כאילו 'הוא' יצא ממצרים - מה שנוגע לתורה ויהדות

[יאיר]

דער גאנצער ענין פון מצרים און ארויסגיין פון דעם אייגענעם גלות פאלט אוועק אויב איז נישטא איינע פון די יסודי אמונה, אז יעדעס ווארט פון די תורה איז אמת.

דאס איז אזוי ווי איינער זאל זאגן אז מען קען נישט האבן נוצן פון מעדיטעישאן נאר אויב מען גלייבט אין דעם בודהע.

[לעיקוואד]

והתבטא רבינו בזה הלשון: וואס האבען זיי א השגה אין מיינס א וויץ.

והסבירו התלמידים, שרבינו אמר שפסח הוא וויץ, והתכוון בזה לבחינה גבוה מאד שנקרא צחוק עשה לי אלוהים, שהוא בחינת פסח לפי בחינה עליונה מאד מאד, בסוד פה סח, וכן כתוב למען תספר את אשר התעללתי במצרים. הלוואי שנזכה לטעום אפס קצהו.

[יאיר]

און שמעקעדיג און מאטי זענען עפעס קטלא קניא'ס וואס מיינען יא וואס זיי שרייבן?

[לעיקוואד]

איך האב מסביר געווען וואס לעיקוואד האט (נישט) געמיינט, אדרבה יבואו שמעקעדיג ומאטי ויסבירו כוונתם הקדושה.

[יאיר]

איך האב מסביר געווען וואס לעיקוואד האט (נישט) געמיינט, אדרבה יבואו שמעקעדיג ומאטי ויסבירו כוונתם הקדושה.

קודם האט מען איינגעשטילט גורן האטד.

[גורן האט''ד]

הא?

[גורן האט''ד]

איך הייב נישט אן צו פארשטיין די הירו ווארשיפ וואס מען מאכט דא פאר דער לעיקוואד. מ'קען מיינען סך הכל נאך א ניק מיט אויפרייסערישע דעות. פאר דעם דארף מען עם קוואטען ברענגען ראיות וואס ער האט געשריבען א יאר צוריק כאילו עס איז מוכיח עפעס, מיט די נארישע הגזמות?
אבי גורן האטד זאל בלייבען דער טראבלמעיקער וואס מען דארף שטיל מאכען.

[רויטע וואנצעס]

ס'איז הויעך שיבען צייט יעצט, נישט קיין וואונדער ס'איז אזוי הייס. עניוועיס לאמיך מיך שנעל צוריקלויפן אין לאך, כ'האב מורא פון דעם גורן הotd.

[יאיר]

וואס ווילסטו, ער איז קוים ארויסגעקומען פון מצרים.

[מאטי]

איך ווייס נישט פארוואס אייערע סמואק דיטעקטערס האבן דיטעקטעד היץ? איך האב קיינעם נישט געוואלט פארשווייגן דא! אדרבה, איך האב געבעטן הרב גורן זאל רעדן און מסביר זיין, און נישט ווארפן א שטינק באמבע און אוועקלויפן.
אלזא איך וועל נאכאמאל איבער'חזר'ן וואס איך וויל.
הוגה האט געשריבן א טיפע עלעקוואנטע ארטיקל איבער די טיפקייט פון יציאת מצרים. בתוך דבריו האט ער דערמאנט א נקודה וועגן אידן וואס נעמען נישט אן ליטעראל די מעשה פון יצ"מ און מ"ת וויאזוי זיי זאלן זיך ספראווען מיטן יו''ט פסח. צולייגענדיג אז אויב מ'גלייבט נישט אין די ענינים צו מ'קען זיך פאררופן א גלויביגער איז אפן פאר א ויכוח אבער ס'איז אן אנדערן שמועס.

דערנאך האבן עטליכע אים קריטיקירט בלויז פארן זאגן אז דאס איז אפן פאר א ויכוח, טענה'נדיג : אז דאס איז יסודיות'דיגע אמונה זאכן וואס האט בכלל נישט קיין מקום פאר ויכוחים .

