אל הציפור (חיים נחמן ביאליק)

[מאטי]

שָׁלוֹם רָב שׁוּבֵךְ, צִפֹּרָה נֶחְמֶדֶת,
מֵאַרְצוֹת הַחֹם אֶל-חַלּוֹנִי - ‏ ‏
אֶל-קוֹלֵךְ כִּי עָרֵב מַה-נַּפְשִׁי כָלָתָה, ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏
בַּחֹרֶף בְּעָזְבֵךְ מְעוֹנִי.

פרידן צו דיר מיין באליבטע פייגל
פון די ווארימע לענדער צוריק צו מיין פענסטערל

צו דיין זיסן שיפשע געבענקט, הוי מיין געוויסן צולאזט
זייטן ווינטער מיין היים דו האסט פארלאזט

זַמְּרִי, סַפֵּרִי, צִפּוֹרִי הַיְקָרָה, ‏ ‏ ‏
מֵאֶרֶץ מֶרְחַקִּים נִפְלָאוֹת, ‏ ‏
הֲגַם שָׁם בָּאָרֶץ הַחַמָּה, הַיָּפָה, ‏ ‏ ‏ ‏
תִּרְבֶּינָה הָרָעוֹת, הַתְּלָאוֹת?

זינג! דערציייל! טייערע פייגעלע
די הערליכקייט פון ווייטן לענדעלע

איז דארט אין ווארימען שיינעם לאנד
אויך אזויפיל שלעכטס פארהאן?

הֲתִשְׂאִי לִי שָׁלוֹם מֵאַחַי בְּצִיּוֹן, ‏ ‏ ‏ ‏
מֵאַחַי הָרְחוֹקִים הַקְּרוֹבִים? ‏ ‏
הוֹי מְאֻשָּׁרִים! הֲיֵדְעוּ יָדֹעַ ‏ ‏ ‏
כִּי אֶסְבֹּל, הוֹי אֶסְבֹּל מַכְאוֹבִים? ‏

ברענגסטו גריסן פון מיינע ברידער אין ציון
מיינע נאנטע אבער ווייט זיי רוען?

הוי די גליקליכע! האבן זיי אן אנונג
ווי איך לייד אוי! ליידן און ווייטיג?

הֲיֵדְעוּ יָדֹעַ מָה רַבּוּ פֹה שׂטְנַי, ‏ ‏ ‏ ‏ ‏
מָה רַבִּים, הוֹי רַבִּים לִי קָמִים? ‏ ‏ ‏ ‏
זַמְּרִי, צִפּוֹרִי, נִפְלָאוֹת מֵאֶרֶץ, ‏ ‏ ‏
הָאָבִיב בָּהּ יִנְוֶה עוֹלָמִים. ‏ ‏

ווייסן זיי איבער מיינע גרויסע פיינט
הוי ווי זיי שטעלן זיך איבער מיר מעכטיג?

זינג מיר מיין פייגעלע די וואונדער פון לאנד
די פרילינג וואס הערשט דארט אויף אייביג

הֲתִשְׂאִי לִי שָׁלוֹם מִזִּמְרַת הָאָרֶץ, ‏ ‏ ‏ ‏
מֵעֵמֶק, מִגַּיְא, מֵרֹאשׁ הָרִים? ‏ ‏ ‏
הֲרִחַם, הֲנִחַם אֱלוֹהַּ אֶת-צִיּוֹן, ‏ ‏ ‏ ‏
אִם עוֹדָהּ עֲזוּבָה לִקְבָרִים? ‏

ברענגסטו מיר גריסן פון די פרוכטבארע ערד
פון די טיפע טאלן די שפיצן פון די בערג?

האט שוין גאט מרחם געווען געטרייסט ציון
איז זי נאך פוסט ווי א קבר אן עמיצער זיך מיען?

וְעֵמֶק הַשָּׁרוֹן וְגִבְעַת הַלְּבוֹנָה - ‏ ‏ ‏
הֲיִתְּנוּ אֶת-מֹרָם, אֶת-נִרְדָּם? ‏ ‏ ‏
הַהֵקִיץ מִשְּׁנָתוֹ הַשָּׂב בַּיְּעָרִים, ‏ ‏ ‏
הַלְּבָנוֹן הַיָּשֵׁן הַנִּרְדָּם?

