די מלחמה מיט מנהלי הישיבות

[או אינו]

בערל איר האט א טעות. א פאבליק סקול האט קיין שום בענעפיטן פין קעטגארייזען א קינד מיט א רילעטעד סערוויס מאנדאט. אדרבה דאס ווערט א בורדען ווייל עס איז דא א מאנגעל אין פראוויידערס אין די סקולס ראטע וועט פאלען ווייל זיי האבן אנדערסערווד

[berlbalaguleh]

או אינו: אנטשולדיגט. איהר האט א טעות. איך האב דאס נישט אליינס אויסגעטראכט. איך האב עס גענומען פון אן עדיטאריעל פון די צייטונג דעילי ניוס...!

[או אינו]

ראובן נעילד איט אין זיין ערשטע רעספאנס. מ'גייט דא בעק אין ארד מיט בלא בלא גערעדכץ. בערל אזוי גייט דאס!! מ'ליינט אן עדיטאריעל אין מ'ווערט א גאנצער פיקח אין א נושא אין מ'לאזט הערן מיינונגען אין קאנוויקטיאןס אלעס פאר אייגענע סטאטוס.

[שמעון וואלף]

איך בין געווען אביסול איוואלווד אין א פרשה ווי א בחור פון א "פארטייאישע ישיבה קטנה" האט נישט געטויגט. פאר'ן נייעם זמן האט די טאטע פון בחור באקומען א מעלדונג אז זיין בחור דארף זיכן א נייע פלאץ. פארשטייט זיך אז ער האט געהאט א שווערע ארבעט צו פלאצירן זיין צדיק'ל און ס'קומט ר"ח חשון און דער בחור האט נישט ווי צו גיין. מיט גרויס פראטעקציע נאכ'ן איבערדרייען א וועלט האט די מנהל אים צוריק גענומען בתנאי כפול אז ער וועט זיך צושטעלן צו תקנת הישיבה. גייט נישט אריבער א וואך און די מנהל טרעפט די בחור אין א רעסטוראנט ביי לאנטש, א זאך וואס די ישיבה האט בפירוש גע'אסר'ט אז מ'טאר נישט ארויסגיין פון בנין הישיבה אינמיטן טאג. די בחור איז אהיים געשיקט געווארן און האט נישט קיין ישיבה.

וואס זאגט איר צו אזא מעשה?

אלע עלטערן ווילן אז ס'זאל זיין א השגחה אויף בחורים און זיי זאלן זיך נישט קענען דרייען אין די גאסן אינמיטן טאג. די תקנת הישיבה איז זייער פארשטענדליך און דארף אינפארסירט ווערן. פונדעסוועגן זענען דא אזעלכע וואס שימפן היתכן מ'לאזט צו אז א בחור זיצט אינדערהיים אן א ישיבה?!

וואס איז די סאלושען?

[ליטוואק פון בודאפעסט]

דאס איז נאכאמאל די זעלבע נושא. מ׳נעמט איין קליינע פרט פון דער בחור, און מ׳שטעלט זיין גאנצע עתיד עפ"י דער פרט. דער בחור האט געהאט עפעס א סיפוק אין לערנען? איינער האט זיך באמיט צו וויסען וואס נאגט איהם אין לעבען? פארוואס האט ער ׳נישט געטויגט׳?
ביז ווילאנג מ׳האט זיך נישט גרונטליך אריין געטוהן אין די עניינים, זאל מען נישט קומען מיט שאלות אויף א ספעציפישע פאסירונג.

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

[Gimpel]

די נקודת אמריקאנר איז קיינער וויל נישט ניצן דע מוח אלעס מוז פארען בליץ שנעל איינער וויל נישט פאלגען ארויס כדברי ליטוואק מען וויל זיך נישט אריין טון אין א נושא ביגיעת המוח

[איינציג]

איינציג, איך ווייס נישט וואס דיין ציהל איז דא. ס'איז יתכן אז דו האסט געטראפן א סארט מציאות וואס מאכט זיך זעלטן אז עלטערן וועלן נישט קאאפערירן מיט די הנהלה און ווילן דוקא די הנהלה זאל זיך צושטעלן צו זיי; אדער א בחור וואס פארדארבט אנדערע און עס איז נישטא קיין וועג אים צו קענען העלפן און אויסמענטשלען. אבער דאס טוישט נישט דעם פאקט אז 95% קעיסעס זענען אויסדרוקליך נישט אזעלכע. און אפילו אויב צומאל מאכט זיך עס יא, איז עס ווייל די הנהלת המוסדות איז גוזר גזירות שאין רוב הציבור יכולים לעמוד בה. מען מעג אמאל מאכן אן אויסנאם אויב די הנהלה זעהט אז דער אינגערמאן וויל זיך צושטעלן צו רוב זאכן נאר משום סיבה האט ער א געוויסע תקנה וואס ער קען נישט נאכקומען 100%. ווי הרב דזשעיקאבסאן חזר'ט כסדר, א סיסטעם דארף דינען די מענטשהייט, און נישט פארקערט. יעדער פארשטייט אז (געוויסע) תקנות מוזן זיין (פאר די קינדער, נישט פאר די עלטערן), אז נישט איז דאך א הפקר וועלט, אבער די תקנות איז נאר א זייטיגע זאך בלויז כדי צו קענען בעסער מחנך זיין די קינדער צו תורה ועבודה ואהבת ה', נישט אז דער עיקר פאקוס זאל זיין איבער די תקנות און במשך דעם גאנצן יאר זאל מען נאר זיין ביזי מיט די תקנות סיי מיט די קינדער און סיי מיט די עלטערן. ליידער היינט איז דער טפל געווארן א עיקר, און די נארישע תקנות וחומרות האט איבערגענומען דעם אויבן-אן פון אידישקייט, און לויט דעם מעסט מען וועמען יא אדער נישט אנצונעמען, און דאס אז אבסאלטולי נישט ריכטיג.

און יא, א מוסד ווי דער טאטע געהערט האט זיכער א גרעסערע אחריות ווי א פרעמדע מוסד, נאך אלעם אז א טאטע גיבט אזויפיל פאר'ן מוסד, געלט און פלייש (אויף די פארענטשעס) איז נישט קיין ספק אז די מוסדות זענען מחוייב צו טון די מינימאלסטע השתדלות פאר אזא משפחה, עס איז א 2-WAY סטריט, אבער דאס מיינט נישט אז א פרעמדע מוסד קען טון וואס זיי ווילן און שפילן מיט אידיש בלוט. חינוך איז נישט קיין ביזנעס, פינטל.

