שמעקעדיג האט געשריבן:חסיד, על זה דווה לבנו, עס איז א פארדרייטע אידישקייט בלויז מיט געפילן אן קיין הלכות, אין הימל קוקט מען נישט אזוי, אז קדיש איז הארבער ווי כל נדרי דאן איז עס הארבער, פינטל. די הלכה טוישט זיך נישט ווייל ביי כל נדרי האט מען א ווייסע קיטל.
ביי אונז דזשאדזשד מען אידישקייט לויט אונזערע פארדרייטע חינוך גלעזער. מען טוט "שיינע שידוכים", הו קעירס ווי פארדארבן מען איז אינווייניג, דער עיקר איז אז מען האט א גוטן נאמען און די חיצוניות קלאפט. און די זעלבע ביי אננעמען קינדער/משפחות אין די מוסדות.
ר' שמעקעדיג, נאר צו שטארקן מיין נקודה, צוויי אינגערלייט, איינעם האסטו געזען רעדן ביי קדיש און דעם צווייטן ביי כל נדרי, וועמען וואלסטו זיך משדך געוועהן מיט? וועלכען וואלט אייך מער געארט ווען ס'איז דיין זוהן'ס מלמד? אויף וועלכען וואלסטו געזאגט אז ער איז גאר ווייט פארפארן?
יעצט כ'מיין נישט חלילה צו זאגן אז מ'מעג רעדן ביי קדיש אבער דער נקודה איז אז אידישקייט איז דייקא יא א געפיל זאך ווי איידער א בוך פון געזעצן!
די משלים זענען גאר ברייט אבער עס איז דא א מציאות פון ליידער מוטב שיהי' שוגגין, און עבירות חמורות- ווער זאגט אז חילול שבת וועלכער איז מנסח יינו ואוסר פתו איז הארבער ווי לשון הרע (דער עונש ווייזט עפס, אבער אעפי''כ) וד''ל
