Diangello [Deutsch] comitted suicide

[טאמבל סאס]

באמת'ן אריין איז זעלבסטמארד אויך א טשויס וואס מ'קען נאר מאכן איינמאל מ'האט באקומען די פרידאם צו מאכן אייגענע בחירות אין לעבן. און דאס איז דוקא נאכ'ן בוחר זיין אין אזא שווערען טשויס ווי גיין אט"ד. ווער זאגט אז לעבן אליינס קען נישט זיין קיין טשויס? אז די עלטערן זיינע האבן אים נישט געגעבן די בחירה צו געבוירן ווערן וואו קענען זיי פארלאנגען ער זאל נישט מאכן די בחירה פון ענדיגן זיין לעבן ווען עס גייט אים נישט גוט? ער האט שוין געמאכט אלע מעגליכע טשויסעס וואס ער האט געזען פאסיבל אין זיין קורצע לעבן און יעצט האט ער געוואלט דעם בחירה פון [נישט] לעבן זעלבסט אויכעט אליינס מאכן. קיינער האט זיך נישט אויסגענומען מיט אים אז ער מוז ענדיגן זיין לעבן ביי די אכציג און דערגרייכן סיי וואס אין לעבן.

וואס אן אמת איז דער בחירה פון זיך נעמען דאס לעבן די שווערסטע פון אלע בחירות צו מאכן. ווייל דאס גייט אנטקעגן די נאטורליכע דראנג צו לעבן. און אז מ'רעדט שוין, די לעבן איז פאר קיינעם נישט קיין פיקניק, איז אפשר איז ער דער שטארקער וואס האט געהאט די גבורה עס צו ענדיגן און מיר זענען די שוואכע פאר'ן נישט האבן די שטארקייט און זיך נארן מיט די פארבלענדעניש וואס הייסט לעבן, איינרעדענדיג זיך אז מיר זענען די גליכקליכע. אפשר איז דאס א בלויזער שפיהל, און ברגע ער מאכט צו זיינע אויגן טרעפט ער זיך אין א גרויסע צימער, א כמו דימעיטריקס אילוזיע, מיט א באנדע ליצים וועלכע אפלאדירן אים פאר די קוראזש וואס ער האט גענומען צו ענדיגן דעם צעדרייטן געים? און right next to him זיצט זיך דארט זיין גרעסטע שונא און קלאפט א גוטס אויף וואספארא גוטע ראלע זיי ביידע האבן געשפיהלט אין די געים. "I'm sorry for the pain I casued you, You shouldn't have picked this role! I told you it would be a tough one. די חברה האלטן זיך אונטער אויף די אלע עשירים וואס שפיהלן מיט פלעי מאני, אקאדעמיקער וואס מוטשען זיך אויף מאטעמאטישע אינסטרוקציע ביכער צו בויען לעגאו בלאקס, גאווערמענטס וואס שפיהלן מאנאפאלי, מיליטערן וואס שפיהלן סטראטיגא, ענפארסמענט אגענטורן און פארברעכער וואס שפיהלן פאליציי און גנבים, חתן כלה וואס שפיהלן פענאוקיאו, רעבעס וואס שפיהלן גלחים, המון עם וואס שפיהלן טאטע און מאמע, שופטים וואס שפיהלן שפאלער זיידע -- און כאפן נישט אז ס'איז אלץ איין גרויסע קאמפיוטער געים. און די גליכקליכסטע זענען די משוגעים וואס זענען קאמפליטלי אאוט אף טאטש.

איך טראכט נאר וואס ס'איז מעגליך אים דורכגעלאפן במחשה אין די לעצטע מינוטן. עניוועי האקסט א טאג!

[בר דעת]

טאמבי, האסט מיר געמאכט חשק צו באזוכן דעם ליצים צימער, לאמיר גיין!!!

[ידען]

טאמבי, האסט מיר געמאכט חשק צו באזוכן דעם ליצים צימער, לאמיר גיין!!!

ווי איז עס?

[מאטי]

כ'וואלט ווען אויך געגאנגען אויב כ'ווייס אז כ'האב די אפציע צו מאכן א יו-טורן אויב ס'ארבייט זיך נישט אויס. כ'קען דאך ווארטן נאך אפאהר יאר געוואויר צו ווערן, "וואטס-דעה-ראש!!"

