פאליטיקאנט האט געשריבן:איך מיין דיין תגובה וואלט געווען פאסיג 7 יאר צוריק.
ווער באהאלט זיך (איך רעד בדרך כלל און נאך די צוואנציג)?
פאלשע פאלאוערס אויף אינסטעגרעם (איך רעד נישט פון מענטשן וואס פרובירן זיך צו ארויפארבעטן)?
דאס הייסט סוקסעס, אז די מוסדות נוצן נאך די טעלעפאן?
וואס איז מיט אנליין קאמפיינס?
איך וואלט געקענט באשטיין זיך צו פילן העלדיש ווי א ווארשעווער געטא אויפשטענדלער, אבער איך זע עס בכלל נישט.
- און בכלל האט די אלע "אומגינסטיגע תוצאות" גארנישט מיט די ראדיקאלע השומרים נאר מיט די רבנים בכלל
בעצם איז נישט קיין נפק"מ וויאזוי די הצלחה פון בלאקירן די אינטערנעט איז געקומען.
און יא טעכנעלאגיע, קאמפיוטערס, און סמארטפאונס בפרט וואלטן געגעבן פאר די מוסדות'ער און די קליענטן אסאך שנעלער און גרינגער די אינפארמאציע וואס דארף אסאך מאל דרינגענדע רעספאנס און עס איז נישטא קיין צייט זיך צו שפילן אזוי ווי אין די 80'יגער יארן, און ווי אויך איינשטעלן געוויסע סעקיוריטי מאסנמאנען. א קליינער דוגמה. עס איז געווען אמאל א מדובר איינצושטעלן דזשי. פי. עס. סיסטעמס אויף אלע באסעס כדי אז די קינדער, איבערהויפט די קלענערע, זאלן נישט דארפן שטיין און ווארטן אין די גאס 10-15 מינוט מיט די מאמעס אין די פרעסטן, אדער אין די היצן, די באס זאל אנקומען צו די טיר אפנעמען דאס קינד אין חדר, אדער אין סקול. דער סיסטעם האט געדארפט ארבעטן ווי פאלגענד. (בערך ווי אובער) אן אלערט קומט אן צום קלוגן טעלעפאן פון די עלטערן אז די באס איז שוין 1-2 מינוט אוועק פון שטוב מען קען שוין ארויסגיין ווארטן. דאס שפארט איין אסאך עגמת נפש פון קינדער פארשפעטיגן, און אפי' די זיכערהייט פון די קינדער, מען דארף קיין באסעס נישט נאכלויפן און ח"ו ווערן צוקלאפט אויפן וועג (ווי עס איז שוין ל"ע געווען א היבש ביסל טראגישע ענדעס).
ווער רעדט נאך די קאמפליצירטע פראסעס פון א באס טדזשענדזש. א מאמע האט אן עמערזשענסי, זי מוז ארויסלויפן מיטן 2 יעריגען קינד צו א דאקטאר פלוצלינג. אוי געוואלד וואס טוהט מען, דער 4 יעריגס קומט דאך אהיים מיט די באס אין א שעה. די נערווען אויף די העכסטע גראד, מ'זוכט איינעם זאל אראפ ץנעמען דאס 4 יעריגס פון באס. ווייל טראנספארטאציע קען מען שוין נישט אריין רופן נאך 12 אזייגער מאכן די טשענדזש, דער באס מענדזשער קען נישט ארבעטן אזוי שווער.
וואלט דאך געווען א מורא'דיגע עצה די מאמע גייט ארויף אויף די עפפ און ריקוועסט א טשענדזש צו שיקן דאס 4 יעריגס צום שוועסטער וואס דארף אויך ווארטן אויפן באס פאר איר אייגענע פיר יעריגס, וכו', וא"א לפרטם כי רבים הם, וואספארא קאפ ווייטאג מען וואלט ווען געקענט פארשפארן מיט די קליינע פרט אליינס. אדרבה פרעג די טראנספאטאציע מיניסטערס פון סיי וועלכער מוסד ווי אנגעשטרענגט דאס איז.
עלעדרדזשי אלערטס.
א קינד פילט נישט גוט, און דער מוטער פאר סיי וואספארא סיבה הייבט נישט אויף קיין טעלעפאן. זי איז אויפן טרעין מיט אירע געשוויסטער צו גיין פאר א לאנטש אין מאנהעטן, נישטא קיין וועג זיך צו פארבינדן טעלעפטניש (עס מאכט זיך אפט). עפפס וואלט געסאלווט די אלע אישוס.
אמערדזשענסי אין חדר. א קינד איז געפאלן און מען יאגט אריין מיטן קינד אין שפיטאל, דארף די מלמד מיט די מנהל איבערמידלעך ארבייטן צו קאנטראלן די חדר, און האלטן די עלטערן געשפאנט. עפפס נעמט קעיר פאר קאנסטענט אפדעיטס. וכדו'.
איך ווייס נישט וואס מע"כ זאגט אז סאשעל מידיא באניצער נוצן נישט קיין נעמען נאר ענדערש א ניק אדער א פאלשער נאמען, איך זעה נישט ווי די יארגאנג מאכט א חילוק.
איך געב דיר 100% גערעכט אז קאמפיינס זענען געווארן אדורך געריסן. ועל אלה אני בוכיה. דו זעסט דאך קלאר אז די מוסדות'ער מיינען בכלל נישט די נושא פון די שרעקליכקייט פון די כלים נאר סתם צו מעניולעיטן דעם דעת הקהל, ווייל ווען עס קומט צו זייער אייגענער טאש זאל זיין אינטערנעט מיט סמארטפאונס מיט וואטסעפפ לינקס, און סטעטוסער.
דער טעלעפאן סיסטעם וואס מען פלעגט זיך באנוצן אין די צייטן פון מתושלח מאכט סתם אזוי קראנק די מענטשהייט. א יעדע פאר מינוט א צווייטער ריקארדינג מיט די איי.די. פון די חדר. ווען מען זעהט די איי.ד.י פון חדר, פארפעלט די הארץ א קלאפ, אוי וויי, האט עפעס פאסירט.
העלאו!!! "א גוטן דא רעדט מען פון די מוסדות, פאר די באקוועמליכקייט פון אלע עלטערן".... א קנאק אראפ מיטן טרייבל, דו מעשוגענער, וועגן דעם קאלסטו?
