תגלחת נשים

[שמעקעדיג]

.

[[NAMELESS]]

[left]...beauty is in the eye of the beholder[/left]

[געפילטע פיש]

אה, כ'האב מיך אלעמאל געמוטשעט מיט פשט אין פסוק, שערך כעדר העיזים, פארוואס כנסת ישראל משולה לשער, יעצט פארשטיי איך שוין, האר איז דאך א דבר מאוס, און מענטשען וואס פארדרייען פסוקים און פשטים פאר אייגענע אגענדעס זענען אויך. שטומט שוין אלעס.

[היימישער ליטוואק]

.

וועלכער רבי איז דאס?
לכאורה איז דאס פארקערט פון פסוקים און חזל"ים לגבי סוטה, אז האט איז שיין. כמו כן לגבי חוה "שקילעה הקב"ה לחוה".

[שמעקעדיג]

דאס איז דער סאטמאר רבי. די מעשה איז געשטאנען לעצטע וואך אין "דער איד" (פר' ויגש).
איך גלייב נישט אז די מעשה איז אמת, ס'איז שלא כדרכו צו זאגן אזעלכע ענינים, ס'איז מסתמא איינע פון די פריש געבאקענע מעשיות אויף אים, among others.

[קאווע טרינקער]

דאס איז דער סאטמאר רבי. די מעשה איז געשטאנען לעצטע וואך אין "דער איד" (פר' ויגש).
איך גלייב נישט אז די מעשה איז אמת, ס'איז שלא כדרכו צו זאגן אזעלכע ענינים, ס'איז מסתמא איינע פון די פריש געבאקענע מעשיות אויף אים, among ALL others.

[מאראנצןזאפט]

א פלא דער באשעפער האט געשטראפט רבי אלעזר בן עזריה מיט א בארד ווען הדרת פנים מיינט אן האר.
די מעשה איז א שקר גס וטיפשות ווען די גמ'ל זאגט קלאר אז אן האר איז מען א מנוולת ותצא בלא כתובה.
ומינות נזרקה אין דעם בעל מספר.
דער מדרש שרייבט אז בעפאר וועלט באשאף האט דער אויבערשטער געזען אז מיט האר איז שענער האט ער אזוי באשאפן דעם מענטשן.

[ישמעאל הכהן]

באשעפער האט געזען אז מיט האר איז שענער, הייסט ער איז געוואר געווארן א נייע זאך? ווער האט געמאכט אז האר זאל זיין שיין, נישט ער? פארוואס האט ער נישט געקענט מאכן אז ס'זאל זיין שענער אן האר?

[געפילטע פיש]

באשעפער האט געזען אז מיט האר איז שענער, הייסט ער איז געוואר געווארן א נייע זאך? ווער האט געמאכט אז האר זאל זיין שיין, נישט ער? פארוואס האט ער נישט געקענט מאכן אז ס'זאל זיין שענער אן האר?

וירא אלקים את האור כי טוב, ווער האט געמאכט אז אור זאל זיין טוב, נישט ער? פארוואס האט ער נישט געקענט מאכן אז חושך זאל זיין טוב?

[היימישער ליטוואק]

איך פארשטיי נישט, איז דאס א נדר אדער א מנהג טוב וואס דארף התרה?
פארוואס קען מען דאס נישט אויפהערן?
ווער ווייסט דען צו דיין ווייב שערט יא אדער נישט?

[ברוך שאמר]

אז מען איז שטארק נייגעריק צי וויסן דאן קען מען פיין וויסן

[ברוך שאמר]

@ הרב דעת תורה
למעשה רוב פרומע ווילימסבורג'ע פרויען שערן זיך נישט די מקום התורף..

פארוואס טאקע, עס איז דא א איסור ?

