10 ארגומענטן פארוואס עס לוינט זיך ארויסצוקומען פון די שאפע

[הוגה]

[justify]ווען מיין גוטע פריינט יצחק האט זיך איינגעשריבן אין קאווע שטיבל, האב איך געהאט מיט אים א שמועס און אים פרובירט צו קאנווינסען אז ער זאל ענדערש שרייבן מיט א ניק ווי מיט זיין עכטע נאמען. מיין נאאיווע טענה איז געווען אז עס וועט ראונירן קאווע שטיבל, ווייל אויב ער וועט שרייבן מיט זיין עכטע נאמען וועלן דאך אנדערע אויך אזוי טון און שרייבען מיט זייערע עכטע נעמען, און ווען דער עולם וועט שרייבן מיט די עכטע נעמען וועט מען זיך נישט ערלויבן ארויסצושרייבן אזוי גראב און אפען וואס מען האלט. עס וועלן מער נישט זיין אזעלכע טיפזיניגע ארטיקלן איבער השקפה, אמונה ודעות. דער עולם וועט מורא האבן צו קריטיקירן דעם א.ג סיסטעם מיט זייערע עכטע נעמען און מען וועט זיך צוריקהאלטן פון שרייבן איבער פערזענליכע ערפארונג, ובפרט מאחורי הפרגוד. 

יעצט, ווען איך בין שוין עלטער מיט איין און צוואנציג חדשים, האט זיך מיין מיינונג אביסל געטוישט און איך האלט היינט אז עס וואלט בעסער געווען ווען דער עולם איז זיך יא אביסל מגלה און לאזט זיך יא געהאלטן ווערן אקאונטעביל אויף וואס מען שרייבט. דא האט איר צען וועגן וואס מיר וועלן בענעפיטירן פון אזא מהלך און דערנאך וועל איך מסביר זיין וויאזוי מען קען דאס ארויסברענגן מן הרצון למעשה. וזאת למודעי, איך רעד דא צו מיר אליינס און איך האף אז דאס וועט מיר אויך געבן די קוראזש צו פראקטיצירן וואס איך פרעידיג.



ווען דער עולם וועט שרייבן אונטער זייער אמת'ע אידענטיטעיט:

1)      וועט מען שרייבן נאר וואס מען האלט באמת דערביי, אדער עכ"פ לויט וויאזוי מען לעבט בפועל און נישט בדמיון.
ווען מען שרייבט אונטער די שלייער פון ניקס שאפט זיך א פאלשער (קרי: ווירטואלער) וועלט. לדוגמא, עס קען זיך דאכטען איינער וואס קומט אריין אין ק"ש אז א גרויסע פראצענט פון דער עולם ביי אונז זענען ראציאנאל-טראכטענדע מענטשן, זיי לאזן זיך נישט נער'ן פון דמיונות, און זיי דארפן עס נישט, ווייל זייער ראציאנאל גיבט זיי גענוג צו קענען ווייטער אנגיין מיט זייער אמונות וכדומה אן די דמיונות. אבער דערווייל, לא דובים ולא יער. קום אריין צו א תיקון לרגל כ"א אדר און דער עולם באלעקט זיך די פינגער מיט באמבאסטישע מעשיות איבער געשפאלטענע נעגל וואסער, עגונות פליען פון די קארפאטען בערג קיין טערקיי און מלאכים שטייען אין די ווארטזאל אריינצוגיין אויף אן אדיענץ צום הייליגע רבי רבי אלימלך ז"ל, בשעת די עולם גולם שטאפט זיך מיט שמאלץ הערינג און אייער קיכלעך. וואו זענען אלע ראצאיאנאלע מענטשן פארשוואונדען געווארן פלוצלינג? תהלים כולל, און קופת העיר זענען ווייט פון גיין באנקראט, אדאנק זייערע גליונות וואס זענען פול מיט סיפורי מופתים וסגולות.

ווידער קען זיך דאכטן איינער וואס גייט אריין אין א"וו, אז א גרויסע פראצענט פון דער עולם ביי אונז זענען פרומע מענטשן וואס נעמען אלעס אן לטובה מיט א שמייכל, עס שטערט זיי גארנישט, רעדן קיינמאל קיין לשון הרע ופאליטיק וכדומה. אבער דערווייל זענען די מענטשן נישט צום טרעפן, נישט אין ראדני און נישט אין הופער און אפילו נישט ביי רבי בנימין אייזענבערגער. וואו זענען זיי? זיי עקזיסטירן נישט אין ערגעץ אויסער אין די ווירטואלער וועלט!

