געדאנקען מיט מעשיות פון חסיד'ישער פארברענגען

[הוגה]

18

[justify]כ'האב אמאל געהערט די פאלגענדע מעשה ביי א פארברענגן. (שפעטער האב איך עס אויך געליינט אין ר' זלמן שעכטר'ס בוך.)

א חבד'סקער חסיד איז אמאל געקומען קיין קאצק. האט אים די קאצקער געפרעגט, "וואס האט איר אינזינען ביי שמע ישראל?" האט ער אנגעהויב צו מסביר זיין איבער ייחוד עילאה און ייחוד תתאה. ווען ער האט געענדיגט, זאגט אים די קאצקער, "יא יא, דאס האסטו אין קאפ! אבער וואס הערט זיך אין פופיק?" (פופיק אין ענגליש איז gut.)


.[/justify]

[הוגה]

17

דאכציך די משל גייט אז ער האאט ער גענומען פון איר די רינגל אירע אלץ א סימן און ווען זי איז צוריק אהיים האט ער איר געו

די נמשל איז אז אלע חטאים זענען באמת דער אייבישטער אליינס. ויש להאריך בזה לאחר עוד כמה לחיים.

אוודאי אזוי!

די חלק מיט די רינגל האב איך ארויס גענומען ווייל עס פעלט נישט אויס להבנת הענין.

אגב, ווער עס מיינט אז די פשיסכער/קאצקער/איזביצער האבן עפעס מחדש געווען איבער די בעש"ט, זאל זעהן דער משל אז די בעש"ט האט פונקט אזוי געהאלטן. אדרבא, אנדערע תלמידים האבן משנה געווען.


.

[א איד]

17

[justify]ווער איז די ווייב?

ווער איז די סוחר/שיפ'ס קאפיטאן?



.[/justify]

כנסת ישראל כלה קרואה בנעימה

דער אויבערשטער פירט דאך אלעס

[לעיקוואד]

17

די חלק מיט די רינגל האב איך ארויס גענומען ווייל עס פעלט נישט אויס להבנת הענין.


.

דער בעש"ט האט עס אבער פארציילט מסתמא מוז עס האבען עפעס א פשט אין דער נמשל.

[הוגה]

אקעי, דאס האסטו עס.

די מעשה פאנגט זיך אן אז די מאן האט זיך גרויס געהאלטן מיט די ערליכקייט און געטריישטפט פון זיין פרוי. א פויער האט דאס געהערט האט ער געמאכט א bet מיט די מאן אז ער קען איבערעדן די פרוי צו זינדיגען מיט אים, און אלץ א ראיה וועט ער אים ברענגן די פרוי'ס רינגל. אפאר טעג שפעטער האט די פויער טאקע געברענגט די פרוי'ס רינגל, צייגנדיג דערביי אז זי האט געזינדיגט מיט אים. לאור פון דער מעשה האט ער מחליט געווען איר צו מנסה זיין. וממשיך הסיפור כמש"כ. ביים סוף פון די מעשה געפינט די מאן טאקע אויס אז די פויער האט גע'גנב'ט די רינגל פון די פרוי און זי האט נישט געזינדיגט מיט אים.

אפשר ביסטו מסביר די נמשל פון דער טייל, [tag]לעיקוואד[/tag]?


.

[א איד]

דער פויער, דער יצר הרע, די חיצונים גנבענען אוועק אידישע קינדערס מעשים טובים
און נאכדעם וואס דער הייליגער בורא כל עולמים דער אבינו שבשמים, איז אונז מנסה און ער זעהט אז אונז גיי מיר דורך אלע נסיונות, וועט ער אונז צוריק געבן די תורה ומצוות שנבלעו בין הקליפות, ומלאה הארץ דעה את הוי״ה כמים לים מכסים.

