זלמן שאכטער - שלומי

[הוגה]

ווי האט נאר דער רבי ר' ברוכ'ל געזאגט במתק לשונו ובטוהר לבבו: 'A free man thinks of nothing less than of death, and his wisdom is a meditation not on death but on life'.

[tag]יאיר[/tag], וועלכער רבי ברוכ'ל האט דאס געזאגט? וואו?

[לעיקוואד]

דער רבי ר' ברוכ'ל פון אמשטערדאם זכרו לברכה.

[smartinof]

איך ווייס נישט פונקט וואס איר פארשטייט במובן פון ריינקייט, עס איז אפשר נישט די מערסטע מדויק'דיגע ווארט, איך מיין צו זאען א קלארקייט און א גרייטקייט צו קוקען אויף זיך אן קיין נארישע מחיצות און תירוצים, איך ווייס נישט וואס דאס איז ריין במובן חרדי.

היינו הך מיין איך צו זאגען אז עס איז נישטא קיין חילוק פון "ראציאנאלע" אדער "פילאסאפישע" הכנה צו'ם טויט און "רעליגיעזע" הכנה אדער השלמה דערמיט. עס איז נישט עפעס א טעאריע פון סייענס אדער עפעס, יעדער איינער אין די וועלט ווייסט ראציאנליש אז ער גייט שטארבען און אז ער וועט נישט לעבן אייביג (חוץ דער ליבואוויטשער רבי..) און דאך זעירין אינין וואס זענען נישט freaked out פון דעם כלשון הרב און וואס קומען איבער די קינדערישע פחדים און געדאנקען איבער דעם. איינער וואס גרייט זיך אסאך און טוט תשובה ער זאל זוכה זיין בבית דין של מעלה קומט נאך גארנישט צו דעם, דאס איז ווייטער געזארגט פאר דיינע פחדים. נישט אז עס אי שלעכט תשובה צו טוהן אבער נישט פון דעם רעדט מען בכלל. איך מיין דא פשוט זיין קלאר און ריין אז קיינער איז נישט געקומען דא אויף אייביג און אז יעדער איינער האט זיך זיין tour of duty און עס ענדיגט זיך פשוט פריער אדער שפעטער, דאס רופט איך ריינקייט דאס האט נישט מיט פסיכאלאיגע אדער פילאסאפיע אדער רעליגיע דאס איז פשוט טוהר הנפש נישט ווערן איבערגענומען פון קינדערישע הרגשים און געדאנקען.

די ווייסט טאקע נישט וואס דער חרדישער טירעם פון ריין איז?? ריין במובן החרדי מיינט, איינער וואס נעמט זיך מיט א ברעט וואו ער גייט, ח"ו נישט נכשול ווערן זיצען דארט ווי אן אישה איז געזיצען...
טוהר הנפש מיין איך איז יא עפעס א תוצאה פון אינטלעקטואלע מעטאדען, פסיכאלאגיע אדער פילאסאפיע, כשהבאתי לעיל, ווייל דער חרדי וועט נישט מורא האבען טויט, אזא געדאנק ווי ותשחק ליום אחרון ער שפירט כאילו זיכער אז ער האט אויפגעטוהן, וכו' וכו, אבער דער צווייטער, וועט זיין פשוט א פילאסאפיש פסכילאגישער חשבון, וואס דאס גייט אים ברענגען צו א געווסע טוהר הנפש, פארשטיסט, דער חרדי וואס האט נישט מורא, האט ער בעצם יא מורא, איינער וואס שפירט נאך נישט שלימות האט וואס מורא צו האבען כאילו, משא"כ די אנדערע, זאגט א כלל וויזאוי א ריכטיגער מענטש, אויסגערייניגט פון קינדרישע פחדים, כלשונך, דארף קוקען אויף דעם

[לעיקוואד]

איך מיין אז אפילו א חרדי ווייסט זיך צו באנוצען מיט די ווארט ריינקייט אויף טוהר הנפש נישט נאר אין א [שרייב נישט קיין אומאיידעלע ווערטער. מנהל] מיינונג...
זעהט מיר אויס אז מיר זענען מסכים.

[smartinof]

איך מיין אז אפילו א חרדי ווייסט זיך צו באנוצען מיט די ווארט ריינקייט אויף טוהר הנפש נישט נאר אין א [שרייב נישט קיין אומאיידעלע ווערטער. מנהל] מיינונג...
זעהט מיר אויס אז מיר זענען מסכים.

