נחום רז"ב מלחמה קעגען מענער מקוואות

[קרעקער]

כ האב נאכנישט געזעהן איינע זאל עס ברענגען אבער נחום איז געגאנגען צו די גוישע מידיע און פארציילט וואס טיט זיךאפ אין אינזער מקוות
אזוי ווי נחומס אלע מעשיות איז עס היפש עקזעשורעיטעד אבער הכל מודים אז סאיז דא חזירים וואס טאטשען אין מקוה קינדער און בחורים
לאמיר עפענען אינזער אייגענע דיסקאשען איבער די טאפיק פון מענער מקוות ווי הונדערטער מענער דרייען זיך ארים נאקעט
איז עס נארמאל?
מעגען קינדער דעס זעהן? לעגאל יודישלעך און מענטשלעך
מעגען קינדער בכלל גיין אין מקוה?
וואס איז מיט בחורים?

Rabbi Nuchem Rosenberg—who is 63 with a long, graying beard—recently sat down with me to explain what he described as a “child-rape assembly line” among sects of fundamentalist Jews. He cleared his throat. “I’m going to be graphic,” he said.

A member of Brooklyn’s Satmar Hasidim fundamentalist branch of Orthodox Judaism, Nuchem designs and repairs mikvahs in compliance with Torah Law. The mikvah is a ritual Jewish bathhouse used for purification. Devout Jews are required to cleanse themselves in the mikvah on a variety of occasions: women must visit following menstruation, and men have to make an appearance before the High Holidays such as Rosh Hashanah and Yom Kippur. Many of the devout also purify themselves before and after the act of sex, and before the Sabbath.

On a visit to Jerusalem in 2005, Rabbi Rosenberg entered into a mikvah in one of the holiest neighborhoods in the city, Mea She’arim. “I opened a door that entered into a schvitz,” he told me. “Vapors everywhere, I can barely see. My eyes adjust, and I see an old man, my age, long white beard, a holy-looking man, sitting in the vapors. On his lap, facing away from him, is a boy, maybe seven years old. And the old man is having anal sex with this boy.”

Rabbi Rosenberg paused, gathered himself, and went on: “This boy was speared on the man like an animal, like a pig, and the boy was saying nothing. But on his face—fear. The old man [looked at me] without any fear, as if this was common practice. He didn’t stop. I was so angry, I confronted him. He removed the boy from his penis, and I took the boy aside. I told this man, ‘It’s a sin before God, a mishkovzucher. What are you doing to this boy’s soul? You’re destroying this boy!’ He had a sponge on a stick to clean his back, and he hit me across the face with it. ‘How dare you interrupt me!’ he said. I had heard of these things for a long time, but now I had seen.”

The child sex abuse crisis in ultra-Orthodox Judaism, like that in the Catholic Church, has produced its share of shocking headlines in recent years. In New York, and in the prominent Orthodox communities of Israel and London, allegations of child molestation and rape have been rampant. The alleged abusers are schoolteachers, rabbis, fathers, uncles—figures of male authority. The victims, like those of Catholic priests, are mostly boys. Rabbi Rosenberg believes around half of young males in Brooklyn’s Hasidic community—the largest in the United States and one of the largest in the world—have been victims of sexual assault perpetrated by their elders. Ben Hirsch, director of Survivors for Justice, a Brooklyn organization that advocates for Orthodox sex abuse victims, thinks the real number is higher. “From anecdotal evidence, we’re looking at over 50 percent. It has almost become a rite of passage.”

Ultra-Orthodox Jews who speak out about these abuses are ruined and condemned to exile by their own community. Dr. Amy Neustein, a nonfundamentalist Orthodox Jewish sociologist and editor of Tempest in the Temple: Jewish Communities and Child Sex Scandals, told me the story of a series of Hasidic mothers in Brooklyn she got to know who complained that their children were being preyed on by their husbands.