דו זאגסט אז מנהלים זענען דן בכובד ראש יעדע קעיס באזונדער, בעת איך ווייס אז להד"ם, צענדליגער פיינע עלטערן וואס איך קען פערזענליך האבן מיטגעמאכט שבעה מדורי גיהנם מיט די מוסדות על לא דבר, עכ"פ נישט פאר קיין שום סיבה וואס מען האט זיי געזאגט פארוואס אדער געגעבן די אפציע צו מתקן זיין, סתם מען לאזט יענעם הענגען אן א פארוואס און שוין. דאס איז הוילע רשעות, ועל זה אנו דנים, וועגן דעם גייט מען ארויס מיט א מלחמת חרמה אקעגן די מנהלי המוסדות. טאקע נישט אלע זענען שלעכטע, פאראן אסאך וואויל און געטרייע, אבער מען שטורעמט אקעגן די שלעכטע געלטגייציגע הארטנעקיגע מענטשן וואס האבן א פארשטאפטע הארץ צו יענעמ'ס טרערן אן אפילו מסביר זיין יענעם וואס איז ראנג.
והדברים ארוכים וידועים והרבה קולמוסים נשתברו ע"ז, ואכמ"ל.

די ערשטע נארמאלע תגובה, כשמו כן הוא "שמעקעדיג" איך אגרי מיט דיר אין פרינציפ, טראץ וואס אין די פאקטן בין איך גאר שטארק מחולק מיט דיר, דער מציאות איז אז די מנהלי המוסדות ברעכן זיך קאפ, יעדער זיכט דעם סוקסעס פון זיין מוסד, און ברענגן איין איינצעלען ביישפיל און שרייען אז על הכלל כולו יצא, איז פונקט אזא עוולה ווי נישט אנעמען א בחור אין די ישיבה, יא, עס מאכט זיך אמאל אז EGO ווערט אריין געמישט אבער על פי רוב אין אזא פאל פויעלט מען סוף כל סוף, דער פראבלעם איז ווען עס איז למעשה נישטא קיין לעזונג צום פראבלעם, דארט איז דער שורש פון דעם בראך,
האסט געפרעגט וואס מיין ציל איז, וועל איך דיר זאגן, איך האב זייער מיטלייד מיט טאטעס וואס פלאגן זיך מיט זייערע קינדער, עס איז א ווייטאג פאר די עלטערן, א ווייטאג פאר די משפחה, און א ווייטאג פארן בחור, און איך האלט אויך אז זייער בלוט איז נישט הפקר, און יעדער ווער עס קען העלפן איז מחוייב צו טוהן יותר מכפי יכלתו, אבער מצד השני, איז געווארן א ווינט אקעגן די חשובע מנהלי המוסדות, לאמיך אייך זאגן, זייער בלוט איז אויך נישט הפקר, און יא, זיי שלאפן נישט ביינאכט, זיי האבן נישט א פערזענדליכע שנאה פאר דעם יחיד וואס זיי ווילן נישט צוריק נעמען, זייער ציל איז לטובת המוסד, יעדער מנהל האט איבער זיך א אויבער האר, יעדער מנהל האט א וועד, ער קען נישט טוהן מה שליבו חפץ, ער פראבירט דאס בעסטע, און פארשטענדליך די געטראפענע פארפירן און שרייען, עס איז מעגליך אז עס איז דא א יוצא מן הכלל, א מנהל יחיד וואס טיט זיינע פעולות מיט רשעות און אכזריות, קען זיין, אבער איך קען נישט אזא איינעם, און אויב איז יא דא אזא איינער דארף מען דאס מברר זיין און אויב איז דאס אמת איז מען בארעכטיגט צו גיין אקעגן עהם, אבער סתם אזוי צו באשולדיגן אלע מנהלים איז ראנג און נישט ריכטיג.
איך האלט קלאר אז רובא דרובא פראבלעמען איז ווייל מען פאלגט נישט, צו די עלטערן, צו דער בחור, און ס'איז קלאר אז דער פאקט איז פארקערט, אייערע ביישפילן זענען איינצעלענע פעלער, און מיינע פאקטן זענען רובא דרובא, איו אלגעמיין קען מען זיך דורך קומען מיט די מנהלים, איך בין גרייט זיך צו וועטן אז קיין איינער פון די שרייערס קענען נישט קיין 10 אדער אפילו 5 משפחות וואס מאכן מיט די פראבלעמען, נאר זיי שרייען אבי אין די וועלט אריין, אן קיין שום פאקטן, נאר מיט איין ציל אראפ צו רייסן "אלע" מנהלים פון "אלע" מוסדות, וויאזוי ענטפערט דער ליטווישער חכם ווען איינער שרייבט וועגן א בחור וואס נאך אלע ווארענונגען און סטראשן האט מען עהם ווייטער געכאפט אין א רעסטעראנט? (וואס איז אקעגן די תקנות הישיבה) ער פארשטייט אז די ישיבה זאל אלעס פארקיקן ווייל... דער בחור פילט נישט קיין חשק התורה, זייער שיין געזאגט, און וואס איז דער דין אויב דער בחור גייט אין א מאווי ווייל... ער פילט נישט קיין חשק צו לערנען? און וואס איז דער דין אויב טרעפט מען דעם בחור אין א שמוציג ארט, ווייל... ער פילט נישט קיין חשק צום לערנען? לויט דעם ליטוואק, איז דער בחור גערעכט און דער מנהל איז ראנג, אבער דער פאקט איז, אז אויב א בחור וואס האט אזויפיל געליטן בין הזמנים ווען מען האט עם נישט געוואלט צוריק נעמען אין די ישיבה און בשאט נפש שפייט דעם מנהל אין פנים, אזא בחור האט נישט קיין ארט אין די ישיבה, דער מנהל האט א "פליכט" אדער א "DUTY" עם משלח זיין, מען קען אזוי נישט פירן קיין ישיבה אדער א מוסד.