איז געקומען הרב גורן און חוזק געמאכט פון די קריטיקירער זאגענדיג אז זיי האבן נישט וואס אריינצורעדן ווילאנג זיי לערנען דורך די ספרי ר' יהודה הלוי און מורה נבוכים.

יעצט וויל איך וויסן דאס פאלגענדע : די קריטיקירער זענען אדער יא גערעכט אדער נישט גערעכט, נישט קיין נפק"מ וויפיל כוזרי זיי האבן געלערנט . אלזא וואס זענען די צדדים לויט הרב גורן אז זיי זענען נישט גערעכט? איך פארשטיי אז אויב וואלטן זיי יא געלערענט כוזרי וואלט די פראבעבילעטי געווען מער נוטה זיי זאלן זיין גערעכט. דאך וויל איך פארשטיין טאקע דאס... וואס האבן זיי פארפעלט מיטן נישט לערנען די אמונה ספרים וואס מאכט זיי אטאמאטיש אומגערעכט.

[פליקער]

די גאנצע תורה איז אויסגעשטעלט אויפ פשיטו של מקרא, דערנאך איז דא טיפערס ווי תורת הניסתר, קיינעם פאלט נישט איין ארויס צינעמען מקרא מידי פשוטו, ווער עס לייגט די פשיטו של מקרא און די זייט פאר א העכערע מיינינג איז לכאורה נישט מאמין בתורת משה, אלע פשעטלעך זענען פיין פאר א טיפערע מיינינג, אבער אטו ברשוע עסקינן וואס פשוט און פראסט גלייבן נישט און קיין מסורה מדור דור, נאר וואס זיי האבן ראיות ברירות, מיר אידען האבן זיך נישט געהאלטן טויעזענטער יאר דורך קראנטע אינפארמאציע, נאר דורך מסורה.
אגב איינע פון די לעקציעת פון יציאת מצרים איז דייקו דעיס, די אידן האבן נישט געהאט קיין תןרה און מצרים, קיין אמונה, קיינע יסודות, איין זאך האבן זיי געהאט אלע ימי גלות, א מסורה וואס איז זיי איבער געגעיבן געווארן משך די פיר הינדערט יאר, אז א נביא גייט קימען זאגן פקוד פקדתי, ווי די פסוק זאגט עדות ושמעו לקלך, זיי האבן נאר דעיס געוויסט אז איינער ברויך קימען זאגן פקוד פקדתו.

[גורן האט''ד]

אז עס איז אן אנדערער שמועס איז ביטע שמועסט עס אויס ערגעץ אנדערש. הוגה'ס פוינט איז נישט געווען דאס אדער תלוי אין דעם בכלל. ער האט ארויסגעברענגט א נקודה וואס שער עולם דא איז מסכים אפשר אז עס איז ריכטיג, און צוגעלייגט אז דער נקודה איז קיים אפילו אויב זאל מען נישט גלייבען יציאת מצרים איז געשעהן כפשוטו.
אויב איז דא זיך צו דינגען דא, איז דאס אויב דער נקודה איז טאקע אמת אפילו למ''ד יציא''מ לא היה ולא נברא צו נישט. מו מען הייסט א מאמין ווען גלייבט מען אזוי צו נישט איז אינו מן הענין און צו רעדן פון דעם איז פארפאסט די גאנצע פוינט און שארפקייט פון הוגה'ס ארטיקל.

אוודאי איז די דעה צו עס איז כפירה צו נישט תלוי אין טענות און נישט אין וויפיל כוזרי מען האט געלערנט. איך האב אבער אנגעצייכענט אז עס איז אינטרעסאנט אז פונקט די וועלכע קענען נישט די סוגוית, ווייסען נישט וואס זענען די ראיות צו עס איז געשעהן צו נישט, האבען קיינמאל עפעס תוכן צוצולייגען ווען מען איז דן אין סוגיות פון אמונות ודעות אויף פארשידענע האקאלע טעמעס , פונקט זיי איז אזוי ברור כאחותך אויף וואס מען מעג דן זיין און אויף וואס נישט, ווער איז א כופר און ווער נישט. סתם אן אינטרעסאנטע הערה. נאטינג פערסענאל.

