אודה לקל - ברן יחד כוכבי בוקר

[גרוש]

אודה לקל לבב חוקר, ליוצרי וצורי אשר בלבי סוקר
בר"ן יחד כוכבי בוקר, רנ"ב איברין דנוקבא כמנין בר"ן אני מוקיר, בעת אשמורת הבוקר זמן אשה מספרת עם בעלה לבי דוקר,
בעת על הרעה כשם שעל הטובה אודה, בר"ן יחד לחבר עם רנ"ב איברים ביחד היא אשת נעורים עם דודה, עי"ז מכל משמר לבי פודה,

שימו לב אל הנשמה, אשר שלחת לארץ צי' ושממה, לגוף קרוץ מחומר עפר מן האדמה,
אל קרב לבי פנימה, הבט וראה אל דמעה, הבא ממצבי האיומה,
נתת בלב להיות למים הזדונים צמא, לעמוד דורות כשבטים שנאמר בהם לשם שבו ואחלמה,

ואורה כאור החמה, להמציא מאוצר הגוף נשמתם נקי' ותמה, פירות מתוקים מאילן אברכך במה,
ועדיין לא זכיתי לטעמה, לזריעה הכי נעמה, לטיעת עצי נשַמה,
לקרב הקץ שגלינו מבית ריעך רגלך הוקר, בעיקבתא דמשיחא שיאמיר יוקר, לזכות לאור הגנוז שבעתים כאור הבוקר


בת בנים לי הבה, להביא נשמות מכסא כבוד חוצבה,
שחורה אני ונאוה, מיצר לב האדם היוצא לצבא, זעקת סדום ועמורה וחטאתם כי רבה,
על זאת לבי דוה, נר ה' נשמת אדם כמעט כבה, ששלחתני לגור בארץ ערבה,

זאת היא רזא דברית, אין אדם חוטא אלא א"כ נכנס בו רוח שטות, על אף שהוא נגד המהות,
טבעתי ביון, ערבה גימטרי"א זרע חושבנא דדין כחושבנא דדין, בזאת אני בוטח אמן,
לעמוד זרע של קיימא, נפשי צמא, לשמור הנשמה, ולהצילה מלהבה,


עורו נא כי בכל לילה, בנפול תרדימה ובא התערותא דלעילא, והלב שופך כמים ממילא
עת אשר נשמה ליוצרו מדבק, בכה תבכה בלילה מתי יגיע עת לחבק, לנצח שרו של עשיו בהאבק,
הבט לזכות רחל אמינו שנקבר בבית לחם, לשכוב שנים להחם, ולזכות לברכות שדים ורחם,

נשמתכם עולה למעלה, ומבקש להגיע לעת רנה וצהלה, עוד ישמע קול חתן וקול כלה,
מזבח מוריד עליו דמעות, בזו השעות, על הטעות, במעשים הכי מאוס,

לתת דין וחשבון מפעלה, על אשר ביוצרה מעלה,
פנה נא אל תלאותי, זכור נא הכתוב אשר הרעותי, במצב כזו לתת אותי,
מצוות עונה להיות ממנו עוקר, ליוצר ערב ובוקר

אוי ימצאה מטונפת, בכח תאות המשגל שנדבק אל בני אדם כזפת, בפרט לנשים הכי יפת,
והשטן מרקד בין קרניו מסובכת, והגוף לוהטת, וגובה המכס,
בעוונות ותוספת, אחר תהי' כל כך שנים לזו מעולפת
, ואין הלחם (כי אם הלחם אשר הוא אוכל) אפילו ללפת, כמו שפחה נחרפת

[שמעקעדיג]

איך האב שוין געמיינט אז דא קומט א בשורה טובה, מיין הארץ האט געצאפלט.
ועתה אהה.
ונזכה כולנו יחד במהרה לישועתם של ישראל.

