האט דער גוי עולם הזה?

[Milk shake]

קען איינער זאגן וואס גענוי איז דא אין טייםסקווער וואס איז נישטא אין סקווער סקווער???

אשפ"ג

[מילכיג]

קורצע הערה: א ערליכע גוי [ז' מצוות דבני נח וכו'] איז נישט קרח מכאן וחוקת מכאן [קרעדיט? כ'דענק נישט]. וואס יא? ס'מיר נישט קלאר, ס'דא אסאך חז"לים אויף דעם.

-----

אן אינטערסאנטע שאלה קומט אויס פון דעם אשכול: א אטואיסט מיט א גלויביגער אטעמען די זעלבע לופט אבער "לעבן" פשוט אן אנדער סארט "לעבן" - איז דאס וואר? לכאורה.

[שמעקעדיג]

כ'האב געהערט א שיין ווארט, כ'האב געטראכט אז עס קומט אין דעם אשכול,

טוב לי תורת פיך מאלפי זהב וכסף, לכאורה דער 'וכסף' איז גענצליך איבריג, אויב איז די תורה בעסער פון די טייערע זהב, איז דאך א פשיטא אז עס איז בעסער פון די כסף וואס האט א נידריגערע שוויות ווי זהב,

נאר וכסף איז מלשון כיסופים, נכסוף נכספתי, גלוסטענישן, די תורה איז בעסער סיי פון אסאך געלט און סיי פון אלע אנדערע גלוסטיגע תאוות,

ממילא לויט דעם ווערטל קומט אויס אז דער גוי האט זיך טאקע זיין עוה"ז, אבער גארנישט קומט צו צו די גוטע געפיל פון די תוה"ק, וואס איז הנחמדים מזהב ומפז רב ומתוקים מדבש ונופת צופים.

[לבי ובשרי]

דער אשכול איז סאום האו, שוין פון אנהויב פארקירעוועט געווארן איבער תורה. צי דער גוי האט אזא סיפוק וואס די אידן האבן פון תורה, צי די גויים האבן די זעלבע סיפוק פונעם קוראן ווי די אידן פון תורה וכו' וכו'. אבער דער הויפט פראגע איז צי דער גוי האט עולם הזה (און אויב יא צי האבן זיי מער פון די אידן).

צום ערשט א פשוט'ע יסוד. אויב גלייבט מען אין שכר ועונש, איז פשוט אז אפילו דער גוי זאל האבן די בעסטע עולם הזה וואס נאר מעגליך, מיט-דעם-אלעם, אויב איך איד וועל דאס טון, איך וועל זיך נאכגעבן די תענוגים פונעם גוי, דאן וועל איך זיך צוזאמליידן אויף יענער וועלט. דעריבער לוינט נישט דער געשעפט פון האקן א חיים טובים אויף דער וועלט שלא על פי תורה. פשוט, ווייל מ'ווייסט וואס עס קומט לאחר מאה ועשרים.

אלזא קומט אויס, אז די פראגע-קעפל פונעם אשכול איז, אויב דער גוי האט מען תענוג, סיפוק, גשמיות און עולם הזה ווי דער איד וואס לעבט על פי תורה (ווייל אז דער איד טוט ככל העולה על רוחו זענען דאך ביידע די זעלבע), צי סיי די אידן און סיי די גויים האבן זייערע יתרונות און תענוגים מער פונעם צווייטן.

אויף דעם איז דער ענטפער: זיכער האט דער גוי מער תענוגים אויף דער וועלט. (און אידן, אויב זיי געבן זיך נאך די תענוגים פונעם גוי וועלן זיי פלאקערן און זייער הויט וועט געשינדן ווערן).

לאמיר טאקע זאגן אז ס'איז אמת דאס אז תורה איז א זאך וואס ברענגט צעדרייטע סיפוק הנפש וואס אנדערע ביכער ביי די גויים שטעלן זיי נישט צו. פיין. אקעי. האבן זיי נישט תורה. וואס איז אבער מיט די תענוגים וואס זיי האבן יא און אונז נישט?!?

מ'הערט אפטמאל פון אידן, אין גאר אסאך פעלער איז דאס בחורימ'לעך נאכן אויפזיין א ליל שישי אין ישיבע און ריקן שטיקער קאקאש קעיק מיט מילך, א פושקע מארלבארא ציגארעטן און א טעלער פונעם געדעכטן טשולנט וואס וועט סערווירט ווערן שבת, זיי זאלן זיך אויסדריקן: עה, וואס פארשטייט א גוי? האט דען דער גוי אזא עולם הזה? זיכער אז נישט!