האסט מיר געמאכט לאכען...
יא מיר זענען מודה בחדא, ופליג אחדא
מודה אז ריין קען מיינען טוהר הנפש אויך אבער איך דינג זיך אביסעל אויף דעם וואס די האסט דא געזאגט

היינו הך מיין איך צו זאגען אז עס איז נישטא קיין חילוק פון "ראציאנאלע" אדער "פילאסאפישע" הכנה צו'ם טויט און "רעליגיעזע" הכנה אדער השלמה דערמיט. עס איז נישט עפעס א טעאריע פון סייענס אדער עפעס, יעדער איינער אין די וועלט ווייסט ראציאנליש אז ער גייט שטארבען און אז ער וועט נישט לעבן אייביג (חוץ דער ליבואוויטשער רבי..) און דאך זעירין אינין וואס זענען נישט freaked out פון דעם כלשון הרב און וואס קומען איבער די קינדערישע פחדים און געדאנקען איבער דעם.
דאס רופט איך ריינקייט דאס האט נישט מיט פסיכאלאיגע אדער פילאסאפיע אדער רעליגיע דאס איז פשוט טוהר הנפש נישט ווערן איבערגענומען פון קינדערישע הרגשים און געדאנקען.

און איך האלט אז עס איז פארהאנען א חילוק וויזאוי און די סיבה פארוואס מען קוקט אויף טויט אויף א 'ריינער' וועג

טוהר הנפש מיין איך איז יא עפעס א תוצאה פון אינטלעקטואלע מעטאדען, פסיכאלאגיע אדער פילאסאפיע, כשהבאתי לעיל, ווייל דער חרדי וועט נישט מורא האבען טויט, אזא געדאנק ווי ותשחק ליום אחרון ער שפירט כאילו זיכער אז ער האט אויפגעטוהן, וכו' וכו, אבער דער צווייטער, וועט זיין פשוט א פילאסאפיש פסכילאגישער חשבון, וואס דאס גייט אים ברענגען צו א געווסע טוהר הנפש, פארשטיסט, דער חרדי וואס האט נישט מורא, האט ער בעצם יא מורא, איינער וואס שפירט נאך נישט שלימות האט וואס מורא צו האבען כאילו, משא"כ די אנדערע, זאגט א כלל וויזאוי א ריכטיגער מענטש, אויסגערייניגט פון קינדרישע פחדים, כלשונך, דארף קוקען אויף דעם

בין איך גערעכט?

[smartinof]

א ספאדיק גאר מיט סטראקעס

[smartinof]

איך מיין אז אפילו א חרדי ווייסט זיך צו באנוצען מיט די ווארט ריינקייט אויף טוהר הנפש נישט נאר אין א [שרייב נישט קיין אומאיידעלע ווערטער. מנהל] מיינונג...
זעהט מיר אויס אז מיר זענען מסכים.

האסט מיר געמאכט לאכען...
יא מיר זענען מודה בחדא, ופליג אחדא
מודה אז ריין קען מיינען טוהר הנפש אויך אבער איך דינג זיך אביסעל אויף דעם וואס די האסט דא געזאגט

היינו הך מיין איך צו זאגען אז עס איז נישטא קיין חילוק פון "ראציאנאלע" אדער "פילאסאפישע" הכנה צו'ם טויט און "רעליגיעזע" הכנה אדער השלמה דערמיט. עס איז נישט עפעס א טעאריע פון סייענס אדער עפעס, יעדער איינער אין די וועלט ווייסט ראציאנליש אז ער גייט שטארבען און אז ער וועט נישט לעבן אייביג (חוץ דער ליבואוויטשער רבי..) און דאך זעירין אינין וואס זענען נישט freaked out פון דעם כלשון הרב און וואס קומען איבער די קינדערישע פחדים און געדאנקען איבער דעם.
דאס רופט איך ריינקייט דאס האט נישט מיט פסיכאלאיגע אדער פילאסאפיע אדער רעליגיע דאס איז פשוט טוהר הנפש נישט ווערן איבערגענומען פון קינדערישע הרגשים און געדאנקען.

