ס'האט מיר געברענגט טרערן
-
קאווע טרינקער
- שריפטשטעלער
- הודעות: 7167
- זיך רעגיסטרירט: זונטאג מערץ 18, 2012 11:01 am
- האט שוין געלייקט: 4109 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 7909 מאל
חב"ד קינדער אין אודעסאו, זינגען "אשירה לה' כי גאה גאה"
מערקט ווי דאס דיסעיבלט קינד איז דער קעניג פון די חבורה, אין די הארעוואניע וואס די טישטער לייגט אריין אין זיי.
http://www.gruntig.net/2013/12/chabad-o ... video.html
מערקט ווי דאס דיסעיבלט קינד איז דער קעניג פון די חבורה, אין די הארעוואניע וואס די טישטער לייגט אריין אין זיי.
http://www.gruntig.net/2013/12/chabad-o ... video.html
Under influence
-
רויטע וואנצעס
- שריפטשטעלער
- הודעות: 4863
- זיך רעגיסטרירט: דאנערשטאג יוני 27, 2013 1:17 pm
- געפינט זיך: אין א לאוו רילעישינשיפ מיט גאט און מיט די מענטשהייט.
- האט שוין געלייקט: 8315 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 8762 מאל
-
berlbalaguleh
- שריפטשטעלער
- הודעות: 20420
- זיך רעגיסטרירט: דינסטאג יולי 17, 2012 12:57 pm
- האט שוין געלייקט: 25361 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 15512 מאל
- קאנטאקט:
רויטע וואנצעס. ייש"כ: איך בין זיכער אז ניין און ניינציג פראצענט פון אידן (די וועלכע זענען נישט קיין יושבי חושך) וואלטן אזוי געהאנדלט. זיך אנגענומען פאר דעם בא'עוולה'טן. נאר ס'איז גוט צו וויסן אז א גרויסער חלק פון גויים אויך. בדרך כלל, איינער וועלכער לעבט מיט ראסיזם און אנטיסעמיטיזם איז א פעלערהאפטיגע בריאה, און ער/זי האט אן "אינפעריאריטי קאמפלעקס" און וויל פארדעקן אויף דעם דורך אראפטרעטן און דערנידעריגן א צווייטע גרופע. 
-
דענקער
- ידיד השטיבל
- הודעות: 254
- זיך רעגיסטרירט: דינסטאג מערץ 20, 2012 6:18 pm
- האט שוין געלייקט: 905 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 412 מאל
רויטע וואנצעס האט געשריבן:[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=arpO1_rqe5Y[/youtube]
די מענטש וואס האט זיך העלדיש ארויסגעשטעלט קעגן ביגאטריע און זינלאזע פיינטשאפט האט געשריבן:“I’m letting you know, black girl to another black girl, you sound stupid,” she lectured. “As much criticism as we went through as a people, you gonna go and do it to the next person? What gives you that right?”
“I don’t care what she was, she could be purple. I’m defending a woman. Period.”
עס ווארעמט דאס הארץ צו זעהן אז עס זענען נאך דא ארנטליכע מענטשן אין אלע שיכטן, קרייזן און קאלירן פון וועם מען קען זיך לערנען צו רעספעקטירן מענטשן.
דאס לעבן איז ווי א קליין קינד'ס אינטערהויזן... קורץ און איינגעמאכט.
-
shem-tov
- ידיד ותיק
- הודעות: 840
- זיך רעגיסטרירט: זונטאג מערץ 10, 2013 1:35 pm
- האט שוין געלייקט: 379 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 799 מאל
מיין חבר דערציילט מיר. זיין פיר יעריג קינד קומט אהיים פון חדר שטארק פארוויינט און צופראסקעט. דער טאטע פרעגט אים וואס איז געשען שעפעלע. קוים וואס דער קליינער דערציילט אז זיין רבי האט אים זייער שטארק געשלאגן אויף די הענט און פנים. ער זאל זיך אויסלערנן נישט צו רירן ביי די מקומות המכוסים. רשע פערד וואס ער איז דאס קינד איז פיר יאר אלט די אכזר. יא און זאגט מיר די רביס האבן זיך שוין געטוישט. ווערי סעד.