פאר בלויז די פראגע פון די בחורים צי די גויים האבן דען אזא עולם הזה קומט זיי שוין קלעפ. האסטע געהערט אזאנס? ביסט פון זינען אראפ? דער גוי דארף דיי געפילטע פיש מיט א מייער אן טאפ, גרעיפ-דזשוס מיט סעלצער, הערינג און אייער-קיכלעך צוויי נאכמיטג נאך א לאנגן דאווענען.

קאט די קרעפ, איך גאראנטיר דיר אז די נארמאלע גויים זאגן: כל הכבוד פאר דיין געפילטע פיש און מייער אן טאפ.

מיר דארפן נישט מער ווי די דברים חוצבים וואס ידידנו ר' [tag]ידען[/tag] ברענגט צו אינעםדיזן אשכול, וזה לשונו: "ר' ישראל דוד ווייס ע"ה פלעגט ארויסגיין קידוש מאכן שבת פארן ליינען אין גרויסן ביהמ"ד מיט ר' אברהם לאנדא און אנדערע זקינים. אזוי טונקענדיג דעם ראגעלע אין ברוינפן רופט זיך אן ר' אברהם "וואס ווייסט א גוי?"

"ענטפערט אים ר' ישראל דוד "דער גוי זיצט יעצט אויף זיין שיפל מיט זיין... נקיבה, אין איין האנט א פיש כאפער און אין דער אנדערע האנט א קאלטע ביר, און די ווייסט וואס ער זאגט, "הלוואי ווען איך קען יעצט זיצן אין שוהל אין טונקן א ראגעלע אין שליוואוויץ"

איך ברויך מקצר זיין, אבער נאך א מעשה וואס איך האב געהאט אייניגע טעג צוריק אין דעם ענין. אן ערנסטער איד, א דיין אין א קהילה, א ידיד מיינער, קומט צו צו מיר איין אינדערפרי (דער דיין לייגט זיך יעדע נאכט ארום 7:30 אווענט, און צוויי אזייגער זיצט ער שוין אין בית המדרש מיט'ן קאווע נאך מעריב) און זאגט מיר מיט עקסטאז: "ווען דער גוי ווייסט ווען וואס דאס מיינט דאווענען אכט א זייגער אינדערפרי נאך א ווארימע מקוה און נאך נאכ'ן שוין אויפזיין אזויפיל שעות! וואלט ער זיכער כ'ווייס נישט וואס געטון, אזויפיל ווייס איך יא, ער וואלט אויסגעגאנגען פאר קנאה!"

פארשטייט זיך אז איך האב דעם מורה וודאין קלאר געמאכט אז אפילו אידן בני עמינו, ביי אונז אין בית המדרש, זענען לכאורה בכלל נישט פאראינטערעסירט אין דעם געשעפט פון גיין שלאפן ווען עולם כמנהגו נוהג און אויפשטיין מיט די עגדיסן וכו' וכו' און ווער רעדט נאך פון א טבילה נאכ'ן אויפזיין 7 שעה. עך!!!! די טעם פון א מקוה איז דאך נאר אין די ערשטע פערציג מינוט נאכ'ן אויפשטיין... און אפגערעדט פונעם גוי. דער גוי איז נישט נייגעריג אים דיינע תענוגים. זארג נישט אויף אים, ער הייבט דיר נישט אן מקנא זיין. ער איז נישט פאראינטערעסירט זיך צו מקריב זיין און פאסטן 7 שעה צו קענען נאכדעם אריינרוקן מיט'ן טלית אויפן פלייצע גאלע מיט אווער-נייט קוגל.

ביז אהער איז איין פשוט'ער נקודה.


דאס וואס [tag]כוכב[/tag] ברענגט אלס זיין כמעט יסוד דעם מסילת ישרים אז רוב בריאים אויף דער וועלט לעבן חיי עוני, דאס ברענגט נאכנישט צו זאגן אז די אידן און גויים זענען גלייך בייחס צו עולם הזה.

