קדמות ספר הזוהר

[רביה''ק זי''ע]

כמבואר בפירוש המשניות אבות פרק ב משנה י.

[הקטן]

עיין סוכה דף תתל"ג:

[רביה''ק זי''ע]

קענסט אפשר אהערברענגען דאס לשון?

[Buddy]

האט ער דאך זיכער געלערנט די דף היומי טפוי טפוי, האט ער דאך זיכער געלערנט די גמרא אין שבת דף קה:.

מיר אלע ווייסען דאך אז די גמרא איז געשריבן געווארן דורך ראשונים.

דו מיינסט די גמרא משבר כליו בחמתו, והמפזר מעותיו בחמתו יהא בעיניך כעובד עבודה זרה?

גיט!

אבער וואס מיט דאס?

בזוהר (ויקרא כג.) נמצא כתוב לאמר:
אמר ר' יהודה זמין קודשא בריך הוא לגלאה רזין עמיקין דאורייתא בזמנא דמלכא משיחא, בגין ד"מלאה הארץ דעה את יי' כמים לים מכסים" (ישעיהו יא ט), וכתיב (ירמיהו לא לג) "ולא ילמדו עוד איש את אחיו ואת רעהו לאמר דעו את יי' כי כלם ידעו אותי למקטנם ועד גדולם". אכי"ר.

וברמב"ם (תשובה פ"ט ה"ב):
ומפני זה נתאוו כל ישראל נביאיהם וחכמיהם לימות המשיח כדי שינוחו ממלכיות שאינן מניחות להן לעסוק בתורה ובמצות כהוגן, וימצאו להם מרגוע וירבו בחכמה כדי שיזכו לחיי העולם הבא, לפי שבאותן הימים תרבה הדעה והחכמה והאמת שנאמר (ישעיהו יא ט) "כי מלאה הארץ דעה את ה'", ונאמר (ירמיהו לא לג) "ולא ילמדו איש את אחיו ואיש את רעהו",

לא זו בלבד שהתוכן זהה בשני המקורות, אלא שזהות נוספת מסתתרת כאן -
זה לשון הפסוק בירמיהו: וְלֹא יְלַמְּדוּ עוֹד אִישׁ אֶת רֵעֵהוּ וְאִישׁ אֶת אָחִיו לֵאמֹר דְּעוּ אֶת ה' כִּי כוּלָּם יֵדְעוּ אוֹתִי לְמִקְטַנָּם וְעַד גְּדוֹלָם נְאֻם ה',
כלומר, הן בזוהר והן ברמב"ם הפסוק מצוטט בשיבוש. שניהם הקדימו 'אחיו' ל'רעהו'.

[רביה''ק זי''ע]

ועל זה אמר החכם: איני יודע אם הרמב"ם ראה את הזוה"ק, אבל זה ברור שמחבר הזוהר הקדוש ראה את הרמב"ם. ודפח"ח.

[הקטן]

כמבואר בפירוש המשניות אבות פרק ב משנה י.

קענסט אפשר ברענגען דעם לשון

[רביה''ק זי''ע]

וכבר הפליגו לגנות הכעס והרגזנות והחזק שבדבריהם אמרם כל מי שכועס כאילו עובד עבודת כוכבים וסמכוהו לאמרו לא יהיה בך אל זר ולא תשתחוה לאל נכר. ר"ל ששני הדברים אחד.

[הקטן]

buddy איך בין נישט זיכער האסט ארויס וואס דא גייט פאר
די לשון הרמב"ם איז
אמרו חכמים הראשונים כל הכועס כאילו עובד עבודת כוכבים
כעס אליין אן קיין מעשה איז וואו ער האט געדינט עבודת כוכבים
און ער ברענגט א גמרא משבר כליו בחמתו, והמפזר מעותיו בחמתו יהא בעיניך כעובד עבודה זרה

[הקטן]

וכבר הפליגו לגנות הכעס והרגזנות והחזק שבדבריהם אמרם כל מי שכועס כאילו עובד עבודת כוכבים וסמכוהו לאמרו לא יהיה בך אל זר ולא תשתחוה לאל נכר. ר"ל ששני הדברים אחד.