2)      וועט מער נישט עקזיסטירן אזא זאך אז איינער זאל האבן מער ווי איין ניק און שפילן אנדערע פערסאנאליטיס.
עס איז זייער פארשטענדליך פארוואס מענטשן דארפן האבן אפאר ניקס. איינער דארף עס כדי אז זיין ווייב זאל נישט וויסן אז ער דרייט זיך אין מאחורי, אן אנדערע דארף עס ווייל זיין ערשטע ניק איז צו פרום צו קענען שרייבן וואס ער האט געליינט אויף 'דעת אמת'. דער דריטע דארף עס צו 'לייקן' זיין ערשטע ניק. די אונטערשטע שורה איז אז מען לעבט דא אין אן עולם הדמיון. איז דאס די תכלית? אויב ביסטו אין א מצב וואס דו קענסט אין מאחורי נישט גיין, דיין ווייב וועט דיר אפ'גט'ן אויב זי ווייסט דערפון, דאן גיי נישט אין מאחורי. ווען דו גייסט אריין דארט מיט א צווייטע ניק, טוסטו קריעיטען א דמיונ'דיגע מענטש און א דמיונ'דיגע ווירטואלער עקזיסטענץ וואס עקזיסטירט נישט באמת. ועוד, אויב וועסטו דיר צוגעוואוינען נישט צו טון ווירטואליש אונטער די שלייער פון א ניק וואס דו קענסט נישט טון בפועל, וועסטו מיט די צייט באקומען די מוט צו טוישן דיין לעבן בפועל וכמבואר להלן. אבער אויב וועסטו זיך מאכן באקוועם אונטער די פאלשע אידענטיטעיט, וואס זאל דיר געבן די שטופ צו מאכן עפעס א טויש? אלעס איז דאך גוט אזוי

3)      וועט מען מער נישט לעבן אין פאנטאזיע לאנד נאר מען וועט לעבן אין רעאליטעט.
דאס אלעס איז שוין מבואר געווארן אין די פריערדיגע צוויי נקודות. אבער דא ברענג איך ארויס דעם 'אמת' אלץ א מעלה כשלעצמו, פשוט למען האמת!

4)      וועט מער נישט עקזיסטירן cyber bullying.
דאס קען נאר עקזיסטירן אין די ווירטואלער וועלט וואו מענטשן ווייסן נישט ווער דער מענטש איז עכט, אבער ווען מען ווייסט ווען ווער דער שרייבער איז באמת, וואלט ער/זי זיך נישט געטרויט אזוי אויפצופירן. גיב נאר א קוק אין די גאס, וויפיל מענטשן זעהט מען דען ארום גיין שטופן מענטשן, מבזה זיין מענטשן אדער זיי אריינפארן? די bullying איז א דירעקטע תוצאה פון די פאלשע אידענטיטעיט. דא קען ער שפילן משה וויכטיג, בשעת וואס אין ריעל לייף איז ער דער שיינער איד אדער גאר דער שוטה פון שטאט.

5)      וועט מען אנהייבן צו לעבן אזויווי מען שרייבט.
אין נומער איינס האב איך געשריבן אז מען וועט שרייבן נאר ווי מען לעבט. באמת און דאס איז א מעלה פאר אלע אנדערע מענטשן ארום דיר. יעצט גיי איך איין טריט ווייטער מיטן שרייבן די בעניפיט פאר די שרייבער זעלבסט. שטעלט אייך פאר ווען יענק'ל גרינבערגער שרייבט אן ארטיקל איבער דער מנהג פון קויפן טייערע אתרוגים ווען מען קען עס נישט עפארדן, אבער ווען עס קומט צו קויפן זיין אייגענע אתרוג הייבט ער אן צו טראכטן וואס וועט ער זאגן פאר זיין שווער, פעטער, אדער שכן אין שול ווען מען וועט אים בעטן צו זעהן זיין - נישט אזוי ריינע - אתרוג. ער האלט שוין די צוויי הונדערט דאלער'דיגע אתרוג אין די האנט, אבער דא פלוצלינג דערמאנט ער זיך אז זיינע חברים מוישי און ברוך האבן דאך געליינט זיין ארטיקל אין ק"ש און זיין פאוסט אויף פעיסבוק, ער וועט זיי נישט קענען קוקן אין פנים אריין ווען זיי וועלן זעהן וואס פאר א היפעקריט ער איז. די זעלבע איז מיט א"וו, דער וואס שרייבט אן ארטיקל איבער די וויכטיקייט צו קויפן די טייערסטע אתרוג אין די שטאט וועט האבן אן אינסענטיוו טאקע אזוי זיך נוהג צו זיין למעשה, ווייל זיין ווייב און זיינע חברים ווייסן דאך איבער זיין ארטיקל דארט. און אזוי איז מיט א יעדע נושא וואס איר שרייבט.

6)      ווען איינער וועט שרייבן א דבר טוב אדער הנהגה טובה אויף דער אינטערנעט וועלן זיך אנדערע קענען אפלערנען פון אים.
עס איז זייער שווער זיך אפצולערנען פון א ניק. ווילאנג עס איז נאר א ניק רעדט מען זיך איין אז יענער איז עפעס א סופעריומאן, עפעס וואס עקזיסטירט נישט אין אונזער עכטע וועלט. ווען מען זעהט אבער אז יענער איז ס"ה א בשר ודם פונקט ווי מיר און דיר, איז גרינגער צו מקבל זיין און זיך לערנען פון יענעם.

