viewtopic.php?p=113927#p113927
קודם, א שטיקל הקדמה. אויווען אויף קען מען אנקיקען addiction ווי א פראבלעם פין "מעשים" ווי למשל טרינקען, דראגס, געמבלען, *** וכו'
לאמיתו של דבר איז דאס א פיסכעלאגישע "מח" פראבלעם (עיין addictive thinking פין טעווערסקי). אין די recovery וועלט איז דא אזא זאך ווי א dry drunk דאס מיינט איינער וואס טרינקט שוין נישט יארען אבער איז נאך אלס שיכור ווי לוט.
ס'איז נישט די מעשה אדער די געווירטץ אדער וויין וואס דער מענשט זוכט, דער מענטש ווערט להיט אויף דער rush וואס דער סאבסטענץ ברענגט אין קאפ און אין קערפער
viewtopic.php?p=114754#p114754
אונז אלע האמיר א base line פון "געשמאק-זאפט" אין אונזער מח (serotonin וכדו') וואס דאס גיבט אונז די פילינג פון פילן calm און נארמאל,
ווען מיר האבן pleasure אדער ווערן עקסייטעט גייט דאס אביסל ארויף, הייסע ****, עוורי נאו ענד דען, טרייבט דאס ארויף צו off the charts.
דערנאך קומט דאס צוביסלעך צוריק צו אונזער געוועדליכע base line.
אונזער עדיקט (אן אריינגיין אין די סיבה, איינע פין די סיבות איז escape) האט געוואלט איבערקליגען דעם סיסטעם מיט האלטען זיין לעוועל פון די זאפט א גאנצע צייט אין דער הייך (טייל טרייען דאס מיט דראגס, ער מיט ****). דער גוף האט אבער א מעקעניזעם פאר אזעלכע אויבער-חכמים, און וואס דער גוף טוט אין אזא פאל איז, ער lowered די base line פין די געשמאק-זאפט וואס געפינט זיך סתם אזוי אין מח, און פון היינט אן דארף אונזער עדיקט זיך מוטשען פשוט צו פילען נארמאל און נישט ליידען פון withdrawal symptoms.
די מעקעניזעם איז די באקאנטע Homeostasis
אקסיגען, פראטין, וואסער אין גיין ארבעטען געהעריג טוישט נישט די מח קעמעסטרי און א נעגעטיוו וועג