דאס איז א שמועס פאר זיך. אבער אין קורצן, דאס אז איינער ליידט, ער איז ארים, מיינט נישט אז ער איז גענצליך אויסגעשלאסן און דערווייטערט פון עולם הזה (כ'מיין צו זאגן לדוגמא ווען איינער פראוועט א גרויסן רייכן סעודה אויף א שיף, און דער הויפט קצין דארטן שיסט איינעם אריין אין וואסער, און יענער קען שוין זיכער מער נישט הנאה האבן בדרך הטבע פונעם סעודה, דאקעגן דער גוי וואס געפינט זיך אין שווערע אומשטענדן איז אבער 'עקספאוסד' צו עוה"ז ). מעג ער דען נישט הנאה האבן פון עולם הזה? האבן דען נישט די ארימע גויים גענונג עולם הזה זאכן וואס דער איד האט נישט. קען אפשר זיין אז טאקע נישט, אבער נקודת הדברים איז, אז דברי מסילת ישרים נעמען נישט אוועק דעם פאקט אז עולם הזה באלאנגט צו די גויים.

כ'האף אז דער פותח האשכול [tag]כוכב[/tag] וועט מקדיש זיין א מינוט און זיך קימערן מיט מיינע רייד.

[berlbalaguleh]

קען איינער זאגן וואס גענוי איז דא אין טייםסקווער וואס איז נישטא אין סקווער סקווער???

די רבי'ס טישן. און שיריים...!

[רביה''ק זי''ע]

די וויכוח צו אידישקייט שטעלט צו מער סיפוק און הנאה רוחנית ווי אלע אנדערע פיר טויזענט רעליגיעס איבער די וועלט איז לדעתי א נארישער, כדי צו באמת קענען דן זיין איבער דעם פאדערט זיך זיי אלע אויסצופרובירן. אני כשלעצמי האב שוין אויספרובירט א צאל רעליגיעס, און איך זעה בכלל נישט פארוואס אידישקייט זאל זיך פארדינען דעם אויבנאן, ס'איז מער אזא בחינה פון חן מקום על יושביו, ודי בזה.

בנוגע די מאמר חז"ל איבער די דיעל צווישן יעקב און עשו, דאס איז א קלאסישע ביישפיל פון הרוצה לשקר ירחיק עדותו, ס'דא א סיבה פארוואס עולם הבא ווערט נישט דערמאנט אין די תורה, וק"ל.

[הייסע טיי]

וויאזוי פרובירט מען אויס רעליגיעס ?

איז דען דאס ווי א וויין טעיסטינג ? צו האבן א געשמאק אין א רעליגיע ברויך מען גלייבן דערין , אויספראבירן א רעליגיע אן א נשמה איז ווי טעיסטן וואסער . און צוגלייבן יעדן טאג עפעס אנדערש ווייזט אויף אנסטעביליטי

אפשר ווען די וואלסט געגלייבט אביסל אין יהדות וואלסטו וואלסטו אנדערש גערעדט

[רביה''ק זי''ע]

לעומתם משבחים ואומרים, ווען דו וואלסט ווען אביסל געגלייבט אין שינטאו וואלסטו אנדערש גערעדט.

[הקטן]

לעומתם משבחים ואומרים, ווען דו וואלסט ווען אביסל געגלייבט אין שינטאו וואלסטו אנדערש גערעדט.

[tag]הייסע טיי[/tag] זאגט אז מיט אביסל גלייבן קימט מען אין ערגעץ נישט אן, נישט מיט אידישקייט און נישט מיט שינטאו.
נישט קיין עולם הבא און נישט קיין עולם הזה.

דער אמת איז קען זיין צוויי מענטשען, איינער לעבן דעם צווייטען און א יעדעמס עקפעריענס איז גאנץ אנדערש פין די צווייטע

איינער גייט אויס פאר מתיקות און עבדות ה', באלעקט זיך די פינגער, און האט עולם הזה מיט עולם הבא, און שרייט טעמו וראו כי טוב הויה
לעבן אים שטייט נעבעך א צווייטער איד און פרעגן מה העבודה הזאת לכם -
און אויב האט ער נישט ציפיל שכל וועט ער נאך ניצען זיין subjective experience דן צי זיין צי דער איד האט יא אדער נישט, מער אדער ווייניגער, עולם הזה.