פאר אלע קרעמל מעמבערס אינקלאדינג אלע ליטווישע און גאליציאנער, וויל איך דא מודיע זיין (אויב איר ווייסט נאכנישט) אז איך בין א סאטמארער, און איך באפאס מיך נאר צו די חסידישע ישיבות, און די לעצטע פונעף, אכט צו צעהן יאר בין איך געווען באקאנט מיט 12 אזעלעכע קעיסעס, ניין, איך בין נישט קיין מנהל און נישט קיין חבר הנהלת הישיבה, איך בין סתם א בעל הבית, מיט א אפענע מיינונג, און מיין נאטור איז בעפאר איך באשליס עפעס זעה איך מברר זיין די פאקטן און דאן מאך איך א באשלוס, איך האב במשך די יארן גערעדט מיט עטליכע מנהלים אין ישיבה הגדולה בקרית יואל, איך האב גערעדט מיט צוויי חברי הנהלת הישיבה פון וויליאמסבורג (קווינס), איך האב גערעדט מיט א מנהל פון איינע פון די באבעווע ישיבות, א מנהל פון סאטמאר בארא פארק, און צוויי מנהלים פון חסידישע פריוואטע ישיבות וואס באלאנגען נישט צו קיין איין חסידות, איך בין איבער געצייגט אז די מנהלים האבן זייער א שווער פעלד, זיי ארבייטן זייער שווער עס זאל נישט צוקומען צו א מצב אז זיי זאלן דארפן ווארפן א בחור, און ניכרים דברי אמת, איך האב מיך אליין איבערגעצייגט אין די ווארהייט פון דעם פאקט, על כן האלט איך אז סתם צו שרייען אין צאפן בלוט פון די מנהלים איז א עוון פלילי לכל הפחות ווי דער חטא פון נישט אננעמען דעם בחור אין די ישיבה,
טייערער שמעקעדיג, ווי געשריבן, בין איך זייער מסכים מיט דיינע פרינציפן, די מנהלים דארפן זיך זייער אנשטרענגען נישט צו ווארפן א בחור, דאס איז קלאר דיני נפשות, און א מנהל זעהט אז ער קען נישט, זאל ער רעזיגנירן און לאזן א צווייטן וואס קען יא, מען טאר דאס נישט האלטן פאר לייכט, דאס צוברעכט משפחות, דאס צוברעכט שלום בית, און דאס איז צומאל גורם אז דער בחור גייט ארויס לתרבות רעה רח''ל, אבער מיט דיינע נאמבערס בין איך זייער שטארק מחולק, דו ביסט מודה אז אויב די עלטערן (אדער דער בחור) ווילן נישט קאאפערירן מיט די הנהלה, אדער אויב דער בחור איז א פארדארבענער און קען פארדארבן אנדערע, איז מען בארעכטיגאט עם משלח זיין, נאר דו האסט מחליט געווען אז 95% קעיסעס זענען אויסדריקלעך נישט אזעלעכע, וויל איך דיר זאגן אז דו ביסט זייער ראנג, 95% קעיסעס זענען אויסדריקלעך דווקא אזעלעכע פעלער ווי מען טיט נישט קאאפערירן, די הנהלה האט פרובירט כמה פעמים וללא הצלחה, במילא האבן זיי נישט קיין אנדערן וועג, פון די 12 קעיסעס ווי איך האב מיך אריינגעלייגט מברר צו זיין, האט מען ביי 8 געפויעלט, ווייל מען האט זיך יא אינטער געווארפן, צו ברצון, צו באין ברירה, אבער מען האט זיי צוריק גענומען, דער פראבלעם איז נאר ביי די חכמים וואס פארשטייען בעסער, די חכמים וואס ליפא שמעלצער און מיכאל שניצלער איז זייער מדריך אין חינוך, זיי זענען זיך מתחצף פאר די הנהלה, נאר מיט זיי האט מען פראבלעמען, און רובא דרובא וועט יעדער מיט א אפענע מיינד מודה זיין אז די הנהלה איז גערעכט.
לאמיר מאכן א שטיקל חשבון, כולי עלמא מודים אז מען רעדט דא פון גאר א קליינע פראצענט, נישט מער ווי איין פראצענט פון די תלמידים וואס פאלן אריין אין דעם פראבלעם, אלע אנדערע פארן ווייטער אינעם סיסטעם און מען נעמט זיי צוריק אין ישיבה אן קיין פראבלעם, איך רעדט נישט דווקא פון די מצויינים אדער אפילו בינונים, איך רעד אפילו פון די שוואכע בחורים, פון א ישיבה פון טויזענט בחורים איז נישטא קיין 10 וואס זענען לא נתקבל, (אמת, פאר דעם געטראפענעם איז דער נומבער בכלל נישט מאסגעבענד, אויב איז ער דער געטראפענער איז אפילו איינס זייער אסאך), יעצט וויפיל איז 95% פון די קעיסעס, הא?,
אבער דאס איז פון בחורים וואס האבן שוין געלערנט אין די ישיבה און מען שיקט זיי אוועק, דער פראבלעם איז מער ווען א בחור וואס איז נישט געווען אין סיסטעם, ער האט געלערנט אין א אינטערנאציאלער מוסד, און וויל זיך איינשרייבן אין די ישיבה, דאן איז דער פראבלעם אביסל מער, דער מנהל קיקט שוין מער מיט שפאקטיוון, ער קיקט מיט א פארגרעסונגס גלאז, דארט טרעפט זיך אפטער אז מען זאל אפזאגן א בחור, דארט איז דא כמה וכמה תנאים, אויב איז דער בחור א מצויין אדער אפילו א בינוני, איז דאך נישטא קיין פראבלעם, און אפילו ביי א שוואכן בחור איז אויך דא אפאר קאטאגאריעס, א שוואכער אין כשרונות, אבער דאך איז ער א ערליכער, ער פירט זיך ערליך אוןו דאווענט געהעריג, איז לכאורה אויך נישט קיין פראבלעם, און אויך אויב איז דער טאטע א חבר הקהילה, א מתפלל אין דעם מוסד'ס בית המדרש, א שטיצער ביי די דינערס, דאן האט דער מנהל א פליכט (אבליגעשאן) זיך מער צו צושטעלן צו דעם איד, אויב אבער האט דער פאטער בכלל נישט קיין שום שייכות צו דעם מוסד, ער דאווענט נישט קיינמאל אין זייער בית המדרש, ער גיט קיינמאל נישט קיין דאלאר ביים דינער, און האט גאר א שוואכן בחור, דאן מאכט די הנהלה א חשבון, די אינפארמאציע וואס מען האט באקומען אויף דעם בחור איז זייער א שוואכע, ס'איז קרוב לוודאי אז מען וועט מיט דעם בחור האבן אסאך עגמת נפש, איז מה לנו ולהצרה הזאת, וואס פאר א אבליגעישאן האבן מיר צו דעם איד אדער צו דעם בחור? רבותי, דאס איז די תוצאה פון די ספליט און פון די מחלוקה, קיינער פילט נישט אבליגעטעט צו אזא איד, און דארט איז דער פראבלעם, ליידער איז נישטא קיין איזי סעלאשען צו דעם, דער פראבלעם איז אז ביידע צדדים זענען גערעכט, פון די 12 קעיסעס וואס איך בין באקאנט איז איינס געווען אזא קעיס, דער איד א קרוב מיינער א בעל בתישער אינגערמאן האט געהאט א שוואכן בחור, דער איד דאווענט אין א קליין (שוואך) בית המדרש, ער איז נישט קיין אהרוני און נישט קיין זאלוני, (ווי אזוי זאגט מען? קוים א איד...) דער בחור האט געלערנט אין דעם זאלונישן סיסטעם, דער בחור האט געהאט א שם פאר א שוואכן בחור, און די עלטערן האבן געפירט גאר א שוואכע שטוב אין אידישקייט, רופט ער מיך אן איין טאג און זאגט מיר אז אויב קען איך ערלעדיגן אז מען זאל אנעמען זיין בחור אין קרית יואל איז ער גרייט צו געבן פאר די ישיבה א גאר שיינעם סכום, פרעג איך עם וואס גייט פאר? זאגט ער מיר אז אין קווינס וויל מען עם נישט אננעמען נאר מיט משוגענע (כלשונו) תנאים, על כן האט ער באשלאסן צו שיקן קיין קרית יואל, און אזוי ווי ער האט נאכנישט באקומען קיין תשובה פון קרית יואל האט ער באשלאסן מיך צו רופן מיט א שוחד אפפער, למעשה האט קרית יואל עם נישט געוואלט אננעמען, און דער יעניגער האט געמיזט נאכגעבן די משוגענע תנאים, (מיט שערן די בארד און מלבושי צניעות ביי זיין ווייב וכו') און מען האט עם אנגענומען אין די ישיבה, (דער בחור איז שוין ב''ה א טאטע פון קינדערלעך...).
נאך איין נקידה, אזוי רעדענדיג צו די מנהלים פון די ישיבות בין איך אנגעקומען צו א נושא וואס איך בין זייער שטארק מחולק מיט זיי, דאס איז דער מציאות אז די מנהלים פון פארשידענע מוסדות האבן געמאכט א יד אחת און זיי רופן זיך אן איינער צום צווייטן אין דיסקאסען זייערע פראבלעמאטישע בחורים און די בחינה פון שמור לי ואשמור לך, זאג דו מיר און וועל דיר אויסזאגן, דאס איז א עוון פלילי בל יכופר, א בחור וואס טויג נישט ביי דיר, מיינט נאכנישט אז מיט א טעשנדזש אויף סינערי וועט ער זיך נישט טוישן, עס איז זייער מעגליך אז אין די נייע ישיבה אוועק פון זיינע אלטע חברים וועט ער זיך טוישן, דא איז דאס ארט להזכיר לטובה אונזער געוועזענעם מנהל רוחני הרה''צ רבי נתן יוסף מייזעלס זצ''ל, וואס איך קען מעיד זיין אז יעדן בחור וואס ער האט נישט געוואלט צוריק נעמען אין די ישיבה האט ער פלאצירט אין א אנדערע ישיבה, ער האט געהאט א קשר מיט די ישיבות, טאש, נייטרא, קאשוי וכו', ער האט געהאלטן אז א בחור וואס איז נישט מצליח אין סאטמאר איז ווייל עס איז א גרויסע ישיבה, אבער אין א קליינע ישיבה איז זייער מעגליך אז דער בחור וועט מצליח זיין, און ער האט אריינגעלייגט אסאך שתדלנות ביי די אויבן דערמאנטע ישיבות זאלן אננעמען דעם דאזיגן בחור וואס ער איז משלח, און רבותי, די תוצאות האט מען געזען, איך קען עטליכע אזעלעכע בחורים וואס מען האט פארשיקט פון סענדס סטריט און זענען אריין אין די אויבן דערמאנטע ישיבות און זענען ארויס געקומען גאר חשובע ערליכע אידן, איינער איז אפילו א באקאנטער דיין אין וויליאמסבורג, יהי זכרו ברוך.

