ספרים היפך שיטת ויואל משה

[נהורא נפישא]

פילצאליגע פוסקים דערמאנען די שלש שבועות להלכה און אז דאס טוט דערמיט מצמצם זיין די מצוה פון ישוב ארץ ישראל אז דאס איז נאר שייך פאר טיילווייז פון עם ישראל אבער נישט משתדל זיין ארויפצוברענגן גאנץ כלל ישראל.
דוקא די וואס זענען זיך מפלפל אין די תוקף השבועות און איר חלות און לערנען די חלק השבועה אין הלכהדיגע טערמינען אויף דעים קען מען אפשר טענהן אין למדין הלכה מאגדה. הגם חת"ס אין שו"ת י"ד ר"כ לערנט יא ארויס א דין לגבי הלכות שבועות דערפין.

[גאלד]

נאדיר נאך א מראה מקום:

שו"ת מהרשד"ם חו"מ סימן שס"ד דף ס: (מגדולי חכמי סלוניקי יוון, אין די 1500 יארן)

ואחר שאנחנו משועבדים תחתם אנו מחויבים לקבל כל דינא דמלכותא כאשר נשבענו שלא נמרוד בהם כמוזכר בשלהי כתובות (קי"א) ובודאי לא ירצו לומר שנמרוד לצאת תחת רשותם שא"כ זוהי השבועה הראשונה שהזכירו שם האמר שלא יעלו בחומה

קיין זכר, קיין רמז, קיין צד, אז די שבועות זאל זיין בגדר אגדה, גארנישט, לא יזכר ולא ויפקד,

[מי אני]

I always had difficulty grasping the logic of Maimonides' words, if used in the context of him addressing legitimate or illegitimate wars:

אם עשה והצליח ונצח כל האומות שסביביו ובנה מקדש במקומו וקבץ נדחי ישראל הרי זה משיח בודאי. ואם לא הצליח עד כה או נהרג בידוע שאינו זה שהבטיחה עליו תורה

If a Jew has a question as to the Halachic legitimacy of a military campaign, whether one should join the cause or not, how could such an immediate and practical question that needs an imediate and practical answer be hinging on an event in the future, namely the eventual success or failure of the endeavor. It's almost as if Maimonides is labeling the legitimacy of a current action, say to join the IDF, as "TBD" (to be determined.)

Quite literally reminiscent of Aristotle’s famous “Sea Battle Argument”, in the example he gave over his Problem of Future Contingents

[רביה''ק זי''ע]

אז מ'רעדט שוין פונעם כלל פון אין למדין מן האגדות וויל איך צולייגן צוויי צענט.

א. די סיבה פארוואס מ'קען נישט ארויסלערנען קיין הלכות פון אגדות איז לדעתי ווייל ס'פעלט אונז קאנטעקסט, ווען חז"ל פארציילן אונז א מעשה פארציילן זיי נישט אלע פרטים ארום און ארום, ממילא קען מען גארנישט ארויסלערנען. צ.ב. ס'דא די באוואוסטע מדרש אז די אבות האבן געהיטן די גאנצע תורה נאך פאר ס'איז געגעבן געווארן, פארשטייט יעדער אליינס אז מ'קען נישט יעצט מנתח זיין אלע מעשה'לעך אין די תורה און גמרא איבער די אבות און זיך ארויסלערנען הלכות דערפון פשוט ווייל אין די מדרש שטייט נישט וואס פונקטליך ס'מיינט צוזאגן. ס'טוט זיך שוין אויף דעם, דער רמב"ן זאגט אז ס'נאר געווען אין ארץ ישראל, אנדערע ראשונים האבן אנדערע מהלכים, אויף למעשה קען מען גארנישט ארויסלערנען ווייל אונז ווייסן נישט וואס ס'מיינט, פארוועם ס'געזאגט געווארן, וכו' וכו'. אנדערש איז אבער הלכות וואס דארט האבן חז"ל אונז געזאגט פונקטליך וואס אונז האבן צוטון, אז אין די תורה שטייט אז מ'דארף לייגן תפילין האבן חז"ל שוין זיכער געמאכט אז אונז ווייסן פונקטליך וואס דאס מיינט און וויאזוי מ'טוט דאס למעשה בכל פרטיה ודקדוקיה ממילא קען מען ארויסלערנען דערפון למעשה. די שלש שבועות איז אויך א גוטע ביישפיל דערפאר, אין גמרא אין כתובות שטייט טאקע אז גאט האט באשוואוירן זעקס שבועות, קומט די מדרש היכלות דרבי ישמעאל און זאגט אז ס'פעלט אונז קאנטעקסט און די שבועות איז נאר געווען פאר 1000 יאר (הגם דער רבי אין ספר פארענטפערט עס, אבער ס'איז פארשטענדליך נאר א באבע תירוץ), די גמרא אין כתובות האט עס נישט געפונען פאר וויכטיג צו זאגן ווייל ער פארציילט דיר נאר א מעשה און ער פארציילט דיר נאר די פרטים וואס זענען נוגע פאר די פוינט וואס מ'וויל ארויסברענגען. ביי הלכות וואלט דאס נישט געקענט געשעהן, דארט וואלטן חז"ל שוין זיכער געמאכט אז דו ווייסט פונקטליך וואס דו האסט צוטון.