און איך האלט אז עס איז פארהאנען א חילוק וויזאוי און די סיבה פארוואס מען קוקט אויף טויט אויף א 'ריינער' וועג

טוהר הנפש מיין איך איז יא עפעס א תוצאה פון אינטלעקטואלע מעטאדען, פסיכאלאגיע אדער פילאסאפיע, כשהבאתי לעיל, ווייל דער חרדי וועט נישט מורא האבען טויט, אזא געדאנק ווי ותשחק ליום אחרון ער שפירט כאילו זיכער אז ער האט אויפגעטוהן, וכו' וכו, אבער דער צווייטער, וועט זיין פשוט א פילאסאפיש פסכילאגישער חשבון, וואס דאס גייט אים ברענגען צו א געווסע טוהר הנפש, פארשטיסט, דער חרדי וואס האט נישט מורא, האט ער בעצם יא מורא, איינער וואס שפירט נאך נישט שלימות האט וואס מורא צו האבען כאילו, משא"כ די אנדערע, זאגט א כלל וויזאוי א ריכטיגער מענטש, אויסגערייניגט פון קינדרישע פחדים, כלשונך, דארף קוקען אויף דעם

בין איך גערעכט?

[tag]לעיקוואד[/tag], כווארט נאך אויף אן אויסגעקלארעכטס מצדך

[smartinof]

א מענטש וואס האט געזאגט אז ער וויל נישט תשובה טועהן לפני מותו ווייל דעמאלטס וועט דאס נישט זיין דער אמת'ער זלמן

wow! דאס איז דאך א הפלא'דיגע געדאנק, אמת און קלאר, איז ער דען נישט גערעכט, דאס איז חומר למחשבה, די סטעיטמעינט רירט אן יסודות'דיגע טיפע נקודות

און א חלק פון די עמקות פון די סטעיטמעינט איז ווי מען זעהט ווי גוט ער האט ארויסגעהאט דער מושג פון תשובה, און וואס תשובה מאכט אויף א מענטשען, וואס פאר א רושם תשובה לאזט אויפ'ן גייסט, און תשובה האט נישט געמיינט ביי אים וויינען ביי מי יחיה ומי ימות, תשובה האט געהאט ביי אים עפעס א טיפערע משמעות, צו שטעלן זלמן ביחס לא-ל וכו' איך בין נישט מאריך ווייל מען דארף קודם מסביר זיין וויאזוי 'ריינע' מענטשען האבען פארשטאנען צו דער מושג פון תשובה, און אויב עס עקזעסטירט טאקע אזא זאך, ביחס לא-ל, און אויב עס איז נישט סתם עפעס א מענטשליכער מעטאד צו גיין פארווערטס, אבער בעצם ביחס לא-ל איז נישט פארהאנען אזא זאך וכו' ואין לי זמן להאריך כעת

[לעיקוואד]

לא הצלחתי להבין במה אתה חולק עלי סמארטינאפ.

[smartinof]

[tag]לעיקוואד[/tag] די האלטס אז עס איז דא חילוק ווען דער ריבניצער זאגט אז ער האט נישט מורא פון יענע, ווי ווען רבי זלמן זאגט אז ער האט נישט מורא? נו אויב אזוי איז דאך זיכער גוט

[לעיקוואד]

איך ווייס נישט וואס דער ריבניצער האט געזאגט און וואס ער האט געמיינט, קען זיין ער האט געמיינט די זעלבע און קען זיין אנדערש. דאס איז נישט חשוב. די חילוק וואס איך האב געזאגט האב איך קלאר געמאכט אויבן און איך ווייס נישט וואס איר פרעגט.

[smartinof]

בקיצור,
מיין דיעה איז, אז עס איז פארהאנען א חילוק ווען מען איז זיך משלים מיט'ן טויט מכח א ראציאנאלער/פסיכאלאגישער חשבון, ווי מען איז זיך משלים מיט'ן טויט מכח א רעליגיעזער חשבון,דער וואס איז זיך משלים מיטן טויט מכח א רעליגיעזער פרומען חשבון, איז עס נישט קיין טוהר הנפש, און עס איז נישט דייקא ווייל ער האט נישט דעם פחד פון טויט, און ער האט שוין מער נישט די קינדערישע פחדים, נאר ער האלט אז ער האט שוין פארענדיגט זיין תכלית כאילו, און ער שעמט זיך נישט אנצוקועמן אויבען וכו', און דער וואס איז נישט צוגעקומען צו דער מדריגה פון שלימות, זאל פחד'ן פון טויט מיט א פעסקייט, משא"כ דער וואס איז זיך משלים מכח א ראציאנעלער חשבון, איז עס נישט געבינדען מיט גארנישט, נאר א טרוקענער אובייעקטיווער קאנצעפט, וואס האסטו מורא פון א זאך וואס גייט סייווי קומען, סאיז קינדעריש, און נעריש, און נישט ראציאנאל אויסגעהאלטען, און סהאט גארנישט צו טוהן מיט א געווסיע שלימות, בשוני צו דעם רעליגיעזער וואס עס איז אנגעבינדען מיט שלימות האדם, סאמבאדי דיסעגרי?

