די "נישט" עבודה פון שמחת החיים (פרי עט הדר)

[moshav zekeinim]

זייער א שיינע קלארע ארטיקל.

די שאלה איז נאר צו דער טעאריע אז שמחה איז דער ארגינעלער נאטור פונעם מענטש, איז אמת. איך קען אנגעבן א סיבה פארוואס עס קוקט אזוי אויס, וויבאלד א קליין קינד איז העפי. אבער אז מען טראכט אריין פארשטייט מען פארוואס, וויבאלד ער באקומט אויפמערקזאמקייט און ווערט גוט געפלעגט. פראביר נאר אוועק צו נעמען פון א בעיבי דאס וואס אלע אין יארגאנג באקומען וועסטו קענען זיכן זיין נאטורליכע שמחה מיט לעכט. (חוץ אויסנאמען)

[רויטע וואנצעס]

ברענגסט אויף א גוטע נקודה, און א צווייטער האט מיר ג'אישי'ט די זעלבע טענה. דערפאר האב איך צוגעלייגט אין ארטיקל אז דאס איז, "אויב עפעס שטערט אים נישט פון די צרכי הגוף איז ער בשמחה און דאגה'לאז".

לאמיר עס אביסל מער צונעמען.

א קינד ווי אויך יעדע מענטש האט צוויי כלוליות'דיגע געברויכן, גופניות און נפשיות. א קינד וואס זיין מחשבה איז נאך רוי, ער קען נאכנישט מאכן "חשבונות רבים" איז פריילעך על פי רוב אויב דו שטעלסט אים צו די גופניות. פשט איז אז זיין נפשיות, ד"ה דארט ווי שמחת החיים וואוינט, איז פריילעך און צופרידן צוליב דעם וואס ער האט נאכנישט די מעגליכקייט צוצולייגן נעגאטיווע מחשבה.

לפי דעם קען מען ווייטער טענה'ן, אז אן ערוואקסענער וואס האט זיין גופניות איז אויך פריילעך, אויב אזוי וואס זעהט מען פון א קינד? דאס איז אבער נישט אזוי, ווייל פילע ערוואקסענע וואס ס'גייט זיי גאנץ גוט, זענען נעגאטיוו און באבלאזן. פארוואס? ווייל זיי האבן די מעגליכקייט פון פאנטאזיע און קענען צולייגן מחשבות, א מעגליכקייט וואס א קינד האט נישט.

[אהרן]

זייער א שיינע קלארע ארטיקל.

די שאלה איז נאר צו דער טעאריע אז שמחה איז דער ארגינעלער נאטור פונעם מענטש, איז אמת. איך קען אנגעבן א סיבה פארוואס עס קוקט אזוי אויס, וויבאלד א קליין קינד איז העפי. אבער אז מען טראכט אריין פארשטייט מען פארוואס, וויבאלד ער באקומט אויפמערקזאמקייט און ווערט גוט געפלעגט. פראביר נאר אוועק צו נעמען פון א בעיבי דאס וואס אלע אין יארגאנג באקומען וועסטו קענען זיכן זיין נאטורליכע שמחה מיט לעכט. (חוץ אויסנאמען)

זייער שיין צוגעשטעלט די וועסט טאקע זען ביי א קינד די מינוט ער באקומט צוריק זיין אויפמערזאמקייט איז ער צוריק ליסטיג און פרייליך, נאר וואס יא א קינד ברויך אויפמערקזאמקייט פשוט פאר טאג טעגליכע געברויכען למשל א איין יעריג קינד ווייל ער דארף א צאמי אדער באטי, אזויווי די ביסט אנגעצויגען ווען דיין קרעדיט קארטעל איז דאא און עס האט נישט קיין דעקונג די זעלבע איז ער אנגעצויגען פאר זיין באטי.