און די טאל פון שרון דאס בערגל פון לבונה
גיבן זיי נאך געווירצן שמעקעדיגע?

פון שלאף זיך אויפגעכאפט דאס אלטער וואלד מיט שימל
דאס אמאליגער לבנון פון איר דרימעל?

הֲיֵרֵד כִּפְנִינִים הַטַּל עַל הַר חֶרְמוֹן, ‏ ‏ ‏ ‏
אִם יֵרֵד וְיִפֹּל כִּדְמָעוֹת? ‏ ‏
וּמָה-שְּׁלוֹם הַיַּרְדֵּן וּמֵימָיו הַבְּהִירִים? ‏ ‏
וּשְׁלוֹם כָּל-הֶהָרִים, הַגְּבָעוֹת?
‏ ‏ ‏ ‏
דריפעט נאך טוי אויפן חרמון ווי פערל
לאנדעט עס נאך אויף איר ווי א טרערל

און וואס מאכט עפעס דער ירדן די וואסערן לויטערע
און אלע הויעכן און די בערגלעך?

הֲסָר מֵעֲלֵיהֶם הֶעָנָן הַכָּבֵד, ‏ ‏ ‏
הַפֹּרֵשׂ עֲלָטָה, צַלְמָוֶת?- ‏
זַמְּרִי, צִפּוֹרִי, עַל-אֶרֶץ בָּהּ מָצְאוּ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏
אֲבוֹתַי, הַחַיִּים, הַמָּוֶת!

האבן די דיקע וואלקענעס פון איר אפגעהויערט?
די וואס שפרייטן זיך מיט טויט-שרעק און טרויער

זינג מיר פייגעל'שע וועגן ס'לאנד~ דארט
מיינע עלטערן געפונען לעבן און טויט

הַאִם-עוֹד לֹא-נָבְלוּ הַפְּרָחִים שָׁתַלְתִּי ‏ ‏ ‏ ‏
כַּאֲשֶׁר נָבַלְתִּי אָנֹכִי? ‏ ‏ ‏
אֶזְכְּרָה יָמִים כְּמוֹהֶם פָּרַחְתִּי, ‏ ‏ ‏
אַךְ עַתָּה זָקַנְתִּי, סָר כֹּחִי.
‏ ‏ ‏ ‏ ‏
די בלימעלעך מיינע דארטן פארפלאנצט
זענען זיי אויך ווי מיין געוויסן פארטריקענט און מיד

איך געדענק די צייטן ווען איך ווי זיי געבליהט
אבער היינט שוין אלט געווארן פארלארן דעם גלאנץ

סַפְּרִי, צִפּוֹרִי, סוֹד שִׂיחַ כָּל-שִׂיחַ, ‏ ‏ ‏ ‏
וּמַה-לָּךְ טַרְפֵּיהֶם לָחָשׁוּ? ‏ ‏ ‏
הֲבִשְׂרוּ נִחוּמִים אִם-קִוּוּ לְיָמִים, ‏ ‏ ‏ ‏
פִּרְיָמוֹ כַּלְּבָנוֹן יִרְעָשׁוּ? ‏ ‏

פארצייל מיר פייגעלע די געהיימניסן פון אלע צווייגעלעך
וואס אזאנס האבן אין דיר אריינגעשעפעשעט די בלעטעלעך?

האבן זיי געטרייסט, א צוקונפט פון האפענונג?
זייערע פרוכטן הויעך ווי לבנון וועלן שפראצן, זיי האבן אן אנונג?

וְאַחַי הָעֹבְדִים, הַזֹּרְעִים בְּדִמְעָה - ‏ ‏
הֲקָצְרוּ בְרִנָּה הָעֹמֶר? - ‏ ‏ ‏
מִי יִתֶּן-לִי אֵבֶר וְעַפְתִּי אֶל-אֶרֶץ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏
בָּהּ יָנֵץ הַשָּׁקֵד, הַתֹּמֶר! ‏ ‏

און מיינע ברידער וועלכע מיט טרערן זיי זייען
וועלן זיי דעם עומר שניידן זוכה זיין זיך פרייען?

