ווען מ'הויבט אן 'שפירן' ביי די הדלקות

[אבשלום בן מעכה]

יאפ! אומגלויבליך אבער א פאקט!

מער און מער חצרות הקודש הויבן אן איינצופירן הדלקות צווישן זייערע חסידים, אידן שטייען און דערהייבן זיך ביים אשריכם ישראל, מען טאנצט פארן פייער מען מען ברענט "לכבוד התנא האלוקי...", אך, ווי הייליג און טייער איז דאס.

אסאך פון די חצרות, זענען אזעלכע וואס מיט עטליכע יאר צוריק וואלט איר זיך נישט גע'חלומ'ט אין אייער ווילדסטע חלום אז פונקט דער חצר וועט מאכן א הדלקה. מ'רעדט פון חצרות ווי די רבי אליין האט אפגע'חוזק'ט דערפון מיט יארן פריער, אדער אזעלכע פלעצער וואו די קפידות זענען אזוי שטארק, ביז מען וועט נישט געבן קיין ריר צו טון א זאך וואס ביים פריעדיגן רבי'ן איז דאס נישט געווען איינגעפירט, און סתם פלעצער וואו דארט איז דאס קיינמאל נישט געווען, און קיינער האט נישט געטראכט אז דער ארטיגער רבי וועט זיך אראפלאזן אזוי נידעריג, פשוט נאכצומאכן אנדערע און טון אזעלכע זאכן, וואס ביי זיי האט מען נישט געהערט דערפון.

נו גוט. אז מ'פירט איין נייע מנהגים, מהיכא תיתא, זאל זיין אזוי... געווענליך גייט עס צו, אז עסקנים קומען צום רבי'ן, און מען זאגט פארן רבי'ן אז דער עולם לויפט ארום אין פארשידענע פלעצער, צומאל אויף מקומות שאין רוח חכמים נוחה הימנה. די קינדער טרעפן זיך צוזאמען מיט אנדערע קינדער און ס'געשעט מכשולות, מ'קען נישט אזוי אנגיין. אדער קומט מען ארויס מיט א שארפער איסור אז מ'טאר נישט גיין צו די הדלקות, אדער מאכט מען אן אייגענע הדלקה... אנדערש קען מען נישט.

דער רבי הערט אויס בכובד ראש, און נאכן מעיין זיין אין די זאך באשליסט ער, אז טאקע... עס איז נישט געווען איינגעפירט, און באמת ביי אונז האט מען נישט געהאלטן דערפון און מען האט נישט געשפירט קיין קדושה דערין, אבער ההכרח לא יגונה, מ'מוז מאכן א הדלקה... נישט אז מ'האלט דערפון, נאר פשוט צו אינטערטעינען דעם עולם, מ'זאל קומען דא און נישט גיין פאשען אין מקומות זרים.

(אין א זייטיגן נאטיץ: מ'מיינט דאך חס-ושלום נישט קיין פראפעגאנדע מיט שטותים, ס'איז פשוט געמאכט אפצוהיטן די יונגווארג, זיי זאלן זיך נישט דרייען אין פרעמדע פלעצער און זיך צוזאמענטרעפן מיט אנדערע אומגעוואונטשענע עלעמענטן... נו גוט, וואס מיינסטו טוט זיך אפ ביי דיין אייגענע הדלקה? - דארט ווערט דאך אויך א חינגא מיט א גרויסער עולם, און די מכשול דארט איז פונקט אזוי שטארק און גרויס ווי ביים רבי'ן דיין חבר? - וואס האסטו אויפגעטון? - אבער אזוי קוקט דאס אויס ווען די אייגענע נגיעות טרייבן, און מען רעדט זיך איין אז מ'מיינט לשם-שמים...)

