ותהי לו לאשה ויאהביה - (פ' חיי שרה)

[וואלווי]

מורי ורבותי! דע עולם האט אסאך ציייט צו פארברענגען און שרייבען און ליינען דא אויף קאווע שטיבעל. שטעלטס ענק אפ אויף א וויילע און געטס אוועק אביסעל פון אייער צייט צי מתפלל זיין מעומק הלב לפני אבינו שבשמים אב הרחמים שוכן במרומים פאר חבירנו היקר ר' גרוש שליט"א ער זאל שוין אויסגעלייזט ווערען פון זייל גלות און אויך קענען פראווענען א שבת נחמו מיט א ריכטיגע נחמה. ס'איז אן עת רחמים ורצון היינט ט"ו באב זאל ער זוכה זיין צו געהאלפען ווערען מיט א זיווג הגון און שלם ישלם השם משכורתו בכפלי כפלים ומרובה מידה טובה און פאר א יעדע טאג מיט מאכעניש זאל ער האבן א מכאן ולהבה א זיס און גליקליך לעבן פי כמה עד מאה ועשרים ושנים.

[berlbalaguleh]

איך האב יעצט באמערקט די אשכול צום ערשטען מאל @גרוש טייערע איך האב געלאזט אפאר הייסע טרערן פאר דיר צום באשעפער
איך ווייס אביסל וויאזוי דאס שפירט האבנדיג א נאנטע קרוב וואס איז געווען א גרוש פאר אפאר יאר
המקום ימלא חסרונך

נ.ב. אויב דו ווילסט קענסטו שיקן דיין נאמען צו מיר אין אישי איך וועל מתפלל זיין פאר דיר

ביליג: אויב דו ווילסט קענסטו מיר שיקן דיין קרעדיט/דעביט קארטל נומבער אין אישי. ניין. ווייסטו וואס. ס'קען זיין אין אפענעם פארום אויך. איך וועל עס נישט איבערגעבן פאר קיינעם...
דיסקלעימער: ס'איז נאר געווען א ווערטל. איך בעט קיינער זאלל מיר נישט שיקן זייער קרעדיט/דעביט קארטל נאמבער. נישט אין אישי. און נישט אין אפענעם פארום. ווייל איך וועל עס נישט אננעמען...

[berlbalaguleh]

מורי ורבותי! דע עולם האט אסאך ציייט צו פארברענגען און שרייבען און ליינען דא אויף קאווע שטיבעל. שטעלטס ענק אפ אויף א וויילע און געטס אוועק אביסעל פון אייער צייט צי מתפלל זיין מעומק הלב לפני אבינו שבשמים אב הרחמים שוכן במרומים פאר חבירנו היקר ר' גרוש שליט"א ער זאל שוין אויסגעלייזט ווערען פון זייל גלות און אויך קענען פראווענען א שבת נחמו מיט א ריכטיגע נחמה. ס'איז אן עת רחמים ורצון היינט ט"ו באב זאל ער זוכה זיין צו געהאלפען ווערען מיט א זיווג הגון און שלם ישלם השם משכורתו בכפלי כפלים ומרובה מידה טובה און פאר א יעדע טאג מיט מאכעניש זאל ער האבן א מכאן ולהבה א זיס און גליקליך לעבן פי כמה עד מאה ועשרים ושנים.

אמן...!

[ביליג]

איך האב יעצט באמערקט די אשכול צום ערשטען מאל @גרוש טייערע איך האב געלאזט אפאר הייסע טרערן פאר דיר צום באשעפער
איך ווייס אביסל וויאזוי דאס שפירט האבנדיג א נאנטע קרוב וואס איז געווען א גרוש פאר אפאר יאר
המקום ימלא חסרונך

נ.ב. אויב דו ווילסט קענסטו שיקן דיין נאמען צו מיר אין אישי איך וועל מתפלל זיין פאר דיר

ביליג: אויב דו ווילסט קענסטו מיר שיקן דיין קרעדיט/דעביט קארטל נומבער אין אישי. ניין. ווייסטו וואס. ס'קען זיין אין אפענעם פארום אויך. איך וועל עס נישט איבערגעבן פאר קיינעם... [emoji38]
דיסקלעימער: ס'איז נאר געווען א ווערטל. איך בעט קיינער זאלל מיר נישט שיקן זייער קרעדיט/דעביט קארטל נאמבער. נישט אין אישי. און נישט אין אפענעם פארום. ווייל איך וועל עס נישט אננעמען... [emoji38]

אפשר דאך ? אפילו איך צאל צו ?

[דער דאס]

מיינע אויגן זענען נאס, אוי ווי כ'פארשטיי דיך.. די צער און יסורים, וואס מ'מאכט מיט רח"ל, איז נישט מעגליך מסביר צו זיין.

מעומק ליבי בעט איך פאר דיר, און פאר אלע וואס גייען דאס דורך, זאל שוין השי"ת רחמנות האבן, און זאלסט שוין אויפגעראכטן ווערן, ס'זאל דיר אייביג זיין לעכטיג, און נאר שמחות זאלסטו מבשר זיין, אוי.. נאר תפלה, נאך תפלה, נישט אויפגעבן, די ישועה קומט! ס'איז זייער נאנט.

מיט א פרייליך הארץ, זאלסטו אונז אויפלעבן מיט די גוטע נייעס, זייער שנעל.. אמן!!

[berlbalaguleh]

ביליג: אז דו וועסט מיך שטארק בעטן וועל איך אפשר מסכים זיין...
דאס דערמאנט מיך א מעשה. אין די תקופה פון פאר די סעללפאונס און סמארטפאונס און טעכנעלאגיע, ווען די איינציגע מערכה וואס אונזערע הייליגע רעבעס האבן געפיהרט איז געווען אקעיגן די ציונים. אין יענע תקופה האט די טעלעפאן קאמפעני ארויסגעגעבן קרעדיט קארדס וואס מ'האט מיט זיי געקענט רופן סייווי איבער'ן כדור העולם אויפ'ן חשבון פון די אייגענע אקאונט. גיי איך מיר אויפ'ן גאס אין פראנט פונ'ם פאסט אפיס. פלוצלינג לויפט ארויס פון דארט מיינ'ס א באקאנטער וועלכער איז זיכער געווען א גילגול (אויב נישט א דיירעקט אייניקל, בן אחר בן) פון אונזער אלעמען באקאנטן פעטער, לבן הארמי. און ער געט מיך אזא באפאל, און זאגט שנעלל...געב מיר נאר דיין אקאונט נאמבער פון די קאללינג קארד...פארשטייצעך אז איך האב מיך גוט אונטערגעשמייכלט...כ'האב נאר רחמנות געהאט אויף איהם אז ער מוז נעבעך אנקומען צו אזעלכע שפל'דיגע שטיק כדי צו ברענגען פרנסה...!