7)      די ענינים וואס ווערן דא אויסגעליפטערט וועלן גרינגער נתקבל ווערן אין די וועלט ובפרט אין אונזער קליינע וועלט, די חרדי'שע געמיינדע.
אזויווי מיר האבן שוין ערקלערט אין נומער זעקס, עס איז גרינגער מקבל צו זיין קריטיק און עצות פון מענטשן ווען מען זעהט יענעמ'ס הענט און פיס און אז יענער עקזיסטירט אין די אמת'ע וועלט און איז נישט עפעס א ראבאט אין די ווירטואלער וועלט. לדוגמא, איך האב נעכטן פארשטאנען און מקבל געווען אגודת ישראל'ס אפיציעלע שטעלונג אין די מב"פ מערכה נאר צוליב דעם ווייל דער מסביר איז געווען איינער וועמען מיר אלע קענען אין הויט און פלייש אין די אמת'ע וועלט. ווען איינער שרייבט עס ווען אנאנימיסלי וואלט עס נישט געקענט אזוי נתקבל ווערן. וכן שמעתי מעוד חברי ק"ש.

דאס באהאלטן זיך אונטער ניקס און הענדעלס איז איינער פון די באשטאנדטיילן וואס באשטייערען און פעסיליטעיטין דאס עקסטרעמיניזאציע פון דער געמיינדע. א דעה אן א פנים איז קיין דעה און איז א waste of time and energy.

8)      וועלן די אלע זאכן וואס מיר רעדן און דיסקוסירן איבער שינוים לטובה ווירקליך געשעהן, עס וועט זיין למעשה.
איה"נ, מען וועט אפשר נאר "רעדן" האלב פון וואס מען רעדט היינט, אבער טון וועט מען הונדערט פראצענט דערפון. דאס איז אלץ בעסער פון רעדן דאפעלט און טון למעשה נאר צען פראצענט.

9)      וועט מען נישט דארפן לעבן אונטער פחד און זיך זארגן פון די אייגענע שאטן.
איינמאל אלעס איז אפען פאר אלעמען איז דאך שוין נישט דא מער וואס מורא צו האבן. אזויווי פרעזידענדט פ. ד. רוזעוועלט זאגט, “There is nothing to fear but fear itself.”

10)  וועט מען מער נישט דארפן ארבייטן שווער צו געדענקן.
ווען מען שרייבט אונטער א שלייער דרייט מען דאך אויס די פאקטן צומאל כדי צו באהאלטן די אידענטיטעיט. דערנאך דארף מען אלעמאל געדענקן די ליגנט כדי מען זאל זיך נישט סותר זיין שפעטער. ובפרט אז מען שרייבט מיט אפאר ניקס דארף מען דאך מאכן זיכער אז מען שרייבט נישט עפעס וואס פאסט זיך מער פאר די אנדערע ניק, אדער אז מען לייקט נישט חלילה א תגובה וואס אנדערע וועלן דורך דעם כאפן אז עס איז די זעלבע מענטש וכדומה. דעם אמת דארף מען זיך נישט איינחזר'ן ווייל עס איז דאך דעם אמת, ליגנט קען דאך אבער זיין א מיליאן וועגן, דארף מען ארבייטן שווער צו געדענקן אלעס וואס מען שרייבט. איר ווייסט וואס פאר א פרייהייט און גרינגע געשמאקע לעבן עס איז אן דאס אלעס? איר ווייסט ווי געשמאק עס איז ארויסצוקומען פון די קלאזעט? אדרבא, פרובירט עס אויס און צייגט אייך אליינס איבער!


איך בין נישט דא געקומען צו זאגן אז א יעדער איינער זאל טוישן זייער ניק יעצט צו זייער נאמען ממש ככתיבתו אין אנ"ש טעלעפאון בוך, און מיט די ריכטיגע אויסלייג ממש אזוי ווי עס שטייט אין די שמות גיטין וקדושין פונעם ד"ח. עס איז דא עפעס געשמאק אין די איידע פון נוצן handles/ניקס, ספעציעל אויף בלאגס און פארומס. איך געדענקט ווען האסידיק רעבעל האט זיך געטוישט צו שלום דין, ער האט פארלוירן זיין גאנצע חן, טראץ דעם וואס א גרויסע עולם האט שוין געוואוסט פאר א לענגערע צייט ווער האסידיק רעבעל איז. איך קען עס נישט מסביר זיין אבער אויף פארומס און בלאגס קומט צו זיין אזעלכע cute ניקס.

