און דעס אז מ'האט זיך געדארפט אויפכאפן אויף די דריי ווערטער -וואס איז אגב געווען רגיל על לשונו פון יעדע סאטמאר אינגל און יעדע סאטמאר בעל דרשן ווער רעדט נאך כא כסליו- איז די גרעסטע ראי' ווי גוט די דרשה איז געווען (נישט ווייל איך דארף ראיות...)
גראדע האב איך געהערט פון אנדערע אז די דרשה איז געווען פאלש ווייל דער דברי יואל זצל שרייבט אין ויואל משה אז מיליונים פאר'ן קריג זענען נתפש געווארן באותו הרעיון און מהרא האט געזאגט נאר הונדערטער טויזענטער.........
איך שטיי און איך קוק זיך אזוי צו צום שמועס פון די זייט, זה בכה וזה בכה, אלו מיימינים ואלו משמאילים, מאנכע זענען מעדיף די דיקנא קדישא, מאנכע זענען מעדיף מלאכ'וואטעדיגע הנהגות, ס'דא וואס טייטלען אויף קאסטנערס באן, און ס'דא וואס טייטלען אויף קאפוי'ס, און איך זיידערנע יונגערמאן שטייט און ווינדער זיך, וויאזוי קען מען בכלל דן זן אין זאכן ווען מ'שטיימיר עטליכענע און זיבעציג יאר שפעטער, על סיר הבשר והפרענטש פרייס, מ'ווייסמיר ניטאמאל קלאר וואס איז געווען פאר פופצן יאר צוריק, קל וחומר ווען מ'רעדט פון די וועלט מלחמה און דער שרעקליכער מצב וואס האט שורר געווען אויף די וועלט, און ק"ו בן בנו של ק"ו, ווען מ'רעדט פון אידן וואס זענען לכל הדיעות געווען עובדי ה' מנעוריהם שרפי מעלה און געלעבט פאר כלל ישראל טאג און נאכט מיט מסירות נפש. און דא ווערעך פלוצלינג געוואר א נייע וועלט, מהר"א מבעלזא האט געהאט א געהיימע אגענדע אונטערן טיש, ער איז געווען נאנט מיט די באגאבונדן פון לאגער, זיך געחברט מיט קאפויס און געליבט נאציס, מקרב געווען און געטיילט ברכות פאר ווער ס'האט נאר געוואלט הארגענען אידן, און אראפגעשטופט ר' ישעיה'לע טשכויבער פון זיין וואגן אז ער זאל גיין צו אלע רוחות. ולא זו בלבד, מהר"י ט"ב מסאטמאר זי"ע וואס מיר זענען אלע אויפגעוואקסן אז ער איז געווען דער אבי תורת הקנאות בזמננו און האט מקריב געווען זיין לעבן לוחם צו זיין קעגן די ציונים, עה, הייבטזעך נישט אן, שטילערהייט ווען קיינער זעט נישט מאכט ער א זיצי אויף קאסטנער'ס באן און רייזט אפ מיט די ציונים ווען ס'קומט עם גוט אויס.
רבותי, זענט עטס משוגע געווארן??? ס'האט געברענט און געפלאקערט א מלחמה, וכל אשר לאיש יתן בעד נפשו, און עפ"י הלכה איז יעדער געווען מחוייב צו טון וואס ער קען נאר צו ראטעווען זיין לעבן, און אזוי האבן די צדיקי הדור אויך געטון פאר זיך און פאר אנדערע, קען אפשר זיין אז גבאים האבן מענאווערט די זאך אז בעלזער רבס ברידער קומט פאר ר' ישעיה'לע טשעכויבער, און בלתי שום ספק אז דער בעלזער רב האט נישט געוויסט דערפון אדער עכ"פ נישט געהאלטן אז מ'איז דוחה נפש מפני נפש מיט אזא אקט (אדער האבן די חסידים/גבאים באמת גיהאט די בעלות מחליט צו זיין וועם זיי ראטעווען ארויס היות זיי האבן באצאלט און אראנזשירט דעם וועג, אויב געדענק איך גוט די היסטאריע וואס כ'האב געליינט אין די נושא), און ה"ה לגבי רביה"ק מסאטמאר איז ביי מיר קלאר און ברור אז ער וואלט געהייסן און באפוילן פאר עני איד צו פארן מיט א צינויסטישע באן, און אפשר אפילו רייטן אויף א ציוני אליין אויב וואלט זיך אויסגעפעלט צו ראטעווען דאס לעבן.