[ראש הישיבה]

רבי מענדל פוטערפאס איז געקומען קיין אמעריקא, האט ער געהערט אויף א חבר זיינע פון רוסלאנד וואס איז ארויס פון דארט לאנג פאר אים, אז ער האט א סעווינגס אקאונט. האט ער געזאגט, אזוי? איז ער ניט קיין חסיד. דער אלטער רבי האט זיך געקאכט אז מען דארף אלעס אוועקגעבן פאר צדקה, און ער לייגט זיך אוועק געלט? קען נישט זיין אז ער איז א חסיד.

[ראש הישיבה]

רבי מענדל פוטערפאס, איז נעבעך געווען אין סיביר פאר צעהן יאהר. ער האט א סאך מיט געמאכט. דערווייל איז זיין ווייב אין קינדער אנטלאפן פון רוסלאנד. קיין כשר'ע פלייש האט ער דארט נישט באקומען. ער האט זיך געמוזט באגניגן מיט קוים אביסל עסן. ווען ער איז ארויס האט מער קיינמאל נישט געגעסן קיין פלייש. ווען מען האט אים געפרעגט פארוואס? האט ער געזאגט אז ער האט געזען אז ער געקענט לעבן אין סיביר אהן די פלייש, וואס פעלט עס מיר אויס איצטער?

[ראש הישיבה]

עס גייט א שליח צו א איד וואס איז דערווייל נישט קיין שומר תו"מ, און ער איז אים מציע אז ער זאל לייגן תפילין. דער איד פרעגט אים וואס איז דאס תפילין? דער שליח איז אים מסביר. זאגט דער איד אז עס קען נישט זיין אז גאט דארף אז ער זאל דאס טוהן! זאגט דער שליח פאר דעם איד: הער גאט איז נישט קראנק און ער קען אליינס זאגן וואס ער וויל. ער האט געשריבן אין זיין תורה פונקט וואס ער וויל. איר דארפט זיך נישט ברעכן קאפ וואס ער וויל יע און וואס ער וויל ניט, ער האט קלאר געזאגט וואס ער וויל.

[נקודת החבדית]

תלמידי המגיד שאלו אצל המגיד אודות ענין מסויים מנא לי', והשיב, ששמע זאת מאליהו הנביא, ותשובה זו סיפקה את כולם, מלבד את אדמו"ר הזקן, שאמר שרוצה הוכחה... ואמר המגיד: "דאָס קען נאָר אַ ליטוואַק
[עוד נוסח\סיפור]המגיד אמר פעם לאדמו"ר הזקן איזה ענין הקשור עם גילוי אליהו, ואמר אדמו"ר הזקן שרוצה לראותו, ואמר המגיד שזוהי דרכו של "ליטוואַק"...
"וראו כל בשר"

[א איד]

דער הייליגער ריזשינער זי"ע איז אמאל אריינגעקומען אין ביהמ"ד ביי א פארברענג פון חסידים, און געפרעגט פון וואס מען רעדט יעצט, האבן זיי געזאגט, מען שמועסט אויס די כח פון א רבי איז שטערקער פון כח החברים אדער נישט.
וייזט דער ריזשינער אויף איינע פון די חסידים אז ער זאל ענטפערן, יענער פארשעמטערהייט, אז די רבי הייסט ענטפערן מוז מען ענטפערן, אז די כח החברים איז שטערקער, פארצייילט ער אז לעצטענס איז עם אונטערגעקומען א גרויסע נסיון לדבר עבירה, האטער זיך געוואלט שטארקן איך בין דאך א איד, אבער דער יצה"ר זאגט עם, נע אין הקב"ה בא בטרוניא עם בריותיו, עס איז צו א שווערע נסיון א. א. וו.
איז עם אריבערגעלאפן א מחשבה, אבער וואס וועט זיין אז איך וועל קומען צום רבין, ווי אזוי וועל איך זיך באווייזן מיין פנים פארן רבין, אבער דער יצה"ר זאגט עם, נע דער רבי איז דאך א גוטער, און ער וועט דיר נישט פארשעמען, ער וועט פארשטיין אז דו האסט געהאט א שוואכע מינוט, ער האט שוין כמעט געהאלטן ביים דורכפאלן אין דעם נסיון.
איז עם איינגעפאלן די מחשבה, וויאזוי ועל איך זיך פילן ביים זיצן מיט די חברים, נאכן דורכפאלן אזא נסיון, מיט וואספארא פנים וועל איך זיצן דארט, צווישן אזעלכע עובדים, און דאס האט מיר געגעבן דעם שטופ זיך גובר צו זיין אויפן נסיון.
האט דער ריזשינער צוגענדיגט, נו איז וועלמענס כח איז שטערקער דעם רבינס, אדער די חסידים?