למעשה לאמיר טאן מצוות ומעשים טובים
-
דער (פינטעל) איד
- וְאֶת־הָאֶ֜לֶף
- הודעות: 1192
- זיך רעגיסטרירט: דאנערשטאג אקטאבער 10, 2013 6:02 pm
- האט שוין געלייקט: 784 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 950 מאל
וועלכע מוסד און שטאט ?
באניצער וועלכע וואלטן געלייקט דער (פינטעל) איד פאר די הודעה אויב ס'וואלט געשריבן געווארן דורך א צווייטן (93 בסך הכל):
אי • אפשר • לפורטם • כי • רבים • הם
ראנג: 99.9%
אי • אפשר • לפורטם • כי • רבים • הם
ראנג: 99.9%
-
נולד מאוחר
- חבר ותיק
- הודעות: 3833
- זיך רעגיסטרירט: מאנטאג אפריל 09, 2012 9:21 pm
- האט שוין געלייקט: 3807 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 1797 מאל
-
דער (פינטעל) איד
- וְאֶת־הָאֶ֜לֶף
- הודעות: 1192
- זיך רעגיסטרירט: דאנערשטאג אקטאבער 10, 2013 6:02 pm
- האט שוין געלייקט: 784 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 950 מאל
“When I got home that night as my wife served dinner, I held her hand and said, I’ve got something to tell you. She sat down and ate quietly. Again I observed the hurt in her eyes.
Suddenly I didn’t know how to open my mouth. But I had to let her know what I was thinking. I want a divorce. I raised the topic calmly. She didn’t seem to be annoyed by my words, instead she asked me softly, why?
I avoided her question. This made her angry. She threw away the chopsticks and shouted at me, you are not a man! That night, we didn’t talk to each other. She was weeping. I knew she wanted to find out what had happened to our marriage. But I could hardly give her a satisfactory answer; she had lost my heart to Jane. I didn’t love her anymore. I just pitied her!
With a deep sense of guilt, I drafted a divorce agreement which stated that she could own our house, our car, and 30% stake of my company. She glanced at it and then tore it into pieces. The woman who had spent ten years of her life with me had become a stranger. I felt sorry for her wasted time, resources and energy but I could not take back what I had said for I loved Jane so dearly. Finally she cried loudly in front of me, which was what I had expected to see. To me her cry was actually a kind of release. The idea of divorce which had obsessed me for several weeks seemed to be firmer and clearer now.
The next day, I came back home very late and found her writing something at the table. I didn’t have supper but went straight to sleep and fell asleep very fast because I was tired after an eventful day with Jane. When I woke up, she was still there at the table writing. I just did not care so I turned over and was asleep again.
In the morning she presented her divorce conditions: she didn’t want anything from me, but needed a month’s notice before the divorce. She requested that in that one month we both struggle to live as normal a life as possible. Her reasons were simple: our son had his exams in a month’s time and she didn’t want to disrupt him with our broken marriage.
This was agreeable to me. But she had something more, she asked me to recall how I had carried her into out bridal room on our wedding day. She requested that every day for the month’s duration I carry her out of our bedroom to the front door ever morning. I thought she was going crazy. Just to make our last days together bearable I accepted her odd request.
I told Jane about my wife’s divorce conditions. . She laughed loudly and thought it was absurd. No matter what tricks she applies, she has to face the divorce, she said scornfully.
My wife and I hadn’t had any body contact since my divorce intention was explicitly expressed. So when I carried her out on the first day, we both appeared clumsy. Our son clapped behind us, daddy is holding mommy in his arms. His words brought me a sense of pain. From the bedroom to the sitting room, then to the door, I walked over ten meters with her in my arms. She closed her eyes and said softly; don’t tell our son about the divorce. I nodded, feeling somewhat upset. I put her down outside the door. She went to wait for the bus to work. I drove alone to the office.
On the second day, both of us acted much more easily. She leaned on my chest. I could smell the fragrance of her blouse. I realized that I hadn’t looked at this woman carefully for a long time. I realized she was not young any more. There were fine wrinkles on her face, her hair was graying! Our marriage had taken its toll on her. For a minute I wondered what I had done to her.