צווישן ארויס שרייבן דעם אמת'ע נאמען און זיך באהאלטן ניק בתוך ניק איז דא א גרויסע צווישנשייד. איך propose דא אז מ'זאל זיך אויפהערן צו באהאלטן אזויפיל. האט נישט מורא, טויש נישט קיין פאקטן, אויב ביסטו אביסל מער געוואגט דאן לייג צו א פערזענליכע אימייל אדרעס צו אייער פראפיל אדער אייער פעיסבוק קאנטע. איי, איינער וועט מעגליך אויסגעפונען ווער איר זענט? זאל יענער אויסגעפונען, עס וועט גארנישט געשעהן. און אז די ווייב אדער שווער וועט אויסגעפונען? וואס וועלן זיי טון? ממ"נ, אויב דו טוסט אן עולה, דאן טו עס נישט אפילו אונטער א ניק, און אויב ביסטו זיכער אז וואס דו טוסט איז ריכטיג דאן זיי פראוד דערפון, אדער עכ"פ באהאלט דיך נישט.

פאר אפאר חדשים צוריק האב איך אליין גענומען אזא שריט ווען איך האב אנגעהויבן צו נוצן מיין עכטע נאמען און פראפיל בילד אויף פעיסבוק, אנשטאט דעם פאלשע נאמען און בילד וואס כ'האב גענוצט פאר די לעצטע אכט יאר. טייל פון מיינע גוטע פריינט האבן געמיינט אז איך בין געפאלן אויפן קאפ. מאנכע האבן זיך געשושקעט אונטער מיין רוקן אז עס זעהט אויס ווי איך וויל פארלאזן די קאמיוניטי, אנדערע האבן מיר אפען געפרעגט אויב איך האב נישט מורא. פון וואס האב איך מורא צו האבן אדער זיך צו שעמען? איך האב למעשה געמאכט דער שריט מיט יישוב הדעת, איך האב געוואוסט פונקטליך וואס די קאנסעקווענצען קענען זיין אין א worst case scenario, און איך בין געווען גרייט צו deal'ן דערמיט. אויב וואלט איך נישט גרייט געווען וואלט איך פארמאכט מיין פעיסבוק קאנטע ווי איידער ווייטער לעבן מיט די היפאקרעסי. למעשה האט עס געמאכט אז איך זאל נאר שרייבן צו דער זאך, נאר טעמעס וואס איך האלט באמת דערביי, און עס האט מיר געשטופט צו לעבן מיט accountability.

איינער פרעגט מיר, "וואס קען איך טון? אויב מיין ווייב וועט ח"ו אויסגעפונען אז איך בין אויף דער אינטערנעט וכ"ש אויף פעיסבוק, וועט זי פארלאנגען א גט. ממילא מוז איך באהאלטן מיין אידענטיטעיט". מיין ענטפער איז אז ער האט צוויי ברירות, אדער זאל ער ארבייטן אויף זיין שלום בית, (וואס שטייט לדעתי גאר שלעכט, אויב זיין ווייב איז גרייט זיך צו גט'ן צוליב א פעיסבוק קאנטע,) אדער זאל ער אראפ גיין פון דער אינטערנעט. נוצן א פאלשע אידענטיטעיט איז א cop-out! עס מיינט אז דו האלטסט נישט ביים deal'ן מיט דיינע אישוס, און דו זוכסט א באקוועמע וועג צו לעבן. פארוואס זאלן זיך זאכן טוישן ענדערש אין פינף יאר פון יעצט ווען דו האלטסט נישט ביים טון עפעס דערוועגן יעצט? וואס גייט זיין אנדערש דעמאלטס?


נאכאמאל, איך זאג נישט אז אלע זאלן זיך יעצט אויסטון די הויזן און זיך מגלה זיין פון איין מינוט אויפן אנדערע. ס"ה וויל איך אז דער נושא זאל ווערן א דעסקוסיע, נעמט אין באטראכט וואס איך זאג דא, קלערט אריין וואס לעבן מיט דעם אמת מיינט פאר אייך, וואס פאר א השפעה עס וועט האבן אויף אייך, אייערע ארומיגע און די גאנצע געמיינדע. און דער עיקר איז, לאמיר אנהייבן מיט א קליינע שריט. לאמיר טרעפן אפאר קליינע areas וואו מיר קענען אביסל אראפלאזן אונזער guard און פון דארט וועלן מיר גיין טריט ביי טריט.




 

 [/justify]

[טאמבל סאס]

זייער צום זאך.
מיר פערזענליך מאכט נערוועז נומער 2)

וועט מער נישט עקזיסטירן אזא זאך אז איינער זאל האבן מער ווי איין ניק און שפילן אנדערע פערסאנאליטיס.