In these cases, the accused men “very quickly and effectively engage the rabbis, the Orthodox politicians, and powerful Orthodox rabbis who donate handsomely to political clubs.” The goal, she told me, is “to excise the mother from the child’s life.” Rabbinical courts cast the mothers aside, and the effects are permanent. The mother is “amputated.” One woman befriended by Dr. Neustein, a music student at a college outside New York, lost contact with all six of her children, including an infant she was breastfeeding at the time of their separation.



Rabbi Rosenberg inspects a ritual purification bath, known as a mikvah. In 2005, he witnessed a young boy being raped inside a similar bath.

Seven years ago, Rabbi Rosenberg started blogging about sex abuse in his community and opened a New York City hotline to field sex abuse complaints. He has posted appeals on YouTube, appeared on CNN, and given speeches across the US, Canada, Israel, and Australia. Today, he is the lone whistleblower among the Satmar. For this he is reviled, slandered, hated, feared. He receives death threats on a regular basis. In Yiddish and Hebrew newspapers, advertisements taken out by the self-described “great rabbis and rabbinical judges of the city of New York” have denounced him as “a stumbling block for the House of Israel,” “a public rebuker and preacher of ethics” who “persists in his rebelliousness” and whose “voice has been heard among many Jewish families, especially young people in their innocence… drawn to listen to his poisonous and revolting speeches.” Leaflets distributed in Williamsburg and Borough Park, the centers of ultra-Orthodoxy in Brooklyn, display his bearded face over the body of a writhing snake. "Corrupt Informer," reads one of the leaflets, followed by the declaration that Rabbi Rosenberg’s “name should rot in hell forever. They should cut him off from all four corners of the earth.”

When Rabbi Rosenberg wants to bathe at a mikvah in Brooklyn to purify himself, none will have him. When he wants to go to synagogue, none will have him. “He is finished in the community, butchered,” said a fellow rabbi who would only talk anonymously. “No one will look at him, and those who will talk to him, they can’t let it be known. The pressure in our community, it’s incredible.”

The powerful men—and it is worth noting that this community is regulated by men only—who govern the world of ultra-Orthodox Judaism would rather their adherents be blind in their faith, their eyes closed to the horrors Rabbi Rosenberg is exposing. Like the Catholic establishment, the rabbinate seeks to cover up the crimes, quiet the victims, protect the abusers, and deflect potential criticism of their institutional practices. Those who speak out are vilified, and the faithful learn to shut their mouths. When the father of the seven-year-old boy whom Rabbi Rosenberg rescued from the Jerusalem bathhouse showed up to collect his son, he couldn’t believe his son had been raped. Trembling, terrified, he whisked his son away to get medical help, but was still too scared to raise a formal complaint. According to Ben and Survivors for Justice, “The greatest sin is not the abuse, but talking about the abuse. Kids and parents who step forward to complain are crushed.”

As for Rabbi Rosenberg, when he voiced his concerns to the rabbinate in Israel, he was brought up on charges by the mishmeres hatznuis, the archconservative Orthodox “modesty squad,” which regulates, often through threats of violence, proper moral conduct and dress in the relations between men and women. The modesty squad is a sort of Jewish Taliban. According to Rabbi Rosenberg, the rapist he caught in the act was a member of the modesty squad, which charged him with the unconscionable offense of having previously been seen walking down a street in Jerusalem with a married woman. “But it’s OK to molest children,” he adds.

The abuse and its cover-up are symptoms of wider political dysfunction—or, more precisely, symptoms of socially disastrous political control by religious elites.

“This isn’t a problem about a few aberrant cases or an old-fashioned community reluctant to talk to police about sexual matters,” said Michael Lesher, a practicing Jew who has investigated Orthodox sex abuse and represented abuse victims. “This is about a political economy that links Orthodox Judaism with other fundamentalist creeds and with aspects of right-wing ideologies generally. It’s an economy in which genuine religious values will never really rise to the top, so long as they’re tied to the poisonous priorities that elevate status and power over the basic human needs of the most vulnerable among us.”