קומט דער רבי אריין דעם ערשטן מאל, צום ערשטן יאר, צום הדלקה וואס די גבאים און עסקנים האבן צוגעגרייט, ער ווייסט ביי זיך אז דאס אלעס איז גארנישט. ביי אונז האט מען נישט געהאלטן דערפון, אבער וואס זאל מען טון, מ'מוז דאך... שפאנט ער ארויף דעם גרויסן פלאטפארמע וואס די עסקנים האבן שווער געשוויצט דערויף. יא, דאס איז אויך לשם-שמים, די יונגווארג זאלן האבן וואס צו טון. ער כאפט אן דעם גרויסן פאקל, לייגט עס צו צום מדורא, און יאללא... די קאפעליע הויבט אן פלאקערן, לכבוד התנא האלוקי.... די צעירי הצאן, די בחורים און יונגעלייט, האפקענען אויף די פארענטשעס, און דער רבי קוקט זיך צו, זיין הארץ ווערט אויך אנגעווארעמט, ער הויבט שוין אן שפירן עפעס... עה, ס'איז סתם געפילן, קלערט ער צו זיך, אין אמת'ן האט מען נישט געוואוסט ביי אונז פון דעם, ס'איז בלויז צורך השעה...

אבער אראפקוקנדיג ווי די בחורים און יונגעלייט טאנצן אזוי פייערדיג פארן רבי'ן... הופס... פאר רבי שמעון, יא פאר רבי שמעון טאנצן זיי, קעגן דעם פייער... כאפט אים אן א רגש דקדושה, ער זינגט מיט די ניגונים, ער שפירט אז רבי שמעון איז לכל, ל"ג בעומר איז נישט סתם א יום-טוב, ס'איז העכער, ער זינגט מיט און ווייזט מיט די הענט אז די עולם זאל זיך הייבן... טיף אין הארץ ווייסט ער אז ס'איז סתם אז מען זאל נישט גיין חלילה פאשען אין פרעמדע פעלדער...

קומענדיגע יאר פאר ל"ג בעומר, רעדט ער שוין מיט זיינע מקורבים פון פריער, ער זאגט זיי אז ס'איז טאקע א ווארעמע מצב, און ער האט אפילו געהערט פון א איד וואס האט אריינגעווארפן זיין סעלפאן אין פייער, אבער ס'איז נישט אונזער דרך... ס'איז נישט קיין ענין צו מאכן א פייער, ס'איז בלויז צורך השעה... אגב, איז דאס טאקע זייער ווארעם געווען פאריגע יאר...

אצינד שפאנט ער שוין מיט מער קאנפעדענט אויפן גרויסן פלאטפארמע, דריי שטאק הויך, להגדיל שמו הגדול הגיבור והנורא... ער זעט דעם ריזן ציבור וואס האבן זיך צוזאמענגענומען פון אלע שטעט, ער שפירט דעם 'עיני עמך בם תלויות ועיניהם לך מיחלות...' די צעירי הצאן וואס זענען 'כבכרת רועה עדרו מעביר צאנו תחת שבטו', די הארץ גייט איבער אלע גרעניצן... ס'איז דאך ל"ג בעומר, רבי שמעון... מ'קען דא פועל'ן ישועות... נישט ווייניגער... ער פארמאכט זיך די אויגן און הויבט אן די ניגון הכנה, וואס מ'זינגט געווענליך פאר מצוה טאנץ... ביים ציבור גיסן זיך טייכן טרערן, בעטנדיג דעם רבי'ן זאל פועל'ן א ישועה. די פאקל ברענט שוין און דער עולם זינגט דעם רבינ'ס הכנה ניגון...

און אט ווערט דאס פאקל אנגעכאפט אינעם פייער, און דער עולם לאזט זיך ארויס מיט פייערדיגע ריקודין... אויך דער רבי קען זיך נישט באהערשן, ער שפרינגט לכבוד רבי שמעון מיטן גאנצן עקסטאז... יא, עפעס העכערס ליגט דא, בלי ספק... מ'קען דאס נישט אוועקמאכן... ס'איז הייליג... קוק נאר צי ווי אזוי א ריזן ציבור פון טויזנטע אידן טאנצן לכבוד רבי שמעון, מען בעט זיך תורתו מגן לנו... אך ווי הייליג ס'איז...