וואס זאגט דאס?
מען זעט דאך קלאר פין די ווערטער אז די רמב"ם רעדט פין מער פין איין מקור וכבר הפליגו לגנות...והחזק שבדבריהם
דערנאך ברענגט ער א לשון וואס ס'שטייט און נישט מזעט פין די גמרא אין שבת וואס דו האסט ציגעצייכענט
כל מי שכועס - קיין נפקא מיני יא ציבראכן נישט ציבראכן ..
כאילו עובד עבודת כוכבים! נישט קיין יהא בעיניך

די רמב"ם ברענגט געווענדליך די לשון פין די "חכמים הרישונים"

[רביה''ק זי''ע]

אז די חכמים הראשנוים דרש'נען עס פונעם פסוק וואס די גמרא דרש'נט.

[הקטן]

אפשר וואזטו מיר וואו און שבת די חכמים הראשונים דרשענען דעם פסוק אויף כעס?
לויט וואו איך געדענק איז דאס נישט די קעס

[גדליה]

דער רמבם און אנדערע ראשונים ברענגען כסדר נאך מאמרים חזל מיט א שינוי קצת.
מארק שפירא האט א גאנצע חיבור ווי ער ווייזט צענדליגער פסוקים וואס רמבם ברענגט שלא כלשונם בקרא.

אגב ס'איז אויך דא אסאך מקורות צום רמבם אין ירושלמי המזוייף.

[הקטן]

דאס איז מער וואו א שינו לשון קצת, דאס איז שוין עפעס ניי אינגאנצען

[גדליה]

דאס איז מער וואו א שינו לשון קצת, דאס איז שוין עפעס ניי אינגאנצען

אלא מאי?

[הקטן]

דאס איז מער וואו א שינו לשון קצת, דאס איז שוין עפעס ניי אינגאנצען

אלא מאי?

זעצט דיך לערנען די חכמים הראשנוים
און אז דו האסט דארך געלערנט אלע חכמים הראשנוים אין נישט געטראפן קיין מקור, און דו זעסט דאס יא אין זוהר, וואס זאגט דאס דיר?



מיין עקספעקטעשן איז נישט אז א יעדער זאל פארשטיין, ווער ס'פארשטייט נישט קען מיך ראיג איגנערירען

[גדליה]

וואס זאגט עס? רעד קלאר, ברענג לשונות. וואס איז די מצוה פון רעדען מיט רמזים און רמזי רמזים.

[גדליה]

איך האב נישט עכט קיין געדולד צו פירען א טענה׳ריי אויף אזא אופן מיט פאני דיסקלעימערס אז ווער ס׳איז מחולק מיט אייך איז מחוייב אייך צו איגנארירען ווייל ער פארשטייט דאך נישט, און בכלל די גאות אז יעדער וואס האלט אנדערש ווי אייך פארשטייט אייך נישט. מען פארשטייט וואס איר זאגט נאר איר רעדט גרויסע שטותים במחילת כבודכם.
כדי שלא יאמרו מדשתקי רבנן וכו׳
ס׳איז דא צענדליגע אויב נישט הונדרעטער מאמרים אין רמב״ם וואס האבען נישט קיין מקור אין קיין שום ארט. אסאך פון זיי קומען פון פארלוירענע מדרשים און גמרות וכו׳, ווי למשל ירו׳ קדשים וואס האט מעגליך אמאל עקזיסטירט און איז פארלוירען געגאנגען.
אויב צוויי הונדערט יאר נאכ׳ן רמב״ם איז ערשינען א ספר וואס ברענגט א מאמר פון רמב״ם איבערגעזעצט אויף אראמיש, איז דאס בערך אזא גיטע ראיה ווי צו זאגען אז די ירושלמי המזוייף מוז זיין אמת ווייל דאס איז די איינציגסטע מקור פאר פילע מאמרים פון רמבם
די אמת איז אוודאי פארקערט, די ירושלמי המזוייף האט אריינגעשטעלט מאמרים פון איבעראל און די בעל הזוהר האט געקענט טוהן די זעלבע (כ׳זאג נישט אז ער האט, כ׳זאג אז ס׳איז נישט קיין ראיה).
אבער פאקטיש דארף מען אפילו נישט צוקומען צו דעם ווייל די רמבם ברענגט ארויס די תוכן פון די מאמר חזל און איז נישט מדייק אין די לשון, און אזוי אויך אין אנדערע ספרים זעהט מען אז זיי זענען מעתיק סתם, כל הכועס וכו׳ און זיי שרייבען נישט ארויס כל המשבר כלים בחמתו.
היינט איז מען זייער מקפיד נאכצושרייבען א לשון כהוגן, אבער אמאל איז דאס נישט געווען מעגליך. ס׳איז נישט געווען קיין ספרים שענק אנגעפילט מיט גמרות און ס׳האט געדויערט לאנג נאכצוזוכען, האט די רמבם פשוט נאכגעשריבען די תוכן, און אזוי אויך די זוהר האט נאכגעשריבען די תוכן המאמר והכל על מקומו יבא בשלום.
פון דא און ווייטער גיי איך אייך איגנארירען כפי בקשתכם.

