דייעט

[יין שרף]

די לייק איז אויך פאר שמעקעדיג פאר׳ן דיר אזוי אריין נער׳ן, און צו פיקסן...

[פליקער]

מיר האלטן איצט די ערשטע טאג חול המועד.

איך האב זיך ארויף געשטעלט אויפן וואג שול און איך זעי אז איך האב שוין ציגלייגט פיר פונט זייט ערב פסח ציפרי
ערב פסח האב איך כמעט געפאסט, קוים עפעס געגעסן
פסח אויפדערנאכט ביים סדר, האב איך געגעסן אלעס וואס מיר זענען מחיוב, אלע כזיתים, ביי די טאג סעודות האב איך פראבירט עסן גאר ווייניג מצה, נאר בעיקור פיש זיפ א פלייש טעלער, משהו'ס פעטעיטא.
נעכטען האב איך גארנישט געגעסן זייט די סעודה ביז היינט אינדערפרי, און מיט דעים אלעס איז ארויף פיר פונט.
מען ברויך שטארקע חיזיק נישט זיך פארלירן, אבער מיר וועלן זיך נישט לאזן, מיר וועלן אריבערשטיפן דעים פסח מיט מינימאלע שאדן'ס.

[רויטע וואנצעס]

ס'צרות. דא איז רעזולטאטן פון א ערענסטע פארלעסליכע שטודיע.

[די קעניג פין אמעריקע]

א בענד אדער א סליוו וכדו׳ איז עקסלודעד פונעם סטודי

[פליקער]

שרעקעדיגע סטאדי, דאס איז זיכער עפעס א פראד וואס איז זיכער געספאנסערט דורך די סערדזשענס, דאס איז זיכער אז ציליב אזעלכע סטאדי'ס פאלן מענטשן דורך.

אז די אשכול איז ציריק וויל איך טאקע דא ריפארטן היינט 280 טאג אויף מיין דייעט און איך בין דערווייל אויף מיין רעקארד נידריגסטע וואג, לאמיר האפן אויף ווייטער.

[פליקער]

היינט פייער איך איין יאר אויף דייעט,.

שבת בראשית איז געוועין מיין ערשטע טאג וואס איך האב עס אנגעהויבן, מיין ערשטע וואך איז געוועין נישקשה, היינט איין יאר שפעיטער, און ב"ה געוועין א פאלקאמע סאקסעס, איך וואונטש אייך אלע די גיטע געפיעל פון זיך האלטן צי א ציל ווי א לעיזער ביעם, און ווען מען קומט אן צים ציל, האבן די שטארקייט זיך אנציהאלטן פאר חדשים לאנג.

[ליטוואק פון בודאפעסט]

