[justify]אריינשפאצירענדיג אין מיין זוהן׳ס בעד-רום ווי א ברייטע פריץ, נאכוואס איך האב בלית ברירה טועם געווען די ביטערע עבדות מצרים צו טוהן די פרויען ארבייט פון וועקיומען די ספרים שאפע, ווען האלב די צייט איז די מאשין אן פשוט אז מיין ווייב זאל עס הערן... אלע מיינע מידע ביינער הרג׳ענען מיר פון די שווערע הארוואניע, ווען איך קום אריין מיט מיין באקאנטע שטרענגע געשריי ״העי! דו! וואס טוסטו?״ ווען ער ליגט אויסגעפראקט אויפן באקעוועמען געלעגער שרייבענדיג א צעטל. ״דאס איז וואס דו טוסט ווען מכלומרשט מאכטסטו פסח׳דיג דיינע זאכן??״
אמממ... א גאנץ יאר זאגטו מיר אויף אלע מיינע קשיות ״לאז עס פארן סדר נאכט״ ממילא שרייב איך מיר יעצט אראפ אלע מיינע קשיות וואס האבן זיך אנגעזאמעלט א גאנץ יאר!
א שאק און שוידער האט מיר פלוצים ארומגענומען זעהענדיג די ליסטע וואס איז נאך לענגער פון מיין ווייב׳ס שאפינג ליסט, פונקט הערנדיג יענעם טאג אין די קאר א שיעור פון רב שלזינגר ווי ער זאגט אז פסח אויף דער נאכט קען א קינד פרעגן אלע זיינע קשיות. און די טאטע קען נישט ענפערן ״איך ווייס נישט״ ווייל דאן איז די ענין אז די קינדער זאלן פרעגן וכד׳. איך האב זיך טאקע געוואונדערט די פייערל וואס האט זיך געצינדן אינעם זוהן׳ס אויגן.
פרובירענדיג צו כאפן א בליק, וויסענדיג מיין זוהן איז גארנישט אזא שוטה. האט ער שנעל צוגעדעקט די ליסטע זאגענדיג אז עס איז א ״סורפרייז״, דאך האב איך עספיעט צו זעהן עפעס בערך ״ווער האט ערפינדן ״רעדער״? און וואס האט מען געטוהן ביז דאן, וויאזוי האט מען געשלעפט שווערע זאכן...
רבש״ע! ראטעוועט! וואס טוט מען???[/justify]
וואס ענפער איך פאר מיין זוהן???
דער אשכול פארמאגט 20 תגובות
איר דארפט זיין א רעגיסטרירטער מעמבער און איינגעשריבן צו זען די תגובות.
רעגיסטרירן איינשרייבן