פלאקאטן פון רויטע בלוט-טינט,
ווערן געהאנגען געשווינד,
דריי אדער פיר אויף יעדער עק,
אנגעהאנגען מיט די [שרייב נישט קיין אומאיידעלע ווערטער. מנהל],
אפאר עסקנים איבריג צייט,
די רבנים דעם קאפ פארדרייט,
צניעות פון בנות ישראל,
זיי זענען די קרבן אלעמאל,
זיי ברענגן אלע צרות,
דרייט מען מיט קרומע סברות,
די גדולים מיט קטנים צוזאם,
א געלענגהייט אן אויסנאם,
אינטערדריקן שררה ווייזן,
חלילה נישט צום גוי זיך צופאסן,
די גוי איז נאר גוט אויף ערכאות,
ווען מ'איז נישט ביזי מיט מחאות,
מחלוקת, גניבה, איז הייליג טייער,
אבער די פרויען גייען ברענען אין פייער,
די תורה ווי א שפילצייג אין האנט,
ביי בין אדם צו שפאט און צושאנד,
פני הדור ליידער ווי א הונט,
אויף יענעם און יעדעם מ'בילט,
מ'לעקט און מ'צאפט בלוט מיט די ביין,
מחאות, און מסיבות אויף ניין, ניין, ניין,
אהבה, מידות, און מענשטליכקייט,
ליגט פארשעמט אין די זייט,
איש כל הישר איז היינט א פאקט,
בעיניו יעשה האב די עסקנים פארפאקט.
פלאקאטן פון רויטע בלוט טינט
- רויטע וואנצעס
- שריפטשטעלער
- הודעות: 4863
- זיך רעגיסטרירט: דאנערשטאג יוני 27, 2013 1:17 pm
- געפינט זיך: אין א לאוו רילעישינשיפ מיט גאט און מיט די מענטשהייט.
- האט שוין געלייקט: 8315 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 8762 מאל
פלאקאטן פון רויטע בלוט טינט
אהבה איז מיין רעליגיע, שנאה איז מיין שונא, שלום איז מיין חבר און שמחה איז מיין ציל.
- רויטע וואנצעס
- שריפטשטעלער
- הודעות: 4863
- זיך רעגיסטרירט: דאנערשטאג יוני 27, 2013 1:17 pm
- געפינט זיך: אין א לאוו רילעישינשיפ מיט גאט און מיט די מענטשהייט.
- האט שוין געלייקט: 8315 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 8762 מאל
- ונבנתה העיר
- שריפטשטעלער
- הודעות: 3795
- זיך רעגיסטרירט: מיטוואך יולי 25, 2012 5:41 am
- האט שוין געלייקט: 6591 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 8112 מאל
מלבושיו להאדים...
מ'דארף צוריק אראפברענגען דעם רבי'ן
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?