אונזער אידיאלאגיע - אנארכיזם

[געוואלדיג]

אנארכיזם איז א טערמין וואס ברענגט ארויס די אידיאלאגיע אז יעדער איז זיין אייגענער בעה"ב און אלס דעם מעג יעדער טוהן וואס איהם געפעלט, און רעגירונג, געזעצן, נארמאלקייט, באאמטע, שטייערן, וכו' דאס אלעס איז ביי זיי אסור, זיי קוקן דאס אהן ווי מוקצה מחמת מיאוס. ווער איז יענער מיר צו זאגן וואס צו טוהן, און ער רעדט מיר נאך איין אז ער מיינט מיין טובה.. כאילו די ברייטע מאסן קענען זיך נישט אליין פארזארגן וכו' וכו'.

אונז וועלן געווענטליך קוקן אויף אזעלכע מיט א קרום אויג, ווייל כאטש יעדער איז טאקע מסכים אז די היינטיגע רעגירונגען און סיסטעמס טויגן אויף כפרות, אנגעהויבן ביי די יוסטיץ סיסטעם וואס איז קארופטירט דורך און דורך, אריבער צום רעגירונג סיסטעם מיט די איבריגע נארישע און מאדנע געזעצן וואס וועלן עפ"י רוב סתם שווער מאכן דאס לעבן, צו די איבערגעטריבענע שטייערן אויף יעדן אטעם, אבער פארט אן קיין מורא מלכות איז איש את רעהו חיים בלעו זאגט שוין די משנה, סדר מוז הערשן, און אויב יעדער וועט טוהן וואס איהם געפעלט וועט מען אויף די וועלט נישט קענען לעבן.

גראדע זענען די אנארכיסטן היפאקריטן, ווייל זיי אליין וואס לאכן אפ פון יעדע סדר אדער ארדענונג וועלן ארגאניזירן פראטעסטן און מחאות קעגן ארדענונג, אבער באמת איז דאס נישט אין איינקלאנג מיט זייער אייגענע שיטה, ווייל ווי קענסטו פאררופן א פראטעסט אויף למשל 11:00 איך וויל קומען 4:00 אדער וויל איך קומען מארגן, ווער ביסטו מיר צו איינטיילן וואס צו טוהן.

אבער דער אמת איז אז דאס איז די אידיאלע וועג פון לעבן אונז אלע וואלטן אזוי געדארפט לעבן. די שענסטע תקופה ביי כלל ישראל ווערט ארויסגעברענגט אין סוף ספר שופטים מיט אפאר געציילטע ווערטער וואס ווערן היינטיגע צייטן גענוצט אין א נעגאטיווע בליק אבער זענען געזאגט געווארן דווקא מיט א פאזעטיווע בליק, 'איש כל הישר בעיניו יעשה', יעדער האט געטוהן וואס האט איהם אויסגעזעהן ריכטיג, און דאס איז געזאגט געווארן דווקא אלס א מעלה און א גוטע זאך אויף כלל ישראל, אז כאטש עס איז נישט געווען קיין רעגירונג אדער סיי וועלכע קערפערשאפט וואס האט געצווינגען כלל ישראל זיך צו פירן גוט, פארט האבן זיי זיך אויפגעפירט כדבעי.

דאס איז די אידיאלע וועג פון לעבן, נישט קיין לעבן מיטן פחד פון א שטעקן, נישט קיין לעבן ווייל איך מוז אדער ווייל מען הייסט מיר, נאר מיט א טיפע הכרה אז אזוי דארף מען און דאס איז די ריכטיגע וועג, יא היינט אז דאס מער נישט מעגליך, נישט לאנג האט אנגעהאלטן די הערליכע תקופה, אביסל שפעטער האבן די אידן אליין געפילט אז זיי דארפן שוין א קעניג און זיך אליין וועט דאס נישט ארבעטן, אבער לכה"פ א ציהל דארף דאס זיין, א מאדעל אויף וואס צו שטרעבן.

דער פסוק זאגט אונז לא בחיל ה', לא בכח ה', די אידיאלע וועג איז נישט מיט מיליטער און כח, פארקערט בקול דממה דקה, מיט א שטילקייט וואס דעקט אויף די אינערליכע ישרות, די אינערליכע דראנג צו וואס איז אמת און ריכטיג, דאס איז די ריכטיגע דרך ה', דאס איז צו וואו אונז דארפן שטרעבן, צו א מצב פון איש כל הישר בעיניו יעשה וואס מען טוהט תורה ומצות ווייל אזוי איז ריכטיג, און נישט וויל מען איז א אנוס.

אונז דארפן ווערן אנארכיסטן וואס טוען און זענען מקיים תורה ומצוות ווייל אונזער אינערליכע נשמה טרייבט אונז צו דאס טוהן, און נישט דער אויסערליכער שטעקן.