איך האב לעצטענס אנגעהויבען. דער עולם רודפ'ט מיר נישט ווי מ'רודפ'ט פליקער און איך האב געזען א תועלת אין די געציילטע מאנאטען וואס איך האב שוין געפראוועט דייעט.
דער אמת איז אז איך האב אייביג געגעסען געזונט. ד.ה. האו''ל ווי''ט ברויט און לאקשען, האו''ל גרעי''ן רייז, אסאך פרוכט און גרינס, נישט געפעלט קיין פרישטיג ועוד. אבער איך האב א גרויסע אפעטיט און א טעלער מוז גע'ענדיגט ווערען. איך גיי ווייניג צו שמחות (אפשר ווער איך נישט איינגעלאדענט ווייל איך עס צו פיל, גיי ווייס), אבער ווען יא, האב איך ליעב צו עס'ן.
איך האב געוואוסט אז מיין טבע איז אזוי אז איך וועל זיך נישט האלטען נאר טאמער איך קען גלויבען אז ס'ארבעט. יעצט, אזויפיל ליין איך אז איך ווייס אז מ'האלט אין איין טוישען מיינונגען בנוגע דייעט''ס. היינט ווייניג קארב''ס, מארגען ווייניג פעט''ס. טאמער איך 'על שטייען בנסיון באותו מקום ובאותו אשה, וועל איך שוין מורה היתר זיין, ואחריתה מי ישורנו. אבער איין זאך קען מען נישט לייקענען. דאס וואס שטייט אין רמב''ם אז עס'ן צופיל איז ערגער פון אלעם. ענדעריש עסען נישט געזונט און עס'ן ווייניגער. דעריבער פראביר איך יעצט זיך צוגעוואוינען צו עס'ן ווייניגער. נאר אויף דעם ארבעט איך. ארויסנעמען דער מיינונג אז נאך יעדער סעודה דארף מען זיין אינגאנצען זאט. ארויסנעמען די מיינונג אז טאמער מ'פילט א קיצל אין מאגען איינס א זייגער נאך מיטאג, מוז מען שוין עפעס גייען טועם זיין. ווען איך וועל פועל'ן ביי זיך אזא נייער צוגאנג, וועל איך זיך אריינטוהן אין מיין פערזענליכע נויט'ן און באדערפעניש'ן און טוהן וואס מ'דארף טוהן צו לעבען לאנג. ביזדערווייל, נאך צוויי מאנאטען איז עס ביי מיר מערקבאר. מ'קומט צו צו מיר אין בית המדרש, ובפרט די וואס זענען צוריק געקומען נאך יו''ט פון ערגעץ, אדער די איידימער וואס קומען פאר יו''ט האבען באמערקט. מיין ווייב זאגט אז ס'איז מערקבאר און זי בענקט זיך שוין נאך איהר 'טעד''י בע''ר' מאן, אבער למעשה איז זי צופרידען. מיין הויזען לאזען זיך אויך הערען, און די הויזען טראגער'ס זענען שוין קריטיש וויכטיג.
איך וויל נישט גייען אויפ'ן וואגשאהל, ווייל איך וויל זיך נישט פארלייגען אזויפיל אויפ'ן וואג פארלירען ווי אויפ'ן מיינונגס טויש.
איך דארף פארלירען הונדרעט פונט, ממילא גייט עס מיר נעמען צייט.
עכ''פ איך האף מ'זאל קענען מבשר זיין בשורות טובות. נאך א האלבע יאר 'על איך גייען אויפ'ן וואגשאהל, ווייל איל בין פארט כ מענטש.

[לית דין בר נש]

[tag]פליקער[/tag] לאמיר הערן וויפיל פונט האסטו אראפגעווישט אין דאר איינער יאר?
[tag]ליטוואק פון בודאפעסט[/tag] הויזן טראגעס גיהערט פאר אן אונגערישע נישט פאר א ליטוואק גיי קויף דיר א פאסיק.

[געוואלדיג]

איז ער דאך פון בודאפעסט.

[[NAMELESS]]