[גרוש]

מ'האלט שוין ליידער 13 חדשים שפעטער ועדיין לא,
די גמרא זאגט אם רואה אדם שהתפלל ולא נענה יחזור ויתפלל,

ביטע איינרייסן ביתר שאת וביתר עוז,

ישר כח

איך מיין עס גאר אמת'דיג
ביטע רייסט איין:

אזויווי איך בין שוין ליידער אין דעם מצב, פון "לא טוב" היות אדם לבדו,
שוין כמעט אכט יאר,

ואין לך יום שאין נסיונותיה מרובה מחברתה,

און קיינער פון דא וויל נישט און זאל נישט פארשטיין וואס מ'מאכט מיט אין דעם מצב,
יעדע איינציגע נאכט, יעדן טאג גייענדיג אויפן גאס,
ביי יעדע שמחה,
יעדע שבת, יעדע יו"ט,
יעדע מאל מ'גייט אין גראסערי, יעדע מאל מ'גייט אין בית מדרש,
כ'האב שוין געהאט זיבן ימים נוראים'ס וואס כ'האב יעדע ימים נוראים געהאלטן אז דאס איז די לעצטע אין די מצב,

ס'שוין עטליכע יאר באים מים למעלה מנפש וד"ל,

בעהט איך דעם עולם דא זאל איינרייסן פאר מיר, (דער אייבערשטער קען מיין נאמען)

און נישט אהיים גיין פון בית מדרש פאר מ'זעהט אין די מערכת השמים, אז דאס מאל איז עס טאקע די לעצטע ימים נוראים,
אויף פסח זאל שוין "ושמחת אתה וביתך" במלא מובן המולה"
עדי זקנה ושיבה בבריות גופא ונהורא מעליא,

איך בין מבטיח די אלע וואס גייען מיר אינזין האבן און האבן א חלק אין מיין ישועה,
וועלן בעז"ה קיינמאל נישט וויסן און פארשטיין וואס דאס מיינט,
נישט ביי זיי און נישט ביי די קינדער,

מכח קל וחומר,
מה דאך ווען מ'איז מתפלל בעד חבירו ווען עס איז שוין "והוא צריך לאותו דבר" (וואס דעמאלט דארף מען האבן עפעס א זכות אז די תפלות זאלן נתקבל ווערן) זאגן חז"ל, אז "הוא נענה תחלה"
כל שכן ווען מ'איז נישט אין די צרה, וואס דעמאלט איז סאך גרינגער צו פועל'ן ווי די גמרא זאגט "לעולם יקדים אדם תפלה לצרה" ווי אלע ספרים זענען מסביר אז פאר די צרה, ווערן די תפלות סאך שנעלער נתקבל,
איז אודאי אז עס וועט זיין "טרם יקראו ואני אענה" די הוא נענה חלה וועט זיין אהן דעם וואס מ'אל אפילו וויסן פון אזא צרה ר,K'

איך בין מבטיח מיטן כח פון חז"ל,

אז חז"ל זאגן אזוי איז אזוי,
מיר זענען מאמין באמונה שלימה,

איך וואונטש דא יעדעם איינעם (סיי וואס גייען מיר יא אינזין האבן און סיי די וואס גייען נישט)
א גמר חתימה טובה דאס יאר און אלע יארן עדי זקנה ושיבה ועד בכלל,

עדי נזכה לראות בישועות ישראל ושמחתן בביגו"צ בב"א

[ביליג]

איך האב מתפלל געווען פאר דיר
די באשעפער ווייסט ווער עס איז "די גרוש פון קאווע שטיבל" !

[Easy Shopping]

רוף 845.288.3279 א שדכן פאר גרושים

[גרוש]

איך האב מתפלל געווען פאר דיר
די באשעפער ווייסט ווער עס איז "די גרוש פון קאווע שטיבל" !

ישר כח,

[גרוש]

רוף 845.288.3279 א שדכן פאר גרושים

ישר כח,

מה שמו?

[גרוש]

איך זאג פאר דיר פון פ' ביזן סוף

יום כ'פורים
אזויווי פורים,

מ'קען אויך פועל'ן

[גרוש]

בס"ד
ותהי לו לאשה ויאהביה
ליל חמישי לסדר "ויאהביה" עשרים יום לחודש מרחשון תשע"ה לפ"ק

די אויבערדערמאנטע נאכט דערמאנט מיר עפעס, דערמאנט מיר יענעם ביטערן חודש, "מר"חשון מיט זיבן יאר צוריק שנת תשס"ח לפ"ק, בעת כ'האב געזעהן אז אט אט, גייט מען זיך איבערצייגן, אז א געוויסע תקופה אויף וואס כ'האב פאראויסגעקוקט מיט שמחה'דיגע בליקן אז די תקופה גייט א גאנצע לעבן געדענקט ווערן און עס איז געפארן אויפן פארקערטן ריכטונג ווי געראכטן, איז געווען א ביטערע דורכגאנג, וואס איך גיי וועלן פארגעסן, ווי שנעלער (ב"ה כ'האב שוין כמעט פארגעסן דערפון),