[berlbalaguleh]

איך זוך נישט צו בארעכטיגן אדער באשולדיגן Footsteps, נאר זעהענדיג ווי די וויכוח דרייט זיך איבער זייער חלק אין די מעשה וויל איך פשוט מברר זיין למען המציאות אויב איינער ווייסט. איז דער בר מינן דידן ע"ה בכלל געווען א מעמבער ביי Footsteps? אויב יא, איז ער געווען אן אקטיווער מעמבער אדער סתם א יוצא ונכנס מפעם לפעם אבער בכלל נישט געווען אויף סיי וואס פון זייערע פראגראמען?

ר' כעלעמער מגיד שליט"א: איך מיין אז די לעצטע צעהן ווערטער פון דיין מאמר איז קולע אל השערה. כנלענ"ד...!

[berlbalaguleh]

המקום ינחם את המשפחה והחברים וכל הקשורים בתוך שאר אבלי ציון וירושלים ולא יוסיפו לדאבה עוד.

עפעס בערך אזוי געדענק איך איז דער אידישער נוסח וואס מ'זאגט ווען איינער שטארבט, די מנהג צו רעדן וועגן פאטסטעפס און מאלעסטעישין געדענק איך נישט זאל זיין דערמאנט אין נטעי גבריאל.

אבער אז כ"ק הגה"ק רבינו שליט"א האט זיי דערמאנט לרעה אין זיין כל נדרי דרשה, איז עס פון די מצות היום צו שעלטן אויף זיי. ערגעץ מיז מען דאך אויסגעיבן די שנאה הכבושה. די ציונים, ימ"ש זענען דעך שוין נעבעך געפייגערט. די טמא'נע נחל חרדי און דער טמא'נער עירוב האט מען דאך שוין אין ספור פעמים געשאלטן. אדרבה. ס'איז רוח הקודש נצנצה בבית מדרשו של רבינו הק' שליט"א. ער'ט גירעדט פון זיי און דערמאנט לרעה אין זיין כ"נ דרשה. און אט איז געשעען די טראגעדיע, ר"ל, /ב"ה. איך ווייס נישט איך בין קאנפיוזז'ד...!

[berlbalaguleh]

טאמבי, האסט מיר געמאכט חשק צו באזוכן דעם ליצים צימער, לאמיר גיין!!!

ווי איז עס?

ביים עק פון די דזשארדזש וואשינגטאן ברידזש. ס'דא נאך אדרעסן...!

[[NAMELESS]]

איך זוך נישט צו בארעכטיגן אדער באשולדיגן Footsteps, נאר זעהענדיג ווי די וויכוח דרייט זיך איבער זייער חלק אין די מעשה וויל איך פשוט מברר זיין למען המציאות אויב איינער ווייסט. איז דער בר מינן דידן ע"ה בכלל געווען א מעמבער ביי Footsteps? אויב יא, איז ער געווען אן אקטיווער מעמבער אדער סתם א יוצא ונכנס מפעם לפעם אבער בכלל נישט געווען אויף סיי וואס פון זייערע פראגראמען?

ר' כעלעמער מגיד שליט"א: איך מיין אז די לעצטע צעהן ווערטער פון דיין מאמר איז קולע אל השערה. כנלענ"ד...!

ס'איז טאקע אזוי מסתבר. סברות אבער האט מען שוין גענוג געקנאקט דא, ס'נישט אינטערסאנט. כ'בין נייגעריג צו איינער ווייסט באמת אדער מ'שפעקולירט סתם אין די וועלט אריין.

[פארוואס?]

טאמבי, איז אלעס אקעי???
דערשרעקסט מיר.