On the fourth day, when I lifted her up, I felt a sense of intimacy returning. This was the woman who had given ten years of her life to me. On the fifth and sixth day, I realized that our sense of intimacy was growing again. I didn’t tell Jane about this. It became easier to carry her as the month slipped by. Perhaps the everyday workout made me stronger.
She was choosing what to wear one morning. She tried on quite a few dresses but could not find a suitable one. Then she sighed, all my dresses have grown bigger. I suddenly realized that she had grown so thin, that was the reason why I could carry her more easily.
Suddenly it hit me… she had buried so much pain and bitterness in her heart. Subconsciously I reached out and touched her head.
Our son came in at the moment and said, Dad, it’s time to carry mom out. To him, seeing his father carrying his mother out had become an essential part of his life. My wife gestured to our son to come closer and hugged him tightly. I turned my face away because I was afraid I might change my mind at this last minute. I then held her in my arms, walking from the bedroom, through the sitting room, to the hallway. Her hand surrounded my neck softly and naturally. I held her body tightly; it was just like our wedding day.
But her much lighter weight made me sad. On the last day, when I held her in my arms I could hardly move a step. Our son had gone to school. I held her tightly and said, I hadn’t noticed that our life lacked intimacy. I drove to office…. jumped out of the car swiftly without locking the door. I was afraid any delay would make me change my mind…I walked upstairs. Jane opened the door and I said to her, Sorry, Jane, I do not want the divorce anymore.
She looked at me, astonished, and then touched my forehead. Do you have a fever? She said. I moved her hand off my head. Sorry, Jane, I said, I won’t divorce. My marriage life was boring probably because she and I didn’t value the details of our lives, not because we didn’t love each other anymore. Now I realize that since I carried her into my home on our wedding day I am supposed to hold her until death do us apart. Jane seemed to suddenly wake up. She gave me a loud slap and then slammed the door and burst into tears. I walked downstairs and drove away. At the floral shop on the way, I ordered a bouquet of flowers for my wife. The salesgirl asked me what to write on the card. I smiled and wrote, I’ll carry you out every morning until death do us apart.
That evening I arrived home, flowers in my hands, a smile on my face, I run up stairs, only to find my wife in the bed -dead. My wife had been fighting CANCER for months and I was so busy with Jane to even notice. She knew that she would die soon and she wanted to save me from the whatever negative reaction from our son, in case we push through with the divorce.— At least, in the eyes of our son—- I’m a loving husband….
The small details of your lives are what really matter in a relationship. It is not the mansion, the car, property, the money in the bank. These create an environment conducive for happiness but cannot give happiness in themselves.
So find time to be your spouse’s friend and do those little things for each other that build intimacy. Do have a real happy marriage!
If you don’t share this, nothing will happen to you.
If you do, you just might save a marriage. Many of life’s failures are people who did not realize how close they were to success when they gave up.
Remember love is the richest of all treasures. Without it there is nothing; and with it there is everything. Love never perishes , even if the bones of a lover are ground fine like powder. Just as the perfume of sandalwood does not leave it, even if it is completely ground up, similarly the basis of love is the soul, and it is indestructible and therefore eternal. Beauty can be destroyed , but not love.
Suddenly I didn’t know how to open my mouth. But I had to let her know what I was thinking. I want a divorce. I raised the topic calmly. She didn’t seem to be annoyed by my words, instead she asked me softly, why?
I avoided her question. This made her angry. She threw away the chopsticks and shouted at me, you are not a man! That night, we didn’t talk to each other. She was weeping. I knew she wanted to find out what had happened to our marriage. But I could hardly give her a satisfactory answer; she had lost my heart to Jane. I didn’t love her anymore. I just pitied her!
With a deep sense of guilt, I drafted a divorce agreement which stated that she could own our house, our car, and 30% stake of my company. She glanced at it and then tore it into pieces. The woman who had spent ten years of her life with me had become a stranger. I felt sorry for her wasted time, resources and energy but I could not take back what I had said for I loved Jane so dearly. Finally she cried loudly in front of me, which was what I had expected to see. To me her cry was actually a kind of release. The idea of divorce which had obsessed me for several weeks seemed to be firmer and clearer now.
The next day, I came back home very late and found her writing something at the table. I didn’t have supper but went straight to sleep and fell asleep very fast because I was tired after an eventful day with Jane. When I woke up, she was still there at the table writing. I just did not care so I turned over and was asleep again.
