דף יומי

[בר בי רב]

מעשה באחד.. אמרה ליה ריקא יש לך ארבעים סאה.
ס'הייסט ווען ער זאגט ווען איך בין נאר מקפיד אויף תשעה קבין וואלט ווען ארויסגעקומען א מכשול.

[בר בי רב]

דליכא עילוואי לא האי ולא האי.
רב הונא האט קיינמאל נישט עוסק געווען אין פריה ורביה? וואס הייסט אז אפי' מ' סאה האט ער נישט געברויכט? אויב נישט היינט דעמאלטס נעכטן. מיט הערב שמש האט עס נישט צוטון.

[chosen people]

רבי יהודה איז חולק אויף זבים מצורעים און נידות. אלע טומאה שבגופן, דומיא דבעל קרי. טמאי מת איז נישט כלל און איז יא מחויב טבילה, לכאורה.

ווי טרעפסטו אזא ר''י? מסתמא מיינסטו די ת''ק פון די ברייתא, אבער ווי נעמסטו אז א טמא מת טאר נישט לערנען ביז ער טובל'ט זיך?

[chosen people]

ואס הייסט נהוג עלמא כרבי יאשיה בכלאים הכרם.  צוויי מינים איז דאך אויכעט אסור עכ"פ מדרבנן. ס'א נפקא מינה לענין הנאה צו ס'איז מדאורייתא.

כלאי זרעים עכ''פ אין אר''י איז אויכעט אסור מדאורייתא, אבער למעשה האט עס נישט די הארבקייט פון כלאי כרם, לגבי הנאה ביטול במאתיים וכדו'..

[בר בי רב]

רבי יהודה איז חולק אויף זבים מצורעים און נידות. אלע טומאה שבגופן, דומיא דבעל קרי. טמאי מת איז נישט כלל און איז יא מחויב טבילה, לכאורה.

ווי טרעפסטו אזא ר''י? מסתמא מיינסטו די ת''ק פון די ברייתא, אבער ווי נעמסטו אז א טמא מת טאר נישט לערנען ביז ער טובל'ט זיך?

דער תנא איז רבי יהודה, ווי ער שטייט ווייטער במשנתנו דף כו.
א טמא מת מעג יא לערנען. א טמא מת א בעל קרי טאר נישט, כאטש א זב א בעל קרי מעג יא.

[chosen people]

רבי יהודה איז חולק אויף זבים מצורעים און נידות. אלע טומאה שבגופן, דומיא דבעל קרי. טמאי מת איז נישט כלל און איז יא מחויב טבילה, לכאורה.

ווי טרעפסטו אזא ר''י? מסתמא מיינסטו די ת''ק פון די ברייתא, אבער ווי נעמסטו אז א טמא מת טאר נישט לערנען ביז ער טובל'ט זיך?

דער תנא איז רבי יהודה, ווי ער שטייט ווייטער במשנתנו דף כו.
א טמא מת מעג יא לערנען. א טמא מת א בעל קרי טאר נישט, כאטש א זב א בעל קרי מעג יא.

איז מעגליך אז עפעס מישטו צוזאם, ווי רעדט ר''י פון מצורע? און פון ווי נעמסטו אז אויב מען איז א טמא מת + בעל קרי איז אנדערש ווי זב + בעל קרי, די ווארט איז אז ער האט א טומאה חמורה איז ער פטור

[chosen people]

מעשה באחד.. אמרה ליה ריקא יש לך ארבעים סאה.
ס'הייסט ווען ער זאגט ווען איך בין נאר מקפיד אויף תשעה קבין וואלט ווען ארויסגעקומען א מכשול.

די צל''ח זאגט מ''מ היכא דאיכא מי שהעריב שמשו עדיף מטבול יום.

[בר בי רב]

ברכות דף כג

[אישתישבי]

מעשה באחד.. אמרה ליה ריקא יש לך ארבעים סאה.
ס'הייסט ווען ער זאגט ווען איך בין נאר מקפיד אויף תשעה קבין וואלט ווען ארויסגעקומען א מכשול.

אפשר, זיי האט עס געזאגט בדרך ליצנות, און היות ער האט מקפיד געוועהן אויף דעם, האט זי פארלוירן דער חן.