פשט איז, איך ווייס קיינמאל נישט צו דער ניק איז סתם א בדחן וואס זוכט צו קריכן אויף די נערוון און מיך מאכן איבערזאגן צום צענטן מאל אדער איז ער סתם ש שייגעץ וואס שטעלט אן א פנים פון א איבערגעפרומטער ווייטער כדי מיך צו מכשיל זיין מיט כפירה און ליצנות חלילה און בכלליות איבערקייען די זעלבע שמועס וואס מ'האט שוין באריכות אויסגעשמועסט פאראיאר אין מערץ. מילא אז ס'איז באמת א דארשטעריקער הצמא לשמוע דבר השם איז פארקערט, ס'איז אונז א שמחה צו פארפירן א שמועס. אבער אויב איז עס די זעלבע צוויי מנינים מיט אנדערע נעמען יעדע וואך, מאכט עס פארלירן דעם גאנצן אפעטיט.

[ונבנתה העיר]

[tag]הוגה[/tag] אהן: סטאפ איט! איי עם סיריעס!....

איי, הוגה, פארוואס האסטו אזוי מורא פון דמיון?

אז לעיקוואד האלט שוין ביי פאוסט-מאדענעאיזים האלט איך לעצטענס ביי די דרגה אז דמיון איז פונקט אזוי רעאליטעט ווי אמת, ויש אמת גדול בזה.

עס איז נישט קיין מיליטערישער סוד ווער איך בין, אבער דאך לעיקוואד שאני - אחד הי' ופרסמו הכתוב, רוב ברואים שרייבן מער ארגינעל [מצד ווי אזוי זיי וואלטן געוואלט אויסקוקען] אונטער א ניק, ואפילו על לעיקוואד דארף מען רחמים אז ער זאל ווייטער פארן אויף גענוי די זעלבע מהלך.

[שמערל]

האו אבאוט אן אפציע אז דער ריעל לייף נאמען זאל נאר זיין זעהבאר פאר די אריינגעשריבענע, אדער אפשר בלויז פאר א ליסט פון אייגענע סעלעקטירטע ניקס?
כ'מיין אז אלע פון דיינע מעלות קען מען בענעפיטירן אזוי אויך, אן מגלה זיין קלונו פאר די גאנצע שטאט.

[הוגה]

איך האב נישט מורא פון דמיון, עס קען מיר גארנישט טון, עס איז דאך נאר דמיון. די פראבלעם איז אבער אז מ'דמיונ'ט אזוי פיל אז מ'מיינט אז עס איז דער אמת. ס'איז נישט, לאמיר דאס קלאר מאכן. איינמאל מיר ווייסן דאס דאן וויפיל לוינט זיך צו פארברענגן דערויף? און דאס איז נאר איינס פון די ארגומענטן.

אגב, פון וואו איז דער ציטוט וואס דו ברענגסט אין דיין תגובה, ונבנתה?

שמערל האקט מיט א פיינע הצעה, אפשר טאקע.

[ונבנתה העיר]

viewtopic.php?f=48&t=8297

[איך אויך]

הנני מגלה דעתי אז מיין לייק איז נאר לחצאין ,בעסער געזאגט לשלושת רביעין.

[שמעקעדיג]

זייער שיין הוגה, און אמת. הלואי יהיו כדבריך.
מארגן וועל איך בל"נ ברענגען ארגומענטן אויף פארקערט, לאמיר דן זיין דערין.

[[NAMELESS]]

עס איז מסתבר אז אויב וועט מען שרייבן מיט די עכטע id וועט עס הרגנ'ן רוב אינטערעסאנטע שמועסן, רוב מעמבערס דא באלאנגן צום אולטרא חרדישן ציבור מיט א משפחה חברים וואס זענען לאקד אין אין די אולטרא חרדישן מיינדסעט און קיקן מיט א קרום אויג אויף יעדער וואס איז אנדרש ווי זיי,
וואס זאל למשל א סאטמארע אינגערמאן וואס וויל דורכשמועס סאטמאר רב'ס שיטה אפען מיינדעד טון? אדער א חרדישע אינגערמאן וואס וויל וויסן דעם אמת וועגן עוועלושן? זאל ער ארויסגיין אין א קרוסעיד און אויפקלערן אלע זיינע ארומיגע? אדער זאל ער זיך צורייבן מיט זיינע ארומיגע? פארדעם זענען מיר געבענטשט געווארן מיט אזא זאך ווי דער אינטערנעט ווי מען קען זיך אויסשמועסן אפענערהייט,
איינפירען צו זיין אפען לגמרי וואלט אריינגעברענגט דא די פארמאכטע חרדישע גייסט ווי מענטשן ווילן נישט פרעגן און רעדן, עס וועט אפשר טאקע ברענגן א רואיגקייט אין פעלד אבער עס וועט מיטקימען א ליידיגקייט און א פוסטקייט,

[[NAMELESS]]

איך וויל נישט בארירן קיינעם פערזענליך דא, אבער אז מען רעדט פון אפענקייט וואס איז מיט דעם ענין פון באהאלטן דעם סטאטוס קיינער זאל נישט זען ווען מען איז דא, דאס איז שוין הסתרה בתוך הסתרה, מען שעמט זיך הפנים ווי לאנג מען זיצט דא,

[פישלע העררינג]

וואס איז שלעכט צו לעבן ווירטואליש און אין דמיון אפאר מינוט א טאג? נישט ערגער פון א שיכור אדער דראגסטער וואס מאכט זיך אביסל היי צו פארפארען אביסל פונעם טעגליכען עומס. דער פרה קדושה פון "אמתקייט" איז דען ווערד די הארצווייטאג פון ארויסקומען אין דער עפנטליכקייט? לעבן זאל דער דמיון!...