עס איז אנגעקומען מוצ"ש וירא ט"ז חשון און איך בין געוואר געווארן אז ניין, איך לעב נישט אין קיין חלום, ס'איז נישט קיין דורכגאנג, עס איז נישט פיקסעבל, דאס איז עס, דאס האט זי אפגעמאכט אויף מיר, און דאס גייט געשעהן, זי גייט אוועק וואקן, און בשום אויפן נישט טוישן איר מיינונג און מהלך המחשבה, זי וועט זיך נישט לאזן צורעדן פון קיינעם, די שאלה איז נאר ווען עס גייט געשעהן, פארשטייט זיך אז פון דעמאלט האט מען קיין אויג נישט צוגעמאכט, ותתפעם רוחי, מ'האט געווארט אז די נאכט זאל זיך ענדיגן, און מ'זאל קענען גיין אין בית מדרש, און זעהן וואס מ'קען טוהן, מ'האט פרובירט אלעס וואס מ'קען נאר, וויסענדיג פונעם מאמר חז"ל "אפי' חרב חדה מונחת על צווארו של אדם אל יתייאש עצמו מן הרחמים", אפשר דאך וועט זי איינזעהן אז זי גייט ראנג, און זיך טוישן, די זונטאג'דיגן טאג איז שוין דורך, מ'דארף גיין עסן סאפער ביי די דעמאלטסדיגע שוויגער, מ'האט פרובירט אנצוגיין ווי געהעריג, כדי נישט האבן קיין שום יד אינעם צוטיילונג, צו קענען זאגן מיט א ברורות "ידינו לא שפכו את הדם הזה", ביטער שוווער געווען יענע תקופה, פרובירט נישט צו טוישן קיין איין איבריג ווארט מיט איר, זי זאל נישט האבן נאך פתחים צו טענה'ן פארוואס זי דארף זיך נישט טוישן נאר צוברעכן די מערידזש, זונטאג דורך'ן טאג האט מען זיך מזכיר געווען ביי א חבר ביום חופתו, און אז ער זאל מיר אינזין האבן ביי מנחה, ביינאכט איז מען געגאנגן צו די חתונה געזיצן דארט ביז ווען מ'האט געקענט, דארט האט מיר די חתן געזאגט אז ער האט מיר אינזין געהאט, מ'איז אהיים געקומען, כ'האב ווידער נישט געקענט צומאכן קיין אויג, מיין הארץ האט אנגעהויבן קלאפן שטערקער און שטערקער כ'האב אנגעהויבן שוויצן, געפיהלט ווי מיין אטעם ווערט שווערער, טראכטענדיג וואס איך גיי דא דורך גיין, זאכן וואס כ'האב נישט געוואונטשן פאר מיינע גרעסטע שונאים, און דא נישט א צווייטער ווי "עצמי ובשרי" גייט דאס ליידער דורכגיין, הייליגע באשעפער איך אוכל לראות באבדן מולדתי, איך דארף שלו' מאכן מיטן מצב אז די טרוים און האף מימי ילדותי, אויף ווען איך גיי חתונה האבן ווערט דא צורינען, ס'איז נישט געלונגען, ס'איז געווען א דורכפאל, וויזוי טראג איך דאס דורך, מיין אטעם ווערט שווערער, איך הייב אהן טראכטן פון אויפהייבן די טעלאפאן און קאלן הצלה, והנה, דער אייבערשטער האט פארקירעוועט מיינע מחשבות, ויעבור אלקים רוח, כ'האב אנגעהויבן טראכטן, דער אייבערשטער וועט מיר נישט פארלאזן, אויב איז מיר באשערט צו לעבן, וועל איך דאס אי"ה דורך מאכן, און איך קען אלעס רואיג לאזן אויף אים, ער טראגט שוין מיינע דאגות, מיין הארף האט אראפגעסלאוט, מיין אטעם איז גרינגער געווארן, און איך בין איינגעשלאפן, 2-3 שעה שפעטער האב איך געזעהן אז עס שוין 5 אזייגער, מ'קען שוין אנטלויפן פון הויז איז מען ארויסגעגאנגען, כמעשהו בראשון כך מעשהו בשני, ביידע נעכט זיכער געמאכט אהיים צוקומען ווען זי שלאפט שוין, און ארויסגיין ווען זי שלאפט נאך, מ'זאל נישט דארפן טוישן קיין איין ווארט, דינסטאג אינמיטן טאג האט מען זיך ווידער מזכיר געווען ביי א אנדערע חבר ביום חופתו, אבער יענער האט געמאכט מיט מיר א תנאי, אז איך זאל אים קניפן די ציצית פון זיין טלית למחרתו, וואס פארשטייט זיך די דיעל איז געווארן דאון על אתר, ביינאכט האט זי געהאט א קאזינס חתונה, זי האט מיר געזאגט אז איך ווערט שוין נישט פארעכנט אין די משפחה, סא איך זאל נישט גיין צו די חתונה, האב איך איר געענטפערט, אז דאס איז דיין מיינונג, איך מעג האלטן אנדערש, אבער איך גיי סייווי נישט ווייל מיין געדולד אין די מצב לאזט נישט, בין איך געגאנגען שלאפן, זי איז דאך נישט אינדערהיים, סא מ'האט פרובירט איינצושלאפן, ווען זי איז אהיים געקומען האב איך זיך געמאכט ווי איך שלאף, און 5 אזייגער זיך ארויסגעשארט פון דערהיים, מיטוואך נאכט געווען די זעלבע זאך, נאר זי איז א גאנצע נאכט געווען אלערט, מיר צו כאפן פאר איך גיי ארויס,

גאנצע זיבן יאר צוריק בעת כזאת, דאנערשטאג אינדערפרי פרשת חיי שרה כ' חשון תשס"ח, כ'וויל ארויסגיין פון דערהיים און זי שטעלט מיר אפ, און זאגט מיר די דאזיגע ווערטער, אויף וואס כ'האב שוין ווי האלב געווארט, ווייל די מצב איז נישט געווען נישט אראפצושלינגן און נישט אויסצושפייען, וז"ל:
איך גיי צו די ארבעט און פון דארט צו מיין מאמע, איך קום שוין נישט צוריק, כ'האב איר געזאגט אקעי, און געוואלט לויפן, און זי פרעגט מיר: אזוי קאלט געזעגענטס דאך?, נישט ווייל זי האט א געהאט א טראפ געפיהל, נאר זי האט געוואלט פארקויפן פאר די גאס, אז מ'האט זיך שיין צוטיילט, איך האב אבער איר נישט פארגינען די הנאה אז זי זאל זיין "עושה מעשה זמרי ומבקש שכר כפנחס", און פארקויפן פאר די גאס אז זי האט עס געמאכט "דזשענטל" און זי איז נייס, בעת ווען עס געווען פונקט די פארקערטע, און ווי געזאגט, כ'האב נישט געוואלט האבן קיין יד אין די צוטיילונג, איך זאל קענען רואיג פיהלן אז ידינו לא שפכה את הדם הזה, און ס'איז נישט געווען מיין בחירה, כ'האב נאר נישט געהאט קיין ברירה, האב איך איר געענטפערט, דיין אוועקגיין איז נאר לשיטתך, לשיטתי בין איך נישט אזוי שלעכט, אז דו דארפסט אוועקגיין, און שוין דארט האט זיך עס ב"ה געענדיגט,

