טשיקאווע ענינים אויף די סדרה

[מאטי]

עד שאתה הולך ליומא ובמזבח, כלך אצל שבת ונרות גופיה.
שבת כב עמוד ב'
מתיב רב ששת(ויקרא כד, ג) מחוץ לפרוכת העדות יערוך וכי לאורה הוא צריך והלא כל ארבעים שנה שהלכו בני ישראל במדבר לא הלכו אלא לאורו אלא עדות היא לבאי ...

[פלעין יודיש]

די שאלה איז, אויב האט דאס סייווי געברענט מנס, האט ער דאך נישט געמאכט קיין עכטע מעשה הבערה מיטן מוסיף זיין שמן.
די גאנצע טעם פארוואס מ'איז חייב משום מבעיר איז נאר ווייל ער מאכט די נר זאל ברענען לענגער.
וכי תימא אז אויב האט ער צוגעלייגט און מיט דעם געגעבן פאטענציאל אז ס'זאל קענען ברענען לענגער גייט מיר נישט אן אז א נס האט זיך אריינגעמישט און דאס געגעבן כח צו ברענען.
איז דאס נישט פונקט ווי הדביק פת בתנור און איינער נעמט דאס ארויס פארן אפבאקן, וואס דאן איז ער נישט חייב כאטש ער האט געמאכט א מעשה אפייה, ווייל סוף כל סוף איז דאס ברויט נישט געווארן אפגעבאקן. די זעלבע זאך דא, כאטש מ'האט געמאכט א מעשה הדלקה אבער וויבאלד ס'האט זיך ארויסגעשטעלט אז בדרך נס האט דאס סייווי געברענט, האט זיין הוספה פאקטיש נישט מוסף געווען זמן דליקה.

יעצט ביזטו שוין אריין און די שאלה וואס מ'פרעגט ביי חנוכה, אויב איז עס געווען א נס אז ס'האט געברענט אכט נעכט ווי האט מען מקיים געווען די מצוה פון הדלקה.
נא! אויף דעם דרייט זיך שוין איבער א וועלט פון ספרים וואס זענען דן די ענין דארט, פינקט אזוי פיל ווי אויפן בית יוסף'ס קשיא

[ברוך שאמר]

נא וואס וועט זיין מיט עפעס א גיטע טשיקאווע אויף פרשת תצוה
איך בין דארשטעריג

קיק אריין אין ר' וואלף ז------נס ספר וועסטי טרעפן וואס די זיכסט !

[לשוא הכיתי]

פרשת כי תשא

כיון שראה אותו סרחון שסרחו במעשה העגל, אמר היאך אני נותן להם את הלוחות, מזקיקני אותן למצות חמורות ומחייבני אותם מיתה לשמים, שכן כתוב בהן לא יהיה לך אלהים אחרים על פני, וחזר לאחוריו, וראו אותו שבעים זקנים ורצו אחריו, הוא אחז בראש הלוח והן אחזו בראש הלוח, חזק כחו של משה מכולן, שנאמר (דברים ל"ד) ולכל היד החזקה ולכל המורא הגדול אשר עשה משה לעיני כל ישראל....

[פלעין יודיש]

פרשת כי תשא

כיון שראה אותו סרחון שסרחו במעשה העגל, אמר היאך אני נותן להם את הלוחות, מזקיקני אותן למצות חמורות ומחייבני אותם מיתה לשמים, שכן כתוב בהן לא יהיה לך אלהים אחרים על פני, וחזר לאחוריו, וראו אותו שבעים זקנים ורצו אחריו, הוא אחז בראש הלוח והן אחזו בראש הלוח, חזק כחו של משה מכולן, שנאמר (דברים ל"ד) ולכל היד החזקה ולכל המורא הגדול אשר עשה משה לעיני כל ישראל....

האסט פארגעסן ציצישרייבן פון ווי די ברענגסט דאס נאך

[מצטמק ויפה]

די חתם סופר ברענגט אז ווייל כלל ישראל האט קיינמאל נאכנישט פרובירט די אלע מלאכות וואס מען האט געדארפט צום משכון, אזוי ווי; נייען, און אלע אנדערע מלאכות, האט משה רבינו קודם געהייסן מען זאל מאכן א 'מיניטשער' פון די משכון, מיט אלע יריעות און קרשים און קליין, און נאכדעם וואס ער האט געזען אז עס איז שיין אויסגעקומען, האט מען זיך גענומען צום גרויס'ן משכון.

[לשוא הכיתי]

פרשת כי תשא

כיון שראה אותו סרחון שסרחו במעשה העגל, אמר היאך אני נותן להם את הלוחות, מזקיקני אותן למצות חמורות ומחייבני אותם מיתה לשמים, שכן כתוב בהן לא יהיה לך אלהים אחרים על פני, וחזר לאחוריו, וראו אותו שבעים זקנים ורצו אחריו, הוא אחז בראש הלוח והן אחזו בראש הלוח, חזק כחו של משה מכולן, שנאמר (דברים ל"ד) ולכל היד החזקה ולכל המורא הגדול אשר עשה משה לעיני כל ישראל....