איך בין נאך גארנישט אזוי זיכער אז רוב פרומע וויליאמסבורגע פרויען וכו' יו וויל בי ווערי סערפרייזד

[קאווע טרינקער]

http://www.tabletmag.com/jewish-arts-an ... four-lands

צוגעברענגט בהמשך די ועד ארבע ארצות וואס ווערט דערמאנט אסאך אין דעם אשכול.

[פישלע העררינג]

http://www.tabletmag.com/jewish-arts-and-culture/books/156093/council-four-lands

צוגעברענגט בהמשך די ועד ארבע ארצות וואס ווערט דערמאנט אסאך אין דעם אשכול.

יישר כח, זייער א באלערנדע ארטיקל.

[[NAMELESS]]

דער ערוך השולחן טוט קלאר אילוסטרירן דאס וואס איך האב פריער געשריבן בזה"ל: "דאס איז, אגב, אויך א לימוד ווי אפילו ת"ח קענען רעדן מיט א פשטות פון דער 'תקנה' פון קטניות, ווען אזא תקנה איז בכלל נישט פאראן." און אויך דאס וואס איך האב פריער געשריבן אזוי: "א מקור מיינט נישט עפעס וואס איז געדרוקט אין א ספר אדער אז א ריזיגער צדיק האט עס געזאגט - עס מיינט דער 'מקור', דער 'קוואל', דער אריגינעלער 'אפשטאם'."

דער ערוך השולחן, כבודו במקומו מונח, איז זיך פשוט טועה מיט דעם מקור פון דעם מנהג פון איסור אכילת קטניות. דער סמ"ק ווערט באטראכט ווי די ערשטע דערמאנונג פון דעם מנהג. וז"ל:

ועל הקטניות כגון פוייש ופולי ורייש ועדשים וכיוצא בהם, רבותינו נוהגים בהם איסור שלא לאוכלם בפסח כלל, וכן נראה. כמדומה ששמעתי על הפולין שלא לבשלם בפסח כי אם במים רותחים מתחילת נתינתן בקדירה. וגדולים נוהגים בהם היתר, ומורי רבינו יחיאל היה נוהג לאכול בפסח פול הלבן שקורין פוייש וגם היה אומר כן בשם גדולים, ומביא ראיה דאפילו באורז דחשיב ליה ר' יוחנן בן נורי מין דגן לגבי חימוץ, קאמר תלמודא לית דחש לה להא דרבי יוחנן. מיהו קשה הדבר מאוד להתיר דבר שנוהגין בו העולם איסור מימי חכמים הקדמונים, דמסתמא לא נהגו בו איסור מחמת חימוץ עצמו, דלא טעו בדבר שהתינוקות של בית רבן שלמדו ההלכה יודעין, דאיכא בהדיא בפסחים דאין בא לידי חימוץ כי אם מה' המינים. ולכך נראה לקיים המנהג ולאסור כל קטנית בפסח ולא מחמת חימוץ עצמו, כי טעות לומר כן, אלא מטעם גזירה הוא דכיון דקטנית מעשה קדרה הוא, ודגן נמי מעשה קדרה הוא... אי הוי שרינן קטנית אולי אתי לאחלופי ולהתיר דייסא... וגם יש מקומות שרגילים לעשות מהם פת כמו מחמשת המינים ולכך אתי לאחלופי לאותן שאינם בני תורה... ואע"ג דתלמודא שרי אורז, זהו דווקא בימיהם שהיו כולם בקיאים בהלכות איסור והיתר, אבל עכשיו בדורות האחרונות ודאי יש לגזור...

וויבאלד עס עקזיסטירט נישט קיין שום רעקארד פון דער א.ג. "תקנה" פון איסור אכילת קטניות, האט יעדער געקענט אויפקומען מיט וואספארא טעם מ'האט געוואלט. דער טור ברענגט טאקע אן אנדערן טעם: "יש אוסרים לאכול אורז וכל מיני קטניות בתבשיל לפי שמיני חיטין מתערבין בהן" (ער לייגט צו "וחומרא יתירה היא זו ולא נהגו כן"). (אין די ראשונים ווערן געברענגט נאך "טעמים", נאר אכמ"ל.)