וגם אני הקטן האב מיט דעם געדאנק דורכגעשטופט אסאך נסיונות גרויסע ווי קליינע, ווי אויך האט עס מיר געגעבן א שטופ בעבודת השם, צו לערנען און דאווענען ביתר שאת וביתר עז, ותקותי לקל חי, אז עס זאל אויפטוהן פאר נאך חברים וידידם בהשטיבל.

[איחוד פעלד]

און בפשטות, אויב מען טוט אן עבירה און די חבירים געפינען אויס איז ביטער ווי א זית.

[א איד]

אויך א גוטע פשט, ניט געטראכט דערפון.
דאס הייסט תורה לשמה, ווייל עס איז פרה ורבה

[ראש הישיבה]

[justify]עס איז געווען א אינגערמאן אן איידעם פון א מתנגד, וואס איז פארכאפט געווארן ביי די כת החסידים. ער איז געווארן א שטארקער חסיד פון די הייליגער רוזשינער. דער שווער האט פארפירט אויף דעם אז זיין איידעם איז א חסיד. דער חסיד האט זיך אויפגעהויבן אין אנטלאפן צו דער רוזשינער. אזוי איז ער געזעצן עטליכע וואכן ביי זיין רבי.

ווען ער איז צוריק איז דער שווער געלאפן מיט אים צום רב אז ער פארלאנגט א גט פון זיין איידעם. דער איידעם האט זיך געבעטן אז מען זאל אים געבן א טשאנס. דער רב האט פארלאנגט אז ער זאל צוזאגן מיט א תקיעת כף אז ער גייט מער נישט פארן צו זיין רבי. בצר לו האט דער איידעם צוגעזאגט מיט א תקיעת כף אז גייט מער נישט פארן צום רבי'ן.

עס אריבער א שטיק צייט און דער איידעם האט זיך נישט געקענט איינהאלטן און איז געפארן נאכאמאל צום רבי'ן, עובר געווען מיט דעם זיין תקיעת כף. ווען ער איז אהיים געקומען איז דער שווער ווידער געלאפן צום רב מיט א שטערקערער טענה, אז יעצט האט דער איידעם עובר געווען אויף די תקיעת כף. דער רב האט געזאגט אז דער שווער איז גערעכט און פארלאנגט פון די איידעם א גט. דער איידעם האט בלית ברירה געגעבן דעם גט.

דער איידעם וואס איז געווען א שוואכער בעל נפש, האט נישט געקענט אריבערטראגן די בישות, און מרוב צער, איז ער געשטארבן.

דער הייליגער רושינער האט אויף דעם געזאגט אז ווען משיח וועט קומען וועט מען דן זיין אויף דעם מעשה, און ער וועט פסק'נן אז דער שווער איז גערעכט ווייל דער איידעם האט דאך עובר געווען אויף א תקיעת כף. דער רב איז גערעכט וועל דער איידעם האט עובר געווען אויף דעם תקיעת כף. דער איידעם איז נישט גערעכט, ווייל ער האט דאך עובר געווען אויף א תקיעת כף.

אבער ער וועט זאגן: אז איך בין געקומען צו דיע וואס זענען נישט גערעכט![/justify]

לחיים לחיים

[ראש הישיבה]

[justify]דער אלטער רבי האט געהאט א חסיד וואס האט געהייסן לאזשער דער קרומער.