ב. מ'טרעפט שוין אזא זאך אז מ'זאל פסק'נען פון אגדות, דער חפץ חיים אין זיין ספר פסק'נט פון אגדות (און דאס איז טאקע איינס פון די גרויסע טענות וואס מ'האט געהאט קעגן זיין ספר). יעדער פארשטייט אליינס אז ווען ס'קומט צו שטופן אן אגענדע פאלן אוועק די אלע כללים, דער חפץ חיים האט געוואלט אויפבויען אן איסור פון לשון הרע האט ער פאר א נויט אפירגעקראצט אפאר מדרשים און אגדות געמישט מיט מוסר פון שערי תשובה און הופה! מ'האמיר א תורה חדשה. די זעלבע זאך איז אויך געווען ביים ויואל משה, רבינו הקדוש האט נישט געוואלט אז ערליכע אידן זאלן זיך אידענטיפיצירן מיט א זאך וואס ווערט געפירט דורך מחללי שבת און אוכלי נבילות וטריפות בפרהסיא האט ער צאמגעשטעלט אפאר אגדתאס מיט אפאר שטיקלעך מאור ושמש געמישט מיט מהר"ל און יגעת ומצאת תאמין, ס'האט זיך שוין עפעס געמאכט.

[גאלד]

די שלש שבועות איז נישט קיין אגדה.
סנישטא קיין איין מקור וואס זאגט אז סאיז אגדה.
אין גם אחד.

שטייט אין ערגעץ אז די שבועות איז נאר 1000 יאר.
דאס וואס דער רבי ערווענט איז פון ר חיים ויטאל בהקדמה לספר עץ חיים,
און ווי דער רבי ווייזט אויף איז רח"ו רעדט לגמרי נישט איבער אונזערע שבועות,
(אגב לשיטתך אויב איז עס אגדה וויזוי קען עס זיין 1000 יאר, מיטאמאל איין מינוט וואלט עס געדארפט זיין, אמער סדאך אגדה)

[ליב צו וויסן]

רביה"ק, ארויסגעברענגט א גוטע נקודה.

די מעשה אין דיין חתימה קען אונז פיל לערנען אויף מעשיות פון גמרא בכלליות..

