דף יומי

[בר בי רב]

ברכות יז

[בר בי רב]

יז עב

[בר בי רב]

אינטערעסאנט צו באמערקן אז די דריי פון פיר אויסווארפן דערמאנט אינעם היינטיגן דף, אחיתופל, דואג, און גיחזי, זענען די זעלבע הדיוטות ווי אין חלק, אויף וועמען די משנה זאגט אויף זיי אין להם חלק לעולם הבא. דער פערטער דארט איז בלעם, און דא ישו. דאס שטעלט פאר א סיבה צו טראכטן אז די ליסטע אין חלק איז צענזורירט. צענזור מיינט נישט דייקא שלטו בו ידי זרים, נאר אז חזל האבן גערעדט בדרך רמז נישט אויפצווועקן דעם בער. מ'שרייט אויף די טאכטער אבער מיינען מיינט מען די שנור. דאס זעלבע ווען חזל בארעדן עשיו'ן ווייסט מען שוין וועמען מען מיינט.

[בר בי רב]

מרגלא בפימיהו דרבנן דיבנה, אני בריה וחברי בריה.
רש"י טייטש עס ווי די רבנן זאלן זאגן, פונקט ווי אונז קענען מיר לערנען, וואלטן די בעלי מלאכה אויך ווען געקענט. איי זיי האבן נישט די השגות, זיי האבן נישט דיי צייט. נו, ס'קיין תירוץ נישט. אחר המרבה ואחד הממעיט. קומט אויס די רבנן קוקן אראפ אויפן המון עם.
אבער מ'קען אפלערנען פארקערט. די רבנן זאגן, אונז טוען פשוט אונזער פאך און זיי טוען דאס זייערע. די באלעבטים ווייסן זייער ארט, און פארשטיין זיי קענען נישט בעסער לערנען פון אונז. און אונז רבנים פארשטייען אז מיר האבן נישט וואס אריינצורעדן אין ביזנעס אנגעלעגנהייטן. יעדער האט זיך זיין תפקיד אויף דער וועלט, און קיינער איז נישט מער חשוב ווי דער צווייטער. איי מיר לערנען דאך מער. נו, אחד המרבה ואחד הממעיט, אלעס איז פונקט אזוי חשוב ביים אייבירשטען, ובלבד שיכוון לבו לשמיים

[מי אני]

עס איז מיר געווען אינטרעסאנט אז פונקט אין די היינטיגע דף, ביום שחוגגים לכבודו ולזכרו של MLK, טרעפן מיר אן ענין פון אויסקומען און זיין בשלום ונחת מיט יעדן מענטש, אפילו ער איז פון אן אנדערן ראסע/קריד וכו׳.

מרגלא בפומיה דאביי לעולם יהא אדם ערום ביראה (משלי טו א) מענה רך משיב חמה ומרבה שלום עם אחיו ועם קרוביו ועם כל אדם ואפילו עם נכרי בשוק כדי שיהא אהוב למעלה ונחמד למטה ויהא מקובל על הבריות אמרו עליו על רבן יוחנן בן זכאי שלא הקדימו אדם שלום מעולם ואפילו נכרי בשוק
(ברכות יז.)

[בר בי רב]

יח א

[בר בי רב]

יח ב

[בר בי רב]

דסקיא di-sac א דאפעלטע זאק. ביי די צוויי זייטן פונעם בהמה הענגט עס אראפ און באהאפטן אינדערמיט.
וואס איז דאס אנשי לותיר וואס תוספות דערמאנט. וואו איז דאס?

[בר בי רב]

ר"ת זאגט, אז אמאל פלעגט מען צו אנטון מתים כשרע ציצית, אבער היינט פסל'ט מען די ציצית. פארוואס? ווייל אמאל איז מען תמיד געגאננגען ציצית, הייסט עס לועג לרש טאמער מ'גייט נישט אין ציצית. היינט אבער אז מ'גייט נישט א גאנצן טאג ציצית (מסתמא נאר א טלית צום דאווענען) איז גאר לועג לרש אז מ'טוט דעם מת יא אן ציצית.
איז קודם, וואס איז די סברה? ווייל מ'גייט נישט תמיד ציצית הייסט לועג לרש אז יעצט גייט דער מת יא?
שנית, איז אינטערעסאנט צו באמערקן אז בימיהם איז מען נישט געגאנגען אין ציצית אנגאנצען טאג.

