אן אויסוואהל פון צוויי חברותות

[נהורא נפישא]

אן אינטערסאנטע פראגע וואס ס'וואלט מיר געווען אינטערסאנט צו הערן פון אינטעליגענטע מענטשן זייער אויסוואהל.

לאמיר זאגן אז איר האט פאר אייך אן אויסוואהל פון צוויי סארט חברותות, וועלעכע וואלט אייך געצויגן צום ערשט.

לאמיר קודם קלארשטעלן די צד השוה שבהן. ביידע זענען זייער אינטעליגענטע און נאלעדזשעבל מענטשן און ביידע זענען אייניג באחנ'ט מיט זייער אויסקוק, פארט זענען זיי אבער אינגאנצן אנדערע פערזענליכקייטן ווי פאלגענד;

1) האט א לייכטע אויסקוק אויפן לעבן. שטארק הומאריסטיש. פראקטיש. האט שטארק אינזין ישרות אבער ווייסט ווען צו בייגן די רוללס. שטארק קאנפידענט אבער נישט אזוינס וואס ריפט ארויס אראגאנץ. דרייסט און העראאיש ווי מיט א לייבנהארץ. חוצפה'דיג דארט ווי ס'פעלט אויס. סקעפטיש, ער דארף עס אבער נישט ארויסזאגן עס איז זיין וועזן. הערענדיג אן עוולה ראעגירט ער מיט סארקאזם ווי איידער מיט התרגשות דקנאות.

2) האט אן ערענסטע אויסקוק אויפן לעבן. שמייכלט איידל. זייער אידילאגייש. אריסטאקראטישע שעמעוודיגקייט. צוריקגעצויגן און ענוות'דיג. פחד'ניש צו נעמען ריזיקאלע שריט. האט ציטרוי צו מענטשן אין אלגעמיין. רעאגירט צו אן עוולה מיט התרגשות דקנאות.
(צום באמערקן אז די אויבנדערמאנטע שטריכן גייען לאו דוקא אינאיינעם. אדרבה למשל צומאל זענען אידילאגישע פארשוינען דוקא מער העראאיש ווי פראקטישע, דאך איז מיר אינטערסאנט צו הערן די אויסוואהל פון די צוויי)

[קל וחומר]

פארשטייט זיך אז עס ווענד זיך אינעם נידון, יעדער וועט פרעפערן לויט די אייגענע תכונת הנפש, איך וואלט דעפיניטלי געגאנגען מיט 1

[נהורא נפישא]

ייש"כ.
ביטע אויב איר קענט עלעבארירן וואס ספעציפיש ציעט אייך און פארוואס.

[וואלווי]

#1

אינטערסאנט צו וויסען וואס ליגט אונטער די שאלה

[וואלווי]

ייש"כ.
ביטע אויב איר קענט עלעבארירן וואס ספעציפיש ציעט אייך און פארוואס.

מן הסתם 2 סיבות.

ערשטענס - סאבקאנשיסלי, וועט א מענטש בוחר זיין אין די סארט מיט וואס ער איידענטיפייד גוט, דאס הייסט מיט זיך אליינס.

צווייטענס - קאנשאסלי, קוקט מען אויף ווער ס'וועט גורם זיין א מער פלעז'ורעבעל עטמאספיר, קאמפאני, שיתוף, אדער חברותא.

[קל וחומר]

ייש"כ.
ביטע אויב איר קענט עלעבארירן וואס ספעציפיש ציעט אייך און פארוואס.

נומער 1 וועט זיין גרינגער זיך דורכצוקומען, ער וועט בעסער רעאגירן צו פראבלעמען, און וועט זיין א געשמאקערע מענטש צו פארברענגן מיט.

[דער גאלדענער אדלער]

אוודאי די ערשטע! נישט קיין שאלה אפילו.