[גאלד]

[left]This [the idea that the Oaths are Aggadeta and not Halachically binding] is undoubtedly the most bizarre of Zionist claims. As we have seen, the Oaths have been invoked by our sages throughout the generations. The Gemara uses it in actual practice, and when Jews have violated them it has brought terrible consequences in its wake. i

There is no opinion that holds the Oaths can be ignored. R. Zvi H. Kalisher invokes them, as did Rabbi Reines of the Mizrachi. Like all Torah principles, the Oaths have their own rules for when they apply, but to simple dismiss them as unbinding is willful delusion. i[/left]

~THE EMPTY WAGON Pg 603

איך וויל יעצט נישט אריינגיין איבער דעם ספר און דער מחבר ר' יעקב שפירא, אפשר דארף עס א באזונדער אשכול. כוויל נאר ארויספרענגן זיין פוינט וואס ער ברענגט ארויס. אז די רעיון אז די שבועות איז בלויז אגדתא איז א מאדנע טענה און אילוזיע.

[גאלד]

כאב באמת א שטארקע חשד אז דער עולם איז דא גענצליך אומוויסנד דער תוכן פון די גמרא אין כתובות קי"א, יענער גמרא איז א שקלא וטריא לכאן ולכאן פון 2 אמוראים איבער פסוקים אין תנ"ך, ככל סוגיות הש"ס, און עס באציעט זיך אויף א הלכה אין די משנה פון יש מעלין, די סוגיא איז איבער א מעשה רב, נישט קיין הייפיטעטיקלס, עס האט קיין שום שטריכן פון א סארט אגדתא וואס מ'זאל קענען האבן דאס מינדעסטע הוה אמינא אז סאיז בגדר "אין למדין הלכה מאגדה".

גלייבט מיר רבותי, נעמט אפיר א גמ' כתובות, העט איר פארשטיין פארוואס ס'נישט פארהאן קיין איין איינציגער שיטה בכל התוה"כ וואס זאגט אז די שבועות קען מען איגנארירן מחמת אגדתא, אין גם אחד. אפי' שפעטערע גדולים פרא-ציונים, איז נישט עולה על הדעת געווען דאס.

[והאיש משה]

[tag]גאלד[/tag]
כ'האב הנאה אז מסתמא מיט'ן צולייגן די ווערטער אין גם אחד מיינט איר אודאי וואס די חז"ל זאגן אין מיעוט אחר מיעוט אלא לרבות, ווייל באמת ס'אידאך טאקע דא וואס האלטן אז די גאנצע מעשה איז אן אגדתא, ולדוגמא נא לעי' בשו"ת אבני נזר יו"ד תנד אות מ' שכתב להדיא דהשבועות אינו אלא אגדת חז"ל, און נאך אזוי אנדערע אויך, ווייל פון דעם וואס די רמב"ם איז משמיט די א.ג. הלכה פון שלש שבועות איז גאנץ א גלייכער תי' ווייל ס'איז אגדתא, און לאו דוקא הלכה למעשה... אבער כ'בין נישט אויסן דא דן צו זיין די נושא, נאר כדי צו פארענטפערן דיין טאפלטער לשון סנישטא קיין איין מקור וואס זאגט אז סאיז אגדה. אין גם אחד אז די מיינסט זיכער א רבוי און די דוגמא איז די אבנ"ז.

[גאלד]

כאמיך נישט געפוילט אין נאכגעקוקט דעם אבני נזר,
לא מינהו ולא מיקצתו, שטייט נישט אז "דהשבועות אינו אלא אגדת חז"ל", ער זאגט אז "ישוב אר"י" נישט די "שבועות", און ער זאגט נישט די ווארט "אלא" כאילו ס'עפעס מינדעריג, ער זאגט אז ס'אשטיקל טשעלענדש פאר איהם צו מברר זיין די מצוה "ישוב אר"י" (נישט שבועות) בזה"ז ווייל ס'תלוי אין אגדה, אבער אדרבא ואדרבא ער נעמט זיך די מיה צו מברר זיין די הלכה, מיוסד טאקע אויף דעם גמ' כתובות קי"א, און זאגט נישט קיין מילה אחת אז די שבועות איז נישט מאסגעבנד מחמת ס'אגדה, קיין איין ווארט.

try again

[והאיש משה]

