שרעקעדיג: א תוצאה פון די אינטערנעט

[איחוד פעלד]

ניין, גראדע מיין איך עס גאנץ ערנסט.
זי איז א באקאנטע פיגור?

[יידל]

זי איז א באקאנטע פיגור?

דאס איז נאך אן ארטיקל פון איר.

[געפילטע פיש]

יא

[יואליש]

ווי?

אויף איר ערשטע בלאג. איר מאן קאמענטירט אינטערן נאמען "יואליש".

יואליש?

אשפג. ניין, כ'גלייב נישט אז ס'איז דער זעלבער יואליש.

שני יוסף בן שמעון.

בכלל, אויב הייס איך באמת יואליש וואלט איך זיך לכאורה דא געריפן יידל.

[דבילה]

ניין, גראדע מיין איך עס גאנץ ערנסט.
זי איז א באקאנטע פיגור?

איחוד'ל, שעמט אייך נישט, אזוי איז די מעשה מיט די אנאנימע נעט, מ'קאן זיך אלעמאל לערנען... דא נאדט אייך איר באקאנטע "גט" ארטיקל, וואס קטלא קניא האט דערין געטראפן א אידישע נשמה און געמוזט צוריקברענגען צום מקור! און אודאי פארגעס נישט זיך צו פארקוקן דא.

[טאמבל סאס]

עך מוז זאגען עפעס שמעקט נישט גוט מיט דער פרוי'ס גאנצע שרייבעכטס.

געווענליך, ווי מען קען זעהן פין די וואס שרייבען דא אין דעם פארום, און עס איז א דבר ידוע, איז די וואס ווערען אנגעקילט האבען נישט קיין געפיל צו חסידות מער, און קענען ביישטיין די גאנצע מעשה זאל האבען א מפלה, מפלה? נעה, לאמיר זאגען א גוטע נערווען בראך.

זי ווידער, שרייבט מער אויף א פארנעם אז זי איז קליא געווארען אויף די אינטערנעט, און לאידך גיסא, וויל זי אז מען זאל עפעס טוהן אז חסידות זאל האבען א קיום.
אויב זענען די קשיות קשיות שאין עליהם תשובה ווי זי שרייבט, איז פארוואס דארף חסידות א קיום?

אלא מאי, וואלט יאך געוואלט זאגען, אז די גאנצע באשרייבונג איז נישט מער ווי א חסידישע האקס געמאכט צו דערשרעקען אונז חסידים וועגען די ווייבער וואס גייען אויף די אינטערנעט.

העי חסיד, דיין ווייב האט אינטערנעט?
גיי האק זי אפ, ווייל זי ווערט פארלוירען.

ואל תשיבנו פין דעם וואס זי שרייבט אז דאס איז נישט די לעזונג, ווייל לגבי דעם קען מען שרייבען וואס מען וויל, ווען איינער האט א פחד אז זיין ווייב גייט אים פארלוירען גיין, האט ער נישט קיין פראבלעם צו שיסען דער שליח וואס גייט זי זאגען אז זי פארלירט א עולם שכולו תענוג.

דו רעדסט נישט צום זאך. ווייל יעדער קען זען פון דעם ארטיקל אז זי זוכט נישט קיין וועגן ווי צו פארזיכערן חסידות. זי האט פשוט א זיסע נקמה אין די חסידישע סיסטעם, און לאכט אפ פון אונזער נאאיוויטעט וועלכע מיר פארמאגן מיינענדיג אז אויף דעם וועג וויזוי אונז פירן זיך וועט חסידות האבן א קיום און די גרעסטע ראיה איז טאקע. זי. וואס איז אויף דעם אופן ארויסגעפאלן.
פארקערט דיין מסקנה איז א וועג צו אנווארענען דעם חסיד זאל גיין פארהיטן זיין ווייב זאל נישט אוועקפאלן דורכן אפשפארן זיין אינטערנעט.
ס'איז אדרבה. זי זוכט ווי מער אנדערע זאלן נאכטוהן איר ביישפיל

[יידל]

אויף איר ערשטע בלאג. איר מאן קאמענטירט אינטערן נאמען "יואליש".

יואליש?

אשפג. ניין, כ'גלייב נישט אז ס'איז דער זעלבער יואליש.

