לכבוד אנ"ש הקרובים אלי, הי"ו
[center]שיר של פגעים – אורך ימים אשביעהו[/center]
א פסוק פון איינע פון די חשוב'סטע פרקים פון איינע פון די חשוב'סטע 24 ספרי קודש, קאפיטל צ"א אין ספר הק' תהילים לדוד מלך ישראל, איז לעצטענס געזונגען געווארן בכלי שיר דורך עטליכע אידישע פרום געווארענע ציגאנער, ספיחים, שקשים לישראל כספחת, זעלבסט געקרוינטע כלל פארזארגערס - לכבוד דעם ראש הכנסיה, ראש הכופרים בתורת משה וחכמינו ז"ל. כאטש וואס דער אינצידענט איז פארגעקומען בחדרי חדרים, איז אבער די געשעהניש ליידער מפורסם געווארן, און די חילול ובזיון פון אונזער גאט און זיין עם הנבחר, שטעכט דעם הארצען פון יעדן באזעצענע כשר'ע איד, די שארית ישראל המאמינים בתורה שבכתב ושבעל פה, די געציילטע לבבות וואס לאזן נישט די ערלת הלב אינגאצען פארלעשען דאס אידישע געפיל.
רבן שמעון בר יוחאי זאגט (זוהר הק' פרשת פקודי): כל זמנא דאיהו קיימא בסטרא דא דקדושה (ווילאנג א מענטש האלט זיך צו די קדושה זייט), כל קדושין וכל דכיין מתדבקין ביה (אלע הייליגקייטן און ריינקייטן וועלן זיך צוקלעבן צו אים), יקרא (ער וועט רופן) וקב"ה יתיב וישמע ליה (און ה' וועט צוריק ענטפערן און צוהערן אים), עליה כתיב (אויף אים שטייט די פסוק) יקראני ואענהו (ער וועט מיך רופן, און איך וועל אים ענטפערן), עמו אנכי בצרה (איך בין מיט אים אין צייט פון קלעם), אחלצהו ואכבדהו (איך וועל אים ארויסראטעווען און אים מאכן גע'ערט), אורך ימים (מיט לאנגע יארן) אשביעהו (וועל איך אים זאט מאכן), ואראהו (און איך וועל אים ווייזן) בישועתי (מיט מיין הילף). וכל זמנא דאיהו קיימא בסטרא דמסאבא (און כל זמן ער שטייט אויף די שמוציגע זייט, איז) כל מסאבו (יעדע טומאה) וכל חובה (און יעדע זינד) וכל בישין (און אלס שלעכט) מתדבקן ביה (קלעבן זיך אן אין אים), ולית מאן דישמע ליה (און ס'איז נישטא ווער ס'זאל אויסהערן זיינע תפילות). מרחקא איה מקב"ה (ער איז דערווייטערט פון ה'), עליה כתיב (אויף אים איז געזאגט געווארן די פסוק), רחוק מרשעים ישועה, וכתיב גם כי תרבו תפלה אינני שומע.
סוף דבר, דער פסוק "אורך ימים אשביעהו" איז געזאגט געווארן אויף איינער וואס איז דבוק די קדושה.
תפילה למשה – פון קאפיטל צדיק ביז נאך קאפיטל ק', 'מזמור לתודה', זענען מיסודו פון משה רבינו, און טראגן גאר א ספעציעלע חשיבות (קאפיטל צ"ב, מזמור שיר ליום השבת, האט משה רבינו מקבל געווען פון אדם הראשון און מוסיף געווען מדיליה), זייער תוכן זענען די יסודות הדת, עניני קבלת התורה, נבואה, אחרית הימים און תחיית המתים. צוליב דעם גייט נישט אריבער א וואך וואס מ'זאל נישט זאגן די דאזיגע פרקים. 'תפילה למשה' און 'יושב בסתר' איז שבת'דיגע פסוקי דזמרה, ('יושב בסתר' זאגט מען אויך מוצאי שבת עפ"י רוב, און ביי קרי"ש שעל המיטה), 'מזמור שיר ליום השבת' זאגט מען דריי מאל יעדע שבת, 'ה' מלך' שיר של יום שישי, און צוויי מאל שבת, 'א-ל נקמות ה'', שיר של יום רביעי. 'לכו נרננה' וכו' פרייטאג צו נאכט'ס, און 'מזמור לתודה' יעדע וואכן טאג!
