מארגן מאנטאג ווערט עלף יאר. יא, עלף גאנצע יאר. זייט דעם ביטערן פינסטערן טאג. דער טאג וואס איז איינגעקריצט אין אלעמענ'ס הערצער. דער טאג וואס ווער עס האט עס איבערגעלעבט גייט עס קיינמאל נישט פארגעסן.
אין לויף פון די עלף יאר זענען מיר געווארן מיט עלף יאר עלטער. טאטע'ס זענען געווארן זיידע'ס. בחורים זענען געווארן טאטע'ס. קליינע אינגלעך זענען געווארן גרויסע שטארקע בחורים. ווער קען גלייבן אז עס זענען שוין דא היינט פופצען יעריגע בחורים וואס געדענקען שוין נישט דעם ביטערן טאג. דעם שווארצן סעפטעמבער 11 וואס האט געטוישט די וועלט פאר אייביג.
איך געדענק נאך גוט די טעג. די פיינפולע טעג. די קאשמארישע חלומות. עס איז מסתמא געוועהן פאר מיר די ערשטע מאל וואס א וועלט-נייעס האט מיר אזוי נאנט און טיף בארירט. די נייעס האט געשניטן שטיקער. צוריסן די הארץ. צופליקט די נשמה.
איך בין געווען אין אפסטעיט דעמאלטס. און איך האב מיטגעהאלטן טייל פון נאכדעם וואס די צווייטע עראפלאן האט אריינגעקראכט ביזן סוף אוף א שכן'ס טעלעווישען וואס ער האט ארויסגעשטעלט אין גאס. זעהט אויס אז ער האט געוויסט אז מיר אידן לעכעצן מיטצוהאלטן. (ווער האט דען דעמאלטס געהאט אינטערנעט?)
די מאמענט ווען דער ערשטער בנין איז געפאלן האט געברענגט קולות וברקים פון פרויען וואס האבן זיך פארזאמעלט מיטצוהאלטן פון די זעלבע טעלעווישען.
עולם, טיילט ענקערע זכרונות.
כ"ג אלול תשס"א - כ"ג אלול תשע"ב
-
ירושלים
- מאנשי שלומינו
- הודעות: 53
- זיך רעגיסטרירט: זונטאג סעפטעמבער 09, 2012 6:22 pm
- האט שוין געלייקט: 3 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 13 מאל
גראדע מיינע זכרונות דעם טאג שעם איך זיך צו זאגן
איך האב דאן געלערנט אין ארץ ישראל אין א ישיבה, ס'איז געווען 4:00 נאכמיטאג, און א פרייער שכן וואס האט געהאט טעלעוויזשען, האט גענומען מאכן קולות "הבניני התאומים קרסו", מיר זענען גלייך אריין געלאפן אין זיין דירה, און מיר האבן געקענט מיטהאלטן ווי דער צווייטער עראפלאן קראכט אריין.
ליידער האבן מיר זיך דאן געפרייט (מיר האבן נישט געוויסט אז ס'איז דא אידן דערין) אז ענדליך כאפט אמעריקא אפאר פיינע קלעפ פון די אראבער, און בוש וועט זיך לערנען אויף זיין אייגענע הויט, אז מיט אראבער פארהאנדעלט מען נישט, וואס ביז דאן האט ער נישט אויפגעהערט צו טערערזירן די ציונים, אז זיי זאלן פארהאנדלען מיט די אראבער,
און די קלעפ האבן געטוישט זיין גאנצער בליק.
(ביז דער היינטיגער אראבער "חוסין" איז ארויף אויפן בענקל און געמאכט א יד אחת מיט אכמאדינידזאט, וואס דאס האט אביסל צוריק געטוישט דעם מצב)
איך האב דאן געלערנט אין ארץ ישראל אין א ישיבה, ס'איז געווען 4:00 נאכמיטאג, און א פרייער שכן וואס האט געהאט טעלעוויזשען, האט גענומען מאכן קולות "הבניני התאומים קרסו", מיר זענען גלייך אריין געלאפן אין זיין דירה, און מיר האבן געקענט מיטהאלטן ווי דער צווייטער עראפלאן קראכט אריין.