שני יוסף בן שמעון.

בכלל, אויב הייס איך באמת יואליש וואלט איך זיך לכאורה דא געריפן יידל.

הייסט אז דו מיינסט צו זאגן אז איך הייס באמת יואליש?
נו! גילוי!

[נח געציל]

קרעדיט ווי עס קומט זיך: די ארטיקל שפייט נישט די זינלאזע און אפטמאל קינדערישע האס, מיט וואס ארטיקלען פון דעם סארט זענען באקאנט.

[נפתלי]

קרעדיט ווי עס קומט זיך: די ארטיקל שפייט נישט די זינלאזע און אפטמאל קינדערישע האס, מיט וואס ארטיקלען פון דעם סארט זענען באקאנט.

איך ווייס נישט פון וועלכע צד האס דו רעדסט
אבער גיוו איט טיים די אשכול האט זיך יעצט געפענט, אלעס וועט באלד אנקומען...

(נעה כ'האף אז נישט)

[נח געציל]

איך האב גערעדט פונעם ארטיקל, נישט פון די קאמענטארן.

[נפתלי]

איך האב גערעדט פונעם ארטיקל, נישט פון די קאמענטארן.

גערעכט, נישט געכאפט

[רואיק]

קרעדיט ווי עס קומט זיך: די ארטיקל שפייט נישט די זינלאזע און אפטמאל קינדערישע האס, מיט וואס ארטיקלען פון דעם סארט זענען באקאנט.

כ׳האב טאקע באמערקט דאס זעלעביגע. שטענדיג שרייבט זי מעסיג, רואיק, און געלאסן. ממנה ילמדו וכן יעשו.

[שלמה המלך]

נאכען איבערליינען איהר ארטיקל ווערט קלאר נאכאמאל די אלטע מסקנא:

די פאקט איז אז די אלע מענער און ווייבלעך צוגלייך וועלכע האבען באקומען א גוטן חינוך מיט פיל ליבשאפט וכדו' און נישט פון קיין ציבראכענע שטובער פילען נישט גיט פון ווערן אויפגעקלערט, די גרויסע הנאות עולם הזה וואס מיר זענען אזוי צירוקגעשטאנען איז גיט די ערשטע מאל און אפשר מער אביסעל,צי אסאך מער,יעדער לפי דרכו אבער אין אלגעמיין ברענגט דאס נישט דעם סיפוק החיים און ציפרידענהייט ווי עס דארף צי זיין! איך האב נאכנישט געזעהן אז ביי דעם גוי וואס אלע תאוות עולם הזה איז לכתחלה מותר זאל זיין אזוי ציפרידען? ס'איז דא ב"ה געניג און נאך סואיסיידס ביי זיי אלע וכדו' מיט ענטי דיפרעשן פילס.

נאר וואס דען, ביי קינדער וואס ווערן אויפגעצויגען אין ציבראכענע שטובער, אדער עס האט געפעלט אינעם חינוך וכדו' וואס זיי האבען א גאנץ לעבען געפילט א פרעשער, יעדע שב"ק יעדע יו"ט איז געוועהן א אפקומעניש ביי די אלע איז דאס (אפשר) מוראדיג! עכ"פ אויף אריינצושפייען ביי אונז צי זאגען וואס פאר א לעבען מען מאכט ווען מ'איז נישט אזוי איזולירט פונעם גרויסן וועלט, אבער אויף וואס מיר דארפן ציטערען אז די וועלט ווערט אויפגעקלערט און די אינטערנעט וועלט גייט מאכען א חורבן איז לדעתי איבערגעטריבען....

ס'איז אין אלע צייטן געוועהן דראפ אוטס און דאס שטעלט זיך נישט, אבער דאס מיינט נאך נישט אז די סיסטעם פארט חאדאראם.... אוודאי איז די נסיון זייער גרויס וויבאלד די ריכטיגע סיפוק החיים דויערט ביז ווילאנג עס גייט אריין אינעם קינד, משא"כ די גליק המדומה איז זייער שיין בעפאר די אויגן, די אינטערנעט וועלט האט אויסדריקליך געמאכט דעם נסיון שטערקער וויבאלד די אנדערע זייט האט די טעכנעלאגיע וואס שפילט געוואלדיג מיט, אבער אז מ'ווייסט ווי דער שונא איז איז דא א וועג, אפשר טאקע א ווייטער און א שווערער אבער פארט א וועג.