נאך ל"ג בעומר מאכט זיך דער רבי דעם שנעלן חשבון הנפש, און ער קומט צו די מסקנא, אז עפעס ליגט דא אינעם פייער, און נאכמער אין זיך אליין... ריכטיג, די פריעדיגע רבי'ס האבן נישט געהאלטן דערפון, אבער קוקט אויס אז זיין נשמה איז מקושר מיט רבי שמעון... ס'קען נישט זיין אנדערש... אויב נישט, דאן פארוואס הערשט דא אזא התעוררות ביי די הדלקה? - ס'איז קלאר נישט פון זיך, ווייל ער ווייסט דאך אז ביים זיידן איז דאס קיין עסק נישט געווען... ס'מוז זיין אז עפעס ליגט דא דערין, ער קען טאקע פועל'ן ישועות און רפואות ביים הדלקה. ער איז באמת מקושר מיט רבי שמעון, און ביי די הדלקה ווערט אפגעטון גרויסע אורות וואס מען קען זיך נישט פארשטעלן.

צום דריטן יאר, גרייט זיך שוין דער רבי צו ווי א מענטש! ער לייגט אוועק די שווערע קוויטלעך אויף די הדלקה, דארט וועט ער זיי אינזינען האבן, זיכער קען מען פועל'ן דארט א ישועה. ער זאגט פאר די בחורים, אז ווער עס וועט לערנען שעות רציפות, וועט האבן די זכיה צוצוגרייטן צום הדלקה, ס'איז בלי ספק א זכות, און ער זאגט צו אז מ'וועט ווערן חתנים דאס יאר!!!

פארן הדלקה גייט שוין דער רבי אין מקוה, שפאנט שוין ארויף מיט זיכערקייט אויפן באלעמער, דער עולם זינגט דעם ניגון הכנה און ער ליינט קוויטלעך, שאקלט זיך אריין. ער האט זיך אפילו צוגעגרייט דיברות קודש פאר דעם געהויבענעם מעמד און צום סוף קומט קבלת עול מלכות שמים...

אין די אינדערווייניגסטע רינגען גייט פייער, עלטערע אידן אינאיינעם מיט יונגערע טאנצן לכבוד ההילולא מיט גאנצן ערנסטקייט, חסידים קומען צו פארן פון אלע שטעט און שטעטלעך, און בקצה המחנה טוט זיך אפ די זעלבע פירצות אויף וואס די עסקנים האבן אים מעורר געווען אז דאס איז די סיבה פארוואס מען דארף האבן די הדלקה... און איר ווילט הערן א סוד? - דער רבי ווייסט דערפון! - אבער ווי קען מען אוועקנעמען די הדלקה? - דו ווייסט וויפיל אידן ווערן נתעורר דא? - דו ווייסט וויפיל ישועות מען פועל'ט אויס ביי דער דאזיגער מעמד? - איי, די זעלבע התעוררות האבן דיינע מענטשן געהאט דריי יאר צוריק ביים אנדערן רבי'נס הדלקה?! - אויך דארט האט מען געטאנצן און זיך מדבק געווען מיט רבי שמעון?! - עה, וואספארא פארגלייך, דארט איז אלעס ריין פראפעגאנדע מיט נארישקייטן, דא איז מען באמת מקושר מיט רבי שמעון... שפירסט עס נישט?

אזוי אנטוויקלט זיך דער רבי מיט זיין פייער, פון א בדיעבד'דיגע זאך וואס מען מוז טון פאר די יוגנט, פאר א הייליגע פייערדיגע מאמענט, וואס דער רבי אליין שפירט די קדושה, און פועל'ט ישועות... ער אליין גלויבט שוין דערין און פארקוקט שוין אויף אלע פירצות הדור, אבי זיין הדלקה זאל קענען אנגיין אומגעשטערט.