ליידער האבן מיר זיך דאן געפרייט (מיר האבן נישט געוויסט אז ס'איז דא אידן דערין) אז ענדליך כאפט אמעריקא אפאר פיינע קלעפ פון די אראבער, און בוש וועט זיך לערנען אויף זיין אייגענע הויט, אז מיט אראבער פארהאנדעלט מען נישט, וואס ביז דאן האט ער נישט אויפגעהערט צו טערערזירן די ציונים, אז זיי זאלן פארהאנדלען מיט די אראבער,
און די קלעפ האבן געטוישט זיין גאנצער בליק.
(ביז דער היינטיגער אראבער "חוסין" איז ארויף אויפן בענקל און געמאכט א יד אחת מיט אכמאדינידזאט, וואס דאס האט אביסל צוריק געטוישט דעם מצב)
אם אשכחך
ירושלים
תשכח ימיני-
[NAMELESS]
ווען איך רעד צו מיינע קינדער וועגן 9/11 שטייען זיי מיט די אפענע מיילער ווי איך בין געשטאנען אלס קינד אויסהערן איבער די "מלחמה", זיי וועלן קיינמאל נישט פארשטיין די געפיל פון אן אמעריקאנער יענע יארן וואס טעראריזם איז געווען א foreign issue, ווען אונז האבן נישט געקענט פארשטיין וויאזוי איינער קען רואיג שמייכלן וואוינענדיג אין א לאנד וואס א באמבע קען אויפרייסן וואו אימער און ווען אימער ציווישן אומשולדיגע civilians אויב מ'מאכט נאר צו די אויגן פאר איין האלבע טאג, פארוואס אנטלויפן זיי נישט ?? זיי האבן נישט מורא צו פארן מיטן באס/טרעין ??
יא, אלעס האט זיך געטוישט.
יא, אלעס האט זיך געטוישט.
-
וויליאמסבורגער
- היימישער באניצער
- הודעות: 503
- זיך רעגיסטרירט: מאנטאג אפריל 02, 2012 1:16 am
- האט שוין געלייקט: 501 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 460 מאל
-
רויטע וואנצעס
- שריפטשטעלער
- הודעות: 4863
- זיך רעגיסטרירט: דאנערשטאג יוני 27, 2013 1:17 pm
- געפינט זיך: אין א לאוו רילעישינשיפ מיט גאט און מיט די מענטשהייט.
- האט שוין געלייקט: 8315 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 8762 מאל
זיי האבן קיינמאל נישט געהערט פון 911. קודם האב איך געמיינט אז ס'איז פון "די צוויבל".
www.youtube.com/watch?v=e1YAv_tPmho#t=87
www.youtube.com/watch?v=e1YAv_tPmho#t=87
אהבה איז מיין רעליגיע, שנאה איז מיין שונא, שלום איז מיין חבר און שמחה איז מיין ציל.
-
אבי גערעדט
- ידיד ותיק
- הודעות: 879
- זיך רעגיסטרירט: פרייטאג מערץ 02, 2012 9:32 am
- האט שוין געלייקט: 96 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 312 מאל
אוי סעפטעמבער 11 ווי קענען מיר דאס פארגעסן?? וויאזוי איז מעגליך צו פארגעסן דעם בילד פון די פאלענדע טורעמ'ס.
געווען זענען מיר דאן גרעסערע אינגלעך, אין סאטמאר חדר אויף טרופ עוו. , וואס האט געהאט א גלייכע הערליכע אויסקוק צום מאנהעטן סקייליין, מיר האבן געהאלטן דאן נאכן דאווענען, זיך גרייטענדיג צו פת שחרית, ווען עטליכע אינגלעך קומען צו לויפן דערשראקענערהייט אז איין טווין טאוער ברענט, קודם האבן מיר געלאכט פון זיי, האלטנדיג אז זיי קומען דא חוזק מאכן, עפעס א מין קאלאר-וואר מאכן זיי, כ'מיין, וויאזוי קען אזא ריזיגע טאוער ברענען? אבער ווען די באריכטן האבן נישט אויפגעהערט קומען, האבן מיר באשלאסן צו גיין אויסטשעקן וואס דא גייט פאר, א שרעק האט אינז אלע אנגעכאפט זעענדיג דעם בראך פאר די אייגענע אויגן, ווען מיר זענען אנגעקומען צום פענסטער האבן שוין ביידע בנינים געפלאקערט ביזן הימל.
עס קומט מיר צו לאכן היינט, זיך דערמאנענדיג וויאזוי אינז קינדער האבן שפעקעלירט אין פאליטעזירט מיט אינזער קינדערישע שכל, ווען יעדער פרובירט צו געסן וואס דא קומט פאר.