באמערק וואו דער וואס פרעגט מה העבודה הזאת project דאס אויף זיין ארים און פרעגט לכם
ער פארשטייט אז קיינער האט נישט קיין סיפוק
ער קען נישט זען די מתיקות ועריבות טוב התורה, און פארוואס איינער זאל זיין משתגעים ומתלהטים אחריה ולא יחשב בעיניהם מלא עולם כסף וזהב למאומה
כי התורה כוללת כל הטובות שבעולם

איך מיין איידער מען קען זיך נעמען צי די שאלה צי דער האט יא אדער נישט "עולם הזה" פעלט אויס קלאר צי דיפיינען וואס מיינט דאס "האבן עולם הזה"
איז דאס קארס, יאכטס, ****, מיט סטעק וכד' אדער איז דאס העיפינעס, סערענטי, סיפוק נפשי וכד'




אויבערפלעלך וואו געווענליך

[הקטן]

צים ערשט וועט מען דארפן דעפענירן וואס דאס מיינט "האבן עולם הזה"
הינט: סאיז נישט וואס ס'קיקט אויס אויפן ערשטע בליק

ס'איז נישט גיטע סטעק, איך האב געקענט איינעם וואס איז נעבעך אנטלאפען פין "עולם הזה", ער האט זיך גענימען דאס לעבן, א נאכט פריער האט ער געהאט גיטע סטעיק.
און בעסטע פאל איז דאס די הרגשה פין האבן גיטע סטעיק נישט די גשם פין פלייש

דערנאך וועלן מיר דארפן דעפענירן וואס מיינט דאס א איד אדער א גוי ווען מען פרעגט האט דער גוי עולם הזה

אפשר קען מען פרעגן די שאלה אזוי: איז שייך קלימאקס פין "עולם הזה" און ספיריטאלעטי
אדער איז שייך צי האבן פילע "עולם הזה" אן וויסען אז סאיז דא עפעס וואס טרענסענד און איז העכער "עולם הזה" ?

[[NAMELESS]]

מיר זענען צוגעוואוינט צו לערנען אין חדר, אז יעקב אבינו האט געקריגן עוה'ב און עשיו האט באקומען עוה'ז. איך געדענק נישט פונקטליך די מראה מקומות דערויף און איך האב נישט קיין צייט יעצט זיי אפירצוזוכן, אבער דאס איז א קאנצעפט וואס מ'באגעגנט אומצאליגע מאל אין ספרי אגדה, און ספעציעל אין דעם יוגנט ווערט מען שטארק נתחנך אויף דעם יסוד שיסודתו בהררי קודש.

א מענטש כאפט א שפאציר אין טיימס סקווער און באגעגנט דעם שפרודלדיגן עוה'ז, טעאטערן און נאכט-קלובן, בארס און פארוויילונגס ערטער, ער באגעגנט נערים ונערות הולכים בידים שלובות, מיט א רואיגע פרייליכע מינע אויף דעם געזיכט כאילו אלע וועלטס פראבלעמען זענען שוין געלעזט, וויל זיך עס דאכטן, אז יא, דער מקח איז אין פולן קראפט, זיי קריגן זייער חלק מיט א שעפ לעפל, דעם עוה'ז.
ווידעראום א שפאציר אין וויליאמסבורג ווייזט נאך א ביה'מד און נאך א חדר, א מקוה, א ספרים געשעפט אן אתרוג סוחר, קומט מען ווידער צו דער מסקנא, אז אונזער לעבן איז טאקע איינגעצוימט, מיר פארמאגן דא נישט קיין סאך, אבער מיר פאקן סחורה פאר א בעסערער וועלט, אן עולם שכולו טוב.

אז מ'טראכט אבער אריין טיפער אין דעם רעאליטעט, זעט מען בכלל נישט אז עוה'ז און עוה'ב זאלן זיך טיילן צווישן די בני עשיו ובני יעקב. דער שמייכלדיגער פארפאלק אין טיימסקווער איז בכלל נישט דער אויטענטישער בליק געבער אויף דאס לעבן קוואליטעט פון מענטשהייט.

דער מסילת ישרים שטעלט אראפ א כלל אנהויב זיין ספר, אז רוב - און אפילו מער ווי רוב - מענטשן לעבן דורך זייער לעבן בצער בעוני, ביסורים ומכאובים. ער נעמט דערפון ארויס דעם מוסר השכל, אז השי'ת האט דאס בדוקא אזוי באשאפן, צו צייגן אז העוה'ז דומה לפרוזדור און דא איז נישט דער תכלית.

