ברוך דיין האמת האדמו"ר מוויזנץ מאנסי זצ"ל

[שמעקעדיג]

Wow. ס'האט מיר גענומען א גוטע מינוט ביז כ'האב געכאפט. גוטע מליצה.....

[שבת אחים]

ער טרייבט אסאך איבער. קיינמאל נישט געבראכן ביי קיין טיש. ער פלעגט יא עפענען די פאסיג. און טוישן די פאלשע ציין. קענסט מיר זאגן וואס די פעלער איז פון דעם? ער עסט ביי זיין אייגען טיש. דו קומסט קוקן וויאזוי ער עסט? האסטו אמאל געזעהן וויאזוי ער האט געגעסן? וויאזוי ער האט געמאכט א ברכה? די ברענגסט נאר ארויס אפאר נערישע פעלערס! דאס אלעס וואס דו האסט געטראפן? אז ער איז געוועהן א אויטענטישע מענטש? וואס איז די ביג דיעל? ער האט דיך מוראדיג פארעקעלט אז ער האט געפענט די פאסיג? פלוז!?


מיין פעטער האט מיר פארציילט אז ער האט געהערט פון א איד אין שווייץ א גרויסע נגיד וואס האט זייער ליעב געהאט ווען רבי׳ס פלעגן קומען קיין ציריך. און נישט קיין חילוק וועלכע רבי ס׳פלעגט קומען דארט פלעגט ער מיטהאלטן אלע טישן מיט אלעס ארום. ער פלעגט פאר יעדען רבי׳ן אריינשטיפן א שיינעם נתינה. מיט יאהרן צוריק ווען ר׳ מאטעלע איז געקומען קיין שווייץ איז ער גלייך אריין מיט א קוויטל און אים געגעבן די זעלבע טשעק וואס ער געט פאר אלע רביס וואס קומען אהין. פרייטיגס צונאכטס איז ער געקומען צום טיש און ער זעהט ר׳ מאטעלע קומט אריין מיט א שווארצע בעיקטשע און זינגט זיך זיינע זמירות, מאכט נישט קיין עקסטערע תנועים מיט די הענט. און די וואנט זייגער פון די ביהמ״ד איז געוועהן אין די בעיק פון די אויבנאן. דאס מיינט אז די רבי האט זיך געדארפט אויסדרייען די קאפ צו קוקן אויפן זייגער. און ער זעהט ווי די רבי דרייט זיך אגאנצן צייט אויס די קאפ און קוקט אויפן זייגער. דערנאך זעהט ער ווי די רבי עפענט זיך דאס פאסיג. בקיצור ער זאגט ער האט נאך אזאנס נישט געזעהן. ער איז געוועהן צוגעוואוינט צו רביס וואס קומען מיט גאלדנע בעיקטשעס און מאכן א גאנצע שוי שפיל און פרובירן צו געפעלן פאר יעדעם איינעם. און דא זעהט ער א איד א פשטן וואס פראוועט זיך זיין סעודה פונקט ווי ביי זיך אינדערהיים. תיכף נאך שבת איז ער אריין צום רבין און ער זאגט פארן רבין אז ער וויל מוסיף זיין צוזיין פריערדיגע נתינה און ער האט אים געגעבן פאר זיינע מוסדות 150 אלפים. מיט 30 יאהרן צוריק. סאיז געוועהן א געוואלד מיט געלט.

אפשר פארדעם האט ער עס געטוהן? נעה. אזוי איז ער געוועהן אייביג. דאס איז ער געוועהן.

[[NAMELESS]]

@שבת אחים
שכח פאר דיין הערליכער באשרייבונג. אלס סטעטן איילענדער האט מען דיר נישט דעזיגנירט א רבי, וואלט געווען אינטערעסאנט צו וויסן וועם די קלויבסט אויס פאר ממלא מקום

איך בלייב וויזניצער רבי פון סטעטן איילענד. איך הער אז איך באקום א קאמפעטישאן דאהי אין סטעטן איילענד. הרב ר' ישראל האגער שליט"א ברפ"ש זצ"ל (פון די וויזניצער גמ"ח אין ב"פ) פלאנט זיך צו אהערציען און עפענען דא מוסדות וויזניץ אין סטעטן איילענד (באמת).

איך בין א חסיד פון אלע ערליכע אידן וואס האבן אין זיך "אהבת ישראל".

די מערסטע פון אלע גלייך איך הרה"צ ר' יעקב יוסף האגער שליט"א, אדמו"ר בארא פארק. ער איז פשוט א פיינע מענטשליכע מענטש. ער זוכט נישט קיין כבוד. און הרה"צ ר' אליעזר זאב שליט"א אדמו"ר מירושלים. ער קומט צו אלע מיינע שמחות, קיינמאל נישט געוואלט נעמען קיין איין פיאסטער פון מיר. ער איז א גרויסער בעל חסד.

מיין פאטער און מיין פאמילע זענען גרויסע חסידים פון הרה"צ ר' יצחק יוחנן שליט"א, אדמו"ר מוויליאמסבורג. ער איז אויסגעטוהן פון די וועלט. ער זיצט און הארעוועט אויף תורה טאג און נאכט. ער איז אויך אן איידעלער איד וואס טשעפעט נישט קיין פליג.

איך האב גארנישט קעגן די אנדערע, נאר די דריי זענען די מערסטע חשוב ביי מיר.

אינטערסאנט איך האב אויך אלס געוויסט אז ר' יצחק יוחנן איז מער אויף די תמימותדיגע זייט... אבער לעצטענס פארציילט מיר איינער וואס שיקט די קינדער אין זיינע מוסדות אז ער האט איינגעפירט צו שפילן באלל ביי די קינדער, ער זאגט ער האט זיך נאכגעפרעגט און ביי די מקומות ווי מען שפילט פעסט באלל פאסירט ווייניגער קדושה פראבלעמען ביי די קינדער, און נישט סתם איינגעפירט אבי יוצא צו זיין נאר מען שפילט געהעריג מיט טיעמס וכדו' און ער זאגט כסדר אן פאר די מחנכים אז מען זאל זעהן אז יעדער אן אויסנאם זאל אטייל נעמען אין די באלל שפילעריי.

( אגב ענדליך האט הרב וואלערשטיין געזאגט ביי די אגודה קאנווענשאן אז ווען ער דיעלט מיט עדיקטס איז זיין ערשטע שאלה צו ער אינדשויט צו טון ספארטס און ער האט נאכנישט געטראפן איינער וואס גלייכט ספארטס אז ער זאל ליידען פון אדיקשאן'ס )

[berlbalaguleh]

עמזאן: ס'איז מאדנע אז ס'קומט פון דיר. אבער כ'האב די געגעבן א לייק. ווייל דו זאגסט א דבר אמת. כאטש די פארשימלטע מוחות און די געוויינליכע יושבי חושך וצלמות וועללן פארשרייען א יעדן איינעם וואס וועט נאר פארשלאגן אזא מין זאך אלס שייגעץ...!

איך גיי שוין נישט אריין אין די פיזישע און פסיכאלאגישע פארדינסטן וואס קינדער האבן ווען זיי שפיעללן ספארטס. סיי וועלכע ספארט. ווען זיי נוצן האנד- און פוס קאארדינאציע מיט'ן מח. נאר די פשוט'ע עקסערסייז דערפון. און ארויסגעבן די איבערפלוס פון ענערגיע וואס זאמלט זיך אן....!

איך קען רעדן פון מיין עקסיפיריענס אלס לאנגיעריגער באס דרייווער. וואס איך האב שוין ב"ה געפיהרט אידישע קינדער אין חדרים און ישיבות פאר 43 יאר, כ"י. פון אלערליי עלטערס. און די בחורים פון העכער בר מצוה ביז 15 יאר , ווען ס'קומט ביינאכט ווערן זיי בדרך כלל זייער שטארק צולאזט און צו ווילדעוועט. (פון אלע ישיבות, אן אויסנאם). אבער א טאג וואס זיי פלעגן פארן ערגעץ און זיך גוט אויסשפרינגען אויף סיי וואספארא פארם. צו גליטשן זיך אויף שניי אדער גיין שווימען. אדער סתם לויפן. זענען זיי איינגעזיצן זייער רואיג...!

[שבת אחים]

דאכצעך ר׳ יצחק יוחנן איז אויך געוועהן קעגן די ׳שומרים קארטלעך׳. ער איז נישט אזוי עקסטרעים בכלל. ער איז תמימותדיג. ער מיינט עס ערענסט.

[[NAMELESS]]

ליינט עטליכע אינטערסאנטע תגובות פון @שבת אחים וועגען רבו מוויזניץ

[שבת אחים]

סאיז געוועהן אסאך בעסערע טענות אויף אים ווי עפענען די פאסיג און טוישן די פאלשע ציין.

אסאך וויזניצער חסידים האבן געהאט טענות אויף אים ווען ער איז געוועהן רב אין וויליאמסבורג און ער האט זיך אויפגעהויבן פון איין טאג אויפן צווייטן אז ער גייט וואוינען קיין מאנסי וואס איז דאן געוועהן אזוי ווי סוואן לעיק איז היינט. ער האט שוין דאן געהאט א שיינע קהילה אין וויליאמסבורג מיט א ת"ת.

אסאך האבן געהאט טענות אויף אים אז ער האט ארויסגעווארפן זיין פעטער דער מקור ברוך פון סערעט פון זיין ביהמ"ד (דאכצעך אין קרוינהייטס)
און ווען זיין טאטע ר' חיים מאיר'ל האט אים געהייסן פארן אויף א שבת קיין חיפה זיך איבערבעטן מיט אים האט ער מיטגעברענגט זיין אייגענע עסען און נישט געוואלט עסען פון זיין פעטער'ס עסען.