[בר בי רב]

גרסאות דף היומי שרייבט א שיינע זאך:
דתנא ספרא דבי רב ביומא דסיתווא. בניהו האט דורכגעלערנט גאנץ ספרא אין א ווינטער טאג. וואס איז די חידוש פון א ווינטער טאג? נאר די טאג איז קורץ און די נאכט לאנג. און וואס איז אז די טאג איז קורץ? ביינאכט קען מען נישט לערנען? נאר מ'ברויך די ליכט פונעם טאג אויף צו מעיין זיין אין א ספר. קומט אויס אז ספרא איז שוין געווען אפגעשריבן אין א ספר פיל פריער ווי רב'ס צייטן, און דערפאר הייסט עס טאקע "ספרא". (דבי רב: קען זיין ס'גייט פארשידענע גרסאות, און דאס איז פון רב'ס ביהמ"ד).

[והאיש משה]

מרגלא בפימיהו דרבנן דיבנה, אני בריה וחברי בריה.
רש"י טייטש עס ווי די רבנן זאלן זאגן, פונקט ווי אונז קענען מיר לערנען, וואלטן די בעלי מלאכה אויך ווען געקענט. איי זיי האבן נישט די השגות, זיי האבן נישט דיי צייט. נו, ס'קיין תירוץ נישט. אחר המרבה ואחד הממעיט. קומט אויס די רבנן קוקן אראפ אויפן המון עם.
אבער מ'קען אפלערנען פארקערט. די רבנן זאגן, אונז טוען פשוט אונזער פאך און זיי טוען דאס זייערע. די באלעבטים ווייסן זייער ארט, און פארשטיין זיי קענען נישט בעסער לערנען פון אונז. און אונז רבנים פארשטייען אז מיר האבן נישט וואס אריינצורעדן אין ביזנעס אנגעלעגנהייטן. יעדער האט זיך זיין תפקיד אויף דער וועלט, און קיינער איז נישט מער חשוב ווי דער צווייטער. איי מיר לערנען דאך מער. נו, אחד המרבה ואחד הממעיט, אלעס איז פונקט אזוי חשוב ביים אייבירשטען, ובלבד שיכוון לבו לשמיים

עי' במהרש"א באגדות, וביתר שאת ועז בבניהו ב"י להרב בן איש חי.
כה לחי בפתיחת האשכול, ושמך נאה לך בר בי רב (דחד דפא...)

[בר בי רב]

יט א

[בר בי רב]

יט ב

[בר בי רב]

אם ראית ת"ח שעבר עבירה אל תהרהר אחריו שמא עשה תשובה. והני מילי דברים שבגופו אבל במומנא עד דמהדר למריה.
חסידים ווייסן אויף א רבי פרעגט מען נישט קיין קושיות. מ'קען זיך לערנען פון די גמרא דא הני מילי בדברים שבגופו. א רבי דאווענט שפעט, פירט זיך מאדנע מנהגים, אא"וו. אבער ווען א רבי בא'עוול'ט אדער איז מצער מענטשן גייט נישט אן אל תהרהר אחריו.

[הערשי]

אלמלא תודוס אתה גוזרני עליך נידוי.
וואס איז געווען אזוי ספעציעל מיט תודוס אז נידוי גיבט זיך נישט? צו ער איז ער געווען גרעסער פון רבי אליעזר הגדול? חוני המעגל שטייט דער טעם. למעשה זעט מען אז פון הימל גיבט מען דיר נאך, אז משמע מ'איז מרוצה פון די סארט התנהגות אפילו בדרך כלל הייסט דאס חוצפה.
ס'קען זיין אז תודוס איז געווען וויכטיג אין רוים פאר שתדלנות, און מ'האט זיך נישט געקענט ערלויבן צו פארטשעפען מיט אים.
אין די צייטן פון שמעון בן שטח, דאס הייסט בימי אלכסנדר ינאי, אז ארץ ישראל נאך נישט געווען בחסות רומי. דאס איז געקומען אביסעלע שפעטער בימי הורקנוס בן ינאי. אבער רוים איז שוין געווען גאר מאכטפול. מדינת יהודה האט געהאט די סטאטוס פון "פריינט פון רוימישע רעפובליק".
ס'קען אויך געמאלט זיין אז שמעון בן שטח איז אגב גררא פון חונח המעגל, און באמת איז עס געווען אן אנדערע מנהיג ישראל.