Michael, who is completing a book on the topic, noted that the infamous Rabbi Elior Chen, convicted in 2010 in what was arguably Israel’s worst case of serial child abuse, is still defended in public statements by leading ultra-Orthodox rabbis. Among other legal and moral crimes, the rabbi forced his victims to eat feces, claiming that this cruelty was necessary to “purify” the children he abused.

According to Ben, the ultra-Orthodox community has never been as repressive as it is today. The repression, as he describes it, stems from the burden of having too many children. Huge families are encouraged: every child born to a Hasid is seen as “a finger in the eye of Hitler.” Ben also told me that the average family size among Williamsburg Hasidim is nine, and that some families include more than 15 children.



Mikvah Israel of Boro Park, one of the many mikvahs in Brooklyn that no longer accept Rabbi Rosenberg.

Families saddled with an increasing number of children soon enter into a cycle of poverty. There is simultaneously an extreme separation of the sexes, which is unprecedented in the history of the Hasidim. There is limited general education, to the point that most men in the community are educated only to the third grade, and receive absolutely no sexual education. No secular newspapers are allowed, and internet access is forbidden. “The men in the community are undereducated by design,” Ben said. “You have a community that has been infantilized. They have been trained not to think. It’s a sort of totalitarian control.”

The rabbis, dominating an ignorant and largely poverty-stricken flock, determine the fate of every individual in the community. Nothing is done without the consent of the rabbinical establishment. A man wants to buy a new car—he goes to the rabbi for counsel. A man wants to marry—the rabbi tells him whether or not he should marry a particular bride. As for the women, they don’t get to ask the rabbi anything. Their place is beneath contempt.

Michael told me that current Orthodox leadership, accruing wealth from the tithes of subservient followers, is “drifting to the right, politically as well as religiously.” Many rabbis in New York City have taken up the banner of neoliberalism. “Every English-language Orthodox publication I know embraced Romney during the 2012 elections, decried national health insurance, blamed liberals for bribing the lower classes,” he said. “In Orthodox society, just as in America at large, the financial mismatch between the elite and the rest of us is ominously large.”

Michael also notes that the problem is not confined to the extremists. “The same patterns of victim-blaming, covering up, idealizing the rabbis so that cover-ups aren’t even acknowledged, are found all across the spectrum of Orthodoxy,” he told me. “The Orthodox left was shamefully slow to react to Rabbi Baruch Lanner’s abuse or to the similar case of Rabbi Mordechai Elon.” Rabbi Lanner, a former New Jersey yeshiva high school principal, was found guilty in 2000 of sexually abusing dozens of teenage students over the decades of his tenure. Rabbi Elon, who had publicly denounced homosexuality, was convicted last August on two counts of forcible sexual assault on a male minor, following several years of reports of his abuse of young boys.

“I have children come to me with their parents, and the blood is coming out of the anus,” Rabbi Rosenberg told me when we met. “These are zombies for life. What are we to do?”

This of course is the key question, and no answers are forthcoming. Michael holds out little hope that the situation will change. “If Orthodox institutions continue on their current trajectory,” he said, “I’d say things could get worse before they get better.”

A few weeks after our interview, Rabbi Rosenberg was walking through the Williamsburg section of Brooklyn when an unidentified man rushed up behind him, tapped him on the shoulder, and threw a cup of bleach in his face. He went to the hospital with facial burns and was temporarily blinded. Such is the measure of justice among the Satmar that a once-respected rabbi, now amputated from the community, should find himself chemically burned on a street in a neighborhood considered holy.

Later Rabbi Rosenberg told me a story of being surrounded by young boys in Williamsburg. The boys cursed him, laughed at him, threatened him, and spat at him. He wondered how many of them would end up molested.

[יאיר]

לאמיר עפענען אינזער אייגענע דיסקאשען איבער די טאפיק פון מענער מקוות ווי הונדערטער מענער דרייען זיך ארים נאקעט
איז עס נארמאל?

יא, עס איז נארמאל. אמאל איז עס זיכער געווען א נארמאלע זאך צו האבן א פאבליק באדע צימער, און היינט איז אפילו ביי די גויים כעין זה ביי די לאקער רומס וכדומה.