האסט פארגעסן ציצישרייבן פון ווי די ברענגסט דאס נאך

אבות דרבי נתן

[מצטמק ויפה]

פרשת ויקהל

ביי די כיור טרעפט מען אז עס איז געווען געמאכט פון מראות הצובאות, און ווי רש"י איז מסביר אז מען רעדט פון שפיגלעך ממש.
איז לכאורה צו וואס האט מען דאס געדארפט? נאר עס ווערט געברענגט פון ריקאנטי ז"ל, אז די סיבה דערצו איז געווען, ווייל בשעת די זריקת הדם פון א קרבן דארף די כהן קוקען אויף דער וואס ווערט מכפר, און אויב איז דער וואס ברענגט די קרבן א פרוי, וועט ער דאך נישט קענען קוקען ווייל אסור להסתכל בצורת אשה, איז וועגען דעם האט מען געדארפט די שפיגלען אז די כהן זאל איר קענען זען דורך די שפיגלען.

[אפטעמיסט]

און דורך א שפיגעל איז הסתכלות יא מותר?

[קרעמער1]

און דורך א שפיגעל איז הסתכלות יא מותר?

דאס איז די טשיקאווע חלק...

[מצטמק ויפה]

און דורך א שפיגעל איז הסתכלות יא מותר?

א פיינע שאלה, ווייל אין הלכות נדה ווערט געברענגט אז הסתכלות איז אסור אפילו דורך א שפיגעל.

[לשוא הכיתי]

פרשת ויקהל

ביי די כיור טרעפט מען אז עס איז געווען געמאכט פון מראות הצובאות, און ווי רש"י איז מסביר אז מען רעדט פון שפיגלעך ממש.
איז לכאורה צו וואס האט מען דאס געדארפט? נאר עס ווערט געברענגט פון ריקאנטי ז"ל, אז די סיבה דערצו איז געווען, ווייל בשעת די זריקת הדם פון א קרבן דארף די כהן קוקען אויף דער וואס ווערט מכפר, און אויב איז דער וואס ברענגט די קרבן א פרוי, וועט ער דאך נישט קענען קוקען ווייל אסור להסתכל בצורת אשה, איז וועגען דעם האט מען געדארפט די שפיגלען אז די כהן זאל איר קענען זען דורך די שפיגלען.

צ"ע מהא דאמרינן במסכת ברכות דף כ"ה ע"ב א"ר צואה בעששית מותר לקרא ק"ש כנגדה. ערוה בעששית אסור לקרא ק"ש כנגדה וכו´ ערוה לא יראה בך ערות דבר אמר רחמנא והא קא מחזיא.
ולד' הרב יהוסף שווארץ א"ש וד' הריקאנטי לכאו' ראי' לדבריו.

[מצטמק ויפה]

פרשת ויקהל

ביי די כיור טרעפט מען אז עס איז געווען געמאכט פון מראות הצובאות, און ווי רש"י איז מסביר אז מען רעדט פון שפיגלעך ממש.
איז לכאורה צו וואס האט מען דאס געדארפט? נאר עס ווערט געברענגט פון ריקאנטי ז"ל, אז די סיבה דערצו איז געווען, ווייל בשעת די זריקת הדם פון א קרבן דארף די כהן קוקען אויף דער וואס ווערט מכפר, און אויב איז דער וואס ברענגט די קרבן א פרוי, וועט ער דאך נישט קענען קוקען ווייל אסור להסתכל בצורת אשה, איז וועגען דעם האט מען געדארפט די שפיגלען אז די כהן זאל איר קענען זען דורך די שפיגלען.

צ"ע מהא דאמרינן במסכת ברכות דף כ"ה ע"ב א"ר צואה בעששית מותר לקרא ק"ש כנגדה. ערוה בעששית אסור לקרא ק"ש כנגדה וכו´ ערוה לא יראה בך ערות דבר אמר רחמנא והא קא מחזיא.
ולד' הרב יהוסף שווארץ א"ש וד' הריקאנטי לכאו' ראי' לדבריו.

אין לדמות דיני ק"ש לכאן, דשם הוא משום בזיון וכאן מיירי באיסור הסתכלות שהוא משום הרהורים.

[לשוא הכיתי]

אין לדמות דיני ק"ש לכאן, דשם הוא משום בזיון וכאן מיירי באיסור הסתכלות שהוא משום הרהורים.