כדוגמת איינער וואס איז א חסיד פין אהבת ישראל (וויזניץ), און איז אבער עובר אלע עבירות, טאמער זאל דער זונה חוזק מאכן פין אהבת ישראל, זאגט ער זי, עד כאן, פין מיין גאט מיילא, אבער מיין רבי? זיי געזונט.

[בר בי רב]

מעשה באחד.. אמרה ליה ריקא יש לך ארבעים סאה.
ס'הייסט ווען ער זאגט ווען איך בין נאר מקפיד אויף תשעה קבין וואלט ווען ארויסגעקומען א מכשול.

אפשר, זיי האט עס געזאגט בדרך ליצנות, און היות ער האט מקפיד געוועהן אויף דעם, האט זי פארלוירן דער חן.

כדוגמת איינער וואס איז א חסיד פין אהבת ישראל (וויזניץ), און איז אבער עובר אלע עבירות, טאמער זאל דער זונה חוזק מאכן פין אהבת ישראל, זאגט ער זי, עד כאן, פין מיין גאט מיילא, אבער מיין רבי? זיי געזונט.

זאגט זייער שיין.
איך האב געקלערט פשט, זי זאגט אים, דו ביסט דאך פון די כת טובלי שחרין, ניין? פון די פרומע סארט. פאסט נישט פאר דיר. זיי נישט קיין היפאקריט. ענדליכס איז דערציילט אויף ציצית.

[בר בי רב]

מעשה באחד.. אמרה ליה ריקא יש לך ארבעים סאה.
ס'הייסט ווען ער זאגט ווען איך בין נאר מקפיד אויף תשעה קבין וואלט ווען ארויסגעקומען א מכשול.

די צל''ח זאגט מ''מ היכא דאיכא מי שהעריב שמשו עדיף מטבול יום.

אזוי וועט מען מוזן דרינגען פון רב הונא.

[בר בי רב]

רבי יהודה איז חולק אויף זבים מצורעים און נידות. אלע טומאה שבגופן, דומיא דבעל קרי. טמאי מת איז נישט כלל און איז יא מחויב טבילה, לכאורה.

ווי טרעפסטו אזא ר''י? מסתמא מיינסטו די ת''ק פון די ברייתא, אבער ווי נעמסטו אז א טמא מת טאר נישט לערנען ביז ער טובל'ט זיך?

דער תנא איז רבי יהודה, ווי ער שטייט ווייטער במשנתנו דף כו.
א טמא מת מעג יא לערנען. א טמא מת א בעל קרי טאר נישט, כאטש א זב א בעל קרי מעג יא.

איז מעגליך אז עפעס מישטו צוזאם, ווי רעדט ר''י פון מצורע? און פון ווי נעמסטו אז אויב מען איז א טמא מת + בעל קרי איז אנדערש ווי זב + בעל קרי, די ווארט איז אז ער האט א טומאה חמורה איז ער פטור

איך מיש זיך נישט. מצורע בעל קרי שטייט אין די ברייתא מ'איז פטור, און דאס איז אליבא דר"י. טמא מת און טמא שרץ שטייט נישט, דערפאר טראכט איך זיי זענען מחויב.

[בר בי רב]

מהו שיכנס אדם לביה"כ קבוע להשתין, רבא אמר אסור שמא יפנה בהם. וא"ד שמא יפיח.
א שטיקל תימה. האסט דאך א מינוט צוריק געזאגט אז בביה"כ ארעי חולץ לאלתר, ווייל ד אמות איז א חיוב בלויז אויף א קבוע. פארוואס אז ער גייט אין א קבוע, אפילו נאר אויף להשתין, קומט זיך נישט מטעם זה קיין ד אמות? און וויאזוי העלפט שמא יפנה, פריער גייט ער בארעי מיט כוונה תחילה להיפנות, און פארט איז נישטא קיין חיוב ד אמות.
צווייטנס, שמא יפיח איז שייך ביי אן ארעי אויך.

[בר בי רב]

רבי עקיבא זאגט בבגד ובידו כדי ס'זאל זיין בתוך כיס.
וואס איז דאס גוללן כמין ספר? וואס איז די משל דא?  וויאזוי העלפט מיר דאס בעסער פארשטיין אופן הגלילה? תפילין איז אנדער צורה פון א ספר און ברויך אן אנדער סארט גלילה. מער כנפי יונה'דיג.