איך האב לעצטענס אנגעהויבען. דער עולם רודפ'ט מיר נישט ווי מ'רודפ'ט פליקער און איך האב געזען א תועלת אין די געציילטע מאנאטען וואס איך האב שוין געפראוועט דייעט.
דער אמת איז אז איך האב אייביג געגעסען געזונט. ד.ה. האו''ל ווי''ט ברויט און לאקשען, האו''ל גרעי''ן רייז, אסאך פרוכט און גרינס, נישט געפעלט קיין פרישטיג ועוד. אבער איך האב א גרויסע אפעטיט און א טעלער מוז גע'ענדיגט ווערען. איך גיי ווייניג צו שמחות (אפשר ווער איך נישט איינגעלאדענט ווייל איך עס צו פיל, גיי ווייס), אבער ווען יא, האב איך ליעב צו עס'ן.
איך האב געוואוסט אז מיין טבע איז אזוי אז איך וועל זיך נישט האלטען נאר טאמער איך קען גלויבען אז ס'ארבעט. יעצט, אזויפיל ליין איך אז איך ווייס אז מ'האלט אין איין טוישען מיינונגען בנוגע דייעט''ס. היינט ווייניג קארב''ס, מארגען ווייניג פעט''ס. טאמער איך 'על שטייען בנסיון באותו מקום ובאותו אשה, וועל איך שוין מורה היתר זיין, ואחריתה מי ישורנו. אבער איין זאך קען מען נישט לייקענען. דאס וואס שטייט אין רמב''ם אז עס'ן צופיל איז ערגער פון אלעם. ענדעריש עסען נישט געזונט און עס'ן ווייניגער. דעריבער פראביר איך יעצט זיך צוגעוואוינען צו עס'ן ווייניגער. נאר אויף דעם ארבעט איך. ארויסנעמען דער מיינונג אז נאך יעדער סעודה דארף מען זיין אינגאנצען זאט. ארויסנעמען די מיינונג אז טאמער מ'פילט א קיצל אין מאגען איינס א זייגער נאך מיטאג, מוז מען שוין עפעס גייען טועם זיין. ווען איך וועל פועל'ן ביי זיך אזא נייער צוגאנג, וועל איך זיך אריינטוהן אין מיין פערזענליכע נויט'ן און באדערפעניש'ן און טוהן וואס מ'דארף טוהן צו לעבען לאנג. ביזדערווייל, נאך צוויי מאנאטען איז עס ביי מיר מערקבאר. מ'קומט צו צו מיר אין בית המדרש, ובפרט די וואס זענען צוריק געקומען נאך יו''ט פון ערגעץ, אדער די איידימער וואס קומען פאר יו''ט האבען באמערקט. מיין ווייב זאגט אז ס'איז מערקבאר און זי בענקט זיך שוין נאך איהר 'טעד''י בע''ר' מאן, אבער למעשה איז זי צופרידען. מיין הויזען לאזען זיך אויך הערען, און די הויזען טראגער'ס זענען שוין קריטיש וויכטיג.
איך וויל נישט גייען אויפ'ן וואגשאהל, ווייל איך וויל זיך נישט פארלייגען אזויפיל אויפ'ן וואג פארלירען ווי אויפ'ן מיינונגס טויש.
איך דארף פארלירען הונדרעט פונט, ממילא גייט עס מיר נעמען צייט.
עכ''פ איך האף מ'זאל קענען מבשר זיין בשורות טובות. נאך א האלבע יאר 'על איך גייען אויפ'ן וואגשאהל, ווייל איל בין פארט כ מענטש.

שטארק אינספירירנדע רייד!

אגב, אלעס וואס דו שרייבסט, האב איך הומאריסטיש אראפגעלייגט אין דעם שטיקל: אין 'דייעט' אחר 'דייעט' אלא לרבות...

[ליטוואק פון בודאפעסט]

יא יא, דו ברענגסט ביידע, הן מיין נקודות, הן פליקער'ס. ס'איז נאך דא וואס צו שרייבען וועגען פליקערס יסודות. די פארשידענהייטען אין מענטשען, הן זייער גופים הן זייער געפילען כאפט א נ''מ ביים דייע''ט אויך, כידוע. און יעדער איינער מוז טרעפען זיין וועג

[פליקער]

[tag]פליקער[/tag] לאמיר הערן וויפיל פונט האסטו אראפגעווישט אין דאר איינער יאר?

איך האב אזוי מיר נישט דיר נישט אראפגעווישט זעכציג פונט,
ציפלאצט זאלן ווערן אלע שונאי ישראלים.

[ליטוואק פון בודאפעסט]

מזל טוב [tag]פליקער[/tag], הלוואי ווייטער ותלך מחיל אל חיל צו לאנגע געזונטע יארען.
דיין השפעה קען איך דיר זאגען. היינט אין בית המדרש האט מיר איינער געזאגט אז ער גייט מארגען צו סערדזשער"י אויף איבער וואג. איך האב סתם געפלפל'ט אביסל מיט איהם, אבער פלוצלונג געדענק איך די פייערדיקע מוסר רייד פון אייער מגילות דא אויף ק"ש, ונכנס בי כארס בכעוס, און איך האב איהם געבענטשט מיט הצלחה און אנגעווארעמט אז ס'גייט איהם געלונגען. אלס אדאנק דיין רייד.