פארשטייט זיך אז די קינדער וואס זייער טאטע איז א הצלה אדער שומרים, אדער סתם א רייסער האבן געהאט א זכות קדומה צו שטיין ביים פענסטער, ווייל זייער טאטע איז זיכער דארט יעצט און זיי ווילן אים זעהן, קיין פרישטאג האט שוין קיינער נישט געגעסן יענעם טאג, די שרעק און אנגסט ביי אינז קינדער איז געווען עד אין לשער, איין אינגל איז געקומען צו לויפן דערציילן וואס ער האט יעצט געהערט פון זיין מאמע, אז 5 עראפלאנען פליען ארום, 3 האבן שוין געקראכט, אבער 2 ווייסט מען נישט ווי זיי זענען, הוי די פאניק וואס האט אינז קינדער ארומגענומען, מ'האט געהאלטן און איין קוקן ארויף צו מ'זעט נישט א פליגער קומען ח"ו אין אינזער ריכטונג, איך דערמאן זיך וויאזוי מיר האבן אינמיטן די געדעכטע רויעך באמערקט א העליקאפטער פארן ארום די טאוערס און מיר האבן אפגעאטעמט אז דער העליקאפטער וועט זיכער ראטעווען די אלע פארכאפטע (פונדערווייטנס האט דער פייער נישט אויסגעזען אזוי גרויזאם ווי עס איז באמת געווען)
נישטא קיין ווערטער אראפצולייגן די פאניק און שרעק וואס איז געווען דארט בשעת די צוזאמפאל איז געשען, קינדער האבן געוויינט און געשריגן, נאך ביז היינט ווינדער איך זיך וויאזוי קיינער האט נישט גע'חלשט, אוי איז דאס געווען א קאשמאר, וואכן און חודשים איז אינז די בילד נאכגעלאפן, די מלמדים ומנהלים האבן באמת נישט געוויסט וויאזוי צו באהאנדלען די סוטיאציע, זאל מען אריינשיקן די קינדער און די קלאסן צו זאל מען זיי צוזאמנעמען אין עס זאל, וואס זאגט מען פאר די קינדער?
למעשה איז מען אריין אין די קלאסן, פארשטייט זיך אז געלערנט האט מען שוין נישט יענעם שווארצן טאג, מען האט געזאגט תהלים פאר די איבערלעבער און רעטער, די מלמד איז פארשטייצעך געווען רוב טאג אינדרויסן צו הערן די לעצטע נייעס, ווען ס'געקומען אהיימצוגיין איז נישט געווען קיין באסעס פאר אינז וויבאלד די באסעס האבן געטראגן רעטונג פערסענאל קיין מאנהעטן, האט מען יענעם טאג אהיימגעוואקט, פון די דעמאלטסטיגע גויאישע געגנט, פון יעדע קאר האט זיך ארויסגעהערט סי בי עס נייעס, אפאר גוים האבן אינז נאכגעשריגן אז אידי זענען אלעס שולדיג.
די שרעק איז אבער געבליבן איינגעקריצט אין די מוחות פאר א לענגערע זמן, יעדע זאך איז געווען פארדעכטיגט, מען האט געקענט טאפן אין די לופט א פארדעכטיקייט, יעדע אראבער איז געווען א טעראריסט.
פרייטאג האמיר געזען אין געהערט F-16's פליען העכער אינזערע קעפ, דאס איז געווען לכבוד די באוויסטע באזוך פון פרעזידענט בוש ביי גראונד זעראו.
די רויעך האט זיך נאך אנגעזען א שיינע פאר טאג, אבער צוביסלעך צוביסלעך איז אלעס צוריק צו נארמאל.
נאך אסאך איז דא צו שרייבן, אבער דאס איז אויפן שפיץ גאפל
געווען זענען מיר דאן גרעסערע אינגלעך, אין סאטמאר חדר אויף טרופ עוו. , וואס האט געהאט א גלייכע הערליכע אויסקוק צום מאנהעטן סקייליין, מיר האבן געהאלטן דאן נאכן דאווענען, זיך גרייטענדיג צו פת שחרית, ווען עטליכע אינגלעך קומען צו לויפן דערשראקענערהייט אז איין טווין טאוער ברענט, קודם האבן מיר געלאכט פון זיי, האלטנדיג אז זיי קומען דא חוזק מאכן, עפעס א מין קאלאר-וואר מאכן זיי, כ'מיין, וויאזוי קען אזא ריזיגע טאוער ברענען? אבער ווען די באריכטן האבן נישט אויפגעהערט קומען, האבן מיר באשלאסן צו גיין אויסטשעקן וואס דא גייט פאר, א שרעק האט אינז אלע אנגעכאפט זעענדיג דעם בראך פאר די אייגענע אויגן, ווען מיר זענען אנגעקומען צום פענסטער האבן שוין ביידע בנינים געפלאקערט ביזן הימל.