(דער סערעטער פלעגט קומען אסאך קיין אמעריקע נאך געלט, און פלעגט רעדן ביי זיינע דרשות וועגן ציונת און קעגן סאטמארער רב. ר' מאטעלע האט אים אפאר מאל געבעטן אז ער זאל גארנישט רעדן אין זיין ביהמ"ד וועגן ציונות אדער וועגן די מדינה, און ער האט אים נישט געפאלגט. האט ער אים ארויסגעווארפן).

אסאך האבן געהאט טענות אויף אים אז ער איז געוועהן צו עקסטרעם און צו שטרענג מיט די בחורים. צופיל איבריגע חומרות, ווי למשל בילדער וכדומה.

אסאך האבן געהאלטן אז ער איז געוועהן א קאלטער מענטש.

אסאך האבן געהאלטן אז ער נעמט זיך אייביג אן פאר זיינע קינדער.

אסאך האט זייער געבאדערט אז ער איז מוחה אויף אנדערע. אין וויזניץ האט קיין איין רבי נישט מוחה ברבים קעגן א צווייטע רבי אדער א צווייטע חסידות.

אסאך האט געבאדערט אז ער איז א סאטמארער און האט נישט אנגענומען אינגאנצן זיין טאטענ'ס שיטה.

אבער מיט דעם אלעמען וועגן זיינע מעלות איבער די חסרונות. ער איז געוועהן א אמת'ער מענטש, א ערליכע איד, און געפירט א שיינע חסידות, און קעיר גענומען פון זיינע מענטשן, זיך געזארגט פאר זיי ברוחניות ובגשמיות. ער איז געזיצן און געהארעוועט יומם ולילה און געלערנט. אלעס וואס ער האט געטוהן האט ער געמיינט לש"ש און געמיינט גוטס.

מיין טאטע פלעגט מיר אייביג זאגן, אויף אלע רבי'ס האט מען טענות אז זיי נישט גענוג ערליך און פרום, אויף מיין רבי האט מען טענות אז ער איז צו שטארק פרום...

[berlbalaguleh]

אין וויזניץ זאגט מען 'זריע' מיט א יוד ?

בן אדם: כ'פארשטיי נישט. דו ווילסט אז א סיקריק זאלל נאך זיין א תלמיד חכם און א יודע ספר אויך...?!

[אישתישבי]

אז מען רעדט וועגן טענות אויף אים, מען קען נישט מעלים עין זיין, די מחאות פלעגן זיין ציקער זיס.

לכאורה איז עס א תערובות פין אספערגעס און .....

דאס נישט פארשטיין א צווייטער.

עס איז א פלא ווי מען קען זאגן אז ער איז געוועהן א בעל הרגשה ווען סוף כל סוף מיט א מחאה קעגן א יחיד טוט מען יענעם וויי.

עס איז געוועהן שווערע צייטן.

און איך רעד נישט דווקא וועגן די מעשה מיט די שבת אלארם, וואס ער האט געהאלטען אז ווייל ער האט א פריעדיגע זמן, טאר נישט קיינער מאכען א אלארם נאך זיין זמן. און בשעת עס האט געקלינגען, האט ער געלייגט די פינגער אויף די אויערן אין מיטען שמונה עשרה.

איך רעד נישט דווקא פין די מחאה אויף הצלה וואס ער האט געהאלטען פארשידנע חומרות לגבי שבת, האט ער געזאגט אז מען טאר נישט ניצען הצלה אפילו אין דער וואכען. און מענטשן זענען פשוט געשטארבן ווייל געטרייע חסידים האבן נישט צוגעלאזט הצלה.

וכהנה רבות.

דער צד השווה, ער איז געוועהן א וואוילטעטיגע איד, מיט גוטע מחשבות, אבער חלילה זיך אפלערנען פין זיינע הארצלאזער מעשים.

[שבת אחים]

מיט די שבת פייפער איז ער געוועהן גראדע גערעכט. סאטמאר האט געלייגט א פייפער נאר נאך די מוחאה אויף די פובליק סקול אין מאנרא. און זיי פלעגן פייפן פאר 5 גאנצע מינוט דוקא ווען ער האט שוין געהאלטן ביי קבלת שבת. למעשה איז מאנסי נאר געווארן אזא חסידישע שטאט וועגן אים. ער האט זיך אסאך געמוטשעט ביז ער איז אנגעקומען אהין.

מיט הצלה איז ער אויך געוועהן גערעכט. לויט וואס איז דעמאלטס פארגעקומען. לויט די הלכה.

אלטע נערישע פאלטיק. נעקסט קעיס.

[א-שופר-איז-א-שופר]

בד״ה
יעצט קומט אריין די ביטערע בשורה איבער די פטירה

ניצחו אראלים את המצוקים ונשבה ארון הקודש
בבית החולים מאונט סיני במנהטן נסתלק לגנזי מרומים כ"ק מרן רבינו אדמו"ר הגה"ק מוויזניץ זצוקללה"ה

בד"ה

[נקודת-אמת]

דער מקור שטייט נאך אין זמירות רזא דשבתא, וואו די מנהגי קודש פונעם לעגענדארן רבי לייזער וואלף דער קרעשניפער זיידע, ווערן אראפגעגעבן מיטן גאנצן חסידשען חן.

רבינו נהג לאכול בליל שבת קודש המאכל של בונדלעך לבנים. והקפיד שיהא מעלה רתוחה מאוד... ושפתותיו ממללין בסלודין ובנעימות :בנים אתם להשם אלוקכם. ואח''כ גנח גנוחה גדולה...(גרעפ''ץ בלע''ז)

ויהי לפלא.

בזמירות רזא דגוזמא מובא המעשה על הרה"ק בעל אוהב ישראל מאפטא זיע"א, ואילו ר' הערשעלי סיפרו על הסבא קדישא ר' לייזער וואלף זיעועכי"א.
וכך הם בערך הדברים כפי ששמעתיהם בשם האדמו"ר ר' ניסן שליט"א בההקרצ"ה זיע"א
"דער-טאטע-זכרונו-לברכה האט דערציילט אז ביים הייליגן זיידען ר' לייזער וואלף פלעגט מען אריינברענגען א יעדען ערב-שבת-קודש פאר 'טועמיה':
א פרימסטיק (א גרויסע טאץ) מיט פיש, א לעכאנייע (א גרויסע שיסל) מיט בונדלעך און א קאטשקע מיט דרייצן פיפיקלעך,
דאס אלטס פלעגט מען אריינברענגען ערב-שבת-קודש פאר טועמיה.
דערנאך האט דער הייליגער זיידען גונח געוועהן א גניחה וואס איז געהערט געווארן פון סיגעט ביז בישטינא,
יעדער וואס איז געשטאנען אין וועג איז אפגעבלאזן געווארן,
יעדער וואס האט געהערט דאס גניחה האט באקומען א הרהור תשובה.
האט דער-טאטע-זכרונו-לברכה געזאגט:
דאס עסן קען איך נאך נאך-מאכן, אבער דאס גניחה, דאס ווער קען נאך-מאכן..."

ואח"כ הוסיף ואמר לאחד מבחורי החמד שעמדו אצל השולחן,
"יינגעלע קענסט איבער זאגן: א פרימסטיק מיט פיש, א לעכאנייע מיט בונדלעך, א קאטשקע מיט דרייצן פיפיקלעך,
יינגעלע דאס איז נישט סתם דיבורים, דאס איז א יעדעס ווארט אויסגערעכנט, ס'ליגט דערין גרויסע סודות און צירופי שמות"


-ער האט נישט געלאכט.
(שמעתי מר' י.ל.ו.)

[שבת אחים]

ק/פ
א סאטמארער חסיד פון מאנסי באשרייבט ״זיסע זכרונות״ פון ר׳ מאטעלע זצ״ל. זייער שיין באשריבן.

חסיד אמיתי האט געשריבן:
ווייטער ממשיך זיין -פון ווי איך האב מסיים געוועהן- מיט די התבתלות פון מאקאווא רב ווי א חסיד אמיתי צום צדיק הדור

בכלל גאנץ שבת, נישט אראפגענומען א אויג, צוגעשטיפט זיין האנט פאר שריים, נישט ווארטענדיג מען זאל אים מכבד זיין, איך געדענק א נערישע קליינע עפעזאד... דאס ווען די מאקאווא רב איז ארויס פון ר' מאיר זלמן'ס שטוב, איז אלעמאל מיטגעגאנגען אידן מיט אים באגלייטען, געדענק איך דאס ווען מען איז אנגעקומען אין וויזשניץ פאר מען איז אריין אין ביהמ"ד האט די מאקאווא רב געהייסען יעדעם אריין גיין, כדי ער זאל נישט אריין גיין מיט א מצב... ווי א רבי מיט חסידים... ווייל אין וויזשניץ איז מען א פשוט'ע חסיד!

דאס לעצטע מאל וואס ער –די מאקאווא רב- האט מיטגעהאלטען איז געוועהן פאריאר שבת החודש! ווי מען קען זען ווי די מאקאווא רב ברענגט עס ארויס אין די מכתב מיט א שטארקע בענקעניש, פאר די קינדער הרבנים הצדיקים שליט"א וזה מתוך לשונו: "כאשר זכינו בעזה"י להבל"ח כמה פעמים להסתופף בצל הקודש, ובשנה העעל"ט פרשת החודש, שמענו תפלתו הק' ועריכת השלחן הטה', וקוה קוינו כאשר שמענו כן עוד נזכה"... און נאכדעם שרייבט ער ווייטער מיט א געפיל צום צדיק דאס די זמן וואס ער איז נסתלק געווארען איז שוין אין א"י -מקום מנוחת אביו וזקינו הק'- געוועהן שבת, ווי די מאקאווא רב שרייבט בלשון קודשו אין די מכתב אזוי: "וזכה להתעלות בשעה שבאה"ק הי' אורות השב"ק, ה"ה אביו הק' מרן בעל אמרי חיים וסבא קדישא בעל אהבת ישראל שקידמו פניו הק' בכחות השב"ק"..... און מיט א התבטלות רעדענדיג נאר פון די קדוש שרייבט ער זיך אונטער שמו ושם אמו "שמעון בן שרה לאה", איז וואס קענען אונז צולייגען אפילו? נאכדעם וואס מען זעט ווי אלע צדיקים פון היינטיגען דור, און פון דור הקודם האבען געהאלטען פון אים, ווער זענען אונז אפילו ווערד צו קענען זיך ארויסברענגען אונזער'ע געפילען...???

