז גאר נאנטע משפחה מיטגלידער און נאנטע חברים מוז מען פערזענליך רופן, אבער סתם חברים און אידן מיט וועם מ'קען זיך אדער נישט גאר נאנטע קרובים (אפילו א ערשטע קאזין חוץ אויב ער איז אויך א גאר נאנטע חבר) איז גענוג מיט א טעקסט מעסעדזש.

[smart]

אין וויליאמסבורג איז איינגעפירט אז מען רופט בעיקר אויף טעקסט מעסעדש

אין בארא פארק רופט מען אסאך מער

לעניניו מיין איך אז אידן אין דיין גיל (בעסער געזאגט וועם דו רופט נישט אן "איר" ווען די רעטס מיט אים) איז נישט געפערליך אז מען שיק נאר א טעקסט

אבער איינעם וואס איז עלטער ווי דיר איז אין א געוויסע זין א באלייגינגענג (אפגערעדט אז מיט א פערסינאל פאן קאל וועט ער ענדערשט קומען)

[שרייבער]

איך זע נישט די עולה פון טעקסט
אינדערהיים פאר די מלחמה ווייס איך נישט צו מען איז אראפ פערזענליך, אבער אויב נישט האט מען געשריבן א בריוו, נו וואס איז א חילוק פון א בריוו געשריבן מיט א פעדער צו געשריבן מיט א קיבארד פונעם בלעקבערי/סמאורט פאון וכו'?

[זר זהב]

די בריוו האט גענומען צייט צו שרייבן, און ס'געווען אדרעסירט צו איין מענטש, ס'געליגן קאפ און הארץ אינעם בריוו.

א טעקסט שיסטע ארויס צן 100 צענטשן און פערטיג. מאן יימר אז דו ווילסט מיך באמת האבן ביי דיין שמחה... ?

[אברעמעל]

אויב רעדטסטו פון א פעטער וואס מ'איז נאנט איז אפשר גערעכט אז מ'דארף ריפן מער פערזענליך,
רוב היינטיגע פעטער'ס האבן גארנישט מיט די יונגע נעפיו'ס, מיט די צוגעקומענע זיכער נישט, אזא איינעם דארף איך נישט עקסטער אנריפן פערזענליך, כ'שיק נאר די טעקסט ער זאל וויסן אז איך מאך א שמחה און אויב פאסט אים נישט תו קומען בין איך כלל נישט באליידיגט...