In the morning she presented her divorce conditions: she didn’t want anything from me, but needed a month’s notice before the divorce. She requested that in that one month we both struggle to live as normal a life as possible. Her reasons were simple: our son had his exams in a month’s time and she didn’t want to disrupt him with our broken marriage.
This was agreeable to me. But she had something more, she asked me to recall how I had carried her into out bridal room on our wedding day. She requested that every day for the month’s duration I carry her out of our bedroom to the front door ever morning. I thought she was going crazy. Just to make our last days together bearable I accepted her odd request.
I told Jane about my wife’s divorce conditions. . She laughed loudly and thought it was absurd. No matter what tricks she applies, she has to face the divorce, she said scornfully.
My wife and I hadn’t had any body contact since my divorce intention was explicitly expressed. So when I carried her out on the first day, we both appeared clumsy. Our son clapped behind us, daddy is holding mommy in his arms. His words brought me a sense of pain. From the bedroom to the sitting room, then to the door, I walked over ten meters with her in my arms. She closed her eyes and said softly; don’t tell our son about the divorce. I nodded, feeling somewhat upset. I put her down outside the door. She went to wait for the bus to work. I drove alone to the office.
On the second day, both of us acted much more easily. She leaned on my chest. I could smell the fragrance of her blouse. I realized that I hadn’t looked at this woman carefully for a long time. I realized she was not young any more. There were fine wrinkles on her face, her hair was graying! Our marriage had taken its toll on her. For a minute I wondered what I had done to her.
On the fourth day, when I lifted her up, I felt a sense of intimacy returning. This was the woman who had given ten years of her life to me. On the fifth and sixth day, I realized that our sense of intimacy was growing again. I didn’t tell Jane about this. It became easier to carry her as the month slipped by. Perhaps the everyday workout made me stronger.
She was choosing what to wear one morning. She tried on quite a few dresses but could not find a suitable one. Then she sighed, all my dresses have grown bigger. I suddenly realized that she had grown so thin, that was the reason why I could carry her more easily.
Suddenly it hit me… she had buried so much pain and bitterness in her heart. Subconsciously I reached out and touched her head.
Our son came in at the moment and said, Dad, it’s time to carry mom out. To him, seeing his father carrying his mother out had become an essential part of his life. My wife gestured to our son to come closer and hugged him tightly. I turned my face away because I was afraid I might change my mind at this last minute. I then held her in my arms, walking from the bedroom, through the sitting room, to the hallway. Her hand surrounded my neck softly and naturally. I held her body tightly; it was just like our wedding day.
But her much lighter weight made me sad. On the last day, when I held her in my arms I could hardly move a step. Our son had gone to school. I held her tightly and said, I hadn’t noticed that our life lacked intimacy. I drove to office…. jumped out of the car swiftly without locking the door. I was afraid any delay would make me change my mind…I walked upstairs. Jane opened the door and I said to her, Sorry, Jane, I do not want the divorce anymore.
She looked at me, astonished, and then touched my forehead. Do you have a fever? She said. I moved her hand off my head. Sorry, Jane, I said, I won’t divorce. My marriage life was boring probably because she and I didn’t value the details of our lives, not because we didn’t love each other anymore. Now I realize that since I carried her into my home on our wedding day I am supposed to hold her until death do us apart. Jane seemed to suddenly wake up. She gave me a loud slap and then slammed the door and burst into tears. I walked downstairs and drove away. At the floral shop on the way, I ordered a bouquet of flowers for my wife. The salesgirl asked me what to write on the card. I smiled and wrote, I’ll carry you out every morning until death do us apart.
That evening I arrived home, flowers in my hands, a smile on my face, I run up stairs, only to find my wife in the bed -dead. My wife had been fighting CANCER for months and I was so busy with Jane to even notice. She knew that she would die soon and she wanted to save me from the whatever negative reaction from our son, in case we push through with the divorce.— At least, in the eyes of our son—- I’m a loving husband….
The small details of your lives are what really matter in a relationship. It is not the mansion, the car, property, the money in the bank. These create an environment conducive for happiness but cannot give happiness in themselves.