כ'האב הנאה אז דו ביזט נישט פויל...
סארי כ'האב דיר געזאגט כ'בין בכלל נישט דן די נושא דא, אין בכלל נישט געזאגט אז ס'איז נישט וויכטיג דורכצוטוהן, נאר אויף די ווארט וואס די האסט געזאגט קיינער\ואף אחד האלט אז די גמ' איז נישט אגדתא האבעך דיר געזאגט אז די אבנ"ז זאגט אז ס'איז א דבר התלוי באגדה, ס'מיינט אודאי נישט צו זאגן אז אגדה איז נישט וויכטיג דורכצוטהון וכו'

[מנחם ציון]

#אחר חצות

[כרם זית]

[tag]גאלד[/tag], איך האב היינט נאכגעקוקט די חכמת שלמה (עס איז אין או''ח סימן שיא). שטעלט זיך ארויס אז איך האב זיך טועה געווען. ער זאגט דארטן קלאר, ''והגם דאין לומדים מאגדה, אבל בדבר דהיה מעשה, וגם אין תלמידינו מתנגד לזה, לומדים''.

[גאלד]

[tag]גאלד[/tag]
כ'האב הנאה אז מסתמא מיט'ן צולייגן די ווערטער אין גם אחד מיינט איר אודאי וואס די חז"ל זאגן אין מיעוט אחר מיעוט אלא לרבות, ווייל באמת ס'אידאך טאקע דא וואס האלטן אז די גאנצע מעשה איז אן אגדתא, ולדוגמא נא לעי' בשו"ת אבני נזר יו"ד תנד אות מ' שכתב להדיא דהשבועות אינו אלא אגדת חז"ל, און נאך אזוי אנדערע אויך, ווייל פון דעם וואס די רמב"ם איז משמיט די א.ג. הלכה פון שלש שבועות איז גאנץ א גלייכער תי' ווייל ס'איז אגדתא, און לאו דוקא הלכה למעשה... אבער כ'בין נישט אויסן דא דן צו זיין די נושא, נאר כדי צו פארענטפערן דיין טאפלטער לשון סנישטא קיין איין מקור וואס זאגט אז סאיז אגדה. אין גם אחד אז די מיינסט זיכער א רבוי און די דוגמא איז די אבנ"ז.

דאס איז סתם געווארפן זאמד אין די אויגן, געבט גארנישט צו, אינו משנה בכלל, סתם געמאלן וואסער. איים-סארי.

דאס וואס איר קומט אויף מיט א סברה אז די רמב"ם איז משמיט די א.ג. הלכה פון שלש שבועות איז גאנץ א גלייכער תי' ווייל ס'איז אגדתא אין לו מקור בכלל, קיינער זאגט עס נישט, די מגילת סתרים זאגט פונקט פארקערט אז פארדעם רעכנט נישט די רמב"ם ישוב אר"י אלס א מצוה, צוליב די שבועות.

איר זעהט די חילוק צווישן מיר אין מיינע חולקים? מיינע סברות איז נישט קיין אייגענע עס האט מקורות פון חז"ל, ראשונים, אחרונים וכו' ווידער מיינע חולקים זענען אייגענע ערפינדענע סברות שאין להם שום מקור.

[גאלד]

[tag]גאלד[/tag], איך האב היינט נאכגעקוקט די חכמת שלמה (עס איז אין או''ח סימן שיא). שטעלט זיך ארויס אז איך האב זיך טועה געווען. ער זאגט דארטן קלאר, ''והגם דאין לומדים מאגדה, אבל בדבר דהיה מעשה, וגם אין תלמידינו מתנגד לזה, לומדים''.

דער ר"ת אין ספר הישר דף תרי"ט שרייבט, און די פרי מגדים בספרו מים חיים קכ"ח פסקנט אזוי להלכה, אז מ'פסקנט פון אגדתא אויסער אויב ס'נגד הלכה ברורה.

אגב איך וואלט נישט געווען סורפרייזד אז סדא "טויזענטער" (יא טויזנטער) הלכות אין רמב"ם וטוש"ע וואס מקורם איז פון אקוראט דער זעלבער סארט "אגדתא" ווי די שלש שבועות.