שכינתא בגלותא!

[רימון]

אבשלום זאגט שטארק.

דער עיקר נקודה איז אז ווען ס'קומט צו עקספענדן די רביסטעווע דעמאלט פארשטייט מען אז ס'איז דא פלאץ פאר שינויים שלא שערום, ווען ס'קומט צו טון פאר דלת שכבת העם, דעמאלט מוז אלעס בלייבן סטאטוס קווא.

[הוגה]

[justify]למען הדיוק, קודם פארט מען אויף א שבת אין מירון וואו מען מאכט א הדלקה מוצ"ש. ביי דעם איז נישט שייך שינוי המנהג, היות דער זיידע/פעטער ז"ל איז קיינמאל געווען אין מירון אויף שבת. דארט ביי דעם שבת, אנטפלעקט זיך דעם רבינ'ס ספעציעלע שייכות צו רבי שמעון. דערנאך ערשט הייבן די חסידים/מקורבים אן מפציר צו זיין ביים רבי, וכו' וכו' חד גדיא חד גדיא.

למען האמת, איך בין נישט באקוועם מיט אשכולות ווי די דאזיגע. עס פעלט אין די חרדי'שע געמיינדע ענטירטעינמענט און outlet פאר די יונגע. פארוואס פעלט אויס זיך מטפל צו זיין מיט די זאכן ווען עס זענען פארהאן real problems?


.[/justify]

[הוגה]

די הדלקות זענען נישט א real problem, אבער די היפאקריטסטווע און טאפל-סטאנדארט פון די אדמו"רים איז יא אן ערנסטער פראבלעם וואס אפעקטירט אונז אין טאג-טעגליכן לעבן. די הדלקות זענען א גוטע אילוסטראציע.

איך האב אבער מורא אז מאכן אן עסק וועט ס"ה אויפטון אז דאס וועט שוין אויך נישט זיין.

[berlbalaguleh]

אבשלום בן מעכה: אלעס וואס דו זאגסט איז אמת ויציב. כאטש דיין ארטיקל איז געשריבן געווארן.."טאנג אין טשיעק"... דאך. איך שפיר א שטארקע התעוררות פון דעם מעמד אליין. זעהענדיג רבבות אלפי ישראל, בליעה"ר. דאס אליין ברענגט טרערן (פון שמחה) אין מיינע אויגן. נישט קיין חילוק די מאטיוואציע אונטער דעם. איך בין זיכער אז די פמליא של מעלה פרייט זיך מיט מיט דעם דערהויבנקייט. כאטש דאהי אין אמעריקע איז (כמעט נישט געווען קיין איין רבי'שע הויף וואו מ'האט געמאכט אן הדלקה. איז עס צוביסלעך געווארן איינגעפיהרט מער און מער...! און די וועלכע מאכן (נאכנישט) קיין הדלקה אום ל"ג בעומר זענען א מיעוטא דמיעוטא. און אויך זיי ווערן צוביסלעך אריינגעצויגן אין דעם רינג.

איכ'ל דיר געבן א משל. מיט א פערציג יאר צוריק איז שושן פורים דאהי גארנישט געווען אנגעצייכנט מיט עפעס ספעציעל. א יעדער איז געגאנגען געהעריג אין דזשאב. און דאס לעבן איז געפארן ווי אין א געוויינליכן וואכנטאג. ווען איך האב דאס ערשטע מאל געזעהן א יונגערמאן גיין אויפ'ן גאס מיט בגדי שבת האביך געמיינט אז ער איז אראפ פון זינען, רח"ל. היינט איז כמעט נישט דא קיין רעבי'שע הויף וואו מ'פראוועט נישט גרויסע טישן מיט אלע פיטשעווקעס לכבוד שושן פורים. און אלעס מיט בגדי שבת. מ'קען זאגן אז דאס איז א טייל פון אכשר דרא.

