לאור פון די תגובות אז רביס און מחנכים פארלייגן זיך ארום מיט זייערע חסידים אויף נארישקייטן ווי פלאסטיק ברילן, וויל איך דא אויסשמועסן די געוואלדיגע חכמה וואס ליגט באגראבן אין די שיטה און וויאזוי יעדער סוקסעספול מענטש איבער מענטשן האבן גוט ארויס דעם כלל און יעדער איינער באנוצט זיך מיט דעם איינער מער און איינער ווייניגער.
סדא א מעשה ביים רבין ז"ל איך קען נישט די פרטים אז ער האט קלאר געזאגט אז די שטרענגע חינוך איז אז סזאל זיין פון וואס נאכצולאזן
ווען די פארלייגסט דיך אויף קלייניגקייטן וועלן דיינע חסידים, קינדער, ארבייטער זיך נישט וואגן צו טאן עפעס א דראסטישע אקט וואס זאל דיך באמת אויפרעגן. איך זעה נישט וואס איז ראנג מיט דעם. למשל לאמיר זאגן ביסט א בעה"ב און ביסט אויך א צוגעלאזענער מיט דיינע ארבייטער און די לאכסט ארום מיט זיי מיט די צייט וועט ער דיך נעמן לייכט און טון מה שחפץ לבו. אויב אבער ווייסט ער אז סדא זאכן וואס דער בעל בית וועט זייער שטרענג נעמן. למשל ער וועט מאכן קולות אפי אויב די קומסט מיט א מינוט שפעטער. מיט דעם האט ער דיך געשטעלט אויפן פלאץ.
מיין חבר איז א ראש ישיבה פאר שוואכע בחורים. דערציילט ער מיר איבער די גרויסע טעות וואס טאטעס און מחנכים האבן אז זיי גיבן גענצליכע פרייהייט. סאיז א ביטערער טעות ווייל לאמיר זאגן די פארלאנגסט נישט קיין חאלאטל ווייל די האלטס בשיטה אז מען מעג גיין מיט א העמעד און הויזן און נישט אין דעם שטעקט יודישקייט. אבער סגייט דורעך אפאר וואכן און די זעהסט דעם בחור מיט א קאלערדיגע העמעד און א גראבע דשעקעט אום ווייסע סניקערס ביי דיר אין ישיבה וואס זאלסטו דעמאלטס טאן. צומאל איז שוין צו שפעט.
אויב אבער וואלט דער חאלאטל געווען א יסוד עצום וואלט קיין פראבלעם נישט געווען, אפי אויב דער חאלאטל בעצם איז א שטות. פארשטייסט
אזוי איז ביי יעדע זאך ווייז בעלות ביי קליינע זאכן און דאס זאל זיין די באנדעריס ווי איידער אלעס לאזן און מען זאל דיר אויפרעגן מיט איסורי דאורייתא'ס.
איך האף אז דער עולם פארשטייט וואס איך מיין צו שרייבן. נישט אז איך פראקטיציר פרומקייט נאר פשוטע פראקטישקייט נאר אזוי קען זיך א קאמפעני האלטן
יסוד גדול איבעראל: זיך פארלייגן אויף שטותים
דער אשכול פארמאגט 35 תגובות
איר דארפט זיין א רעגיסטרירטער מעמבער און איינגעשריבן צו זען די תגובות.
רעגיסטרירן איינשרייבן