דער סיפור מיט אים איז, אז ער האט געוואונט אין ירושלים. ער איז געווען א גרויסער מתמיד און א למדן. לימים איז אהנגעקומען א שד"ר פון די אלטער רבי. דער שד"ר האט געחזר'ט מאמרי חסידות. דער לאזשער איז נתפעל געווארן פון די מאמרים. האט ער געפרעגט די שד"ר ווי שטייט די אלע מאמרים, אין וועלעכע ספר. זאגט דער שד"ר אז דאס שטייט נישט אין א ספר. דאס הערט מען אין ליאזנע ביי דער אלטער רבי.

דער לאזשער האט באקומען גרויס חשק צו פארן צום אלטן רבין. ער האט אבער געוויסט אז זיינע ב"ב וועלן אים בשום אופן לאזן פארן. האט ער זיך אויף געהויבן באישון ליל, און אנטלאפן קיין ליאזשנע. פארשטייט זיך אז דער וועג בימים ההם איז נישט געווען אזוי פשוט. אינמיטן וועג איז ער געפאלן און ציבראכן זיינס א פיס. זעענדיג אז ער האט מניעות ועיכובים, האט ער פארשטנען אז דאס איז א זאך וואס דער יצר הרע איז מנגד צו דעם, האט ער זיך מער אהנגעשטרענגט. נישט קוקנדיג אויף זיין ציבראכענע פיס איז ער אזוי געפארן צום אלטן רבי. ער האט אלעמאל געהינקעט, ולכן האט מען אים גערופן לאזשער דער קרומער. ביז ער איז אהנגעקומען קיין ליאזנע אין געוואקן א תלמיד מובהק.

ביי אים אין שטוב האט מען געזען אז ער איז נעלם געווארן. מען האט אים געזיכט אבער אהן ערפאלג. די נעקסטע מאל וואס דער שד"ר איז געקומען צופארן, האט מען אים געפרעגט צו ער האט אפשר במשך פון זיינע נסיעות אפשר באמערקט דער לאזשער. זאגט ער יא, ער איז אין ליאזשנע ביים אלטער רבי. זיי האבן זיך טאקע דערמאנט אז זייט דער שד"ר איז געווען לעצטע מאל איז ער נעלם געווארן. האבן זיי אים געבעטן אז ווען ער גייט צוריק זאל ער אים בעטן אז ער זאל צוריק קומען, אדער לכל הפחות שיקן א גט פיטורין, און נישט לאזן זיין ווייב זיין אן עיגונה אויף אייביג.

דער שד"ר איז צוריק געפארן. ווען ער טרעפט דעם לאזשער פרעגט ער אים פארוואס ער לאזט איבער זיין ווייב. זאגט ער וואס זאל איך טוהן איך האב זיך נישט געקענט איינהאלטן פון פארן. איך האב נישט געפלאנט צו בלייבן. אבער איצטער אז איך בין שוין דא, קען איך זיך נישט זעהן צוריק פארן. ממילא האט ער געשיקט א גט פאר זיין ווייב.[/justify]

[ראש הישיבה]

[justify]לאזשער פלעגט זאגן אז ער האט געהאט א שאלה פאר ער איז געווארן א חסיד און א תירוץ. ער האט געהאט א פארקערטער שאלה נאך ער איז געווארן א חסיד, און ער האט עס פארענטפערט מיט די זעלבע תירוץ.

פאר ער איז געווארן א חסיד פלעגט אים אלעמאל שווער זיין: אז ער איז מתמיד שאין כמוהו. אזוי אויך איז ער געווען א עובד שאין כמוהו. ווי וועט דער באשעפער האבן אזא גרויסער גן עדן פאר אזא עובד ווי אים????????????
ער פלעגט זיך פארענטפערן אז דער באשעפער איז א כל יכול, און ער וועט זיכער קענען מאכן א גן עדן פאר אים.