און מ'בלייבט נישט שטיין ביי דעם. ס'איז אויך דא אן ענין פון מאכן א הדלקה אום זאת חנוכה. אדער א טאג נאכדעם. ווען מ'פארברענט די קנייטלעך פון די חנוכה לעכט. ס'האטציך דערוייל נאכנישט אריינגעכאפט אין די מערסטע רעבי'שע הויפן. אבער מיט די צייט וועט דאס אויך ווערן פאפולער. און א נחלת רבים. ווער שמועסט נאך דעם טראסק וואס מ'מאכט ביי שריפת חמץ. ווען איך בין געווען א יונגל געדענק איך אז מיין טאטע ע"ה האט אום ערב פסח גענומען א גארבידזש קען און אין בעק יארד האט ער פארברענט דעם חמץ...! היינט גייט מען ארויס לרחובה של עיר. און מ'פארברענט ברוב עם דעם חמץ. ס'איז געווארן א פאטא-אפ פאר די רעבעס...! נאר דאס איז נאך א סימן אז עם ישראל חי וקיים. געלויבט השי"ת...!

[רביה''ק זי''ע]

פארוואס פעלט אויס זיך מטפל צו זיין מיט די זאכן ווען עס זענען פארהאן real problems?

אנדערע וואלטן געזאגט אז אלע real problems קומען צוריק צו די וועלכע האלטן אן די סיסטעם מיט׳ן אויסרייד אז זיי מיינען דעם באשעפער, ווען איינער וואס ליידט פון די real problems פונעם סיסטעם אנערקענט נאר די איינע זאך אז די פירער מיינען נישט דער באשעפער און ער קען זיך גיין זיין אייגענע וועג איז ער שוין א האלבער געהאלפענער.

[רביה''ק זי''ע]

.

[Hadasim]

אבשלום זאגט שטארק.

דער עיקר נקודה איז אז ווען ס'קומט צו עקספענדן די רביסטעווע דעמאלט פארשטייט מען אז ס'איז דא פלאץ פאר שינויים שלא שערום, ווען ס'קומט צו טון פאר דלת שכבת העם, דעמאלט מוז אלעס בלייבן סטאטוס קווא.

אמת ויציב. די הדלקה כשלעצמו איז א פאזיטיווע זאך. די סיבה פארוואס לצורך רביסטיווע איז אלעס מותר און ווען עס קומט צו צרכי עמך בלייבט אלעס ביים אלטן, איז די שטארקע power וואס די רבי'ס האבן, צו דורך די מוסדות וכדומה אדער דורך די בלינדע אמונה וואס עולם גולם האט אין זיי. און פארשטייט זיך אז רוב אדמו"רים זענען גאהר שטארק self centered.

[רביה''ק זי''ע]

די הדלקות זענען נישט א real problem, אבער די היפאקריטסטווע און טאפל-סטאנדארט פון די אדמו"רים איז יא אן ערנסטער פראבלעם וואס אפעקטירט אונז אין טאג-טעגליכן לעבן. די הדלקות זענען א גוטע אילוסטראציע.

גראדע איך האלט אז די היפאקריסי איז א גוטע זאך ווייל ס׳מאכט דעם מענטש טראכטן, ווי מער בולט די היפאקריסי אלס בעסער. איך אליין ווילאנג איך האב נישט באמערקט די היפאריסי און איך האב נעבעך געמיינט אז דער באשעפער איז אינוואלווד אין די decision making בין איך אויך געבליבן סטאק מיט׳ן באשעפער און ס׳מיר זייער שווער געווען צו טוהן וואס איז גוט פאר מיר, איינמאל כ׳האב איינגעזעהן אז יעדער זארגט זיך פשוט פאר׳ן אייגענעם תחת האב איך אויך אנגעפאנגען צו טוהן דאס זעלביגע.

[יעקב מעקסוועל]

איך בין מסכים מיט הוגה. עס איז בעסער צו לאזן די זאך פארן, עס איז א געשמאקע פארברענג פאר אסאך אידן.