So find time to be your spouse’s friend and do those little things for each other that build intimacy. Do have a real happy marriage!
If you don’t share this, nothing will happen to you.
If you do, you just might save a marriage. Many of life’s failures are people who did not realize how close they were to success when they gave up.
Remember love is the richest of all treasures. Without it there is nothing; and with it there is everything. Love never perishes , even if the bones of a lover are ground fine like powder. Just as the perfume of sandalwood does not leave it, even if it is completely ground up, similarly the basis of love is the soul, and it is indestructible and therefore eternal. Beauty can be destroyed , but not love.
באניצער וועלכע וואלטן געלייקט דער (פינטעל) איד פאר די הודעה אויב ס'וואלט געשריבן געווארן דורך א צווייטן (93 בסך הכל):
אי • אפשר • לפורטם • כי • רבים • הם
ראנג: 99.9%
אי • אפשר • לפורטם • כי • רבים • הם
ראנג: 99.9%
-
דעת תורה
- שריפטשטעלער
- הודעות: 2147
- זיך רעגיסטרירט: מאנטאג מערץ 18, 2013 1:07 am
- האט שוין געלייקט: 5895 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 1719 מאל
ווערי מאווינג, אבער אויב האט איינער געטראכט אז דאס איז א אמת'ע מעשה האט ער עס אפגעהארגעט מיט די לעצטע פאראגראף ווען ער איז פלוצלינג געוואר געווארן אז זי איז קראנק, א זאך וואס ער האט בכלל נישט באמערקט ביז היינט. און פון צופרי ביז אויפדערנאכט איז זי שוין פלוצלינג געשטארבן!
האזהרה שהזהרנו מלהיות חפשיים במחשבותינו, עד שנאמין דעות המנגדות לדעות שהביאה התורה, אלא נגביל את מחשבתנו ונעשה לה סייג שתעמוד אצלו - והן מצוות התורה ואזהרותיה.
והוא אמרו יתעלה: "ולא תתורו אחרי לבבכם"... זו מינות. (ספר המצוות להרמב"ם ל"ת מ"ז)
והוא אמרו יתעלה: "ולא תתורו אחרי לבבכם"... זו מינות. (ספר המצוות להרמב"ם ל"ת מ"ז)
-
berlbalaguleh
- שריפטשטעלער
- הודעות: 20420
- זיך רעגיסטרירט: דינסטאג יולי 17, 2012 12:57 pm
- האט שוין געלייקט: 25361 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 15512 מאל
- קאנטאקט:
דעת תורה האט געשריבן:ווערי מאווינג, אבער אויב האט איינער געטראכט אז דאס איז א אמת'ע מעשה האט ער עס אפגעהארגעט מיט די לעצטע פאראגראף ווען ער איז פלוצלינג געוואר געווארן אז זי איז קראנק, א זאך וואס ער האט בכלל נישט באמערקט ביז היינט. און פון צופרי ביז אויפדערנאכט איז זי שוין פלוצלינג געשטארבן!
דעת תורה: איך בין מסכים מיט דיין אפשצונג אויף די מעשה. נאר ס'פארהאן אסך מאל אז איינער איז א גוילעם און ער באמערקט נישט וואס טיצעך אין פראנט פון זיין נאז. נאר אויף דעים פאדערט זיך אויפצומאכן אן אנדערע מעשה.
-
berlbalaguleh
- שריפטשטעלער
- הודעות: 20420
- זיך רעגיסטרירט: דינסטאג יולי 17, 2012 12:57 pm
- האט שוין געלייקט: 25361 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 15512 מאל
- קאנטאקט:
ברענגסט די מעשה.
-
שמעקעדיג
- שריפטשטעלער
- הודעות: 16679
- זיך רעגיסטרירט: דאנערשטאג אפריל 12, 2012 12:11 am
- האט שוין געלייקט: 18070 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 18981 מאל
גוט שבת, וויעטנאם!
דער קליפ פון קרוב צו א שעה האט בארירט מיין הארץ און פייכט געמאכט מיינע אויגן.
א חב"ד שליח פון ארץ ישראל גייט קיין וויעטנאם, צו זיין שליחות מיסיע.
איז עס א גרינגע אונטערנעמונג?