[קרעמער1]

יעצט קומט אריין די נייעס פון קראנטע קוועלער אז ווי ס'זעהט אויס איז עס נישט געווען זעלבסטמארד

די סוסייד מעסעדזש קומט פון נחום ראזענבערג, וואס ס'איז איבריג צו זאגן אז ער איז נישט באגלייבט
בפרט אין דעם פאל וואו ער האט אן אגענדע

[אפטעמיסט]

נחום האט יעצט געטוויט אז ער איז געשטארבן פון אן OD

[קינד_אן_קייט]

OD איז קרוב ל׳זעלבסטמארד, און לויט רב אייזמאן (קאנג. אהבת ישראל, פ׳סעיק) האט ער זיך גערישט דערצו בדחילו וברחימו:
https://www.facebook.com/ManyTearsAgo/p ... 6781319210

נ.ב. גם אני מצטרף לדברי [tag]Kool man[/tag] וחבריו, ער האט זיך נעבאך געספראוועט מיט אן אומבאלאנס אין שלוות הנפש פון יונגווייז אן און די נאענטע משפחה האבן אים קיין שלעכט׳ס נישט געטאן, פארקערט, דער פאטער האט אים געצערטלט (אפשר צופיל) יונגערהייט און ער איז ארויס מגדרו אים צו העלפן.

נאך א נשמה׳לע וואס האט זיך נישט געפונען דאס פלאץ, נישט דא, נישט דארט.

ויה״ר, אז כאטש יעצט זאל ער טרעפן אן אייביגער רוה.

[outspoken]

טויזענט מאל געפרעגט די קשיא.

פאקט #1 הכל מודים (היינט צו טאג'ס) אז ס'דא ביי אונז מאלעסטערס און וויקטימס.
פאקט #2 מעדיצינישע עקספערטען האלטען אז ס'קען אינגאצען אראפברענגען איינעם פון דעת אפילו ביז 'סא'עסייד'
פאקט #3 ווען ס'האנדלט זיך ביי א היימישע איז די וויקטים א ליגענער ווייל ער איז דאך אויף דראגס. דיפרעסט און סתם משוגע.

הייסט דאס אז מיר זענען די עם הנבחר, מיר מאלעסטען נאר די שטארקע וואס ס'שאט זיי נישט?

ב''ה אז מ'גלייבט מיר אז אני הקטן בין מאלעסטעט געווארן ביי א מלמד א חזיר ומנובל, ווייל ב''ה כ'בין נארמאל געבליבען(כ'האלט שוין ביי איבער טויזענט גאנץ נארמאלע תגובות מיט איבער 600 לייקס ...)

רבותי מיט אזא גאנג 'סאלווט' מען נישט קיין פראבלעם, מ'בלייבט א בת היענה...

[[NAMELESS]]

טויזענט מאל געפרעגט די קשיא.

פאקט #1 הכל מודים (היינט צו טאג'ס) אז ס'דא ביי אונז מאלעסטערס און וויקטימס.
פאקט #2 מעדיצינישע עקספערטען האלטען אז ס'קען אינגאצען אראפברענגען איינעם פון דעת אפילו ביז 'סא'עסייד'
פאקט #3 ווען ס'האנדלט זיך ביי א היימישע איז די וויקטים א ליגענער ווייל ער איז דאך אויף דראגס. דיפרעסט און סתם משוגע.

פאקט #1 אמת לאמתו, נישט נאר היינט נאר אויך אמאל.
פאקט #2 אבער נאך ווי (געוואנדען אין א רייע כללים און פרטים).
פאקט #3 נישט ריכטיג, כפי מיטב ידיעתי בעניינים. ס'איז איבאראל דא א מקום פאר תיקונים, ביים כלל הציבור ווי ביי אונזערע ציבור החרדית צוגלייך. אבער ווייט נישט ווי אראפגעמאלן אין פאקט #3.

[שאולדיספריםפאקער]

וויאזוי איז ער געשטארבן ?

[שאולדיספריםפאקער]

In Memory of Joseph DiAngello by Mark Weiss
Today was a difficult yet strangely uplifting and healing day. My friend Joseph Diangello has passed away and I went to his funeral to try to be with him as he departed this earth. I went to the cemetery with my close friends Joel Engelman and Beth Neugarten amongst others and promptly discovered that someone in his family switched the time to an hour earlier so we missed the actual funeral.

But then an amazing thing happened.... at the time that most of us thought it would start, more and more people started showing up. Rabbi Yaakov Horowitz came as well and led us in a second graveside service for Joey, ironically a private affair for just his friends and those who cared about him. Some of us spoke and shared memories of Joey. I thought it was beautiful and meaningful for all of us.