איש כל הישר בעיניו יעשה, טאקע אזוי.

[מפוזרי]

שיין. אבער צו זאגן אז דאס מיינט די פסוק איז א חידוש, בפשטות איז עס יא קריטיק.

[געוואלדיג]

עס איז נישט מיין חידוש איך האב דאס געזעהן אין געוויסע מפרשים, (איך געדענק נישט יעצט וועלכע).

[מפוזרי]

המפרשים הנ"ל זאגן עס עפ"י פשט? שווער צו גלייבן. לויטן קאנטעקסט ווי ס'געברענגט סוף ספר שופטים, לפי חז"ל 'נישט' כראנאלאגיש, אינעם אנהייב און סוף פון צוויי פרשיות שאינם לשבחם של ישראל, זעהט עס אויס ווי אן אינדייטמענט אויפן תקופת השופטים, און א פתיחה צו ספר שמואל - תקופת המלוכה.

[געוואלדיג]

אלע נישט שיינע פרשיות פון די אידן אין תקופת השופטים קומט נישט צו צו א צענטל פון די חורבנות וואס מלוכה האט געברענט אויף אידן עס איז געווען א כורח המציאות, איך זוך די מפרשים, ווען איך וועל טרעפן וועל איך צו צייכענען.

[פרייוויליג]

דברים כדורבנות

[ליטוואק פון בודאפעסט]

א קליינע הערה. ס'שטייט 'לא בחיל ולא בכח כי אם ברוחי' (זכריה), און 'לא ברעש ה' ולא ברוח ה''(מלכים). דו האסט אויסגעמישט.
און די ערשטע פסוק מיינט נישט מיט אונזער כח נאר מיט'ן אויבישטער'ס גייסט — בכלל נישט קיין ראיה צו דיר. די צווייטע פסוק מיינט אז דער אויבישטער קומט שטיל, נישט מיט א גערודער - אויך נישט גיין ראיה צו דיר

Sent from my HTC Desire 510 using Tapatalk

[קאווע טרינקער]

כ'פארשטיי נישט.
ס'גאנצע רעגירונג דארף מען טאקע צוליב די עטליכע וואס "ישר בעיניו" מיינט גנב'נען רצח'נען וכו'. ווען יעדער איז וואויל, דארף מען טאקע נישט קיין רעגירוג, און דאס גופא איז די תכלית פון א רעגירוג, צו היטן די וואוילע פון די נישט וואוילע.

[געוואלדיג]

הוא אשר דברנו אז כהיום איז דאס נישט מעגליך אבער אן אידיאלאגיע איז עס.

[געוואלדיג]

[tag]ליטוואק פון בודאפעסט[/tag], איך האב געזעהן היינט אין אמרי פנחס ווי ער זאגט אז פון דעם וואס מען זעהט אז דרש דרש משה איז ביי דרש הראשון חצי התורה בפסוקים קומט אונז לערנען אז פאר א דרש קען מען נוצן א האלבע פסוק אויך.

[מפוזרי]

אלע נישט שיינע פרשיות פון די אידן אין תקופת השופטים קומט נישט צו צו א צענטל פון די חורבנות וואס מלוכה האט געברענט אויף אידן עס איז געווען א כורח המציאות, איך זוך די מפרשים, ווען איך וועל טרעפן וועל איך צו צייכענען.

וועלכע פרשה בימי המלוכה איז געווען צען מאל ערגער ווי פלגש בגבעה? מלכות דוד ושלמה איז געווען די תור הזהב פון די אידישע פאלק, בנין בית המקדש, התרקמות עם ישראל, וכל מסורת הנביאים, תהלים שיר השירים, גאנץ נ"ך, איז אלץ א פראדוקט פון די ימי המלוכה. אלע ירידות פון כלל ישראל וואלטן אן די מלוכה געווען פילפאכיג ערגער.

נאכאמאל, זאגסט א שיין געדאנק, אבער ס'איז אויטאפיע. ס'גוט פאר אדם הראשון און משיח. בזמנינו, ווען מ'שפירט שוין די ווינט פון משיח'ס טריט, האט מען א געשמאק אין אזוינע געדאנקן, אבער בזמן קדם המלוכה ווען אידן זענען א קבוצה פון לויז פארבינדענע שבטים, איז דאס מלכות געווען נישט נאר א דרינגענד וויכטיגער צורך נאר דאס התגלמות פון כסא ה'.
און ס'קלאר אז דאס איז די בילד וואס דער ספר שופטים וויל ארויסברענגען.

ווארטן מיר נאך אויף די מפרשים וואס זאגן דיין טייטש אלס פשט.

[דעת תורה]

קען זיין שופטים'ס באהאלטענער ציל איז דאס ארויס צו ברענגען, אבער אין שמואל שטייט זייער קלאר אז די מלוכה איז נישט געווען קיין גוטע בקשה, און דער אייבישטער זאגט 'כי אותי מאסו ממלוך עליהם'.