[לעיקוואד]

לגבי די ניסים פון יציאת מצרים אלץ דער יסוד פון אמונה, וויל איך נאר חזר'ן א שטיקל רמב"ם.

הלכות יסודי התורה פרק ח

א משה רבנו--לא האמינו בו ישראל, מפני האותות שעשה: שהמאמין על פי האותות--יש בליבו דופי, שאפשר שייעשה האות בלאט וכישוף. אלא כל האותות שעשה במדבר, לפי הצורך עשאן--לא להביא ראיה על הנבואה: צרך להשקיע את המצריים, קרע את הים והצלילם בו. צרכנו למזון, הוריד לנו את המן. צמאו, בקע להם את האבן. כפרו בו עדת קורח, בלעה אותם הארץ. וכן, שאר כל האותות.

ב ובמה האמינו בו, במעמד הר סיניי: שעינינו ראו, ולא זר, ואוזנינו שמעו, ולא אחר--האש והקולות והלפידים. והוא ניגש אל הערפל, והקול מדבר אליו; ואנו שומעים: משה, משה--לך אמור להם כך וכך. וכן הוא אומר "פנים בפנים, דיבר ה' עימכם" (דברים ה,ד), ונאמר "לא את אבותינו, כרת ה' את הברית הזאת" (דברים ה,ג).

מער קלארער פשט וואס איז דער הוכחה פון מעמד הר סיני, זאגט דער רמב"ם אויף א צווייטער פלאץ

מורה נבוכים חלק ב פרק לג

ברור לי שבמעמד הר סיני לא כל מה שהגיע אל משה הגיע אל כלל ישֹראל, אלא הפנייה היתה אל משה לבדו, לכן היתה הפנייה בעשֹר הדברות כולה בלשון יחיד נוכח. והוא, עליו השלום, יורד אל תחתית ההר ומודיע לאנשים את אשר שמע. לשון התורה: אנכי עֹמד בין ה' וביניכם בעת ההיא להגיד לכם את דבר ה' (דברים ה', 5). וכן אמר: משה ידבר והאלהים יעננו בקול (שמות י"ט, 19). במכילתא נאמר כהבהרה שהיה חוזר להם על כל דיבור ודיבור כפי ששמעו1. כן גם לשון התורה: בעבור ישמע העם בדברי עמך (שמות י"ט, 9) הוא ראיה שהפנייה היתה אליו, בעוד הם שומעים את הקול הגדול, אך לא את פירוט הדיבור. על שמיעת אותו קול גדול אמר: כשָמעכם את הקול (דברים ה', 202). ואמר: קול דברים אתם שֹמעים ותמונה אינכם רֹאים זולתי קול (שם, ד', 12), ולא אמר דברים אתם שומעים. כל מה שנאמר בדבר שמיעת הדיבור כוונתו רק לשמיעת הקול. ומשה הוא אשר היה שומע את הדיבור ומוסרו להם. זה מה שנראה מלשון התורה ומרוב דברי החכמים ז"ל.
אולם לחכמים גם דברים מפורשים בכמה מקומות במדרשות וגם בתלמוד והוא אומרם: אנכי ולא יהיה לך מפי הגבורה שמעום3. הכוונה שהם הגיעו אליהם כשם שהגיעו אל משה רבנו, ולא משה רבנו הביאם להם. כי שני העיקרים האלה, כלומר, מציאות האלוה והיותו אחד, מושׂגים בעיון האנושי. כל מה שידוע בהוכחה מופתית - דין הנביא ודין כל מי שיודע זאת שווה לגביו, ללא יתרון של זה על זה, כי שני עיקרים אלה לא מצד הנבואה בלבד נודעו. לשון התורה הוא אתה הָראית לדעת [כי ה' הוא האלהים אין עוד מלבדו] (דברים ד', 35)4. ואילו יתר הדברות הם ממין המפורסמות והמקובלות, לא ממין המושׂכלות5.