Afterward we met Joey's sister and brother in law whom he did have a good relationship with for many years. We went to their house and we all sat around the table to comfort his sister and to reminisce about our departed friend. It was nice to hear everyone talking about how Joey had somehow touched their life and despite the fact that some of the family members have sadly decided not to sit Shiva, this experience was at least somewhat of a substitute for that and was very healing for all. Indeed as I was leaving I wished his sister the "Hamakom Yenachem" prayer said to a mourner sitting Shiva.

It is important that everyone know that Joey's death was ruled accidental by the New York City medical examiner.

He had really started to get his life together in the end. He had a strong will to live and make a life for himself.

It is so tragic to lose a friend like him and I hope his passing will inspire everyone out there who is suffering with their own issues to discover the fact that no matter how bleak things seem to be there are many many people out there who care.

My phone was chiming all day with messages from people familiar and unfamiliar to me sending words of support and caring which I was able to share with his sister and to everyone in our group.

May Joey's memory be for a blessing. We will miss you forever. Rest in peace.

[אוהב ספרים]

Good Bye Joey

I received the phone call at about 11 AM.
Joey Diangello was no longer among the living and was going to be buried today in the Monsey cemetery.
The details of the burial seemed to be shrouded in mystery and it was unclear what time the burial would take place.
On account of the lack of clarity and to avoid any sort of discomfort for anyone, I did not attend.
I have not seen Joey Diangello since 2010.
I was told that he was born ‘Yoel Deutsch’ into a Hasidic family in Williamsburg.
He apparently attended a Chassidic educational institution in his youth and I can imagine that he must have arrived home on Friday afternoon with a parsha sheet with questions and Torah thoughts eagerly waiting to share them with his parents.
I can imagine he sang songs in Cheder with the Rebbe and the other Jewish children and was no doubt taught that Hashem and His people are kind and beloved.
Perhaps he watched his mother light the Shabbos candles on Friday evening and anticipated a warm and love-filled kiss from her as she turned and wished him a Gutten Shabbos.
And I am sure his father blessed him on Erev Yom Kippur that he should grow to become a Torah scholar and a model Orthodox Jew.
When I met Joey, his arms were covered with tattoos depicting scenes I did not want to stare at.
His fingernails were painted with black nail polish and he was drinking large glasses of non-Kosher wine at a rate which made me wonder how a human being could ingest so much alcohol.
He no longer studied the parsha and no longer received a kiss from his mother on Friday evenings.
Who was Joey Diangello?
Was he a successful businessman?
Was he married and did he settle down and have his own child to raise as he thought proper?
He was not a successful businessman and he never did marry and his friends were not to be counted in the hundreds.
However, he did his best to help others.
Most of all, Joey Diangello was in pain.
When I visited him twice in the hospital over the years, he was in pain.
When I spoke to him in Shul in 2009 he was in pain.
And he was in pain when he left this world.
I had not had any contact with Joey from 2010 until this past summer.
Out of the blue I received the following email from him:
“Good morning. There's a TV show called CSI that I never watch but I do remember on scene maybe 6 years ago. Where a male sees his female colleague is not having a gr8 day.
Whn he asks her about it she goes on. About this and that. at the end of him listening "and not interrupting eveb once". She huggs him says, you always have the perfect thing to say, of which I wanna thank u for saying all the prct things when I nEed it. You just listened and thank u.
Best, Joey”
He went on to say that he read the Short Vort and was touched by what I wrote.
Needless to say, I was touched by his email and encouraged him to visit.
I was disappointed that when he actually took me up on my offer and on Thursday before Yom Kippur, I missed his visit and he later that day he wrote the following:
I just wanted to pass along my hello from earlier today when I (stopped by outside the Shul) in Passiac to get my hair done. Have a gr8 rest of yomtov and easy fast
Best, Joey
I was happy though we had reconnected and he called me soon after to tell me had taken up marathon running and seemed to be finally getting into a ‘good place’.
He even sent me a Rosh Hashanah greeting that when I went back to read today sent shivers up my spine:
I just wanna say "Leshana tovah" to you and your family. May this upcoming year b a suicide death free year is all I ask. Luv, me.
Best, Joey
Joey Diangello came into this world like me and like you.
He had dreams and he had hopes; he had happiness and joy.
No one ever dreamt that at 34 years old his funeral would be held in a flurry of secrecy and misinformation.
No one imagined that ‘Yoeli Deutsch’ would end up as Joey Diangello being quickly and almost clandestinely buried alone in so many ways so far from the Williamsburg of his youth.
I cannot and will not judge Joey Diangello.
I will not iconize him as much as I would never demonize him.
He was a human being with all of the foibles and strengths which come with the human experience.
There is though one thing I will say about Joey Diangello.
Joey Diangello lived a life a pain.
He suffered through his life and he could never escape the pain which constantly hounded him.
And for that pain and for that agony which defined his life I am sad.
I am sad for the man who will no longer write: “May this upcoming year b a suicide death free year is all I ask. Luv, me.”
And I am sad for Yoeli Deutsch who ceased to exist years ago.
Most of all though; I am sad for us.
For whatever the bloggers will write and whatever the ‘experts’ will say, Joey Diangello did not have to have his life tragically ended at 34.
And for all of us whom he touched and for those of us who attempted to touch him, I cry.
I cry for Yoeli Deutsch who never was and for Joey Diangello who never will be.
And I cry as I wonder what more could have been done and what should be done.
Good bye Joey, I am sorry I missed your visit.