[זר זהב]

איך ווייס נישט וואו דיין שכל איז געווען דאס אויך ארויפצולייגן אויף איי וועלט, כאב געוויסט אז ס'וועט ווערן דארט אויסגעמעקט. און ס'פארשטענדליך

[אביגדור]

[אני מת לחיות]

סאיז דא א נוסח פון ימצאה מקושטת בטלית וטוטפת

גרוש ברודער מיינע דו גייסט נאך טרעפןן , א יופי שבעולם, נאר סטאפ נישט דאווענען מיט טלית וטוטפת ענד יו גאט איט דאן אי״ה

[berlbalaguleh]

איך ווייס נישט וואו דיין שכל איז געווען דאס אויך ארויפצולייגן אויף איי וועלט, כאב געוויסט אז ס'וועט ווערן דארט אויסגעמעקט. און ס'פארשטענדליך

איך וויל פרעיגן א שאלת תם-קאפ. פון וואו ווייסטו אז ס'איז געוועין אויף איי-וועלט(איי אי דאס א וועלט) און ס'איז אויסגעמעקט געווארן.

[זר זהב]

ווייל ער האט דאס ארויפגעשטעלט דארט אקוראט די זעלבע צייט ווי דא אונטערן' ניק "נישט גוט" . זיין אנדרען אשכול האט מען יא געלאזט

http://www.ivelt.com/forum/viewtopic.php?f=21&t=20175

[שרייבער]

איך ווייס נישט וואו דיין שכל איז געווען דאס אויך ארויפצולייגן אויף איי וועלט, כאב געוויסט אז ס'וועט ווערן דארט אויסגעמעקט. און ס'פארשטענדליך

איך וויל פרעיגן א שאלת תם-קאפ. פון וואו ווייסטו אז ס'איז געוועין אויף איי-וועלט(איי אי דאס א וועלט) און ס'איז אויסגעמעקט געווארן.

איך האב עס נאך עספיעט צו ליינען דארט, לייקן וועל איך שוין מוזן דא

[דולה ומשקה]

לויט ווי איך פארשטיי פון דעם האט ער נישט געהאט קיין קינדער מזוויגו הראשון, אלזא איז דער עצה זיי מתפלל פאר קינדער בהכרח וועט קומען דער ישועה אין וועסט טרעפן דיין באשערטע.
א קלוגער איד האט אמאהל גע'עצה'ט' פאר איינער וואס האט געדארפט א רפואה אין אויך פרנסה, זיי מתפלל פאר פרנסה אוטומאטיש וועסטו אינאיינעם אויך באקומען דער רפואה...

[berlbalaguleh]

ווייל ער האט דאס ארויפגעשטעלט דארט אקוראט די זעלבע צייט ווי דא אונטערן' ניק "נישט גוט" . זיין אנדרען אשכול האט מען יא געלאזט

http://www.ivelt.com/forum/viewtopic.php?f=21&t=20175

שקויעך , זר. לחיים און מזל טוב לכבוד דיין ניין טויזנטסטע תגובה, אי"ה בקרוב. די אכט טויזנטסטע האבעך שוין פארפאסט.

[גרוש]

טעות האב איך נישט גערעדט פון גט,

טעות רעד איך פון יעצט,

קוקט אויס דו פארשטייסט נישט קיין לשון קודש,

יעדע פגם איז א טעות, אין אדם חוטא אא"כ נכנס בו רוח שטות

[ימי קדם]

עמו אנכי בצרה, יעדעס ווארט רעדט צו מיין הארץ!!

לאז מיר נאר האפן אז בקרוב וועט שוין זיין "ואשר נפשו חיה יזכה לאור הבוקר".