עס קומט מיר צו לאכן היינט, זיך דערמאנענדיג וויאזוי אינז קינדער האבן שפעקעלירט אין פאליטעזירט מיט אינזער קינדערישע שכל, ווען יעדער פרובירט צו געסן וואס דא קומט פאר.
פארשטייט זיך אז די קינדער וואס זייער טאטע איז א הצלה אדער שומרים, אדער סתם א רייסער האבן געהאט א זכות קדומה צו שטיין ביים פענסטער, ווייל זייער טאטע איז זיכער דארט יעצט און זיי ווילן אים זעהן, קיין פרישטאג האט שוין קיינער נישט געגעסן יענעם טאג, די שרעק און אנגסט ביי אינז קינדער איז געווען עד אין לשער, איין אינגל איז געקומען צו לויפן דערציילן וואס ער האט יעצט געהערט פון זיין מאמע, אז 5 עראפלאנען פליען ארום, 3 האבן שוין געקראכט, אבער 2 ווייסט מען נישט ווי זיי זענען, הוי די פאניק וואס האט אינז קינדער ארומגענומען, מ'האט געהאלטן און איין קוקן ארויף צו מ'זעט נישט א פליגער קומען ח"ו אין אינזער ריכטונג, איך דערמאן זיך וויאזוי מיר האבן אינמיטן די געדעכטע רויעך באמערקט א העליקאפטער פארן ארום די טאוערס און מיר האבן אפגעאטעמט אז דער העליקאפטער וועט זיכער ראטעווען די אלע פארכאפטע (פונדערווייטנס האט דער פייער נישט אויסגעזען אזוי גרויזאם ווי עס איז באמת געווען)
נישטא קיין ווערטער אראפצולייגן די פאניק און שרעק וואס איז געווען דארט בשעת די צוזאמפאל איז געשען, קינדער האבן געוויינט און געשריגן, נאך ביז היינט ווינדער איך זיך וויאזוי קיינער האט נישט גע'חלשט, אוי איז דאס געווען א קאשמאר, וואכן און חודשים איז אינז די בילד נאכגעלאפן, די מלמדים ומנהלים האבן באמת נישט געוויסט וויאזוי צו באהאנדלען די סוטיאציע, זאל מען אריינשיקן די קינדער און די קלאסן צו זאל מען זיי צוזאמנעמען אין עס זאל, וואס זאגט מען פאר די קינדער?
למעשה איז מען אריין אין די קלאסן, פארשטייט זיך אז געלערנט האט מען שוין נישט יענעם שווארצן טאג, מען האט געזאגט תהלים פאר די איבערלעבער און רעטער, די מלמד איז פארשטייצעך געווען רוב טאג אינדרויסן צו הערן די לעצטע נייעס, ווען ס'געקומען אהיימצוגיין איז נישט געווען קיין באסעס פאר אינז וויבאלד די באסעס האבן געטראגן רעטונג פערסענאל קיין מאנהעטן, האט מען יענעם טאג אהיימגעוואקט, פון די דעמאלטסטיגע גויאישע געגנט, פון יעדע קאר האט זיך ארויסגעהערט סי בי עס נייעס, אפאר גוים האבן אינז נאכגעשריגן אז אידי זענען אלעס שולדיג.
די שרעק איז אבער געבליבן איינגעקריצט אין די מוחות פאר א לענגערע זמן, יעדע זאך איז געווען פארדעכטיגט, מען האט געקענט טאפן אין די לופט א פארדעכטיקייט, יעדע אראבער איז געווען א טעראריסט.
פרייטאג האמיר געזען אין געהערט F-16's פליען העכער אינזערע קעפ, דאס איז געווען לכבוד די באוויסטע באזוך פון פרעזידענט בוש ביי גראונד זעראו.
די רויעך האט זיך נאך אנגעזען א שיינע פאר טאג, אבער צוביסלעך צוביסלעך איז אלעס צוריק צו נארמאל.
נאך אסאך איז דא צו שרייבן, אבער דאס איז אויפן שפיץ גאפל