ווייסט ווען מען דארף רעדן פון היפאקריטיע? ווען זיי אסר'ן שירים ושיעורים למשל, דעמאלטס ברענג ארויף די היתר פון די ל"ג בעומר הדלקות. נישט ווען זיי מאכן א פארברענג זאלן אונז ברענגען אן איסור.

[אלע צוזאמען]

א רבי/מנהיג מעג נישט טוישן זיין דעה? ער מוז אייביג בלייבן סטאק מיט זיין שיטה? יא, ער האט געהאלטן דריי יאר צוריק אז מ'טאר נישט מאכן קיין הדלקה, ער האט אבער איינגעזען אז צייטן האבן זיך געטוישט און יעצט מעג מען יא, מה כל הרעש, נאר פשוט'ע מענטשן מעגן טוישן זייער שיטות?

[Hadasim]

קיינער האט נישט געזאגט אז מען טאהר נישט טוישן א שיטה, די צרה איז נאר, פארוואס נאר לטובת עצמו מעג ער טוישן און פאר'ן ציבור בלייבט אלעס ביים אלטן ?

[פאליטיקאנט]

@אלע צוזאמען דאס הייסט נישט געטוישט דעה, ווען איינער האלט א שיטה און דאן קומען צו אנדער פאקטארן אדער ער זעט עפעס איין דערין וואס ער האט פריער נישט געטראכט, דאס הייסט געטוישט דעה.
ביי אונזער פאל איז קיין דעה (און חכמה און בינה) קיינמאל געווען, עס איז קיינמאל געווען א פונדאמענטאלע סיבה נישט (/אדער יא) צו מאכן א הדלקה, נאר די נארישע געדאנק פון "די טאטע/זיידע/פעטער/ האט עס נישט געטוען", האט אפגעהאלטן ווייל אויף דעם שטייטע דאך זיין גאנצע סמכות. יעצט אבער "טוישט ער נאך אלס נישט" זיין דעה, נאר איז מתיר 'לצורך שעה', וואס דאס גייט שוין ווערן א קבוע, אלס פאר זיין בענעפיט.....


די עולם האט נישט קיין טענות אויף עם פארן 'טוישן', נאר פארוואס ביי אנדערע זאכן טוישט ער נישט?

[berlbalaguleh]

קיינער האט ניש געזאגט אז מען טאהר נישט טוישן א שיטה, די צרה איז נאר, פארוואס נאר לטובת עצמו מעג ער טוישן און פאר'ן ציבור בלייבט אלעס ביים אלטן ?

הדסים: ווייל די רעבעס זענען אויך נישט מער ווי בשר ודגים. און ביז זיי כאפן פארן די זאכן. צומאל אויף די נישט ריכטיגע ליניע. אבער קיין איין רבי (וואס איך קען) טוט נישט במזיד קיין רשעות. אדער ווייזט ארויס אכזריות כלפי דעם ציבור. א יעדער אדמו"ר וואס איך קען (א סאך פון זיי גאר נאנט.) ווען ער הערט אז א איד האט א פראבלעם אדער א צרה, ח"ו , וועט ער זיך אריינלייגן איהם צו העלפן. צו מיט (שאפן) געלט אדער מיט שתדלנות. און א גוט ווארט. נו, וואס איז דען אויב די רבי ווייזט צומאל ארויס א נאכגיביגקייט (כ'זאג נישט תאוה) פאר א ביסל לוקסוס'דיגע חיצוניות...!

איך קען אן אדמו"ר שוין איבער פערציג יאר. וועלכער האט נישט קיין טראפ לוקסוס ביי זיך אין שטוב. ער האט דעם זעלבן שענדעליער און מעבל. כאטש ער און זיין משפחה האבן א ביסל געלט...! און ער שאפט גרויסע געלטער פאר נצרכים.