נאך ער איז געווארן א חסיד איז אים שווער געווארן: ווי וועט דער באשעפער קענען מאכן אזא גרויסער גיהנם פאר אזא זינדיגער מענטש ווי אים?
ער פלעגט זיך פארענטפערן אז דער באשעפער איז א כל יכול, און ער וועט זיכער קענען מאכן א גיהנם פאר אים.[/justify]

לחיים לחיים

[ראש הישיבה]

רבי שואל ברוק (א באקאנטער משפיע אין חב"ד) האט אמאל אינמיטן א פארברענג איבערגעזאגט א שטיקל זוהר בעל פה. האט אים א בחור געפרעגט אויב ער לערנט זוהר, און ווען ער לערנט עס? (דער בחור האט אים קיינמאל נישט געזען לערנען זוהר)

זאגט רבי שואל, אז אין מיינע עלטער מאכט זיך אז איך וועק זיך איבער אינמיטן די נאכט, ווייל איך דארף קטנ'ן. בעצם וויל איך זיך גלייך צוריק לייגן. אבער ווען מיין נשמה וועט צוריק ארויף למעלה ביי די צווייטע שלאף, וועט מען איר פרעגן וואס האסטו דארט געטוהן? וועט זי ענטפערן אז רבי שואל האט געדארפט קטנ'ן, האב איך געמיזט אראפגיין. וועט זיין בזיונות. ממילא לערן איך פאר עטליכע מינוט אביסל זוהר, אזוי וועט נישט זיין אזעלעכע בזיונות.

לחיים לחיים
לחיים ולברכה

[ליטוואק פון בודאפעסט]

ר' חיים וויסאקיער (ר"י און משגיח אין בית התלמוד אין נ.י.) האט אמאל געפרעגט א בחור א חסידיש'ער וואס האט ער אין זין ביים שרייען שמע ישראל. ענטפערט ער איהם "מ'האט אין זין אז מ'איז גרייט אריינצוטאנצען אין פייער למען קדושת שמו ית'".
האט ער איהם געזאגט "דו ענדעריש האב אין זין זיך ארויסטאנצען פון בעט למען קדושת שמו ית'!"

[געוואלדיג]

א חסב"ד'סקער בעל דרשן איז אנגעקומען אין א מתנגדיש שטאט און געבעטן רשות צו האלטן א דרשה האט מען איהם געגעבן רשות נאר בתנאי אז ער זאגט נישט קיין ווארט וואס שטימט נישט אינגאנצן מיטן פסוק.
האט ער זיך אויפגעשטעלט און געזאגט וישלח יעקב איז מרמז אויף די אידן אז זיי שיקן מלאכים דאס זענען די מלאכים וואס ווערן באשאפן פון אידן'ס מצות אל עשיו צו השי"ת,
איז דער רב צוגעקומען מיט טענות היתכן אנרופן השי"ת עשיו? האט ער געזאגט ענק האבן פארזעהן א בפירוש'דיגע זוהר (ויקרא צ"ח:) כל התורה כולה שמותיו של הקב"ה...

[ליטוואק פון בודאפעסט]

דער חפץ חיים איז אמאל געווען אין א האטעל אין ווארשא און שפעט ביי נאכט האט ער געזוכט א שטיקעל פאפיער עפעס אפצושרייבען. דער ליובאוויטשער רבי איז געווען אין יענער האטעל און ער האט איהם געשיקט אפאר שטיקלעך. דער ח"ח האט צוריק געשיקט פרעגענדיג וויפיל ס'קאסט. דער ליובאוויטשער רבי האט עס אוועק געמאכט 'נע, ס'איז אפאר פרוטות, נישט וויכטיג'.
דע רח"ח האט צוריק געשיקט "זאג דעם ליובאוויטשער רבי'ן אז פון אפאר פרוטות פון גזילה און אונאה ווערען באשאפען מלאכי חבלה אזעלכע וואס קענען אונטערברענגען גאנץ ווארשא".