יהי' איך שיהי' ארויסצונעמען פון דעם א מסקנא אז אלא מאי זענען די צדיקים פלוצלינג געווארן אויס הייליג און אויס ערליך, כאילו זיי זענען מענטשן וואס זענען נישט גרייט אוועקצוגעבן פאר א צווייטען אדער אז זיי האבן געטון מעשים אשר לא יעשו, חס מלהזכיר, אונזערע זיידעס וואלטן געריסן קריעה אויב זיי וואלטן געהערט אזעלעכע דברי זלזול וגנאי. ליידער זענען מיינע אויערן נישט אזוי עמפינדליך, אבער די לעכרליכקייט פון די מסקנות און די שטארקע ראיות און הוכחות אויף וואס מ'בויט זענען נאריש און גרונטלאז ווען ס'קומען אפרוחים שלא נפקחו עיניהם און הייבן אן צו מאכן סדר מחמת געוויסע פונקטן אין היסטאריע וואס געפעלט זיי נישט. קיינער דארף נישט מגיב זיין אויף מיינע רייד און כ'זוך נישט צו ציען די שמועס און איבערקייען דאס וואס מ'האט שוין גערעדט, כ'וויל נאר מעורר זיין צו טראכטן, ווער ס'פארשטייט פארשטייט און ווער ס'פארשטייט נישט פארשטייט נישט.
בכל אדם יש דבר יקר שאינו נמצא בשום אדם אחר! (רבי פנחס מקוריץ זי"ע)
(בנוגע דעם בעלזער רב, איך פרוביר צו פארשטיין פארוואס האט אים געברענט צו איבערלעבן די קריג עד כדי עובר צו זיין אויף הלכה און מוסר, און וואס פאר א חיים טובים האט אים שוין אפגעווארט אין א''י, אבער דאס ווייס איך יא, אז ער האט געהאלטן אז ער איז דער וואס פירט די מלחמה מיט היטלער. איך דערמאן זיך יעצט בשעת'ן שרייבן א שיינע מעשה, וואס דער רב האט פארציילט פאר'ן באיאנער רבי נאכ'ן קריג, אינמיטן די פחד'יגע נסיעה קיין אונגארן האט דער רב באפוילן צו אפשטעלן די קאר, די אנוועזנדע אין קאר (איך ווייס נישט אויב ס'געווען נאך איינער אויסער זיין ברודער און די דרייווער, והידענים יודיעו) האבן געפלאצט פאר פחד, ''זיי האבן זיכער געמיינט אז דאס איז רעבישע ענינים'' האט דער רב געזאגט פאר'ן באיאנער רבי, ''אבער אייך וועל איך זאגן וואס דאס איז געווען'', און ער האט מסביר געווען אז ער האט געשפירט אז צו אלע צרות וויל דער בעל דבר אז ער זאל פארלירן דעם יישוב הדעת מחמת גרויס אנגעצויגנקייט, האט ער מחליט געווען נאר דאס נישט, דאס יישוב הדעת וועט ער נישט פארלירן, דעריבער איז ער ארויס זיך צו צאמנעמען די מחשבות מיט רוהיגקייט.)
עס איז געווען א קהלה אין די וועלט, וואס תלמידי חכמים האבען מערער געווען אויף עפעס אין זייער הכשר. די רבנים און מנהיגים האבען זייער געזארגט וועגען די לשה"ר, אבער שרייבען א תשובה און זיך ארויסלייגען אין די עפענטליך איז נישט געווען צו זייער רצון. מ׳האט געדינגען יונגעלייט צו שרייבען אין קובצ׳ן דערוועגען, אבער דער עיקר טענה זייערע איז געווען, וויבאלד די קהלה באקעמפט עפעס א אידישקייט (וואטעווער דעט מינס) ענין, ממילא האט די מערכה צוטוהן מיט אידישקייט, נישט נאר די הלכה וואס האט זיך דעמאלס געהאנדעלט, און ממילא פאדערט אידישקייט אז זיי זענען גערעכט.
