טוב מעט בכוונה

[כוכב]

מיר ווייסן וויפיל חז"ל האבן מדקדק געווען אויף טירחא דציבורא, אזוי ווייט אז שבת האט מען אפגעשניטן דעם שמונה עשרה נישט צו באלמוטשענען. און ידוע דברי הט"ז אז טוב מעט בכוונה האט גאר די זעלבע מעלה ווי הרבה בכוונה, וכל לבבות דורש את ה', ורחמנא ליבא בעי. וויל איך צוזאמנעמען מנהגים איבער אלע תפלות וואס מ'האט נישט געזאגט, אזוי אז דאווענען זאל בלייבן ווי נענטער צום עבודה שבלב זו תפלה.

אין גור זאגט מען נישט קיין יוצרות, און קיין קרבנות ביי אין כאלוקינו.

אין סאטמאר און סיגוט זאגט מען נישט קיין תחנון פרייטאג.

אין זידיטשוב זאגט מען נישט תחנון זונטאג ובימי הוד.

אין ראפשיץ זאגט מען נישט קיין תפלת הדרך, ווי אויך איז מען מקצר מיט קריאת שמע שעל המטה נישט צו מגרה זיין די חיצונים.

אין די ליטא זאגט מען נישט קיין קרבנות ביי מנחה און מדאווענט א תפלה קצרה.

דער גר"א האט נישט געלאזט זאגן די יום תהלים משום טירחא דציבורא.

אין זידיטשוב מאכט מען נישט קיין ברכות אויף דינערן און בליצן.

אין סאטמאר -- פארציילט מען -- אז דער רבי האט נישט געמאכט קיי ברכה אויפן אתרוג (ויש אומרים גם על תפילין).

אין כמה פלעצער זאגט מען נישט קיין המפיל וכן נהג הגרי"ז.

נו לייגט צן רבותי.

ובענין תורה איז אויך דא אן עבודה פון טוב מעט בכוונה.
רבי איציקל האט מען קיינמאל נישט געזען לערנען, דער דעטרויטער גבאי האט געזאגט אויפן דעטרויטער אז ער האט אים איינמאל געזען ראש השנה אריינקוקן אין א טור, אבער נישט מער, וכן המנהג אצל רוב אדמורי זמנינו שלימוד התורה וקיום התורה הוא באיתכסיא, עכ"פ בגלוי זיכער נישט...