למעשה אבער דארף מען נאך אביסל שמועס'ן אויף דיין יסודות. יעדער מענטש איז אנדעריש אין צוויי געביטען, א. פיזיש פארלירט מען וואג אויף אן אנדער'ן אופן, ווייל די איבערוואג איז געמאכט פון אן אנדערע חומר, דער פון צופיל פלייש, דער פון צופיל נאשעריי, איינער פון צו ווייניג איבונגען, נאך איינער פון עסן צו שפעט. ב. גייסטיש, יעדער מענטש האט זיין וועג אריין אין זיין געוויסען, ווי מ'קען טוישען זיין מיינונג און זיין צוגאנג.
דעריבער איז דא מענטשען וואס דארפען וועגען יעדער שטיק עסן וואס זיי עסן, זיכער מאכען אז זיי וועילען נאר געזונטע עסן פאר זייער פראבלעם, און זיי דארפען זיך וואטשען אגאנץ לעבען. דאס האט א מעלה און א חסרון. די מעלה איז אז ס'איז אלס איינשטימיג מיט זיין געברויכען, ס'איז קלאר געמאסטען, טאמער עפעס געלונגט נישט קען מען עס גלייך פאררעכטען, און ס'איז ווייניגער מצוי א טעות. אבער א חסרון האט עס אויך. ווייל ס'איז שווער אזוי צו לעבען א גאנץ לעבען, און דער עיקר סבה פונ'ם פרעסען און איבערוואג האט מען נאך נישט געטוישט ביים מענטש. ווען ער גייט אוועק פון די דאקטאר, קען ער גלייך צוריק אריינפאלען. ער מוז טרעפען וועגן לקום על מקום קדשו נאכ'ן עליה להר ה'.
דער אנדערע וועג, ווי א מענטש נעמט זיך אין די הענט אריין און ער איז מחליט צו טוישען א לעבענשטייגער און אנהייבען עסן ווייניגער, פון יעדער געוועזענע פארצי"ע נעמט פון היינט העלפט, און מער ווייניגער עסט ער געזונטער, ווי אויך הערט ער אויף צו זיצען פוילערהייט אגאנצע צייט, נאר ער נעמט זיך גייען לויפען שפרינגען פלינק און שנעל, און זיין גוף געוואוינט זיך צו צו ארבעטען און שוויצען אביסל, האט די פארקערטע מעלה און חסרון. יעדער איינער דארף נעמען אין חשבון זיין נאטור.

די עקסטרעמער זאכען וואס פליקער שרייבט זענען זיס און געשמאק, אבער למעשה זענען זיי וואס הייסט אויף ענגליש א 'קאריקאטו"ר', נישט אמת'דיג געוויזען די מענטשהייט. קודם כל, טאמער דער מענטש דארף נאר צוויי טויזענט קאלארי"ס און ער נעמט אריין צוואנציג טויזענט, ממילא מוז ער ווערען פעש, וואלט מען געטראפען אסאך מער זעקס הונדערט פונטיגע מענטשען. דערווייל זענעון די חברה אין די נייעס פאר א סבה. דער גראבע חסידיש'ע איד איז נארמאל הונדרעט פונט צו הונדרעט צוואנציג פונט איבערוואגיג, און ער בלייבט דארט. עפעס מוז פאסירען אינ'ם גוף אז מ'קען דערהייבען אזויפיל חאזעריי, אדער איז דאס נישט אמת און מ'עסט נישט אזוי פיל. מ'עסט צופיל, אבער ס'איז נישט 1+1.
אויך דער עקסטרעמע לעזונג זיינער איז נישט אומער ריכטיג. אז מ'דאווענט 9:15 שבת צופרי, מ'ענדיגט 12:00 הונגעריג ווי א בער, און מ'ברענגט ארויס טשאלענט קוגעל קישקע גאלא הערינג בראנפען, זאגט הרב פליקער אז מ'זאל שוין הייבען פיס און אנטלויפען. אפשר איז מעגליך מ'זאל א קליין ביסל טועם זיין, כדי דער געוויסען זאל נישט פייניגען שפעטער 'אה, געפעלט א געשמאקע שטיקל געבראטענ'ס'. דער דמיון שטערט מער ווי דער מציאות, ווייל שפעטער וועט ער זיך ווייניגער איינהאלטען נאך זיין העלדישע שריט פון זיך איינהאלטען פריער. אויכ'ט ווען ער האט שוין פארלוירען זיין איבערוואג און ער האט נישט דער גרויסע שטופ זיך איינצוהאלטען, האט ער נישט קיין וועג זיך אויפצופיהרען אין אזא מצב, וכמבואר לעיל. דעריבער וואלט געווען ראטזאם פאר געוויסע סארט מענטשען עפעס אריין נעמען אין מויל, אבער נישט מער ווי עפעס.