Sent from my LG-K373 using Tapatalk
The greatest obstacle to discovery is not ignorance--it is the illusion of knowledge.
(Daniel J. Boorstin) דא
'בדרך דרש' ס'איז קלאר אז עס מוראדיג הערואיש צו בלייבן בגיא ההריגה מיט די תלמידים, אפילו ווען עס איז דא א וועג ארויס, אבער ווען מ'טראכט אריין, קען זיין אז ס'איז כאטש אזוי הערואיש צו פארקוקן די מענטשליכע בליק וואס וועט נישט אנקוקן אזוי שוין דאס אוועק לויפן, (און 70 יאר שפעטער וועלן נאך זיין אזעלכע וואס וועלן אים אנקוקן מיט א שלעכטע בליק נאר פאר דעם איינציגן שריט וואס האט אין זיך נישט קיין איסור!) למען א גרעסערע מטרה פון הצלת עולם התורה והחסידות. ווען מ'טראכט אריין האט דאס אויך א בחינה פון נישט נאכגיין די אייגענע נגיעות, נאר קוקן וואס עס איז גוט פאר ד' און תורתו. (בעיקר אז מען זעהט קלאר אז אין זיינע אלע אנדערע יארן האט ער ממש נישט נאר זיך אינזין געהאט, קען זיין אז עס ליגט דא אפילו א בחינה פון מעביר על מידותיו). (ח"ו זאל נישט ארויס קומען פון מיינע ווערטער א שלעכטע בליק אויף די צדיקים און מנהיגים וואס האבן זיך געלאזט הרגענען, נאר איך ברענג אראפ נאך א צד)
'בדרך רמז- סוד' ס'אינטרעסאנט צו זעהן אז די גאנצע וועג וואו ס'איז אויפגעשטלעט געווארן די מלכות בית דוד, איז געוועהן דארך מעשים וואס שמעקן נישט אזוי גוט (בלשון המעטה), פון מעשה לוט, יהודה ותמר, און ווער רעדט נאך פון מעשה דוד און בת שבע, (וואס איז קלאר אז ס'שמעקט אסאך ווייניגער פון די מעשה פון מהר"א) נאר וואס, עס ווערט געברענגט, אז טאמער וואלט זיך די בית דוד אויפגעשטעלט בגלוי וואלטן זיך די כוחות הטומאה אזוי אויסגעשטעלט אקעגן, אז ס'וואלט נישט געקענט אנגיין, פארדעם האט דאס די רבש"ע געפירט דארך מעשים וואס זאלן אויסקוקן נישט ריכטיג, אז די כוחות הטומאה זאלן נישט טראכטן אז דארך דעם גייט ארויס קומען דעם מלכות בית דוד. מעגליך אז דעם הצלה / בריחה פונעם מהר"א מבעלזא קען מען אויך אזוי פארענטפערן.
נ.ב. איך מיין נישט אז מיט מיין ארטיקל דעם קלוג הארציגע מענטשן, וואס ווילן בכל מקרה הערן נאר איין זאך, איך מיין מיט ארטיקל די אלע וואס וועלן אמאל דארליינען דעם נושא, זאלן זעהן אז ס'איז דא נאך צדדים וויאוזי צוקוקן אויף דעם טעמא.
CP ויהי אחרי הכינוס, אחרי אשר זה כמה שבועות שטפו את המוחות שאסור להשתתפף בהכינוס שהאדמו"ר מהר"א מסאטמאר שליט"א עומד בראשה, ולזה עבדו שכם אחד הלבלרים והדרשנים, בחוריהם וגם נשיהם, קרעו מודעות ופירקלרו את הרחובות, החרימו את הכינוס ואסרו על רבנים ותלמידיהם מלהשתתף, וכל זה למה?