[בר בי רב]

רב בר שבא איז געווען אביסל אן אינטערעסאנטע אמורא. דריי מאל ווערט ער דערמאנט.
רבינא האט אים נישט געהאלטן גענוג חשוב צו שואל בשלומו זיין אינמיטן קר"ש.
ער זאגט עפעס אין דער עולם מאכט אוועק.
רב נחמן האט באפוילן אים צו דערלאנגן לעבער צום עסן טראץ זיינע חומרות.

[ליטוואק פון בודאפעסט]

אלמלא תודוס אתה גוזרני עליך נידוי.
וואס איז געווען אזוי ספעציעל מיט תודוס אז נידוי גיבט זיך נישט? צו ער איז ער געווען גרעסער פון רבי אליעזר הגדול? חוני המעגל שטייט דער טעם. למעשה זעט מען אז פון הימל גיבט מען דיר נאך, אז משמע מ'איז מרוצה פון די סארט התנהגות אפילו בדרך כלל הייסט דאס חוצפה.
ס'קען זיין אז תודוס איז געווען וויכטיג אין רוים פאר שתדלנות, און מ'האט זיך נישט געקענט ערלויבן צו פארטשעפען מיט אים.
אין די צייטן פון שמעון בן שטח, דאס הייסט בימי אלכסנדר ינאי, אז ארץ ישראל נאך נישט געווען בחסות רומי. דאס איז געקומען אביסעלע שפעטער בימי הורקנוס בן ינאי. אבער רוים איז שוין געווען גאר מאכטפול. מדינת יהודה האט געהאט די סטאטוס פון "פריינט פון רוימישע רעפובליק".
ס'קען אויך געמאלט זיין אז שמעון בן שטח איז אגב גררא פון חונח המעגל, און באמת איז עס געווען אן אנדערע מנהיג ישראל.

אין זרע שמשון אין פרשת בא שרייבט ער אז איינער וואס גייט קעגן א תקנת חכמים, באקומט נידוי. איי, פארוואס איז תודוס איש רומי געווען אנדערש? וכי משוא פנים יש בדבר? נאר ווען איינער איז מזלזל אין תקנת חז"ל ווייל ער ווייסט נישט, קומט איהם נישט קיין נידוי. נאר דער וואס קען די תקנה און פייפט עס אן. וויבאלד תודוס איש רומי איז געווען א מוקיר רבנן, הא ראיה אז ער איז געווען א מטיל מלאי תוך כיסם של תלמידי חכמים, ממילא ווייסט מען אז פון זלזול קומט עס נישט, נאר פון אומוויסענד, און ממילא קומט איהם נישט קיין נידוי.

[real fake news]

אם ראית ת"ח שעבר עבירה אל תהרהר אחריו שמא עשה תשובה. והני מילי דברים שבגופו אבל במומנא עד דמהדר למריה.
חסידים ווייסן אויף א רבי פרעגט מען נישט קיין קושיות. מ'קען זיך לערנען פון די גמרא דא הני מילי בדברים שבגופו. א רבי דאווענט שפעט, פירט זיך מאדנע מנהגים, אא"וו. אבער ווען א רבי בא'עוול'ט אדער איז מצער מענטשן גייט נישט אן אל תהרהר אחריו.