[ליטוואק פון בודאפעסט]

די מגילה איז שוין געווארען צו לאנג און לאנגווייליג, אבער ווילאנג דער מענטאליטעט איז ׳ווער איז גערעכט׳, איז שוין נישט דא וואס צו רעדען. א בחור וואס גייט צו א מאווי, און די הנהלה האט זיך קיינמאל נישט געקימערט מיט איהם, צו ער האט חברותות, צו ער האט א פראבלעם ביי זיך, צו ער קען פארשטייען די שיעור, צו זיין משפחה איז אינדערארדנונג, איז די הנהלה אומגערעכט.

איך האב שוין ערגעץ געשריבען. א ראש ישיבה מיט א משגיח זענען געגאנגען צו הרב שך אז זיי מוזען ארויס ווארפען א בחור פאר׳ן מחלל שבת זיין. האט הרב שך זיי געפרעגט "ווי איז דער פרנסה צושטאנד ביי זיין עלטערען?"
"מיר ווייסען נישט"
"ווי איז זייער שלום בית?"
"מיר ווייסען נישט"
"רוצחים זענט עטץ!" האט הרב שך געשריגען. נישט אז דער בחור איז ׳גערעכט׳ פאר׳ן מחלל שבת זיין, נאר אז זיין גערעכטיגקייט איז נישט די נושא. די שאלה איז, וואס דארף ער האבען מצליח צו זיין. אז מ׳האט ניטאמאל געפרעגט די שאלה, זענען זיי פארברעכערס.

אוודאי זוכט די הנהלה די הצלחה פון זייער מוסד. דאס מיינט אבער נישט די הצלחה פון יעדער בחור. ווען די מוסד וואלט מעגליך פארדינט דורכ׳ן פארשיקען א בחור, איז עס שוין קיין שאלה נישט. און די מוסד מיינט לאו דוקא די אנדערע קינדער\בחורים.

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

[איינציג]

דו וועסט אלץ טרעפן א ביישפיל וואס מאכט דעם מנהל נישט גערעכט און דעם אויסווארף גערעכט!!! איז דא א פאל ווען דער מנהל איז יא גערעכט און דער בחור איז שולדיג?

[או אינו]

דו וועסט אלץ טרעפן א ביישפיל וואס מאכט דעם מנהל נישט גערעכט און דעם אויסווארף גערעכט!!! איז דא א פאל ווען דער מנהל איז יא גערעכט און דער בחור איז שולדיג?

די איינציגסטע מאל וואס סאטמאר רב האט געהאלטן אז עס נישטא קיין עצה נאר צי שיקען איז ווען איינער איז מכשיל אנדערע מיט יואלי ראטה ענינים. אבער דער איד האט זיינע תלמידים אינזינען געהאט ביי אהבה רבה אין עס האט כמעט נישט פאסירט.

[איינציג]

דו וועסט אלץ טרעפן א ביישפיל וואס מאכט דעם מנהל נישט גערעכט און דעם אויסווארף גערעכט!!! איז דא א פאל ווען דער מנהל איז יא גערעכט און דער בחור איז שולדיג?

די איינציגסטע מאל וואס סאטמאר רב האט געהאלטן אז עס נישטא קיין עצה נאר צי שיקען איז ווען איינער איז מכשיל אנדערע מיט יואלי ראטה ענינים. אבער דער איד האט זיינע תלמידים אינזינען געהאט ביי אהבה רבה אין עס האט כמעט נישט פאסירט.

קענסט דאס איבערשרייבן אויף אידיש, דער עולם זאל פארשטיין וואס דו שרייבסט? עס איז זייער שווער דיר צו ענטפערן, ווייל דו קומסט אריין זייער אומקלאר!!!

[או אינו]

די לחכימא ברמיזא

[סמבטיון]

הא הא, א נייע קאוד, "יואלי ראטה ענינים"...