מדי דברו בו זכור אזכרנו עוד, וואס גאנץ כלל ישראל האט מיטגעהאלטען ביים גרויסע כינוס כלל ישראל, ווי אחד מצדיקי הדור כ"ק אדמו"ר מ'פשעווארסק שליט"א איז געזעצען אויסגעדרייט צום וויזשניץ'ע רבי ווי א חסיד די גאנצע זמן, נישט אראפנעמענדיג זיין אויגען פון אים.... נאכאמאל איך רעדט נישט חלילה פון צדיק, ווייל עס איז נישט מעגליך, איך טוה נאר סך הכל פאראייביגען מיינע זכרונות.

פאר רוב חבירים וועט עס אפילו נישט זיין אינטרעסאנט, אבער ביי מיר איז עס איינגעקריצט זייער טיעף, געוועהן איז עס ווען מו"ר כ"ק מרן גאב"ד סאטמאר שליט"א איז געוועהן בקודש פנימה מבקר חולה זיין, נאכדעם וואס די רבי איז צוריקגעקומען נאך די באקאנטע ר"ה וואס כלל ישראל האט אים אויסגעבטען אויף נאך עטליכע יאר צו באשיינען די וועלט ב"ה, איז די רב געוועהן אויף א באזוך און אינמיטען האט -מיט א פשטות- די רבי זיך געגעבען א רוף אהן "איהר זענט דאך א רב! א גרויסע רב דא אין שטאט! פסק'נט מיר צו איך דארף גומל בענטשען?!"... אין מילים.. מען רעדט דא פון די צדיק הדור, א ריכטיגע בא בשנים, און ער פרעגט מיט א אמת'דיגע שאלה פון א רב בישראל וואס די רבי להבל"ח האט געקענט זיין א זיידע פאר'ן רב שליט"א, דאס איז א חלק פון זיין אמתקייט און פשטות, קיינמאל נישט געקוקט אויף א זאך צו פאסט יא צו נישט, אז איך רעדט שוין פון די התקשרות וועל איך דערמאנען נאך א זאך, מיין רבי די סאטמאר רב שליט"א איז איינמאל נתכבד געווארען צו זיין נואם הכבוד ביים וויזשניץ'ע דיננער אין מאנסי, און איך געדענק אפילו די דרשה וואס די רב שליט"א האט געהאלטען, זייער שטארק גערעדט פון גרינגער מאכען די עול פאר'ן צדיק, און תיקף דערנאך איז געוועהן די דברות קודש פון רבי'ן, און ווען ער האט שוין געהאלטען ביים מסיים זיין, האט די רבי אויסגעפירט: "אפילו מען האט מיר עס נישט פארגעשריבען צו זאגען, אבער איך שפיר מחובתי, זאגען א ישר כח פאר די סאקמאר רב, פאר די ווארעמע דיבורים!" און נאכדעם איז געקומען ברכת קודשו פאר'ן גאנצע ציבור, דאס איז ארויסגעברענגט אויף'ן שפיץ גאפעל מיינע זכרונות פון די רבי'ס פשטות און אמת, און טוען יעדע פעולה אהן זיך אומקוקען און טראכטען, וואס וועט מען זאגען...

די זכרונות פון ימים טובים, די טישען, עס איז געוועהן אביסעל שווערער מיטצוהאלטען, כודם כל ווייל איך פלעג נישט אוועקגיין פון סאטמאר, ממש זיך נאר אריבערגעכאפט כדי צו כאפען א בליק, והשינת עס פלעגען אריין קומען די חסידים פון איבעראל, ממילה איז געוועהן געפאקטע טישען, און איך האב נישט געקענט כמעט זעהן, אבער איין זאך וואס איך וועל קלאר געדענקען, ר"ה ביינאכט די טיש! אנגעהאט די טאטע'ס שטריימעל.. אזא אלטע צדיק, טויזענעטע חסידים ארום הענגען פון די דעכער, א ווייסע בעקיטשע, מיט אזא דינע אלטע שטריימעל, א קליינטשיקע, אוי האט עס געהאט א חן דקדושה!

אבער איין זאך וואס איך האב מקפיד געוועהן –שוין אלס טאטע פארשטטיט זיך- "אלעמאל" מיטגענומען מיין קליינע אינגעלע, נאך מיט די האר אפילו, נאך פאר ער האט געהאט פיאות... איך האב איך די ערשטע מאל גענומען נאך מיט א קעריזש אפילו, איך געדענק אפילו דאס איך האב איינמאל געדארפט ארויסלויפען פון טיש ווייל מיין קליינער האט נישט אויפגעהערט צו שרייען צו די פייגעלעך וואס האבען ארום געפלויגען אין ביהמ"ד.. אבער פון שפעטער, ווען ער איז שוין געוועהן אביסעל עלטער, האט ער שוין איינגערועט, און איך האב אים כסדר גענומען קוקען צורת קודשו אפילו ער וועט נישט געדענקען "אוחזין במעשה אבותיהן", ווען איך האב אים אפגענומען פון חדר די פארגאנגענע פרייטאג 10:45 צו נעמעם קיין מאנסי צו די לויה, האב איך אים געפרעגט צו ער גדענקט אז איך האב אים גענומען יעדע מאל ווען מען איז געגאנגען צום רב אויף יו"ט, אז איך פלעג אים נעמען כאטש איין מאל כדי צו קוקען אויף א אלטע צדיק? ער זאגט אז יא... איך וויס נישט צו יא צו ניין, אבער געזעהן האט ער אים זעכער עטליכע מאל, און ווי אויך געגעסען שריים!

אבער איין דורכפאל האב איך געהאט... ווען איך האב אים פארציילט אז די צדיק איז נסתלק געווארען, און איך האב אים פארביערט צו מסביר זיין, כדי ער זאל פארשטיין אביסעל וואס די דור האט פארלוירען, און עס איז שוין נישט דא מער די אלטע הייליגע קדוש ה', האט ער מיר צוריקגענטפערט מיט א מעשה וואס איך האב איך נארוואס פארציילט..... די פארגאנגענע ח"י חדר די יארצייט פון הייליגען ר' אברהם'לע קערעסטירער זי"ע.

והנה: ס'באקאנט אז ר' ירמי' הערש בערקאוויטש פלעגט באקומען שטענדיג צוקער פון ר' ישעי'לע פאר א פרוי פון שטאט גיבארט און דאס האט איר דערהאלטן ביים געזונט, ווען ר' ישעי'לע איז אוועק, איז נאך געווען אביסל פון די צוקער, אבער ווען די צוקער האט זיך כמעט געענדיגט, האט זי געבעטן ר' ירמי הערש ז"ל דאס ווען ער וועט פארען לפקוד ציון קודשו זא ער אריין גיין צום נייעם רבי'ן נעמען צוקער, ר' ירמי' הערש וואס איז געוועהן א חסיד נאמן אלע יארען פון הייליגען ר' ישעי'לע =האב איך מסביר געוועהן פאר מיין אינגעל= דאס עס איז זייער שווער צו גיין צו א נייע רבי ווען מען האט זיך אלע יארען געדרייט ביי א הייליגע אלטע צדיק, =אבער איך האב אויסגעפירט= אז אפילו דאך, אפילו עס איז שווער, ווייסען מיר דאס די וועלט גייט ווייטער אהן און מען גייט צו די נייע רבי, אבער ר' ירמי' הערש האט נאך נישט אזוי געגגלייבט האט ער פארגעסען צו בעטען פון ר' אברהם'לע, איז ווען ער איז צוריקגעקומען און ער האט נישט געהאט, און מען האט געשיקט בעטען האט ער געשיקט פשוט א פעקעל פון זיך אין שטוב, און, ויהי פלא אז ס'האט ווייטער גע'ארבעט.

די קומענדיגע מאל וואס איז אים אויסגעקומען צו זיין אין קערעסטיר איז ער אריין שלום נעמען ביים נייעם רבי'ן מחמת הנימוס, ווי ר' אברהמ'לע האט איהם דערזעהן האט ער איהם געזאגט, א גוטן ר' ירמי' הערש זעצט אייך און לאמיר אייך דערציילן א מעשה, און ער פאנגט אן צו דערציילן, אין די צייטן פונעם הייליגן רבי'ן ר' אלימלך האט אין שטאט ליזענסק געוואוינט א מלמד תשב"ר וואס האט אויך געהייסן אלימלך, ווען ער האט געדארפט חתונה מאכן א טאכטער, האט איהם זיין ווייב געזאגט טו וואס אלע טוהן פאר ארום נאך געלט און וועסט געהאלפן ווערן, סבר וקיבל און האט אנגעהויבן ארום פארן, אין די נאנטע שטעטלעך האט מען איהם נאך געקענט און מ'האט איהם געגעבן כפי ערכו, אבער ווי ווייטער ער איז געפארן האט מען זיך טועה געווען אז דאס איז דער גרויסער רבי ר' אלימלך, וויפל ער האט פראבירט טענה'ען אז ער איז נאר א מלמד תשב"ר האט מען דאס אנגענומען ווי ענוה און מ'איז געקומען אין די מאסן מיט גרויסע פדיונות און קוויטלעך בעטנדיג השפעות און הבטחות, דער איד זעהענדיג אז ער האט סייווי נישט קיין ברירה דער עולם גלייבט נישט אז ער איז נישט רבי ר' אלימלך, האט ער זיך גענומען טיילן הבטחות אויף רעכטס און לינקס, און אין א קורצע תקופה איז ער אהיים געקומען מיט אסאך געלט, און איז גלייך אריבער צום רבי'ן ר' אלימלך ווייל ער האט איהם געוואלט געבן האלב פון די פדיונות, נאכן מאכן די געלט אויף זיין נאמען, ווי נאר ער טרעט אריין אין צימער, זאגט אים דער רבי ר' אלימלך, אויף ביז יעצט האב איך געדעקט כדי ס'זאל נישט ארויס קומען קיין חילול ה', אז מ'וועט מיינען אז כ'האב צוגעזאגט און ס'איז נישט מקויים געווארן, אבער פון יעצט אין ווייטער, הזהר והשמר, זאלסט מער אזאנס נישט טוהן.