מעגען קינדער דעס זעהן? לעגאל יודישלעך און מענטשלעך
מעגען קינדער בכלל גיין אין מקוה?
וואס איז מיט בחורים?

ניין. (לעגאל ווייס איך נישט).
ניין.
ניין.

[סאשי פיש]

viewtopic.php?p=162248#p162248

[גאנצל]

פון איין זייט זעי איך נישט וואס א יונגעל האט צו זיכען אין מקוה ער דארף בכלל נישט גיין
אבער פון די אנדערע זייט וועט דעס נישט גיין אלס יונגעל ווינציג העלפן פאר די מצב ווייל ער גייט דאך אנהייבן צו גיין אלס בחור

[הוגה]

אבער פון די אנדערע זייט וועט דעס נישט גיין אלס יונגעל ווינציג העלפן פאר די מצב ווייל ער גייט דאך אנהייבן צו גיין אלס בחור

פארוואס טאקע?

דו פארענטפערסט א קשיא מיט נאך א קשיא. אין אנדערע ווערטער זאגסטו, לאמיר נעמען די קינדער צו די גרויסע געי פעקטארי שוין פון די דריי יאר אלט, ווייל איך פלאן אים דארט צו שוקן אין אפאר יאר ארום עניוועי. איך ווייס אז איך בין אביסל שארף, איך פראביר צו מאכן א פוינט. זיי מיר מסביר, אויב ווייסן מיר אז מקוואות זענען א מקום מוכשר פאר שלעכטע מענטשן, דאן פארוואס איז מען נישט מבטל די "מנהג" פון גיין אין מקוה ביז מען ווערט פטור פון די נגע? וואלסטו געשוקט דיין בחור אין מקוה אויב דו וואלסט געוויסט א מערדערער דרייען זיך דארט פראנק און פריי?

[berlbalaguleh]

פון איין זייט זעי איך נישט וואס א יונגעל האט צו זיכען אין מקוה ער דארף בכלל נישט גיין
אבער פון די אנדערע זייט וועט דעס נישט גיין אלס יונגעל ווינציג העלפן פאר די מצב ווייל ער גייט דאך אנהייבן צו גיין אלס בחור

ס'איז אבער כולי עלמא מודי אז ס'דארף צו זיין עפעס אן אופן פון השגחה. למשל אז דער מקוה איד זאל זיך דרייען דארט.

[zurich]

למשל אין תולדות אברהם יצחק מקווה אין ירושלים איז די לייטס אוישגעלאשען ביי די חדר המקלחת און ביי די מקווה איי וועסטו זאגן אז ס'ברעינגט מכשולות, (דארף מען פרעיגן נחום) אבער כאטשוג זיי טרייען עפעס צו מאכן, סקוורא האט זיך אויך זייער תקנות!
פארוואס זאל מען נישט לייגן קערטענס ביי די שאערס?

[ראש הישיבה]

אחד מידידי פלעגט ווערן מאלעסטעד אלס יונגע בחור אינדערפרי 6:30 אין א גרויסע קהל'ישע מקוה. דער צדיק וואס פלעגט עס טוהן איז אלע יהרן געוועהן אן אהנגעזעהנער מענטש אין זיין קהילה.
לעצטנס הער איך אז מענטשן ווייסן פון זיין פראבלעם. אינצווישן האט אים דער רבש"ע קראנק געמאכט, אין געמאכט אביסל אן אינוואליד.

[גאנצל]

אבער פון די אנדערע זייט וועט דעס נישט גיין אלס יונגעל ווינציג העלפן פאר די מצב ווייל ער גייט דאך אנהייבן צו גיין אלס בחור

פארוואס טאקע?