[הקטן]

די גאות אז יעדער וואס האלט אנדערש ווי אייך פארשטייט אייך נישט.
איך בין זיכער ס'דא וואס פארשטייען וואס איך זאג, און האלטן אנדערש פין מיר.

מען פארשטייט וואס איר זאגט נאר איר רעדט גרויסע שטותים במחילת כבודכם.
איך ווייס ס'איז דא וואס פארשטייען, צי איינער פארשטייט יא אדער נישט איז געוונדלעך מעגליך צי באמערקען אין יענמס תגיבה.

כדי שלא יאמרו מדשתקי רבנן ??? וכו׳
וואס מאכט אייך מיינען אז נאר איר באמערקט אז וואס איך שרייב איז "גרויסע שטותים".
מיר קיקט דאס אויס וואו עפעס א דל גאות'שאפט
איינער וואס האט די הרגשה אז ער איז שטיבלס חכם און דארף אפראטעווען די נישט אזוי פראגעשריטענע צווישען אינז
איינער מיט אן attitude פין א לולב היבש
וואס מיינט איר?

אבער פאקטיש דארף מען אפילו נישט צוקומען צו דעם ווייל די רמבם ברענגט ארויס די תוכן פון די מאמר חזל און איז נישט מדייק אין די לשון,
דאס איז נישט די תוכן, די תוכן רעדט ווען ער טוט א מעשה!
בכלל ברענגט די רמב"ם געוונדליך יא די לשון, און ווען נישט איז דא א סיבה

רבה"ק האט אויך ציגעבערנגט פין פירוש המשניות אבות פרק ב משנה י. וואו דער רמב"ם מאכט נאך אמאל די זעלבע גרייז!
דארט גייט שוין די רמב"ם ווייטער מיט זיינע נישט מדייק זיין און ברענגט אויך א פסוק - וסמכוהו לאמרו "לא יהיה בך אל זר ולא תשתחוה לאל נכר".
וואס אזא סארט צישטעל איז בכלל נישט דא און ערגעץ אויסער אין זוהר

און אזוי אויך אין אנדערע ספרים זעהט מען אז זיי זענען מעתיק סתם, כל הכועס וכו׳ און זיי שרייבען נישט ארויס כל המשבר כלים בחמתו.
זיכער אזוי!
זיי ברענגען דאס אדער פינעם רמב"ם אדער פין די זהר זעלבסט פין וואו די רמב"ם האט דאס גענימען.
די סיבה פארוואס זיי ברענגן דעם ממאר אין נישט פין בבלי ווייל דאס איז אסך שטרעקער! דא פעלט בכלל נישט אויס קיין מעשה


היינט איז מען זייער מקפיד נאכצושרייבען א לשון כהוגן, אבער אמאל איז דאס נישט געווען מעגליך. ס׳איז נישט געווען קיין ספרים שענק אנגעפילט מיט גמרות און ס׳האט געדויערט לאנג נאכצוזוכען, האט די רמבם פשוט נאכגעשריבען די תוכן
דא וועל איך לאזן א יעדעם פריוואט לאכן

פון דא און ווייטער גיי איך אייך איגנארירען כפי בקשתכם.
איטס עבאט טיים, יש"כ

מיין עקספעקטעשן איז נישט אז א יעדער זאל פארשטיין, ווער ס'פארשטייט נישט קען מיך ראיג איגנערירען

[רביה''ק זי''ע]

.