זיינע ווערטער אז אויף די וועלט מוטשעט זיך יעדער, מיין איך אז דאס איז אן אומלייקנבארער פאקט וואס יעדער רעכטדענקיגער מענטש וועט מודה זיין דערצו. פאר רוב מענטשן איז דאס לעבן א ביטערע אפקומעניש שאין לך יום שאין קללתו מרובה מחבירו.
אפילו בזמנינו אלה וואס מ'האט אזוי מיישב געווען די וועלט מיט כל מיני תקונים ושינוים, לעבן איבער א ביליאן מענטשן אין טאטעלער ארעמקייט! און מוטשען זיך פאר א שטיקל ברויט. חז"ל זאגן דאך שוין אז עני חשוב כמת וחייהם אינם חיים. א טאטע וואס קען נישט שפייזן זיינע קינדערלעך איז פשוט אז טוב מותו מחייו.
און דאס איז נאר איין סארט פראבלעם, וויפיל מיתות משונות איז דא, חולאים, יתומים ויתומות, מחלוק', וכו וכו, א וועלט מלא פראבלעמען, א נווה התלאות. נו, ווערט מיין שאלה, די אלע זאכן האבן קיינמאל נישט איבערגעהיפט דעם גוי (סדא אפילו א סברא אז דער איד איז מער באהיטן צוליב זיין בעסערע לעבנס קוואליטעט, ווי אויך וואוינען אידן עפ"י רוב אין מער ציוויליזירטע לענדער אבל לא על זה אנו דנים), מאכט זיך אמאל א רייכער גוי וואס זיין לעבן שמייכלט אים, (אויך א זעלטנהייט, סטיוו זשאבס איז אויסגעגאנגען ווי א ליכט אין א יונגען עלטער, וואס האט ער געהאט פון זיין גאנצע עמל?) אבער צי קען מען דאס רופן עוה'ז ווען רוב וועלט ליידט דער איד מיט דעם גוי אייניג אויף דער האר?!

און איך וויל גיין א טריט ווייטער, דוד המלך זאגט אין תהלים, לולי תורתך שעשוע אז אבדתי בעניי, די תורה ברענגט א שמחה און טרייסט צו יעדער צייט, אז א איד איז אין א שווערן מצב, צי סתם אזוי ער איז צעקלאפט, ער דארף חיות, ער עפנט א גמ', ער זעצט זיך לערנען א בלאט הויך אויפן קול, דאס איז א פשוטע נערוון פיל, א דראג, ספילט אן די הארץ מיט שמחה און סיפוק הנפש, מפארגעסט אויף א פאר מינוט אלע פראבלעמען, סדערהייבט אים א טפח העכער, ווייל ער איז זיך מדבק מיט די תורה.
איך האב געקענט אידן וואס האבן געהאט חיי גיהונים, יענע מעשה רח'ל מיט קיין שום האפענונג צו לעבן, יסורי הגוף והנפש, און די תורה איז געווען פאר זיי אן ערי מקלט וואו זיי האבן געטראפן שמחה און טרייסט.

נו, וועלכער גוי האט דאס? אז ער איז בעת צרה האט ער צוויי ברירות ארויס, ער קען טאנצן פון שטאק, און ער זיך אנדראגן און אנטלויפן פון דער מציאות...

בקיצור, איך קום דא מיט א טענה, אז דער מקח איז א מקח טעות, דער גוי האט קיינמאל נישט באקומען קיין עוה'ז, די ליידן פון דער וועלט איז נישט געבינדן צו ראסע אדער גלויבונג, עס פאטשט יעדן אייניג אין פנים, אולי קען מען גאר זאגן אז א איד איז עולמך תראה בחייך מיט דער תורה הקדושה.

עס וואלט נישט געווען מער ווי יושר אז יעקב זאל צוריקגעבן די בכורה און עשיו זאל צוריקגעבן די נזיד עדשים, דער געשעפט איז קיינמאל נישט צושטאנד געקומען.

[tag]כוכב[/tag] טייערער, ווען כ'האב געזען דעם קעפל און דערנאך געליינט דיין ערשטן תגובה, בין איך געווען זיכער אז דו וועסט שרייבן פונקט קאפויער. כ'מיין... כ'פארשטיי נישט דיין פראגע.

כ'גלייב אז דו רעדסט בעיקר פון עולה הזה און נישט פון עולם הבא. אלזא, לאמיר לייגן אין א זייט עולם הבא, שכר ועונש, גן עדן און גיהנם וכו' וכו'.

וואס איז דער שמחה וואס א איד האט אויבנאויף מער פון א גוי אויף דער וועלט?

א) א איד האט א פאמיליע מיט קינדער כגפן פורי' פון וועמען ער קען שעפן סיפוק און אזויפיל נחת.

ב) א איד האט א טעם און א דאווענען און א לערנען.