די יסוד וואס א ערוואקסענער דארף וויסן איז אז עס איז נאר א דורכגאנג וואס דארף א לעזונג, דאס בארואיגט סיי בשעת מעשה און סיי נישט צו לאזן קיין נאכווייען, משא"כ א קינד קען נישט מבחין זיין ממילא איז שווער אים צו בארואיגען אז סוועט דורכגיין פון די אנדערע לאזט די פראבלעם נישט איבער קיין רושם אויף אים איינמאל עס איז דורך.

[רויטע וואנצעס]

אהרן, זעה מיין לעצטע הודעה. די פוינט איז אז ווען מ'נעמט אוועק די פלעגונג פון א קינד, וויינט ער נישט צוליב א נפשיות'דיגע טרויער, זיין נפש וויינט נישט, זיין גוף וויינט. ער איז בעצם at peace. ווען ער איז זאט און אויסגעשלאפן איז ער פריילעך, בו בזמן וואס ערוואקסענע אויסגערוטע זאטע מענטשן זענען באבלאזן, צוליב זייער כח הדמיוני פון צולייגן פאנטאזיע צו זייערע מצבים.

[אהרן]

.

[moshav zekeinim]

בקיצור, ווילסטו זאגן אז מחשבה און זכרון איז די מקור פון טרויער (אייגנטליך די מקור פון גאנץ זעלבס באוואוסטזיין)., און די עצה איז פשוט נישט תו ניצן די מענטשליכע כלים ווען עס פעלט נישט אויס. אזוי ווי די פויגל וואס ניצן די פליגל נאר לעת הצורך און ווען נישט לאזן די ווינד טון דער דזשאב.

[רויטע וואנצעס]

זאגט דאך אזוי גוט און קלאר.

[moshav zekeinim]

די שאלה איז דא צוויי זאכן:

מאן ימר אז מחשבה איז נישט קיין אינטעגלארער טייל פונעם מענטש (און עס אפצוטיילן איז לפחות "יא" אן עבודה)?

און אפילו אן מחשבה, זענען דען נישט אפילו ביי בעיביס און בהמות פארהאנען פארשידענע מיזוגים (כעמעסטרי) וואס זענען גורם פארשידענע גיסטעס? (אמאל האט מען עס גערופן מרות שחורות אדומות לבנות און ירוקות, און היינט רופט מען לויט די מאדערנע טערמינען ווי סארעטאנען וכד').

[רויטע וואנצעס]

ביטע זיי מרחיב מיט די ערשטע פראגע, כאפ נישט קלאר וואס דו מיינסט.

בנוגע דיין צווייטע פראגע, זעה אין ארטיקל אז מיזוגים און מחשבות זענען צוויי באזונדערע זאכן. ופשוט הוא אז די כוחות הלב והמח זענען צוויי באזונדערע זאכן. זעה דעם צווייטען בילד צו בעסער פארשטיין וואס איך מיין צו זאגן.

דרך אגב, די גאנצע שמועס דא איז נישט דוקא א סייענטיפשער אדער א פילעזאפישער אז ס'מאכט אויס אויב מ'דינגט זיך אויף הוכחות אדער ראיות (מ'קען דן זיין אויף דעם אויך, אבער דאס איז נישט די מטרה פון די ארטיקל'ס מהלך) ס'איז מער א פראקטישער. מציאות איז אז די געדאנקן גאנג העלפט מענטשן לעבן א פרייליכע לעבן.

[קאצקע ציקער]

רויטע וואנצעס דו ברענגסט ארויס שטארק די נקודה וועגן שמחת החיים , דו זאגסט די עצה צו האבן שמחה איז הער אויף צו טראכטן ,מיין שאלה וויזוי אויפהערן צו טראכטן וועט ברענגן א מענטש צו סעלף עסטיעם, שטארקייט, ענערדזי? מיטן אויפהערן טראכטן זיינע נעגעטיווע מחשבות זעה איך נישט ווי ער זאל איינזעהן אז באמת איז ער יא א באליבטער מענטש און א שטארקער מענטש וכו' בעת אז דאס איז די עיקר סיבה פון זיין אזויפיל טראכטן נעגעטיווע מחשבות ווייל ער איז נישט צופרידן מיט זיין מצב, ווען ער איז ווען צופרידן מיט זיין מצב וואלט ער נישט געגעבן קיין קרעפל צו זיינע נעגעטיווע מחשבות