1) פראקטישקייט אויף דער וועלט איז זייער אסאך ווערט, ס'דא גאר קלוגע מענטשן אבער זייער ווייט פון פראקטיש, און נאכדעם איז דא בינוניים וואס זענען טאקע נישט אזוי קלוג, מער עווערעדזש אבער זייער פראקטיש, ד"ה אז זיי פאקוסן און שטעלן אויס זייער מהלך החיים זאל שטימען מיט אלעם און יעדן.

2) "האט א לייכטן אויסקוק אויפן לעבן" מיינט אז בדרך כלל איז ער נישט קיין כעסן, ס'מיינט אז אלע ארומיגע אינדזשויען עם. זיין ווייב, קינדער, וואקסן אויף א רואיגערע לעבן , און א צופרידענע אטמאספערע הערשט אייביג אין שטוב, נישטא קיין אנגעצויגענע ערב יו"ט אדער הוש"ר'ס.


3) שטארק הומאריסטיש אויך, וואס קען דען זיין בעסער פון דעם.

[נהורא נפישא]

ייש"כ.
ביטע אויב איר קענט עלעבארירן וואס ספעציפיש ציעט אייך און פארוואס.

מן הסתם 2 סיבות.

ערשטענס - סאבקאנשיסלי, וועט א מענטש בוחר זיין אין די סארט מיט וואס ער איידענטיפייד גוט, דאס הייסט מיט זיך אליינס.

צווייטענס - קאנשאסלי, קוקט מען אויף ווער ס'וועט גורם זיין א מער פלעז'ורעבעל עטמאספיר, קאמפאני, שיתוף, אדער חברותא.

עפעס הייבט איר אן זאגען....
דאס אז א מענטש זוכט א חברותא לויט ווי ער איז אליין איז נישט בהכרח. ס'קען זיין ס'ציעט אים א חברותא דוקא פאר קוואליפיקאציעס וואס ער באזיצט נישט אבער קוקט שטארק ארויף דערויף און ער טראכט הלואי וואלט ער געווען דאס און דערפאר ציעט אים אזא סארט חברותא.

באמת איז מיין שאלה וועלעכע כאראקטער וואלט איר ענדרעש אויסגעוועלט פאר זיך, כ'האב נאר נישט געוואלט זיין אזוי גראד.
און נאכאמאל איך רעד נישט פון א ביזנעס שותף איך רעד מער פון א ראמאנטישע סארט חברותא.

[וואלווי]

ראמאנטישע חברותא, איז אנדערש ווי סתם.

סתם א שיתוף-חבר-קאמפאני, איז כמעט אייביג די פלעזענט אטמעספיר די כור המבחן. אין דא וואלט אויך געווען שייך אביסעל מער צו איידענטיפייען מיט זיך.

אבער ביי ראמאנטישע שיתוף הייבט זיך אן אז א מענטש זאל וועלען זיין אפאסיט וויבאלד די קשר איז טיפער און מען בענעפיט מער פון איינער דעם צווייטענס מעלות. און אויב ס'איז לאנג טערם פארנעמט פראקטישקייט א שטארק ארט.

[נהורא נפישא]

אוודאי די ערשטע! נישט קיין שאלה אפילו.


1) פראקטישקייט אויף דער וועלט איז זייער אסאך ווערט, ס'דא גאר קלוגע מענטשן אבער זייער ווייט פון פראקטיש, און נאכדעם איז דא בינוניים וואס זענען טאקע נישט אזוי קלוג, מער עווערעדזש אבער זייער פראקטיש, ד"ה אז זיי פאקוסן און שטעלן אויס זייער מהלך החיים זאל שטימען מיט אלעם און יעדן.

2) "האט א לייכטן אויסקוק אויפן לעבן" מיינט אז בדרך כלל איז ער נישט קיין כעסן, ס'מיינט אז אלע ארומיגע אינדזשויען עם. זיין ווייב, קינדער, וואקסן אויף א רואיגערע לעבן , און א צופרידענע אטמאספערע הערשט אייביג אין שטוב, נישטא קיין אנגעצויגענע ערב יו"ט אדער הוש"ר'ס.