און ווי געזאגט לאמיר יעצט נישט רעדן פון עולם הבא און פון שכר אויף קיום המצוות, ווייל לויט ווי איך פארשטיי איז דאס נישט דער מכוון דא.

איז, לאמיר דיר נישט דיסעפוינטן, אבער, קען דער דער גוי נישט האבן א ברייטפארצווייגטע פאמיליע ווי די אייזנבאך'ס און פאלקאוויטשעס? זיכער אז יא!

בנוגע דאווענען און תורה. קאם אן, קודם כל, ווייסטו וויפיל אידן עס זענען דא וואס שפירן נישט קיין טעם און דאווענען און לערנען און דאס לערנען איז פאר זיי בכלל נישט קיין ציל-ברעט נאר פארקערט חלילה? יא. ס'איז דא אידן וואס שפירן (נעבעך) נישט קיין טעם אין קיין דאווענען און ביי א בלאט גמרא. זיי פלאצן אוועק און זיי ווארטן אז דער בעל זאל שוין קלינגען און דער שיעור זאל זיך ענדיגן.

אלזא, זאגסט דאך אליינס, אז די יסורי הגוף והנפש זענען מער ווייניגער אייניג, ביים גוי פונקט ווי ביים איד.

איצטערט לאמיר צוקומען צום פוינט:

נו, איז דען נישט דער גוי מער גליקליכער? כ'רעד נישט פון א גוי אויף מאריכואנא אדער א היימלאזער פארשוין.

נעם א גוי וואס וואוינט אין טענערסוויל, ער איז אין א קאמיונוטי (ער האט ווערט עס וועט זיך מרחם זיין בעת צער און ער האט לייוו-קאמפעני נישט נאר אויף סאשל מידיע), ער איז א לויער אדער א דאקטאר (ער האט הנאה אין א סייענטיפישע לומדות ווי דער איד להבדיל וואס לערנט דעם בלאט גמרא אדער דער חידוש פון רבי חיים. זיינע לימודים זענען אקטועל הלכה למעשה און ער קעשט עס ארויס אויפן פלאץ), פרנסה האט ער פיין, מיט זיינע קינדער און מיט זייער התנהגות איז ער צעפרידן (פראצענטואל די זעלבע וואס א איד ערווארט ביי זיך), ער האט א ציל און לעבן, זיין ווייב שטעלט זיך צו צו אים, און וואס נאך?

דער איד מוז האבן א מיליאן מער זאכן כדי ער זאל זיין מער צעפרידענער פונעם גוי.

אלזא פארשטיי איך נישט דיין שאלה.

פארשטייט זיך אז איך האב א פשוט'ער ענטפער, אבער כ'וויל דאך הערן וואס עס איז דיר שווער געווען...

[berlbalaguleh]

פרוש: ווען מ'רעדט אויף א יומען לעוול ביסטו גערעכט. נאר, לאמיר געדענקען אז די אלע זאכן זענען געזאגט געווארן אויף א מעטאפיזישן שטאפל.ווייל ליידן און צרות איז דא ביי גויים אויך. פונקט אזוי ווי ביי אידן. פארשטייצעך אז נישט ביי אלע. אבער ביי מער ווי 50%. דאס לעבן גייט נישט גלאט ביי קיין איינעם.

איך האב אמאל צוגעזעהן אן עלטערע קאפל. נישט אידן. וואו די פרוי איז ל"ע געווען נישט געזונט. זי האט מסתמא געהאט אלצהיימער'ס. און זי האט דערקוטשעט דעם מאן. ממש ווי א קליין קינד. און איהר מאן האט זיך נישט אויפגערעגט אויף איהר.פארקערט. ער האט איהר באהאנדלט מיט א סאך געדולד און זייער איידל . און דאס איז געווען אין פאבליק.

מסתמא האבן זיי געהאט א גוטן לעבן צוזאמען. און דער מאן האט דאס געדענקט. אויך ווייס איך פון א נישט אידישע קאפל. אפריקאנער אמעריקאנער. נישט זייער אלט. נאר די פרוי האט געהאט נישט איידלע מידות. זי איז געווען פויל און צוקראכן (דיסארגענייזד). און איהר מאן האט אלעס געטון אין הויז. ער האט אפילו געקאכט. און געטון לאנדרי. ער איז טאקע געווען אן איידעלער מענטש. איך האב באמת רחמנות געהאט אויף איהם.

איך האב געטון עלעקטרישע ארבעט ביי זיי אלס טענענטס פון א אידישן לענדלארד...!