גייענדיג אין בית מדרש אז געווען אין א בחינה פון "ויחד", פון איין זייט האב איך אפגעאטעמט אז איך האב געטוהן מיינס, און זי גייט שוין ב"ה אוועק, עס ווערט גרינגער, פון די אנדערע זייט האב איך פאראויסגעזעהן די מצב וואס איך גיי יעצט אריין, נאך אביסל גייט מען שמועסן אונטער מיין רוקן אז איך בין סעפערעיט, איך גיי לכאורה בקרוב מקיין זיין דעם "וכתב לה", און "מי יודע אם לעת כזאת הגעת למלכות" ווער ווייסט ווי איך גיי א יאר ארום האלטן, צו עס גייט שוין נאכאמאל זיין מלכות (ויהי' בעיניה כמלך - חתן דומה למלך), אבער וואס כ'האב דענסמאל נישט גע'חלום'ט אז גאנצע "זיבן יאר" שפעטער וועל איך נאך קענען באשרייבן די זמנים מיט ווייטאג, ועדיין לא נושעתי,

זיבן יאר איז שוין א תקופה, ווי "איינמאל א שמיטה", דאס איז די אויסדרוק פון מענטשן ווען מ'וויל זאגן אויף א זאך וואס געשעהט נישט אזוי אפט, דאס איז זייער א לאנגע צייט אין מענטשענס אויגן נאר ווען מ'רעדט דערפון, אבער נישט ווען מ'טראכט דערפון, זאל נאר יעדער צוריק טראכטן וואס עס איז אים דורך די לעצטע 7 יאר, וועט מען זעהן ווי שנעל ס'איז פארלאפן, ווי א אויגן בליק, מיט איין דריי דערזעהט מען זיך אז מ'האלט שוין ביים חתונה מאכן די קינדער וכדומה, אבל "אצלי אינו כן", זיבן ווייטאגליכע יארן איז שוין ליידער פארלאפן, דאס מיינט 365 וואכן, 365 שבתים, 2555 נעכט, (בערך), 7 מאל ראש השנה, 7 מאל יום כיפור, 7 מאל סוכות, 7 מאל חנוכה, 7 מאל פורים, 7 מאל פסח, 7 מאל שבועות, יעדע נאכט, יעדע שבת, יעדע יום טוב, פון די אלע נומערן איז געווען א עקסטערע שטארקע אפקומעניש, און איך האלט נאך פאר אלעם, כ'האב נאך נישט אנגעהויבן מיינע ימי עמידה, נאך נישט אנגעהויבן מיין לעבן, נסתרים דרכי ה', אני מאמין באמונה שלימה אז פונקטליך וויאזוי די זיבן יאר זענען דורך אזוי האט עס געדארפט זיין, איך טראכט נאר צוריק יענע ווינטער פון די סעפערעישאן נישט מער און נישט ביי קיינעם געדאכט, כ'האב נישט געוואוסט פון איין מינוט אויפן צווייטן, וואס די נעקסטע מינוט גייט ברענגען, כ'האב מיר פלוצלונג זיך דערזעהן אויף די וועלט אליין, ווי גייט מען, ווי שטייט מען, וויזוי גייט מען ווייטער אהן מיטן לעבן, כ'האב יעדע מינוט געפיהלט ווי די מינוט ענדיגט זיך די לעבן, כ'האב נישט קיין שום פלאן אויף די נעקסטע מינוט, כ'האב ווי נאטורליך פארלוירן די אפעטיט צו עני טינג אויף די וועלט, נישט געהאט קיין געדולד נישט צו עסן און נישט צו שלאפן, און נישט צו דאווענען און אודאי נישט צו לערנען, כ'האב מיר פלוצלינג דערזעהן די ערשטע מאל זייט מיין בר מצוה, וואס כ'האב וואך נאך וואך נישט מעביר סדרה געווען, פון די בר מצוה האב איך זיבן יאר אין א ציה יעדע איינציגע וואך מעביר סדרה געווען, נישט אויסגעלאזט קיין וואך, און דא פלוצלינג האב איך נישט געהאט קיין געדולד צו גארנישט, כ'האב מיר דערזעהן שמחת תורה תשס"ט, אז איך בין געבליבן שטעקן אינמיטן נח, (ווייל כ'האב שוין געפיהלט די שווערע צייטן עטליכע וואכן)

ב"ה מיינע געשוויסטער האבן גענומען אויף זיך צו מודיע זיין פאר מיינע עלטערן די מצב, איז איין זאך אראפ פון קאפ, יעדן טאג זיך אריינגעזעצט אין שוהל שמועסן ביז ביינאכט, ווען מיינע חברים זענען אהיים צו נאכטמאל, און איך בין געבליבן אליין, ביינאכט בין איך משוגע געווארן, (נישט ממש באט יו געט די פונט)

(ברם זכור אותו האיש לטוב, א געויסע איד (נאמען געהיטן אין רעדאקציע) וואס האט מיר דעמאלט אין יענע טעג געקאלט און מיר געזאגט, איך הער דו ביזט יעצט אריין געפאלן אין א שווערע מצב, און מיר אריבער גערופן צו אים אין אפיס, און דורך געשמועסט מיט מיר מיין מצב און מיינע אומשטענדן און מיינע אפשענס, און עצות און חיזוק דורך צו מאכן די שווערע טעג, בלי שום תשלום גמול, נאך עד היום הזה טראכט איך אז ווען נישט אים, וואלט איך לכאורה נישט געבליבן נארמאל, ער איז געווען ווי א שאקער און א סטעבעלייזער )