3) שטארק הומאריסטיש אויך, וואס קען דען זיין בעסער פון דעם.

איך רעד פון פראקטיש ווס. אידילאגיש. אידילאגיש מיינט נישט אומפראקטיש ס'מיינט נאר אז מ'איז אידיעלאגיש, פארשטייט זיך עס ווענדט זיך וואס און ווען האב איך אבער אינזין געהאט ביים פראקטישן אזא איינער וואס האט זיך גאנץ גוט אינזין משא"כ דער אידילאגישער איז מער אולטראיסטיק. ער לעבט פאר א צוועק.
מיטן האבן אן ערענסטן בליק אויפן לעבן רעד איך נישט פון א שווערן מענטש. אדרבה איך רעד פון א שטארק פרינציפולער מענטש און בעל מידות.
צוצוגעבן פלעיוואר וואלט איך געזאגט אז דער צווייטער איז אידילאגיש קלאסיש אריסטאקראטיש צערטליך איידל עניוותדיג.

[רביה''ק זי''ע]

אז דו פרעגסט מיך פערזענליך, איך וואלט זיכער אויסגעוועלט דעם ערשטן. איך קען נישט ליידן קיין ערנסטע מענטשן, איך האב זיי אפשר אפילו אויך פיינט. ערנסטקייט איז אן עקל א גרויל און ס'האט נישט קיין שום מקום אויף אונזער פלאנעט. ווי האט נאר יענער געזאגט, "אז דו זעסט איינעם זיך ארומדרייען ערנסט, איז עס ווייל ער האט נאכנישט געכאפט די דשאוק..." והוא עמוק.

[נהורא נפישא]

ראמאנטישע חברותא, איז אנדערש ווי סתם.

סתם א שיתוף-חבר-קאמפאני, איז כמעט אייביג די פלעזענט אטמעספיר די כור המבחן. אין דא וואלט אויך געווען שייך אביסעל מער צו איידענטיפייען מיט זיך.

אבער ביי ראמאנטישע שיתוף הייבט זיך אן אז מענטש זאל וועלען זיין אפאסיט וויבאלד די קשר איז טיפער און מען בענעפיט מער פון איינער דעם צווייטענס מעלות. און אויב ס'איז לאנג טערם פארנעמט פראקטישקייט א שטארק ארט.

ניין נעמען א חברותא וואס איז די פארקערטע וואס איר זענט און איר ווילט זיין איז אפשר פראקטיש גוט. איך רעד וואס פאר א סארט כאראקטער גייט איר משוגע אז איר אליין וואלט געשטרעבט דערצי.
מיין שאלה איז פון נאטור אויס אידילאגיש כאטש עס גיט א פראקטישע אויסוואהל.

[נהורא נפישא]

אז דו פרעגסט מיך פערזענליך, איך וואלט זיכער אויסגעוועלט דעם ערשטן. איך קען נישט ליידן קיין ערנסטע מענטשן, איך האב זיי אפשר אפילו אויך פיינט. ערנסטקייט איז אן עקל א גרויל און ס'האט נישט קיין שום מקום אויף אונזער פלאנעט. ווי האט נאר יענער געזאגט, "אז דו זעסט איינעם זיך ארומדרייען ערנסט, איז עס ווייל ער האט נאכנישט געכאפט די דשאוק..." והוא עמוק.

וויאזוי קוקט איר אויף אן אולטראיסטיק מענטש מיט אזא שוא עבוד אלוקים קוק ?

[רביה''ק זי''ע]

דו מיינסט צו פרעגן וויאזוי איך קוק אויף מיך אליין...?

[נהורא נפישא]

דו מיינסט צו פרעגן וויאזוי איך קוק אויף מיך אליין...?

