רוב וויליאמסבורג חדרים האבן זייער ווייניג כיתות אפן אין די הייסע זומער וואָכן, אָבער סאַטמאַר האט גארנישט פאַר קינדער פון ניין יאהר און עלטער. דאס שאפט א אינווייראמענט ווי עלטערן זענען געצווונגען צו שיקן זייער קינדער אין קעמפ, אפגעזעהן צו דער קינד איז גרייט צו גיין און אפגעזעהן צו די עלטערן קענען זיך פארגינען דער קעמפ. פילע עלטערן זענען נישט צופרידן מיט די איינשטעל, ספּעציעל ווען זייער קינד איז נישט פּאַסיק צו קעמפ אַוועק פון שטוב פאַר ניין וואָכן אין אַ אָרט ווי יעדער איז דארט פאר זיך און ווי קיין סאך פאסירט נישט.
אבער די ברירה איז נאר דאס. אויב אַ סאַטמאַרע יונגל אָדער מיידל וואָלט געהאט די חוצפה צו פאַרברענגען דעם זומער אין אַ אנדערע קעמפ, וואָלט דער קינד נישט געקענט צוריקקומען אין חדר נאכן זומער. זיי וועלן געבן די פאָטער אַ טויזנט דערקלערונגען פֿאַר די פּאַליסי, אָבער די פארבאט בלייבט. נישט קיין חילוק ווי נאָענט די אנדערע קעמפ איז צו אייער זומער באָנגעלע אָדער אויב דיין ברודער איז אַ קאונסעלאר ערגעצווי.
לעצטנס, האָבן געוויסע פרוסטרירטע עלטערן זיך געלאזט הערן (אין א בריוו צו די צייטונגען און אויף די סאציאלע מידיע) זייער אויפברויז אויף די פארשליסונג פון די צוויי גרעסטע חדרים אין וויליאַמסבורג און פארלאנגט אַז זיי זאלן כאטד עפענען א קלאס פאר יעדע יאהרגאנג, פונקט ווי אלע אנדערע מוסדות טוען עכ"ז וואס אנדערע האבן ווייניגער תלמידים.
קעמפ רב טוב האט געשפירט די היץ און רעספאנדעד מיט די טיפּישע פּראָפּאַגאַנדע-טיפ נוסח וואס איינער וואלט ערווארטעט פון זיי.
אהנגעהויבן מיט א אומשולדיג-אויסזעהענדיגע בריוו צו "דער יוד" (אַ צייטונג באקאנט מיט זייערע אויפגעטראכטע בריוון) איבער די איבערלעבעניש פון די לייענער לעצטע וואָך ביי די רב טוב אפיעל, פון די 'שטארקע ווערטער' און אמת'דיגע רעדע פונעם בעל דרשן. (יא! סאַטמאַרע קעמפ זענען אייגענטליך די איינציגסטע קעמפ צו מאכן אן אפיעל ...)
דערנאך, דעם אנדערן בריוו איז מכלומריש איבערגענומען מיט די פאטערליגע און מוטערליכע איבערגעגעבנקייט מצד די הנהלה אין די קעמפ, בהאגלייט מיט א בילד פון די איבערגעגיבנקייט.
פארן לייגן די מכה-בפטיש בריוו פון אַ מכלומרישן מלמד וואס האלט מיט זייין פראפעציאנאלע (
) מיינונג אויף דער וויכטיקייט פון שיקן אויף קעמפּ און נישט בלייבן אין די שטאָט, שטעלן זיי קודם אריין נאך א פאברעצירטע בריוו פון א טאטע וואס איז אזוי איבערצייגט אַז נישט נאר זיין צדיק'ל מוז זיין אין קעמפ, נאר ער גלויבט אַז יעדע סאטמארע קינד זאָל זיין געצווינגען צו גיין (און ער דרש'נט מיט באקציין ווי שרעקלעך עס איז די וואכן פאר און נאך קעמפ איז אז מ'קען נישט שיקן פאר מען וואכן.