[איינציג]

נאך א פוינט: כידוע איז דער הייליגער סאטמארער רב זי''ע (בעל דברי יואל) געווען שטארק אקעגן משלח זיין בחורים אינמיטן זמן, (בין הזמנים איז געווען א אפטערע ערשיינונג אז מען זאל איינעם נישט צוריק נעמען), אין מיינע יארן וואס איך האב געלערנט אין סענדס סטריט, איז געווען 6 מאל וואס מען האט געווארפן בחורים אינמיטן זמן, די גרעסטע עוולה ביי עהם איז געווען צו טון א פעולה נגד הנהלת הישיבה, ביי דעם פאל איז ער געגאנגען בכל חומר הדין אפילו אינמיטן זמן, מיר געדענקען ווען צוויי בחורים האבן זיך מתחצף געווען אין קעמפ פאר דעם מנהל רבי נתן יוסף און דער רבי האט געהייסן זיי זאפארט משלח זיין אפילו אינמיטן זמן, ווי אויך צוויי בחורים זענען געווען אויף א פלאץ וואס האט שטארק פארשעמט די ישיבה, און דער רבי האט געהייסן זיי ארויסווארפן, סיידן זיי נעמען אן א גאר שווערער קנס, איינער פון די בחורים האט טאקען אנגענומען דעם קנס (וואס איז געווען פארבינדן מיט א געוואלדיגע בושה) און איז געבליבן אין די ישיבה און איז היינט צוטאג א גרויסער עושר א באקאנטער בעל צדקה ותומך תורה, און דער צווייטער איז טאקע ארויס פון ישיבה, איינעם האט מען ארויס געווארפן (פראוויזאריש) פארן טון ברבים בחוצות העיר א מעשה עזות וואס האט פארשעמט סאטמאר, און איינעם האט מען ארויס געווארפן פארן זינד פון האבן א טעלעוויזשאן ביי עהם אין שטוב. על כל פנים, היינט צוטאג איז א גאר אפטע ערשיינונג ווען טאטעס פון תלמידים פליקן אריין דעם מנהל אין פנים בחוצפה נוראה, ס'איז א אפטע ערשיינונג אז דער טאטע זאל זיך אננעמען פארן בחור נגד ההנהלה, און דאס איז אויך א גרויסער גורם פארן ווארפן דעם בחור, די טענה אז דער מנהל איז מיין ארבייטער ווייל ער באקומט באצאלט פון מיין שטיצע איז אבסורד, און א גרויסער יסוד פונעם חורבן איז דער וועג וויאזוי מען רעדט צו די מנהלים, מאנכע היינטיגע אינגעלייט האלטן אז זיי פארשטייען בעסער צו חינוך און דער מנהל דארף זיך מיט זיי אדורך רעדן, און אזא התנהגות העלפט נישט צו סאלווען דעם פראבלעם.

[טרויבן88]

איך וואלט געוואלט דורך שמועסן די סוגי' פון משלח זיין אדער נישט אננעמען בחורים אין די ישיבות, לעצטענס הערט זיך א וויי געשריי, אזוי ווייט אז מען רופט פאר פראטעסטן און מבזה זיין די מנהלי הישיבות, לאמיר פרובירן דורך שמועסן רוהיג און געלאסן, זעהן ווער עס איז גערעכט און ווער עס שפרינגט בלויז פאר סעלפנישנעס, אייגענע נגיעה, אן קיין שום אמת'ע אדער גערעכטע טענה, אבער איך בעט זייער ס'זאל זיין א נארמאלע דיסקאשן, אן קיין קללות, אן קיין נעים קאלינג, בלויז רעדן צו די זאך, מיינונג פארשינדהייטס איז ערלויבט,

פראגע,
1) איז דא א מציאות אז א מנהל זאל זיין בארעכטיגט אפצו זאגן א בחור/אינגל/מיידל פון אננעמען אין ישיבה/ תלמוד תורה/ מיידל סקול?
2) אויב איז א בחור /אינגעל / מיידל, א מחוצף/מחוצפת און נאך ווארענען כמה פעמים זעהט זיך נישט קיין בעסערונג, איז דער מנהל בארעכטיגט עהם/זו צו פארשיקן?
3) אויב איז דא א תקנה אין מוסד און די עלטערן האלטן זיך נישט צו די תקנה, איז מען בארעכטיגט אוועקשיקן דאס קינד?
4) אויב זעט דער מנהל/מנהלת אז דער תלמיד/תלמידה איז פארדארבן אדער פארדארבט אנדערע, איז ער/זי בארעכטיגט צו פארשיקן דעם תלמיד/תלמידה?
5) ווי ווייט איז דער אבליגעישאן פון א מוסד אנצונעמען יעדן תלמיד/תלמידה? איז דא א חילוק צווישן א חסידות מוסד צו א פריוואטע מוסד?

לאמיך פרובירן צי גיין על ראשון ראשון.

אויף קשיא נומער 1 זע איך נישט וואס סאיז. אוודאי איז דא אזא מציאות.

נומער 2 צי נאכן ווארענען וכו" און עס ארבייט נישט צי מען מעג ארויסווארפן, די קשיא איז מאדנע/בחוריש געפרעגט, ווארענען איז די ארבייט וואס מען לייגט אריין אין קינדער? מיט קינדער ארבעט מען, די קשיא אליינס איז חצי תשובה. אויב די מח איז פראגראמירט צי ווארענען, עס איז דא וועגן צי ארבייטן מיט קינדער, אויב די קענסט נישט עפען א פלייש געשעפט.

נומער 3, די קשיא איז א פשוטע ניין, אוודאי האט עס גרעניצן, אבער מען רעדט פון פילטערס און אזאלכע שטותים, אויב א מוסד ווי די מאמע גייט מיט הויזן ווייס איך אויך נישט צי מען איז בארעכטיגט נישט אנצינעמען, אבער מקען דעבאטירן, אבער צי אויסשטעלן א פאליסי נישט אנצינעמעו קינדער וועגן א פילטער וכו' איז אן אבסאלוט אומרעכט.

נומער 4, אויך אן אלטע אויסגעדראשענע טענה, ווענדט זיך אויך ספעציפיש, ציפיל פליען אומזיסט אונטער די גלאבאלע טענה פון "פארדארבן", און צווייטנס וואס איז אז יענער איז פארדארבן? קלעימן פארדארבן איז נישט א פרייע טיקעט, מען דארף ארבייטן מיט די תלמידה,

נומער 5, [tag]אבטולמוס[/tag] האט אויפגעברענגט א נקודה וואס איך האב נישט אזוי אריינגעטראכט, אין האט אן אמת, אוודאי איז א חסידות מוסד מער אבלעגירט צי די מעמבערס, אבער א פרייוואטע מוסד איז אויך א פובליק אנשטאלט, ווען ער דארף געלט מאכט ער א דינער, אין מיין ארבייט ווען מען דארף עפעס טון אדער בויען מאכט מען נישט קיין אפיעל, א מוסד מאכט יא, סא קלויב נישט ווען די ווילסט,

[איינציג]

איך וואלט געוואלט דורך שמועסן די סוגי' פון משלח זיין אדער נישט אננעמען בחורים אין די ישיבות, לעצטענס הערט זיך א וויי געשריי, אזוי ווייט אז מען רופט פאר פראטעסטן און מבזה זיין די מנהלי הישיבות, לאמיר פרובירן דורך שמועסן רוהיג און געלאסן, זעהן ווער עס איז גערעכט און ווער עס שפרינגט בלויז פאר סעלפנישנעס, אייגענע נגיעה, אן קיין שום אמת'ע אדער גערעכטע טענה, אבער איך בעט זייער ס'זאל זיין א נארמאלע דיסקאשן, אן קיין קללות, אן קיין נעים קאלינג, בלויז רעדן צו די זאך, מיינונג פארשינדהייטס איז ערלויבט,

פראגע,
1) איז דא א מציאות אז א מנהל זאל זיין בארעכטיגט אפצו זאגן א בחור/אינגל/מיידל פון אננעמען אין ישיבה/ תלמוד תורה/ מיידל סקול?
2) אויב איז א בחור /אינגעל / מיידל, א מחוצף/מחוצפת און נאך ווארענען כמה פעמים זעהט זיך נישט קיין בעסערונג, איז דער מנהל בארעכטיגט עהם/זו צו פארשיקן?
3) אויב איז דא א תקנה אין מוסד און די עלטערן האלטן זיך נישט צו די תקנה, איז מען בארעכטיגט אוועקשיקן דאס קינד?
4) אויב זעט דער מנהל/מנהלת אז דער תלמיד/תלמידה איז פארדארבן אדער פארדארבט אנדערע, איז ער/זי בארעכטיגט צו פארשיקן דעם תלמיד/תלמידה?
5) ווי ווייט איז דער אבליגעישאן פון א מוסד אנצונעמען יעדן תלמיד/תלמידה? איז דא א חילוק צווישן א חסידות מוסד צו א פריוואטע מוסד?