און ר' אברהמ'לע האט זיך אנגערופן, ירמי' הערש האסט פארשטאען?, דער ר' ירמי' הערש האט געטרייסלט פאר פחד זעהענדיג די אפענע אויגן, ומיני אז איז ער שוין געבליבן א חסיד פון ר' אברהמ'לע זצ"ל.... האט מיר מיין אינגעל יעצט ביי די לויה זאפארט צוריקגעגעבען מיט די מעשה הנ"ל... און מיך מסביר געוועהן דאס אפילו עס איז זייער שווער צו גיין צו א נייע רבי, דאך דארף מען גיין... שוין.. מען דארף זייער אכטונג געבען וואס מען געבט איבער פאר קינדער! אבער נאר אזעלעכע צרות, איך האב נאך אלס נישט קיין חרטה, ווייל עס דארף טאקע אנגיין!

איך קען רעדען און רעדען און נישט ענדיגען אויסליידיגען מיינע זכרונות קעמערלעך... אפיר נעמען א קוויטעל אריין גיין... דאס קען מען נישט אראפלייגען אויף א פאפיר, נישט מעגליך, נישט דייקא פון רבי'ן פערזענליך נאר אפילו די ארום און ארום אין דער זייט דארט איז געזעצן דער פארצייטישער גבאי ר' יעקל, וואס איז געווען בערך דעם זעלבן עלטער פון רבי'ן, אבער איז געשטאנען מיט אזא התבטלות פארן רבי'נס, און ר' יוסל ראאב, האט זיך אראפגעלאזט צו יעדן, און אכטונג געגעבן אויף כבוד הזול, אבער ווען די רבי האט געוויזען אז ער האט נישט קיין כח מער...ווער געדענקט נישט די געשרייעריי וווען מען האט נישט געהארכט ר' יוסל... "איך קען נישט זיין געטריי פאר ביידע! פאר דיר אדער פאר'ן רבי'ן!?!?" "קענסט דיר קלויבען" אבער באופן כלל מיט אזא צוגעלאזענקייט צו יעדעם! נאך מיין חתונה איך בין געוועהן (און איך בין נאך אלס) א אינגערמאנטשיקעל, זיך פארענפערט אז די רבי מחמת חלושות גפו הטהור קען נישט אויפנעמען, פארביער שפעטער... און ווען איך בין צירוקגעקומען, האט ער מיר אריינגעלאזט אין שורה ווייל איך קום פון שטאט און איך בין שוין געוועהן פריער דא, ממש א כבוד הבריאות, איך געדענק טאקע ווען איך בין אריין, די פחד און אימה אבער די רבי איז געזעצען מיט א שיינידיגע צורה און געמיטלעך אויסגעפרעגט אוטן געשמוסט, "אה! א איידעם ביי ר' ברוך! פון די אינשורענסעס!" א אייניקעל פון ר' ברוך פון האלמין" "געוועהן די איינציגסטע וואס פלעגט אריינעמען דעם זיידען די אהבת ישראל, טראץ ער איז געוועהן א סיגוט'ע" און נאכדעם גערעדט פון אלע אנדערע זיידעס, "זיכער, מיר געדענקען דעם זיידען ר' יעקב" "פלעגט ברענגען די לעכט פאר'ן שווער" "די זיידע ר' אייזיק פון מארגערעטען, נישט געוועהן קיין חסיד, אבער אויך נישט קיין מתנגד"... אוי! איך האלט עס נישט אויס! דאס גייט שוין נישט זיין... הייליגע טאטע אין הימעל ברענג אונז משיח שוין! נישט דא די ווערטער, ווילאנג דער צדיק איז געווען מיט אונז, האבן מיר געוואוסט אז מיר זענען נאכנישט פארבליבן אליינס, מיר האבן נאך די קדוש עליון וואס שיצט אויף אונז, און איז אונז מקשר מיט די פריערדיגע דורות, אבער יעצט, זענען מיר געבליבן באמת פאריתומ'ט.

זאל דער אייבערשטער אונז אלע טרייסטן, מיר זאלן קענען מיטנעמען די דערהויבענע לעכטיגע זמנים וואס מען האט מיטגעהאלטען בצילו הק', איך וועל מסיים זיין מיט א מחשבה וואס איך האב געהאט זונטאג נאכט... אזוי ווי איך האב געהערט פון מיין טאטע אז די מקוה איז נישט אראפגעלאזט, האב איך זיך ארויסגעלאזט זונטאג נאכט אויף סקווירא צום ציון בין אויך געפארען קיין מאנסי זיך טובל זיין, און דערנאך בין איך ארויף על ציון הק' אפילו מען גייט נישט אינמיטען שבעה... וואס זאל איך אייך זאגען טייערע אידן, עס איז באקאנט אז די בית ישראל זצ"ל איז געוועהן אויף מקום מנוחת אמרי חיים זצ"ל אינמיטען שבעה און זיך אנגערופען "ווי קען א בערגעל זאמד פארדעקען אזא גרויסע מענטש?" לענ"ד ווען איך בין געוועהען אין אוהל באישון לילה און מוריד דמעות געוועהן האב איך געטראכט צו זיך די זעלבע... ווי קען א בערגעל זאמד פארדעקען אזא קדוש אלקי, אזא אדם גדול,??? הייליגע טאטע אונז הלטען עס נישט אויס... איך בין באמת נישט קיין וויזשניץ'ע חסיד אבער עס גייט נישט אראפ פון מיין מחשבה, בלייבט איבער אויף אונז נאר צו טוען לעילוי נשמתו ההטהורה, און די בוכ"ע זאל העלפען דאס ער זאל זיין פאר אונז א מילץ יושר ביז מען וועט זוכה זיין צו ביאת משיח, אמן

החסיד אמיתי, שזכה להתאבק בעפר רגליו הטהורים
החותם מתוך געגועים והרגישם הסוערים בליבי

[שבת אחים]

ס'איז דא אזויפיל צו שרייבן וועגן ר' מאטעלעס גדלות. זיין גרויסקייט אין צדקה און גמ"ח. איך וועל בל"נ שרייבן אסאך מעשיות וואס איך ווייס ערשטהאנטיג און פון קראנטע מקורות.

מיין טאטענס עלטסטע ברודער ע"ה איז געוועהן א חסיד פון ר' מאטעלע שוין אלץ בחור, נאך ווען ר' חיים מאיר'ל האט געלעבט פלעגט ער זיין פון זיינע הייסע חסידים און געוועהן גאר נאנט מיט אים. ווען ר' מאטעלע פלעגט קומען יערליך אויף חודש תשרי צו זיין טאטען דער אמרי חיים זצ"ל קיין ארץ ישראל פלעגט ער זיך נישט אוועקרירן פון אים און אים באגלייטן וואו אימער ער איז געגאנגען. ער איז אויך געוועהן פון די מייסדים פון די "מאנסי-וויזניצער שטיבל" אויף רחוב מלצר אין ב"ב. אלץ יונגערמאן האט ער געהאט א מאניופעקטשורינג ביזנעס אין רמת גן וואס ער האט געמאכט שילדן/סיינס. די מדינה פלעגט מאכן אסאך ארבעט ביי אים צו מאכן די סייענס פאר די הייוועיס, די מיליטער, סקולס וכו'. פאר אפאר יאר האט ער געמאכט שיין פרנסה. מיט די צייט, ווי מעהר און מעהר sophisticated און פארגעשריטן טעכנאלאגיע איז געווארן, איז מיין פעטער מיט זיינע שווארצע-זאקן וואס איז נישט געווען באהאווענט דערינען ארויסגעפאלן מער און מער, און צוביסלעך האט ער אפגעזאגט מער און מער ארבעטארער, ביז ער איז גענצליך ארויס פון ביזנעס און געבליבן אן קיין פרנסה מיט א שטוב מיט קינדער.

ער האט דעמאלס מיט דרייסיג יאר צוריק געדארפט חתונה מאכן און ער איז געוועהן א בעל חוב, ער האט געדארפט האבן נייטיג צעהן ביז פופצן טויזנט דאללער. ער איז געוועהן זייער א שטילער און א שעמעדיגער. בלית ברירה האט ער געטוהן וואס אלע ארץ-ישראל'דיגע אידן טוען, און איז ער געקומען צו פארן קיין אמעריקע. ער איז שטייצעך גלייך געפארן קיין מאנסי אפנעמען שלום פון זיין גרויסן רבי'ן. דער רבי האט גענומען די קוויטל און אים געפרעגט וועגן זיין מצב פרנסה. האט מיין פעטער אים פארציילט אז ער איז דא געקומען צאמשטעלן געלט פאר די חתונה פון זיין קינד. ר' מאטעלע האט מיט אים געשמועסט נאך אפאר מינוט וועגן זיינע קינדער און וועגן אנדערע זאכן, און צום סוף האט ער ארויסגענומען 700 דאללער און ער האט אים געגעבן און ער האט געזאגט "דאס געב איך דיר", און מיין פעטער האט זיך באדאנקט פאר אים, און ער האט געמיינט אז דאס איז עס. אבער דאן געט זיך דער רבי א שטעל אויף פון בענקל, נעמט ארויס א פאק שליסלעך, עפענט א סעיף און נעמט ארויס א ביטל פון 'עשר אלפים' און זאגט מיין פעטער "דאס בארג איך דיר", אויב דו וועסט האבן אמאל וועסטו מיר באצאלן.