היצט אויף אונזער טייערער בלאגיסט וואס איז גליקליך (!?) מיט איהר נייע וועג, גיב עס צייט, און פאלוי איהר סווינג מאדס, סטעי טונד.... און ענדשוי עס, און לאמיר זעהן ווילאנג דאס ציהט זיך......

[יידל]

היצט אויף אונזער טייערער בלאגיסט וואס איז גליקליך (!?) מיט איהר נייע וועג, גיב עס צייט, און פאלוי איהר סווינג מאדס, סטעי טונד.... און ענדשוי עס, און לאמיר זעהן ווילאנג דאס ציהט זיך......

זעט אויס אז מרת. וויזל ליינט קאווע שטיבל, און האט געזען שלמה המלך'ס תגובה. אט איז וואס זי האט געשריבן אין רעאקציע:

[left]“And they lived unhappily ever after”.

So ends the famous Hasidic fairy tale titled “Goldy Lox Goes Off the Path”, a well-known bedtime story in which bad girl Goldy runs after her heart’s desire and winds up deep in the woods, lost, eating porridge with wild animals of the first order, sleeping with them, and in the end, being eaten and chased and defiled by the beasts. Goldy ends up living, or dying, or something, unhappily ever after.

It’s the classic story of the person who left the beaten path and wound up miserable. Although the Goldy story per se may have been a bit invented by me, the lesson certainly wasn’t. It is common knowledge among Hasidim that those who leave are then unhappy forever. They run, they look, they search — what for they don’t even know!! — but they are always seeking, never happy.

Since I left, people often ask me “so are you happy now? are you even happy?”. Let me see: On the particular moment you ask me it may be raining, my five-pound weight loss plan may have inverted itself, my homework seems impossible. Am I happy? Get the hell out of here, that’s what I am! I am human, and sometimes I’m happy and sometimes I’m not. But I know this: this life can make me happy. The other day, while my son and I were having a popcorn picnic in the backyard, and he was lying comfortably on my lap, laughing at Amelia Badelia’s antics, I looked at his browned face and golden hair and I suddenly felt a wonderful, deep rise within my whole heart. It was happiness.

But then again, what do I know? One wise commenter named Stanley had summarized it best. He said “Despite reaching the pits, Shpitz is also in a state of denial where she earnestly believes she has reached a state of salvation, happiness, and newfound freedom in her transition to secularism.”

So that was denial I felt after all.

It’s ironic that Hasidim even ask this question, because theirs is not a society driven by and for happiness. While the highest ideals in the secular world may be happiness and money and success, that’s not what Hasidim strive for. Theirs is a world that values honor and good community standing much more than happiness. Respectability is one of the most desired things in the community, and people hope to do good matches, have money and good health and be sufficiently pious and learned mostly to that end. Happiness, while a part of life, is not the ultimate prize.

What’s this fuss about happiness suddenly, then? There are many things to life besides happiness. Freedom, for one. I would rather be unhappy and free than a happy prisoner. I would rather be knowledgeable and grouchy than ignorant and “blissed”. I would rather work hard for my family and friends than exchange that for a moment of gratification. I didn’t leave because I am looking for happiness, but in the process of pursuing what I need in life, yes, I find happiness. When all the stars align right.[/left]

[דבילה]

[left]It’s ironic that Hasidim even ask this question, because theirs is not a society driven by and for happiness. While the highest ideals in the secular world may be happiness and money and success, that’s not what Hasidim strive for. Theirs is a world that values honor and good community standing much more than happiness. Respectability is one of the most desired things in the community, and people hope to do good matches, have money and good health and be sufficiently pious and learned mostly to that end. Happiness, while a part of life, is not the ultimate prize.

