לעיקוואד האט געשריבן:ראש הישיבה האט געשריבן:אבער אז מען געהערט צום רבש"ע, מיר זענען בטל צו אים, מיר זענען עבדים למקום, דעמאלס קומט אונז שוין יא א שטאלץ. דא גייט עבד מלך, וואס איז כמלך. מיר זענען שטאלץ צו זיין בטל צו השם יתברך.
כך נראה לי לענ"ד
[/[/r]
נאר איך פארשטיי נישט וויאזוי מ'קען זיין שטאלץ צו זיין בטל? עס הערט זיך א תרתי דסתרי. מדארף אין דעם שטארק נזהר זיין.
ביסט גערעכט. איך האב עס נישט גוט געשריבן
ווען דער מענטש איז שטאלץ מה יתרון לאדם. אבער ווען מען דער מענטש איז נישט ביי זיך גארנישט, זיין גאנצע עקזיסטענץ איז נאר אז ער איז אן עבד למקום, ער איז דא א חלק פון די כוונה עליונה, איז וואז אימער ער איז און ער האט, איז אלס א חלק פון די בורא.
עס איז דא געשריבן פון געוויסע צדיקים ווי זיי רעדן פון זייערע מדריגות. אין זוהר רעדט רבי שמעון בר יוחאי פון זיינע מדריגות. רבי חיים וויטאל זעהט מען אז ער ברענגט בשם די אר"י הקדוש ווי ער האט גערעדט פון זיינע געהויבענע מדריגות. אזוי אויך האט רבי נחמן גערעדט פון זיינע מדריגות. עס דאכט מיר אז איך האב אויך אמאל געזען ברענגן אז ווי דער בעש"ט האט גערעדט פון זיינע מדריגות.
פון זיין זעהט עס אויס ווי זיי זענען נישט אזוי געווען אויסגעארבעט אין מדת הענוה. אבער דער אמת איז אז זייער אייגענע מציאות און ישות האט נישט געהאט ביי זיי קיין שום תפיסת מקום. זיי אלס געווען א בטל ומבטל צו די באשעפער. ולכן ווען זיי האבן גערעדט וועגן זייערע מדריגות, האבן זיי געפילט ווי זיי רעדן פון מדריגות פון בורא.
לחיים לחיים