איינמאל די "טעמים" זענען שטארק באקאנט געווארן, איז פארשפרייט געווארן דער טעות, אפילו ביי תלמידי-חכמים, אז די "תקנה" איז געשאפן געווארן צוליב די טעמים, ווען אין פאקט זענען די טעמים בלויז ערפינדן געווארן לאחר המעשה. און דערפאר קענען מיר טאקע טרעפן גדולי ישראל וואס האבן געמאכט דעם טעות. אבער די פאקטן בלייבן קלאר:
א) עס איז נישט פאראן קיין שום רעקארד פון ווען די תקנה פון קטניות איז געשאפן געווארן;
ב) עס איז נישט פאראן קיין שום רעקארד פארוואס די תקנה פון קטניות איז געשאפן געווארן;
ג) לאחר המעשה, איינמאל מ'האט זיך שוין אזוי געפירט, זענען אפירגעקומען "טעמים";
ד) אין א שפעטערע שטאפל האבן מאנכע זיך טועה געווען אז די "טעמים" זענען די דאקומענטירטע טעמים פון דער "תקנה".

ר' יענקל, כ'האב שטארק הנאה געהאט פון דיין שיינע אפטייטש איבערן איסור פון קטניות [ס'דאך יעצט ממאורעות הזמן גרמא].

לאמיר דיר נאר ברענגען די ווערטער פונעם ריטב"א אין מסכת פסחים ל"ה ע"א, וואס פון זיינע ווערטער איז טאקע משמע אז ס'איז סך הכל א חומרה וואס האט שפעטער באקומען א שטעמפל אויף גאנץ יהדות אשכנז, אבער מצד שני זעט מען קלאר אז ער איז נישט געווען מסופק אינעם טעם האיסור, נאר ער שרייבט קלאר אז די טעם איז וויבאלד ס'מישט זיך אויס מיט די חמשת מיני דגן [און אזוי ברענגט אויך דער מאירי דארט. און דרך אגב, דא האסטו א פריערדיגע מקור צום אויבנדערמאנטע טעם, און נישט ווי דו האסט געשריבן אז די טעם ווערט צום ערשט אראפגעברענגט אין טור].

וז"ל הריטב"א בסוד"ה הני:

"ומ"מ צריך להזהר מאד, שהרי נמצא עם האורז ממין הכוסמין תמיד, ואם נשאר שם אפילו גרגר אחד, נמצא שנאסר הכל בבשולו במה שהוא. ולכן צריך לבדוק אותו פעם אחר פעם בעיון גדול, דהא לאו איחזוקי איסורא הוא כיון דמילתא דשכיחא טובא. והרבה מן החסידים נמנעו מלאכול מהם בפסח מבושלים מפני ערבובים שעושה עמהם".

זעט מען קלאר אז:
1. די זאך איז נאר געווען א חומרא פאר 'הרבה מן החסידים', אבער נישט קיין נחלת הכלל.
2. די טעם האיסור איז געווען קלאר וויבאלד עס מישט זיך אויס מיט די חמץ'דיגע סארט תבואה.
פארשטייט זיך אז מיט די צייט האט מען געזען אז ס'איז ממש זייער שווער זיך צו באהיטן דערפון, ממילא האט מען גע'אסר'ט אלע סארט קטניות.

בין כך ובין כך, נפל היסוד ונפל הבנין.
ס'איז נישט אזוי פשוט צו זאגן, אז די גאנצע איסור נעמט זיך אן קיין אריגינעלע טעם. [לגבי דעם נושא פון אייגענע האר, זעט יא אויס אז ס'האט נישט קיין נארמאלע טעם לאסור, וכמו שנתברר כאן ע"י חכמי אתרא הדין].

[שמעקעדיג]

.

[קאווע טרינקער]

אז מ'גאלט אפ דעם קאפ, נ'וודאי זאל מען צודעקען...