הוי ווען פליגלען איך זאל קריגן, פליען וועל איך צום לאנד
געבענטשט מיט מאנדלען און טייטלען פארהאן

וַאֲנִי מָה אֲסַפֵּר לָךְ, צִפּוֹר נֶחְמָדָה, ‏ ‏ ‏ ‏
מִפִּי מַה-תְּקַוִּי לִשְׁמֹעַ? ‏ ‏
מִכְּנַף אֶרֶץ קָרָה לֹא-זְמִירוֹת תִּשְׁמָעִי, ‏ ‏ ‏ ‏ ‏
רַק קִינִים, רַק הֶגֶה וָנֹהַּ. ‏ ‏

און איך, עפעס פארציילן פייגלע זיסע?
א האפענונג פון מיין מויל א פוסטע?

פון דאזיגן קאלטן לאנד א געזאנג קיינמאהל הערן
בלויז טרויערן זיפצען און קרעכצן פארמערן

הַאֲסַפֵּר הַתְּלָאוֹת, שֶׁכְּבָר הֵן בְּאַרְצוֹת ‏ ‏
הַחַיִּים נִשְׁמָעוֹת, מוּדָעוֹת? -- ‏ ‏
הוֹי, מִסְפָּר מִי יִמְנֶה לַצָּרוֹת הָעֹבְרוֹת, ‏ ‏ ‏ ‏ ‏ ‏
לְצָרוֹת מִתְרַגְּשׁוֹת וּבָאוֹת? ‏

די פיין פון גלות לענדער פארוויילן
האבן דען נישט אלע שוין  געהערט פארציילן?

איז עמיצער פארהאן וואס קען דאס ציילן?
און די אלטע פארביי ביז די פרישע טוט איילען

כְּבָר כָּלוּ הַדְּמָעוֹת, כְּבָר כָּלוּ הַקִּצִּים - ‏ ‏ ‏
וְלֹא הֵקִיץ הַקֵּץ עַל-יְגוֹנִי. ‏ ‏ ‏ ‏
שָׁלוֹם רָב שׁוּבֵךְ, צִפּוֹרִי הַיְקָרָה, ‏ ‏ ‏ ‏
צַהֲלִי-נָא קוֹלֵךְ וָרֹנִּי!

מיינע טרערן שוין פארטריקענט ס'העכסט די צייט
אבער מיין קלאג דען פארביי ס'גייט

פרידן צו דיר מיין פייגעלע האסט זיך צו מיר אומקערט
אין פריידן דיין זינגען וועל איך ווייטער הערן אומגעשטערט

[בר-כוכבא]

געוואלד! איזה wow.

[כוכב]

מאטי ווען גיימיר פאר א ביר?

[אחד העם]

'אל הציפור' איז די ערשטע יצירה פון דעם יידישען משורר וואס איז נתפרסם געווארן.

[זבולון]

זייער שיין.

מ'קען עס אויך הערן.

עס איז אינטרעסאנט אז עס איז געשריבן געווארן מיט די אשכנזי'שע הגייה, (מלעיל), עס איז נאך דעמאלס נישט קלאר געווען אז די עברית גייט אדאפטירן די ספרדי'שע הגייה. (דאס זעלבע איז מיט די נאציאנאלע המנון "התקוה").

[מאטי]

זייער שיין.

מ'קען עס אויך הערן.

עס איז אינטרעסאנט אז עס איז געשריבן געווארן מיט די אשכנזי'שע הגייה, (מלעיל), עס איז נאך דעמאלס נישט קלאר געווען אז די עברית גייט אדאפטירן די ספרדי'שע הגייה. (דאס זעלבע איז מיט די נאציאנאלע המנון "התקוה").

אויף יוטוב איז דא ווארימע מנגינות אויפן שיר. כאפטס אייך אריבער.

[פלאוויוס]

זייער שיין מאטי! בעתו ובזמנו..

מ'קען אזש צעגיין פונעם שיר.