[בר בי רב]

אמר אביי לא שנו אלא בכלי שהוא כליין, אבל אינו כליין אפילו פחות מטפח.
שפעטער זאגט אביי אז לגבי ספר תורה, ס'הייסט בכלל א כלי פאר חציצה נאר בדאינו מאניה, ס'איז נישט קיין באשטימטע מטפחת ספר תורה. אבער כליין אפילו עשרה ווערן בטל צום ספר. יעדע מטפחת ספר האט א חלל טפח. פארוואס איז ביי תפילין אנדערש? פארוואס א תפילין בייטל הייסט בכלל א חציצה?

[בר בי רב]

וואס זענען די ספרי אגדתא רבי יוחנן און רב נחמן פלעגן ארומטראגען? עפעס א ספר מדרש קדום? איז געווען מותר אראפשרייבן תורה שבע"פ? פארוואס האבן זיי זיך נישט געדרייט מיט הלכה ספרים?

[והאיש משה]

דליכא עילוואי לא האי ולא האי.
רב הונא האט קיינמאל נישט עוסק געווען אין פריה ורביה? וואס הייסט אז אפי' מ' סאה האט ער נישט געברויכט? אויב נישט היינט דעמאלטס נעכטן. מיט הערב שמש האט עס נישט צוטון.

עי' צל"ח

[chosen people]

אמר אביי לא שנו אלא בכלי שהוא כליין, אבל אינו כליין אפילו פחות מטפח.
שפעטער זאגט אביי אז לגבי ספר תורה, ס'הייסט בכלל א כלי פאר חציצה נאר בדאינו מאניה, ס'איז נישט קיין באשטימטע מטפחת ספר תורה. אבער כליין אפילו עשרה ווערן בטל צום ספר. יעדע מטפחת ספר האט א חלל טפח. פארוואס איז ביי תפילין אנדערש? פארוואס א תפילין בייטל הייסט בכלל א חציצה?

כדי צו הייסן איין כלי דארף עס זיין א טפח, כדי עס זאל הייסן כלי בתוך כלי העלפט שוין נישט קיין טפח עס מוז זיין בכלי שאינו גלייך.

[יין שרף]

פארוואס זאל מען אין משנה תורה ענדערש דרשנן סמוכין ווי אין די אנדערע ספרים?
כבר ציינו מש"כ תוס' ביבמות

וואס איז רב גידל מוסיף מיטן טייטש "כנף שראה אביו לא יגלה"? וויאזוי פארשטיי איך יעצט בעסער דעם פסוק?
משום דשינה מלשון שכתוב ברישא מלשון "אשתו", וכתב ולא יגלה את "כנף" אביו, ולא כתב אשת אביו, משמע שזהו שונה מפשטות כוונת אשה, שסתם אשה נעשה ע"י קידושין, לכן כתב לא יגלה את כנף אביו ללמד שאין הכוונה באשה רגילה אלא אנוסה ומפוטה שנעשה אשתו ע"י בעילה ולא ע"י קידושין


פארוואס קען נישט רבי יהודה ארויסלערנען צוויי זאכן פון די זעלבע סמוכין אבער ריב"ל אליינס קען יא?
כמ"ש שזה מה שלמד מכאן שבע"ק אסור בדברי תורה זה רק אסמכתא בעלמא. וכ"כ השיטה מקובצת

[chosen people]

מהו שיכנס אדם לביה"כ קבוע להשתין, רבא אמר אסור שמא יפנה בהם. וא"ד שמא יפיח.
א שטיקל תימה. האסט דאך א מינוט צוריק געזאגט אז בביה"כ ארעי חולץ לאלתר, ווייל ד אמות איז א חיוב בלויז אויף א קבוע. פארוואס אז ער גייט אין א קבוע, אפילו נאר אויף להשתין, קומט זיך נישט מטעם זה קיין ד אמות? און וויאזוי העלפט שמא יפנה, פריער גייט ער בארעי מיט כוונה תחילה להיפנות, און פארט איז נישטא קיין חיוב ד אמות.
צווייטנס, שמא יפיח איז שייך ביי אן ארעי אויך.

[justify]איך האב פארשטאנען די סוגיא כדלהלן.