דער חפץ חיים האט געגעבען דער ליובאוויטשער רבי'ן צו פארשטייען אז דער הארבקייט פונ'ם איסור גזל איז נישט דער שאדען וואס מ'מאכט פאר א צווייטען געמאסטען מיט וויפיל געלט, נאר דער מרי פון דברי פיו פון הקב"ה 'לא תגזול'. דאס איז נישט געמאסטען מיט גשמיותדיג'ע חשבונות פון פרוטות, אדרבה וואס ווייניגער דער נסיון ווייל ס'איז נאר 'אפאר פרוטות', וואס גרעסער דער מרי.

[ליטוואק פון בודאפעסט]

דער אלטער פון נאווארדאק האט אמאל ארומגעשמועסט דער גדלות פון ר' ישראל סאלאנטער ווי ער האט אוועק געגעבען אלס פאר כבוד שמים, ער האט אפילו אוועק געגעבען די אייגענע רוחניות אויף מפיץ צו זיין כבוד שמים. א בחור איז געשטאנען דאר און האט זיך אויסגעדרוקט "איך פיהר זיך אויך אזוי".
האט דער אלטער פון נאוואהרדאק געזאגט "דו גיב אוועק דיין גשמיות פאר כבוד שמים!"

[נקודת החבדית]

אודות גודל דביקותו של אדמו"ר האמצעי בהיותו שקוע בלימודו מסופר, שפעם נפל תינוק מן העריסה (שעמדה בחדרו) ופרץ בבכי, ולא הרגיש בדבר. ואילו אדמו"ר הזקן – שישב באותה שעה בחדר אחר, והי' גם באמצע דביקותו בתורה ותפלה – שמע צעקת התינוק, נכנס לחדרו של בנו (אדמו"ר האמצעי), הרים את התינוק, הרגיעו והשכיבו בעריסה, וחזר לחדרו.

והמשך הסיפור – שלאחר זמן הוכיח אדמו"ר הזקן את בנו, באמרו, שכל ענין החסידות הוא שלא תהי' סתירה בין דביקות רוחנית לענין גשמי, היינו, שגם כאשר נמצאים בדביקות הכי נעלית ירגישו דבר גשמי, וגם בשעה שמרגישים ועוסקים בדבר גשמי יהיו בדביקות הכי נעלית.

וכך כותב גם אדמו"ר האמצעי בספרו תורת חיים סוף פרשת ויחי: "מספרים בשבחי הבעש"ט ז"ל שהתפלל כמה תפלות והתענה תעניתים שיוכל להשיב לשואלו דבר בעת עליות נשמתו", כי, בשעה ש"הי' נשמתו עולה במדרגה גבוה מאד . . לא הי' יכול להשפיל את עצמו למטה כלל להשיב לשואלו . . ולזה התפלל כמה תפלות שיוכל לירד למטה דוקא בעת עליות נשמתו הגבה למעלה . . כי כל הגבוה יותר כו'".

וזהו גם תוכן הענין ד"אחד בארץ" – המודגש במיוחד אצל אדמו"ר האמצעי – שצ"ל ההמשכה למטה דוקא (התרחבות והתפשטות בגילוי תורת החסידות בהבנה והשגה דוקא), ועי"ז מגיעים למעלה יותר.

[ראש הישיבה]

[justify]געווען א מענטש וואס האט אלס געזיכט די אמת'ע דרך. ער איז געגאנגען צו אלע מיני גלויבינגען, און נישט געקענט געפונען די אמת. ער איז געגאנגען צו משפיעים למיניהם, און צו אלע איזים'ס וואס איז דא על פני האדמה. אבער איבעראל האט ער צום סוף איינגעזעהן אז עס איז נישט ריינע אמת.

ביז ער האט געהערט אז אויף א בארג אין אינדיע איז דא אן אור וואס דאס איז דער אמת. מען דינט דארט א מענטש בדמות מלאך וואס דארט און נאר דארט קען מען טרעפן די ריינע אמת. אבער די נסיעה איז נישט קיין פשוטע נסיעה. עס איז אן עבודה קשה וואס מפרכת את הגוף. אבער אלע זאגן אז לוינט זיך די יגיעה צו קענען טרעפן די אמת.