א יונגע פארפאלק, מיט איין קליין קינד, דער לעבן בעפאר זיי, באשליסן צו נעמען דעם אחריות'דיגע מיסיע אויף זיך. זיי מוזן האבן אסאך דרייסטקייט.
מען זעהט ווי די פארפאלק געזעגנט זיך פון די משפחה בשעת די טרערן פליסן פריי, די עלטערן וואונטשן זיי אן. און געגאנגען!... אוועק פון דעם היימישן אידיש-שפרודעלדיגן לעבן. מען לאנדעט אין א נייע וועלט, דיפערענט קולטור, נייע גאסן, מענטשן, שפראך.... אבער מיטן גאנצן קאנפידענץ רישט מען זיך איין אין דעם ארץ לא זרועה, אן א זכר פון אידישקייט, און מען בויעט צעביסלעך אויף זייער נייעם לעבן...
איך ווייס אז איך וואלט קיין שליח נישט געוואלט זיין!
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=YiVWNQak7vw[/youtube]
א חב"ד שליח פון ארץ ישראל גייט קיין וויעטנאם, צו זיין שליחות מיסיע.
איז עס א גרינגע אונטערנעמונג?
א יונגע פארפאלק, מיט איין קליין קינד, דער לעבן בעפאר זיי, באשליסן צו נעמען דעם אחריות'דיגע מיסיע אויף זיך. זיי מוזן האבן אסאך דרייסטקייט.
מען זעהט ווי די פארפאלק געזעגנט זיך פון די משפחה בשעת די טרערן פליסן פריי, די עלטערן וואונטשן זיי אן. און געגאנגען!... אוועק פון דעם היימישן אידיש-שפרודעלדיגן לעבן. מען לאנדעט אין א נייע וועלט, דיפערענט קולטור, נייע גאסן, מענטשן, שפראך.... אבער מיטן גאנצן קאנפידענץ רישט מען זיך איין אין דעם ארץ לא זרועה, אן א זכר פון אידישקייט, און מען בויעט צעביסלעך אויף זייער נייעם לעבן...
איך ווייס אז איך וואלט קיין שליח נישט געוואלט זיין!
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=YiVWNQak7vw[/youtube]
וירח ה' את ריח הניחוח
-
גנדי
- וְאֶת־הָאֶ֜לֶף
- הודעות: 1181
- זיך רעגיסטרירט: דינסטאג מערץ 05, 2013 11:21 pm
- האט שוין געלייקט: 2151 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 1341 מאל
מורא׳דיק!!!
איך האב מורא צו גיין אליין אויף די גאס ביינאכט אויף דיקאלב אין וויליאמסבורג. און זיי גייען אליין אין וויעטנאם!!!
איך בין מקנא זייער עולם הבא!!!
סאיז געוואלדיג!!
אונזערע יונגע פארפאלק דארפן וואוינען נעבן די מאמע. און דא גייען זיי צו א פרעמד לאנד. א ליידיגע הויז.
אלעס צו מקרב זיין אידן צום אייבירשטען!!!
איך האב נישט קיין ווערטער. איך בין שטום פון התפעלות!
איך האב מורא צו גיין אליין אויף די גאס ביינאכט אויף דיקאלב אין וויליאמסבורג. און זיי גייען אליין אין וויעטנאם!!!
איך בין מקנא זייער עולם הבא!!!
סאיז געוואלדיג!!
אונזערע יונגע פארפאלק דארפן וואוינען נעבן די מאמע. און דא גייען זיי צו א פרעמד לאנד. א ליידיגע הויז.
אלעס צו מקרב זיין אידן צום אייבירשטען!!!
איך האב נישט קיין ווערטער. איך בין שטום פון התפעלות!
You must be the change you want to see in the world
-
ונבנתה העיר
- שריפטשטעלער
- הודעות: 3795
- זיך רעגיסטרירט: מיטוואך יולי 25, 2012 5:41 am
- האט שוין געלייקט: 6591 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 8112 מאל
מ'דארף צוריק אראפברענגען דעם רבי'ן
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
-
כתר מלכות
- ידיד השטיבל
- הודעות: 273
- זיך רעגיסטרירט: דאנערשטאג מאי 30, 2013 9:32 pm
- האט שוין געלייקט: 120 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 166 מאל
@שמעקעדיג, זיי האבן עס געטהון צוליב די פראבלעמען מיט די א.ג. סיסטעם אין די חרדישע געגענטער, בעסער וויעטנאם ווי איידער די קראפטירטער ברוקלין........ דזשאסט קידינג.