יעצט פליעט מיר אריין אין קאפ 3.

1. דאווענען מיט מנין איז א א"ג "אגדתא" גמרא אין ברכות פון א פסוק אין נ"ך
2. נישט עסן פארן דאווענען איז א א"ג "אגדתא" גמרא אין ברכות פון א פסוק אין נ"ך
3. נישט הערן מוזיק בגלות איז א א"ג "אגדתא" גמרא אין גיטין פון א פסוק אין נ"ך

[מנחם ציון]

וואשן נעגל וואסער
צובינדן די לינקע פאר די רעכטע

[גאלד]

רעקאמענדירט פאר די וואס זענען אינטערסירט צו לערנען מער איבער דעם נושא

אסאך רעיונות נעם איך פון דא

[רביה''ק זי''ע]

רביה"ק, ארויסגעברענגט א גוטע נקודה.

די מעשה אין דיין חתימה קען אונז פיל לערנען אויף מעשיות פון גמרא בכלליות..

דריי נקודות.

ערשטנס: כ'האב נישט געזאגט אז מ'קען נישט ארויסלערנען הלכות פון א מעשה, אוודאי קען מען יא, מ'דארף פשוט וואוסן די קאנטעקסט, ווי די גמרא זאגט אפאר מאל אויף געוויסע הלכות "לאו בפירוש איתמר אלא מכללא איתמר", פשט איז אז דער אמורא האט נישט געזאגט "די הלכה איז אזוי" נאר מ'ווייסט אז ער האט אזוי געטון ממילא קען מען נישט אננעמען די הלכה פאר face value אן וואוסן די איינצעלהייטן ארום, און די גמרא קומט גלייך און שמועסט אויס פונקטליך די קאנטעקסט פון די מעשה אז מ'זאל וואוסן ווען מ'קען זיך פארלאזן אויף דעם מעשה רב און ווען נישט. לאמיר טאקע נוצן מיין פריערדיגע ביישפיל פון די אבות, אויב וואלטן אונז למשל געוואוסט אויף זיכער אז פשט אינעם מדרש איז אז אברהם אבינו האט געהיטן אלע מצוות דאורייתא און דרבנן און א"י און חוץ לארץ, און מ'וואלט געזעהן אין די תורה צו גמרא אז אברהם אבינו האט געטון אזוי און אזוי וואלט מען געוואוסט אז ס'איז אויסגעהאלטן צו טון אזוי, עכ"פ לויט יענעם בעל המדרש.

די זעלבע זאך איז מיט די גמרא וועגן די שלוש שבועות, די גמרא פארציילט אז רב יהודה האט נישט געלאזט רבי זירא ארויפגיין אויף ארץ ישראל ווייל ס'דא א שבועה אז מ'טאר נישט ארויפגיין אויף ארץ ישראל פון בבל, רבי זירא איז אבער יא ארויף אויף ארץ ישראל ווייל ער האט געהאלטן אז די שבועות איז עפעס אנדערש, די שלוש שבועות. יעצט וויבאלד אונז זעהען אז רב יהודה האט נישט געלאזט ארויפגיין פון בבל קיין ארץ ישראל ווייסן אונז אז לויט רב יהודה טאר מען דאס נישט טוהן, אויך וויבאלד אונז זעהען אז רבי זירא איז יא ארויף אויף ארץ ישראל ווייסן אונז אז לויט רבי זירא מעג מען דאס יא טוהן, פון דארט און ווייטער קען מען נישט גארנישט ארויסלערנען למעשה ווייל די גמרא איז נישט מסביר וואס פונקטליך רבי זירא'ס שבועות מיינען למעשה. די גמרא זאגט נאר וואס רב יהודה'ס שבועה מיינט למעשה און וואס רבי זירא'ס שבועה מיינט נישט, אבער וואס רבי זירא'ס שבועה מיינט יא איז די גמרא נישט מסביר.