דו פארענטפערסט א קשיא מיט נאך א קשיא. אין אנדערע ווערטער זאגסטו, לאמיר נעמען די קינדער צו די גרויסע געי פעקטארי שוין פון די דריי יאר אלט, ווייל איך פלאן אים דארט צו שוקן אין אפאר יאר ארום עניוועי. איך ווייס אז איך בין אביסל שארף, איך פראביר צו מאכן א פוינט. זיי מיר מסביר, אויב ווייסן מיר אז מקוואות זענען א מקום מוכשר פאר שלעכטע מענטשן, דאן פארוואס איז מען נישט מבטל די "מנהג" פון גיין אין מקוה ביז מען ווערט פטור פון די נגע? וואלסטו געשוקט דיין בחור אין מקוה אויב דו וואלסט געוויסט א מערדערער דרייען זיך דארט פראנק און פריי?

בארואיגט אייך טאקע אטע דאס האב איך געמיינט צו זאגן כ'האב עס נאר נישט גוט אויסגעפירט אז ווייל אלס בחור טוישט זיך נישט די מציאות דעמאלס האבן ביידע נישט וואס צו זוכן דארט חוץ אז ער גייט מיט א עדאלט

[מנשה לוסטיג]

ס'דא א פשוטע עצה, אויב מ'וויל דאס קינד זאל גיין אין מקוה, גייט מען מיט עהם צוזאמען, און אז מ'וויל דווקא קען מען גיין אויף א באשיידענע וועג, ווען אומער און ווי אומער, ס'נישט אויסגעשלאסן אז ווער ס'וויל אכטונג געבן קען ממש נישט. ניין, מ'קען יא!
דער זעלבע טאטע וואס מאכט קולות, מ'האט געטאטשט מיין זון, ווי איז ער געווען ווען ס'געשען? אפשר האט 'ער' דעמאלטס געזוכט אנדערע... חח

[ראש הישיבה]

באקומען אין אן אישי:
איך בין געווארן 5:30 פארטאגס מאלעסטעד נישט אין מקוה נאר פלעין אין בהמ"ד

[ראש הישיבה]

איך האב געזאגט פאר מיין בחור'ל ביי די בר מצוה (וואס בדרך אגב, מרוב תמימיתו וויל נישט פארפאסן קיין איין טאג מקוה), אז ער זאל נישט גיין אין א מקוה וואס עס איז נישטא דארט לכל הפחות דריי מענטשן.
איך האב מסביר (ניש אין דיטעיל) אז עס איז פאראן קראנקע מענטשן, וואס טוהן זאכן וואס איז נישט אקסעפטעבל. דער מענטשן זענען נעבעך קראנק. אבער זיי זעהן אויס פונקט ווי מיר אדער עני אנדערע מענטש וואס ער מיינט אז ער איז חשוב. דיע מענטשן זענען נישט פרעדיקטעבל, און זיי לאקערן בעיקר נאך אינגע בחורים אין קינדער. דעריבער אויב זעהט ער אז עס איז נישט דא אין מקוה לכל הפחות דריי מענטשן זאל ער נישט אריין גיין.

אויב איר האט אנדערע עצות ביטע טיילט עס מיט.
יישר כח

[smart]

געפעלט מיר דיין ליניע

[איציק]

די מעשה וואס נחום דערציילט וועגן די שוויץ אין די זופניק מקוה איז שקר וכזב. יעדער וואס איז נאר געווען אין א מקוה פארשטייט אז אזא זאך קען נישט פארקומען. ס'קען זיך ליידער מאכן אז איינער זאל טשעפען א קינד ווען די מקוה איז ליידיג, אבער אן אלטער מענטש זאל מאלעסטן א קינד ברבים אויפ'ן ערגסטן אופן, און אן קיין בושה דערצו, נאכדעם נאך שלאגן דער מענטש וואס שטערט אים?
אזאנס קען נאר נחום'ס קאפ אויסטראכטן!
אגב, איך בין שוין געווען אין זופניק מקוה מיט יארן צוריק, אויך אין זייער שוויץ. ס'איז גארנישט אנדערש פון אנדערע מקוואות. און אוודאי נישט ערגער.