האדמו"ר ר' זלמן לייב בגפו הסביר להג"ר שמעי' שליט"א שחירום הכינוס הוא עבור המלחמה נגד גזירות גיוס, והודה ולא בוש שקיום הקואליציה שלו ומפלגתו תלוי במלחמת הגיוס ובהצגתו כקנאי הדור, ואם אחיו הגדול יתלבש במדת קנאותו, יגזול את החנית מיד המצרי. וכה עבדו כולם לקעקע ביצת הכינוס, וקיוו שהרבי מסאטמאר לא יצליח.
מעשה שטן הצליח! אולם הקלסיום היה מלא על גדותיו, הצליחו להביא את הגאון הישיש ראב"ד ירושלים, על אף ההשמצות הבזויות והחרמות נגדו, כל תלמידי רבינו הק' מלבד אלו שמשכורתם תלויה בהשתתפותם, השתתפו וישבו והאזינו ונהנו. ועל כולם הרבי מהר"א הצליח למעלה מן המשוער לתאר ולפרט, לחזור ולשנן את השקפתו שיטתו ודעת קדשו של מרן דודו זצוקלל"ה, ללא כחל וללא שרק, דרשה שהרעישה תבל ומלואה, דרשה שאף נשמעה ע"י מאות מתנגדיו, וע"י גדולי תורה ותלמידיהם שאינם משתייכים לסאטמאר, וכולם פה אחד ענו ואמרו יחדיו, שזכה לרומם קרן וכבוד רביה"ק זי"ע, והשמיע חד משמעית מקצה העולם ועד קצהו שויואל משה אמת ותורתו אמת!
שבוע עברה, שבוע של שקט ויאוש, שבוע של אכזבה ודכאון, הכל נעשו כחרשין וכאלם לא יפתח פיו, מיאוואזשנא ועד קרעמניץ, לא שמעו מאומה, ובצדק, מה יש לענות? הרי לחמו שם מלחמות ה', חזרו על תורתו של רבינו, הזעיקו נגד מדינה הציונות וגזירותיהם, הזהירו נגד פשרות בענין גיוס בני הישיבות, ותבעו עלבונה של תורה בהקמת צלם בהיכל ה'. ואם כן הדרא קושיא לדוכתא, מאי כל הרעש וקול המלחמה במחנה? בחוריהם וילדיהם צעקו מרה, שמענו את הדרשות, ולא מצאנו ידינו ורגלינו להבין ולדעת על מה ולמה יצאנו נגד הכינוס, אם לא שהקנאות שלנו הפכה פניה מקנאה לקנאה, הקנאה והתאוה ןהכבוד משולת בנו, ואנו אנה אנו באים? אחד היה מנשה! שהציל את את המצב, הדרשן והלבלר יצא בכל כיניו מי.מ. סופר עד לב. טויב, ושוב בשמו המלא בדרשה שמחאה ארס. התחיל בפלפול בדער איד לדבר מהצלחת הבארקליס, בטשטוש המוחות גלגל פרשה של אשתקד, הספיד את ר"ש אויערבאך, ותבע את עלבונם של הסיקריקים בירושלים, מחיטוטי שכבי ועד לניתוחי מתים, הכל מלבד הכינוס נסאו קלסיום!
ובשבת כבר מצא טענה רב נגד דרשתו המוצלחת של האדמו"ר מסאטמאר, ושמח עליה כמוצא שלל רב! כביכול ר' מנשה פילאפ שכבוד כל הרבנים הגאונים מדורות הקודמים ויבדלחט"א החיים אתנו לאויט"א זל בעיניו, ובכל שבוע מוצא גדול אחר לפרסם מאמר נגדו, עכשיו מקנא הוא קנאת הרה"ק מהר"א מבעלזא זצ"ל, ואיפה?