[Hadasim]

איך האב נישט גערעדט כלפי א יחיד וואס איז אין א עת צרה, די self centeredness פון די מנהיגי העדה שטעלט זיך ארויס אין כלליות'דיגע עניינים, אהננעמען אין מוסדות, פסל'ן מענטשן און משפחות צוליב וואס זיי קענען נישט נאכקומען יעדע נייע תקנה.

[יואליש]

א שיינער אנאליז אויף די שטאפלען אין די דיוועלאפמענט פון א מנהג.

ס'איז אבער נישט שווער צו פארשטיין וויאזוי דער אדמו"ר און די ציבור ווערט מיט די צייט פארכאפט אין די גייסט און הייבט אן שפירן אן העכערקייט. זיי זענען לאו דוקא שאוי שפילער און א שארלאטאן.

מענטשן קענען זיך שטענדיג אריינברענגן אין א מצב ווי די מוח הייבט אן טראפן דאפעמין. פריערדיגע חסידים האבן דאס פארשטאנען און האבן אפי' געמאכט א סייענטיפישע עקספערימענט מיטן אפרעכטן א הייליגע שבת אינמיטן די וואך. און צו זייער אנטוישונג האט עס געארבייט. די מצב, די מלבושים, די מאכלים, די ניגונים, די דיבוק חברים און די תורות און דרשות האט זיי אריינגעברענגט א געשמאקע און דערהויבענע הייליגע שבת אין א גרינעם דינסטאג. אין א מענטשן'ס מוח איז א גיטער דמיון פון אן עקספעריענס אוממעגליך צו פונאדירשיידן פון א פיזיקעל עקספיריענס.

דאס זעלבע איז מיט א גרינעם עומר טאג אויף גארפיעלד ראוד, אויף זשעפערסאן עוועניו אדער אויפן פינעף און פערציגסטן גאס. דער אדמו"ר איז זיך מקשה עצמו לדעת מיט אלע קליפערלעך פון א שמחות תורה עקספעריענס און שפירט באמת א דערהויבענקייט, אן עקסטאז.

[החוקר]

די "לייק" איז פאר די מליצה'לע 'מקשה עצמו לדעת'.

[אלע צוזאמען]

קיינער האט ניש געזאגט אז מען טאהר נישט טוישן א שיטה, די צרה איז נאר, פארוואס נאר לטובת עצמו מעג ער טוישן און פאר'ן ציבור בלייבט אלעס ביים אלטן ?

וואס הייסט ער טוישט פאר זיך?! ווען ס'איז פאר זיך וואלט ער געמאכט א פריוואטע הדלקה פאר 10-15 עשירים פון די קהילה ס'קומט אויס סאך גרינגער פאר אן אדמו''ר, ניין ס'נישט קיין גרינגע זאך צו שטיין 3 שעה אויף א סטעידזש און טאנצן פאר אן עולם.

[אלע צוזאמען]

עס איז קיינמאל געווען א פונדאמענטאלע סיבה נישט (/אדער יא) צו מאכן א הדלקה, נאר די נארישע געדאנק פון "די טאטע/זיידע/פעטער/ האט עס נישט געטוען", האט אפגעהאלטן

אל תטוש תורת אמך איז נישט קיין זאך? מסורת אבות איז נישט קיין זאך? האסט א קשיא אויף די stupid תירוץ וואס זיי געבן זיך אז ס'האט לצורך השעה, שוין טאקע א נארישקייט זאלן זיי זאגן אז זיי ווילן טוישן, ס'עט גארנישט געשען.

[רביה''ק זי''ע]

אלע צוזאמען: פון Occam's razor האסטו שוין אמאל געהערט? דארט פאנגט זיך עס אן און דארט ענדיגט זיך עס. https://simple.wikipedia.org/wiki/Occam%27s_razor

[רביה''ק זי''ע]

וויאזוי שטאפל 1 (שטאפל 2 לויט [tag]הוגה[/tag]) שפילט זיך אויס היי-יאר מיט באבוב-45.