“If Not Now, Then When?”-Hillel
Ron Yitzchok Eisenman, Rabbi, Congregation Ahavas Israel, Passaic, NJ

[[NAMELESS]]

/

[מאיר]

מען קען נישט וויסען. ווייל פאר ריליגיע סיבות. ווען איינער טאנצט אראפ פון דאך זאגט מען ער איז געפאלען ווייל מען זאל אים מעגן באגראבען געהעריג.

דער עולם ווייסט פינקליך ווער עס טאנצט אין ווער עס פאלט

[מאיר]

קעי איך זעה איך האב טאקע צומישט צווישן דיאנגליאו מיט ענגעלמאן.

אגב ר' יואל ענגעלמאן איז היינט א שות"מ ב"ה, אין האט חתונה געהאט לעצטענס, מזל טוב

[איך אויך]

מזל טוב.

[קאך_לעפל]

דער טריקענער מציאות:

1) עס איז ליידער פארהאנען ביי אונז צענדליגע נפגעים, וואס טראץ דעם וואס זיי זענען דירך געגאנגען וואס זיי זענען דירך געגאנגען, פירן זיי היינט שיינע שטובער, און זיי זענען שומרי תורה ומצות, און העכסט נארמאלע אינגעלייט:

2) זייער אסאך פון די אינגווארג וואס פארט ליידער אפ, און זיכען א תירץ צו בארעכטיגען זייערע שריט שרייען אז מען האט זיי פוגע געווען, אמאל איז געגאנגען דער ניגון ווייל דער רבי האט אים גוט אויסגעפראקט, היינט אבער גייט עס מען האט מיך פוגע געווען:

איך זעה נישט ווי אזוי די 2 זאכן קומען זיך צוזאם, ממלא אז איינער זאגט אז ער איז נפגע געווארן דעריבער איז געווארן א חולה נפש, לייגט זיך עס נאך אויפן שכל, אבער דראפן אידישקייט צולוב דעם, וואס האט איינס מיטן צווייטן?
לדעתי ווען אן אפגעפארענער שרייט אז ער איז אזוי ווי ער איז, צולוב ווייל ער איז נפגע געווארן, איז בלויז א תירץ, און פול מאהל שקר ווי די ע''ז.... בכלל זענען די אפגעפארענע געווען די גרעסטע פוגע'ס און נישט די נפגע'ס. און זיי האבן נישט קיין שום נאמנות, נישט לגבי דעם, און נישט לגבי גארנישט.... זיי זענען א באנדע פארערטערס.... און פארמאגן פארדארבענע קארקטורען... און עס איז געזונטער צו שטיין וואס ווייטער פון זיי......

[גנדי]

ווען א אינגעל הערט די מנהל רעדן וועגן קדושה און נישט האלטן די הענט אין טאש. נאכדעם קומט דער מנהל און רורט צו ווי מען טאר נישט ביי דעם אינגעל. איז מעגליך די אינגעל זאל נאך בלייבען ערליך?