[גדליה]

הקטן וואס איז טאקע פשט אז די רמבם איז מכריע ווי די זוהר קעגען די גמרא?
אויך וואס איז פשט אז איר האט ציטירט נאר א האלבע תגובה פון מיך?

(סארי כ'האב מיך נישט געקענט איינהאלטן אויב די פראגעס מאכט דיך אומבאקוועם שפירט פריי צו איגנארירען)

[הקטן]

געווען אמאל א איד וואס האט געוואלט ארויסגעבן א ספר און פארקויפן אז דאס איז אן אלט ספר, פארוואס נישט, וואס האט ער געטון?

וואו באקאנט ברענגט דאך די רמב"ם פילע מאל, בשם "חכמים הראשנוים", ממארים וואס האבען נישט קיין מקור אין קיין שום ארט.

צענדליגע אויב נישט הונדרעטער אזאלעכע מאמרים איז דא אין רמב״ם, זיי האבען נישט קיין מקור, און די רמב"ם ברענגט דאס גלאטיג בשם "חכמים הראשנוים"
קיינער טרייט אפילה נישט נאך ציזוכען די מקור, אדער פרעגן אויף די רמב"ם, ווייל די רמב"ם, וואו באקאנט, נישט אזוי וואו היינט, האט בכלל נישט מדייק געווען.
ס׳איז נישט געווען קיין ספרים שענק אנגעפילט מיט גמרות און ס׳האט געדויערט לאנג נאכצוזוכען.

מארק שפירא שרייבט דאס אויך בפירוש, הגם ער רעד פין פסוקים, נו, ווער זאגט מארק שפירא האט מדייק געווען, געמיינט האט ער אויך ציזאגן לשונות פין חז"ל, אדער צישטעלן פסוקים צי לשונת פין חז"ל

דא איז דער איד אויפגעקימען אויף א המצאה, ער וועט דאס אריינשטעלן אין זיין ספר, און אלע וועלן פארשטיין אז די רמב"ם האט דאס געזען אין דעם אלטען ספר.
די אלע אנדערע צענדליגע הינדרעטע מאל וואס די רמב"ם ברענגט אן קיין מקור האט ער פאר א סיבה נישט געוואלט אראנשטעלן, איינס צוויי שטיקלעך איז פינקט געניג, האט ער צי זיך געטראכט.

די שטיקעל האט געהאט ביי אים א ספעציעל חשיבות ווייל די רמב"ם אויף א צווייט פלאץ, אויף זיין פירוש אויף משניות, לייגט דארט די רמב"ם צי אז חז"ל נעמען דאס פין א פסוק! וועט ער טאקע דארט אויך אריין שטעלן טאקע די פסוק!


ענד-לא-ענד-ביהאלד די טריק איז געלאנגען, הקטן אויף קאווע שטיבל איז געפאלען דערפאר


טייל ווילען זאגן, אז די רמב"ם האט געהאט פארשידענע פארלוירענע מדרשים און גמרות, א שטייגער וואס איז היינט באקאנט אלס דער "זוהר", "רעיא מהימנא", "זוהר חדש", "סתרי אותיות", וואס האט אמאל עקזיסטירט און איז פארלוירען געגאנגען, און סשטימט א מחי ווייל דאס וואס דער רמב"ם שרייבט שטייט דאך טאקע ממש אינעם זוהר, וואס איז געווען פארלוירן.

אבער די מער געריבענע זאגן וואס פארלוירן ווען פארלוירן! עקזיסטירט און איז פארלוירען געגאנגען?!? קען נישט זיין!
דאס איז א קאנספעראציע! אפשר כדי צי אסרען הצז"ל, וואו די קריסטען!

וואס בלייבט איבער איז - וואס איז מער plausible?