[הוגה]

מיר זענען מקפיד נישט צו הערן השקפה פון מגולחות!

[פריש וואסער]

בנוגע דאס וואס מ'האט געברענגט בשם סאטמארע רב, אז האר פון א פרוי איז באמת מיאוס, נאר די יצה"ר מאכט עס שיין. און ס'האט דא מעורר געווען א שטורעם.
באמת אין גמרא עירובין ק' ע"ב: "מגדלת שער כלילית, ויושבת ומשתנת כבהמה, ואידך, שבח הוא לה". זעען מיר אז ס'איז א מחלוקת אויב פרויען האר איז שיין אדער מיאוס, עיי"ש.

[שמערל]

.

[[NAMELESS]]

ולמצוה גדולה יחשב.

לדעתי וועסטו האבן א גרעסערע מצוה איר אויסצולערנען נישט צו מורא האבן פון די מקוה לעידיס.

[וויל קענען]

לדעתי זאל מקוה usa בויען מקואות אין די היימישע געגענטער ביי זיי קען מען גיין אין מקוה בכל אופן

[חסידי לאומי]

הרב ברנד איז מבאר אין גאר א אינטערעסאנטע טיפע בירור וועגן די גאנצע נושא און זיין מסקנא איז אז שערן די האר פאר די פרויען (בני תשע מדות) ברענגט צו די חטא המרגלים פון אנטי-ציון והמסתעף
קליק דא

הנה מה שיצא מזה, שנוהגים באשה נשואה כמו שנוהגים ביפת תואר שהתורה רוצה שתתגנה בעיניו, והגינוי בעיניו מביא לידי שנאה וגרושת הלב ושאר ט' מידות, כמבואר בחז"ל, והילדים מזה הם בני ט' מידות שהמקרא מכנה אותם מורדים ופושעים, ולא כמו שנאמר בזוהר שיזכו לבנים צדיקים.

וא"כ לכאורה יש לנו כאן סתירה גדולה מן הקצה אל הקצה, בין החומש והמשנה והגמרא ושאר מקומות בחז"ל והראשונים, ובין הזוהר ואלו שהעתיקו אותו והנהיגו אותו הנהגת ציבור בתקיפות גדולה ובחיוב גמור, והפחדת עונשים חמורים של רביצת קללה. שבתורה ובמשנה וכו' כתוב שאם לא נותנים לאדם לראות שער אשתו, יצא קלקול גדול עד שמגרשה או קרוב לגרשה, ויצא כל הקלקולים מזה ובני ט' מידות, שהם אלו שנספים בשואה, ובזוהר כתב שאם אשה כן מגלה שערה, אז יש תוצאות חמורות לילדים והרבה צרות, ומאידך אם מכסה שערותיה יצא הרבה תיקונים וברכות.

וא"כ איך אנו מיישבים הסתירה הנוראה הזו.

וצריך לדעת שאם אין תירוץ הוגן לסתירה זו, אז הלכה כמו המשנה והגמרא וכמו שיוצא מן הפסוקים ולא מתחשבים עם הזוהר וגם לא עם סיפורים של מעשה בגמרא של יחידים, להנהגה כללית.

וצ"ל שיש מצבים שזה לא מפריע להבעל, ואז יש מידות צניעות של הנהגת הזוהר, או שגם הזוהר מדבר באופן שרק שלא בפניו עושה כן אבל כשבעל רואה אותה בבית מגלה שערה כדי שלא תתגנה בעיניו.

אבל מה שברור לכל, שזה אחריות עצומה לתת הנהגה כללית לזה, לתת הנהגה שגורם לגנות אשה לבעלה, והנהגה כללית בזה מביא לידי חורבן בתים בגרושין או במריבות ושאר קלקולים של ט' מידות ובני ט' מידות, ואף שגאוני עולם הנהיגו זה, זה לא מסיר את הקלקול.