שוין

[געוואלדיג]

די נקודה איז נישט הער אויף צו טראכטן, נאר ווער נישט פארפירט פון דיין מחשבה, דהיינו ווען דו זיצט אין טרעפיק, די עצם טרעפיק איז איין זאך, אבער די עיקר אנגעצויגנקייט אין וועגן אלע קאנסוקווענצן פון שפעטיגן צוליב די טרעפיק, וואס די מחשבה ברויך מען קאנטראלירן ווייל זי איז בעיקר וואס טוישט דעם מענטשנס מוד,

גוט מסביר געווען [tag]רויטע וואנצעס[/tag]?

[רויטע וואנצעס]

רויטע וואנצעס דו ברענגסט ארויס שטארק די נקודה וועגן שמחת החיים , דו זאגסט די עצה צו האבן שמחה איז הער אויף צו טראכטן ,מיין שאלה וויזוי אויפהערן צו טראכטן וועט ברענגן א מענטש צו סעלף עסטיעם, שטארקייט, ענערדזי? מיטן אויפהערן טראכטן זיינע נעגעטיווע מחשבות זעה איך נישט ווי ער זאל איינזעהן אז באמת איז ער יא א באליבטער מענטש און א שטארקער מענטש וכו' בעת אז דאס איז די עיקר סיבה פון זיין אזויפיל טראכטן נעגעטיווע מחשבות ווייל ער איז נישט צופרידן מיט זיין מצב, ווען ער איז ווען צופרידן מיט זיין מצב וואלט ער נישט געגעבן קיין קרעפל צו זיינע נעגעטיווע מחשבות

שוין

זאגסט אז כדי צוצוקומען צו סעלף עסטיעם, שטארקייט און ענערדזי מוז מען האבן נעגאטיווע מחשבות?

[קאצקע ציקער]

ניין!

[רויטע וואנצעס]

זאגסט אז כדי צו שטייגן דארף מען מחשבה? זיי מרחיב אביסל.

[קאצקע ציקער]

איך זאג אז ווען איינער פילט זיך נישט גוט אין זיין מצב, ער פילט ווי ער איז גארנישט ווערד און ער האט נישט קיין סיפוק החיים, דעמאלטס 'מאכט ער זיך וויסעדיג' פון זיינע נעגעטיווע מחשבות. איז די עצה נישט אז ער זאל איגנארירן די מחשבות, נאר זוכן צו היילן די גאנצע נישט האלטן פון זיך.. איינמאל ער האט געהיילט זיין נידריגע זעלבסט-זיכערהייט פליען ממילא אוועק די מחשבות!

[מבקר]

וויאזוי היילט מען זיך פון דעם? איין זייער געלונגענע מהלך האט [tag]רויטע וואנצעס[/tag] דא אויסגעשמועסט.

[רויטע וואנצעס]

קאצקע, זאגסט זייער גוט, און דיין מהלך איז מער אויפן טראדיציאנאלע וועג פון טעראפי. טעראפי, ווי כ'האב אויבן געשריבן, זאגט פאר אז דו זאלסט זיך היילן ערשט, נאכדעם וועסטו ממילא זיין געזונט און צופרידן. די מהלך וואס מיר שמועסן דא איז, אז ס'איז בעצם נישט דא א פראבלעם, אלקים עשה את האדם ישר. ס'נישטא דא דא צוויי באזונדערע זאכן ווי מחשבה+פראבלעם, זיי זענען ביידע איין זאך. די פראבלעם - די ווייניג זעלבסטזיכערקייט לעבט אין זיין מחשבה, ס'איז א באשאפונג אין זיין מחשבה, ממילא אויב געבט ער נישט חיות צו די מחשבות (לייען: פראבלעם) האט ער נישט קיין פראבלעם.