[גרוש]

ישר כח פאר אלע מגיבים,

[פרישער]

א גיטן טייערע גרושים פון דא אין שטיבל

איך ווינטש עינק כל טוב סלה, עטץ זאלץ שוין אויפגעראכטען ווערן

וואס איך וויל פארשטיין וואס איז דער פשט אז זיווג שני איז אזא ביג דיל

לכאורה פאר יעדע מגרש איז דא א מגורשת, נו אלזא דו אויסוואל איז טאקע קלענער אבער דו אויסוואל איז דאך פארהאן, פארוואס איז זיך איינער נישט משדך מיטן צווייטענס עקס, דו פראבלעם קען זיין ווייל עס איז דא ווייניג שדחנים, דו פרויען האלטען נישט ביים חתונה האבען, ביטע מסביר זיין פין א אינסיידער פוינט אף וויוא וואס איז דו אישא פין סעקענד מערידש

[קאווע טרינקער]

די שוועריקייט איז דאפעלט.
וויבאלד דער מדובר און מדוברת זענען שוין אמאל געווען פארהייראט, ווייסען זיי שוין מער איבער די משמעות פון חתונה האבן, און זיך קאמיטן צו איין מענטש ביז מאה ועשרים, דערפאר פילען זיי אן אחריות, וואס מ'קען נישט פסק'נען אין א טאג צוויי. דאס איז אפילו ביי אן אלמן און אלמנה.
בנוסף צו דעם, אויב איינער איז אריינגעפאלן און שלעכט חתונה געהאט דעם ערשטען מאל, קומט שוין צו חשדות און חששות, וואס דאס האלטאים צוריק פון ממאכן שנעלע החלטות.

[פרישער]

דיין ביאור לייגט זיך נישט על השכל

דו פראבלעים ביי די ליטאים איז ווייל זיי גייען צו א שידוך אזוי ווי זיי גייען צו א שטיקעל גמרא, מען קוועטשט מען דריקט מען איז בייז, מען האט אן א שיעור פראגעס, מען פארענטפערט איין קשיא מיט צוויי אנדערע קשיות, מען איז קיינמאל נישט ציפרידן.

אינזער פאזעטיווע צוגאנג צין א שידוך טוישט זיך כמעט נישט פין א ערשטע ביז א צווייטע, אפשר אז ביי א צווייטע מאכט מען באשוי ביי דו מעריאט אנשטאץ ביי א שוויגער, און מען שמייכעלט א ביסעל מער, ביג דיל

דער שידוך פראסעס פון איין צוויי באשויס איז די זעלבע

בלייב איך ווייטער שווער

[שמעקעדיג]

פרישער, נישט ריכטיג.
דער חילוק ביי אונז צווישן א ערשטע און א צווייטע איז כרחוק מזרח ממערב.

בשעת ביים ערשטן ווייסט מען נישט וואס טוט זיך מיטן לעבן, איז מען ביים צווייטן, נאכן האבן ערשטע האנט עקספיריענס, מלא ספיקות און עס עגבערט טאג און נאכט, הזאת נעמי?

ביים ערשטן ווייסט מען נישט יענעמ'ס מעלות און חסרונות, אפשר די עלטערן אדער שדכן ווייסט, אדער נישט, אדער באהאלטן זיי, עכ"פ דער בחור דארף נאר קומען צום באשוי און זאגן אקעי מיט א שמייכל וזהו, כידוע וכמבואר באשכולות אחרים,

משא"כ ביים צווייטע איז דער מאן/פרוי זעלבסט אינוואלווד, זיי ווייסן שוין וואס זיי ווילן, און פרובירן זוכן די פאסיגסטע בתכלית השלימות דאס מערסטע וואס איז מעגליך, און דאס איז ביטער שווער, נעמט אסאך צייט און מחשבה.

[פרישער]

די מחשבות זענען די זעלבע ביי דו ערשטע נאר ביי דו ערשטע איז עס מער דערשטיקט

ביי דו צווייטע איז עס סך הכל אביסעל מער דיבור ווי מחשבה

אבער דו מעשים זענען דומה, דו ציגאנג איז נישט דומה אינזער צווייטע ווי די ליטפישע ערשטע לדעתי

[גרוש]

פרישער עס הייבט זיך נישט אהן וואס דו זאגסט,

די חילוק פון ערשטע ביז צווייטע ביים חסידישען עולם איז ווי די חילוק צווישן א נוד לאך און די הימל,