[איך אויך]

ער רעדט דאך נישט פון א פאל ווי עס איז נאר אפאר מינוט א טאג..

[אחד העם]

אן אינטרעסאנטע, און אויב איך מעג זאגען מיט'ן פולסטן רעספעיקט, אויך גאנץ א מאדנע שמועס. די עיקר חלק המוזר פון דעם שמועס איז, אז פון צוויי אמת'ע מושגים, וואס יעדע כשלעצמו איז כל כולו אמת, גייט יעצט ווערן צוויי צדדים און א וויכוח.
קיינער לייקענט נישט און דעם פאקט אז לעבן ווירטואליש פארמאגט און זיך חסרונות מוסריים, כמש"כ [tag]הוגה[/tag], הגם איך בין נישט איינשטימיג מיט אלע ארגעומענטן וואס הוגה האט געברענגט. ולעומת זה קען קיינער נישט לייקענען די פאקטישע חסרונות וואס עס איז דא מיטן זיך מגלה זיין. דאס פארלאנגען אז מען זאל זיך מגלה זיין מכח די חסרונות מוסריים וואס לעבן ווירטואליש פארמאגט, און מען זאל מקריב זיין די פאקטישע חסרונות וואס מגלה זיין ברענגט נאך על מוקדת האמת והצדק המוסרי, איז און מיינע אויגען אביסעל מופרז, ומה עוד, אז דער תביעה הייבט זיך נישט אן מיטן זיך מגלה זיין דא אויף ק"ש, ניינציג פראצענט פון אונזער מהלך החיים, דיעות, שיטות, וואלט מען ווען געדארפט צו פארשניידען לנצח מכח האמת והצדק המוסרי. וועט איינער טענה'ן אז טאקע דאס גופא זאגט הוגה, רעוועלאציע צייט איז אנגעקומען, און דער פאן פון אמת וצדק זאל פלאטערן איבער אלע הייזער פון אונז, כהאב אים נישט פארשטאנען אזוי.

[יאיר]

וועט איינער טענה'ן אז טאקע דאס גופא זאגט הוגה, רעוועלאציע צייט איז אנגעקומען, און דער פאן פון אמת וצדק זאל פלאטערן איבער אלע הייזער פון אונז, כהאב אים נישט פארשטאנען אזוי.

ווילסט וויסן ווי אזוי א חרדישע רעוואלוציע גייט אויסקוקן? אט וועל איך דיר זאגן. צופרי, ווען דער חסידישער רעבעל גייט דאווענען, דאן אויב ער איז אין די גיסטע צו גיין אן א הוט און רעקל אין גאס וועט ער עס לאזן אינדערהיים. נאכדעם וועט ער גיין אין מקוה און זאגן אז אז הרב קוק האט אויך געהאט א שיטה. ער וועט נישט אריינלייגן א משומר פילטער, און אויב מ'וועט אים אנקאלן זאגן אז מ'שיקט אהיים זיינע קינדער וועט ער זיי לייגן אין א אנדערע חסידישע מוסד וואס פארלאנגט נישט די משומר פילטער. נאכדעם, אויב ער איז אינטערעסירט (מסתמא נישט) וועט ער גיין אין קאלעזש לערנען חכמת יוונית. אויב נישט וועט ער גיין אין דער ארבעט און זאגן דארט ביי לאנטש אז די אלע מופתים פון שבחי בעל שם האבן לאו דוקא א גרויסע שייכות מיט היסטאריע, און אויב מ'וועט שרייען אז ער איז א אפיקורס וועט ער צוריקשרייען איך עס נאך אזא הייסע טשאלנט ווי דיר שבת נאכמיטאג.
ווען מיר וואלטן געלעבט אין א שווערער רעזשים פון אפאר משתלטים על הציבור וואס זענען גוזרים גזירות רעות וואלט דיין רעטאריק געווען אין פלאץ. אבער די רעדע איז איבער א לייף סטייל, נישט א רעזשים. די חלומות איבער א רעוואלוציע וואס גייט אומווארפן חרדיזם און מען גייט אויפהענגען פענער און פארן אויף די גאסן מיט טאנקען זענען סתם דמיונות וואס מאכן גוט פילן אנשטאט צו טראכטן איבער א רעאליטעט. הוגה רעדט צו דער זאך, ער זאגט אז דאס לעבן בהסתרה בתוך הסתרה ברענגט א פאראנויע און שאדט פאר דעם מענטש. כאטש איך בין נישט אינגאנצן מסכים מיט אלע זיינע נקודות, זאגט ער דברים של טעם, און זיינע דיבורים דוקא זענען די וואס זענען נאנט צו רעאליטעט, נישט די לופטיגע חלומות פון רעוואלוציעס.