אוי איז דאס צוקער זיס! ס׳דערמאנט מיר פון די ישיבה יארן און די בחור׳ישע תירוצים וואס מ׳פלעגט ארויסשטאמלען ווען דער משגיח האט געכאפט ביי די מעשה און דער משגיח האט דיך אנגעקוקט מיט אזא רחמנות׳דיגע מינע ווי צו זאגן ״וואס פארפלאנטערסטו זיך אזוי, זיי שוין מודה על האמת און גיי ווייטער...״

[Hadasim]

קיינער האט ניש געזאגט אז מען טאהר נישט טוישן א שיטה, די צרה איז נאר, פארוואס נאר לטובת עצמו מעג ער טוישן און פאר'ן ציבור בלייבט אלעס ביים אלטן ?

וואס הייסט ער טוישט פאר זיך?! ווען ס'איז פאר זיך וואלט ער געמאכט א פריוואטע הדלקה פאר 10-15 עשירים פון די קהילה ס'קומט אויס סאך גרינגער פאר אן אדמו''ר, ניין ס'נישט קיין גרינגע זאך צו שטיין 3 שעה אויף א סטעידזש און טאנצן פאר אן עולם.

איהר האט מיך נישט פארשטאנן, ווען איך האב גערעדט פון צרכי ציבור האב איך נישט גערעדט פון א הדלקה ל"ג בעומר, קוק מיין נעקסטע תגובה.

[רימון]

א רבי/מנהיג מעג נישט טוישן זיין דעה? ער מוז אייביג בלייבן סטאק מיט זיין שיטה? יא, ער האט געהאלטן דריי יאר צוריק אז מ'טאר נישט מאכן קיין הדלקה, ער האט אבער איינגעזען אז צייטן האבן זיך געטוישט און יעצט מעג מען יא, מה כל הרעש, נאר פשוט'ע מענטשן מעגן טוישן זייער שיטות?

זיכער מעג און זאל א רבי זיך טוישן א מיינונג, אבער יו אר מיסינג די פוינט מיי דיער [tag]אלע צוזאמען[/tag] ווען דעם רבינ'ס מיינונג טוישעריי איז אלעמאל וואן טרעק מיינדעד, זיך בויען און דעם פאלק אונטערדרוקן, עי' ערך שיכון סקווירא ווי פאר עפעס א הווה אמינא פון א ספק רצון פון טאטן איבער יא מאכן נאך מנינים אדער יא אדער נישט וואוינען ארום די מייל פארברענט מען מענטשן און יעדן טאג קומען ארויף נייע גזירות און חרמות פון וועלכע גאז סטאנציע מ'מעג יא אדער נישט קויפן גאז און דארט פאלט נישט איין פאר'ן רבי'ן צו זאגן אז לו יצוייר דער טאטע האט באמת נישט געוואלט אז א קאסאנער אייניקל זאל האבן צען אידן מיט א חלבונה אין מיין מאל רעשיא איז אפשר איז שוין דורך גאנצע דריי און פופציג יאר (!) זינט מיין טאטע לעבט נישט, און ס'איז דאך דא היינט די כלים (קרי: קעילים) און אלע סארטן אידן און אפשר איז א טובה פאר'ן דור אז ס'זאל יא זיין א קאסאנער מנין, אדער א בחור'ל וואס האלט נישט ביים דאווענען אין דער גרויסער שול ביז האלב צוויי יעדן שבת זאל גיין דאווענען אין אן אלד עידזש האום, ניין, דעמאלט ווייסט מען נישט פון די קעילים צו זאגן, די איינציגסטע מאל די קעילים קארטל וואקסט ארויס איז ווען מ'וויל זיכער מאכן אז די חסידים פארן נישט צום שכינות'דיגן רבי'ן אין ארענדזש קאונטי וועלכע צינדט א שיינע הדלקה און ס'איז נאר א האלבע שעה אוועק און ס'קאסט ניטאמאל קיין טאל.