ס'איז דורך צוויי יאהר, מיין פעטער קומט חודש תשרי אריין צום רבי'ן און ער גייט אריין מיט א קוויטל. דער רבי פרעגט אים צו די מצב הפרנסה האט זיך פארבעסערט? און ער ענטפערט אז ליידער ניין. רופט זיך דער רבי אן צו אים: די געלט וואס כ'האב דיר געבארגט דארפסטו מיר נישט באצאלן, ווייל דער פלא יועץ זאגט אז ווען א מענטש בארגט פאר איינעם געלט זאל ער זיך מייאש זיין דערפון, פארדעם פיר איך מיך טאקע אז טאמער איינער באצאלט מיר א חוב געב איך נאכאמאל מעשר אויף די געלט. און די רבי האט נאכאמאל ארויסגענומען א בינטל פון פינף אלפים און אים געזאגט, איך בארג דיר נאכאמאל פינף אלפים, אז דו וועסט האבן וועסטו מיר באצאלן....

די מעשה האט זיך איבערגע'חזר'ט נאך אפאר מאל ביז מיין פעטער איז ל"ע נפטר געווארן פלוצלינג פון א הארץ אטאקע.
זי"ע.

איך וועל בל"נ ממשיך זיין.

[אישתישבי]

מיט די שבת פייפער איז ער געוועהן גראדע גערעכט. סאטמאר האט געלייגט א פייפער נאר נאך די מוחאה אויף די פובליק סקול אין מאנרא. און זיי פלעגן פייפן פאר 5 גאנצע מינוט דוקא ווען ער האט שוין געהאלטן ביי קבלת שבת. למעשה איז מאנסי נאר געווארן אזא חסידישע שטאט וועגן אים. ער האט זיך אסאך געמוטשעט ביז ער איז אנגעקומען אהין.

מיט הצלה איז ער אויך געוועהן גערעכט. לויט וואס איז דעמאלטס פארגעקומען. לויט די הלכה.

אלטע נערישע פאלטיק. נעקסט קעיס.

מען קען זיין גערעכט פין היינט ביז מארגן, אבער קיין גדלות ווייזט עס נישט.

און הצלה רעדט מען פין מענטש'נס לעבען. אויב דאס איז פאליטיק, נו נו.

איך רעד נישט וועגען ווער עס איז מער גערעכט על פי הלכה, און איך ווייס אפילו נישט אויף וואס מען האט זיך דארט געאמפערט, אבער לפי הנראה איז דער הלכה נאר געוועהן א פראנט אויף דער עיקר מחלוקת פין מי בראש.

[אישתישבי]

דער מעשה געדענק איך,

בערך דרייסיג יאר צוריק, געוועהן א גרויסע עולם ביים טיש צווייטער נאכט ראש השנה, מען האט זיך זייער געשטיפט, און איינעם'ס שטריימעל האט זיך פארברענט אין די ליכט, דער רבי האט זיך זייער געבייזערט אויף דער חילול יום טוב, און נישט געוואלט מער טיילען.

[berlbalaguleh]

נקודת אמת: און דו גלייבסט איין ווארט פון די מעשה מיט ר' לייזער וואלף מ'קרעטשניף וואס ער האט אלץ צוזאמגעגעסן פאר טועמיה. און דעם גניחה/גרעפץ וואס ער האט געגעבן. דאס אלעס איז לעגענדעס. א טייל פון די אידישע פאלקלאר. וואס מ'האט פארציילט פאר קליינע קינדערלעך. און אויך באשריבן אין מעשה ביכלעך. ווען איך בין געווען ניין יאר אלט ביניך נתפעל געווארן פון אט די און ענליכע אזאלכע מעשיות. ס'איז גאנץ גוט אז קינדער זאללן האבן מיט וואס צו לאזן זייער קידערישע פאנטאזיע לויפן. אבער ווען א דעראווקסענער מענטש גלייבט אין אט די שטותים און באבקעס...!

איך פרעג נאר איין קשיא. פארוואס הערט מען נישט היינטיגע צייטן עפעס א קנאקעדיגן מופת פון א רעבי'ן. סיי וועלכן רעבי'ן...אלא מאי. די גאנצע מעשה איז נישט מער ווי א לעגענדע. לא היה ולא נברא...! דער איינציגער וועלכער קען און באוויזט מופתים איז דער באשעפער. פון איהם האביך שוין געזעהן א סאך מופתים...! אפילו דער פישטי'ער רעבע קען אויכעט נישט באווייזן קיין מופתים...!

[berlbalaguleh]

גם אני הקטן, וועל אריינווארפן מיינע 2 סענט. וןוואס איך האב געהערט פון גאר נאנטע מקורבים.

ויהי היום. איינער פון די שטערקסטע שטיצערס (מיט געלט און מעשים, א איד א גביר. מ'האט אהיימגעשיקט זיינע טעכטער פון סקול, ווייל זייער צניעות אין די מלבושים האט א ביסל אונטערגעהינקען. איז זייער טאטע געקומען צום רבי'ן. און גענימען טענה'ן און אויסרעכענען אלע זיינע זכותים. וואס ער האט אלץ אויפגעטוהן פאר'ן ביהמ"ד און פאר די חסידות...! אבער ער איז נישט געווען גרייט זיך אונטערצו ווארפן אונטער די תקנות. האט איהם די רבי געזאגט..."מאך מיר א חשבון וויפיהל איך בין דיר שולדיג. און ער איז צוגעגאנגען צו א לעדל און ארויסגענימען א פאק מיט געלט און געזאגט...נו, זאג מיר וויפיהל איך בין דיר שולדיג...!

[אישתישבי]

לאמיר רעדן תכלית.

עס הייסט אז אלע מוסדות האט ער גוט איינגעטיילט, צו פארמיידן מחלוקת צווישן די קינדער. יעדער האט א רעכט צו עפענען פרישע מוסדות אין א אנדערע שטאט. אפילו עס געפינט זיך דארט א ברודער וכו'.

חוץ דער ממלא מקום אין מאנסי, ער טאר נישט עפענען א ישיבה פאר פינף יאר. ווייל די ישיבה איז אין גיבערס. קען איינער אויסקלארן די זאך? דער רבי שרוליק אין מאנסי, דארף זיצן אין צוקוקען פאר די נעקסטע פינף יאר ווי די בחורים ווערען חסידים פין דער אדמור מגיבערס?

איז דא אין דעם נאך פאקטן?

[שבת אחים]

גם אני הקטן, וועל אריינווארפן מיינע 2 סענט וואס איך האב געהערט פון גאר נאנטע מקורבים.

ויהי היום. איינער פון די שטערקסטע שטיצערס (מיט געלט און מעשים, א איד א גביר. מ'האט אהיימגעשיקט זיינע טעכטער פון סקול, ווייל זייער צניעות אין די מלבושים האט א ביסל אונטערגעהינקען. איז זייער טאטע געקומען צום רבי'ן. און גענימען טענה'ן און אויסרעכענען אלע זיינע זכותים. וואס ער האט אלץ אויפגעטוהן פאר'ן ביהמ"ד און פאר די חסידות...! אבער ער איז נישט געווען גרייט זיך אונטערצו ווארפן אונטער די תקנות. האט איהם די רבי געזאגט..."מאך מיר א חשבון וויפיהל איך בין דיר שולדיג. און ער איז צוגעגאנגען צו א לעדל און ארויסגענימען א פאק מיט געלט און געזאגט...נו, זאג מיר וויפיהל איך בין דיר שולדיג...!

באוואוסטע מעשה מיט הנגיד הנכבד ר' פנחס קליין שליט"א ראה"ק וויזניץ מאנסי. אויף וועם ר' מוישעלע וויזניצער האט געזאגט יארן צוריק אז זייט סאיז דא וויזניצער חסידים איז נישט געווען קיין איין חסיד וואס האט געגעבן אזויפיל געלט פאר א וויזנצער רבי ווי ר' פנחס געט פאר מיין ברודער ר' מאטעלע.

די מעשה איז געוועהן אז זיין חתונה-געהאטע טאכטער האט געוואלט באקומען א דזשאב אין וויזניצער סקול אלץ א טיטשער (דארט איז עס אזא כבוד כאילו) אבער זי גייט מיט א אפענע שייטל. איז ער גלייך אריינגעלאפן צו ר' מאטעלע און אים געפרעגט היתכן מ'מאכט נישט קיין אויסנאם פאר אים וואס גיט מיליאנען פאר וויזניץ. (ער האט אויפגעבויעט דעם ביהמ"ד הגדול "לבוש מרדכי" נאך זיין טאטען הרה"ח ר' מרדכי קליין ע"ה, און ער פלעגט געבן שווערע געלטער פאר וויזניץ). דער רבי האט אים גענטפערט, אויב געסטו מיר געלט אויפן תנאי צו קענען טוישן מיינע תקנות געב מיר א חשבון און איך וועל דיר עס צוביסלעך באצאלן. ער לויפט נאך יעצט...

