די טעכנישע טייל פון תשובה און תשובה בעצם

[ראש הישיבה]

[justify]מיר זעהן אז מצות תשובה איז א מצוה אין די תורה, איינער פון די תרי"ג מצוות. פשטות איז די מצוה אז ווען איינער האט געזינדיגט איז דא פאר אים א מצוה צו טוהן תשובה. ער דארף עס טוהן כהלכה אזויווי יעדער מצוה, דהיינו ווידוי חרטה עזיבה קבלה אויף להבא, כמבואר ברמב"ם הלכות תשובה און מיט דעם איז ער יוצא די מצוה פון תשובה כהלכה.

איינער וואס האט נישט געזינדיגט און נישט עובר געווען אויף א מצוה פון די תורה, לכאורה קען נישט מקיים זיין די מצוה. אודאי א צדיק וואס איז קדוש מבטן קען זיכער נישט מקיים זיין די מצוה פון תשובה. מיר זעהן אין זוהר אז עתיד מלך משיח לאתבא צדיקיא בתיובתא קמיה קוב"ה, אז משיח גייט מחזיר בתשובה זיין אלע צדיקים. לכאורה אז מען רעדט פון צדיקים פארוואס דארפן זיי תשובה טוהן? אלא מאי איז די מצוה אזא מצוה וואס איז לאו דוקא שייך פאר בעלי עבירות, נאר אויך פאר צדיקים. דארף מען עס פארשטיין, וואס דאס וועט אביסל אונז ארויסברענגן די תוכן פון מצות תשובה.

יעדער מצוה איז דא צוויי חלקים אין דער מצוה, די טעכנישע חלק און די תוכן פון די מצוה. די טעכנישע חלק איז די מעשה המצוה, לייגן תפילין במקומה הראוי, שאקלן לולב, עסן מצה. וואס יעדער פאר זיך האט סאך פרטים מיט דקדוקי הלכות וואס אהנדעם איז מען נישט יוצא. תפילין דארף זיין געמאכט מן המותר בפיך, פון א בעל חי, צורת האותיות, חק תוכות, וכו'. מצה מוז זיין מיט א שמירה, א גאנצע כזית, נישט קיין עשירה, וכו'. לולב יעדער מין כדינה, מיט זיין שיעור אתרוג כאגוז, לולב ד' טפחים, נישט יבש, וכו'.

דער תוכן פון די מצוה איז בכלליות אונז צו ברענגען נענטער צום רבש"ע. בפרטיות, תפילין כדי לשעבד הלב והמח, אתרוג לשעבד די אברים עקריים, אתרוג איז לב, לולב איז די שדרה, הדס איז די עינים, ערבה איז די פה. מצה צו דערמאנען חירות, און אזוי איז יעדער מצוה ברענגט אונז נענטער צום רבש"ע דורך די תוכן פון די מצוה.

עס מוז באטאנט ווערן אז די מצוה אליינס אהנע כוונות האט א כח סגולי צו ערוועקן די מענטש צום רבש"ע. אבער דאס איז נישט א פראקטישע זאך נאר א נשמה'דיגע ענין. אז די נשמה פילט אז עס ווערט געטוהן מיט אים די רצון השם, האט עס א כח צו ברענגן די מענטש בפועל ממש נענטער צום רבש"ע.

כאטש כדי 'יוצא צו זיין די מצוה' מוז מען האבן די טעכנישט חלק פון די מצוה, אבער דער תוכן איז אן עבודה בפני עצמה, וואס אהן דעם איז עיקר חסר מן הספר.

ביי די מצוה פון תשובה איז די זעלבע זאך עס איז דא די טעכנישע חלק פון די מצוה, און די תוכן פון די מצוה.

די טעכנישע חלק פון די מצוה איז ביי יעדער דבר לא טוב וואס ער האט געטוהן , צו טוהן חרטה עזיבה מיט קבלה. דאס דארף געטוהן ווערן בפרטיות אויף יעדער זאך בפני עצמו. נאר אזוי איז ער 'יוצא' מצות תשובה.

אבער דאס אליינס איז עיקר חסר מן הספר.

די מיטעלער רבי זי"ע זאגט אויפן פסוק אוילים מדרך פשעם, ומעונותיהם יתענו: אז אוילים-נערנים לאזן איבער די 'דרך פשעם', אבער אויף וואס טוהן זיי תשובה,ומעונותיהם יתענו, זיי פאסטן פאר זייער זינד.
ער איז מסביר אז די שורש פון יעדער עבירה איז פריקת עול. א מענטש וואס האט אן עול מלכות שמים אויף זיך כדבעי, וואלט אפילו נישט געקענט דורכפאלן מיט א שוגג. דאס אז ער איז אדוכגעפאלן, איז ווייל ער האט נישט גי עול כדבעי. דאס איז די דרך פשעם. די וועג צו פשעים איז פריקת עול.

אפילו אויב א מענטש וועט מאכן תשובה- חרטה עזיבה וקבלה, אויף אלע פרטי'שע עבירות שבא לידו, איז ער נאך אלס נישט געקומען צו דער פוינט. ווייל ווילאנג ער נעמט נישט אויף זיך עול מלכות שמים האט ער נישט תשובה געטוהן אויף די 'דרך פשעם'.

די זאך פון פריקת עול שטעלט זיך אויס לאו דוקא ביי עבירות, נאר אפילו ביי דרגות אין עבודת השם איז אויך דא די ענין פון פריקת עול. אזויווי עס איז דא די תשובה פון רבי סעדי' גאון. יעדן טאג האט ער תשובה געטוהן אויף די נעכטיגע עבודה. ווייל לויט זיין היינטיגע השגות איז די נעכטיגע עבודה גארנישט. די שורש פון דעם אז א צדיק זאל נישט טוהן זיין עבודה כדבעי, קומט אויך פון די ענין פריקת עול בדקות מן הדקות.

מיט דעם ווערט מתבאר די עבודה פון צדיקים לגבי תשובה. אז יא, אויך די צדיקים דארפן תשובה טוהן פאר זייער 'דרך פשעם'-פריקת עול.

אז מען טראכט אריין אין דעם נושא, וועסטו זעהן אז לגבי די 'דרך פשעם' איז נישט קיין חילוק אויף וואס דו טוסט תשובה, נישט קיין חילוק וואסארא עבירה, שמעקט עס מיט פריקת עול, וואס פארלאנגט א קבלת מלכות שמים מחדש. אזוי אויך איז נישט קיין חילוק פון א צדיק אדער (אזויגערופענע) רשע, ווייל אלע דארפן תשובה טוהן אויף זייער פריקת עול, וואס לגבי די רבש"ע ווי שטארק אונזער קבלת עול וועט נאר זיין איז עס נישט גענוג קעגן זיין גרויסקייט.

ווען דו גייסט טוהן תשובה בפרטיות אויף די חטאים עונות ופשעים וואס דו האסט געטוהן, דארפסטו געדענקן, אז דאס איז נאר די טעכנישע חלק פון די מצוה, דער עיקר איז די תוכן פון די מצוה, אז מיר זענען פון פריש מקבל עלינו עול מלכות שמים.[/justify]