לאמיך פרובירן צי גיין על ראשון ראשון.

אויף קשיא נומער 1 זע איך נישט וואס סאיז. אוודאי איז דא אזא מציאות. לויט ווי עס זעהט אויס איז יעדער מסכים, במילא דארף מען זיך באפאסן איבער א ספעסיפיק קעיס און נישט בכלליות אז מען טאר נישט ווארפן, און אויב ווארפט מען איז דער מנהל א רשע און א אכזר און ס'איז אחת דתו.

נומער 2 צי נאכן ווארענען וכו" און עס ארבייט נישט צי מען מעג ארויסווארפן, די קשיא איז מאדנע/בחוריש געפרעגט, ווארענען איז די ארבייט וואס מען לייגט אריין אין קינדער? מיט קינדער ארבעט מען, די קשיא אליינס איז חצי תשובה. אויב די מח איז פראגראמירט צי ווארענען, עס איז דא וועגן צי ארבייטן מיט קינדער, אויב די קענסט נישט עפען א פלייש געשעפט. איך בין ווייטער מסכים מיט דיר, ארויס ווארפן דארף זיין די לעצטע אפשאן, נאר נאכדעם ווי מען אלעס פראבירט און נישט מצליח געווען, ווי איך האב געשריבן, דער מנהל דארף וויסן אז ער איז דא דן דיני נפשות, נישט נאר פונעם בחור נאר פון די גאנצע משפחה, אבער דאס צייגט אויך אז מען קען נישן פעינטן דעם פראבלעם מיט א ברייטן בראש, איך גלייב אז רוב מנהלים ווייסן דאס איז פראבירן זייער שטארק צו פארמיידן דאס ארויסווארפן, און אויב פילט ער אז ער יכול'ט נישט דארף ער רעזיגנירן און לאזן איינעם וואס יכול'ט יא,

נומער 3, די קשיא איז א פשוטע ניין, אוודאי האט עס גרעניצן, אבער מען רעדט פון פילטערס און אזאלכע שטותים, אויב א מוסד ווי די מאמע גייט מיט הויזן ווייס איך אויך נישט צי מען איז בארעכטיגט נישט אנצינעמען, אבער מקען דעבאטירן, אבער צי אויסשטעלן א פאליסי נישט אנצינעמעו קינדער וועגן א פילטער וכו' איז אן אבסאלוט אומרעכט. איך בין שטארק מחולק מיט דיר אין דעם פרט, כאטשיג אני לעצמי האלט אז מען האט איבער געצויגן דאס שטריקל מיט די פילטער אישו, אבער א תקנה איז א תקנה, איך גלייב קלאר אז די הנהלת המוסדות ווייסן קלאר פון אסאך עלטערן אז זיי האבן צוויי סעלפאנס, איינס מיט א פילטער און די צווייטע אן, און עכ''ז מאכן זיי נישט אן עסק, זיי נוצן נאר דעם פילטער ווען זיי האבן מיט די עלטערן אויך אן אנדערן פראבלעם וואס זיי קענען נישט איבערצייגען, דאן ניצן זיי דעם פילטער אויסרייד, אבער א תקנה דארף מען איינהאלטן, דער יחיד קען נישט מחליט זיין די תקנה האלט איך יא און די תקנה איז נישט וויכטיג, אויב איז דאס דער פאל, פארפיר אויף די תקנה און נישט אויפן מנהל.

נומער 4, אויך אן אלטע אויסגעדראשענע טענה, ווענדט זיך אויך ספעציפיש, ציפיל פליען אומזיסט אונטער די גלאבאלע טענה פון "פארדארבן", און צווייטנס וואס איז אז יענער איז פארדארבן? קלעימן פארדארבן איז נישט א פרייע טיקעט, מען דארף ארבייטן מיט די תלמידה, די זעלבע תגובה ווי נומבער 2, ווארפן דארף זיין זעלטן און נאר און אויסנאם פאלען.

נומער 5, [tag]אבטולמוס[/tag] האט אויפגעברענגט א נקודה וואס איך האב נישט אזוי אריינגעטראכט, אין האט אן אמת, אוודאי איז א חסידות מוסד מער אבלעגירט צי די מעמבערס, אבער א פרייוואטע מוסד איז אויך א פובליק אנשטאלט, ווען ער דארף געלט מאכט ער א דינער, אין מיין ארבייט ווען מען דארף עפעס טון אדער בויען מאכט מען נישט קיין אפיעל, א מוסד מאכט יא, סא קלויב נישט ווען די ווילסט,

איך האב דאס מסביר געווען אין מיין לאנגן תגובה, א מוסד איז טאקע א נכסי הציבור אבער יעדער יחיד איז נישט דער ציבור, דער יחיד איז נאר א יחיד און דער מנהל איז מחליט וואס עס איז דער טובת הציבור, די מקוה אין מיין בית המדרש איז אויך נכסי הציבור און איז נתנדב געווארן לטובת הציבור עכ''ז אויב גייט מען אומבאצאלט איז דאס גונב מנכסי הציבור, און אזוי אויך שאדן מאכן נכסי הציבור, דו קענסט נישט טענה'ען אז דאס איז דיין, ווייל די ביסט נישט דער ציבור, דו ביסט א יחיד, דער מוסד וואס מאכט א דינער מאכט נאר פאר זיינע מענטשן, נאר פאר זייערע ידידים ואנ''ש, און פאר זייערע שטיצער האבן זיי טאקע א אבליגעישאן, און א פרעמדער קען נישט קומען בטענות אז אזוי ווי ער מאכט א דינער איז ער שוין אבליגעטעד צו נעמען סיי וועמען,

[טרויבן88]

איך וואלט געוואלט דורך שמועסן די סוגי' פון משלח זיין אדער נישט אננעמען בחורים אין די ישיבות, לעצטענס הערט זיך א וויי געשריי, אזוי ווייט אז מען רופט פאר פראטעסטן און מבזה זיין די מנהלי הישיבות, לאמיר פרובירן דורך שמועסן רוהיג און געלאסן, זעהן ווער עס איז גערעכט און ווער עס שפרינגט בלויז פאר סעלפנישנעס, אייגענע נגיעה, אן קיין שום אמת'ע אדער גערעכטע טענה, אבער איך בעט זייער ס'זאל זיין א נארמאלע דיסקאשן, אן קיין קללות, אן קיין נעים קאלינג, בלויז רעדן צו די זאך, מיינונג פארשינדהייטס איז ערלויבט,