דער רבי זצ"ל האט אים אבער יא אייביג מכיר טובה געוועהן. למשל די איינציגסטע חסיד ביי וועם ער פלעגט גיין צו זיינע קינדערס חתונות און זיצן דארט א לאנגע צייט. ער פלעגט אים יערליך קויפן חתן תורה אין זיין ביהמ"ד וואס איז א גרויסע זכי' אין וויזניץ. און נאך אסאך אנדערע זאכן. אבער קאנטראליר מיך נישט. עד כאן!

[שבת אחים]

לאמיר רעדן תכלית.

עס הייסט אז אלע מוסדות האט ער גוט איינגעטיילט, צו פארמיידן מחלוקת צווישן די קינדער. יעדער האט א רעכט צו עפענען פרישע מוסדות אין א אנדערע שטאט. אפילו עס געפינט זיך דארט א ברודער וכו'.

חוץ דער ממלא מקום אין מאנסי, ער טאר נישט עפענען א ישיבה פאר פינף יאר. ווייל די ישיבה איז אין גיבערס. קען איינער אויסקלארן די זאך? דער רבי שרוליק אין מאנסי, דארף זיצן אין צוקוקען פאר די נעקסטע פינף יאר ווי די בחורים ווערען חסידים פין דער אדמור מגיבערס?

איז דא אין דעם נאך פאקטן?

דאכצעך מהאט שוין לאנג געבויעט א הערליכע ישיבה פאר ר׳ ישראל אין מאנסי. נאר ישיבה גדולה נישט.

[שבת אחים]

וועגן ר' מאטעלעס התמדה קען מען שרייבן גאנצע ביכער.

ווען איך האב געלערנט אלץ בחור אין ב"פ איין זמן, האב איך מיט נאך אפאר אידן געכאפט א היטש קיין וויליאמסבורג מיט א אלטע איד א סאטמארער חסיד, ער האט געהייסן הרב פרידמאן (דער טאטע פון ר' שמעלקא פרידמאן - דער קעיטערער פון זעכצענטע עוועניא, כמעט זיכער). מ'האט דארט גערעדט פאליטיק וועגן שערי חמלה, און ס'איז אריינגעקומען אין די שמועס וועגן ר׳ מאטעלע'ס מחאות, און איינער האט אביסל גערעדט מיט א לשון גנאי אויף ר' מאטעלע. האט זיך דער אלטער דרייווער הרב פרידמאן אנגערופן, איך בין א סאטמארער און איך וויל נישט אריינרעדן גארנישט וועגן די פאליטיק. אבער איך קען זייער גוט ר' מאטעלע, איך האב געלערנט מיט אים אין פאפא ישיבה, און דארטן איז נישט געוועהן גענוג בעטן צו שלאפן פאר אלע בחורים. איז געוועהן דארט אזוי איינגעפירט וואו מ'האט זיך איינגטיילט, פאר אכט שעה איז איינער געשלאפן אין בעט און דער אנדערער האט געלערנט אין ביהמ"ד און דערנאך האט מען זיך געטוישט. ער זאגט איין יאר בין איך געוועהן דער שותף מיט ר' מאטעלע אויפ'ן בעט, און איך קען אייך איין זאך זאגן, איך האב געקענט די מערסטע שלאפן פון אלע בחורים.... ווייל ר' מאטעלע האט כמעט א גאנצע נאכט געלערנט. ער האט אויך געזאגט אז זיין קריאת שמע ליינען פארן שלאפן האט אים גענומען א לאנגע צייט און עס איז געוועהן מיט געוואלדיגע כוונה. אלע אידן וואס געדענקען אים פון פאפא זאגן אז ער איז געוועהן דער גרעסטע מתמיד דארט, לא פסיק פומיה מגירסא. ער פלעגט לערנען צומאל אכצן שעה א טאג.

מיין טאטע האט אים מיט יאהרן צוריק געדרייווט אין ארץ ישראל פאר א וואך צייט. א גאנצע וועג האט ער נישט ארויסגעקוקט פון א ספר פאר א סעקונדע. מ'איז דורך געפארן פארשידענע פלעצער. און איינמאל האט אים מיין טאטע געוויזן "רבי, דא בויעט דער און דער א נייע שיכון" און דער רבי האט געזאגט אהא, אהא, אבער נישט אויפגעהויבן זיין קאפ פון די גמרא.

מיין טאטע זאגט מיר אלץ בחור ווען ער איז געוועהן זיין הויז-בחור פלעגט ער אסאך צוקוקן זיין סדר היום. ער פלעגט יעדן טאג אויפשטיין פארטאגס זייער פרי און געלערנט קודם א שיינע פאר שעה פאר ער האט אנגעהויבן זיין טאג און פאר שחרית. ס'איז נישט געוועהן אזא זאך אז ער זאל איין טאג פארשלאפן.

מ'קען נאך אסאך שרייבן פון אים.

[[NAMELESS]]

@שבת אחים אז דו ברענגסט שוין זאל שוין זיין א דבר השלם...

דא האט איר חלק א' פון די ניק חסיד אמיתי אין אייוועלט א פאפא ווילימסבורג חסיד געווארן א סאטמערע פארט ימים טובים צו מורו ורבו גאב"ד סאטמר מונסי און כאפט זיך אריבער אויף וויזשניץ...

. ="חסיד אמיתי"]קודם כל מיט א שבח לבורא עולם פאר'ן מיר געבען די זכיה צו האבען די שכל "אלע יארען" צו לויפען און אריין כאפען ביי אלע צדיקי הדור הקודם, מוחזקת לי מאבותי, מיין טאטע זז"ג האט אונז אלעמאל געשלעפט ווען און ווי מען האט נאר געקענט.... און חלילה נישט פארפאסען, אני הצעיר בין געבוירען געווארען בשנת תשמ"ט לפ"ק און באלאנגט אונטער די חסידות פון פאפא אין די שטאט וומסב"ג, (מיט די יארען שפעטער האב איך געטוישט רעליגיע קיין סאטמאר) אבער איך וועל קיינמאל נישט פארגעסען ווי מיין טאטע פלעגט אונז נעמען צו ר' הערשעלע ספינקער זי"ע צו די טישען, און מיט כח מיר אריינגעווארפען אין סטיעשען וואגען פאר 22 יאר צירוק כדי צו שלעפען אויף טאהש וואס אגב די בעסטע זכרונות פון הרה"ק מ'טאהש האב איך פון יענע שב"ק, און אונז גענומען קיין א"י חודש תשרי כדי אריינצוכאפען און קענען געבען א בליק על פני צדיק הדור הרה"ק ר' משה ארי' זי"ע, וכמו כן אויף די תולדות אהרן רבי זצ"ל (וואס ליידער בעונותינו הרבים האבען מיר פארפאסט ר' משה ארי' זצ"ל מיט ווייניגער ווי צוויי וואכען כ' אלול ביז ר"ה) און אונז אלעמאל שלעפען צו א יעדע צדיק ווען אימער, וואס טאקע ביי יענע נסיעה קיין א"י אויף חודש תשרי האב איך געהאט די זכיה מיטצוהאלטען א שב"ק בצל הקודש ביי הרה"ק ישועות משה מ'וויזשניץ זצ"ל וואס דאס וועט מיר ליגען אין זכרון אלע יארען, וואס בכלל לעבען מיט א השתוקקות צו א צדיק... וואס ווער עס קען מיין טאטע זז"ג ווייסט זייער גוט פון וואס איך רעדט, צו פארשטיין געבען וועל איך אנהייבען מיט וואס מיין טאטע האט מיר געזאגט זונטאג צופרי אין אפיס, איךהאב ב"ה געהאט די זכיה נעכטען נאכט צו זיך טובל זיין אין די הייליגע וואסער ווי מען האט טובל געוועהן גפו הקדוש פון הרה"ק מ'וויזשניץ זי"ע הכ"מ ביים טהרה, און די טאטע פארציילט מיר דאס נעכטען נאכט (מוצש"ק) בין איך געוועהן על ציון קודשו פון הרה"ק מ'סקווירא זי"ע – ב' ניסן, און נאכדעם בין איך אריינגעפארען קיין מאנסי מנחם אבל זיין די קינדער פון הייליגען וויזשניץ'ע רבי, און ביים ארויסקומען זעה איך א געלויפאכטס, פרעגט ער וואס גייט פאר האט מען אים גענטפערט אז מען האט געפענט די מקוה פון די טהרה, און די טאטע זאגט מיר דאס ער האט שוין זוכה געוועהן צו זיך טובל'ן נאכען צדיק עטליכע מאל, רבו מובהק הרה"ק בעל ויחי יוסף זי"ע, הרה"ק מריבניץ זי"ע, הרה"ק מ'קיוויאשד זי"ע, און יעצט, להחזיר לענינינו, נאך די הקדמה איז נישט אזוי שווער צו פארשטיין די המשך פון ווי קומט פאפא קיין סאטמאר און סאטמאר קיין וויזשניץ און תולדות אהרן וכדומה ואי אפשר לפורטם כי רבים הם

איך בין נישט קיין וויזשניץ'ע חסיד, אבער יא א חסיד פון וויזשניץ'ע רבי זצ"ל, איך ווייס נישט פון ווי אנצוהייבען, ווען די רבי'ס הייליגע און לעכטיגע צורה קומט מיר א קעגען שוין זייט די ביטערע הודעה פון מיין גרויסע ברודער פרייטאג 9:03 צופרי אז מען שרייט יעצט שמע ישראל ארום די וויזשניץ'ע רבי'ס בעט... די פעדער איז צו ארעם און די מחשבה איז בכלל נישט קלאר, זיך צו קענען מסדר זיין פון ווי אנצוהייבען און ווי צו ענדיגען.