מיין עקספעקטעשן איז נישט אז א יעדער זאל פארשטיין, ווער ס'פארשטייט נישט קען מיך ראיג איגנערירען,
וועם סקוועשעט נאך אלץ האט אויך די option צי האקן אין קאפ אין שרייבן שלא כענין

[גדליה]

פד - אמונת הקבלה והבינה הפנימית
בראשית הצעדים של תלמוד רזי תורה, כשרואים איך הפרטים מתקשרים זה בזה, ומכל מקום אין מבינים את התוכן היסודי שבהם, צריכים לצייר יפה, איך שכל אלה הדעות והציורים באו מתוך הופעה רוחנית, גדולה ומפוארה, של רוח הקודש, על ידי השרידים אשר ד' קורא. והשלשלת הולכת היא ונמשכת בקדושה, עד שמתאחדת בהלכה למשה מסיני. ואז זורח, על ידי כח אמונה קדושה זו והשערתה, אור גדול לישרים, והבינה הפנימית הולכת היא ומתרחבת. כי ד' יתן חכמה מפיו דעת ותבונה.


פה - הקבלה וההשערה הפנימית
עמקי הסודות האלהיים פשוט הוא שאין להבינם בבירורם בשכל האנושי, אלא על פי הקבלה , מאנשים מופלאים, שהאור האלהי חדר לתוך נשמתם. וכשלומדים את דבריהם, בהכנה הראויה, באה ההשערה הפנימית,ומישבת את הענינים על הלב. עד שהם דומים למושגים בשכל הטבעי הפשוט. ולעולם צריכים לצרף אל המדע הזה את כח האמת של הקבלה,ואז נעשים הדברים מאירים ושמחים כנתינתם מסיני, לכל חד וחד לפום דרגיה.


פו - ודאות הקבלה והשערותיה
החכמה האלהית, ברום טהרתה, תוכל לחולל מחשבות השעריות בלב כל נבון, אבל הודאות שלה היא מסורת נקיה, וזאת היא תהלתה. ההבדל שבין המשוער ובין הודאי, אפילו באותה ידיעה עצמה, הוא עמוק מכל תהומות. וקל וחומר שהודאיות יש לה תנאים אחרים,והתילדות מציאותית כזאת,שאין להשערה העיונית שום חלק בה. והמסתכל הטהור לעולם הוא שט בהשערותיו, הנאדרות בקודש, וחי, בעצם קישור הויתו, באמונת הקבלה. מנאמן לנאמן, עד ראש צורים, חכמים, סופרים, זקנים, נביאים, יהושע ומשה, אבות העולם.וראשון אדם. כולם נתנו מרועה אחד, מפי אדון כל המעשים, ברוך הוא. העוסק בתורה לשמה נעשה כמעין הנובע וכנהר שאינו פוסק, על ידי מה שעולות החדשות ההשעריות, במלא חייהן, אל מרום המסורת האלהית העליונה. ומחיבור שני יסודות הללו פורחות נשמות, משפעות מחיים קדושים ורעננים, המרימים את הערך של כל העולם כולו למדרגה עליונה ומוארה, המגיהה כל מחשכים.


פז - יסוד ההשערה הרזית
גם השערת רזי תורה גדולת ערך היא. כי הכל מיוסד על היכולת העליונה, שאין לה קץ ותכלית.וכל מה שהוא נאה ונפלא, הרי הוא גילוי הופעה, שבצורה זו או אחרת אור חיי כל החיים שורים שם. עדתיך נאמנו מאד לביתך נאוה קדש, ד' לארך ימים. אמנם מתעלים הדברים ביותר לפי רוממות קדושת החכמה, העצה, הגבורה הרוחנית, והקדושה המעשית והמחשבית, עד ההארה של הופעת הדמיון, המאיר באור כל הרוחניות, האיתנה, שלמעלה ממנו. בהיכלו כלו אמר כבוד.

נלקח מספה"ק אורות הקודש, ותן לחכם ויחכם עוד

[הקטן]

רבי אלעזר אומר לא יהיה בך אל זר, שלא תהא נוח לכעוס, שכל הכועס כאלו עובד עבודת אלילים.

זהר חדש (פר' נח דף לו ע"א)

אמרו חכמים הראשונים כל הכועס כאילו עובד עבודת כוכבים

רמב"ם הלכות דעות פרק ב' הלכה ג'

וכבר הפליגו לגנות הכעס והרגזנות והחזק שבדבריהם אמרם כל מי שכועס כאילו עובד עבודת כוכבים וסמכוהו לאמרו לא יהיה בך אל זר ולא תשתחוה לאל נכר. ר"ל ששני הדברים אחד.

פירוש המשניות להרמב"ם אבות פרק ב - קרעדיט רביה"ק