חילוק זה מנא לך? דיני ערוה בברכות כד. ילפינן מפסוקי שיר השירים.
אמר שמואל קול באשה ערוה שנא' (שיר השירים ב, יד) כי קולך ערב ומראך נאוה, פרש"י ערוה - להסתכל וכן באשתו לק"ש: קולך ערב - מדמשבח לה קרא בגוה שמע מינה תאוה היא:

[לשוא הכיתי]

פרשת ויקהל

ביי די כיור טרעפט מען אז עס איז געווען געמאכט פון מראות הצובאות, און ווי רש"י איז מסביר אז מען רעדט פון שפיגלעך ממש.
איז לכאורה צו וואס האט מען דאס געדארפט? נאר עס ווערט געברענגט פון ריקאנטי ז"ל, אז די סיבה דערצו איז געווען, ווייל בשעת די זריקת הדם פון א קרבן דארף די כהן קוקען אויף דער וואס ווערט מכפר, און אויב איז דער וואס ברענגט די קרבן א פרוי, וועט ער דאך נישט קענען קוקען ווייל אסור להסתכל בצורת אשה, איז וועגען דעם האט מען געדארפט די שפיגלען אז די כהן זאל איר קענען זען דורך די שפיגלען.

עיין כאן ותמצא נחת

[מצטמק ויפה]

יעצט געזען כדברי הריקאנטי ז"ל אין ספר פענח רזא איינע פון די בעלי תוספות, און אויך אין מושב זקינים מבעלי התוספות.

[ונבנתה העיר]

און דורך א שפיגעל איז הסתכלות יא מותר?

א פיינע שאלה, ווייל אין הלכות נדה ווערט געברענגט אז הסתכלות איז אסור אפילו דורך א שפיגעל.

אולי איז הסתכלות א איסור עצמי, משא”כ ביי א נדה איז עס א גדר הרחקה, ונפק”מ הסתכלות בשטיקל גלאז הנקרא שפיגל.

[לשוא הכיתי]

אולי איז הסתכלות א איסור עצמי, משא”כ ביי א נדה איז עס א גדר הרחקה, ונפק”מ הסתכלות בשטיקל גלאז הנקרא שפיגל.

רבא אמר זונות ממש אחאב איש מצונן היה ועשתה לו איזבל שתי צורי זונות במרכבתו כדי שיראה אותן ויתחמם.
סנהדרין לט:

משמע שאסור בהרהור גם בצורה, ויל"ע בין איסור הסתכלות שמביא לידי הרהור, ובין ההרהור בעצמיותו.

[ונבנתה העיר]

עס שטייט נישט דארט א איסור.

ויל"ע בין איסור הסתכלות שמביא לידי הרהור, ובין ההרהור בעצמיותו.

בטח.

און אז איינער וועט האבן הרהורים פון א טיש, וועט געשאפן ווערן א איסור הסתכלות (מצד עצמו) אויפן טיש?

[סאו וואט]

פרשת פקודי

דו גמרא זאגט און מסכת סנהדרין ס"ט ע"ב: אז ווען בצלאל האט געבויט דעם משכן, איז ער סך הכל אלט געוועהן דרייצען יאר.
וז"ל: וכי עבד בצלאל משכן בר כמה הוי? בר תליסר. דכתיב (שמות ל"ו ד') איש איש ממלאכתו אשר המה עושים.

אבער און אלשיך הק' זאגט ער גאר און פרשת ויקהל (שמות ל"ו ל"א) אז בצלאל איז סך הכל אלט געוועהן אכט יאר ווען ער האט געבויעט דער משכן.

[סאו וואט]

פרשת פקודי

מיר געפונען גאר אן אונטרעסאנטע זאך און דער פרשה, אז מיר טרעפן נישט דעם טיטל "טהור" ביי קיין שום כלי המקדש נאר ביים מנורה און שלחן.
זאגט דער הייליגע חזקוני (שמות ל"א ח') דער טעם פארוואס טאקע? ענטפערט ער מורא'דיגע ווערטער: לפי שלא היה עליהם שום מתן דמים.

שטעלט זיך א מורא'דיגע קשיא. ווי קען מען אנרופען דו אלע אזוי באקרוינטע גערופענע "הקדוש והטהור", ווען און דער זעלבע צייט, פארגיסען זיי אידיש בלוט, מיט זיירע גזירות איסורים תקנות?

[ונבנתה העיר]

אינטערעסאנט אז פונקט ביי מתן דמים שטייט טאקע 'הזה על טהרו של מזבח'.

[מאטי]

פרשת פקודי

מיר געפונען גאר אן אונטרעסאנטע זאך און דער פרשה, אז מיר טרעפן נישט דעם טיטל "טהור" ביי קיין שום כלי המקדש נאר ביים מנורה און שלחן.
זאגט דער הייליגע חזקוני (שמות ל"א ח') דער טעם פארוואס טאקע? ענטפערט ער מורא'דיגע ווערטער: לפי שלא היה עליהם שום מתן דמים.

שטעלט זיך א מורא'דיגע קשיא. ווי קען מען אנרופען דו אלע אזוי באקרוינטע גערופענע "הקדוש והטהור", ווען און דער זעלבע צייט, פארגיסען זיי אידיש בלוט, מיט זיירע גזירות איסורים תקנות?

נו, פארדעם איז דאס טשיקאווע.