די טראדיציאנאלע וועג פון טעראפי צוטיילט אבער די צוויי זאכן. מחשבה איז איין זאך און די מחשבה ליידט פון א פראבלעם. לאמיר ארבייטן אויף די פראבלעם, למשל אויף ווייניג זעלבסטזיכערקייט ממילא וועט ער זיין פרייליך. די מהלך ארבייט פאר געוויסע מענטשן, אבער פאר זייער אסאך נישט, צוליב וואס מ'ארבייט אויף א פראבלעם כאילו ס'איז א דרויסענדיגע זאך אפגעטיילט פונעם מענטש, ווען באמת ליגט פשוט די פראבלעם איז זיין וועג פון טראכטן. די מינוט ער טראכט גראד, עקזיסטירט נישט קיין פראבלעם.

איך רעד אויך פון עקספיריענס, כ'האב ביידע פרובירט, יעדער מענטש איז אבער אנדערש. די מהלך וואס מיר שמועסן דא איז אבער אסאך טיפער מיט דעם וואס עס פאררעכט נישט א פראבלעם, ווייל נישט יעדער פראבלעם קען מען פאררעכטן (דערפאר זענען מענטשן סטאק אין טעראפי פאר יארן) נאר עס פאררעכט ווי אזוי דער מענטש קוקט אויף א זאך.

לאמיר עס מסביר זיין מיט א משל: דא א מענטש ער זוכט אן עצה פון זון שטראלן, ער קען נישט דערליידן די שטארקע שטראלן. איין וועג איז אנטוען זון גלעזער, ד"ה די וועג וויאזוי ער זעהט די זון איז אינגאנצן געטוישט, און אלעס איז בסדר. א צווייטער זאגט ניין, דו דארפסט אן אפעראציע אויף די אויגן, עפעס טויג נישט מיט די אויגן. והנמשל מובן.

[קאצקע ציקער]

שכוח רויטע

קאצקע, זאגט זייער גוט, און דיין מהלך איז מער אויפן טראדיציענאלע וועג פון טעראפי. טעראפי ווי כ'האב אויבן געשריבן זאגט פאר אז דו זאלסט זיך היילן ערשט, נאכדעם וועסטו ממילא זיין געזונט און צופרידן. די מהלך מיר שמועסן דא איז, אז ס'איז בעצם נישט דא א פראבלעם, אלקים עשה את האדם ישר. ס'נישטא דא דא צוויי באזונדערע זאכן ווי מחשבה+פראבלעם, זיי זענען ביידע איין זאך. די פראבלעם - די ווייניג זעלבסזיכערקייט לעבט אין זיין מחשבה, ס'איז א באשאפונג אין זיין מחשבה, ממילא אויב געבט ער נישט חיות צו די מחשבות (ליין: פראבלעם) האט ער נישט קיין פראבלעם.

אויב געט ער נישט קיין חיות צו זיין מחשבות האט ער נישט קיין פראבלעם און וואס בלייבט? גארנישט! וויזוי ווערט דער מענטש געטוישט מיט דעם, וויזוי טוישט עס זיינע אלטע מיינונגען און גלייבונגען?

[קאצקע ציקער]

לאמיר עס מסביר זיין מיט א משל: דא א מענטש ער זוכט אן עצה פון זון שטראלן, ער קען נישט דערליידן די שטארקע שטראלן. איין וועג איז אנטוען זון גלעזער, ד"ה די וועג וויאזוי ער זעהט די זון איז אינגאנצען געטוישט, און אלעס איז בסדר. א צווייטע זאגט ניין, דו דארפסט אן אפעראציע אויף די אויגן, עפעס טויג נישט מיט די אויגן. .

