דא ברענגט איינער א לשון פון צל"ח:כידוע, כל זמן שהגוף לא כלה, עדיין שורה עימו הרוח, ואינה יכולה להיפרד ממנו.(עיין שבת קנב:) לכן גם קוברים את המת בעפר, כדי להחיש את רקבון הגוף כדאיתא בסנהדרין (מו) ומן הטעם הזה מלבישים אותו בתכריכי פשתן שנרקבים במהרה.
אותה ילדה, בשל עניותם נקברה כשגופה נתון במחצלת של קנים, במקום בפשתן שהיה יקר. וגופה טרם הרקיב לגמרי, מה שמנע מרוחה להתנתק מן הגוף ולשוט בעולם כדוגמת חברתה.
על כן בשנה האחרת שבה חברתה והציעה לה לשוט בעולם, שמא הפעם כבר הרקיב גופה. אולם ילדה זו השיבה לה כי עדיין אינה יכולה, משום שהגוף עדיין לא הרקיב לחלוטין. עכת"ד.
און די ריטב"א זאגט פשוט אז זי האט זיך געשעמט, ווייל א מחתלת של קנים איז ווייל דאס ווייזט אויף עניות, און וואסארא פנים האט דאס ארום צו פליען ארומגעוויקעלט מיט א שמאטעס געמאכט פון גראז.
א
צווייטער פרעגט, וואס פאר א מין חסיד איז דאס, אז ער ווייסט די סוד אז ס'קומט א שדפון\רקבון און ער האלט עס פאר א סוד, זאל יעדער אויסגיין פאר הונגער אבער ער וועט מאכן א שיינע אפוטיקי.