בימים ההם בין איך ב"ה געווען געבענטש מיט צוויי זאכן, די וועלטס געלט (נישט קיין עושר געווען, נאר נישט געהאט קיין איין איינציגע עקספענס) און די וועלטס צייט, האב איך מיר אריינלייגט אין מאכן דרייווערס לייסענס, עס האט געקאסט בערך טויזענט דאלער און גענומען פינף חדשים ביז נאך פסח, אזוי האב איך מיר געהאלטן פארנומען, ביינאכט האב איך געווענדליך זיך ארויפגעזעצט אויפן טרעין אין ווילי, און געקוקט אויפן מעפ, שטודירט די וועגן, וועלכע וועג ס'איז די שנעלסטע צו לאוער מאנהעטען, וועלכע וועג צו אפפער מאנהעטן, וועלכע צו ב"פ און וועלכע צו פלעטבוש, וכולהו, ביז כ'האב איין נאכט געטראפן מאטאר וויקל ביי איינע פון די סטאפ, איז מען די נעקסטע צופרי געפארן נאכאמאל די זעלבע וועג צו מאכן א פערמיט, עשרה בטבת האט מען געשטופט די נאכט אין ראדני (גראדע מיט א שנה ראשונה אינגערמאן – ער לעבט נאך מיט זיין ווייב ב"ה – כ'ווייס נישט וואס זיין חשבון איז געווען), 5:30 פארטאגס האט מען געקויפט א סענדוויטש ביי "קליינס רעסטראונט", גענומען די טרעין צו 770, און פארברענגט אין קרוינהייטס, געפארן קיין מאנהעטען צו די עסעקס סטריט סטאפ נעבן וויליאמסבורג ברידזש, און אריבער שפאצירט די בריק קיין ווילי, געגאנגען דאווענען, זיך געלייגט שלאפן ביז מנחה מעריב, און אויספאסטן, אזוי איז די ווינטער דורך בנסי ניסים, דער אייבערשטער האט זיכער געמאכט אז מ'האט אונטער האלטינג, אזוי זענען די יארן געלאפן, מ'האלט שוין היינט זיבן גאנצע יאר שפעטער, די גאנצע וועלט איז באשאפן געווארן אויף די נומער 7, שבעה ימי שבתא, ז' מדות, ז' רקיעים, זיבן טעג פסח, זיבן טעג סוכות, שבע הזאות יום כיפור, זיבן טעג חנוכה ביז זאת חנוכה, שבעה רועים, זיבן אושפיזין, זיבן טעג ביזן ברית, אויף די אלע זאכן שטייט אז עס איז קעגן די זיבן מדות, וואס דאס איז טבע העולם, אויף שמיני עצרת, זאת חנוכה, און אחרון של פסח, שטייט אז דאס זענען ימי רצון, ווייל אכט איז למעלה מדרך הטבע,

ביי זאת חנוכה איז די בני יששכר מאריך אז די טאג קען מען געהאלפן ווערן "בבני חיי ומזוני" ווייל בני חיי ומזוני לאו בזכותא תלי'ק אלא במזלא, און אין דעם טאג קען מען געהאלפן ווערן למעלה מן המזל עיי"ש, קען טאקע זיין אז וועגן דעם זענען די זמנים ימי רצון ווייל אפילו מיר האבן ליידער נישט קיין זכותים, וויבאלד אכט איז למעלה מדרך הטבע ווערט מען געהאלפן אפילו למעלה מן המזל, אהן זכותים,

די זוה"ק זאגט אויפן פסוק "בזאת יבא אהרן אל הקודש", זאת דא רזא דברית, און אז אהרן הכהן איז אריין ביום הקדוש לפני ולפנים, אין זכות פון די אלע זאכן וואס שטייט דערביי די ווארט "זאת",
זאת בריתי אשר תשמור,
וזאת התורה
ובחנוני נא בזאת,
אשרי אנוש יעשה זאת,
וזאת התרומה

ווי אויך זאגט די זוה"ק אז די עבודה יו"כ איז געטוהן געווארן דורך אהרן הכהן, ווייל ער איז קעגן מדת "הוד" וואס דאס איז די אכטע פון די עשר ספירות, און "שמיני" איז למעלה מטבע, די זעלבע זאך איז מיט די ז' הזאות למטה דאס איז טבע, די אחת למעלה איז למעלה מדרך הטבע, און די זעלבע זאך שמיני עצרת מ'טאנצט די הקדמה "אחת למעלה", למעלה מדרך הטבע, "ושבע למטה", די זיבן הקפות וואס זענען קעגן די זיבן מדות וואס זענען אין די טבע למטה אויף די וועלט, טאקע ביום "שמיני עצרת" וואס שמיני איז למעלה מדרך הטבע, קען טאקע זיין אז וועגן דעם ביי חסידים איז די הקדמה די עיקר און עס נעמט לענגער ווי די הקפות, ווייל ס'איז למעלה מדרך הטבע, און וועגן דעם זאגט טאקע די זוה"ק אויפן פסוק "וביום השמיני עצרת", "ובעוד דאיהו עם מלכא, שאל מה דבעי' ויהיבנא לך", ווייל שמיני איז למעלה מטבע, קען מען אלעס בעטן אפילו למעלה מן המזל, און די זעלבע זאך "זאת חנוכה", און די זעלבע זאך "אחרון של פסח",

אצינד איז מיר די וואך בייגעפאלן, ווי שוין אויבן געזאגט, "מאתי לא תצא רעות", די גאנצע צרה פון די גאנצע 7 יאר, ווי שווער עס זאל נאר נישט איז עס זיכער לטובה, ווי רש"י זאגט די וואך "כולן שוין לטובה", ווי די ספרים טייטשן אז אלע מצבים האט זי אנגענומען לטובה, קען זיין אז דאס וואס דאס האט פאסירט פונקט פרשת חיי שרה, אין די סדרה וואס עס שטייט אין פסוק "ותהי לו לאשה ויאהביה" די ערשטע מאל ווי עס ווערט דערמאנט אין די תורה אהבת איש ואשתו, אזויווי עס ווערט שוין דערמאנט אין די ספרים פון עטליכע פון תלמידי בעש"ט אז די וואכן פון די שידוכין פון די אבות זענען מסוגל, מעשה אבות סימן לבנים, קריאה מעורר הזמן, צו ווייזן אז די גאנצע זיך צוטיילן און גט'ן נישט מער און נישט ביי קיינעם געדאכט, איז נאר א ירידה לצורך עלי', צוצוקומען צום ריכטיגן "ותהי לו לאשה ויאהביה", מיטן ריכטיגן אהבה, עס זאל זיין "על כל פשעים תכסה אהבה", די אהבה זאל אוועק נעמען אלע פשעים (השרוי בלא אשה שרוי בלא חומה – בן עשרים ולא נשא כל ימיו בהרהור עבירה) , עס זאל נתעורר ווערן די "זכור אהבת קדומים" (די ערשטע אהבת איש ואשתו וואס ווערט דערמאנט אין תורה), והחי' נרדמים (לעב אויף די אחת מצלעותיו וואס איז געשעהן ווען ויפל אלקים תרדימה על האדם), וקרב הימים אשר בן ישי חי, (אין בן דוד בא עד שיכלו הנשמות שבגוף), עס זאל נתעורר ווערן די "וגם את נח "באהבה" זכרת, ותפקדהו בדבר ישועה ורחמים", על כן זכרונו בא לפניך להרבות זרעו כעפרות תבל וצאצאיו כחול הים, עס זאל זיין א "אהבה" שאינה תלוי' בדבר, עס זאל ח"ו קיינמאל נישט זיין בטלה אהבה,