ניין ניין.
איינער וואס איז אידילאגיש איז געווענליך מער אריינגעטאן פארן כלל. נישט סעלפיש. משא"כ איינער וואס איז פראקטיש איז נישטא לטובת הכלל נאר דארט ווי עס בעניפיטירט אים.

[דער גאלדענער אדלער]

אוודאי די ערשטע! נישט קיין שאלה אפילו.


1) פראקטישקייט אויף דער וועלט איז זייער אסאך ווערט, ס'דא גאר קלוגע מענטשן אבער זייער ווייט פון פראקטיש, און נאכדעם איז דא בינוניים וואס זענען טאקע נישט אזוי קלוג, מער עווערעדזש אבער זייער פראקטיש, ד"ה אז זיי פאקוסן און שטעלן אויס זייער מהלך החיים זאל שטימען מיט אלעם און יעדן.

2) "האט א לייכטן אויסקוק אויפן לעבן" מיינט אז בדרך כלל איז ער נישט קיין כעסן, ס'מיינט אז אלע ארומיגע אינדזשויען עם. זיין ווייב, קינדער, וואקסן אויף א רואיגערע לעבן , און א צופרידענע אטמאספערע הערשט אייביג אין שטוב, נישטא קיין אנגעצויגענע ערב יו"ט אדער הוש"ר'ס.


3) שטארק הומאריסטיש אויך, וואס קען דען זיין בעסער פון דעם.

איך רעד פון פראקטיש ווס. אידילאגיש. אידילאגיש מיינט נישט אומפראקטיש ס'מיינט נאר אז מ'איז אידיעלאגיש, פארשטייט זיך עס ווענדט זיך וואס און ווען האב איך אבער אינזין געהאט ביים פראקטישן אזא איינער וואס האט זיך גאנץ גוט אינזין משא"כ דער אידילאגישער איז מער אולטראיסטיק. ער לעבט פאר א צוועק.
מיטן האבן אן ערענסטן בליק אויפן לעבן רעד איך נישט פון א שווערן מענטש. אדרבה איך רעד פון א שטארק פרינציפולער מענטש און בעל מידות.
צוצוגעבן פלעיוואר וואלט איך געזאגט אז דער צווייטער איז אידילאגיש קלאסיש אריסטאקראטיש צערטליך איידל עניוותדיג.

כ'פארשטיי וואס דו ווילסט ארויס ברענגן מיט אידילאגישע ווס. פראקטיש. נאכאלץ וואלט איך ענדערש געוועהלט דעם ערשטן, פשוט ווייל אידילאגישע מענטשן בדרך כלל האבן ליעב מער אדער זענען בטבע אזוי אויסגעשטעלט צו זוכן די לאגיק אין יעדע זאך און דעם פארוואס, און געווענליך וועלן זיי געפונען ע' פנים פארוואס ס'דארף זיין אויף דעם צו אויף יענעם אויפן וואס רוב מאל איז עס ווייט פון פראקטיש, ס'טייטש וואס רוב נארמאלע מענטשן וואלטן געוטוהן. איין אזא משל איז מיר יעצט בייגעפאלן, נעם דעם קלוגסטער פאליטשען וואס לעבט פאר אידילאגיע, ער לויפט צו דינען דעם פאלק, בעסער צו מאכן פאר די מענטשהייט, אבער למעשה וועט ער נישט צוקומען לקרסולי הביזנעסמאן וואס האט פשוטע עקספיריענס און הלכה למעשה. האסטו איין אזא חילוק צווישען קלוג און פראקטיש.

און אזוי ווי @רביה"ק זי"ע האט צוגעלייגט, אידלאגישע מענטשן זענען אנגעצויגענע מענטשן.