און א דריטער זאגט נעה דארפסט נישט אנטוען זון גלעזער דארפסט אויך נישט מאכן אן אפעראציע דו דארפסט פשוט אויפהערן צו טראכטן און געבן 'חיות' צו דעם אזוי וועט די שטארקע שטראלן אוועקגיין... והמבין יבין

[רויטע וואנצעס]

די מטרה איז נישט צו טוישן מיינונגען און גלייבונגען, זיינע אלטע מיינונגען און גלייבונגען וועלן קומען צו אים פון צייט צו צייט, מ'קען נישט לייקענען די פארגאנגנהייט. די מטרה איז דא בלויז מ'זאל זיין פרייליך. ווען עס קומט אים אויף אן אלטע געוואוינהייט צו טראכטן קליין איבער זיך, אנערקענט ער אז די מחשבה איז דא, אבער ער איז נישט א קנעכט צו די מחשבה אין אנהייבן צו לעבן מיט די מחשבה. ער קען זיך אפשאקלן פון די מחשבה דורך'ן נישט געבן צו אסאך הכרה און קרעדיט פאר די מחשבה, ווייל די מחשבה איז סך הכל נאר א מחשבה.

אין דיין שאלה ליגט באמת באהאלטן די תירוץ: "אויב געבט ער נישט קיין חיות צו זיין מחשבות האט ער נישט קיין פראבלעם און וואס בלייבט? גארנישט!"

ריכטיג, גארנישט, דאס איז די מטרה.

[רויטע וואנצעס]

לאמיר עס מסביר זיין מיט א משל: דא א מענטש ער זוכט אן עצה פון זון שטראלן, ער קען נישט דערליידן די שטארקע שטראלן. איין וועג איז אנטוען זון גלעזער, ד"ה די וועג וויאזוי ער זעהט די זון איז אינגאנצען געטוישט, און אלעס איז בסדר. א צווייטע זאגט ניין, דו דארפסט אן אפעראציע אויף די אויגן, עפעס טויג נישט מיט די אויגן. .

און א דריטער זאגט נעה דארפסט נישט אנטוען זון גלעזער דארפסט אויך נישט מאכן אן אפעראציע דו דארפסט פשוט אויפהערן צו טראכטן און געבן 'חיות' צו דעם אזוי וועט די שטארקע שטראלן אוועקגיין... והמבין יבין

נישט ריכטיג, אויפהערן טראכטן זענען פאר טויטע. דערווייל זענען מיר נאך לעבעדיג. די משל מיט די גלעזער איז זייער פאסיגע ווען מ'רעדט ווי אזוי אנצוקוקן א זאך.

[קאצקע ציקער]

איך מיין צו זאגן לשיטתך נישט געבן חיות פארן מחשבה

[רויטע וואנצעס]

איך וואלט געזאגט ס'איז מער דומה צו זון גלעזער, אבער דיין הוספה צום משל קען מען ניצן צו גיין ווייטער אויף אסאך א טיפערע מדריגה אין די מהלך המחשבה - אז יסורים קענען ווערן רעדוצירט מיט מחשבה. זון שטראלן קענען זיין גרינגער געוואנדן אין די מחשבה פון א מענטש. ס'איז באקאנט אלץ mind over body. אין די מעדיקל וועלט איז אנגענומען אז מענטשן וואס זענען sensory שפירן מציאות אנדערש צוליב זייער מחשבה. טייל מענטשן קענען נעמען פיזיקאלע יסורים גרינגער וועגן זייער געדאנקן צוגאנג צו מחשבה.

א רעפארטער האט אמאל געפרעגט ראמזי יוסעף אין אן אינטערוויו, דער מייסטער פון די WTC באמבאדירונג אין 1993, וויאזוי ער גייט נישט אראפ פון זינען, ווי אלע אנדערע וואס זענען איינגעשפארט א גאנצן טאג אין תפיסה. זיין ענטפער איז געווען אז ער לעבט אין זיין (צודרייטן) קאפ נישט אין תפיסה. טאקע א טעראריסט, אבער גאר א שטארקע נקודה למחשבה.