קאָמישע מייַסעלעך...

[בוטן]

יענס שפילעריי
נאכן כאפן טעגליך מכות רצח, איז מושי אנטלאפן און געכאפט דעם ערשטן פאבליק פאון און אהיימגעקלונגען. זיין טאטע דער שלעגער הייבט אויף, און מוישי זאגט אנטשלאסן; איך בין אין עירפארט, און כ'וויל דיר נאר לאזן וויסן, אז איך אנטלויף פון דא! ווייל כ'האלט מער נישט אויס דיינע רציחות.
ניין ניין מוישי! שרייעט זיין טאטע; איך שווער דיר ביים לעבן, אז כ'וועל מער נישט הייבן קיין הענט... קום אהיים, און ס'וועט שוין זיין גוט.
און מושי לייגט אראפ דעם פאון, און ווארט צו בכדי שיעשו – ווילאנג ס'דויערט צו פארן פונעם עירפארט ביז זיין הויז. און ער מאכט אויף די טיר פון זיין הויז, באפאלט עהם זיין טאטע מיט מערדעליכע מכות... שפילן זאלסטו אויף א צווייטענס נערווען...

[בוטן]

למי החותמת?
לייבל לויפט צום רב און טענה'ט, אז די יונגע חברה היינט גנבענען זיינע מעשיות פונעם אלטן רבי'ן, און פארקויפן עס ווייטער, און ער האט נישט קיין פרוטה לפורטה אין שטוב. זאל דער רב שרייבן א איסור צו נעמען מיינע מעשיות.
וואס הייסט – פרעגט דער רב – אויב דער אלטער רבי האט זיך מוסר נפש געווען מיט תורה ועבודה, איז דען יושר אז נאר דו זאלסט מאכן דערויף א לעבן?... וויסן זאל איר – שושקעט לייבל צום רב אין די אויערן – אז איך האב אויפגעמאכט די מעשיות... אויב אזוי – זאגט דער רב – שרייב איך שוין א איסור... והדין עמך!

[בוטן]

אדם ובהמה
פארוואס ווילסטו נישט חתונה האבן? פרעגט דער שדכן פונעם צעטיילטער עמרם. איך בין נישט ערגער ווי אדם הראשון... זאגט ער.
דהיינו? אז חוה איז אוועק, האט אדם זיך ארומגעזען אז די איינציגע אין זיין עלטער - זענען נאר בהמות... אזוי אויך איך, און פאר דעם פרייז לוינט זיך נישט צו נעמען נאך א ווייב....

[בוטן]

חכמה ואינה מלאכה
דער רבי האט אנגעזאגט פאר'ן שכן פון זיין גבאי, היות זיין גבאי טיילט מכות רצח ביי זיך אין שטוב, ממילא אויב ער הערט אמאל אז ס'גייט דארט יללות, זאל ער אריינקלאפן און זאגן, אז איך רוף עהם זייער וויכטיג... און ס'איז אריבער א צייט, אין א שפעטע נאכט הערט ער ווי ס'גייט דארט קולות, און ער קלאפט אריין מיט'ן באפעל; דער רבי רופט אייך וויכטיג... און דער גבאי לויפט אריבער; וואס קען איך העלפן דעם רבי'ן?...
גארנישט וואס איז?... מיין שכן זאגט אז דער רבי רופט מיך וויכטיג!...
אה!! יא יא יא... זיי מוחל נעם מיר אראפ דעם גרינעם קעסטל פון בוידעם...

[מנחם ציון]

‎
געווען אמאל א קינד וואס האט געדארפט גאר שטארק אין ביהכ"ס איז ער צוגעגאנגן צום טיטשער און זאגט טיטשער כ'דארף זייער שטארק אין טוילעט האט אים דער טיטשער גענומען ווען זיי זענען ארויסגעקומען האט אים די טיטשער געזאגט ס'פאסט ניש אזוי גראב צו בעטן אין טוילעט נעקסט טיים זאג אז די דארפסט פייפן ערלעדיגט,
דאס קינד קומט אהיים ,אינמיטן נאכט וועקט ער זיך אויף און רופט זיין טאטן און זאגט , טאטי כ'דארף פייפן זאגט אים דער טאטע יא שעפעלע אבער מען קען ניש יעצט וועסט אויפוועקן ס'גאנצע הויז , הייבט אהן דאס קינד צו וויינען אבער איך דארף זייער שטארק פייפן , זאגט אים דער טאטע "ווייסט וואס , פייף מיר אריין שטיל אין די אויערן"

[דער דארפסמאן]

געווען א יונגערמאן וואס איז צוריקגעקומען פון א דריטע וועלט לאנד מיט א אנשטעקיגע מחלה
מ'האט אים גראד אריינגעפירט אין שפיטאל און א פארפאנצערטע צימער ביים עק פון שפיטאל


אפאר שעה שפעטער קומט דער דאקטאר אריין אנגעטוהן פון קאפ ביז פוס מיט שוץ קליידער אווי נאך א נוקלאערע מלחמה און זאגט אים, פון היינט און ווייטער קענסטו נאר עסן אמעריקען טשיז , פעסטראמי, פיטא מיט פענקעיק
פרעגט אים דער חולה , פארוואס נאר די זאכן ?

זאגט אים דער דאקטאר , "ווייל דאס איז די איינציגסטע זאכן וואס פיטן דורך אונטן ביים קריץ פון די טיר!!!!"

[דוראק]

איך קען אַ אידן, וואָס זײן ברית האָט מען דורכגעפירט אין דעם ססס״ר. זיי האָבן ניט געלעבט אין קיין חסידישן קיבוץ (דער פאָטער דאָרט האָט שוין אָפּגעזעסן אַ גוטע פּאָר יאָר אין סיביר, האָט ער מורא געהאַט לעבן צווישן חסידים). בקיצור, וויבאַלד אַז צווישן אידן האָבן זיי ניט געלעבט, איז קיין כשרע ווײן ניט געוועזן... האָט מען געמאַכט די ברכות באַם ברית אויף משקה, אָבער ניט אויף „פּראָסטע” (פערציק פּראָצענט), נאָר אויף „ריינע” (96%), און דעם קינד האָט מען געגעבן טאַקע פון די ריינע צו פאַרזוכן. איינער האָט דאַן געזאָגט אַז אַזאַ קינד וואָס טרינקט שוין ריינע אַזוי יונג, וועט זיכער אויסוואַקסן אַ חסיד. און טאַקע, איך קען יענעם אידן, ער לעבט מיט אונז ברוך ה' עד היום (הײנט לעבט ער אין צפת עיה״ק תובב״א), און ער איז אַ זעלטנער חסידישער איד וואָס מ'זעט עס גאָרניט...