[גאנצל]

די מעשה וואס נחום דערציילט וועגן די שוויץ אין די זופניק מקוה איז שקר וכזב. יעדער וואס איז נאר געווען אין א מקוה פארשטייט אז אזא זאך קען נישט פארקומען. ס'קען זיך ליידער מאכן אז איינער זאל טשעפען א קינד ווען די מקוה איז ליידיג, אבער אן אלטער מענטש זאל מאלעסטן א קינד ברבים

ווער זאגט דען אז די מעשה איז געווען ווען די שוויץ איז געווען פיל ? נישט אז איך גלייב איין ווארט פון דעם ליגנער נחום זעלטן וואס מ'כאפט דעם מענטש ביי אן אמת אבער מיט דעם האסטו אים נאכנישט אפגעוואנדן

[הוגה]

דער ארטיקל איז באמת גאר קינדעריש און עס מאכט מער קאליע ווי עס טוט אויף. דער פרשה טוט אבער שטארק צייגן די פראבלעם וואס אונזער געמיינדע האט, נעמליך אז מער צייט און ענערגיע ווערט אריינגעלייגט אין זיך ספראווען מיט נחום ראזענבערג ווי זיך ספראווען מיט די ערענסטע מאלעסטעישאן פראבלעם. מער צייט און ענערגיע ווערט אריינגעלייגט אין באשוצן וועבערמאן, ווי איידער ארויסהעלפן די באטראפענע נפגעים. מער צייט און ענערגיע ווערט אריינגעלייגט אין אויפווייזן ווי געוואלדיג ריין און ערליך סאטמאר אדער זופניק מקווה איז, ווי איידער אריין שטעלן די ריכטיגע גדרים וואס עס פעלט אויס.

דער ארטיקל איז מעגליך פראבלעמאטיש אבער דאס איז נישט "מיין" פראבלעם. מיין פראבלעם איז די מאלעסטעישאן מגיפה וואס באדראעט מיינע קינדער, און איך וויל אריינלייגן מיין ענערגיע יענץ צו באהאנדלן!


.

[איחוד פעלד]

אין הכי נמי, נחום איז מגזם מיט זיין מעשה אין דער שוויץ, ער פלעגט קיינמאל נישט פארציילען די מעשה אזוי, נאר סתם אז עס פלעגט דארט פארגיין מעשים אשר לא יעשו, און דאס איז אמת, ווייל אלע שוויצען האבען זיך פלוצלינג פארמאכט נאכדעם וואס ער האט אנגעהויבען בינטעווען.

אני הקטן געדענקט דער שוויץ אין דער מקוה אויף 46 סטריט, און מענער פלעגןע זיך זייפען איינער דער אנדערע אין דער שוויץ, אנגעהויבען ביים ריקען, און מסיים געוועהן אביסען נידריגער פין ריקען, ווי אויך פלעגען זיך נידריגע עלעמענטען דארט דרייען און פאטשען דעם אנדערען אין דער ריקען בתורת רפואה, און די פעטש פלעגען זיך ענדיגען אויף די אחוריים.

מען קען טענה'ן אז עס איז גארנישט ראנג, אבער לויט דער היינטיגער סטאנדארט איז עס נישט מן הנימוס.

[איציק]

ווער זאגט דען אז די מעשה איז געווען ווען די שוויץ איז געווען פיל ? ... אבער מיט דעם האסטו אים נאכנישט אפגעוואנדן

לייען:

אבער אן אלטער מענטש זאל מאלעסטן א קינד ברבים אויפ'ן ערגסטן אופן, און אן קיין בושה דערצו, נאכדעם נאך שלאגן דער מענטש וואס שטערט אים?

זעלטן וואס מ'כאפט דעם מענטש ביי אן אמת

לייקתי!

[קרעקער]

ער גלייכט אזוי שטארק צו דערציילען די מנובלות אז ער פראקט עס אויס אויף גויאישע ראדיא אזוי גרעפיק אז סרינט שמאלץ אז מקען ברעכען

http://nochemrosenberg.blogspot.com/201 ... t_703.html