מן הסתם די ערשטע מאל וואס איך האב מיטגעהאלטען וואס איך געדענק, איז געוועהן שב"ק פר' שמות שנת תשנ"ו די מיטאג טיש אין שטאט וויליאמסבורג, וואס מיין טאטע האט מיר אהינגעטראגען און מסביר געוועהן לויט מיין קינדירישע שכל אז די רבי האט א ספעציעלע כלי וואס ער האלט אונטער די עסן בשעת ער פירט עס צו צו די מויל, און איך זאל עס גוט באטראכטען... אלעס כדי איך זאל קוקען על צורת קודשו, איך געדענק אפילו אז איך האב מקנה געוועהן די קינדער וואס שטייען אין א שורה און יעדע פאר מינוט לאזט מען זיי צו צום רבי'ן און זאגען עפעס אריין אין אוירען (שפעטער האט מיר מיין טאטע מסביר געוועהן אז זיי זאגען א תורה..) און יענע מוצש"ק ווען אונז זענען אריין מיט א קוויטעל בקודש פנימה, די זכרונות ברענגען צוריק די אלטע 6 לי עוועניא בילדינג, ר' יעקל ראזענפעלד שרייבען די קוויטעל, זייענדיג א קינד האב איך זיך געוואונדערט פון ווי מיין טאטע פארשטייט וואס די רבי זאגט (האבען'דיג א שווערע דיבור) וואס איך געדענק קלאר אז די רבי געבט א שטופ ארויף די הענט נאך ברכת קודשו כדי מען זאל עס געבען א קוש... דאס אלעס איז קינדירישע זכרונות, אבער די קומענדיגע שבת במדבר, בין איך שוין געגאנגען שלאפען פרייטאג מיטאג כדי צו זיין אויף ביי ליל שב"ק טיש טראץ מיין אינגע עלטער קוים 7 יאר אלט (די רבי פלעגט קומען בקבוע קיין וומסב"ג שבת פר' שמות ובמדבר)

אוי..! מים רבים לא יוכלו לכבות די געדענקעניש פון די שטראלידיגע צורה, גרויסע ווייסע בארד, שווארצע סטראקעס בעקיטשע, אראפגעלייגט ידיו הקדושים פארענט פון די חלות, און זיינע אויגען זענען דורך געגאנגען די שורות חסידים בשעת עס האט זיך אנגעהויבען די "גוט שבת, גוט שבת....." און נאכדעם א שישקעניש און מען הערט מיט זיין נישט נגינה'דיגע קול די "שלום עליכם..." (און יעדע פאר מינוט קוקט מיין טאטע אויף מיר זיכער צומאכען אז איך נעם נישט אראפ די אויגען פון רבי'ן) און נאך קידוש ווערט פליצלינג פון א פעך שווארצע סטראקעס בעקיטשע, א גלאנציגע גאלדענע בעקיטשע... דאס איז אלעס קינדירישע חשבונות, אבער דאס געדענקט מען גוט!

אין מיין קליינע קינדירישע מח איז געווארען א פשוט'ע זאך, אז 2 מאל א יאר איז דא א "שבת וויזשניץ" און נאכדעם וואס איך בין געווארען אביסעל עלטער האב איך אנגעהויבען מער צו פארשטיין (עכ"פ אזוי רעדט איך מיר איין) און מיין טאטע האט מיר אנגעהויבען ארויסצונעמען אויף מאנסי ווען ער איז אריין מיט א קוויטעל איבער'ן יאר ווי נמשל שלוש עשרה מידות פאר א שמחה, וכדומה.

איך געדענק אפילו א שיינע פאר מאל איז אויסגעקומען דאס מיין טאטע'ס רבי כ"ק מרן גאב"ד מאקאווא שליט"א איז אויסגעקומען צו זיין אין וומסב"ג שבת שמות און אלעמאל זיך צוגעאיילט מיט די סעודה בייטאג און –פארשטייט זיך- נישט געבענטשט און זיך זייער געאיילט צו לי עוועניא צו מיטאג טיש פון וויזשניץ'ע רבי, מיט א התבטלות ווי א ריכטיגע חסיד אמיתי.

און דאס אלעס איז נאך פון די געזונטע יארען! ווען די רבי איז נאך געשטאנען על רגליו הטהורים, פאר די נפילה אין מקוה וואס פון דעמאלטס איז ער שוין ליידער נישט געגאנגען על משענתו.

נמשל די קוויטעל איז געוועהן א צווייטע צורה ווי ביים טיש צו ביים דאווענען, א קוויטעל איז די רבי געזעצען און געשמועסט און צירוקגעגאנגען זכרונות, "מיר געדענקען, די זיידע ר' אייזיק איז געוועהן ביים זיידען די אהבת ישראל אין גרויסווערדיין...." וכדומה, און ביים טיש איז געוועהן פושט צורה ולובש צורה, זיין הייליג געזיכט האט געשאסען פינקען פייער, מען איז געשטאנען מיט א פחד און א ציטער, פון די הייליג איד, און ווער רעדט נאך אויב זיינע אויגען זענען אנגעקומען אויף דיר... אויש האט עס געציטערט.

ווי אויך געהאט די זכיה מיטצוהאלטען א ב' סיון טיש, און די רבי האט פארציילט מעשיות פון זיידען די אהבת ישראל, מען האט געקענט הערן א פליג דורך פליען, ווי אויך האבען מיא מיטגעהאלטען א ר"ח טיש מיט די קאלפיק, און ווי אויך אסאך אנדערע זמנים דא און דארט ווען מען האט געהאט די זכיה.

באופן קבוע איז געוועהן פון חורף תשס"ז וואס איך בין געקומען לערנען אין מאנסי בישיבת מו"ר כ"ק מרן גאב"ד סאטמאר שליט"א ביז תשע"ב, ווען איך בין שוין געגאנגען בשעה טובה ומצלחת אויפשטעלען מיין אייגענע אידישע שטוב – נישט איידער אריין גיין מיט א קוויטעל בקודש פנימה און אפנעמען ברכת קודשו- איז געוועהן יענע 5-6 יאר זענען מיינע גליקליכסטע יארען וואס איך האב געהאט די זכיה לחזות בנועם ה' ולבקר בהיכלו, שוין ליידער נישט געגאנגען אויף די אייגענע פיס אבער נאך געוועהן דא מיט אונז "בתוקפו"


באמת איך ווייס נישט וויאזוי אנצוהייבען... ווי הייבט מען אן?... ווי נעמט מען דעם פעדער צו באשרייבן דעם אדם גדול בענקים? איך גיי נישט באשרייבן דא דעם רבי'ן, ווייל עס איז נישט מעגליך צו רעדען פון אים, נישט פון זיין תורה, און נישט מעגליך צו רעדען פון זיין פארלאנגען די תורה פון זיינע חסידים, וואס איך מיין לענ"ד אז עס איז נישט דא במדומה לזה היינט אזא מנהיג וואס זאל אזויפיל פארלאנגען –און כמעט קיינמאל נישט זיי צופרידען- ווייל עס איז נישט גענוג געלערנט...., און זיכער נישט רעדן פון זיין קדושה וטהרה, און נישט פון זיין פשטות, און נישט פון זיין הנהגה, בקיצור "עס איז נישט מעגליך צו רעדען און צו קענען באשרייבען די קדוש ה'" אויב איך מעג זאגען איז עס א בחינה פון רביה"ק זי"ע מ'סאטמאר, צו א בחינה פון רבן של ישראל מרן החת"ס זי"ע, דהיינו: וויפיל יאר עס גייט נאר דורך און וויפיל ספרים און תולדות עס קומען נאר ארויס האט מען נאך נישט אנגעהויבען די ארבעט... אבער דאך וויל איך פאראייביגן מיינע זכרונות וואס איך געדענק פונעם רבי'ן, כדי שיעמדו למשמרת לימים רבים און קען זיין ס'וועט אויך זיין אינטערעסאנט פאר די חברים דא.

אנהייבען וועל איך פון ווי איך האב מיטגעהאלטען די 6 יאר אלס בחור און איך וועל ממשיך זיין און צוביסלעך צוריקומען פון וואס איך געדענק נאך, אנגעהויבען האט זיך עס ווען איך בין געגאנגען לערנען אין ישיבה גדולה און מיין טאטע האט מיר אנגעזאגט... גייסט אויף מאנסי האב שכל און כאפ אריין ווען דו קענסט נאר און גיי צום צדיק! האב שכל...! און טאקע גלייך די ערשטע שב"ק האב איך זיך געמאכט די קבוע (אינאיינעם מיט א חבר וואס וואוינט היינט אין אנטווערפעהן) און יעדע וואך נאך די בייטאג סעודה זענען אונז געגאנגען צו מיטאג טיש, פרייטיג צונאכט'ס האט די (סאטמאר) רב שליט"א געפירט באטע אדער טיש, און של"ס האט דאך אויך די רב געפירט, איז פארשטייט זיך אז באופן קבוע בין איך נישט געוועהן אין וויזשניץ, נאר פון מאל צו מאל זיך אריבערגעכאפט, אבער אויב מען קען זאגען... האב איך בדרך כלל נישט פארפאסט קיין מיטאג טיש יענע יארען!

עס איז געוועהן בדרך כלל א ליידיגע'רע טיש, זייענדיג גלייך א ¾ שעה נאכען דאווענען ממילה איז רוב עולם נישט צוריקגעקומען האב איך געהאט א ספעציעלע געפיהל צו די שלחן הטהור, עס איז געווען דארט א קלענערן עולם האב איך געקענט צוקומען נענטער, און מיטהאלטן יעדעס ריר, די נגינים, די עבודת האכילה... ווי נעמט מען צוריק די צייטן.... זיך גוט געקענט איינקוקען על פני צורת קודשו, בשעת די הייליגע עבודה און קענען באקומען שריים וכדומה.