קיין שום עצה איז נישט פאר יעדער איינער, אבער מ'דארף הערען אסאך עצות און יעדער איינער זאל טוהן וואס איז גוט פאר איהם.

דאס וואס דו שרייבסט וועגען די טשעפעריי אין וויליאמסבורג - ווער געדענקט נאך אייזיק געשטעטנער'ס דרשות וועגען וומסב"ג? (ער איז נאך אין קראפט? וואס איז זיין נומער?). אבער ס'איז דא א זילבערנער זייט צו דעם אויך. ווען א מענטש האט א שטארק'ן שטופ צו פארלירען וואג און נעמט דער דרייסטישע שריט אהין, און ער לעבט דורך די טשעפערייען בשלום ושלוה, האט ער זיך אויסגעלערנט אז יא יא, מ'קען גייען אקעגען די שטראם און דורכלעבען. ס'איז נישט עק וועלט. דערמיט קען ער ווייטער ארבעטען און זיך ארויסנעמען פון די שמאלקייט פון די איינגעצוימטע וועלט, און אביסל זיך אויס'ארבעטען אין בילדונג, לערנען, מוסר, און חכמה. ער קען ארבעטען אויף די אייגענע מדות, נישט נאר גייען מיט 'דער עולם', ער קען אליינס טרעפען א גאנג אין א סוגיא, נישט נאר דוררכלערנען דער 'דף הקהלה', צו מנהגי כ"ק אדמו"ר זצוקללה"ה, ער קען טרעפען זיין אייגענע טעם אין מוזיק, עסן, מאלעריי, לעבען, און ער דארף נישט מיט טאנצען יעדער איינער אויף צו בלייבען אן ערליכער איד. ס'קען זיין, טאמער מ'לאזט עס, א התחלה פאר א גליקליכע אויסגעהאלטענע לעבען.
כה לחי.

[פליקער]

כבוד מר. ליטפאק מ'באדא ופעסט

די טשעפע פון וואס איך רעד זענען נישט אזעלכע טשעפערייען ווי קינדער און חדר טשעפענען זיך נע נע נע נעה נע סארט, איך רעד פון טשעפערייען וואס קוקט אויס ווי א אימשילדיגע שמיעס, צימאל אפילו ווי א קאמפלימענט, געוועינטלעך טאקע הייבט זיך עס אן מיט א קאמפלימענט, אבער תוך כדי דיבור פארט אריין אזא אימשילדיגע קאמענט וואס שטעכט ווי א מעסער אין א רעידל, קיינער כאפט נישט בשעת מעשה, אבער ווען מען וויל פארן ווייטער זעיט מען זיך אויף דער ערד, און קיינער ווייסט אפילו נישט פארוואס, אזא אימשילדיג ווארט ווי העמיר זיך זעין און א יאר, אדער יא גייסט אויף די באלי שמאלי דייעט, איך בין שוין געוועין אויף צוועלעף דייעטס, הע איך האב שוין פארלוירן טויזענט פינט אלעס ציזאמען, חחח.