[פישלע העררינג]

יצחק לאווי איז קלוג, כאריזמאטיש, און געלונגען. לויט זיין בעפאר ענד עפטער פיקטשערס וואס ער האט געשטעלט איז ער מער נישט א חלק פון מעינסטרים טיפיקל חסידי'שע שיך נ' זאקן יונגערמאן, און גאנץ באקוועם אין זיין הויט.

נישט יעדער איז קלוג, כאריזמאטיש, און געלונגען. נישט יעדער איז אפילו בלויז איינס פון די דריי. און ס'רוב זענען יא מעינסטרים טיפיקל חסידי'שע יונגעלייט.

גילוי פנים זאל די שכינה הקדושה מאכן.

[אחד העם]

יאיר, האב איך הנאה צו זעהן אז נאך איינער איז מיט מיר, איך האב אויך נישט געהאלטען אז הוגה רעדט פון די דאזיגע חלומות וואס די האסט דערמאנט, טאקע פאר דעם האב איך געשריבען וואס כהאב געשריבען.
נישט אז איך האב אן עצה, רק כתבתי שדברי הוגה נכונים מזווית ראיה מוסרי, אבל למעשה יש עוד לחשוב ולצדד.

[הוגה]

האו אבאוט אן אפציע אז דער ריעל לייף נאמען זאל נאר זיין זעהבאר פאר די אריינגעשריבענע, אדער אפשר בלויז פאר א ליסט פון אייגענע סעלעקטירטע ניקס? כ'מיין אז אלע פון דיינע מעלות קען מען בענעפיטירן אזוי אויך, אן מגלה זיין קלונו פאר די גאנצע שטאט.

[tag]שמערל[/tag], כ'האב הנאה פון דיין געדאנק, עכ"פ א גוטע ערשטע שריט איז עס זיכער. איך האב אבער נישט ליב דיין לעצטע שורה איבער "מגלה קלונו" זיין פאר די גאנצע שטאט. אויב איז עס קלונו האט עס נישט קיין פשט אפילו מיט א ניק, אויב עס איז נישט קלונו דאן וואס איז די בושה/מורא?

[tag]שמעקעדיג[/tag], מיר קוקן ארויס בכליון עינים אויף דיין rebuttal. אדרבא, פאר דעם אליין וועט זיך האבן געלוינט מיין גאנצע ארטיקל. געדענק אבער אז די סיבות פארן באהאלטן די אידענטיטעיט פרעגט נאך נישט אפ מיינע ארגומענטן.

אויך געדענק אז איך ווייס ווער דו ביזט, איז וואטש וואס דו שרייבסט...

[tag]גראדעמעכעלע[/tag], דיין טענה האב איך שוין באהאנדלט אינעם עצם ארטיקל אויף עטליכע פלעצער, דו"ק ותשכח. דיין צווייטע טענה איז ריכטיג, און איך האב אפילו מער מוסיף צו זיין דערויף, ועוד חזון.

פישעלע, איך בין מסכים מיט דיר אז לעבן ווערטואליש אין א דמיון איז נישט ערגער ווי א דראג עדיקט.

[tag]אחד העם[/tag], מיין ענטפער צו אייער טענה איז נישט אז מען זאל מקריב זיין די מעלות וואס די עולם הווירטואלי ברענגט אונז, למען הצדק והאמת. מיין ענטפער איז אז די עולם הווירטואלי ברענגט אונז גארנישט אויסער א fantasy world.

יאיר שרייבט אויך צום זאך...

אחד העם האקט שוין ווידער...


.

[[NAMELESS]]

איך וויל נישט בארירן קיינעם פערזענליך דא, אבער אז מען רעדט פון אפענקייט וואס איז מיט דעם ענין פון באהאלטן דעם סטאטוס קיינער זאל נישט זען ווען מען איז דא, דאס איז שוין הסתרה בתוך הסתרה, מען שעמט זיך הפנים ווי לאנג מען זיצט דא,

גם אני מצטרף, ווען איך זעה אז עמיצער איז דא גיבט דאס מיר מער חשק מגיב צו זיין אויף יענעם'ס ווערטער וויסענדיג אז יענער וועט דאס שוין זעהן.