אצינד ווען איך גרייט מיך שוין ליידער צו דעם אכטן חנוכה אלץ אינגערמאן, וואס איז שוין נישט "נר איש וביתו", ווי דערמאנט אז שמיני איז למעלה מדרך הטבע, די פארגאנגענע יארן האב איך יעדע "זאת חנוכה", איינגעריסן (ווי דערמאנט אויבן אז עס איז א טאג וואס איז א עת רצון), מיטן טייטשן די פסוק "אם (כאשר) תקום על מלחמה (מלחמת היצר – השרוי בלא אשה שרוי בלא חומה – כל ימיו בהרהור עבירה) בזאת (ביום זאת חנוכה) אני בוטח, (אז עס זאל שוין זיין) אחת שאלתי (נאר איינס, די ריכטיגע) מאת ה' אותה (איר – די איינס) אבקש (אזוי וועט אי"ה קענען זיין) שבתי בבית ה' כל ימי חיי (ווי די זוה"ק זאגט הנוטר בריתו שורה עליו שם הוי'), און משלב געווען די פסוקים ווי עס ווערט דערמאנט די ווארט "זאת", נאר אויב עס איז "לזאת יקרא אשה", דעמאלט קען זיין "זאת בריתי אשר תשמור" און דעמאלט קען זיין "וזאת התורה" (ישא אשה ואח"כ ילמוד תורה בטהרה), (נאר ווען עס וועט זיין) זאת נחמתי בעניי, (דעמאלט וועט זיין) כי אמרתך חייתני (ווי חז"ל זאגן מילה שניתנה במאמר – שמירת הברית), טאקע יעדע זאת חנוכה האב איך דאס מתפלל געווען, אבער יעצט ווען עס ענדיגט זיך שוין גאנצע 7 יאר, מ'גייט אריין אין שנת השמיני, בפרט אז עס פאלט אויס פרשת חיי שרה, גייט די ישועה טאקע אנקומען אי"ה, און וועט אי"ה מקויים ווערן די "ותהי לו לאשה ויאהביה" פון ביידע זייטן,

שמיני איז למעלה מדרך הטבע דארף מען געהאלפן פארן אפי' למעלה מן המזל, אע"פ שאיני הגון וכדאי, יעצט איז שוין טאקע די יאר וואס "בזאת אני בוטח" ווי די זוה"ק זאגט זאת היא רזא דברית און מילה איז דאך בשמיני, איז יעצט ווען מ'גרייט זיך צום הייליגן טאג פון "זאת חנוכה" וועט עס זיין זאת חנוכה, בשנת השמיני, שמינית שבשמינית (די אכטע טאג פונעם אכטן חנוכה), בחינת תלמיד חכם (חז"ל זאגן אז א תלמיד חכם דארף האבן א שמינית שבשמינית), דארף שוין מקויים ווערן ביי מיר די "עונת תלמידי חכמים משבת לשבת", און איך זאל אראפ ברענגען דורות ישרים ומבורכים, ווי די גמרא זאגט "הרגיל בנר הויין ליה בנין רבנן",און עס זאל מקויים ווערן וואס מ'איז מתפלל ביי די לשם יחוד פאר די הייליגע מצוה פון "נר חנוכה", "ויהיו זרעי וזרע זרעי וזכני להוליד בנים זכרים תלמידי חכמים וחסידים אהובים למעלה ונחמדים למטה", און זיי אריין ברענגען לבריתו של אברהם אבינו, ווי די ספרים זאגן אז מיט דעם וואס א מענטש איז נימול לשמונה האט ער נאך נישט מקיים געווען מצות מילה בשלימות ווייל דעמאלטס איז נאך נישט בא לכלל דעת און ס'איז נאך נישט דא קיין בחירה, נאר ווען מען ברענגט אריין א אייגן קינד לברית איז הוברר הדבר למפרע אז עס איז אים געווען ניחא צו ווערן גע'מל'ט דעמאלט קומט מען צו צום שלימות פון מצות מילה, און איך זאל צוקומען צום שלימות פון די מצוה, און זיך קען פירן בקדושה, וואס דאס איז דאך די חיוב פון יעדע איד אלץ חלק פון מצות מילה (כידוע ליודעים), עדי זקנה ושיבה בבריות גופא ונהורא מעליא, ונזכה לראות בישועת ישראל ושמחתן בהתגלות כבוד שמים עלינו בב"א

און מיר האלטן שוין נאכאמאל די צייט אין יאר,
ועדיין לא כותבין אותו בלשון עבר

[berlbalaguleh]

מיין טייערער גרוש שיחיה עמו"ש. איך האב נאר געליינט ראשי פרקים פון דיין לאנגן (ציטירטן) מאמר. איך האב שטארק מיטלייד מיט דיין מצב. און איך ווינטש דיר אז דו זאלסט בקרוב אויפגעראכטן ווערן מיט אלעם גוטן. בכל משאלות לבבך לטובה. איך האב נאר איין קשיא. דו זאגסט בתוך הדברים אז ס'איז געווארן עולם חשך בעדך. ווייל דו האסט געטרייט אלע מיני השתדלות זי צו צורעדן צו בלייבן. און זי האטציך גע'עקשנ'ט אז ניין. ס'האט גארנישט געהאלפן ביסטו אריינגעפאללן אין א מצב פון עצבות און יאוש.

מ'זאלל נישט געפראווט ווערן, ח"ו. אבער איך מיין אז איך וואלט געהאנדלט א ביסל אנדערש. ביז א געוויסע פונקט וועלל איך טון אלע מיני השתדלות אז דער מצב זאלל זיך נישט טוישן. אבער ווען ס'איז שוין אריבער אט די גבול, וואלט איך געזאגט דעם פסוק וואס מ'זאגט ביי כפרות שלאגן...זה חליפתי, זה כפרתי, וכו'...און אנגעגאנגען ווייטער מיט'ן לעבן. קודם ענדזשויעט א ביסל דעם בעטשלערישן לעבן. אויפשטיין ווען מ'וויל. נישטא קיין ווייב וואס זאלל מוטשען...נו, שטיי שוין אויף דו פוילער שטריק...וועסט שוין באלד נישט האבן קיין מנין אין ביהמ"ד...! אדער ביינאכט, כאפן א פיינעם, זאפטיגן שמועס מיט חברים נאך מעריב, מענייני דיומא. און ווען מ'קומט אהיים נישט האבן צו הערן אז ס'איז שוין נאך איינס אזייגער..וואו ביסטו געווען ביז יעצט.....?! כ'האב מיך שוין געזארגט אז די מאפיא האטדיך (ח"ו) געשאסן. אדער די פאליס האט דיך ארעסטירט...! און נאכדעם זיך גיין זוכן א נארמאללן, אנשטענדיגן שידוך מיט עפעס א גרושה אדער אלמנה, וועלכע זוכט צו לעבן א רואיג, אידיש לעבן...!