ווען דער באטרעפענדער וואס האט זיך ערענסט גענימען צי א דייעט איין מאל פאר אלע מאל צי פארלירן עפעס א פאר פינט, כאפט נישט אז אלע ווילן ער זאל דורך פאלן, נישט און די קאנטשעס מיינד, נאר טיפ אין זייער סאבקאנטשעס מיינד, יעדער פארשטייט אז יענער קען נישט נאר איך מעיג, ממילא מעיג מען יענעם אריין ריקן, שלא בכוונה איינס אינעם דיכט, על כן ברויך מען זיך אויפבויען א דרייסט אז מען גייט זיך נישט שעימען, מען גייט בפומבי גיין אויפ דייעט, מען גייט ווייזן פאר די וועלט אז מען קען יא פארלירן נאטראל, איך בין נישט קיין בהמה ווי אלע, און יא, איך גיי נישט טועם זיין גארנישט ביים ריזיגען קידוש, אפילו איך בין נישט אזוי קיל. איך בין געוועין די וואך ביי כאטש פינף קידוש'ם, און נישט טועם געוועין ביי קיין איינץ, און איך בין שטאלץ דערמיט, אלע חזרים דארט, אנגעפרעסן נאך פון יום טוב, קענען נאך נישט פטור ווערן פון די איבריגע געפילטע פיש פון צווישן זייערע ציינער פראבירן עס ארפציגליטשן מיט א טאץ גאלערעטע און שמאלץ הערינג.

אוודאי האט יעדער איינער א אנדערע מקור וואס ברעינגט אים איבער וואג, אבער דער צד השווה שבהם ביי אונז איז אז מיר ווערן היינט פיל מער אינטימידעיטעד צי פרעסן ווי סיי ווען און אינזער היסטאריע, על כן איז לכאורה איבערוואגיקייט היינט א געפערליכע פראבלעים, ווען איך בין געוועין אינג איז געוועין אין סטאר פאטעיטא טשיפ'ס, קארן טשיפ'ס, און פאפ קארן, איין קליינע א טאג איז געוועין א גיטע זאך, פראביר היינט אינטערקויפן א קינד דערמיט, טשולענט מיט קישקע מיט אווערנייט קיגל איז נישט געוועין ביי יעדע טיי אווענט, וואכנאכט אדער פאר קינח סעודה ביי יעדע חתונה, בר מצוה, שבע ברכות, אדער אפילו קאם פרעס ענד גא. אמאל איז געוועין א וואכנאכט איין סלייס געפילטע פיש מיט א שטיקל קיגל און שוין, היינט ווייסט אפילו נישט פון אזא וואך נאכט בכלל, נאר אויב עס איז א גר מצוה.

אמאל א תיקון איז געוועין א טעצעל לקח, א ערשטע יארצייט א אויפרייס האט געמיינט אויך עטליכע טשיז דעלקעלעך, היינט שטעלט מען זיך נישט דאווענען נאר אויב ס'יז דא א ריזיגע ברוינע טאץ לקח א טיפע פאַן מיט שטיגליץ און שמאלץ הערינג, די אייער קיכלעך די גיטע ריכטיגע מינע, פרישע בייגל'ס מיט טאנא אייער, דאן קען מין אהיים עסן א געהעריגע וועטשערע פון שפיגל אייער מיט באגעץ, קוק ווי די בעקערייען וואקסן אויף ווי שווערמען נאך א רעיגן, אלע הערליכע שיינע סטארס און פארקויפן בלויז סענדוויטשעס, און צאלן שווערע טויזענטער דולר רענט, איר ווייסט וויאזוי עס קען זיין, ווייל זיי פארקויפן שווערע טויזענטער סענדוויטשעס.