צווייטנס: פון די מעשה אין מיין חתימה מיט רב נחמן קען מען זיכער ארויסלערנען הלכה למעשה, עכ"פ לויט די וואס האלטן אז מ'טאר נישט משנה זיין קיין זיז כל שהוא, די גמרא דארט גיבט שוין די פרטים ארום די מעשה צו וואוסן ווען מ'קען זיך פארלאזן אויף די מעשה און ווען נישט.

דריטנס: מ'האמיר שוין פריער גערעדט אז די אלע כללים פאלן אוועק ווען ס'קומט אונטער אן אגענדע, דער יעב"ץ אין זיין באקאנטע תשובה צו מתיר זיין extra marital affairs (שאילת יעב"ץ חלק ב' סימן ט"ו) מאכט מטעמים פון דעם מעשה. מיין אגענדע מיט דעם מעשה איז אז מ'זאל זיך נישט דערשרעקן פון אזעלכע שרעקעדיגע ווערטער ווי "אסור על פי הלכה" אדער "ס'שטייט אין שולחן ערוך" ווייל אויף אלעם קען מען טרעפן א היתר, און נישט סתם א היתר, א היתר וואס אפילו דער צדיק הדור רב נחמן האט זיך פארלאזט דערויף. אויך טאר מען זיך נישט דערשרעקן פון אזעלכע ווערטער ווי "מסורה" אדער "מ'טאר נישט משנה זיין" ווייל אפילו דער וואס שרייט עס גלייבט נישט אין זיינע אייגענע ווערטער, והא ראיה אז ס'איז איהם קיינמאל נישט איינגעפאלן צו מתיר זיין וואס רב נחמן האט געטון.

[ליב צו וויסן]

וואלט געוואלט פארשטיין: אידן לעבן אין ארץ ישראל ווערן באפאלן פון יוונים, שלאגן זיך צוריק, קיין פראבלעם פון שלש שבועות, אדרבה, העלדן!... ווערן באפאלן פון רומיים, העי! שלש שבועות!
ווערט געזוכט א מקור ווען שלש שבועות האט אנגעהויבן חל זיין..

בקיצור, תשובות דערווייל:
1-רוחני וו"ס גשמי (ביהמ"ק גשמי?!)
2-א מלחמה וואס מען געווינט וו"ס א מלחמה וואס מען פאלירט און מען פאטרייבט..

[רביה''ק זי''ע]

וואשן נעגל וואסער
צובינדן די לינקע פאר די רעכטע

איך ווייס נישט וואו די גמרא רעדט פון נעגל וואסער, אבער לאמיר זיך טאקע באציען צו דיין אנדערע ביישפיל וועגן אנטון די רעכטע פאר די לינקע און צובינדן פארקערט, ס'קומט טאקע זייער שטארק אריין דא. דאס איז איינמאל זיכער אז אן ערליכע איד פרובירט מקיים צו זיין אלע ענינים וואס שטייט אין ש"ס ופוסקים, איך גלייב שווער אז אפילו דער אבני נזר אדער אור שמח וואלט בפועל געגאנגען עובר זיין אויף די שלוש שבועות, למשל גיין טון עבירות צו מרחק זיין דעם קץ הגאולה אדער גיין עצה'נען בנימין נתניהו צו מורד זיין אין די UN, אן א גוטע סיבה דערפאר, פונקט ווי זיי האבן מקיים געווען די ענין פון אנטון די רעכטע פאר די לינקע און אויך אלע אנדערע ענינים וואס שטייט. זיי וואלטן זיך אבער נישט צופיל צוקראצט אויב וואלטן זיי בטעות אנגעטון די לינקע פאר די רעכטע, און זיי וואלטן זייער גרינג מקיל געווען אין דעם ווען ס'וואלט אויסגעפעלט, און אז זיי וואלטן געהערט אז ס'דא געוויסע באלעבאתים וואס זענען נישט מקפיד דערויף וואלטן זיי אפשר אפשר מעורר געווען איין מאל, זיי וואלטן אבער קיינמאל נישט ארויסגעקומען מיט א קול קורא וועגן אזעלכע ענינים, ווער רעדט נאך פון א ספר, און מ'זאל דאס נאך מאכן אלס די עיקרי הדת?! מאן דכר שמיה.