ודי בזה.

[diff]

Why don't we discuss how a mitzri is supposed to feel this night. Whats the reason behind, that you care how the rasha should feel

Matan Torah and supernatural ytzi"m go together
אָֽנֹכִ֖י֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֑֔יךָ אֲשֶׁ֧ר הוֹצֵאתִ֛יךָ מֵאֶ֥רֶץ מִצְרַ֖יִם מִבֵּ֣֥ית עֲבָדִֽ֑ים

[רויטע וואנצעס]

איך האף דו האסט עטליסט א רעכט מלבוש, ווייל דיין שם און לשון זענען שוואך.

[קלוג און יונג]

הוגה, צום עיקר פון דיין נקודה.

איך בין מיך מלביש מיטען לבוש פונעם סקעפטיקער, און איך זעה נישט וואס איך קען בענעפיטען פון א פיקטיווע סיפור יציאת מצרים. (איך ניץ דעם אויסדריק 'איך' פארען תועלת פונעם שמועס)

איך זעה נישט אין די מעשה קיין קוראזש, איך זעה נישט self evaluation, איך זעה נישט דיפייענס אדער זעלבט זיכערקייט.

איך זעה גרויסקייט פון גאט, למען תדע כי אין כמוני בכל הארץ. אבער איך זעה self pity און depression , ויאנחו בני ישראל...ויזעקו. איך זעה ווארטען אויף א ישועה פון א דרויסענדיגע כוח, אבער איך זיך-און טרעף נישט, די דיטערמינעשאן פון להבדיל Rosa Parks אדער מארטין לאטער.

יא זאגסט א גיטע נקודה אז פיקשאן קען אויפטון אזוי גיט (אדער בעסער) ווי פאקטישע געשענישען. ווען מ'זעט א פיקטיווע גיטע ראמענס מאווי ווערט מען נתעורר צו זיין מער ראמאנטיש צו די ווייב. אז מ'וואטש א געלונגענע וואל סטריט מאווי וויל מען אינוועסטען אפילו אין טוילעט פאפיר אבי צו מאכען אפאר דאלער. אבער אז א מעשה איז נישט ראמאנטיק און נישט motivational איז נאריש צו פראבירען צו ארויסנעמען פון עס ראמענס און מאטיבעישאן!

אז איך בין סטאק אין מיין פריוואטע גלות מצרים פון למשל א נישט געזונטע דייעט געוואונהייט, אדער ס'פעלט מיר קוראזש און זעלבסט זיכערקייט, ווי נעם איך עס פון סיפור יציאת מצרים? ווי טרעפסטו עס? אין את ערום ועריה?

(ווען איך טו אויס דעם מלבוש, זעה איך אין די מעשה די יסוד פון עם ישראל, און טאקע די גרויסקייט פון למען ספר שמי בכל הארץ. איך רעד נאר לגבי הוגה'ס פוינט, צו ס'דא עפעס פארן סקעפטיקער דא)

[קאווע טרינקער]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=FbJ6qVsu_MU[/youtube]
-הוכחות אלט 3500 יאר, פון מכות אין מצרים.
-השתלשלת פון די 10 מכות אויף א סייענטיפישע מהלך.
-די פונקטליכע פלאץ פון הר סיני.

[הוגה]

[justify]איך גיי אוועק פאר א שטיק צייט, וועל איך אייך איבער לאזן מיט די פאלגענדע געדאנק, חומר למחשבה. זאל עס דינען אלץ דעם "אל יפטר ... אלא מתוך דבר הלכה שמתוך כך זכרהו".