נ.ב.: איך קען א איד א גרוש, (כ'האב אים געקענט נאך פאר ער איז געווארן א גרוש.) וואס ער איז אייביג געווען א דינער, טרויעריגער , צוריקגעצויגענער מענטש. און נאך וואס ער האט זיך גע'גט, האט ער אויפגעלעבט. זיין גאנצע פערזענליכקייט האט באקומען א חיות. און ביז א יאר האט ער צוגענימען געוויכט...און ס'איז ביי איהם מקויים געווארן ששון ושמחה ישיגו ונסו יגון ואנחה....פארשטייצעך אז דאס איז נישט דער מצב ביי א יעדן...חזק ואמץ...!

[מיש-נייעס]

מיין טייערער גרוש שיחיה עמו"ש. איך האב נאר געליינט ראשי פרקים פון דיין לאנגן (ציטירטן) מאמר. איך האב שטארק מיטלייד מיט דיין מצב. אן איך ווינטש דיר אז דו זאלסט בקרוב אויפגעראכטן ווערן מיט אלעם גוטן. בכל משאלות לבבך לטובה. איך האב נאר איין קשיא. דו זאגסט בתוך הדברים אז ס'איז געווארן עולם חשך בעדך. ווייל דו האסט געטרייט אלע מיני השתדלות זי צו צורעדן צו בלייבן. און זי האטציך גע'עקשנ'ט אז ניין. ס'האט גארנישט געהאלפן ביסטו אריינגעפאללן אין א מצב פון עצבות און יאוש.

מ'זאלל נישט געפראווט ווערן, ח"ו. אבער איך מיין אז איך וואלט געהאנדלט א ביסל אנדערש. ביז א געוויסע פונקט וועלל איך טון אלע מיני השתדלות אז דער מצב זאלל זיך נישט טוישן. אבער ווען ס'איז שוין אריבער אט די גבול, וואלט איך געזאגט דעם פסוק וואס מ'זאגט ביי כפרות שלאגן...זה חליפתי, זה כפרתי, וכו'...און אנגעגאנגען ווייטער מיט'ן לעבן. קודם ענדזשויעט א ביסל דעם בעטשלערישן לעבן. אויפשטיין ווען מ'וויל. נישטא קיין ווייב וואס זאלל מוטשען...נו, שטיי שוין אויף דו פוילער שטריק...וועסט שוין באלד נישט האבן קיין מנין אין ביהמ"ד...! אדער ביינאכט, כאפן א פיינעם, זאפטיגן שמועס מיט חברים נאך מעריב, מענייני דיומא. און ווען מ'קומט אהיים נישט האבן צו הערן אז ס'איז שוין נאך איינס אזייגער..וואו ביסטו געווען ביז יעצט.....?! כ'האב מיך שוין געזארגט אז די מאפיא האטדיך (ח"ו) געשאסן. אדער די פאליס האט דיך ארעסטירט...! און נאכדעם זיך גיין זוכן א נארמאללן, אנשטענדיגן שידוך מיט עפעס א גרושה אדער אלמנה, וועלכע זוכט צו לעבן א רואיג, אידיש לעבן...!

נ.ב.: איך קען א איד א גרוש, (כ'האב אים געקענט נאך פאר ער איז געווארן א גרוש.) וואס ער איז אייביג געווען א דינער, טרויעריגער , צוריקגעצויגענער מענטש. און נאך וואס ער האט זיך גע'גט, האט ער אויפגעלעבט. זיין גאנצע פערזענליכקייט האט באקומען א חיות. און ביז א יאר האט ער צוגענימען געוויכט...און ס'איז ביי איהם מקויים געווארן ששון ושמחה ישיגו ונסו יגון ואנחה....פארשטייצעך אז דאס איז נישט דער מצב ביי א יעדן...חזק ואמץ...!

זאלסט מיר זייער אנטשולדיגן
אבער דאס איז זייער אויבערפלעכליך געטראכט
א מענטש וואס איז מיט א ווייב קען נישט פארשטיין די צער פון א גרוש
קענסט פראברין צום דמיונען: אה! ווי גוט וואלט געווען ווען איך האב נישט די שקלאפטע
איך וואלט געמאכט א לעבן
אבער עס איז נישט אזוי
הגם עס זענען דא א סאך פראבלעמען וואס א פארהייראטער האט
אבער עס איז ווייט נישט די צער וואס א גרוש גייט אריבער
בפרט א ער האלט שוין אכט יאר דערנאך ועדיין לא נושענו.
עס איז באמת הארד ברעיקינג
הנראה לפי עניית דעתי כתבתי

[mevakesh]

איינער זאגט מיר דעם שבת
א ווייב איז טאקע צרות אבער נישט האבן א ווייב איז פיהל ערגערע צרות...

[אני מת לחיות]

גרוש (כמעט לשעבר, אי"ה) ווען סאיז וואויל און גוט אזוי ווי רבקה איז "ויאהביה"

Sent from my SM-G930V using Tapatalk

[יחי המלך]

איך וויל ענק זאגען איך האב געליינט וואס ענק שרייבן אז ס'איז שווערער צו לעבן אן א פרוי ווי מיט איך בין שוין צוואנציג יאר א גרוש כמעט וואס איך פיל עס נישט גלייבט מיר איך האב נישט כמעט קיין צייט צו טראכטן וועגן דעם די איינציגע זמנים אין יאר ווען איך פיל עס איז נאר ווען עס קומט א יו"ט ווי פסח וכדומה אבער איך זוך א שידוך נאר פאר איין זאך ווייל די תורה האט געהייסן חתונה האבן און אויך כדי מען זאל נישט זינדיגן ווען נישט דעם שפיר איך היינט כמעט נישט קיין געברויך פאר דעם איך בין פונקט אזא גרוש ווי דער וואס וויינט אזוי דא אינעם אשכול איך ווייס נישט אדער בעסער געזאגט איך כאפ נישט פונקטליך פארוואס ער וויינט אזוי עס קען זיין ווייל עס איז דא דארט קינדער אין זיי דרייען זיך ווי לעבעדיגע יתומים און דאס באדערט אים אין אזא מצב וואלט איך אים געראטן צו גיין פאר העלף זיך צו שטארקן אויף זיינע ווייטאגן און אנהייבן טון קאנסטראקטיוו פון דאסניי זוכן א שידוך און אויב ער טרעפט נישט דא ביים היימישן ציבור זאל ער ארויס פארן אוט אוף טאון אין די סטעיטס אדער אין צווייטע מדינה וכדומה אין אויפהערן צו וויינען