עניוועי יעדער איינער זאל מצליח זיין און זיין מהלך און דייעט, אבער אים ג-ט'ס ווילן. ייבט אן מיט אויפהערן פרעסן, ווי איינער פונקט פרעיגט מיך זאג נאר וועלכע דייעט האסטו געפאלא'ט, בשעת נעשה האלט ער א גרויסע טעלער אנגעפילט מיט כל טוב מצרים, זאג איך אים איך פאלא דיך, סייסט, איך קוק גיך אן זעי איך גענוי וואס איך טאר נישט טיען אויסציזעין ווי דיר, מען ברויך נישט גיין אויף קיין דייעט צי וויסן אז אויב פרעסט מען ווערט מען גראב, נישט פאר דעים זענען דייעט צענטערן געמאכט געווארן.

עס איז מיר אויך גאר אינטערעסאנט צי וויסן וואס שטיפט די נשים צדקניות אנצישטאפן זייערע פעשע מענער פון וועים זיי גרוילן זיך אזוי, הער אים אויף צי מאכן יום טוס זעקס מיני פעטע פליישן, מיט קרויט לאקשן, מאך אים א נארמאלע פארציע, די פרוי זאל זיך שטעלן און די לעינג און אינדע ברייט אז ער זאל נישט קידוש מאכן איידער ער קומט אהיים, דאס איז דאך א געפערליכע דיס ריספעקט אז מען גרעבעכצט א קישקע גרעבץ ביי די פיש, ווי אזוי לאזן זיי דאס צי וואך איין וואך אויס.

[שמעקעדיג]

איי פליקער, דיין שפראך, דיין שפראך!

[ליטוואק פון בודאפעסט]

אין מיין פאל איז עס אנדעריש אביסל. מיין אשת איש איז שטארק מקפיד אויף געזונט אין עסן, לויט וואס זי גלייבט פון די ביכער וואס זי האט געליינט, אבער זי ווייסט אז זי מעג מיר נישט צווינגען עפעס צו טוהן. ממילא גייט זי פון מיר גארנישט צוריקהאלטען, אבער למעשה קאכט זי געזונט. נאר די מאס עסן איז בעוכרי.

איך האב בכוונה נישט דערמאנט קיין בעז''ה און זיך געפיהרט ווי אין שערי חמלה - הס מלהזכיר שם ה'. דער סבה איז א פשוט'ער. ווען דער ציל איז זיך נעמען אין די הענט אריין און זיך איינהאלטען, טאר מען נישט שטעלען קיין תירוצים. און ווען מ'פארלייגט זיך אויפ'ן אויבישטער, איז מען שוין פטור פון אייגענע אחריות'ן. וכידוע הסיפור מיט'ן טשעבינער רב.

א קליינע בקשה - טאמער מ'וויל מיר טשעפען, מ'שפירט זיך באטראפען מיט מיין ליטווישקייט, נו קען איך גארנישט בעטן. אבער סתם פאר'ן וויץ זאלט איר וויסען אז ס'שטערט מיר ווען מיין ניק ווערט פארוואנדעלט אין א נישט מענטשליכע ווארט. ס'ציט אראפ די שטאפעל פונ'ם שטיבל, און ס'מאכט אונז פאר בלויע קראגען גאס יונגען. ביטע האלט אין קאפ. א דאנק.

[[NAMELESS]]

[tag]פליקער[/tag] לאמיר הערן וויפיל פונט האסטו אראפגעווישט אין דאר איינער יאר?

איך האב אזוי מיר נישט דיר נישט אראפגעווישט זעכציג פונט,
ציפלאצט זאלן ווערן אלע שונאי ישראלים.

פליקער: איך פריי זיך אז די האסט דאס באוויזן, און דאס איז זיכער א וועגווייזער פאר אנדערע.