[גאלד]

רביה"ק, ארויסגעברענגט א גוטע נקודה.

די מעשה אין דיין חתימה קען אונז פיל לערנען אויף מעשיות פון גמרא בכלליות..

דריי נקודות.

ערשטנס: כ'האב נישט געזאגט אז מ'קען נישט ארויסלערנען הלכות פון א מעשה, אוודאי קען מען יא, מ'דארף פשוט וואוסן די קאנטעקסט, ווי די גמרא זאגט אפאר מאל אויף געוויסע הלכות "לאו בפירוש איתמר אלא מכללא איתמר", פשט איז אז דער אמורא האט נישט געזאגט "די הלכה איז אזוי" נאר מ'ווייסט אז ער האט אזוי געטון ממילא קען מען נישט אננעמען די הלכה פאר face value אן וואוסן די איינצעלהייטן ארום, און די גמרא קומט גלייך און שמועסט אויס פונקטליך די קאנטעקסט פון די מעשה אז מ'זאל וואוסן ווען מ'קען זיך פארלאזן אויף דעם מעשה רב און ווען נישט. לאמיר טאקע נוצן מיין פריערדיגע ביישפיל פון די אבות, אויב וואלטן אונז למשל געוואוסט אויף זיכער אז פשט אינעם מדרש איז אז אברהם אבינו האט געהיטן אלע מצוות דאורייתא און דרבנן און א"י און חוץ לארץ, און מ'וואלט געזעהן אין די תורה צו גמרא אז אברהם אבינו האט געטון אזוי און אזוי וואלט מען געוואוסט אז ס'איז אויסגעהאלטן צו טון אזוי, עכ"פ לויט יענעם בעל המדרש.

די זעלבע זאך איז מיט די גמרא וועגן די שלוש שבועות, די גמרא פארציילט אז רב יהודה האט נישט געלאזט רבי זירא ארויפגיין אויף ארץ ישראל ווייל ס'דא א שבועה אז מ'טאר נישט ארויפגיין אויף ארץ ישראל פון בבל, רבי זירא איז אבער יא ארויף אויף ארץ ישראל ווייל ער האט געהאלטן אז די שבועות איז עפעס אנדערש, די שלוש שבועות. יעצט וויבאלד אונז זעהען אז רב יהודה האט נישט געלאזט ארויפגיין פון בבל קיין ארץ ישראל ווייסן אונז אז לויט רב יהודה טאר מען דאס נישט טוהן, אויך וויבאלד אונז זעהען אז רבי זירא איז יא ארויף אויף ארץ ישראל ווייסן אונז אז לויט רבי זירא מעג מען דאס יא טוהן, פון דארט און ווייטער קען מען נישט גארנישט ארויסלערנען למעשה ווייל די גמרא איז נישט מסביר וואס פונקטליך רבי זירא'ס שבועות מיינען למעשה. די גמרא זאגט נאר וואס רב יהודה'ס שבועה מיינט למעשה און וואס רבי זירא'ס שבועה מיינט נישט, אבער וואס רבי זירא'ס שבועה מיינט יא איז די גמרא נישט מסביר.

צווייטנס: פון די מעשה אין מיין חתימה מיט רב נחמן קען מען זיכער ארויסלערנען הלכה למעשה, עכ"פ לויט די וואס האלטן אז מ'טאר נישט משנה זיין קיין זיז כל שהוא, די גמרא דארט גיבט שוין די פרטים ארום די מעשה צו וואוסן ווען מ'קען זיך פארלאזן אויף די מעשה און ווען נישט.