[וואלווי]

איך וויל ענק זאגען איך האב געליינט וואס ענק שרייבן אז ס'איז שווערער צו לעבן אן א פרוי ווי מיט איך בין שוין צוואנציג יאר א גרוש כמעט וואס איך פיל עס נישט גלייבט מיר איך האב נישט כמעט קיין צייט צו טראכטן וועגן דעם די איינציגע זמנים אין יאר ווען איך פיל עס איז נאר ווען עס קומט א יו"ט ווי פסח וכדומה אבער איך זוך א שידוך נאר פאר איין זאך ווייל די תורה האט געהייסן חתונה האבן און אויך כדי מען זאל נישט זינדיגן ווען נישט דעם שפיר איך היינט כמעט נישט קיין געברויך פאר דעם איך בין פונקט אזא גרוש ווי דער וואס וויינט אזוי דא אינעם אשכול איך ווייס נישט אדער בעסער געזאגט איך כאפ נישט פונקטליך פארוואס ער וויינט אזוי עס קען זיין ווייל עס איז דא דארט קינדער אין זיי דרייען זיך ווי לעבעדיגע יתומים און דאס באדערט אים אין אזא מצב וואלט איך אים געראטן צו גיין פאר העלף זיך צו שטארקן אויף זיינע ווייטאגן און אנהייבן טון קאנסטראקטיוו פון דאסניי זוכן א שידוך און אויב ער טרעפט נישט דא ביים היימישן ציבור זאל ער ארויס פארן אוט אוף טאון אין די סטעיטס אדער אין צווייטע מדינה וכדומה אין אויפהערן צו וויינען

זיי מוחל ליין בעסער דורך חברינו גרוש'ס פילע תגובות וועסטו איהם בעסער פארשטיין און מיט פילען.

[גרוש]

איך וויל ענק זאגען איך האב געליינט וואס ענק שרייבן אז ס'איז שווערער צו לעבן אן א פרוי ווי מיט איך בין שוין צוואנציג יאר א גרוש כמעט וואס איך פיל עס נישט גלייבט מיר איך האב נישט כמעט קיין צייט צו טראכטן וועגן דעם די איינציגע זמנים אין יאר ווען איך פיל עס איז נאר ווען עס קומט א יו"ט ווי פסח וכדומה אבער איך זוך א שידוך נאר פאר איין זאך ווייל די תורה האט געהייסן חתונה האבן און אויך כדי מען זאל נישט זינדיגן ווען נישט דעם שפיר איך היינט כמעט נישט קיין געברויך פאר דעם איך בין פונקט אזא גרוש ווי דער וואס וויינט אזוי דא אינעם אשכול איך ווייס נישט אדער בעסער געזאגט איך כאפ נישט פונקטליך פארוואס ער וויינט אזוי עס קען זיין ווייל עס איז דא דארט קינדער אין זיי דרייען זיך ווי לעבעדיגע יתומים און דאס באדערט אים אין אזא מצב וואלט איך אים געראטן צו גיין פאר העלף זיך צו שטארקן אויף זיינע ווייטאגן און אנהייבן טון קאנסטראקטיוו פון דאסניי זוכן א שידוך און אויב ער טרעפט נישט דא ביים היימישן ציבור זאל ער ארויס פארן אוט אוף טאון אין די סטעיטס אדער אין צווייטע מדינה וכדומה אין אויפהערן צו וויינען

ביזט א גרוש 20 יאר,
און דו האסט נישט קיין שום ניד פון לאוו?
דו דארפסט נישט א אייגענע שטוב?
דו ווערסט נישט נכשל מיט הוז"ל אדער א"א אדער נדה?

סאמטינג ראנג יו,
ביזט בבחינת שוטה אינו מרגיש?

[berlbalaguleh]

גרוש: איך האב הנאה צו הערן אז דו ביסט ב"ה נכשל געווארן מיט איינס אדער מיט די אלע זאכן וואס דו רעכנסט דא אויס. סאו, איז דער מצב נישט אזוי געפערליך...
נ.ב.: דאס איז געווען א שטיקל סארקאסטישע הודעה. צו הייבן דעם מוט פון אונזער טייערן (געוועזענעם) גרוש. אבער איך מיין עס נישט ערנסט, ח"ו...!

[גרוש]

ישר כח

גרוש: אויב דער ..."אינו הגון ואינו כדאי"...גייט ארויף אויף דיר, דארף מען דווקא (ע"י השתדלות, בעז"ה) דוקא יא זעהן אז דער שידוך זאלל זיין כדאי והגון לכך. ווייל דו ביזסט שוין אפגעקומען אלעס וואס דו האסט געדארפט צו אפקומען. און מהיום והלאה זאלל שוין זיין שושן הבירה צהלה ושמחה. און די אייבישטער זאלל העלפן אז דו זאלסט שפירן ווי א שנה ראשונה יונגערמאן... מרומז אין די מגילה....היושבים ראשונה במלכות...!
איך זאג אפשר פורים תורה. ס'קען זיין. אבער ס'איז יין מדבר מתוך גרוני. דאס איז די שיריים פון די צוויי און א האלב ליטר וויין וואס איז אריין לתוך גרוני. כדלהלן...א פלעשל טפרברג קברנט סוביניון. א פלעשל אלפסי... און א האלב פלעשל (אדער א ביסל מער) פון זשעונעסס פינק מאסקעט. זיסע וויין. פארשטייצעך אז די צוויי (אדער דריי) גלעזעלעך אלד גרענד דעד 114 פרוף ווערן נישט אריינגערעכנט....!

און מיר האלטן שוין באלד נאכאמאל,
בחודש העשירי הוא חודש טבת, ירח שהגוף וכו', ועדיין לא מצאתי מרגוע לנפשי

[אני מת לחיות]

ס'קומט נאך א חנוכה

Sent from my SM-G930V using Tapatalk