ער האט זיך ארויס געלאזט אויפן וועג. נאך פארן עטליכע חדשים קומט ער אהן צום בארג. ער טרעפט דארט א גאנצע מחנה פון מענטשן וואס געהערן צו דעם גלויבן. זיי זאגן אים אז מען גייט נישט ארויף אהן קיין הכנה כדבעי. מען דארף קודם אויסלייטערן די גוף, מען דארף מעדאטעטן פאר א לענגערע תקופה, און ערשט דערנאך קען מען אהנהייבן די עבודה פון ארויף גיין דעם הייליגן בארג.

דער מענטש איז געווען גרייט אלעס צו טוהן אז ער זאל קענען צוקומען צום אמת. ער האט זיך אפגעטוהן פון גשמיות. געלעבט נאר אויף ירקות. א גאנצע טאג האט ער מעדאטעטעד. נאך עטליכע וואכן האבן אים די משפיעים געזאגט אז ער זאל ארויף קריכן די בארג.

די בארג צו קריכן איז נישט געווען קיין לייכטע ארבעט. די בארג איז געווען גאר גרויב און גאר הויך. יעדער פאר טעג האט ער געטראפן נאך א קבוצה, וואס זיי האבן אים געגעבן אהנווייזונגן די עבודה וויאזוי צו קענען אהנקומען צו די שפיץ און טרעפן די פירער און מנהיג פון די גלויבן וואס איז ריין אמת.

אהנקומענדיג צום שפיץ טרעפט ער א אדם בדמות מלאך, וואס איז געגאנגען אהנגעטוהן בלבנים, זיין געשטאלט האט געשיינט ביז די מרחקים. עס האט אים געכאפט א פחד ווען ער האט געזען דעם גרויסן אור.

דער פירער פרעגט דעם מענטש, וואס ביסטו געקומען צו מיר? זאגט ער אז כל ימי חיי זיך איך נאר דעם אמת. איך בין געקומען צו אייך צו טרעפן דעם ריינעם אמת. זאגט דער פירער אז ער האט זייער גוט געטוהן, ווייל ביי אים האט שקר נישט קיין מקום, און אמת איז נר לרגליו.

דער פירער האט אים צוגעפירט צו א פלאץ ווי ער האט געזעהן מיליאנער ליכטאלעך. דער מענטש פרעגט דעם פירער, ילמדני רבנו, וואס איז פשט פון די אלע ליכטאלעך? זאגט דער פירער, אז יעדער נשמה האט די א לעכט, און ווילאנג די לעכט ברענט לעבט די נשמה אויף דער וועלט. ווען די שמן ניצט זיך אויס, גייט ארויף די נשמה למעלה.

פרעגט די מענטש אויב ער האט אויך א לעכט דארט? זאגט דער פירער יא, און איך קען דיר צופירן צו די לעכט. ער נעמט אים ביי די האנט, און מען גייט אזוי אויף שמאלע וועגן צווישן די לעכט, ביז ער ווייזט אים אז דארט איז זיין לעכט.

דער מענשט באטראכט זיין לעכט, און ער באמערקט אז עס איז קוים דא שמן פאר נאך איין טאג! עס ווערט אים פינסטער פאר די אויגן. ער זעהט אז ער גייט ממש שטארבן. ער איז געווארן ציבראכן אויף שברי שברים. ער טראכט וואס ער קען טוהן צו ראטעווען זיין לעבן. ביז עס איז אים איינגעפאלן אן עצה ער האט גענומען די לעכט וואס איז געווען נעבן זיין לעכט און איבערגעגאסן אביסל אריין אין זיין לעכט.

דער פירער איז געקומען צו לויפן, אין שרייט אויף דער מענטש, און דו ווילסט מיר זאגן אז דו זיכסט די אמת???[/justify]

לחיים לחיים