די משמעות'ן פון די קאפיטלן, אפילו בדרך הפשוט, זענען זיס, ווארעם, און רעדט צום נשמה. כל שכן באופן פנימיות טראגן די קאפיטלן א געוואלדיגע אוצר פון דביקות בה'.
די ספעציעלקייט פון קאפיטל צ"א, זעהט מען שוין אין חז"ל, די גמרא (שבועות ט"ו ע"ב) רופט איר אן "שיר של פגעים", אז די שיר איז מסוגל צו מרחק זיין פגעים און מזיקין. וועלכע פגעים ומזיקין? זאגט דער "עטרת זקנים" (אין די זייט פון שלחן ערוך) אז די זענען באשאפען געווארן במשך די 130 יאר וואס אדם הראשון האט נישט געלעבט מיט זיין ווייב חוה. און דאס איז די ענין פון 130 ווערטער (נאכן כופל זיין אורך ימים בצירוף ויהי נועם).
די אות "ז" איז נישט בנמצא אין דעם פרק, זאגט די מדרש אז דאס קומט צו ווייזען אז ווער ס'זאגט דעם קאפיטל וועט קיין "כלי זיין" נישט שולט זיין אויף אים. אין "סדר היום" שטייט אז "כלי זין" איז די מספר התיבות פון דעם פרק. און די תשב"ץ שרייבט מ'זאל זאגן דעם פרק 7 מאל.
נאך זאגט די תשב"ץ, אז די חשמונאים האבן מנצח געווען די יוונים דורך זאגן דעם קאפיטל.
מ'איז כופל "אורך ימים" כדי משלים צו זיין די מכוון פון מספר התיבות, און
ווי געזאגט, די קאפיטל העלפט קעגען מזיקים, דערפאר זאגט מען איר מוצאי שבת ווען די נשמות גייען צוריק אין גיהנום (אזוי ווי מ'זאגט עס ביי הלוית המת).
דער הייליגע חתם סופר אין דרשות (ח"ג) שרייבט אז דער פסוק אורך ימים איז געזאגט געווארן אויף ראש השנה. איך וועל מעתיק זיין לשון קדשו:
בקיצור, די פסוק דריקט אויס די מעלה פון אורך ימים, לאנג טעג, איין ראש השנה אין צוויי טעג, ווייל דאס ברעגנט ישועות שיצאו זכאי בדין.כתיב אורך ימים, יאמר על יום ראש השנה שבחסדי ה' חיבר ב' ימים להיות יומא אריכתא, להאריך זמן התשובה ביום הדין ע"ד ארך אפים. ואם זכה האדם לתשובה שלימה ומהפך דין לרחמים ביום ר"ה, הרי כל השנה בטובה, ע"ד שבענו בבוקר חסדך, שהוא ר"ה, שהוא בוקרו של שנה. ועי"ז נרננה ונשמחה בכל ימינ, ועל כן אמר אורך ימים אשביעהו, אשביעהו חסד ביום אריכתא ועי"ז ממילא אראהו בישועתי.
ואמנם יותר טוב בהיות העולם מתוקן במלכות שדי ולא נצטרך ליומא אריכתא, כגון בירושלים במקום בית דין הגדול, ועושין רק יום אחד, והקב"ה מתרצה עם ישראל, וטעם הטובה הזאת היא כך, דאמרו השטן גימטריא שס"ד יומי אית ליה רשות לשטוני, בר מההוא יומא דכפורי. והנה זה הוא אי לא נצטרך למיחשב ב' ימים דר"ה ליומא אריכתא, אז הוה יום הכיפורים שס"ה, אבל אי נצטרך ליומא אריכתא א"כ יום הכיפורים הוה יום שס"ד ואית ליה רשות חלילה לשטוני! והיינו דכתיב ועבדתם את ה' אלוקיכם וגו' את מספר ימיך אמלא, שיהיו שס"ה ימים ולא רק שס"ד. (וממשיך שם עוד דברים נפלאים)
זאל דער שיר של פגעים זיך אננעמען פאר די וואס זענען פוגע בכבודו.[/justify]