ערענסט גערעדט איז עס א געוואלדיגע גבורות הנפש, שכרם הרבה מאוד, וכל מי שעוסקים בצרכי ציבור באמונה הקב״ה ישלם שכרם.
ערענסט גערעדט איז עס א געוואלדיגע גבורות הנפש, שכרם הרבה מאוד, וכל מי שעוסקים בצרכי ציבור באמונה הקב״ה ישלם שכרם.
זאגטס זייער גוט, אבער עס איז דא נאך א מיינונג.
-
געפילטע פיש
- שריפטשטעלער
- הודעות: 6959
- זיך רעגיסטרירט: מיטוואך פעברואר 29, 2012 10:16 am
- האט שוין געלייקט: 4586 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 6629 מאל
דעת תורה האט געשריבן:ווערי מאווינג, אבער אויב האט איינער געטראכט אז דאס איז א אמת'ע מעשה האט ער עס אפגעהארגעט מיט די לעצטע פאראגראף ווען ער איז פלוצלינג געוואר געווארן אז זי איז קראנק, א זאך וואס ער האט בכלל נישט באמערקט ביז היינט. און פון צופרי ביז אויפדערנאכט איז זי שוין פלוצלינג געשטארבן!
ס'מאכט בכלל א נ"מ אויב ס'איז אמת צו נישט? ס'בארירט די סטרונעס פון הארץ, מאכט טראכטן איבער אונזערע פראיאריטעטן, און איז צו אלעם זייער שיין געשריבן. מה לי אויב ס'זענען טאקע אמאל געווען צוויי מענטשען וואס האבן דורכגעלעבט גענוי די מעשה?
-
קאווע טרינקער
- שריפטשטעלער
- הודעות: 7167
- זיך רעגיסטרירט: זונטאג מערץ 18, 2012 11:01 am
- האט שוין געלייקט: 4109 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 7909 מאל
זייער א שיינע קליפ, ר' שלמה אין זייין לעצטע יאר
מ'זעהט ווי דאס רביסטעווע איז זיין טבע שני, עד זיבולא בתרייתא
ס'האט מיר געברענגט התרגשות, זיך אריינשטעלנדיג אין א באבובע חסיד'ס הויזן, וויאזוי ער פילט ווען זיין רבי קומט ארויס פון זיין פריוואטע שטוב ווי ער איז איינגעשפארט, און איז זיך משמח מיט זיינע חסידים, זיידעס טאטעס אייניקלעך, אלע זיינע תלמידים.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Chl90Vl4zT0[/youtube]
מ'זעהט ווי דאס רביסטעווע איז זיין טבע שני, עד זיבולא בתרייתא
ס'האט מיר געברענגט התרגשות, זיך אריינשטעלנדיג אין א באבובע חסיד'ס הויזן, וויאזוי ער פילט ווען זיין רבי קומט ארויס פון זיין פריוואטע שטוב ווי ער איז איינגעשפארט, און איז זיך משמח מיט זיינע חסידים, זיידעס טאטעס אייניקלעך, אלע זיינע תלמידים.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Chl90Vl4zT0[/youtube]
Under influence
-
איך אויך
- חבר ותיק
- הודעות: 6351
- זיך רעגיסטרירט: דינסטאג אפריל 10, 2012 3:27 pm
- האט שוין געלייקט: 8611 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 2811 מאל
מיר ברענגט עס טרערן יעדעס מאל איך טראכט ווי אזוי דער איד איז נעבעך אוועק.
Follow The Money ׁׂ(מרן Deep Throat ז''ל)
-
רויטע וואנצעס
- שריפטשטעלער
- הודעות: 4863
- זיך רעגיסטרירט: דאנערשטאג יוני 27, 2013 1:17 pm
- געפינט זיך: אין א לאוו רילעישינשיפ מיט גאט און מיט די מענטשהייט.
- האט שוין געלייקט: 8315 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 8762 מאל