הנפנה לגדולים דארף מען אויסטוהן די תפילין. איין מאל מען מוז אויסטוהן די תפילין אויב מען גייט צו א בית הכסא קבוע דארף מען עס טוהן ברחוק ד' אמות און אוודאי אנטוהן ברחוק ד' אמות. אויב ער גייט אריין בבית הכסא עראי קען מען עס אויסטוהן דארט אויפן פלאץ אבער איינמאל ער האט דארט מפנה געווען גדולים ווערט עס שוין א בית הכסא קבוע און מען איז מוז עס אנטוהן צוריק ברחוק ד' אמות.
הנפנה לקטנים אויב ער גייט בביה''כ עראי דארף ער לכו''ע נישט אויסטוהן די תפילין נאר מניחין בראשו. אבער אויב ער גייט בביה''כ קבוע (עי' תוס') איז דא א מחלוקות צווישן רבינא מיט רב אדא בר מתנה און רבא צו חיישינן לשמא יפנה או יפיח.[/justify]

[בר בי רב]

ברכות דף כד

[בר בי רב]

מהו שיכנס אדם לביה"כ קבוע להשתין, רבא אמר אסור שמא יפנה בהם. וא"ד שמא יפיח.
א שטיקל תימה. האסט דאך א מינוט צוריק געזאגט אז בביה"כ ארעי חולץ לאלתר, ווייל ד אמות איז א חיוב בלויז אויף א קבוע. פארוואס אז ער גייט אין א קבוע, אפילו נאר אויף להשתין, קומט זיך נישט מטעם זה קיין ד אמות? און וויאזוי העלפט שמא יפנה, פריער גייט ער בארעי מיט כוונה תחילה להיפנות, און פארט איז נישטא קיין חיוב ד אמות.
צווייטנס, שמא יפיח איז שייך ביי אן ארעי אויך.

[justify]איך האב פארשטאנען די סוגיא כדלהלן.

הנפנה לגדולים דארף מען אויסטוהן די תפילין. איין מאל מען מוז אויסטוהן די תפילין אויב מען גייט צו א בית הכסא קבוע דארף מען עס טוהן ברחוק ד' אמות און אוודאי אנטוהן ברחוק ד' אמות. אויב ער גייט אריין בבית הכסא עראי קען מען עס אויסטוהן דארט אויפן פלאץ אבער איינמאל ער האט דארט מפנה געווען גדולים ווערט עס שוין א בית הכסא קבוע און מען איז מוז עס אנטוהן צוריק ברחוק ד' אמות.
הנפנה לקטנים אויב ער גייט בביה''כ עראי דארף ער לכו''ע נישט אויסטוהן די תפילין נאר מניחין בראשו. אבער אויב ער גייט בביה''כ קבוע (עי' תוס') איז דא א מחלוקות צווישן רבינא מיט רב אדא בר מתנה און רבא צו חיישינן לשמא יפנה או יפיח.[/justify]

יא, שטימט. להשתין איז דער דיון צו מברויך בכלל אויסטון, זאגט ער יא. במפנה בארעי איז דער דיון בריחוק ד, אבער אודאי ברויך מען חולץ זיין.

[בר בי רב]

שי נוה שרייבט:
בענין די מאדנע מעשה בתלמיד אחד שהניח תפיליו בחורין הסמוכין לר"ה, ובאה זונה אחת ונוטלתן וכו, עד שנפל מן הגג ומת. וואו קומט א זונה צו א ישיבה בחור? פארוואס טוט זי אפ אזוינע בוליאינג פאר גארנישט און פאר נישט?
אלא בדרך דרוש. תפילין איז שפיץ קדושה פון א איד. כי שם השם נקרא עליך אלו תפילין שבראש. וקשרתם, ס'איז מקשר א מענטש צום אייבירשטען. נאר א מענטש האט דאך א גוף אויך מיט גופניות'דיגע געברויכן. אז א מענטש ברויך ארויסגיין, לאזט ער איבער די קדושה בריחוק ד אמות און ווערט מנותק פון קדושה און אינגאנצן שקוע אין חומריות. אין אזא מצב קענען די נידעריגע עלמענטן האבן א שליטה אויף אים, ביזן אים אינגאנצן אוועקלייגן.
האט מען מתקן געווען אז תפילין טראגט מען מיט אין ביה"כ. מ'דעקט עס צו, ס'איז באיתכסיא, אבער ס'דא. מ'איז ממשיך די קדושה אינעם גופניות אריין. און דאס היט אם דעם מענטשן ער זאל נישט פארפאלן ווערן. רבי יוחנן האט מיטגעטראגן די תפילין אין ביה"כ, דלינטרנן