דריטנס: מ'האמיר שוין פריער גערעדט אז די אלע כללים פאלן אוועק ווען ס'קומט אונטער אן אגענדע, דער יעב"ץ אין זיין באקאנטע תשובה צו מתיר זיין extra marital affairs (שאילת יעב"ץ חלק ב' סימן ט"ו) מאכט מטעמים פון דעם מעשה. מיין אגענדע מיט דעם מעשה איז אז מ'זאל זיך נישט דערשרעקן פון אזעלכע שרעקעדיגע ווערטער ווי "אסור על פי הלכה" אדער "ס'שטייט אין שולחן ערוך" ווייל אויף אלעם קען מען טרעפן א היתר, און נישט סתם א היתר, א היתר וואס אפילו דער צדיק הדור רב נחמן האט זיך פארלאזט דערויף. אויך טאר מען זיך נישט דערשרעקן פון אזעלכע ווערטער ווי "מסורה" אדער "מ'טאר נישט משנה זיין" ווייל אפילו דער וואס שרייט עס גלייבט נישט אין זיינע אייגענע ווערטער, והא ראיה אז ס'איז איהם קיינמאל נישט איינגעפאלן צו מתיר זיין וואס רב נחמן האט געטון.

מאכסט א פארדריסליכן טעות, פון די שקלא וטריא זעה מיר אז לכולי עלמא איז דא די שלש שבועות, בין לר' זירא בן לרב יהודה אויף דעם איז נישטא קיין חולק, זיי לערנען עס נאר פון אנדערע פסוקים, זיי דינגען זיך נאר איבער א יחיד צו ער מעג עולה זיין מבבל לאר"י. עיין שם.

[גאלד]

וואשן נעגל וואסער
צובינדן די לינקע פאר די רעכטע

איך ווייס נישט וואו די גמרא רעדט פון נעגל וואסער, אבער לאמיר זיך טאקע באציען צו דיין אנדערע ביישפיל וועגן אנטון די רעכטע פאר די לינקע און צובינדן פארקערט, ס'קומט טאקע זייער שטארק אריין דא. דאס איז איינמאל זיכער אז אן ערליכע איד פרובירט מקיים צו זיין אלע ענינים וואס שטייט אין ש"ס ופוסקים, איך גלייב שווער אז אפילו דער אבני נזר אדער אור שמח וואלט בפועל געגאנגען עובר זיין אויף די שלוש שבועות, למשל גיין טון עבירות צו מרחק זיין דעם קץ הגאולה אדער גיין עצה'נען בנימין נתניהו צו מורד זיין אין די UN, אן א גוטע סיבה דערפאר, פונקט ווי זיי האבן מקיים געווען די ענין פון אנטון די רעכטע פאר די לינקע און אויך אלע אנדערע ענינים וואס שטייט. זיי וואלטן זיך אבער נישט צופיל צוקראצט אויב וואלטן זיי בטעות אנגעטון די לינקע פאר די רעכטע, און זיי וואלטן זייער גרינג מקיל געווען אין דעם ווען ס'וואלט אויסגעפעלט, און אז זיי וואלטן געהערט אז ס'דא געוויסע באלעבאתים וואס זענען נישט מקפיד דערויף וואלטן זיי אפשר אפשר מעורר געווען איין מאל, זיי וואלטן אבער קיינמאל נישט ארויסגעקומען מיט א קול קורא וועגן אזעלכע ענינים, ווער רעדט נאך פון א ספר, און מ'זאל דאס נאך מאכן אלס די עיקרי הדת?! מאן דכר שמיה.

מזל טוב! זעמיר שוין געקומען צו די הכרה אז אגדה קען יא זיין הלכה פסוקה בשו"ע. האלט מיר שוין ערגעץ,

וואזשע דען יעצט קומסטו מיט א פרישע המצאה אז ס'נישט אזא וויכטיגע הלכה, פיין, געזונטערהייט, אי"ה נעקסט טיים העמיר זיך טענה'ן איבער דעם.

[רביה''ק זי''ע]

כ'האב קיינמאל געזאגט אז די שלוש שבועות איז גע'פסק'נט להלכה, פליז לייג נישט אריין ווערטער אין מיין מויל, ש'כח.