What’s this fuss about happiness suddenly, then? There are many things to life besides happiness. Freedom, for one. I would rather be unhappy and free than a happy prisoner. I would rather be knowledgeable and grouchy than ignorant and “blissed”. I would rather work hard for my family and friends than exchange that for a moment of gratification. I didn’t leave because I am looking for happiness, but in the process of pursuing what I need in life, yes, I find happiness. When all the stars align right.[/left]

אויסנאם אינטרעסאנט טאקע! לעצטענס איז די רבנ'ישע ליטעראטור פול געווארן מיט נייע אויסשפרעכן א שטייגער ווי "שמחת החיים" "אושר" "סיפוק" וכדו'. דאס איז אלץ אזוינע מושגים וואס פאר א הונדערט יאר צוריק האבן זיי ניטאמאל געהאט ווערטער אין רבנ'ישן לשון קודש. זעט אויס אז די גוי'אישקייט קריכט יא אריין סוכ"ס.

[געפילטע פיש]

I would rather be unhappy and free than a happy prisoner

Gotta disagree on that one

[venus]

happy + prisoner = oxymoron!

[שמעקעדיג]

דיין קאלקיולעיטאר איז אפשר צובראכן? אשפ״ג

[DotCom]

למעשה איך האב נאך קיינמאל געזעהן א באפרייטער וואס זאל כסדר צוריקגיין צום תפיסה זיך טענה'ן מיט די פריזאנער'ס דארטן ווער סיז מער העפי, ביסט אינדרויסן? ביסט העפי? פיין ,וואס ווילסטו יעצט? גאו געט א לייף.

[געפילטע פיש]

happy + prisoner = oxymoron!

Circumstance does not make a person happy, it's the attitude that one has to them
איזהו עשיר השמח בחלקו.

[יונגערמאנטשיק]

איך האב געגעבן א לייק פאר געפילטע פיש ווייל איך האלט גענוי ווי עם. (לכה"פ אין דעם הינזיכט) מרס וויזל זאל מיר אנטשולידגען, זי מעג זיך האלטן ווי קלוג זי וויל, אבער שרייבן אזא סטעיטמענט "I would rather be unhappy and free than a happy prisoner" ווייזט אויף א מאס טיפשות וואס די וועלט האט נאכנישט געזעהן! וואס האט מען פון געלט? מ'האט גארנישט דערפון! בלויז איין זאך, אויב נוצט מען די געלט פאר זאכן וואס ברענגען 'העפינעס' דעמאלטס איז געלט ווערט. סתם צו האבן 20 מיליען דאללער אין די די באנק איז גארנישט ווערד. (מ'קען אין דעם ענין מאריך זיין שעות)

און יעצט צו די תגובה

למעשה איך האב נאך קיינמאל געזעהן א באפרייטער וואס זאל כסדר צוריקגיין צום תפיסה זיך טענה'ן מיט די פריזאנער'ס דארטן ווער סיז מער העפי, ביסט אינדרויסן? ביסט העפי? פיין ,וואס ווילסטו יעצט? גאו געט א לייף.

האסט נישט געקענט זאגן בעסער. קען זיין אז ס'דא וואס פארן אפ און זיי זענען העפי, דאס אליין - אז זי איז פארנומען קלארצושטעלן ווי העפי זי איז - ווייזט אז זי איז נישט פון די העפי אפגעפארענע.

[געפילטע פיש]

למעשה איך האב נאך קיינמאל געזעהן א באפרייטער וואס זאל כסדר צוריקגיין צום תפיסה זיך טענה'ן מיט די פריזאנער'ס דארטן ווער סיז מער העפי, ביסט אינדרויסן? ביסט העפי? פיין ,וואס ווילסטו יעצט? גאו געט א לייף.

אבער ווען די פריזענערס האלטן אין איין זאגן פראן באפרייטער אז ס'קען נישט זיין אז ער איז העפי, פאדערט זיך א ריספאנס.

יונגערמאנטשיק האקט, יש לך פוינט, אבער איכא דאמרי כדלעיל.

[DotCom]

אבער ווען די פריזענערס האלטן אין איין זאגן פראן באפרייטער אז ס'קען נישט זיין אז ער איז העפי, פאדערט זיך א ריספאנס.

פון די אלע וועבסייטס און ארטיקלעך וואס איז געלינקט דא אין דעם אשכול קוקט נישט אז דאס איז בלויז א רעספאנס, עס קוקט מיר ענדערש אויס ווי זי איז נעבעך ערנסט דערביטערט.