פראגע,
1) איז דא א מציאות אז א מנהל זאל זיין בארעכטיגט אפצו זאגן א בחור/אינגל/מיידל פון אננעמען אין ישיבה/ תלמוד תורה/ מיידל סקול?
2) אויב איז א בחור /אינגעל / מיידל, א מחוצף/מחוצפת און נאך ווארענען כמה פעמים זעהט זיך נישט קיין בעסערונג, איז דער מנהל בארעכטיגט עהם/זו צו פארשיקן?
3) אויב איז דא א תקנה אין מוסד און די עלטערן האלטן זיך נישט צו די תקנה, איז מען בארעכטיגט אוועקשיקן דאס קינד?
4) אויב זעט דער מנהל/מנהלת אז דער תלמיד/תלמידה איז פארדארבן אדער פארדארבט אנדערע, איז ער/זי בארעכטיגט צו פארשיקן דעם תלמיד/תלמידה?
5) ווי ווייט איז דער אבליגעישאן פון א מוסד אנצונעמען יעדן תלמיד/תלמידה? איז דא א חילוק צווישן א חסידות מוסד צו א פריוואטע מוסד?

לאמיך פרובירן צי גיין על ראשון ראשון.

אויף קשיא נומער 1 זע איך נישט וואס סאיז. אוודאי איז דא אזא מציאות. לויט ווי עס זעהט אויס איז יעדער מסכים, במילא דארף מען זיך באפאסן איבער א ספעסיפיק קעיס און נישט בכלליות אז מען טאר נישט ווארפן, און אויב ווארפט מען איז דער מנהל א רשע און א אכזר און ס'איז אחת דתו.

נומער 2 צי נאכן ווארענען וכו" און עס ארבייט נישט צי מען מעג ארויסווארפן, די קשיא איז מאדנע/בחוריש געפרעגט, ווארענען איז די ארבייט וואס מען לייגט אריין אין קינדער? מיט קינדער ארבעט מען, די קשיא אליינס איז חצי תשובה. אויב די מח איז פראגראמירט צי ווארענען, עס איז דא וועגן צי ארבייטן מיט קינדער, אויב די קענסט נישט עפען א פלייש געשעפט. איך בין ווייטער מסכים מיט דיר, ארויס ווארפן דארף זיין די לעצטע אפשאן, נאר נאכדעם ווי מען אלעס פראבירט און נישט מצליח געווען, ווי איך האב געשריבן, דער מנהל דארף וויסן אז ער איז דא דן דיני נפשות, נישט נאר פונעם בחור נאר פון די גאנצע משפחה, אבער דאס צייגט אויך אז מען קען נישן פעינטן דעם פראבלעם מיט א ברייטן בראש, איך גלייב אז רוב מנהלים ווייסן דאס איז פראבירן זייער שטארק צו פארמיידן דאס ארויסווארפן, און אויב פילט ער אז ער יכול'ט נישט דארף ער רעזיגנירן און לאזן איינעם וואס יכול'ט יא,

נומער 3, די קשיא איז א פשוטע ניין, אוודאי האט עס גרעניצן, אבער מען רעדט פון פילטערס און אזאלכע שטותים, אויב א מוסד ווי די מאמע גייט מיט הויזן ווייס איך אויך נישט צי מען איז בארעכטיגט נישט אנצינעמען, אבער מקען דעבאטירן, אבער צי אויסשטעלן א פאליסי נישט אנצינעמעו קינדער וועגן א פילטער וכו' איז אן אבסאלוט אומרעכט. איך בין שטארק מחולק מיט דיר אין דעם פרט, כאטשיג אני לעצמי האלט אז מען האט איבער געצויגן דאס שטריקל מיט די פילטער אישו, אבער א תקנה איז א תקנה, איך גלייב קלאר אז די הנהלת המוסדות ווייסן קלאר פון אסאך עלטערן אז זיי האבן צוויי סעלפאנס, איינס מיט א פילטער און די צווייטע אן, און עכ''ז מאכן זיי נישט אן עסק, זיי נוצן נאר דעם פילטער ווען זיי האבן מיט די עלטערן אויך אן אנדערן פראבלעם וואס זיי קענען נישט איבערצייגען, דאן ניצן זיי דעם פילטער אויסרייד, אבער א תקנה דארף מען איינהאלטן, דער יחיד קען נישט מחליט זיין די תקנה האלט איך יא און די תקנה איז נישט וויכטיג, אויב איז דאס דער פאל, פארפיר אויף די תקנה און נישט אויפן מנהל.

נומער 4, אויך אן אלטע אויסגעדראשענע טענה, ווענדט זיך אויך ספעציפיש, ציפיל פליען אומזיסט אונטער די גלאבאלע טענה פון "פארדארבן", און צווייטנס וואס איז אז יענער איז פארדארבן? קלעימן פארדארבן איז נישט א פרייע טיקעט, מען דארף ארבייטן מיט די תלמידה, די זעלבע תגובה ווי נומבער 2, ווארפן דארף זיין זעלטן און נאר און אויסנאם פאלען.

נומער 5, [tag]אבטולמוס[/tag] האט אויפגעברענגט א נקודה וואס איך האב נישט אזוי אריינגעטראכט, אין האט אן אמת, אוודאי איז א חסידות מוסד מער אבלעגירט צי די מעמבערס, אבער א פרייוואטע מוסד איז אויך א פובליק אנשטאלט, ווען ער דארף געלט מאכט ער א דינער, אין מיין ארבייט ווען מען דארף עפעס טון אדער בויען מאכט מען נישט קיין אפיעל, א מוסד מאכט יא, סא קלויב נישט ווען די ווילסט,

איך האב דאס מסביר געווען אין מיין לאנגן תגובה, א מוסד איז טאקע א נכסי הציבור אבער יעדער יחיד איז נישט דער ציבור, דער יחיד איז נאר א יחיד און דער מנהל איז מחליט וואס עס איז דער טובת הציבור, די מקוה אין מיין בית המדרש איז אויך נכסי הציבור און איז נתנדב געווארן לטובת הציבור עכ''ז אויב גייט מען אומבאצאלט איז דאס גונב מנכסי הציבור, און אזוי אויך שאדן מאכן נכסי הציבור, דו קענסט נישט טענה'ען אז דאס איז דיין, ווייל די ביסט נישט דער ציבור, דו ביסט א יחיד, דער מוסד וואס מאכט א דינער מאכט נאר פאר זיינע מענטשן, נאר פאר זייערע ידידים ואנ''ש, און פאר זייערע שטיצער האבן זיי טאקע א אבליגעישאן, און א פרעמדער קען נישט קומען בטענות אז אזוי ווי ער מאכט א דינער איז ער שוין אבליגעטעד צו נעמען סיי וועמען,

איך זע נישט וואס די זאגט כלפי דאס וואס איך האב ארויסגעברענגט, א פרייוואטע מוסד איז מער פרייוואט, אבער האט נאכאלץ א חיוב צי די כללים וואס איז אנגענומען ביים ציבור, און אויב די אינגל איז א גוט קינד האט ער נישט א רעכט עם נישט אנצינעמען,

[או אינו]

דער מחייב איז תורתינו הקדושה. דער נתחייב איז עם ישראל. עם ישראל איז א ציבור וואס קומט צושטאנד זייענדיג זרע אברהם יצחק יעקב. ממילא דער מנהל איז סך הכל א פירער פין א סיסטעם אבער האט ווייניג תורה פארשטאנד. אפילו לשיטתך איז רוב ציבור היינט א דעת יחיד וואס ווערט געפיטערט פינעם יחיד ים הארץ.