וואו און ווען אימער איר טרעפט אין די קלאסישע ספרי חסידות, ספרי קבלה אדער אין די ראשונים דאס ווארט 'כביכול', עפעס כעין די פאלגענדע פראזן, "ביי מתן תורה האט די באשעפער 'כביכול' זיך באוויזן צו כלל ישראל", אדער "די אייבישטער האט 'כביכול' ארויסגעטראגן די אידן פון מצרים על כנפי נשרים" וכדומה, זאלט איר וויסן אז יענער האלט אז בעצם עצמותו איז דאס קיינמאל געשעהן, עס איז געשעהן כביכול. 'כביכול' איז נישט קיין כפירה, 'כביכול' איז דאס נענטסטע וואס מען קען צוקומען אין ידיעת השם. הפוך בה והפוך בה דכולה בה. תם ונשלם תורת הוגה.



.[/justify]

[diff]

great news, farewell

[הוגה]

נישט פאר שוואכע הערצער.

[mevakesh]

@הוגה אזוי ווי אייביג שפתים ישק
דאס וואס קלוג און יונג רוהרט אהן איז א נקודה וועס קוועטשט מיר אביסעל
פסח איז אין א וועג גאר א פאסיווער יום טוב פון א מחשבהדיגע קוקווינקל מען האט גארנישט געטון פארדעם און דער באשעפער נעמט ארויס פון די מט שערי טומאה אזוי פלוצלינג
אבער בפועל איז דאס גאר א אקטיווער יום טוב מען רייניגט און מען הערט נישט אויף זיך צו גרייטן חדשים פריער
אויבנאויף איז דאס א סתירה אבער דאס אליינס איז גאר א שטארקע יסוד פאר דעם עבודה פונעם מענטש און דוקא דאס איז דער כוונה
אז מענטשן טוען אזוי סך מען פראבירט צו פיהלן העכערקייט און שטייגען אבער מען טוהט און מען טוהט און מען שפירט נישט אז מען קומט אהן ערגעץ מען פאלט אלס צוריק און מען מוטשעט זיך ווייטער מיט אלטע פראבלעמען און מען טראכט אז דאס איז גארנישט ווערד און מען וויל אלעס אפלאזן
דארף מען וויסן אז אנגיין​ מיט א תמידות אפילו מען פיהלט ווי מען גייט צוריק איז דער שליסל ווייל מארגן עפענט זיך אויף נאך א טיהרל אבער אויב מען האט אפגעלאזט איז מען נישט דארט דאס אפצונעמן
אין ישראל איז דא א ווארט פון אריאל שרון ע"ה אז אין פאליטיק אפילו עס גייט שלעכט דארף מען בלייבן אויפ'ן רעדל ווייל צום סוף דרייט זיך עס צוריק אויף ארויף
דער מעסעדזש קומט ארויס פון יום טוב פסח אז קאָנסיסטענסי איז קריטיש וויכטיג צום לעבען און פונקט אזוי ווי בגשמיות פארשטייט יעדער אז אפילו דער געשעפט האט א שוואכע סעזאן שפארט מען נישט צו נאר מען פארט ווייטער דאס זעלבע איז ברוחניות און מיט סעלף גראוט
א כשר'ן פרייליכע פסח

[מי אני]

ענליך צו הוגה׳ס פונקט. פון דר. מארק צבי ברעטלער׳ס עסיי אין The Bible and the Believer.

Sent from my iPhone using Tapatalk

[הקטן]

מעשה ברבי אליעזר ורבי יהושע ורבי אלעזר בן עזריה ורבי עקיבה ורבי טרפון שהיו מסובין בבני ברק, והיו מספרין ביציאת מצרים כל אותו הלילה עד שבאו תלמידיהם ואמרו להם: רבותינו, הגיע זמן קרית שמע של שחרית.

האלט ער אז זיי האבן אויך סך הכול זיך משיגע געמאכט, און ער טוט די זעלבע, אדער וועט ער מודה זיי אז זיי האבן געהאט גאנץ אן אנדערע רעליגיע וואו אים?