[מפוזרי]

זאגט שוין רש"י אויפן פלאץ אז דאס איז וויבאלד זיי האבן געזאגט "לשפטנו ככל הגוים", (הגמ' בסנהדרין כ' ע"ב שזה אמרו ע"ה) כמו"כ איז געווען א טענה שלא היה להם לשאול מלך בימיו. אבער די עצם מלוכה איז פאזאטיוו ואדרבה דאס איז די גולת הכותרת פון פעולת שמואל און דאס איז דער עיקר זאג פון ספר.
שוין בתחילת הספר נאך בעפאר שמואל איז מתנבא ווערט שוין געברענגט צוויי נביאות'ן פון שמואל'ס טאטע מאמע בנוגע להמלכות.

[פארשוויגען]

עס איז נישט מיין חידוש איך האב דאס געזעהן אין געוויסע מפרשים, (איך געדענק נישט יעצט וועלכע).

דברי יואל.

[[NAMELESS]]

עס איז נישט מיין חידוש איך האב דאס געזעהן אין געוויסע מפרשים, (איך געדענק נישט יעצט וועלכע).

דברי יואל.

יא א באקאנטע תורה פון סאטמער רב וואס ווער עס דרייט זיך אין די ד אמות פון הרב מוואדריטש ווייסט דערפון...
אס איז ממש די היפוך פון די היינטיגע סאטמער אידילאגיע

[קל וחומר]

סאטמער רב אידעך געווען א שטיק דרוש, אפילו די ויואל משה זיינעם איז איין גרויסע דרוש (ע"פ סוד כמובן. דעם עולם גולם ברויך מען איינרעדן אז ער האט געמיינט להלכה).

[וואלווי]

סאטמער רב אידעך געווען א שטיק דרוש, אפילו די ויואל משה זיינעם איז איין גרויסע דרוש (ע"פ סוד כמובן. דעם עולם גולם ברויך מען איינרעדן אז ער האט געמיינט להלכה).

ווי קומט עס דא אריין? דע רעיון איז נאך אלס געוואלדיג

[קל וחומר]

עיי' מו"מ לעיל

[וואלווי]

עיי' מו"מ לעיל

יא, איך האב געזען די גאנצע מו"מ, אבער מיין כונה איז אז דאס קען זיין אמת אז ויואל משה האט אסאך דרוש און השקפה וואס בנוגע צו הלכה האט עס אפשר נישט אזוי פיל שייכות און מ'קען זיך קריגען. אבער סאמטארער רב'ס כח הדרוש איז מורא'דיג און לית מאן דפליג אז דארט ווי ס'נישט א נפק"מ להלכה קען א יעדער זאגען א דעה און וואס שטערקער די כח פון פרד"ס אלס בעסער. און די טענה פון "דרוש" קומט נישט אריין.

[קל וחומר]

שיין. אבער צו זאגן אז דאס מיינט די פסוק איז א חידוש, בפשטות איז עס יא קריטיק.

נאדיר

[וואלווי]

שיין. אבער צו זאגן אז דאס מיינט די פסוק איז א חידוש, בפשטות איז עס יא קריטיק.

נאדיר

ס'איז דא פרד"ס ד.מ. פשט רמז דרוש און סוד. פשט דארף זיין אויסגעהאלטן לויט פשט און סוד עכ"פ לויט קבלה. אזוי אויך דרוש קען מען זאגען א דרוש אפילו נישט לויט די פשוטער פשט ווילאנג ס'ארבעט מיט פשוטע כללי הדרוש.

מי לנו גדול פון חז"ל מיט אגדתא און מדרש רבה וואס דרשנ'ן פסוקים נישט לויט פשוט'ן פשט. ועיין עוד בהקדמת הייטב פנים וואס שרייבט מ'קען אפילו זאגען פשט אין א מדרש לויט די אייגענע דרוש אפילו ווען די אויספיר פון מדרש איז אנדערש, וואס דאס קומט אויס צו זיין דרוש בתוך דרוש. די כלל איז אז מוסר השקפה דרוש פשעטלעך רעיונות ארבעטען אייביג און מ'קען עס נישט אף פרעגען דורך פשט. ווי לאנג דער רעיון איז אמת. לדוגמא, אז איש כל הישר בעניו איז א מעלה פון איין זייט אויך.

רמז איז נאכאלס די בעסטע. האסט א קשיא? נא פראבלעם ס'איז נאר א רמז...

[קל וחומר]

אין אנדערע ווערטער דרוש איז מיין אייגענע רעיון וואס איך בין מעטף אין די טעקסט פונעם פסוק.
דאס איז טאקע געווען מיין כונה דערמיט.

[וואלווי]

גערעכט