אין אנדערע ווערטער; די באשטעטיגסט די טעאריע פון אלטץ קליין קינד נאך, אז דיקע מענטשן יכול'ן צו טרייבן דעם עולם אין הילכיגע אויספלאצען.
(איך ציטער נאר ווי גראב יואב איז... )

[שמעקעדיג]

די שונאי ישראל ווערן גראדע צופלאצט ווען מיר זענען מרחיב די גבולי הקדושה....

[אני מת לחיות]

די וואך איז די דיי וואך, יעדע האט געגעסן ככל העולה על רוחו במשך די זימער וואכן און ימים טובים און יעדע האט געזאגט אז נאך סוכות הייבט מען מיט א פרישקייט, נא לאמיר זעהן

Sent from my SM-G900T using Tapatalk

[פליקער]

פאר די וואס ווילן נישט גיין אויף דייעט, זאלן ביטע קודם אויפהערן איבער עסן, מען מיז נישט עסן נאר אויב מען איז גאר הינגעריג, הינגער איז א גיטע שפיר, גארנישט ראנג דערמיט,

[יואב]

[quote="(איך ציטער נאר ווי גראב יואב איז... )

אז מ'רעדט שוין, וואסי טאקע פשט אז אין די גרויסע דעפארטמענט געשעפטן טרעפט זיך עפעס נישט הויזן העכער סייז צוויי און פערציג; פערציג בדוחק רב. איז דאס עוסק זיין אין אכילה טאקע אזוי עקסקלוסיוו היימיש? איך ברויך מיך עפעס לאזן מארקן מיט א שטיקל טשאלק יעדן שני וחמישי ביי דשי-ענד-דשי אלץ ווייל כ'האב נעכטן געוואכטנאכט ערגעצוואו? און אז מארגן וויל איך ווערן א באם דאן זענען מיינע אפציעס אדער א דייעט אדער דעם לעצטן דזשי בי דעזיין אונטער א ציצית'לאזן לייב וועלכער פארמאגט א פייראט טאטו נעבן ס'רינגל אויפ'ן בויך קנעפל? ס'גאנצע הויזן ביזנעס שמעקט מיר מיט נאציזם, פון דער ריינער אייראפעישער ראסע, שלאנק און דין. ס'רוב הויזן זענען אין די נידריגע דרייסיגער מה שנוגע דעם ברייט, ס'לענג ווידער לויפט אין די הויכע דרייסיגער. גיי ווייס. אפשר קויפן דיקליכע לייט סחורה ווי נאר ס'גייט ארויף אויפ'ן שעלף, און די מאגערע לאזט מען פראבירן אין פיטינג-רומס און דערנאך דאמפן זיי דאס צוריק. גאו פיגער.

[ליטוואק פון בודאפעסט]

ב"ה, דער שבת האט מיר איינער געזאגט "ווער נישט פטור צו שנעל פונ'ם אלט'ן אנצאג. ס'וועט נאך קומען צונוץ'. איך האב אויך באקומען פון די זידעלעריי וואס מ'באקומט פאר'ן זיך וואגען זיך צו פראבירען נעמען אין די הענט אריין און טוהן צו די זאך פאר מיין לעבען.
יענער וואס האט עס געזאגט פראבירט שוין צוואנציג יאר עפעס צוטוהן פאר זיין איבערוואג, אבער שוין.....

[פליקער]

באוואש אים אזוי ווי מיר האבן געווארט אויבן אינעם אשכול.
אגב עלה והצלח, לאז איבער דא פינגער אפדריקן ווי די הצלחה גייט.

און אז די אשכול איז ציריק פון קבר שטיבל, וויל איך נאך אמאל מעורר זיין היט'ס עינק פון די דונאטען ווי פון חמץ בפסח, אדער ווי א בלאט פלעק אויפן אתרוג, ווי פון א רוח רע, ווי פון א איי וועלט מיטגליד, ווי פון משומר, היט'ס אייך נישט אריין פאלן מיט די אלע שיינע חנוכה מאכלים, איר וועט ביטער חרטה האבן.