הרבי מסאטמאר הסביר לחסידיו והלביש אותם מחלצות נגד אלו המשפיעים בדורנו שרוצים לקרר את חסידי סאטמאר במלחמת אש דת של רביה"ק, לומר הלא היה כמה רבנים וגדולי תורה שלא נחו דעתם משיטתו, ומאן לימא לן מי לנו גדול. לאחר שביאר את נקודות ההלכה כליה השתיל רביה"ק את ספרו ויואל משה, הוסיף האדמו"ר שליט"א לתאר את גודל קדושת דודו ורבו, רבינו הגדול, ואת ההשגחה העליונה שהשגיחה עליו במשך ימי הזעם, והוא יחיד בקנאותו ואין יחידות כמוהו בצלם אלקיו על פניו, שנשאר עם הדיוקנא קדישא תחת ידי הזדים הארורים, דבר שאף אחד לא זכה לזה, כי מן השמים שמרו עליו וזה לכם אות על יחידיתו וגדלותו.
על זה החציף בעל פרשת הכסף, וכדי ללחום נגדו מהר"א ירד לבזות ולגנות את כל גגדולי דור הקדום, באמרו שלא ביררו את דבריהם בהלכה, לא היה להם שיג ושיח ונחלקו על רבינו לא מצד מה שיקול דעתם בהלכה, אלא 'ווייל מ'האט זיין פארפירט'....
לומר על מחלוקת בין גדולי ישראל שעל אף גדלם בתורה אין הלכה כמותם, זה חוצפה? ולומר על גדולי תורה, שפסקו מבלי לברר את ההלכה, או שלא היו מנהיגים אלא מונהגים, זה כבודם? על זה צווח הכתוב וימירו את כבודם בתבנית שור, וכל זה למה?
אין יעדער קרייז פארקויפט מער ווייניגער די זעלבע לאזונג פון די אויפבוי פון אידישקייט אדאנק זייער זיידע\פיהרער. איך קען נאר לעיקוואד און דאס ווייס איך אז ביים ציבור איז עס א ליצנות. דאס פלוידערט מען בשעת די יארצייט, אבער קיין שום יונגערמאן וואס ווי צו טרעפען זיין גיד הנשה אין די ליכט פון טאג קלערט נישט אז דא טוט זיך עפעס וואר. פונקט ווי ׳אבי אבי׳ צעטלעך ביי לוויות. און דא קומסטו און דו בויסט א גג על גג אויף די ט׳ שבט פראפאגאנדא! דאס אויפבוי פון ריעל עסטעיט ע"ש בעלזא איז צוגעשטעלט צו מלכות בית דוד, און דאס דארף א געהיימענעם ווארצל פון יענעמ׳ס בלוט (אויב דאס איז געשען, פארשטייט זיך. טאמער עס איז נישט געשען איז די צושטעל צו מלכות בית דוד אפגעפרעגט?), פונקט ווי יהודה מיט תמר און בועז מיט רות!
א דאנק פאר׳ן זאגען דער אמת. וכאן המקום להעיר אז מ׳דארף אויסרימען די בעלזער ניקס אין שטיבעל. עפ"י רוב רעדען זיי דער אמת, זיי דרייען נישט די צונג מיט די ׳דעת תורה׳ פון די סאטמארער און די ׳גיי קוק אין מאור עינים׳ פון די סקווערער. זיי זאגען אויס קליפ און קלאר וואס גלאנצט זיי פון זייער רבי און חסידות. די ריינע טאוילעט׳ס, מיט די ליינען מחשבות. דאס אז אסאך מענטשען גלויבען אין זייער רבי׳ן מאכט איהם פאר א צדיק, ווי אויך לאנגע דרשות פון אלס בחור. בקיצור, די אמת׳ער גלויבונג איז דארט, מ׳דארף גארנישט אריינטייטשען.
Sent from my LG-K373 using Tapatalk
The greatest obstacle to discovery is not ignorance--it is the illusion of knowledge.
(Daniel J. Boorstin) דא
קוקט אויס פון דיינע ווערטער אז אלע פארמאגן די זעלבע געטשקע פון גלייבן אין חיצוניות. דער חסיד קוקט אן די חיצוניות פון זיין רב'ן (כמובן לפי לשונך הזהב) און איז מחליט לויט דעם זיין רב'ה איז גרויס, און די קוקסט אן די חיצוניות פון די רב'ה און ביסט מחליט ער איז גאר א פראסטע ליידיגער. (האסטו שוין אמאל געלערנט מיט איהם א שיעור גמרא?)
[emoji38]