[berlbalaguleh]

איך האב אמאל געזען אן איינע פון זיינע ספרים (אדער פון איינע פון זיינע תלמידות) א נייע נוסח שמונה עשרה וואס ער האט מתקן געווען, ער איז אויפגעקומען מיט א'ן איידיע אז די באשעפער איז נישט קיין זכר און נישט קיין נקבה, איז די שמו"ע א תערובת פון זכר און נקבה למשל ברוכה את ה' חוננת הדעת, וכדומה, און אפאר שטיקלעך זענען בלשון זכר

איך האב וואס צו זאגן איבער דעם "מחבר" און זיין ווערק. אבער מ'טאר עס נישט זאגן אדער שרייבן. משום חירוף וגידוף...!

[berlbalaguleh]

ער איז געווען א שומר תורה ומצוות? (ארטאדאקסישע ווערסיע)
בכל אופן, העמיר אינזין האבן ביים צדקתך די וואך דעם קלאון היפסטער גורו ראביי וואס איז געשטארבן.

איך בין מוחה מזלזל זיין פון א אדם גדול כזה פאסט נישט פאר אזא בר דעת ווי די.
מען מיז נישט האלטן פון זיין דרך מ'מיז אויך נישט חוזק מאכן פון א מענטש וואס האט געמיינט און געטון ריין טוב.
אידשקייט ביי עם האט געמיינט מער ווי ביי רוב כל העולם כלו רבנים. דארט איז אפשר יא דא זאלכע וואס קלאון איז פאסיג.

אינז האמיר אן אלטן כלל אז א באשעפעניש וואס זעהט אויס ווי א קאטשקע, שווימט ווי א קאטשקע און מאכט "קוואק-קוואק" ווי א קאטשקע, איז א קאטשקע....

סארי אז מיין 5000'סטע תגובה האט געדארפט זיין אזא תגובה. חבל...!

[אויסלייזער]

http://www.drisha.org/rebzalman.php
מ'קען מיטהאלטן די מעמד לייוו
@הוגה

[הוגה]

[justify]

http://www.drisha.org/rebzalman.php
מ'קען מיטהאלטן די מעמד לייוו
@הוגה

א גרויסע יישר כח פארן מיך אינזינען האבן, אבער מ'קען זיין בגוף פעלט דאך נישט אויס קיין לייוו הוקאפ. עס איז דאך פארגעקומען ביי אונז אין שטאט.

עס איז געווען אן אקעי מעמד, די תלמידים האבן מיטגעטיילט איבער זיינע השקפות און זיין בליק, ובעיקר איבער זיינע experiences אין אמונה ויהדות. אבער וואטשען רבי זלמן אליין פאר צען מינוט אויף יוטוב וועט דיר געבן אסאך א בעסערע מושג אין רבי זלמן ווי צען שעה דרשות פון די תלמידים. מען קען נישט פארקויפן רבי זלמן, רבי זלמן דארף מען עקספיריענסען. עס איז פונקט ווי איך זאל דיר פרובירן מסביר צו זיין וויאזוי עס פילט צו ווערן היי פון גראז, איין puff וועט דיר בעסער דינען ווי 24 שעות פון מיינע הסברות.

רבי דוד אינגבער האט פארציילט אז רבי זלמן האט אמאל געזעהן ווי אפאר פון זיינע תלמידים טענה'ן זיך ארום אויב מען האט יא "יוצא" געווען דאווענען אדער נישט "יוצא" געווען. האט זיך רבי זלמן אנגערופן, דאווענען דארף מען נישט יוצא זיין, דאווענען דארף מען נכנס זיין.

איך בין נישט זיכער אויב איינער האט דאס שוין געפאוסט דא, רבי זלמן זאגט איבער בשם זיין חבד'סקע משפיע א חסידישע פשט אין יראת אלוהים.

גבאים, דער אשכול באלאנגט אין אנשי שם. יישר כח.


.[/justify]