מ'ווייסט פונקליך וואס מ'זוכט, און מ'ווייסט אלע מעלות און חסרונות וואס נשים קענען האבן, און מ'וויל נישט נאך אמאל אריין פאלן, מ'קוקט טיף אריין אין אלע אפשענס,

פלאס וואס רוב פרויען וואס גייען אוועק איז עס ווייל זיי זענען ביטשעס,, קיין איין אינגערמאן זוכט נישט קיין ביטש,

איך האב עס ניטאמאל אנגעכאפט אויפן שפיץ גאפל כ'האב נישט קיין געדולט צו מאריך זיין ווייל עס מאכט מיר וויינעןן

[פרישער]

איך זאג נישט איך פרעיג

גרוש דו לעצטע תגובה איז זייער העסליך

אין לכאורה פערזעינעליכע אנשויענגען פארוואס רוב פרויען גייען, וואס דו לייגסט א כלל על כל המגרשים

איך העט געראטען אז דו זאלסט עס רעדאגירעווען

[גרוש]

מ'האלט שוין 2 יאר שפעטער,
היינט איז שוין אזוי ביטער די מצב אז איך קען מיר נישט מצממם זיין צו מאכן אזוינע פזמונים,

[פלאוויוס]

טייערער גרוש, כ'האב טיפע מיטלייד מיט דיר, כאטש איך בין זיכער אז איך קען נישט באגרייפן דיין ווייטאג.

איך האב עס ניטאמאל אנגעכאפט אויפן שפיץ גאפל כ'האב נישט קיין געדולט צו מאריך זיין ווייל עס מאכט מיר וויינעןן

[[NAMELESS]]

מ'האלט שוין 2 יאר שפעטער,
היינט איז שוין אזוי ביטער די מצב אז איך קען מיר נישט מצממם זיין צו מאכן אזוינע פזמונים,

כ'האב נאך קיינמאל ביזט יעצט נישט מגיב געווען צו גרוש'ס ווערטער, אבער יעצט שפיר איך אז כ'מוז זאגן געציילטע ווערטער:

גרוש'ל טייערע, איך האב דורכגעליינט דיינע אשכולות, פיוטים, און הארץ געשרייען. לבי לבי עליך, סיי דיין גשמיות'דיגע פיין און סיי דיין רוחניות'דיגע פיין, סיי די פיין פון נישט האבן א ווייב און סיי די פיין פון נישט האבן קינדער, סיי די ליידיגקייט אין לעבן און סיי די ליידיגקייט אין רוחניות'דיגן לעבן [פון צייט צו צייט]. אסאך מאל האב איך מיטגעשפירט אביסל פון דיין טיפע פיין און געוויין, און כ'האב מיך געדארפט איינהאלטן מגיב צו זיין.

די סיבה איז, ווייל וויאזוי קען איך בכלל אריינרעדן אין א צובראכענע הימל שפאלטנדע קרעכץ? ווער בין איך דן צו זיין, מנחם צו זיין, אדער מחזק צו זיין? בין איך דען אמאל אדורך א צענטל פון די פיין אז כ'זאל קענען זאגן 'גם עלי עבר הכוס התרעלה'? דערפאר האב איך מקיים געווען דעם 'שתיקין באדישתא' - א שטילע הסכמה, א טיפע האפענונג אז יבוא יום הגדול שבו נשמח כולנו בשמחת בנין בית מקדשך הפרטית.

נאך דיינע לעצטע ווערטער, פרעג איך מיך אליינס: צו וויל גרוש נאר אונז זאלן מתפלל זיין פאר אים, אדער וויל ער אויך מ'זאל זיך אדורך שמועסן מיט אים? דערפאר ווענד איך מיינע ווערטער דירעקט צו דיר טייערע [tag]גרוש[/tag], זאג אונז אויב דו ווילסט הערן חיזוק, עצות, און אפילו אנדערע זאכן וואס ליגן ביי אסאך פון אונז אין די קישקעס. מי יודע, אפשר דורך עצת רבים תיוושע במהרה דידן, אמן!