איך זעה דא עפעס אנדערש, אז די זעהסט א ת״ח טוט אן עבירה (סו״ז תפלה וכו׳) הייב נישט אהן מאכן תורות אז ער פליט אין הימל וכו,
נאר אן עבירה איז עס ושמא הרהר תשובה

[chosen people]

אלמלא תודוס אתה גוזרני עליך נידוי.
וואס איז געווען אזוי ספעציעל מיט תודוס אז נידוי גיבט זיך נישט? צו ער איז ער געווען גרעסער פון רבי אליעזר הגדול? חוני המעגל שטייט דער טעם. למעשה זעט מען אז פון הימל גיבט מען דיר נאך, אז משמע מ'איז מרוצה פון די סארט התנהגות אפילו בדרך כלל הייסט דאס חוצפה.
ס'קען זיין אז תודוס איז געווען וויכטיג אין רוים פאר שתדלנות, און מ'האט זיך נישט געקענט ערלויבן צו פארטשעפען מיט אים.
אין די צייטן פון שמעון בן שטח, דאס הייסט בימי אלכסנדר ינאי, אז ארץ ישראל נאך נישט געווען בחסות רומי. דאס איז געקומען אביסעלע שפעטער בימי הורקנוס בן ינאי. אבער רוים איז שוין געווען גאר מאכטפול. מדינת יהודה האט געהאט די סטאטוס פון "פריינט פון רוימישע רעפובליק".
ס'קען אויך געמאלט זיין אז שמעון בן שטח איז אגב גררא פון חונח המעגל, און באמת איז עס געווען אן אנדערע מנהיג ישראל.

פסחים נ''ג ע''ב

איבעיא להו תודוס איש רומי גברא רבה הוה או בעל אגרופין הוה ת"ש עוד זו דרש תודוס איש רומי מה ראו חנניה מישאל ועזריה שמסרו [עצמן] על קדושת השם לכבשן האש נשאו קל וחומר בעצמן מצפרדעים ומה צפרדעים שאין מצווין על קדושת השם כתיב בהו (שמות ז כח) °ובאו [ועלו] בביתך [וגו'] ובתנוריך ובמשארותיך אימתי משארות מצויות אצל תנור הוי אומר בשעה שהתנור חם אנו שמצווין על קדושת השם על אחת כמה וכמה רבי יוסי בר אבין אמר מטיל מלאי לכיס של תלמידי חכמים היה דאמר ר' יוחנן כל המטיל מלאי לכיס תלמידי חכמים זוכה ויושב בישיבה של מעלה שנא' (קהלת ז יב) °כי בצל החכמה בצל הכסף:

רש''י

גברא רבה הוה. ומפני כבודו לא גזרו עליו נדוי: או בעל אגרופין. ומפני היראה:

[בר בי רב]

כ עא

[בר בי רב]

כ עב

[בר בי רב]

וואס איז דאס א כרבלתא, און פארוואס איז רב אדא בר אהבה ווילד געווארן?
דער ערוך, (אויפן דף אינעם פדף), איז מפרש מלשון כרבלתא דתרנוגלא, כלומר בגד אדום, בגד פריצות.  ס'א חידוש פארוואס עפעס איז אדום פריצות. בכלל איז קשה אז ס'שטייט נישט רויט, והעיקר חסר. אפשר ווי מ'זאל היינט זאגן ער איז געגאנגען א בעקישע. יעדער ווייסט א בעקישע איז שווארץ. ס'האט מער פשט צו זאגן אבער אז די סארט מלבוש זענען בנות ישראל נישט געגאנגען, און מ'דארף נישט מסביר זיין מער. א שטייגער ווי היינט מ'זאל זאגן זי גייט הויזן. אין יארן ארום קען מען זוכן פשט פארוואס הויזן איז פריצות, אבער למעשה איז עס אזוי היינט אנע פארוואס.
ס'דא גירסאות כתבי יד וואו ס'שטייט כרבלתא דכלאים. עכ"פ ס'געווען ידוע אז די סארט בגד איז שעטנז. רש"י האט מסתמא אזוי געלערנט, ווייל ער זאגט שם לבוש חשוב, נישט עפעס וואס מ'קען זאגן אויף א בגד זונות.

[בר בי רב]

א"ל רבינא לרבא, נשים בברכת המזון דאורייתא או דרבנן. פריערט פרעגט די גמרא פשיטא נשים זאלן זיין מחוייב מן התורה, פלוצלינג איז דאס אן איבעא. רש"י און תוס גיבן טעמים לספיקא, ווייל נשים זענען נישט בכלל בריתך אדער נישט בכלל ארץ הטובה אשר נתן לך, פארוואס האט די גמרא נישט דערמאנט די סברות