די מיטאג טיש פלעגט זיך אנהייבען (איך רעדט פון ס"ו ווען איך האב מיטגעהאלטען און עס איז שוין ליידער געוועהן נאך די נפילה...) מען האט אריינגעשטופט די רבי מיט די רעדער בענקעל און עס האט זיך אנגעהויבען מיט נטילת ידים, און ווער עס געדענקט די קדושת אכילה ביים עסן די פיש... ווייסט זייער גוט פון וואס איך רעדט.. אי סופר ואי שוקל, ווער בין איך מגושם דאס אראפצושרייבען אויף א פשוט'ע פאפיר??? ווי א צדיק אמת רעכט אפ די עבודת הקודש... איי הייליגע טאטע אין הימעל, ליידער ליידער גייען מיר שוין נישט זוכה זיין צו דעם ביז משיח'ס טאג, די פארזינגען די זמירות ווען אלע אויגען זענען געוואנדען צום קדוש עליון זיך שאקלענדיג זיך, די זכרונות פון די קבוע וואס הרב משה בן ר' דוד אבערלענדער האט געהאט אנצוהייבען מזמור לדוד... אפילו ווען די רבי האט בעונותינו הרבים פארלוירען אביסעל די זעה קראפט איז אלעס געוועהן על פיו, די משמשים און כמו כן הרה"צ ר' ישראל כהיום אדמו"ר מ'וויזשניץ שליט"א מ'מאנסי האבען זיך איינגעבויגען צום רבי'ן צו פרעגען דעת קודשו אויף יעדע זאך! יעדער וואס איז מכובד געווארען איז עס געוועהן ע"פ הוראות רבינו, עס איז א שאד אריינצוגיין אין אלע פרטים ווייל נישט דאס קען זעטיגען מיינע זכרונות, ווייל ווען איינער וועט עס איבערקוקען וועט מיינען אז דאס איז עס פון וואס איך רעדט... ממילה לוינט נישט עס צו פאראייביגען מיט מיינע פשוט'ע גשמיות'דיגע בליק.

אפילו די פרייטאג צונאכטס טישען, פלעג איך זיך ארויף שטיפען ביז נאנט סמוך ונראה צום צדיק, פלעג איך אויך זיך מסתופף זיין בצלו הקודש, טאקע נישט בקבוע, און ליידער נישט גענוג פאר מיין נשמה, אבער אויף צוגעדענקען אין זכרון און צו קענען איבערגעבען בעזה"ש פאר מיינע קינדער איז עס גענוג אריין געקראכען אין מיינע זכרונות קעמערלעך, ליידער אהן די פריעדיגע כוחות אבער די קידוש! אוי די קידוש, ווי דער רבי האט זיך אויפגעשטעלט מיט די שוואכע כוחות אנליינענדיג אויפן טיש מיט איין האנט, און געקאכט און געברענט ווי א קעסעל אינעווייניג, מיט א פלאם'דיגע געזיכט, אפילו די נערישע זאכען וועט בלייבען אין מיר, ווי די רבי פלעגט עסען מיט א אונטער כלי און דערנאך פלעגט הרה"צ ר' ישראל אדמו"ר מ'וויזשניץ מאנסי אפשאקלען מיט זיין האנט די דיוקנא קדישא אויב עס איז געבליבען ברעקלעך...

ווי אויך ליגט מיר אין זכרון א חתונה און מצוה טאנץ בביתו פונעם רבי'ן, הגם ביי די חסידים איז דאס געווען א וועכענטליכע זאך, ליגט עס מיר אין די ביינער די שבת שבע ברכות פרייטיג צונאכטס, ווען דער רבי זי"ע האט געטאנצן מצוה טאנץ כנהוג, האט מען אים אינטערגעהויבן, און איז ארומגעגאנגען מיט דעם חתן בערך דריי פיר מאל, וינועו אמות הסיפים!

ווי אויך פלעגען מיר אריינפאלען צו די שמחות בחצר הקודש, זייענדיג קוים א גאס אפגעריקט פון ישיבה, סיי די חופת און סיי די גאר פריע מצוה טאנץ, און בכלל גאר אסאך פשוט'ע ברית'ן פון חסידים ווי די רבי פלעגט דערנאך פראווענען א לחיים אינדרויסען מיט די בעלי שמחה, (עס פלעגט טאקע קאסטען קנס פאר די מנהל פון ישיבה פאר'ן נישט זיין ביים דאווענען.... אבער עס האט זיך געלוינט!)

אוי... די זכרונות פלאקערן אין מיר און קענען זיך נישט בארויהיגען... נישט מעגליך צו בארוהיגען כרגע, אלע מיינע יארען געוויסט נישט צו פארפאסען און זיך געקוויטעלט ביים צדיק און זוכה געוועהן עטוואס לחזות בנועם ה', אונז געדענקען א אינטרעסאנטע זאך ביים קוויטעל אמאל, ליידער אין די יארען וואס די רבי האט שוין ליידער נישט געקענט זעהן און זיכער נישט ליינען, בין איך געוועהן בקודש פנימה מיט די טאטע זז"ג, איך געדענק נישט כרגע וועלעכע זמן, אבער די גבאי, ר' יעקב אהרן ווערצבערגער האט אנגעהויבען פארליינען די קוויטעל הויעך אויף די קול, בשעת די רבי זיצט אהן א הוט, און ליינט זיך אהן זיין פנים על ידיו הקדושים, האלטענדיג זיין גלעזער אין די האנט, און ער הייבט אהן: מרים בת אסתר (מיין טאטע זז"ג הייבט אלעמאל אהן זיינע קוויטלעך מיט זיין מאמע'ס נאמען) און ער ליינט ווייטער, מנחם בן מרים, און די רבי הייבט זיך אהן אויפצוזעצען און ער פארבירט אנצוטען די ברילען, כדי צו קוקען ווער דאס איז.. און ער פרעגט מיט אזא נוסח פשוט צו זעכער מאכען, וזה לשון קודשו: מנחם לעפלער? פון די מעבעל (פורניטשער)?... עס איז אונז געוועהן א פלא... באמת א אינטרעסאנטע זאך, 100'טע חסידים גייען דורך טעגליך, טויזענטע הזכרות, און ער האט געדענקט א נאמען וואס איז זיך מזכיר בלויז עטליכע מאל א יאר!.. אלס א חסיד אמיתי האב איך עס צוגעגליכען צו א מעשה פון הייליגען ר' ישעי'לע זי"ע מ'קערעסטיר, איינמאל איז געקומען א איד מיט א קוויטעל פון א דארף, און ר' ישעי'לע האט אים געזאגט אז פון דיין דארף איז געקומען צו מיר 2 איד'ן 15 יאר צירוק, און אזוי און אזוי האבען זיי געהייסען און אזוי האט געהייסען זייער מאמע'ס, און די איד איז אויף'ן וועג אהיים דורך געפארען די וואוין ארט פון ר' אליעזר'ל ביקסאד'ער זי"ע און אים פארציילט מיט התפעלות וועגען ר' ישעי'לעס זכרון, האט אים ר' אליעזר'ל גענטפערט פאר מיר איז עס נישט קיין פליאה בכלל, ווייל איך האב מקובל אז ווער עס איז א נוטר הברית פארגעסט נישט גארנישט! (עיין באריכות בספר מופת הדור עמ' צט) אויב מעג איך צוגלייכען... בכלל יעדע קוויטעל, באמת מיטגעפילט מיט יעדע איד'ס צער, מיטגעוויינט מיט א צרה, איך געדענק אמאל ביי א הזכרה האט די רבי ממש געלאזט טרערן אין פארענט פון אונז, און ווי אויך ביי א שמחה, זיך באמת מיטגעפרייט, און לאמיר נישט פארגעסען.. אונז זענען נישט קיין וויזשניץ'ע חסידים....
ווי אויך געדענק איך, אז כ"ק אדמו"ר מ'תולדות אהרן שליט"א (וואס איז געוועהן א שטארקע חסיד פון רבי'ן נאך פון די מאנסי יארען) איז געוועהן אמאל פרייטאג בקודש פנימה, און דערמיט האט די טעלפאן געקלינגען מיט א הזכרה און די רבי האט געבטען די נאמען –אימיטען די שמועס- און געשאקעלט די קאפ אהין און צירוק (די חסידים וועלען וויסען פון וואס איך רעדט) און נאכדעם געהייסען אפשרייבען אויף א קוויטעל פאר די תולדות אהרן רבי זאגענדיג "א כהן קען בענטשען"...
און ווי אויך געדענק איך פון יענע יארען –וואס דאס האט אנגעהאלטען ביז יעצט- ווען מען האט גערעדט מיט מאקאווא רב שליט"א וועגען קומען אויף אמיריקע, איז געוועהן א תנאי בדבר... נאר אויב ער וועט קענען מיטהאלטען א שבת ביי וויזשניץ'ע רבי, אבער א שבת ווי אא חסיד אינגאנצען, געדאווענט אין וויזשניץ, קוקענדיג אגאנצע צייט בפני צורת קודשו, געגעסען ביי הרב מאיר זלמן שטעג –שנעלערהייט- און מיטגעהאלטען אלע טישען בצל הקודש, איך געדענק וועו הרה"צ ר' ישראל כהיום אדמו"ר מ'וויזניץ מאנסי שליט"א האט אים מכבד געוועהן אויפצוהייבען די בעכער אריינצולייגען בתוך ידיו הקדושים, מיט וואס פאר א חדרת קודש די מאקאווא רב איז צוגעלאפען און מיט וואסס פאר א ציטער ער האט דאס געטוען, דאס קען מען נישט באשרייבען...
וועל מיר ממשיך זיין א צווייטע מאל... בעזהשי"ת מיינע געפילען פלאקערען נאך!

[/quote]