ווי איידל און עניוות'דיג זיי זאלן זיין איז נישט אזוי גרינג ארויס צו באקומען פון זיי א טובה, זיי זענען געווענליך הארטערע מענטשן. יא, צו באקומען פון זיי א גוט ווארט וואס קאסט נישט קיין געלט וועלן זיי דיר זאגן וויפיל דו ווילסט אבער אויף למעשה וואלט איך מיך נישט געזוכט זיך אנצוגעהערן מיט זיי, זיי זענען גוט פאר נאך כל נדרי ווען מ'וויל הערן א גוט ווארט, אדער נאכצוזאגן עפעס א כאפ פארן ערשטן נאכט סוכות צווישען די דמיון פון די צוויי ט"ו'ס.

[רביה''ק זי''ע]

איינער וואס איז אידילאגיש איז געווענליך מער אריינגעטאן פארן כלל. נישט סעלפיש. משא"כ איינער וואס איז פראקטיש איז נישטא לטובת הכלל נאר דארט ווי עס בעניפיטירט אים.

או כלך לדרך זו: איינער וואס נעמט זיין עקזיסטענץ ערנסט, איז זיינע שאיפות און פלענער מיינען עפעס פאר איהם, זיינע געפילן זענען ממש דברים העומדים ברומו של עולם. ס'דא אמאל אזא איינער וואס ס'גייט איהם אריין א דשוק אין קאפ צו ווערן אן עסקן, גייט דאס אויך אריין אינעם גרויסן דשאוק פון 'איך'.

משא"כ איינער וואס גארנישט מיינט נישט גארנישט, בין איך א גרויסע דשאוק, און דו ביזט א גרויסע דשאוק, און ס'נישט דא ווער ס'זאל לאכן. מיינע פלענער דמיונות און חלומות האבן די זעלבע געוויכט ווי דיינע, און דיינע געפילן זענען פונקט אזוי וויכטיג ווי מיינע.

[נהורא נפישא]

איך וואלט געפרעגט נאך א שאלה. איך האב אריינגעשטעלט דעם אידילאגישן מיטן פחדנישן אין איין כאראקטער.
מיט וועם וואלט איר אבער בדרך כלל אידענעפיצירט דעם העראאישן און בראווען מיטן אידילאגישן אדער מיטן פראקטישן

[דער גאלדענער אדלער]

דו מיינסט צו פרעגן וויאזוי איך קוק אויף מיך אליין...?

ניין ניין.
איינער וואס איז אידילאגיש איז געווענליך מער אריינגעטאן פארן כלל. נישט סעלפיש. משא"כ איינער וואס איז פראקטיש איז נישטא לטובת הכלל נאר דארט ווי עס בעניפיטירט אים.

געמישט צוויי זאכן. צו זיין אריינגעטאן פארן כלל קען נאך אלץ זיין סעלפיש, דהיינו ער וועט ארויפצווינגן "זיינע" אידילאגישע קוק אויפן כלל אפילו ס'ווייט פון פראקטיש כרחוק מזרח ממערב. למעשה האט זיך אויסגעשטעלט אז רוב אידיאליסטן, נעם קאמוניזם, סאציאליזם, פאשיזם וכדומה, האבן אויך געמיינט דעם כלל און געווען אריינגעטוהן פארן כלל און וויבאלד ס'נישט געווען א "פראקטישע" וועג האט עס נישט און גייט קיינמאל נישט ארבייטן

[נהורא נפישא]

איינער וואס איז אידילאגיש איז געווענליך מער אריינגעטאן פארן כלל. נישט סעלפיש. משא"כ איינער וואס איז פראקטיש איז נישטא לטובת הכלל נאר דארט ווי עס בעניפיטירט אים.

או כלך לדרך זו: איינער וואס נעמט זיין עקזיסטענץ ערנסט, איז זיינע שאיפות און פלענער מיינען עפעס פאר איהם, זיינע געפילן זענען ממש דברים העומדים ברומו של עולם. ס'דא אמאל אזא איינער וואס ס'גייט איהם אריין א דשוק אין קאפ צו ווערן אן עסקן, גייט דאס אויך אריין אינעם גרויסן דשאוק פון 'איך'.