[איינציג]

[/color][/quote]איך זע נישט וואס די זאגט כלפי דאס וואס איך האב ארויסגעברענגט, א פרייוואטע מוסד איז מער פרייוואט, אבער האט נאכאלץ א חיוב צי די כללים וואס איז אנגענומען ביים ציבור, און אויב די אינגל איז א גוט קינד האט ער נישט א רעכט עם נישט אנצינעמען,[/quote]
ווער איז מחליט וואס די כללים זענען? יעדער מוסד האט זיינע בעלי בתים צו איז דאס זייער רבי צו דער וועד ההנהלה צו דער מנהל, כשם שאין פרצופיהן שוות כך אין דעותיהם שוות, קען יעדער יחיד מחליט זיין וואס די כללים דארפן זיין? דער יחיד זאל זיך צו שטעלן צו א מוסד וואס איז מסכים מיט זיינע כללים און נישט פארקערט, דו ביסט דאך אויך מסכים אז עס איז יא פארהאן זינד פון עלטערן וואס בארעכטיגט נישט אנצונעמען דאס קינד,

[או אינו]

[/color]

איך זע נישט וואס די זאגט כלפי דאס וואס איך האב ארויסגעברענגט, א פרייוואטע מוסד איז מער פרייוואט, אבער האט נאכאלץ א חיוב צי די כללים וואס איז אנגענומען ביים ציבור, און אויב די אינגל איז א גוט קינד האט ער נישט א רעכט עם נישט אנצינעמען,[/quote]
ווער איז מחליט וואס די כללים זענען? יעדער מוסד האט זיינע בעלי בתים צו איז דאס זייער רבי צו דער וועד ההנהלה צו דער מנהל, כשם שאין פרצופיהן שוות כך אין דעותיהם שוות, קען יעדער יחיד מחליט זיין וואס די כללים דארפן זיין? דער יחיד זאל זיך צו שטעלן צו א מוסד וואס איז מסכים מיט זיינע כללים און נישט פארקערט.[/quote]דער יחיד וועט זיך צושטעלן איינמאל די מוסד שטעלט זיך אין איינקלאנג מיט כללי תורה.

[איינציג]

[/color]

איך זע נישט וואס די זאגט כלפי דאס וואס איך האב ארויסגעברענגט, א פרייוואטע מוסד איז מער פרייוואט, אבער האט נאכאלץ א חיוב צי די כללים וואס איז אנגענומען ביים ציבור, און אויב די אינגל איז א גוט קינד האט ער נישט א רעכט עם נישט אנצינעמען,

ווער איז מחליט וואס די כללים זענען? יעדער מוסד האט זיינע בעלי בתים צו איז דאס זייער רבי צו דער וועד ההנהלה צו דער מנהל, כשם שאין פרצופיהן שוות כך אין דעותיהם שוות, קען יעדער יחיד מחליט זיין וואס די כללים דארפן זיין? דער יחיד זאל זיך צו שטעלן צו א מוסד וואס איז מסכים מיט זיינע כללים און נישט פארקערט.[/quote]דער יחיד וועט זיך צושטעלן איינמאל די מוסד שטעלט זיך אין איינקלאנג מיט כללי תורה.[/quote]
וועיק אפ!!! עס עקזעסטירט נישט אזא זאך ווי איין כלליות'דיגע דעת תורה, יעדער רבי, רב, דיין, קהילה איז מחליט וואס עס איז לשיטתם דעת תורה, איינער איז מער עקסטרעם און איינער ווייניגער, ביי איינעם איז בחירות יהרג ואל יעבור און ביי א צווייטן איז דאס א חוב קדוש, ביי איינעם איז שערי חמלה עבודה זרה און ביים אנדערן איז דאס א מצוה גדולה, ביי איינעם איז אייגענע האר א פירצה בחומת הדת און ביים אנדערן איז דאס נישט קיין פראבלעם, ביי איינעם איז מלבושי צניעות א דבר של מה בכך און ביים אנדערן איינס פון די יסודי התורה, צו קומען מיט א טענה אז כלל ישראל איז איינס און מען דארף זיך פירן על פי תורה איז זייער נאאיוו און נאריש. SORRY, דער חוב פון צו ערציען א קינד ליגט ביי די עלטערן און נישט ביים מוסד, אויסער ווען עס איז נאר דא איין מוסד אין שטאט דאן ליגט דער חוב אויפן בית דין פון שטאט, דא האט יעדער מוסד א רעכט צו מאכן תקנות און ווער עס וויל זיך נישט צו שטעלן קען גיין צו צד השני. והדברים פשוטים מאוד.

[אישתישבי]

איינציג
ביסט זייער גערעכט אז די בעל הבית פין די מוסדות האבען א רעכט נישט אנצונעמן וועמען עס שמעקט זיי נישט, און אפילו מיט א תירוץ אז זיין נאז געפעלט אים נישט.

די שאלה וואס מען איז דן איז אבער אויב זיי זענען רשעים אדער נישט. נישט צו זיי האבען א רעכט.

יעצט איז אזוי, אוודאי איז דא פעלער וואס א בחור באלאנגט נישט אין ישיבה, נישט קיין ספק. טוהן זיי אבער נאר דאס ווען זיי מוזען? זאגען פיל מענטשען, וגם אני בתוכם, אז זיי זענען רשעים אסאך מאל, און בחורים וואס מען וואלט געקענט האלטען זיי זאלן זיין בעלי בתים שותו"מ ווערען געווארפען צו די הונט.

ווען עס וועלען זיך עפענען אסאך ישיבות, און עס וועט ווערען א מאנגעל פין בחורים אין ישיבות, וועלען זיי ווארפען ווייניגער.

[ליטוואק פון בודאפעסט]

דו וועסט אלץ טרעפן א ביישפיל וואס מאכט דעם מנהל נישט גערעכט און דעם אויסווארף גערעכט!!! איז דא א פאל ווען דער מנהל איז יא גערעכט און דער בחור איז שולדיג?

האסט reading comprehension פראבלעמען. דער בחור דארף נישט זיין גערעכט. ער איז דער חניך, ער איז דער וועמען מ׳דארף מחנך זיין.

Sent from my LG-K373 using Tapatalk