[געפילטע פיש]

הוגה, דו זאגסט שטארקע זאכן, און מיט א חלק טענות ביזטו גערעכט, אז באמת וואלטן מיר געדארפט אויפהערן זיין אזעלכע אותו מקום'ס און זיך אויפהערן באהאלטן אונזער א ניק'ישן שלייער. אבער פון די אנדערע זייט מוזטו מודה זיין אז ס'דא שטאקרע מעלות צום אנאנימיטעט פון דעם פארום. קודם כל איז עס א שטארקע equalizer, ס'גלייכט אויס יעדן איינעם אויף א לעוועלד פלעיאינג פיעלד, ווען איינער קומט דא אריין פארקויפן זיין ווארע קוקט מען נישט וויאזוי ער זעט אויס, ווער זיין טאטע איז געווען, און ווי א גרויסע לא יוצלח ער איז, ער קען זיין אן אפגעריסענער ישיבה בחור, א מיטליערעיגע מיליאנער, אדער אן אפגעזעקלטער אין מושב זקינים, קיינער קימערט זיך נישט מיט זיין עבר הווה אדער עתיד, ס'אלעס געוואנדען און וואס ער האט צו זאגן. און דאס איז א מעלה וואס וועט נישט זיין אויב קומט יעדער ארויס בריש גלי.

[הוגה]

ברענגסט ארויס א גאר שטארקע נקודה, געפילטע. עס איז נישט קיין שאלה אז עס זענען דא מעלות פון אנאנימער פורומס, די פראבלעם איז אז די חסרונות וועגן לדעתי איבער די מעלות. און נאך מער ווי דעם איז דער פראבלעם אז מען איז געווארן אזוי צוגעוואוינט צו דעם אז מען מיינט אז דאס איז די לכתחלה. מען ווערט אזוי באקוועם אין דער וועלט אז מען פארגעסט אינגאנצן פארוואס מ'איז דא בכלל.

[כוכב]

וויאזוי איז עס ביי אנדערע גויאישע פארומס, דארט איז נישטא קיין ניק נעמען?
אלנפאלס,קודם זאלן די שרייבער אין די היימישע זשורנאלן און אויסגאבעס אנהויבן נוצן זייערע געהעריגע נעמען, נישט קיין א. שרייבער און י. מ. סופר.

[געפילטע פיש]

פאר יארן לאנג איז די גאנצע אינטערנעט געווען אן אנאנימע פלאץ וואו מענטשען זענען געווען פארשלייערט אונטער ניק נעמען, ביז פייסבוך האט זיך ארויסגעלאזט אין א מאסיוון קאמפיין אז מענטשן זאלן ניצן די אמת'ע נעמען. פ"ב און אימייל זענען אבער פון די איינציגסטע פלעצער וואו מענטשען רופן זיך ביי די עכטע נעמען, מסתמא וויבאלד זיי זענען מער געמאכט צו קאמיוניקירן מיט באקאנטע ווי טרעפן נייע חברים. די אנליין פארום וועלט איז נאך אין גרויס חלק א וועלט פון ניקס. דאס איז אויך פארשטענדליך ווייל רוב פארומס זענען אינטערעסט בעיסט, ס'הייסט די איינציגסטע סיבה וואס ברענגט צוזאם דעם עולם איז די גמיינזאמע אינטערעסע אין, לדוגמה, טעכנעלאגיע, האבי עראפלאנען, דייעביטיס, אדער גראפיקס וכדומה. זיי זענען אבער נישט קיין "געמיינזאמע געמיינדע" אין קיין שום זין פון ווארט, משא"כ קאווע שטיבל, וואס איז נישט ספעציפיק צו א געוויסע אינטערעסע, ס'דא דא אינטערעסירטע אין נגינה, פאעזיע, מאלעסטערס, ועוד. די איינציגסטע זאך וואס איז אונז אלע מאחד איז אז מיר באלאנגען, פלעגן באלאנגן, אדער זענען אינטערעסירט אין חרדיש'ן אלוועלטליכן קהילה. ממילא שטייען מיר יא ערגעץ צווישן פ"ב און א פשוטע אנליין פארום.

[הוגה]

דער עולם דארף פארשטיין אז דער ארטיקל איז בכלל נישט געווידמעט אויף צו קאמפלעינען אויף די "סיסטעם" אדער אוועק צו מאכן דעם אדער יענעם. די ציל פון דער ארטיקל איז צו צייגן סיי וואס מיר פארלירן דורכן זיך באהאלטן דער אידענטיטעיט און סיי צו געבן א wake up call אז מיר זאלן געדענקן אז מיר זענען אין אן עולם הדמיון. רעד דיך נישט איין פאר קיין רגע אז דאס האט אסאך מיט רעאליטעט.

עס איז זייער פארשטענדליך פארוואס מיר טוען דער מאדנע סיקרעט שפיל, מיר זענען נישט ערגער ווי אנדערע פורומס און אוודאי נישט ערגער ווי דראג עדיקטס. איך קום פשוט פראפאזען א געשפרעך איבער א בעסערע וועג, און איך פרוביר צו מאכן א קעיס אז רוב פון אונזערע פחדים זענען unfounded. ווילסט נישט? איז נישט.


.