משא"כ איינער וואס גארנישט מיינט נישט גארנישט, בין איך א גרויסע דשאוק, און דו ביזט א גרויסע דשאוק, און ס'נישט דא ווער ס'זאל לאכן. מיינע פלענער דמיונות און חלומות האבן די זעלבע געוויכט ווי דיינע, און דיינע געפילן זענען פונקט אזוי וויכטיג ווי מיינע.

איר קוקט נישט ארויף אן עסקן לטובת הכלל ? איך רעד נישט פון די וואס זוכן די לעמפלעך. איך רעד אן אקטיוויסט וואס איז דא פאר א צוועק צו מאכן די וועלט א בעסער פלאץ. האלטסט אז ער טוט א נארישקייט אויב ער איז מקריב זיין לעבן דערפאר ?

[רביה''ק זי''ע]

...זיי זענען גוט פאר נאך כל נדרי ווען מ'וויל הערן א גוט ווארט, אדער נאכצוזאגן עפעס א כאפ פארן ערשטן נאכט סוכות צווישען די דמיון פון די צוויי ט"ו'ס.

דו זאגסט זייער גוט, אבער מיט די פרט בין איך מחולק מיט דיר. אידיאלאגישע/ערנסטע מענטשן זענען זייער one track minded, זיי קענען נעבעך נישט טראכטן אינדרויסן פון זייער שמאלן באקס, ממילא וועסטו אלץ הערן פון זיי די זעלבע טראדישינעל ווערטער און רעיונות. משא"כ מענטשן מיט א גרינגערע נאטור לאזן זייער קאפ פארן אן קיין אפהאלט, פון זיי וועסטו אייביג הערן בליציגע געדאנקען וואס מאכן טראכטן און שארפן אויס דעם קאפ און באדראען איברצוקערן די וועלט.

[וואלווי]

איינער וואס איז אידילאגיש איז געווענליך מער אריינגעטאן פארן כלל. נישט סעלפיש. משא"כ איינער וואס איז פראקטיש איז נישטא לטובת הכלל נאר דארט ווי עס בעניפיטירט אים.

או כלך לדרך זו: איינער וואס נעמט זיין עקזיסטענץ ערנסט, איז זיינע שאיפות און פלענער מיינען עפעס פאר איהם, זיינע געפילן זענען ממש דברים העומדים ברומו של עולם. ס'דא אמאל אזא איינער וואס ס'גייט איהם אריין א דשוק אין קאפ צו ווערן אן עסקן, גייט דאס אויך אריין אינעם גרויסן דשאוק פון 'איך'.

משא"כ איינער וואס גארנישט מיינט נישט גארנישט, בין איך א גרויסע דשאוק, און דו ביזט א גרויסע דשאוק, און ס'נישט דא ווער ס'זאל לאכן. מיינע פלענער דמיונות און חלומות האבן די זעלבע געוויכט ווי דיינע, און דיינע געפילן זענען פונקט אזוי וויכטיג ווי מיינע.

איר קוקט נישט ארויף אן עסקן לטובת הכלל ? איך רעד נישט פון די וואס זוכן די לעמפלעך. איך רעד אן אקטיוויסט וואס איז דא פאר א צוועק צו מאכן די וועלט א בעסער פלאץ. האלטסט אז ער טוט א נארישקייט אויב ער איז מקריב זיין לעבן דערפאר ?

אבער ס'דאך מיט אן אגענדע. פאר א חברותא איז דער #1 נאכאלטס בעסער.

[רביה''ק זי''ע]

איר קוקט נישט ארויף אן עסקן לטובת הכלל ? איך רעד נישט פון די וואס זוכן די לעמפלעך. איך רעד אן אקטיוויסט וואס איז דא פאר א צוועק צו מאכן די וועלט א בעסער פלאץ. האלטסט אז ער טוט א נארישקייט אויב ער איז מקריב זיין לעבן דערפאר ?

אודאי קוק איך איהם ארויף! א שאלה?!